historia dyplomacji (219)

historia dyplomacji (219)



tylko współdziałanie. W 1725 r., po doświadczeniach poprzednich kilku lat, już się okazało, że bywają także sprawy polskie, które załatwiała rada „niemiecka”. Zasadniczo jednak na załatwienie ich- wyznaczał król poniedziałki i czwartki, jeśli potrzebna była jego obecność, a także niedziele, poza konferencją Tajnego Gabinetu, ze względu na odbywane wówczas audiencje.

Przed rozpoczęciem posiedzenia przedstawiano królowi wykaz spraw do załatwienia w danym dniu. W trakcie posiedzenia miały być odczytywane najpierw przygotowane wyciągi z relacji i listów, a potem depesze podpisywane w danym dniu przez króla oraz wszystkie ekspedycje Gabinetu. Przewidywane było zresztą nadal udzielanie ministrom specjalnych audiencji dla przedyskutowania ważniejszych czy pilnych spraw. Posiedzenia odbywały się na zamku albo w miejscu aktualnej rezydencji monarchy. Sporządzano z nich protokół, którego jeden z egzemplarzy przechowywany był u króla.

Tajny Gabinet załatwiał wiele kwestii w porozumieniu z innymi kolegiami czy instytucjami. Przede wszystkim należała do nich Tajna Rada. Przez nią nadal przechodziły sprawy cesarstwa i Rzeszy — Tajny Gabinet dowiadywał się o nich dopiero wtedy, gdy komunikowała mu o nich Tajna Rada wraz ze swoją opinią. Niekiedy bowiem król porównywał stanowisko obu kolegiów. Na nieco innych zasadach współpracowano z Kolegium Generalnej Akcyzy. Kolegium to domagało się współudziału przy podejmowaniu decyzji o układach handlowych. Z postulatem takim wystąpiło np. w 1730 r. przy przygotowywaniu porozumienia handlowego z Prusami17. Od 1720 r. istniało także zarządzenie powtarzane później parokrotnie (np. w 1730 i 1732 r.), że przedstawiciele dyplomatyczni Saksonii powinni zajmować się zbieraniem informacji w sprawach handlu i manufaktur, szczególnie zaś działalnością kolegiów handlowych i przysyłać odpowiednie dane w duplikacie relacji dla Kolegium Generalnej Akcyzy1*.

5. KONTAKTY DYPLOMATÓW Z TAJNYM GABINETEM

Tajny Gabinet zajął się również generalnym ustalaniem zasad opłacania dyplomacji, a także uregulowaniem sposobów nadsyłania korespondencji. Do pierwszej sprawy powrócimy przy omawianiu finansów dyplo-

17 General Accis Collegium do Augusta II 28 III 1730, LHAD, loc. 953, Die Einsendung derer von denen an auswartigen Hofen und Orthen befindlichen Mi-nistris, Residenten und Secretarien, daselbst in Ecclesiasticis, Politicis, CivilibuSi Militaribus und Oeconomicis angegebene Befehle, Patenie und Verordnungen betr. k. 47.

11 GOnther do rezydentów 18 IV 1720, zarządzenie Tajnego Gabinetu 16 III 1730, 20 XII 1732, ib. k. 13, 62, 65 - 66.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
historia dyplomacji (233) co wiasme te przeżytki ograniczały orientację szlachty w sprawach międzyna
historia dyplomacji (117) nania Rosji, klucz do uregulowania stosunków polsko-rosyjskich znalazł się
historia dyplomacji (139) {sercem] Waszej Królewskiej Mości życzliwymi i wiernymi zostawając poddany
historia dyplomacji (229) dzie, należy jednak jak bywało poprzednio część depesz adresować do minist
historia dyplomacji (235) ne dla posłów był prawdopodobnie bardziej ograniczony niż to się zwykle pr
historia dyplomacji (382) 1 wówczas w Paryżu. Chciał bowiem odbyć je, podobnie jak inni magnaci, oka
ZĄB (17) Po wielu przykrych przygodach Parasol przekonał się wreszcie, że wizyta u dentysty to nic s
IMAGE0050 sytuacji osoby mniej od nas doświadczone w sprawach lagru mogłyby łudzić się nadzieja, że
historia dyplomacji (257) tym nie tylko koszta polskich misji dyplomatycznych, ale też opłaty na utr
historia dyplomacji (103) sze jednak było to, że rozejra obie strony — i kozacko-tatarska, i polska
historia dyplomacji (126) żeństwo jego najstarszego syna Jakuba z wdową po Ludwiku Hohenzollernie, L
historia dyplomacji (127) Było to już po śmierci Jana III, który zmarł (16 VI 1696) nie osiągnąwszy
historia dyplomacji (158) 5. CEREMONIAŁ DYPLOMATYCZNY Po otrzymaniu ekspedycji poselskiej z kancelar
historia dyplomacji (162) uzyskać zgodę kajmakama na zwolnienie z tego niezwykle przykrego obowiązku
historia dyplomacji (215) było oczekiwać wypełniania życzeń królewskich. Było to możliwe dopiero po
historia dyplomacji (218) twa. Na krótko przejął je zwolennik orientacji austriackiej Wackerbarth. P
historia dyplomacji (232) kreślenie faktu uznania Stanisława I królem. Poważniejsze wysiłki dyplomat
historia dyplomacji (255) lanycn przez Leszczyńskiego i dzikowian. W sumie magnaci stanowią tylko 15
historia dyplomacji (256) rzyll Francuzi (25 osób), znacznie liczniejsi za Augusta II niż za jego na

więcej podobnych podstron