1419576544

_METODYKA DOBORU PRÓBY W AUDYCIE WEWNĘTRZNYM_

zaufania i ryzyka nieuzasadnionego odrzucenia²⁹. W próbkowaniu audytowym bardzo często zatem ryzyko RS utożsamia się z ryzykiem p³⁰.

Błąd dopuszczalny (precyzja) jest to maksymalny błąd w badanym zbiorze, jaki audytor może jeszcze akceptować. Im jest on większy, tym liczebność próbki może być mniejsza.

Przy testach kontroli jest to maksymalny wskaźnik odchyleń od przewidywanej procedury kontroli, który można zaakceptować bez zmiany pokładanego zaufania do badanego podsystemu kontroli wewnętrznej.

Dla testów zgodności procedur operacyjnych jest to maksymalny wskaźnik liczby błędów (liczba błędów / liczebność badanego zbioru), jakim może być obciążona weryfikowana procedura operacyjna.

W przypadku testów wiarygodności błąd dopuszczalny uzależniony jest od poziomu istotności cząstkowej. Poziom istotność cząstkowej (czynnik wrażliwości) jest to maksymalna wartość błędów jaką może być obciążony sprawdzany zbór aby audytor mógł jeszcze przyjąć, iż wykazana wartość badanego zbioru nie różni się istotnie od wartości rzeczywistej. Wartość istotności cząstkowej jest ściśle uzależniona od istotności ogólnej, którą można zdefiniować jako dopuszczalny błąd na poziomie całego zadania audytowego.

Określając poziom dopuszczalnego błędu audytor kieruje się przy tym swoim profesjonalnym osądem. Poniżej zaprezentowano tabele, które mogą być pomocna w określeniu dopuszczalnego błędu.

Tabela 2. Wymagany stopień zaufania do weryfikowanej procedury a poziom dopuszczalnego błędu

| Planowy stopień zaufania do weryfikowanej procedury [ Dopuszczalny błąd ²⁹ Ibidem.

^,0 Por.: A. Hołda. J. Pociecha. Rewizja finansowa. Wydawnictwo AE w Krakowie, s. 91 oraz System rachunkowości wspomaganej komputerem, pr. zbiór, pod red. I. Dziedziczaka. J. Stępniewskiego. SKwP. Warszawa 1999. s. 204.