1

Nihil obstat: Prze³o¿ony Prowincji Polski Po³udniowej Towarzystwa Jezusowego

ks. Krzysztof Dyrek SJ, prowincja³, Kraków, dn. 29 maja 2003 r., l.dz. 107/03.

Poradnik metodyczny do nauczania religii rzymskokatolickiej wed³ug

podrêcznika nr AZ-12-01/1-12 zgodnego z programem nauczania nr AZ-1-01/1.

Recenzenci

Ks. dr Damian Bryl, Ks. dr Józef Kraszewski

Redakcja

Teresa Czarnecka, Ks. W³adys³aw Kubik SJ

Zespó³ autorów

Ks. Krzysztof Biel SJ – Kraków

Ks. Ryszard Lis – Rzeszów

Teresa Czarnecka – Boles³awiec

Agnieszka Myszewska-Dekert – Kraków

Ewa Dybowska – Kraków

Ks. Tadeusz Nosek – Kraków

Anna Duka – Katowice

Edyta Polak – Rzeszów

Ewa Dziaduœ – Przemyœl

Barbara R¹czka – Rzeszów

Beata G³owala – Rzeszów

S. Margarita Sondej OSU – Kraków

S. Justyna Karaœ – Przemyœl

Ks. Józef Stala – Tarnów

Ks. W³adys³aw Kubik SJ – Kraków

Iwona Szymusik – Rzeszów

Barbara Lis-Buczek – Rzeszów

Beata Wawrzkiewicz – Kraków

Projekt ok³adki

Joanna i Piotr Panasiewicz

Projekt ok³adki

Joanna i Piotr Panasiewicz

© Wydawnictwo WAM

•

Ksiê¿a Jezuici, Kraków 2003

© Studio INIGO – CD – 2003

Wznowienie 2010

ISBN 978-83-7318-162-5

WYDAWNICTWO WAM

ul. Kopernika 26 • 31-501 KRAKÓW

tel. [phone] • faks 12 42 95 003

e-mail: [e-mail]

DZIA£ HANDLOWY

tel. [phone] • faks 12 43 03 210

e-mail: [e-mail]

Zapraszamy do naszej KSIÊGARNI INTERNETOWEJ:

http://WydawnictwoWam.pl

tel. [phone]

faks 12 62 93 261

Druk i oprawa:

Drukarnia Wydawnictwa WAM

ul. Kopernika 26 • 31-501 Kraków

wydawnictwowam.pl

Wszelkie prawa zastrze¿one. Bez pisemnej zgody wydawcy nie mo¿na do podrêcznika tworzyæ

¿adnych materia³ów pomocniczych.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

1

50. JESTEŒMY DZIEÆMI BO¯YMI

Chrzest

1. Cele katechetyczne

Zaznajamiamy uczniów z sakramentami Koœcio³a, jako znakami obec-

noœci i dzia³ania Jezusa Chrystusa w Koœciele. Ukazujemy chrzest œwiêty

jako niezatarte znamiê przynale¿noœci do Jezusa Chrystusa. Kszta³tujemy

postawê œwiadomego dzieciêctwa Bo¿ego.

2. Treœci katechezy

„Chrzest œwiêty jest fundamentem ca³ego ¿ycia chrzeœcijañskiego, bra-

m¹ ¿ycia w Duchu (vitae spiritualis ianua) i bram¹ otwieraj¹c¹ dostêp do

innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i od-

rodzeni jako synowie Bo¿y, stajemy siê cz³onkami Chrystusa oraz zostaje-

my wszczepieni w Koœció³ i stajemy siê uczestnikami jego pos³ania: chrzest

jest sakramentem odrodzenia przez wodê i w s³owie” (KKK 1213).

Chrzest jest pierwszym i niezbêdnym sakramentem. Znajduje siê on

u podstaw ¿ycia chrzeœcijañskiego, gdy¿ wprowadza we wspólnotê chrze-

œcijañsk¹, a ¿ycie chrzeœcijanina jest konsekwencj¹ przyjêtego chrztu. Chrze-

œcijanin musi coraz bardziej umieraæ dla grzechu i ¿yæ dla Boga (Rz 6, 12nn).

Katecheza ma pouczyæ o fundamentalnym znaczeniu chrztu œwiêtego. Pan

Jezus powiedzia³: „Zaprawdê, zaprawdê powiadam ci, jeœli siê ktoœ nie

narodzi z wody i Ducha Œwiêtego, nie mo¿e wejœæ do królestwa Bo¿ego”

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

2

(J 3, 5). Dlatego te¿ w dzieñ wniebowst¹pienia nakaza³ Jezus Aposto³om,

aby nauczali i chrzcili wszystkie narody w Imiê Ojca i Syna, i Ducha Œwiê-

tego. „IdŸcie i nauczajcie wszystkie narody udzielaj¹c im chrztu w imiê Ojca

i Syna, i Ducha Œwiêtego” (Mt 28, 19). Bez chrztu nie mo¿na przyj¹æ ¿ad-

nego innego sakramentu. Kto by nie móg³ byæ ochrzczony, lecz pragn¹³by

przyj¹æ chrzest, ten jest ochrzczony „chrztem pragnienia”.

