0430

LISI OGON I WILCZA PASZCZA

Z udręką rozmyślał o tym podczas rozmowy z Suworinem i dlatego natychmiast powiadomił go, że postanowił napisać powieść o Aloszy Ka-ramazowie-terroryście.

Kto wie, być może Dostojewski przechowywał w swym gabinecie jakąś literaturę narodowolców z zamiarem wykorzystania jej w swej powieści.

Nocna rewizja za ścianą w mieszkaniu Barannikowa nakazała mu pośpiesznie wszystko zniszczyć. Stąd też konieczność przesunięcia czegoś ciężkiego, stąd też pękniecie aorty. Idące zaś w ślad za tym aresztowanie Kołodkiewicza dokonało reszty.

To zatrzymanie do głębi wstrząsnęło wczorajszym więźniem-pietra-szewcem.

Ewentualność ujawnienia związków z terrorystami oznaczała nową i ostateczną katastrofę życiową. Wiecznie rozpalona, szalona wyobraźnia wielokrotnie pomnażała grożące niebezpieczeństwo. I zaczął się drugi „decydujący krwotok".

Czyżby to wszystko było tylko wytworem wyobraźni?

Nawiasem mówiąc, znane nam wydarzenia są i tak wystarczająco mistyczne: „Biesy" za ścianą dyrygowały śmiercią swego twórcy... A śmierć Dostojewskiego okazała się prologiem fatalnego zwrotu w rosyjskiej historii.

Jeszcze jedna tajemnica - tajemnica policji

Podczas przerażająco pomyślnej działalności Komitetu Wykonawczego współcześni nieustannie zadawali sobie jedno pytanie - dlaczego ich dotąd nie schwytano? Jak wspominała Wiera Figner, realnie Komitet Wykonawczy mógł liczyć na dwudziestu czterech swoich członków plus pięciuset działających członków partii. Przeciwko sobie mieli osławiony III Oddział z mnóstwem agentów, armię, więzienia.

Najczęściej na pytanie to padała odpowiedź: policja carska miała dotąd do czynienia z niezorganizowanymi grupkami studentów. Teraz po raz pierwszy do dzieła zabrali się profesjonaliści. Ci zawodowi rewolucjoniści dowiedli po raz pierwszy, jak silny i nieuchwytny potrafi być terror.

Zasadzka Lorisa

Waleczny generał Loris-Mielikow dopatrywał się zupełnie innych przyczyn sukcesów ówczesnych terrorystów. Przeanalizowawszy działania

439