0356

TAJEMNICZY I WIELKI KW

Prezydent Francji odmówił ekstradycji Hartmana. Carowi pozostawało tylko jedno - odwołać swego ambasadora z Paryża.

„Chorą pokojówkę traktują lepiej"

Aleksander postanowił przywieźć z powrotem do Rosji chorą cesarzową - klimat jej nie pomagał. Wydawało mu się, że ona boi się umrzeć w samotności na obczyźnie. Dręczyło go to.

Była zima. Wysłano po nią hrabiego Aleksandra Adlerberga.

Cesarzowa przeczytała już w gazetach o nowym zamachu na Moskiewskiej Kolei Żelaznej. Był to dla niej kolejny cios. Okazało się, że ona wcale nie ma ochoty wracać. Zwłaszcza teraz, po zamachu na cara. Nie zamierzała jechać do kraju, gdzie monarcha jest poniżany i gdzie monarcha tak poniżał cesarzową.

- Nie zasięgnięto nawet mojej rady. To okrutna decyzja. Wydaje mi się, że chorą pokojówkę traktują lepiej - skarżyła się frejlinie.

Przygotowując się do powrotu, płakała i mówiła, że w stanie, w jakim się znajduje, nie będzie mogła przetrzymać długiej podróży zimą, takie ma przeczucie. Rzeczywiście, było z nią tak źle, że podczas podróży frejlinom wiele razy wydawało się, iż nie dowiozą jej żywej.

Doktor Botkin tłumaczył carowi, jak ważne jest uchronić cesarzową od wszelkich wzruszeń. Dlatego też nikomu, z wyjątkiem kilku członków rodziny, nie pozwolono witać jej na dworcu.

Z dworca zawieziono cesarzową do Pałacu Zimowego. Położyła się do łóżka i więcej z niego nie wstała.

Car powinien zginąć z rąk robotnika

Młodzi ludzie nie bez podstaw grozili carowi w swej odezwie. W tym czasie w Pałacu Zimowym pojawił się on.

O tym, że on przeniknął do pałacu, nie wiedzieli nawet członkowie „Wielkiego KW" (tak będą później nazywać ten Komitet Wykonawczy rosyjscy rewolucjoniści). Wszystko otoczone było najściślejszą tajemnicą i spoczywało w gestii „Komisji Rozporządzającej". Tylko Komisja

-    Aleksandr Michajłow, Lew Tichomirow i Aleksandr Kwiatkowski

-    wiedziała o tajemniczym agencie „Narodnej Woli", który przebywał w domu cara.

363