Chrzest g³adzi grzech pierworodny oraz wszystkie inne grzechy i kary,

daje ³askê uœwiêcaj¹c¹ i szczególn¹ pomoc do ¿ycia chrzeœcijañskiego oraz

czyni nas dzieæmi Bo¿ymi.

Przyjêcie chrztu zobowi¹zuje nas, abyœmy trwali w wierze chrzeœcijañ-

skiej i wiernie wype³niali przykazania Chrystusowe.

3. Zadania nauczyciela religii

Przybli¿anie rzeczywistoœci sakramentalnej chrztu œwiêtego. Zapozna-

nie uczniów z owocami chrztu œwiêtego.

4. Metody i œrodki

Stosujemy opowiadanie i pogadankê oraz pracê z podrêcznikiem.

Pomoce: Pismo Œwiête, œwieca, obrazy przedstawiaj¹ce rodzinê, zdjê-

cia rodzinne, obrazy z liturgii chrztu œwiêtego, magnetofon, p³yta z nagra-

niem muzyki refleksyjnej, plansza z tekstem: Mt 16, 16, bia³a szata: wst¹-

¿eczka dla ka¿dego dziecka, kartki z tekstem „Chwa³a Ojcu...”.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Zadajemy pytania.

– Kto z was lubi otrzymywaæ prezenty?

– Kiedy ostatnio otrzymaliœcie jakiœ prezent?

– Dlaczego cieszycie siê z otrzymanych prezentów?

Podsumowuj¹c, prowadzimy z dzieæmi krótk¹ rozmowê o prezentach.

Opowiadamy tajemniczo.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

3

Po swoich urodzinach ka¿de z was otrzyma³o cudowny prezent od sa-

mego Pana Jezusa. Jest to wspania³y dar, ale niestety niewidoczny dla na-

szych oczu. Ten prezent jest jeszcze zapakowany, ale dzisiaj spróbujemy

wspólnie go rozpakowaæ i zobaczyæ, co znajduje siê wewn¹trz. Prezent ten

otrzymaliœmy w dniu chrztu œwiêtego.

Uœwiadamiamy dzieciom fakt bycia dzieckiem swoich rodziców. Poka-

zujemy zdjêcia lub obrazy przedstawiaj¹ce dzieci z rodzicami. Zadajemy

pytania.

– Kogo przedstawiaj¹ te obrazy?

– Gdybyœcie narysowali rysunek swojej rodziny, kto by³by na nim obecny?

Nastêpnie wyœwietlamy przeŸrocze, którego tematem jest chrzest lub

wskazujemy na ilustracjê w podrêczniku ucznia na stronie 215. Na przeŸro-

czu powinien byæ widoczny kap³an polewaj¹cy g³owê dziecka wod¹ oraz

rodzice i rodzina przyjmuj¹cego chrzest. Nie analizujemy g³êbiej treœci tego

obrazu, poniewa¿ uczynimy to w drugiej czêœci katechezy. Prosimy nato-

miast, by któreœ z dzieci spróbowa³o opowiedzieæ na tle obrazu o sobie,

o tym, ¿e ono zosta³o przyniesione kiedyœ do koœcio³a i ochrzczone.

Mo¿emy te¿ przeprowadziæ mini sonda¿ na temat chrztu, stawiaj¹c kilka

pytañ.

– Kto z was by³ œwiadkiem udzielania dziecku sakramentu chrztu?

– Co zapamiêtaliœcie z tego wydarzenia?

Mo¿emy zapytaæ o szczegó³y zwi¹zane z liturgi¹ chrzcieln¹, zwracaj¹c

uwagê na symbole u¿ywane w czasie udzielania sakramentu chrztu – wodê,

bia³¹ szatê, zapalon¹ œwiecê.

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Tu¿ przed swoim wniebowst¹pieniem Pan Jezus zebra³ swoich uczniów,

aby daæ im ostatnie polecenie. Pos³uchajmy, jak brzmi to ostatnie polecenie

Jezusa. Bêdziemy s³uchali Ewangelii œw. Mateusza. Wstajemy i wyciszamy

siê, bo ile razy czytamy Ewangeliê, tyle razy mówi do nas sam Pan Jezus.

S³uchajcie bardzo uwa¿nie.

Zapalamy œwiecê i w³¹czamy kasetê lub p³ytê z muzyk¹ refleksyjn¹, by

pomóc w wyciszeniu i odczytujemy fragment – Mt 28,16-20.

– Pan z wami.

– I z duchem Twoim.

50. Jesteœmy dzieæmi Bo¿ymi

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

4

– S³owa Ewangelii wed³ug œwiêtego Mateusza.

– Chwa³a Tobie, Panie.

„Jedenastu zaœ uczniów uda³o siê do Galilei na górê, tam gdzie Jezus im

poleci³. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pok³on. Niektórzy jednak w¹tpili. Wtedy

Jezus podszed³ do nich i przemówi³ tymi s³owami: «Dana Mi jest wszelka

w³adza w niebie i na ziemi. IdŸcie wiêc i nauczajcie wszystkie narody, udzie-

laj¹c im chrztu w Imiê Ojca i Syna, i Ducha Œwiêtego. Uczcie je zachowy-

waæ wszystko, co wam przekaza³em. A oto Ja jestem z wami przez wszyst-

kie dni, a¿ do skoñczenia œwiata»”.

