DSC02840 (6)

732 SCHIZOFRENIA I ZABURZENIE UROJEnin_Wc

POSTRZEGANIE SPOtECZNE U OSOBY CIERPIĄCEJ NA ZABURZENIE UROJENIOWE

Źródło: Kramer, 1998.

RYCINA 12.6

stronie dobra i postępu ludzkości, natomiast jego przeciwnicy sprzymierzyli się z siłami zła. Na podstawie tej zasadniczej, obronnej przesłanki, zaczyna następnie zniekształcać i fałszować fakty, budując logiczny, sztywny system urojeniowy. Proces ten nazywa się również niekiedy budowaniem paranoidalnej „pseudospołeczności”, polegającym na tym, że dana jednostka organizuje - we własnych myślach — otaczających ją ludzi (rzeczywistych, a niekiedy również wyimaginowanych) w uporządkowaną grupę, której celem są nikczemne, wrogie działania przeciw niej (Cameron, 1959).

LECZENIE I JEGO WYNIKI

Nie ma jednej, zweryfikowanej empirycznie, metody leczenia zaburzenia urojeniowe

go. Uważa się, że kiedy system urojeniowy okrzepnie, niezwykle trudno go zwalczyć. Racjonalna rozmowa z takimi ludźmi na temat ich problemów jest zwykle niemożliwa, tym bardziej że szukają oni nie tyle leczenia, które dla wielu byłoby przyznaniem się do słabości, ile raczej sprawiedliwości za wszystkie wyrządzone im krzywdy.

Propozycja przyjmowania leków - nawet gdyby istniały jakieś leki skuteczne - zostanie prawdopodobnie odrzucona i może zostać potraktowana jako fragment urojonego spisku. Hospitalizacja też raczej nie pomoże, gdyż chory uznają za formę nieuzasadnionego pozbawienia wolności i prześladowania. Jeśli umieści się go w szpitalu na siłę, to będzie traktował z góry personel i innych pacjentów i skarżył się rodzinie, że trzyma się go tutaj nielegalnie i bez żadnej przyczyny. Chorzy często wkraczają na drogę sądową i niekiedy nawet sąd nakazuje zwolnienie ich, zwłaszcza jeśli nie popełnili żadnego