1786-1788 POLITYKA RACHUNKOWOŚCI JAKO NARZĘDZEmML
które wymagają ustalenia kryteriów klasyfikacji, zdefiniowania działań zaliczonych dó funkcji określenia momentu rozpoczęcia amortyzacji.
c. Zapasy
1786 Polityka rachunkowości odnośnie do zapasów obejmuje:
1) zasady wyceny w ciągu roku obrotowego oddzielnie dla każdej grupy zapasów (materiałów, i wyrobów gotowych); wybór dotyczy parametrów wyceny:
a) cena rzeczywista;
b) koszt wytworzenia;
c) cena ewidencyjna;
d) cena sprzedaży;
2) zasady rozchodu zapasów - wybór dotyczy następujących metod:
a) UFO;
b) FIFO;
c) średnia ważona;
d) indywidualna wycena;
3) sposób postępowania z kosztami zakupu - wybór dotyczy sposobu ich zaliczenia do wyniku finansowego -w momencie ich poniesienia, czy w momencie zużycia zapasów, co oznacza koniecznośćich rozliczenia w czasie lub konieczność wyceny zapasu w cenie nabycia;
4) wycenę zapasów na dzień bilansowy - wybór dotyczy sposobu ujmowania skutków dokonanych odpisów aktualizujących.
ważne! Odpisy aktualizujące wartość rzeczowych składników majątku obrotowego oraz wynikające z wyceny według cen sprzedaży netto zamiast według cen nabycia (zakupu) lub kosztów wytworzenia obciążają pozostałe koszty operacyjne lub koszty wytworzenia sprzedanych produktów lub koszty sprzedaży ,,
Dodatkowo należy podjąć decyzję, czy.
- przecena zapasów do niższej ceny sprzedaży ma następować tylko w przypadku trwałej utraty wartości?
- przecena zapasów do niższej ceny sprzedaży ma następować, mimo że nie nastąpiła trwała utrata wartości?
- w momencie sprzedaży przecenionych zapasów odpis aktualizacyjny zostaje odwrócony?
- w momencie sprzedaży przecenionych zapasów odpis aktualizujący pozostaje bez zmian? _
d. Rozliczenia międzyokresowe
1787 Polityka rachunkowości w odniesieniu do rozliczeń międzyokresowych oznacza m.in. obowiązek określenia ich zakresu, częstotliwości dokonywania rozliczeń, granicy wartościowe), poniżej której pozycje kosztów nie podlegają rozliczeniu w czasie. Wobec braku precyzyjnych regulacji u.rach. odnośnie do pozycji zaliczanych do rozliczeń międzyokresowych (zwłaszcza biernych) należałoby określić w polityce rachunkowości jednostki tytuły tych rozliczeń i wyraźnie wskazać sposób ujmowania ich skutku w układach kosztów operacyjnych podstawowych.
e. Rezerwy
1703 Rezerwy stanowią szczególny obszar polityki rachunkowości, ponieważ są kategorią szacunkową. Jednostka
10*6
powinna określić tytuły ich tworzenia, warunki, jakie muszą być spełnione, aby rezerwę utworzyć (np. odpowiednia dokumentacja zdarzenia), zasady ustalania kwoty rezerwy i jej zmiany na dzień bilansowy oraz osoby odpowiedzialne za ustalenie wartości.
1789
1790
1791
Polityka rachunkowości w szczególności dotyczy należności - zasad ustalania odpisów aktualizujących ich wartość oraz naliczania odsetek za nieterminową ich spłatę. Należy dokonać klasyfikacji należności z punktu widzenia prawdopodobieństwa ich nieściągalności, ustalić kwotę, od której odsetki nie są naliczane oraz wskazać osoby odpowiedzialne za wycenę należności na dzień bilansowy.
Wiele możliwości wyboru dotyczących zasad wyceny jednostka posiada w obszarze instrumentów finansowych. Dotyczą one klasyfikacji aktywów i zobowiązań, od której zależy parametr wyceny nadzień bilansowy i sposób ujęcia skutków tej wyceny (kapitał własny lub wynik finansowy bieżącego okresu).
W odniesieniu do takich pozycji, jak kapitał własny, jednostka ma ograniczone możliwości wyboru, ponieważ zasady ich tworzenia i wykorzystania regulują inne przepisy niż u.rach.
Wybór rozwiązań w zakresie ustalania wyniku finansowego dotyczy w szczególności:
- zasad klasyfikacji kosztów do poszczególnych rodzajów działalności (zwłaszcza kosztów działalności podstawowej i pozostałej operacyjnej);
- zasad naliczania i rozliczania kosztów działalności operacyjnej, łącznie z określeniem zakresu kosztu wytworzenia, kosztów ogólnego zarządu i sprzedaży;
- zasad ujmowania kosztów i przychodów finansowych;
- zasad ujmowania obciążefiz tytułu podatku dochodowego.
W przypadku przychodów i kosztów bardzo ważną kwestią jest określenie przypadków, w których są one ujmowane bezpośrednio w kapitale własnym, a nie w wyniku finansowym jednostki. W tym celu należy sprecyzować istotność, zdefiniować pojęcie zmiany polityki rachunkowości, zmiany szacunków oraz błąd fundamentalny. Ponadto należy przyjąć rozwiązania odnośnie do zasad ujmowania skutków finansowych transakcji szczególnych, jakimi są transakcje z właścicielami kapitału (chodzi przede wszystkim o wnoszenie kapitału aportem, zaliczkowe dywidendy).
Ponieważ w wielu obszarach arach, nie precyzuje szczegółowych rozwiązań, przy wyborze lub precyzowaniu zasad ustalania wyniku finansowego i wyceny aktywów i pasywów należy kierować się przede wszystkim definicjami odpowiednio przychodów i kosztów oraz aktywów i zobowiązań, o których mowa wart. 3 ust 1 pkt 12,20,30 i 31 u.rach., oraz nadrzędnymi zasadami rachunkowości.
1087
1792
tvww.meritum.pl