– Oto S³owo Pañskie.

– Chwa³a Tobie, Chryste.

Po odczytaniu Ewangelii nastêpuje chwila skupienia. Mo¿emy znów w³¹-

czyæ muzykê refleksyjn¹, a nastêpnie wydobywamy treœci zawarte w perykopie.

– Kto przemawia³ do uczniów?

– Co powiedzia³ uczniom?

– Co im poleci³ czyniæ?

Uczniowie Pana Jezusa zawsze pilnie wype³niali Jego polecenie. Obec-

nie to polecenie Pana Jezusa wype³niaj¹ kap³ani, którzy ich zastêpuj¹. Dla-

tego w³aœnie kap³ani chrzcz¹ w imieniu Pana Jezusa. Nie mog¹ nie chrzciæ,

bo wtedy nie s³uchaliby samego Pana Jezusa. Dlatego w naszych koœcio³ach

odbywaj¹ siê chrzty. Rodzice przynosz¹ swoje dzieci i prosz¹ o chrzest.

Bóg, który kocha ka¿dego cz³owieka, pragnie, by cz³owiek by³ zawsze

blisko Niego. Chce, by sta³ siê i Jego dzieckiem. Cz³owiek staje siê dzieckiem

Bo¿ym w momencie chrztu. Nowonarodzone dziecko nie mo¿e jeszcze samo

wyraziæ swojej wiary, dlatego czyni¹ to w jego imieniu jego rodzice. Chrzest

nazywa siê te¿ drugim narodzeniem, bo w momencie chrztu rodzi siê w cz³o-

wieku ¿ycie Bo¿e. W cz³owieku dokonuje siê ogromna przemiana.

Aby ³atwiej dostrzec tê przemianê zwracamy uwagê na znaczenie wody,

która jest u¿ywana przy udzielaniu sakramentu chrztu, prowadz¹c rozmo-

wê z dzieæmi. Zadajemy pytania.

– Do czego potrzebna jest woda?

– Co by by³o, gdyby zabrak³o wody?

Uczniowie wypowiadaj¹ siê na ten temat. Mo¿emy wykorzystaæ opowia-

danie „O wodzie”.

Woda jest wa¿na. Gdyby jej nie by³o, to nie by³oby chrztu, bo ksi¹dz

w czasie chrztu zdejmuje dziecku czepek i polewa ³ebek. Nie by³oby wody

w kropielnicy. Nie by³oby ¿adnej zupy, ¿adnego kisielu, kompotu, ¿adnego

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

5

jedzenia. Woda jest niezwyk³a. Spada z nieba, potem paruje i idzie do nie-

ba... Gdyby nie by³o wody, nie by³oby lasu, nie by³oby ³¹ki, nie by³oby zwie-

rz¹t, które musz¹ piæ wodê... Jak bardzo wa¿na jest woda! Dziecko nieraz

tak marnuje wodê. Nie zakrêci kranu... woda leci... leci... Nieraz brudzi wodê,

rozlewa... Woda jest wa¿nym Bo¿ym skarbem... Wodê podaje siê komuœ,

kto zemdla³ i przewróci³ siê albo bawi³ siê na gimnastyce. Podaje siê temu,

który jest spragniony. Zawsze komuœ, kto potrzebuje...” (O wodzie, w:

J. Twardowski, Najnowszy zeszyt w kratkê, Kraków 1997, s. 123).

Podsumowujemy wypowiedzi uczniów i tworzymy zapis na tablicy.

– Woda daje ¿ycie.

– Woda obmywa.

Przy udzielaniu sakramentu chrztu, kap³an polewa g³owê dziecka wod¹

i wypowiada: „N., ja ciebie chrzczê w imiê Ojca i Syna, i Ducha Œwiêtego”.

Dziecko dostêpuje ogromnego zaszczytu uczestniczenia w chwale Bo¿ej.

Dlatego po wypowiedzeniu s³ów „N., ja ciebie chrzczê w imiê Ojca i Syna,

i Ducha Œwiêtego”, wszyscy ludzie obecni na chrzcie wypowiadaj¹ s³owa

uwielbienia Boga: „Chwa³a Ojcu i Synowi, i Duchowi Œwiêtemu, jak by³a

na pocz¹tku, teraz zawsze i na wieki wieków. Amen”. S¹ to równie¿ s³owa

wdziêcznoœci za dar chrztu i zarazem s³owa obietnicy danej Bogu, ¿e

ochrzczony bêdzie g³osi³ swoim ¿yciem chwa³ê Bo¿¹.

Wszyscy jesteœcie ochrzczeni i ja równie¿. Nie pamiêtamy tego wyda-

rzenia. Jeden z ksiê¿y, tak pisa³ o chrzcie. Pos³uchajcie opowiadania, które

macie w waszym podrêczniku na stronie 218.

