Atlas muzyki6

7! IWrin •»»/> M ^roi>. owiflc^nfa, iiskn/ówki wykonawcze

pOf^ŁTjc bwpiwrctfnri' / luntępn* crężcfą aiiami miNici ih! razu dulijl u ihiilii (fr.) -• tal imkrłlo tufurtch (nim.) ftwft smużka w gorę, -%myvrkM>unU'

■ ii4i.ifriaaitiu wykonanie / mii wid/in-nyth po nu pfcrwoy

lilirrt<IV.y chwyt „zagrodzony": w uiscniinon-meh / progami (np. jblnra) jednoczesne skitWr-pic »vł«lich uren potom póhwonyni na pro-gul—capouuo) hm Mm. Xn kawa -* (KIN hawk -ha*

bm coatłooo, ke. - „bas ciągły”. fraeralbu (zoha 100)

Bćtang (nem.) - umiarkowanie snbkic, nic-1 wirfk* waham wysokości dźwięku duzące aa icnsyfikowjiMi wytara. stosowane przede UUystklm na kb»ikncdoc:

Iroria mit/ykl    nnmr

— ^a“ • anuuejsAijąc

dllucndii wymszając

dimiaurodo. dimia.. dim.. - nronC)S*»jąc lęlosnosć). ściszając dblinUt | wyiażx\k

dhbi. dK. - podział składników akonJupomię-Ozy insiiumcniysmyczkow-c w wiclodżwi^Hch, -• adwc

dok* -alodko. łagodnie

dokezza. coo - ulodku

dotefedno bardzo słodko

dotorrtr -żzrtottuc

doloroHo. eon dolot* - boleśnie

Doppckchlae (nicm.) — obkgnik

Uupncll-t adrncr łowni.) --obleśnik / trylem

Uoppełl-ł adcoce mit Mocdaoi (mcm.) *" obio-

onik t. mordcnłcm

t>oBpctuUki (»Wm.) — tryl

łV,prclw^ckU*(w««" - Pczodowika

dniilllł U'l ł -* obiCBiUK

Smcut (fr»--Ugodmc.^dchk^ra.

tfor tnłfz dwa' dwanarMr lwi tana, eon ( ■m

d<łalMU (fr.) tkniąco. rłfrdwna ikiitec/nu rlargbMuU (fr.) - Wm napoi)

?'(HS

(— trea*ikx -♦ sibrato) bemol, ’ —'dwonułycroeznakł bm hnr-dobnt bairpia-i3ilet|oącl-*l^tt>)

Mł 'dwukrotnie powtór/yćfragtuenl (~* obrc-

■bun

bocoi cfakita, a bocc* chiusa t zamkniętymi udami, mrucząc

faouchc faiiaśrłfr) — bocca cfeuna bpKM (Ir.) - zatkany (uMt dęte Wasranoi, a-kiyiy (glw organowy), — xedacki hraiun. cuo Inn - odważne wirtuozów•

Aa

brnianir - błyskotliwie briu. mu kto - i orąwo, i werwą

bałado-onoblm

C - lpóftok)o/n»aa takt V4 Ł — coo

-co) — a rco

radracoTi i ** -obWgiiiŁ

caitMa («Ł) - kadencja winiKr/owsku, raioiacu

(fla improwizacji |— termom. zob. ł 123. koo-

cm)

mtoma według uktu, rytmicznie aUntoo.cal.,^- /.iiimcritiiu./waluwjąc i ici-wlwmiw

otomda. caśmtw uspokajając, spokojnie caiilaliUę śpiewnie

caadoc (tom cJ. (ląc.) -głos Maty", głos * (okłorK pnłrfiMUC/i*j przejęty Jalu> model .x innego utworu (mjraping chorału mfKinn-•kjqphgł<* główny

capoUslo kapodaster. wr/ąd/ciM do madu-luc/ccpo pnetirannra mUiiiMenlów / progami. np gitary (— burrt) cagrkrina. capie. kapryfcnt. dowulitlę njirwamrn. carem** (fofllioliiic. pie_vao|.

ok -• (ul hwo c.d. coffn -• ifcsfru cćde*<fr.) /wnlnuijąc cełrrr szy bko ci ''wnlmfimun cbnałcr. mh <fr) — tu) poaUcttto rhlmaincntc jasno, wyminie cłiluso dźwięk zntkuiiy (lógl dmmulu jur /miki:

-    k l /ynl | poda)'/vour o póf Innu • bemol k. obniżenie o pól tonu

■ podwójoy krzyżyk K podwyższenie o (JtoN półtony

-    poduojoy bemol t». obm/eme od»i połlotĄ

-    kasownik t anuluje pojedyncze i podmij podwyższenie lub obniżenie.

