0401

POWRÓT CARA-WYZWOLICIELA

Nie ma innej woli niźli wola carska

Tymczasem w Petersburgu rozwiązanie nastąpiło wcześniej niż się spodziewano.

Cesarz odczekał, by minęły sorokowiny, obrzęd żałobny odprawiany czterdziestego dnia po śmierci, i wezwał do siebie Adlerberga. Minister dworu usłyszał to, czego tak się obawiał. Cesarz oznajmił mu, że postanowił pojąć za żonę księżnę Juriewską. Nastąpił koniec gier pomiędzy carem i ministrem.

Adlerberg usiłował przemówić „Saszy" do rozumu: przecież oficjalna roczna żałoba dopiero się zaczęła, toż to afront dla rodziny Romanowów, religii, obyczajów.

W odpowiedzi usłyszał:

- Ja jestem cesarzem i jedynym sędzią swoich postępków.

Po czym nastąpiło polecenie najbardziej nieprzyjemne dla Adlerberga: „Sasza" nakazał mu wszystko zorganizować i zaprosił do wzięcia udziału w ceremonii.

Spieszno mu było wziąć ślub... Wszak teraz każdy dzień bez zamachu był na wagę złota. A jeśli go zabiją albo po prostu umrze? Katia i dzieci pozostaną bez środków do życia.

Ogłaszać zaręczyn jednakże nie pozwolił przed zakończeniem żałoby.

Tak więc romantyczna idylla trwała nadal - ślub pozostawał tajemnicą.

Szóstego lipca 1880 roku o trzeciej po południu w Carskim Siole odbył się ten potajemny ślub.

Osobiście przywiózł narzeczoną do komnaty pałacowej, gdzie ustawiono przenośny ołtarz. Obrzędu ślubu dopełnił protojerej cerkwi Pałacu Zimowego, Ksenofont Nikolski.

Na tych potajemnych zaślubinach obecnych było tylko kilka osób - najbliższe otoczenie cara: minister dworu Aleksander Adlerberg i dwaj generałowie-adiutanci, Eduard Baranów i Aleksander Rylejew. Drużbowie ci trzymali wieńce. Obecni czuli się wyraźnie skrępowani. Ale car wydawał się w świetnej formie - wesoły, żartował i był jawnie szczęśliwy. Miał na sobie błękitny huzarski mundur, narzeczona była we wspaniałej sukni ślubnej.

Po skończonej ceremonii wszyscy świadkowie podpisali akt.

Tysiąc osiemset osiemdziesiątego roku szóstego lipca o godzinie trzeciej po południu w cerkwi w pałacu Carskosiolskim Jego Wysokość Cesarz Wszechrosji,

Aleksander Mikołajewicz, raczył powtórnie zawrzeć legalny związek małżeński z frejliną, księżną Jekatieriną Michajłowną Dołgorukową.

410