Ka¿de dziecko jest ochrzczone, ale kto pamiêta swój chrzest? Nikt nie

pamiêta, tak jak nikt nie pamiêta, kiedy go pierwszy raz poca³owa³a mamu-

sia. Pewna dziewczynka powiedzia³a: – Pamiêtam, kiedy mamusia poca³o-

wa³a mnie ostatni raz. By³o to w pi¹tek, kiedy wróci³am ze szko³y. Wtedy

powiedzia³a mi: Jaki ty masz zmarzniêty nos! Ale nie pamiêtam, kiedy po-

ca³owa³a mnie pierwszy raz... Nikt nie pamiêta, jaka by³a pogoda w czasie

chrztu. Mo¿e pada³ deszcz i chcia³ wszystkich ochrzciæ. Mo¿e pada³ œnieg

i lecia³y p³atki œniegu jak go³êbie z nieba. Kiedyœ chrzci³em dziewczynkê

w czasie burzy miêdzy jednym a drugim piorunem. Jestem ciekawy, co z niej

wyros³o? Ochrzczona pomiêdzy piorunami. Chrzest jest wielk¹ radoœci¹.

Ciesz¹ siê rodzice, ¿e mog¹ dziecko pokazaæ w koœciele. Cieszy siê ksi¹dz,

¿e bêdzie móg³ to dziecko uczyæ religii. Ciesz¹ siê chrzestni. Cieszy siê Je-

zus, ¿e bêdzie mia³ kogoœ, kto bêdzie siê uczy³ naœladowaæ Go. Co to zna-

czy byæ ochrzczonym? To znaczy byæ uczniem Pana Jezusa i staraæ siê po-

50. Jesteœmy dzieæmi Bo¿ymi

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

6

stêpowaæ tak jak Jezus. Trzeba walczyæ z ka¿dym grzechem, czyniæ zawsze

wiele dobrego, byæ najpierw dobrym, maluchem, potem dobrym œrednia-

kiem, dobrym starszakiem, dobrym uczniem, dobrym kawalerem, dobr¹

pann¹, dobr¹ mamusi¹, dobr¹ babci¹, dobrym tatusiem i porz¹dnym dziad-

kiem” (O chrzcie, w: J. Twardowski, Nowy zeszyt w kratkê).

Teraz wstaniemy i w myœli najpierw podziêkujemy Bogu za wspania³y

prezent, za to, ¿e zechcia³ nas na chrzcie uczyniæ swoimi dzieæmi. WyraŸ-

my g³oœno nasz¹ wdziêcznoœæ, tak jak to siê dzieje na chrzcie.

Chwa³a Ojcu i Synowi, i Duchowi Œwiêtemu,

jak by³a na pocz¹tku, teraz zawsze i na wieki wieków. Amen.

Zachêcamy dzieci, by s³owa wdziêcznoœci i uwielbienia wypowiedzia³y

z g³êbi serca i uczyni³y to g³oœno.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Pragniemy doprowadziæ dzieci do aktu wiary w rzeczywistoœæ zbawcz¹

chrztu oraz do wdziêcznoœci wobec Boga i Koœcio³a za ten dar. W tym celu

urz¹dzamy krótkie nabo¿eñstwo.

Gromadzimy dzieci na œrodku sali. Prosimy, by utworzy³y kr¹g wokó³

pal¹cej siê œwiecy. Ka¿demu dziecku dajemy bia³¹ szatê chrzcieln¹ (np. bia³¹

wst¹¿eczk¹ przewi¹zujemy ramiê dziecka). Modlitwê prowadzimy sami.

Pierwsza czêœæ modlitwy to fragmenty wyznania wiary zaczerpniête z ob-

rzêdów chrztu.

By³ taki dzieñ, w którym rodzice przynieœli ka¿dego z nas do koœcio³a.

Kap³an pola³ g³owê wod¹ i powiedzia³: „N., ja ciebie chrzczê w imiê Ojca

i Syna, i Ducha Œwiêtego”. To by³ dzieñ naszego chrztu. Od chwili chrztu

jesteœmy dzieæmi Bo¿ymi. Nale¿ymy do Koœcio³a, czyli do rodziny dzieci

Bo¿ych. Zanim jednak kap³an to uczyni³, zapyta³ naszych rodziców i rodzi-

ców chrzestnych, czy wierz¹ w dobrego Boga, Ojca wszystkich ludzi, w Je-

zusa, który nas gromadzi i prowadzi do Ojca, i w Ducha Œwiêtego, który

pomaga nam byæ dobrymi. Przed udzieleniem nam chrztu wiarê tê wyzna-

wali nasi rodzice. Dzisiaj mo¿emy to ju¿ uczyniæ sami.

Na znak jednoœci z Jezusem wyci¹gnijcie w kierunku œwiecy rêkê, na której

znajduje siê bia³a szata. Po ka¿dym moim pytaniu, odpowiadajcie: Wierzê!

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

7

Tekst znajduje siê w podrêczniku ucznia na stronie 216.

K.: Czy wierzysz w Boga, Ojca wszechmog¹cego, Stworzyciela nieba i zie-

mi?

Dz.: Wierzê.

K.: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Jego Syna Jedynego, a naszego

Pana, narodzonego z Maryi Dziewicy, umêczonego i pogrzebanego,

który powsta³ z martwych i zasiada po prawicy Ojca?

Dz.: Wierzê.

K.: Czy wierzysz w Ducha Œwiêtego, œwiêty Koœció³ powszechny, obco-

wanie œwiêtych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie cia³a i ¿y-

cie wieczne?

