WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH201 I

185

Nga, jad dla swych pocisków wyrabiają ¹). Wcd|pg Teofila Hahn mają zaś ci ostatnie jad do zatrucia strzał z cebulek rośliny haeman-thus toxicarius, a do grotów i innej broni z gruczołów jadowitych węży i soku pewnego gatnnku mleczka {Euphorbia, candelabrum) przysposabiać ²). Podczas bytności Kolbe’go smarowali Hottentoci swe strzały jadem węża okularnika ³). Pliniusz wylicza arabskich piratów z troglodytycznej Afryki, a zatem z nad południowych wybrzeży czerwonego morza, pomiędzy ludami zatruwającemi swe strzały, do których dla dokładności dodać musimy jeszcze azyjatycki lud Bhutia, zamieszkujący krainę Bhuta’n w górach himalajskich ⁴).

Jeżeli miejscowości zamieszkania tych wszystkich ludów z sobą porównamy, to dostrzeżemy, że wszystkie się znajdują w krainie mię-dzyzwrotnikowćj a przynajmniej w najbliższem jćj sąsiedztwie. Cała północna Ameryka jest wolna od tej zbrodni, która według Maurycego Wagnera, w nowym świecie ma sięgać ku północy aż do cieśniny daryjskiej i do Choco nad Atrato ⁵). Dotąd znany nam też jest rzeczywiście jeden tylko wyjątek, t. j. ten, że pokolenie Ceres czyli Se-ris, nad zatoką kalifornijską, tej zakazanćj broni używa ⁶). Wspomnieliśmy już o użyciu laski dmuchawki w południowej Ameryce; w tćm miejscu chcemy tylko przypomnieć, iż i Chiąuici w ParagwayTi, jak Dobrizkoffer donosi, swe pociski taką zabójczą trucizną napawali, że, jeżeli tylko krew od nich pociekła, najmniejsza ranka śmierć po kilku godzinach sprowadzała.

Byłoby to jednak błędem, gdybyśmy użycia podobnych zabójczych narzędzi tylko w gorącćj strefie szukać chcieli. Autorowie chińscy wspominają o podobnem zatruwaniu broni już w 3 stuleciu po Chr. u Tunguzów a w 5 u Mongołów ⁷)- I w obecnych czasach nie gardzą

*) L i v in g s t o n e. Zambesi, str. 466. Rysunek pędraka owadu w Wood Natnral his'orv of Maji. T. I, str. 286.-

²) Th. Hahn w Globus 1870, 2, str. 100. Gustaw Fritsch: Einge-borne Siidufrikas, str. 431.

³) Yollstandige Besehreibung des Yorgebirges der guten Hoffnung. Rurn-berg 1719 str. 532.-

⁴) H. v. Schlagintweit. Indien und Hochasien. T. II, str. 143.

•>) Maturwissenschaflliche Reisen. Stuitgardt 1869, str. 314.

⁶) Wałtz. Anthropologie der Naturrolker. T. IV, str. 223.

⁷) Alex. Castre’n Etlinol. Yorlesungen s;r. 26.

http://rcin.org.pl