93 (107)

RELIGIE CZARNEJ AFRYKI ©Wydawnictwo WAM. Kraków 2005

PAN DZIKIEJ ZWIERZYNY

szym bratem. Nie powinniśmy go ruszać«”¹⁰. Zwierzęta według Pigmejów są mądre jak ludzie, pełne mocy (potrafią magicznie zniechęcić do siebie łowców, np. oślepiając ich na jakiś czas). Mieszkają we własnych wioskach tak jak ludzie i rządzą się swoimi prawami.

Pcw Dzikiej Zwierzyny

W wierzeniach Pigmejów pojawia się postać bóstwa odpowiedzialnego za pogłowie zwierzyny, opiekującego się lasem i czuwającego, by nie uległ on dewastacji. Mówi się o nim, że włada też szczęściem łowieckim, pozwalając myśliwym chwytać i zabijać zwierzęta pod warunkiem wszakże, iż jest im to niezbędne. Dobre stosunki z nim Pigmejów związane są z miłością i posłuszeństwem wobec jego nakazów. Bóstwo to nosi różne nazwy w zależności od plemienia: Mungu, Kalisia, Imana, Borumbi, Epilipili, Mugasa, Muri-Muri, Gere-Gere, Khnwum oraz Torę. Ponieważ las jest życzliwy ludziom, Bambuti utożsamiają go z dobrym bóstwem Torę, mieszkającym w lesic w dziuplach starych drzew i jamach ziemnych. Kiedy kroczy, słychać jak w marszu ociera się o konary drzew. Nie chodzi tu jednak o to, że puszcza jest siedzibą boga, lecz że j e s t samym bogiem. Torę jest bóstwem lasu, w istocie imię jego oznacza właśnie las jako taki, jego istotę, sterujące jądro. „Bogiem jest Las i wszystko co jest Lasem jest święte - nie poszczególne drzewa lub strumienie, niebo lub ziemia, ¹⁰ P. Schcbcsta. Die Bambuti-Pigmden vor» Ituri, Bnisscls 1941. vol. 2. s. 439.