Dz.: Wierzê.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Rozmawiamy z dzieæmi na temat zdobytych w czasie katechezy doœwiad-

czeñ zwi¹zanych z chrztem.

Od chrztu jesteœmy dzieæmi Bo¿ymi. Mamy jednego Ojca w niebie. Tutaj

na ziemi ka¿dy z nas ma swojego tatusia. Kiedyœ na podwórku bawi³a siê

gromada dzieci. W pewnej chwili jedno dziecko zawo³a³o: „Mój tatuœ jest

lotnikiem!”, inne: „A mój in¿ynierem!”. Jeszcze inne: „Mój maszynist¹

poci¹gu!”, „Mój buduje samoloty!”. Siedz¹ca obok babcia Jarka zawo³a³a:

„Czy to takie wa¿ne? Czy wy wiecie, ¿e wszyscy mamy jednego Ojca?”

– Kogo mia³a na myœli babcia Jarka?

Wszyscy mamy jednego Ojca, który jest w niebie. My zaœ jesteœmy jego

dzieæmi. Staliœmy siê nimi na chrzcie œwiêtym.

Na zawsze zostaliœmy w³¹czeni do rodziny Bo¿ej, do Koœcio³a. Do cze-

go nas to zobowi¹zuje?

To pytanie jest bardzo wa¿ne, ale dosyæ trudne. Powinniœmy wiêc kiero-

waæ rozmow¹ dzieci, stawiaj¹c pomocnicze pytania. Na koniec rozmowy

konieczne jest krótkie podsumowanie. Mo¿na je uczyniæ w ni¿ej podany

sposób.

– Jak powinny postêpowaæ dzieci Bo¿e?

Próbujemy „wydobyæ” od dzieci nastêpuj¹ce prawdy.

– Jesteœmy dzieæmi Bo¿ymi, a wiêc jest to ogromny powód do dumy.

– W jaki sposób trzeba ukazywaæ, ¿e jest siê dzieckiem Bo¿ym?

50. Jesteœmy dzieæmi Bo¿ymi

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

8

Cieszymy siê, ¿e jesteœmy dzieæmi Bo¿ymi. Jezus w³¹czy³ nas przez chrzest

do rodziny Bo¿ej. Dziêkujemy Mu za to. Nie wystarczy jednak tylko tak

uczyniæ, jak czyniliœmy to dzisiaj. Bêdziemy czêsto wyznawaæ nasz¹ wiarê

na katechezie, w domu Bo¿ym, w czasie modlitwy w domu. A teraz wspól-

nie zwrócimy siê do naszego Ojca, który jest w niebie: „Ojcze nasz...”

Polecamy, by uczniowie, jako zadanie domowe, narysowali w podrêcz-

niku ucznia na stronie 217 chrzcielnicê z ich koœcio³a.

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, ¿e rodzice przez chrzest zaprosili Pana Jezusa do jego ¿ycia.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi ogólnie powiedzieæ o przyrzeczeniach chrztu i wyznaniu

wiary.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ chce sam podj¹æ zobowi¹zania wynikaj¹ce z chrztu œwiêtego.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Pragniemy pomóc dziecku ¿yæ równie¿ w domu rodzinnym tematyk¹ Orê-

dzia chrzcielnego. Pod tym k¹tem planujemy dalsze dzia³anie. Rozdajemy

dzieciom kartki z tekstem modlitwy: „Chwa³a Ojcu i Synowi, i Duchowi

Œwiêtemu”. Tekst modlitwy dzieci przyozdobi¹ i umieszcz¹ na widocznym

miejscu (w k¹ciku religijnym dziecka). Zachêcamy je do tego, aby s³owami

powy¿szej modlitwy codziennie chwali³y Boga i dziêkowa³y Mu za dar chrztu.

Staramy siê budziæ w dzieciach wdziêcznoœæ dla rodziców za ich troskê nie

tylko o materialne sprawy dziecka, ale tak¿e o jego wychowanie i religijny

wzrost. Dlatego mówimy dzieciom, aby po powrocie do domu podziêkowa³y

swoim rodzicom za to, ¿e poprosili dla nich o chrzest. Podziêkowanie to mo¿na

zwi¹zaæ z wieczorn¹ modlitw¹ lub wspólnym posi³kiem ca³ej rodziny.

Zachêcamy rodziców do przeczytania wraz z dzieæmi tekstu „Przeczy-

tajmy razem!”.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

9

51. CHCEMY Z JEZUSEM ZWYCIʯAÆ GRZECH

Pokuta i pojednanie

1. Cele katechetyczne

Zaznajamiamy z sakramentami Koœcio³a, jako znakami obecnoœci

i dzia³ania Jezusa Chrystusa w Koœciele. Uœwiadamiamy, ¿e sakrament

pokuty i pojednania jest aktem nawrócenia i zaproszeniem Jezusa do na-

szego ¿ycia.

Kszta³tujemy odpowiednie postawy religijno-moralne zwi¹zane z przyj-

mowaniem sakramentu pokuty jako nawróceniem i odnawianiem ¿ycia

w przyjaŸni z Jezusem.