Znaki chromatyczne na początku linii są »u-nedła całej linii (określenie tonacji przez nU pmilociumc), znaki dmauijwnc « taicie (akerdenejr. znaki przygodnej zachowują *tj-nołć tylko w jego ohrybic. Akc>»kocJe nad główkami nut pora pięciolinią są nieobowiaz-jcowe. w nawiasach - służą przypomnieniu (nb wyjaśnieniu:

clusltY (ąag>! -• klasta ca col -r oiina col cod’, coda - eon col Mico. c.a. -• arco

colbaswt.c^.- tbasem.razem7. komrabasem (snoknezełą)

colla parlc z glosom głównym: akompanu-men: umwmi z głosem głównym lob solowym col kt»o sposób smyczkowiuiia: drMWcem smjezka uderzać Id fiaitutó) lub poberaćstruny

cołTottasa. ca -• olUiwi

eonie prima, come sopra - jak wczeimej. jak

wyżej

Omr SI a jak zapisano, un. wykonywać he/ ozdobników

cóoodo wygodnie, w dogodnym tempie

eon. col, coli', colla. c. - z

eon uHcUu z wyrazem, e nczucitm

cofl dlorr ciepło

condlalo te wzburzeniem

coa dcUc*tc//a -debkalnie

tam basen -zogniein

eon Rrada / wdziękiem

ow gatio /c uiufciem, stylowo

coa molo ruchliwie

aa«kmto znumebem

roi »pitkio t ożywieniem

uiatano. coni. członkowworkiMtiyudlicaifii-

«y takty z pauzami

coniiiMM ebM. -* bamocoo"~^w'

„_iprt« zakryć ntembunc kwrta ikauuM • «

luillumienu

•oda łttillń pii«M itru Ha naHW > — pr/«tUUlka. • foc/rh ciHĆMto.cMć;:-« pogtaintając i-rołwu ifu krzyżując rec* cjł - colla -* unrłfra

e+itdti ułiKianykulirwaciaaiortł ilctych

Maomkl iłt cap» D( . od początku, jra/cze raz. row numoane r

da capo al Itnc powior/rmc od początku do | kflócA. cw. do m«|toa omatzonago „fmc" lub

—    retnulą, przy czym rezygnuje ńe z powtórzcó uewnetrsnycb w ODtctNc tego odemka. on niekiedy jetl iMobno o/nacunc jako da capo mu-za itpdlrionc

dalwTino. Dal S.. IkS. - powtórzyć od znwku

—    segno

Ilhmpln imem I — pedaL — sordmo

dibflr aubo

IXC~*dacapo

dtrfiw - * spwób zdecydowany, okrettony (ryt-ncak)

drew wenie. łnme. dacr.

Igiatoatwćh, biopr

iU-Iniic. en detonr. ifr i - na zewnątrz, wynakie wydobywając dźwięk drticataamuc dełikamic. czułe ^Ąstof⁰- ćpn ddikatnk. subtelnie ^kmł“^ckc* <^fr * - rmiana pozycji (ibhł ?*}*** >. krryzowaibe rąk (klnwiaium) drana. calla desira. c.d. - prawą ręką (— mu-nodestra)

dłtachć (fr.) - sposób prowadzenia smyczka: zmiana kierunku ruchu smyczka on każdej (BMW

im

•tksiA*)¹    "

dur

• X' on

cstloto gauiąco. mesływzałrue

dtctotf (fi ) -minio

eioufTć (fr.) - Mtydnman idumc dfaąk !»■>-ttdw. talerzy np,, także harfy) cuouae. c*o*ac - Ąrńi -uęcul8'Um impiT. w chorale gregoriańskim

f t: forte

facile (li.), (adlmcnt* IwL) - Z latwoidą. lekko falset. ,J- glos w rejestrze głowowym. Ustała fastose - z przepychem fermata (wł. coronai. o w /rak wytRymanu. dowolnie przedłuża nutę łub pauzą: w arii <d> nipo znuk kończący pierwszą część (_Gnc~(. W koncertach solowych miejace na iropniwua-cję soltaty (-• cadcnza) fermetu. coa - pewnie

faocę - dziko, niepohamowanie

lf -• fortissimo ffz -• larzedstimo fbcco -nulowo

ijero. IWrammtr wyniośtc, dumnie (tac, alfioc koniec. d»> końca t -• da capo)

Un*ą|yff« -(piB«l«*w^ilimiihn *«pO.

-• da capo

flattć. flinmew (lV.i — monkot (XVI) •) fhniauir fłainato - (Vlow*>. spooób — «a>cz-kwunŁr. pocierać slrunc smyczkiem rad diwyt-nikiem lub w jego pobUau (burdńcj miękki dźwięk, z maiejwa babą parzystych tonów okładowych)

n./olci - tóu hannorucmy uzyskiwany na m-prummtacli strunowych BOBt szmezne utworzenie węda łlekkie dotknięcie palca w punkcie podmlu stiuny w suwonku 1:2.np. zoh s 13. Akustyka):

I. nażplel naturalny: punktem wyjścia j«t pu-ua *inma. ootqjc aą chwyt (1 a: *) lub dźwięk

Qha

S: (lit/olct <ztuczny: punktem wyyteia jeit amin łkmcooa. nonge ńęchwyt|«śbiskiw:apcc-

B< ttnmc/onudotykajitc<^ojeJ (</).

ouMja by*»i niejednoznacnM (c/ęsto realne bizmicmc podaje się w klamrach):