11

M. Puchalska. Neuropsychologia kliniczna. T. 1. Urazy mózgu. Procesy poznawcze i emocjonalne. Warszawa 2007 ISBN 978-83-OI-14977-2, © by WN PWN 2007

10.2. Klasyfikacja pamięci 323

Pacjentka była monitorowana neuropsychologicznie przez 2 lata, od stycznia 2002 do czerwca 2004 roku.

W badaniu neuropsychologicznym prowadzonym w styczniu 2002 r. stwierdzono, że pacjentka B.B. nie ma zaburzeń w zakresie procesów poznawczych, w tym mowy, potrafi dobrze liczyć. Miewa wybuchy silnej agresji. Cierpi na zaburzenia snu, w tym sporadycznie obserwowane parasomnie. Przejawia również poważne zaburzenia tożsamości o typie „plagiatowania” wybranych przez siebie pacjentów (Grochmal-Bach, Pąchalska 2004). Nie ma zaburzeń pamięci semantycznej: zna podstawowe fakty o sobie, np. datę urodzenia, miejsce zamieszkania, stan cywilny i zawód. Wie, gdzie pracowała przed wypadkiem. Cierpi natomiast na zaburzenia pamięci autobiograficznej. Nie potrafi przypomnieć sobie na zawołanie żadnych konkretnych wydarzeń. Choć wie, że jest mężatką, nie pamięta swojego ślubu jako ciągu wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości i w których ona sama brała udział.

Niżej przedstawiam przykładową rozmowę z pacjentką, zarejestrowaną podczas sesji terapeutycznej:

Lp.	Mówca	Wypowiedź
1.	OBI:	Ma Pani męża?
2.	BB:	Tak! Mój maż to jest święty, że ze mną wytrzyma. Dobry!
3.	OBI:	A kiedy się pobraliście?
4.	BB:	No... 21 lat temu.
5.	OBI:	Pamięta Pani ten ślub?
6.	BB:	Taka rutyna, jak wszyscy. A tu Pani czeka jakby na coś nadzwyczajnego. Tak?
7.	OBI:	Tak. Niech mi Pani opowie ten moment zaślubin!
8.	BB:	Taka rutyna. No właściwie wszyscy tak robią. Siup i po sprawie. Pobierają się wszyscy. To taki zwyczajny, monotonny obrzęd.
9.	OBI:	A obrączkę Pani nosi od dnia ślubu.
10.	BB:	Tak! Wszyscy noszą na świecie, to ja też noszę.
11.	OBI:	A w jakiej Pani była sukience na tym ślubie?
12.	BB:	No tak ... musiałam być w' białej... bo wszyscy tak chodzą ubrani. A my teraz nie mamy tyle czasu... żeby tak chodzić... trzeba się spieszyć bo czas to pieniądz.

Choć wie, że jest lekarzem stomatologiem, nie potrafi opisać choćby jednego, przeprowadzonego przez siebie zabiegu stomatologicznego. Z wywiadu z mężem wiadomo, że w czasie jednego z zabiegów, pacjent, który doznał szczękościsku, odgryzł jej połowę dystalnego (paznokciowego) paliczka palca wskazującego. Jednak zapytana o to, co jej się stało w palec, nie potrafi opowiedzieć tego wydarzenia.

Lp.	Mówca	Wypowiedź
1.	OBI:	Kim Pani jest z zawodu?
2.	BB:	[Odchyla się na krześle]... no ... lekarzem, stomatologiem.
3.	OBI:	O tak? to proszę mi opowiedzieć o swojej pracy!
4.	BB:	No tak, normalnie się pracowało. Tak jak wszyscy.
5.	OBI:	Pamięta Pani jakiś niezwykły dzień w swojej pracy?
6.	BB:	No... tu w tym cały problem jest [śmieje się...], że dzieje się codziennie to samo. Taka rutyna, a tutaj potrzebne są nowości. Jakby coś nadzwyczajnego. Tak?
7.	OBI:	A co się Pani stało w palec?
8.	BB:	No tak... człowiek się gdzieś musi zawsze skaleczyć. Wszyscy mamy małe i duże wypadki. Ale to nic, taka mała blizna. Właściwie tylko brak paliczka, malutki wypadek... malutkie uszkodzenie. Tak jak wszyscy mają!