2. Treœci katechezy

„Potem [Jezus] wszed³ do Jerycha i przechodzi³ przez miasto. A [by³ tam]

pewien cz³owiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bo-

gaty. Chcia³ on koniecznie zobaczyæ Jezusa, kto to jest, ale nie móg³ z po-

wodu t³umu, gdy¿ by³ niskiego wzrostu. Pobieg³ wiêc naprzód i wspi¹³ siê

na sykomorê, aby móc Go ujrzeæ, tamtêdy bowiem mia³ przechodziæ. Gdy

Jezus przyszed³ na to miejsce, spojrza³ w górê i rzek³ do niego: «Zacheuszu,

zejdŸ prêdko, albowiem dziœ muszê siê zatrzymaæ w twoim domu». Zszed³

wiêc z poœpiechem i przyj¹³ Go uradowany. A wszyscy, widz¹c to, szemra-

li: «Do grzesznika poszed³ w goœcinê». Lecz Zacheusz stan¹³ i rzek³ do Pana:

«Panie, oto po³owê mego maj¹tku daje ubogim, a jeœli kogo w czym skrzyw-

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

10

dzi³em, zwracam poczwórnie». Na to Jezus rzek³ do niego: «Dziœ zbawienie

sta³o siê udzia³em tego domu, gdy¿ i on jest synem Abrahama. Albowiem

Syn Cz³owieczy przyszed³ szukaæ i zbawiæ to, co zginê³o»” (£k 19, 1-10).

W katechezie ukazujemy postaæ zwierzchnika celników – Zacheusza,

który po spotkaniu z Jezusem radykalnie zmienia swoje ¿ycie. By³ on cz³o-

wiekiem grzesznym i wszyscy byli oburzeni, ¿e Jezus wszed³ do niego. Œw.

£ukasz zaznacza, ¿e „wszyscy szemrali widz¹c, ¿e Jezus poszed³ do grzesz-

nika”. Trzeba o tym pamiêtaæ, jeœli chcemy zrozumieæ to, co wydarzy³o siê

w czasie spotkania Zacheusza z Jezusem. Podczas uczty rozradowany Za-

cheusz stan¹³ przed Mistrzem i powiedzia³: „Oto po³owê mego maj¹tku dajê

ubogim, a jeœli kogo w czym skrzywdzi³em, zwracam poczwórnie”. A wiêc

mia³ œwiadomoœæ grzechów, jakiejœ krzywdy, by³ œwiadom swej grzeszno-

œci. Pan Jezus wcale go z tego przekonania nie wyprowadza i cieszy siê, ¿e

Zacheusz prze¿ywa nawrócenie.

Na wyznanie Zacheusza Jezus oznajmia: „Zbawienie sta³o siê udzia³em

tego domu… Syn Cz³owieczy przyszed³ szukaæ i zbawiæ to, co zginê³o”.

Zacheusz zgin¹³, Pan Jezus go odnalaz³, jak zgubion¹ owcê. Znalaz³ go na

drzewie, a on, odpowiadaj¹c z radoœci¹ na to szukanie Chrystusa, dostêpu-

je zbawienia.

Chrzeœcijanin jest cz³owiekiem grzesznym. Jego ¿yciu winno nieustan-

nie towarzyszyæ nawrócenie. Dlatego katecheza winna prowadziæ do zazna-

jamiania katechizowanych z pojêciem nawrócenia i wprowadzaæ ich w na-

wrócenie oraz ukazaæ, ¿e w sakramencie pokuty i pojednania chodzi o przy-

wrócenie ¿ycia nadprzyrodzonego, które tracimy przez grzech ciê¿ki.

Sakrament pokuty i pojednania „nazywa siê sakramentem nawrócenia,

poniewa¿ urzeczywistnia w sposób sakramentalny wezwanie Jezusa do

nawrócenia, drogê powrotu do Ojca, od którego cz³owiek oddali³ siê przez

grzech...” (KKK 1423). „Jezus wzywa do nawrócenia. To wezwanie jest

istotnym elementem g³oszenia Królestwa. Czas siê wype³ni³ i bliskie jest

Królestwo Bo¿e. Nawracajcie siê i wierzcie w Ewangeliê...” (KKK 1427).

3. Zadania nauczyciela religii

Wspomaganie w postawie ci¹g³ego nawracania siê. Zachêcanie do czê-

stego przyjmowania sakramentu pokuty i pojednania.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

11

4.Metody i œrodki

W katechezie stosujemy metodê opowiadania, rozmowy, oraz inscenizacjê.

Pomoce: Pismo Œwiête, œwieca, tekst opowiadania: Œw. Jan Bosko i zbójca.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Chc¹c lepiej wprowadziæ dzieci w sakrament pokuty i pojednania, któ-

ry pomaga pokonywaæ s³aboœci i grzechy, zapoznajemy ich z opowiadaniem

„Œw. Jan Bosko i zbójca”:

Za³o¿yciel zgromadzenia salezjanów, œw. Jan Bosko, wraca³ pewnego razu

póŸnym wieczorem przez las do pobliskiego miasta Turynu, we W³oszech.

