77 (150)

RELIGIE CZARNEJ AFRYKI ©Wydawnictwo WAM. Kraków 2005

STARY LUD

nie wzejdzie Słońce i nie oświeci ziemi, aby ludzie mogli polować. Tak jak Słońce powinieneś dawać ludziom światło. Kiedy świeci Słońce, ludzie wyruszają w drogę, chodzą na polowanie i wracają do domu. Ty, Księżycu, powinieneś dawać ludziom światło. Będziesz umierać i znów powracać do życia i świecić ludziom. Tak też i czyni Księżyc: znika i znów ożywa. Oświetla ziemię”⁴. Kolejna wersja mówi, że przy ćwiartowaniu zdobyczy krople wypadające z naczynia, do którego zbierano tłuszcz i krew zwierzęcia, stały się antylopami cland, które rozeszły się po całym święcie. Wtedy /Kaggen zezwolił swym synom na nie polować.

Zgodnie z mitem Słońce ściga po niebie swojego rywala, odcinając mu nożem po kawałku ciało. W końcu zostaje z niego sam kręgosłup i stos pacierzowy (sierp). Księżyc słabnąc i gasnąc woła: „O Słońce, dla moich dzieci zostaw ze mnie choć ten sierp!”. Słońce puszcza go i Księżyc odchodzi słaniając się. Po czym, posmarowawszy się tłuszczem antylopy, wraca powoli do życia, pokazując się coraz większy w miarę narastania ciała na szkielecie, w końcu zaś dochodzi do pełni i cały pościg zaczyna się na nowo. W tym narastaniu mięsa na szkielecie Księżyc jest idealnym wzorem umierającego i zmartwychwstającego zwierzęcia.

W mitach tych wyraźnie pobrzmiewa wspólna wszystkim ludom zbicraczo-łowicckim idea regeneracji przyrody. Modliszka, identyfikowana z Księżycem (dokarmiając antylopę znika z domu na trzy dni odpowiadają-* The Mantis and His Friends; Bushman Folklore Collected by W.H.i B/eek <$ L.S. Lloyd. D.F. Blcck [cd.]. Capctown 1923. s. 5-9.