DSC65 (3)

^<ctf,

x ^va<-

'A

149

Or ornat religijny i świecki w uńefutck średnich

Iwóch żeńców otrzymuje polecenie schwytania go w pułapkę, gdy zej-kzie do piwnicy po wino, i uduszenia go. Następuje wspaniale napisana fcena, gdy burmistrz w świetnym humorze przygotowuje się do rodzinnej uczty i posyła córkę, by wezwała Aubina, Guibour natomiast uporczywie I tsja zbrodnię. Po przybyciu przedstawicieli sprawiedliwości prawda wy-uodzi na jaw: młodzieniec został zamordowany. Cała rodzina zostaje Lvięziona, Guibour Wyznaje winę i zostaje skazana na spalenie żywcem, ctukę można właściwie uważać już za skończoną, ale czeka nas jeszcze lid. Guibour modli się więc do Matki Boskiej o cud, więzy, którymi jest Lętana, pochłaniają płomienie, lecz ciało jej pozostaje nie tknięte przez Egien.

Dramat ten znamionuje daleko posuniętą ewolucję w kierunku teatru Świeckiego, a gdy przechodzimy do miraklu trzeciego typu, znajdujemy Się już niemal zupełnie w zasięgu tegoż teatru.

I Napotykamy tu różnorodną tematykę i rozmaite nastroje. W La femme Fu Roy de Portugal {Zona lcróla Portugalii) król prosi o rękę panny, lecz Oświadcza przy tym, że wobec opóźnienia terminu ślubu umrze, jeśli jej Sie posiądzie natychmiast. Ona broni się w imię honoru, lecz ulega i daje ku klucz do Swego pokoju ze słowami: „Masz teraz w swym ręku klucz Ko mego honoru i twego.” Mamy tutaj wątek zaczerpnięty z życia, a nie Łligijne wypracowanie. Do tego gatunku należy Amis et Amille, opowieść o rycerskiej przyjaźni, i Robert le Diable. Spotykamy historie romantyczne i awanturnicze, jak na przykład La filie du Roy de Hongrie lorka króla Węgier), poświęcona historii monarchy, który po to, by do-[zymać obietnicy złożonej swej zmarłej żonie, że nie ożeni się nigdy po jz drugi,' chyba że będzie to „kobieta do niej podobna”, otrzymuje błogosławieństwo papieża na ślub z własną' córką. Dziewczyna, chcąc uniknąć ązirodztwa, naraża się na gniew ojca, zostaje skazana na śmierć, ucieka, Wychodzi za mąż ża króla Szkocji, zostaje oskarżona przez swą teściową ■ niedochowanie wiary mężowi i wypływa na morze w małej łodzi. Od ŁraszliWej zguby ratuje ją wstawiennictwo Matki Boskiej. Warto zwr6* ■ć uwagę, że ta sama historia, co prawda przybrana w pseudoklasyćzne kztałty, pojawia się w ciekawej piętnastowiecznej łacińskiej Comoedia sile nomine {Komedia bez tytułu).

Tak niewiele zachowało się z tych dramatów, że trudno jest właściwie lenić ich wpływ na rozwój teatru romantycznego. Jeszcze przed kilku ity skłonni baliśmy wierzyć, że Anglia nie posiada żadnych pamiątek w j dziedzinie, ale na początku naszego stulecia odkryto rękopis pocho-ący mniej więcej z 1380 r., zawierający partię aktora grającego główną lę w sztuce, którą można nazwać Dulce Moraud. Pisany stancami, podo— Mnie jak mirakle, Opowiada melodramatyczną historię księcia, którego ■panowuje kazirodcza żądza do swej córki. Jego żona grozi mu ujawnię—