168

- iLiorary Keaaer

Limit wydruku: O

Strona 168/228

£1 © © © &

A Uu4 ItibUł^.KCNtf tUliWi»r*4«Mtti    UM

Pciska Policja w Generalnym Gubernatorstwie w czasie II wojny Światowej

i napady organizowane przez zbiegłych z obozów jeńców rosyjskich. Wzrosła przestępczość w dużych miastach, przede wszystkim nasiliły się kradzieże z włamaniem, kradzieże kieszonkowe, oszustwa i szantaże kryminalne.

I atem 19-12 roku zmieniła się sytuacja społeczno-polityczna w GG. przynosząc ponownie pogorszenie stanu bezpieczeństwa ogólnego. Masowe zbrodnie okupanta, stałe poczucie zagrożenia wpływały negatywnie na świadomość polskiego społeczeństwa, a przejawem zmian był brak poszanowania ludzkiego życia. Policja Polska była zbyt słaba pod względem liczebnym, pozbawiona broni maszynowej, rzadko wspomagana przez policję niemiecką, by mogła stawić czoła zagrożeniu kryminalnemu. Policjantowi coraz trudniej było odróżnić działania dywersyjne ruchu oporu od przestępczości pospolitej. W wątpliwych sytuacjach funkcjonariusz wolał się nic narażać organizacjom podziemnym i nie podejmował interwencji. Malało także wsparcie społeczne dla policji.

W roku 1943 stan bezpieczeństwa uległ dalszemu pogorszeniu, nie tylko w miastach, ale i w powiatach wiejskich. Wzrosła liczba przestępstw, także tych najcięższych: napadów rabunkowych z bronią w ręku i morderstw na tle kryminalnym. Sprzyjała temu postępująca demoralizacja hitlerowskiego aparatu bezpieczeństwa, którego funkcjonariusze uprawiali bandytyzm kryminalny, a nawet współdziałali z bandami przestępczymi.

IW 1913 roku zmieniły się metody walki z przestępczością: bezpośrednie działania przeciwko najgroźniejszym przestępcom podjął ruch oporu, zwłaszcza terenowe ogniwa AK.

W ostatnim roku okupacji szczególnie trudna sytuacja zaistniała na prowincji, gdz.ie nastąpiła dezorganizacja administracji okupacyjnej, szerzył się bandytyzm, uprawiany m.in. przez żołnierzy niemieckich i oddziały partyzanckie różnych ugrupowań politycznych. Działania policyjne w tym czasie były okupione coraz, większymi stratami osobowymi we własnych szeregach, np. w ciągu trzech miesięcy 1944 roku (marzec, czerwiec i grudzień) zginęło w GG 186 funkcjonariuszy, a 73 zostało rannych. Policja „granatowa" nic mogła zapewnić ludności polskiej należytej ochrony, jej funkcjestopniowo przejmował ruch oporu, m.in. specjalne komórki KB, które doprowadziły do ujęcia wielu groźnych bandytów i rozbicia grup rabunkowych.

9.7. Społeczeństwo polskie a policja „granatowa"

W czasie okupacji stanowisko ludności polskiej wobec polskich organów bezpieczeństwa było, generalnie rzecz biorąc, negaty-wne. W dużym stopniu na taką ocenę miała wpływ nieefektywna działalność organów Policji Państwowej w 1939 roku w trakcie kampanii wrześniowej. Oceniając relacje pomiędzy służbami policyjnymi

sun    Ite!ix iLibrary Reader