300

COACHING I MENTORING W PRAKTYCE

CZĘŚĆ III. PRACA Z RELACJAMI

Etap II

Nie podajemy, rzecz jasna, żadnych interpretacji ani sugestii, jedynie ujawniamy rodzaje aktywności, do których odnoszą się zapisane w polach zasoby. Informujemy jednocześnie, że każda z tych aktywności może mieć zarówno pozytywne oddziaływanie, jak i ograniczające z punktu widzenia zamierzonego celu. Można stać lub dreptać w miejscu, można bezpiecznie hamować przed przeszkodą lub nazbyt gwałtownie, można unikać niebezpieczeństw bądź rezygnowa&z aktywności, można także poruszać się do przodu lub „pędzić na złamanie karku”. Każda z aktywności spełnia określoną funkcję. Jeśli dominuje strona prawa [hamuję i unikam], realizacja celu będzie spowolniona lub w ogóle niemożliwa do osiągnięcia. Jeśli dominująca będzie strona lewa [stoję i idę], z wygaszoną stroną prawą, cel będzie poddany wysokiemu ryzyku. Warto prześledzić z klientem każdą możliwą zależność, dominację lub wygaszenie każdego z pól na oddziaływanie na całość procesu. Ten etap również kończymy pytaniem o odczucia, refleksje i odkrycia klienta, a także o to, czy wziąwszy pod uwagę wszystko, co do tej pory odkrył, ma potrzebę zmodyfikowania lub zmiany swojego celu? Odpowiedź ponownie zapisujemy.

Etap III

Ujawniamy klientowi kolejny pakiet informacji dotyczących procesu w tym ćwiczeniu. Trzeci poziom interpretacyjny informuje nas, że pole nr 1 określa również nasze zasoby potrzebne do uzyskania rezultatu. Pole nr 2 przekonania ograniczające bądź wspierające, ujawnione z zaprzeczenia. Pole nr 3 wymienia nasze wartości, poprzez to, czego nie chcemy i nie mamy. Pole nr 4 - cele i spodziewane efekty. To jeden z nielicznych przykładów w prezentowanym modelu rozwoju osobistego, w którym stosuje się pytanie z zaprzeczenia po to, by wydobyć aktywne określenie dwóch ważnych poziomów: przekonań i wartości, a także mechanizmu hamowania i unikania. Jak łatwo się domyślić, to jeden z powodów skuteczności tego ćwiczenia w wypadku osób raczej kontrsugestywnych. Osobom proaktywnym może posłużyć jako element, który zwróci ich uwagę na potencjalne zagrożenia w realizacji celu, których wcześniej, skoncentrowane na dążeniu, mogły nie dostrzec.

Podsumowaniem ćwiczenia, w zależności od jego przebiegu, może być zadanie klasycznych pytań:

•    Co klient odkrywa nowego w związku ze swoim celem lub tematem sesji?

•    Czego jest świadom?

•    Czy ma ochotę zredefiniować swój początkowy cel?

Można też zadać pytania zachęcające do aktywności:

•    Od czego zacznie?

•    Co może zrobić już dziś, żeby aktywności i zasoby rozłożone w matrycy jeszcze skuteczniej sprzyjały realizacji jego celu?

300