zrzut ekranu 26

tj. B9 czw 26 lut, 12:17 (jfc. czytelnia (!)

•C| Programy Miejsca System

O O O Kozielecki Józef - Koncepcje psychologiczne człowieka.pdf

Plik Edycja Widok Przejdź Pomoc

Q Poprzednia ^ Następna 73    (73 z 132) Dopasuj do szerokości

celem leczniczym, co edukacyjnym. Wiadomo, iż wielu pedagogów współczesnych, którzy całkowicie odrzucają współczesną psychoanalizę, uważa, iż kształcenie świadomości dziecka jest jednym z ważniejszych celów wychowawczych. Wprawdzie nauczyciele bardziej realistycznie rozumieją pojęcie świadomości, nie zmienia to jednak istoty rzeczy. Psychoterapia jako droga do podnoszenia świadomości nie jest tylko metodą leczniczą, lecz również metodą edukacyjną lub reedukacyjną. Nic nic stoi na przeszkodzie, aby stosować ją jako środek kształtowania świadomości ludzi normalnych; środek, który pomaga człowiekowi lepiej zrozumieć swoje potrzeby i emocje. Dzięki rozszerzeniu celów psychoterapii stała się ona metodą bardziej uniwersalną, stała się po prostu psychoanalitycznym sposobem modyfikacji człowieka, tak jak inżynieria zachowania jest beha-wiorystyczną metodą zmiany ludzkich reakcji. Przesunięcie celów psychoterapii zwiększa jej społeczne znaczenie, jednocześnie może być źródłem dodatkowego niepokoju.

Zmianie celów towarzyszyła zmiana treści procesu terapeutycznego. Freud - zgodnie ze swoją wiktoriańską mentalnością - próbował poznać zaburzenia związane z niczaspokojeniem popędu seksualnego. Obecnie zaś zadaniem terapeuty jest wykrycie nieświadomych konfliktów istniejących między potrzebami nabytymi, takimi jak potrzeba niezależności, potrzeba afiliacji, potrzeba tożsamości czy potrzeba miłości. Potrzeby te powstały w wyniku socjalizacji jednostki. Współczesny terapeuta większą wagę przywiązuje do aktualnych przeżyć i problemów pacjentów a także do interpretacji symboli występujących a fantazjach, wizjach religijnych i mitach. Jeśli zajmuje się on dzieciństwem człowieka, to tylko dlatego, iż wywiera ono określony wpływ na współczesne życie jednostki. Terapeuta nie interesuje się jednak sytuacją rodzinną w ogóle, lecz tymi jej elementami, które w dalszym ciągu decydują o motywacji pacjenta. Proces psychoterapeutyczny jest zatem bardziej ukierunkowany na współczesne treści.

Poza tym psychoterapia stała się metodą bardziej aktywną. Wieloletnie doświadczenia potwierdziły pogląd, iż skuteczność jej w dużej mierze zależy od postawy terapeuty, od jego osobowości i umiejętności nawiązania kontaktu z pacjentem. Aktywna postawa ułatwia stworzenie właściwego

144 klimatu psychoterapeutycznego, zwiększa zaufanie pacjenta do kompetencji terapeuty itp. Dlatego współczesny psychoanalityk w czasie pewnych sesji terapeutycznych przeprowadza rozmowę, która sprawia wrażenie luźnej pogawędki dwóch przyjaciół, w czasie której ujawnia również swoje problemy, sny i fantazje. Taki swobodny dyskurs zmniejsza zahamowania i opory pacjenta, ogranicza zjawisko przeniesienia i często pozwala zrozumieć swoje problemy psychiczne w szerszym kontekście społecznym.

W końcu współczesna psychoterapia jest procedurą bardziej elastyczną i giętką. Długość leczenia, jego tempo i środki stosowane przez terapeutę zależą od wielu czynników, takich jak osobowość człowieka i jego preferencje. Tak na przykład dawniej uważano, że jedynie pacjenci leżący na kanapce terapeutycznej, mogą swobodnie wyrażać swoje myśli. Był to dogmat, który jest odrzucany przez wielu współczesnych psychoanalityków. Istnieją dane kliniczne, z których ■wynika, iż dla pewnych pacjentów postawa leżąca jest niekorzystna; traktują oni terapeutę nakłaniającego ich do przyjęcia takiej postawy jako osobę autorytatywną, niegodną zaufania i szacunku. W związku z tym psychoterapia może również odbywać się bez słynnej kanapki. Giętkość procedur terapeutycznych zwiększa ich skuteczność.

Zmiana celów i treści psychoterapii, fakt, że stała się ona metodą bardziej aktywną i elastyczną, świadczy, iż psychoanalitycy współcześni umieją - przynajmniej w pewnym stopniu - dostosować strategię zmiany osobowości i zachowania człowieka do obecnych wymogów. Wbrew pozorom psychoterapia analityczna nie jest więc metodą raz na zawsze określoną. Przeciwnie, ulega ona ciągłej modyfikacji.

6W psychodynamicznym portrecie człowieka psychoterapia odgrywa taką rolę jak inżynieria zachowania w behawioryzmie. Niewiele spraw łączy te metody. Inżynieria zachowania jest wynikiem myślenia o człowieku jako o istocie reaktywnej, całkowicie sterowanej za pomocą środowiska zewnętrznego. Metoda ta została stworzona przez uczonych i praktyków, którzy przyjęli postawę technologa; zgodnie z nią wszelkie modyfikacje

145

T

Kozielecki Józef - Konc...

p? Pobrane - Przeglądark... Facebook - Mozilla Fir... 3 Aleksander Radwański <2) Pobieranie plików