klsti048

58

i. Moszyński: kultura ludowa słowian

Koniec jego zabezpieczają od pęknięcia dwie obręcze z korzeni. Ramiona (//,//'), zwane rapami (rapa), gdy je rozpostrzemy za pomocą urządzenia z palików {c',c"), powrózków (d', d") i cięciwy (e\ utrzymują sprężynę w stanie napięcia (patrz rysunek). Z chwilą targnięcia za cięciwę przez biegnącą sarnę lub inne zwierzę, paliki zeskakują z rap i te ostatnie, dążąc pod parciem sprężyny ku pionowi, zatrzaskują się na zdobyczy. — Klepiec żelazny, wyobrażony na fig. 41 w zasadzie jest, jak to widać od pierwszego rzutu oka, tą samą konstrukcją, wykonaną w metalu.

Nazwa klepiec, okl e pi ec i t. p. znana jest w językach wschod-nio-słowiańskich i w polskim (Kaszuby, Karpaty etc.;. Ale bynajmniej nie we wszystkich okolicach Polski i Rusi narzędzia, nąleżace do typu,

40. Klepiec drewniany na sarny, wykonany pod nazwą góralskiej paści w Ot-finowie nad dolnym Dunajcem, NW od m. Tarnów. Małopolska. Rys. T. Seweryn.

opisanego w $§ 73 i 74, noszą wspomnianą nazwę. Metalowe zwą się w Polsce najczęściej poprostu żela z a mi, zaś na Wielkorusi — z turecka kapka nami (k apk&iu

75. Zupełnie samoistny i genetycznie całkiem do poprzednich nie należący typ klepca, wyzyskującego prężność zgiętego pręta, stanowi stępi ca d rz w icz k o w a, szeroko omawiana przez niemieckich i innych badaczy (fig. 42). Posiada ona dość skomplikowaną konstrukcję. W płaskim kawałku drzewa (owalnym lub w kształcie wydłużonego