Wtem zast¹pi³ mu drogê zbójca uzbrojony w pistolet i zawo³a³: „Pieni¹dze

albo ¿ycie”. Ks. Bosko odpowiedzia³: „Pieniêdzy nie mam, a ¿ycie moje jest

w rêku Boga”. Zbójca zakl¹³ i zbli¿y³ siê do kap³ana. W tej chwili ks. Bosko

pozna³ w nim wiêŸnia, którego niedawno uczy³ religii w wiêzieniu. Zmartwio-

ny zawo³a³: „Jak to, Tonio, to ty jesteœ? Tak ci ufa³em, a ty jak licho dotrzy-

ma³eœ przyrzeczenia?” Bandyta zawstydzony zwiesi³ g³owê i rzek³: „Wielebny

ojcze, gdybym by³ was pozna³, nie by³bym was zaczepi³”. „To za ma³o – od-

rzek³ ks. Bosko – musisz zmieniæ swoje ¿ycie. Uczyñ to natychmiast, bo ju-

tro mo¿e byæ ju¿ za póŸno”. Bandyta odpowiedzia³: „Przyrzekam, ¿e siê po-

prawiê”. „Owszem – odrzek³ kap³an – ale musisz siê wyspowiadaæ i to na-

tychmiast”. Usiad³ wiêc ks. Bosko na przydro¿nym kamieniu, obj¹³ ramie-

niem szyjê zbójcy i wys³ucha³ jego spowiedzi. Potem uca³owa³ go, zawiesi³

mu na szyi medalik Matki Bo¿ej i da³ mu parê groszy, które mia³ w kieszeni.

Od tej chwili zbrodniarz poprawi³ siê i sta³ siê porz¹dnym cz³owiekiem. Tak

dzia³a sakrament pokuty na cz³owieka dobrej woli.

Pozwalamy, by dzieci wypowiedzia³y swoje spostrze¿enia po wys³ucha-

niu opowiadania. Nie zag³êbiaj¹c siê d³u¿ej w treœæ opowiadania, pytamy

dzieci i próbujemy tak ukierunkowaæ rozmowê, by wyeksponowaæ wielkie

znaczenie sakramentu pokuty i pojednania.

– Co przydarzy³o siê œw. Janowi Bosko?

– Jak zachowa³ siê bandyta, gdy rozpozna³ ks. Bosko?

– Co sprawi³o, ¿e bandyta sta³ siê dobrym cz³owiekiem?

51. Chcemy z Jezusem zwyciê¿aæ grzech

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

12

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Nawi¹zuj¹c do opowiadania i wra¿eñ, o których mówi³y dzieci, wprowa-

dzamy do odczytania Ewangelii £k 19, 1-10. Aby podkreœliæ, ¿e jest to œwiê-

ty tekst, zapalamy œwiecê i prosimy dzieci o powstanie, wyciszenie siê i ws³u-

chanie siê bardzo uwa¿ne.

– Pan z wami.

– I z duchem Twoim.

– S³owa Ewangelii wed³ug œwiêtego £ukasza.

– Chwa³a Tobie, Panie.

„Jezus wszed³ do Jerycha i przechodzi³ przez miasto. A by³ tam pewien

cz³owiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chcia³

on koniecznie zobaczyæ Jezusa, kto to jest, ale nie móg³ z powodu t³umu,

gdy¿ by³ niskiego wzrostu. Pobieg³ wiêc naprzód i wspi¹³ siê na sykomorê,

aby móc Go ujrzeæ, tamtêdy bowiem mia³ przechodziæ. Gdy Jezus przyszed³

na to miejsce, spojrza³ w górê i rzek³ do niego: «Zacheuszu, zejdŸ prêdko,

albowiem dziœ muszê siê zatrzymaæ w twoim domu». Zszed³ wiêc z poœpie-

chem i przyj¹³ Go uradowany. A wszyscy, widz¹c to, szemrali: «Do grzesz-

nika poszed³ w goœcinê». Lecz Zacheusz stan¹³ i rzek³ do Pana: «Panie, oto

po³owê mego maj¹tku daje ubogim, a jeœli kogo w czym skrzywdzi³em,

zwracam poczwórnie». Na to Jezus rzek³ do niego: «Dziœ zbawienie sta³o

siê udzia³em tego domu, gdy¿ i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn

Cz³owieczy przyszed³ szukaæ i zbawiæ to, co zginê³o»” (£k 19, 1-10).

– Oto s³owo Pañskie.

– Chwa³a Tobie, Chryste.

Nastêpuje chwila ciszy, a nastêpnie zadajemy pytania.

– Co zrobi³ Zacheusz, bo zobaczyæ Jezusa?

– Co powiedzia³ Jezus Zacheuszowi?

– Czy Zacheusz zaprosi³ Jezusa do siebie?

– Jak odpowiedzia³ na wezwanie Jezusa?

– Co uczyni³ Jezus dla Zacheusza?

W celu pog³êbienia treœci mo¿na te¿ przygotowaæ inscenizacjê spotka-

nia Zacheusza z Jezusem. Przyjmujemy rolê Jezusa, jedno dziecko przyjmuje

rolê Zacheusza, a pozosta³e dzieci rolê osób w t³umie.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

13

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Polecamy uczniom podpisaæ w podrêczniku ucznia na stronie 220-221

rysunki odpowiednimi zdaniami z ramki. Po czym, nawi¹zuj¹c do rysunków,

prowadzimy rozmowê z dzieæmi.

