TECHNIKI BADANIA
opukujemy tutaj
linia pachowa przednia
linia pachowa środkowa
ruch związany z wdechem
UJEMNY OBJAW OPUKIWANIA ŚLEDZIONY
DODATNI OBJAW OPUKIWANIA ŚLEDZIONY
Jeśli któryś z tych 2 testów jest dodatni, należy zwrócić szczególną uwagę na badanie palpacyjne śledziony.
Objaw opukiwania śledziony może być dodatni również wtedy, gdy śledziona nie jest powiększona.
Lewę rękę wkładamy pod pacjenta, aby wypchnąć do przodu dolną część lewej połowy klatki piersiowej i otaczające tkanki miękkie. Używając prawej ręki, uciskamy tkanki poniżej lewego luku żebrowego w kierunku śledziony. Należy rozpocząć obmacywanie wystarczająco nisko, aby znajdować się poniżej potencjalnie powiększonej śledziony. (Ponadto, jeśli ręka jest blisko luku żebrowego, nie ma 'wystarczającej możliwości manewrowania, aby sięgnąć pod żebra). Prosimy pacjenta, aby wziął głęboki wdech, a sami próbujemy wyczuć koniec lub brzeg śledziony w momencie, gdy przemieszcza się on w dół w kierunku palców. Należy zauważyć, czy występuje jakakolwiek tkliwość, ocenić zarysy śledziony i zmierzyć odległość pomiędzy końcem śledziony i lewym łukiem żebrowym. U ok. 5% zdrowych dorosłych koniec śledziony jest wyczuwalny. Do przyczyn należy płaska, nisko położona przepona, jak w przypadku przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, a także duża ruchomość przepony podczas wdechu.
Powiększenie śledziony może zostać niezauważone, jeśli zaczynamy badać zbyt wysoko, aby wyczuć jej dolny brzeg.
Splenomegaiia jest 8-krotnie bardziej prawdopodobna, gdy śledziona jest wyczuwalna [36]. Do jej przyczyn należa nadciśnienie wrotne, nowotwory ukłac_ krwiotwórczego, zakażenie wirusem H oraz zawał lub krwiak śledziony.
Koniec śledziony jest wyczuwalny głębc pod lewym łukiem żebrowym.