3813573906

Mikrobiologia - II rok Towaroznawstwo i Dietetyka

-    drobnoustroje na podłożu skośnym:

•    posiane rysowo lub ruchem falistym nie tworzą kolonii

•    określa się wzrost i jego intensywność: obfity, skąpy, slaby

•    uwzględnia się i inne cechy diagnostyczne: barwa, powierzchnia itp.

•    charakter wzrostu na skosie - jednolity, rozlany, postrzępiony, pierzasty- i in.

-    drobnoustroje w hodowli kłutej

•    ocenia się niektóre właściwości drobnoustrojów (np. ruchliwość, upłynnienie żelatyny)

•    ocenia się charakter upłynnienia - np. wzdłuż nakłucia, kraterowaty, całkowity.

Kolonia to skupisko bakterii widoczne gołym okiem, wyrosłe najczęściej z jednej komórki. W standardowych warunkach środowiska kolonie charakteryzują się stałymi cechami, uwzględnianymi w diagnostyce. Obserwacje koloni przeprowadza się przy pomocy lupy lub binokularu biorąc pod uwagę:

o wielkość ( w milimetrach) oraz kształt koloni, np. okrągły, nieregularny, rozgałęziony, nitkowaty: Niektóre bakterie mogą nie tworzyć pojedynczych kolonii, lecz zarastać cale podłoże, dając wzrost mgławicowy, rozlany (Proteus), inne tworzą kolonie rozpelzające się po powierzchni podłoża (Bacillus).

o brzeg koloni: gładki, falisty regularny lub nieregularny, płatowaty regularny lub nieregularny, ząbkowany regularny lub nieregularny, nitkowaty:

p

t?

$

p

t>

tf

*

o powierzchnia koloni: gładka i pomarszczona; może być lśniąca lub matowa:

o barwa koloni i jej przejrzystość: przeźroczysta, mętna, opalizująca, nieprzeźroczysta oraz zdolność do wytwarzania pigmentu zabarwiającego otoczenie koloni: zabarwione, niezabarwione. Na przykład Sarcina lutea i Pseudomonas herbicola - tworzą kolonie żółte, Staphylococcus aureus -pomarańczowo-zlote: Serratia marcescens - krwisto-czerwone; Azotobacter - ciemno brązowe, Pseudomonas fluorescens - seledynowe fluoryzujące. Ponadto wytwarzane przez pseudomonady

3