tpn w alpach i za alpami9601

185

wchodząc do miasta śpiewają litanią do Najświętszej Panny, a w kościele na kolanach po trzykroć obchodzą dom święty, tęż nie ustając śpiewać chórami litanią. Marmurowa podłoga dokoła świętego przybytku tak bywa ich kolanami startą, iż prawie co rok odnawiać ją muszą; a gdy się msze w nim odprawiają, warta przy wejściu stoi, dla bronienia zbytecznego natłoku.

W trzy ostatnie dni wielkiego tygodnia, funzioni czyli ceremonie kościelne, całkiem na wzór rzymskich się odbywają. Nogi dwunastu ubogim biskup umywa, do stołu im służy. Nawet przy miserere, nad me spodziewanie pięknemi śpiewane głosami, gaszą, jak tam, stopniowo światła, i w zupełnćj kończą ciemności. W wielki piątek wieczorem, ciało Chrystusa na marach przez całe miasto z wielką paradą do grobu niosą. Wszystkie ulice illu-minowane, nieskończona ilość bogactw wszelkich kolorów, długą tworzą processyą, gdzie i anioły skrzydlate z wieńcami na głowic występują. Każdy ma w ręku na długim kiju utwierdzoną z papieru kolorowego latarnią. Na końcu pod baldacbinem leżące niosą ciało (z malowanego drzewa), a za nim duży z podo-bnegoż materyału posąg Maryi, w żałobnych szatach, z czarną zasłoną na twarzy, z chustką w ręku, gotową, jak się zdaje, do łez ocierania. Tak to Włochom zawsze potrzeba, przy każdej okoliczności, teatralnćj jakićjś wystawy, rodzaju maskarady. Oni ani bawić się, ani modlić bez nich nie umieją.

W pićrwszy dzień świąt, długa i piękna ceremonia, w któ— rój oleje do ostatniego naszego święcą obrzędu, kończy całe wiel-ko-tygodniowe funzioni; każdy po niej do siebie wraca, ale nie na familijne, jak u nas bywało, święcone. Zwyczaj ten z patryar-chalnych pozostały czasów, u nas dogorywający powoli, wcale tam nieznany.

Alpy. Tom III.

24