Denzin i Lincoln0009

1. Wprowadzenie. Dziedzina i praktyka badań jakościowych 27

bwych abiny po scho-

r eh sen--retacji, qe opie-| ą się ze i i ujęcia tez raczej fc-:a emo-

jrków lub rwistości iszzór - dla fzh mamy Smithies Badacze |ńzajów pili: : dietach,

: —natywny

r improwi-rrspektywy, ‘T.ograficz-Dsralne zna-c lokalnych rzienie ak-a autorem, zrzez nauki rozdział 30

ze rod (Flick redlą próbę ~a nie może

ramie informują ~-r.il na sekwen-_: a podnoszą-

L, a 167). W tej - rrarzenia czas ~ strzelających ■jje nam ogrom

mmpiy być uchwycona. Znamy rzeczy tylko poprzez ich reprezentacje. Triangulacja nie nor narzędziem lub strategią trafności, lecz konkurencją dla trafności (tamże, s. 227). Ikmbinacja wielu praktyk metodologicznych, materiałów empirycznych, perspektyw iiotserwatorów w jednym pojedynczym badaniu jest zatem bardziej zrozumiała jako Mfcategia sumowania się rygoru, rozmachu, złożoności, bogactwa i głębokości każde-gpi zadania (zob. Flick 2002, s. 229).

W rozdziale 38 (w tomie drugim) Laurel Richardson i Elizabeth St. Pierre oma-przydatność pojęcia triangulacji, dowodząc, że podstawowym modelem badania iowego powinien być kryształ, a nie trójkąt. Teksty mieszane gatunkowo w fazie ksperymentalnej mają więcej niż trzy wymiary. Jak kryształ, montaż Eisensteina, e solo lub kawałek patchworku, tekst będący połączeniem różnym gatunków „łą->}metrię i sens z nieskończoną różnorodnością kształtów, sensów, przekształceń (j Kryształy rosną, zmieniają się, przekształcają [...]. Kryształy są pryzmatami, które afeb/a/ą i. refrakcij same w sobie, tworząc różnorodne kolory,

szeregi, rozdzielając się w różnych kierunkach” (Richardson 2000, s. 934).

IW procesie krystalizacji pisarz opowiada tę samą opowieść z różnych punktów wuczenia. Na przykład w A Thrice-Told Tale Margery Wolf (1992) wykorzystuje fikcję, Łicatki terenowe i naukowe artykuły po to, by pokazać trzy różne obrazy tego samego Barsrołu doświadczeń z tubylczej wioski. Podobnie w sztuce Fires in the Minor Anna ■tełvere Smith (1993) przedstawia serię małych scenek na podstawie wywiadów Wkidimi, którzy uczestniczyli w konflikcie rasowym na brooklińskim osiedlu Crown ■feights 19 sierpnia 1991 roku. Sztuka składa się z wielu dialogów, w tym z rozmowy (między członkami gangu, oficerami policji oraz anonimowymi dziewczyną i chłopa-Nie ma jednej „właściwej” wersji opowieści o tym wydarzeniu. Każda opowieść, światło oświetlające kryształ, odzwierciedla inną perspektywę zdarzenia.

Widziana jak skrystalizowana forma, jak montaż lub twórcze przedstawienie wo-centralnego tematu, triangulacja jako forma lub alternatywa powoduje, że pojęcie ości powinno być rozszerzone. Każda z metafor „działa”, aby stworzyć symulta-:ość raczej niż sekwencyjność lub linearność. Czytelnicy i publiczność są zaprasza-io badania rywalizujących wizji kontekstu, zanurzenia się w nowej rzeczywistości łączenia z nią, aby ją zrozumieć.

Metodologiczny brikoler jest biegły w wykonywaniu wielu rozmaitych zadań, od eprowadzania wywiadów aż do intensywnej samorefleksji i introspekcji. Teoretycz-brikoler jest oczytany i wie o wielu paradygmatach interpretacyjnych (feminizm, marksizm, studia kulturowe, konstruktywizm, teoria queer), którymi może się posłu-pć do rozwiązania danego problemu. Może jednak czuć, że paradygmaty te nie dadzą e połączyć lub poddać syntezie. Znaczy to, że nie można łatwo poruszać się pomiędzy adygmatami jako łukami łączącymi różne systemy filozoficzne o odmiennych onto-leiach, epistemologiach i metodologiach. Reprezentują one systemy wierzeń, które ypisują użytkowników do poszczególnych światopoglądów. Perspektywy - odwrot-- są systemami mniej rozwiniętymi i można się między nimi swobodnie przemiesz-ć. Badacz, tak jak brikoler-teoretyk, działa pomiędzy i wewnątrz rywalizujących l nakładających się na siebie perspektyw i paradygmatów.