Zacheusz wiedzia³, jak wielu ludzi skrzywdzi³. Uradowany spotkaniem

z Jezusem, przyj¹³ wezwanie Jezusa i zaprosi³ Go do swojego domu. Posta-

nowi³ naprawiæ wszelkie z³o, które uczyni³. Zrezygnowa³ nawet ze swego

bogactwa, bo zrozumia³, ¿e w ¿yciu najwa¿niejsze jest przebaczenie i mi-

³oœæ.

Kto dzisiaj jest podobny do Zacheusza?

My wszyscy, którzy grzeszymy.

Zachêcamy dzieci do wypowiedzi na temat z³ych czynów, którymi spra-

wiamy przykroϾ Jezusowi.

Jeœli chcemy zaprosiæ Pana Jezusa do siebie, musimy odpowiedzieæ na

Jego wezwanie i przyst¹piæ do sakramentu pokuty i pojednania.

– A jak my mamy siê nawróciæ?

– Co powinniœmy uczyniæ?

Zachêcamy dzieci do wypowiedzi.

Kto zapomina o pacierzu, powinien zaraz po wyjœciu z ³ó¿ka pomodliæ

siê. Kto jest leniwy, musi postanowiæ najpierw odrobiæ zadania, pomóc przy

sprz¹taniu mamie, siostrze czy bratu, a potem dopiero siê bawiæ. Kto jest

chciwy i zazdrosny, odda za zgod¹ rodziców coœ ze swoich rzeczy ludziom

potrzebuj¹cym, podzieli siê s³odyczami czy kanapk¹ z kole¿ank¹ czy kole-

g¹. Kto jest pyszny, spe³ni ró¿ne us³ugi dla innych i bêdzie siê stara³ byæ dla

wszystkich grzeczny, nie bêdzie przezywa³ kole¿anki ani kolegi w klasie czy

na podwórku.

Teraz pomyœlmy, ka¿dy z osobna, kiedy odeszliœmy od Pana Boga? Który

z naszych grzechów najbardziej smuci Pana Boga? I co uczynimy?

Chwila ciszy

Poproœmy Pana Boga o przebaczenie grzechów.

K.: Za zapominanie o pacierzu rano i wieczorem,

Dz.: Przepraszamy Ciê, Jezu!

K.: Za to, ¿e jesteœmy leniwi,

Dz.: Przepraszamy Ciê, Jezu!

K.: Za brak szacunku dla rodziców,

Dz.: Przepraszamy Ciê, Jezu!

51. Chcemy z Jezusem zwyciê¿aæ grzech

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

14

K.: Za oœmieszanie kole¿anek i kolegów,

Dz.: Przepraszamy Ciê, Jezu!

K.: Za nasz¹ zarozumia³oœæ,

Dz.: przepraszamy Ciê, Jezu!

K.: Za… – zachêcamy dzieci, by same wypowiedzia³y, za co chc¹ prze-

prosiæ Jezusa.

Dz.: Przepraszamy Ciê, Jezu!

D. Utrwalenie – praca ucznia

W tej czêœci katechezy zachêcamy do korzystania z sakramentu pokuty

i pojednania.

Nie jest przyjemnie wyznawaæ winy drugiemu cz³owiekowi, nawet jeœli

jest ksiêdzem. Ale przecie¿ nie spowiadamy siê ksiêdzu, ale samemu Panu

Jezusowi. Ksi¹dz jest jedynie Jego przedstawicielem.

Mo¿emy wykorzystaæ fragment listu pisanego przez ks. Tymoteusza do

W³adka:

„Kochany mój W³adku!... Wiem, ¿e ostatniego dnia przed spowiedzi¹

wieczorem nie ogl¹da³eœ programu w telewizji. Klêcza³eœ w k¹ciku przed

swoim krzy¿em i liczy³eœ grzechy. Zas³ania³eœ oczy, ¿eby wszystko sobie

przypomnieæ. Na dobranoc przyszed³eœ do rodziców. Uca³owa³eœ mamê.

Mamusiu, przebacz mi wszystko z³e. Jutro idê do spowiedzi. Podszed³eœ do

taty. Wzi¹³ ciê na kolana, a ty mówi³eœ: tatusiu, jeœli ty mi przebaczysz, to

i Pan Bóg mi przebaczy, bo jest dobrym Ojcem. Przytuli³ ciê tata, bo nie

chcia³ pokazaæ, ¿e ma w oczach ³zy radoœci... W koœciele by³o ju¿ du¿o

dzieci. Klêcza³y przed o³tarzem, gdzie czerwona lampka pokazuje, ¿e tu

mieszka Chrystus w Najœwiêtszym Sakramencie... Wybra³eœ sobie ksiêdza.

Stan¹³eœ w kolejce. Dr¿a³eœ jak listek. Mama podchodzi³a, poprawia³a ci

w³osy, ¿ebyœ odczu³, ¿e jest przy tobie. Ksi¹dz zapuka³. Podszed³eœ. Przy-

klêkn¹³eœ. Mówi³eœ swoje grzechy. Ksi¹dz chcia³, ¿ebyœ dobrze siê wyspo-

wiada³. Patrza³ przez kratkê na Ukrzy¿owanego.... Skoñczy³eœ. Ksi¹dz mówi³

ci dobre s³owa. Cieszy³ siê, ¿e teraz jesteœ œwiêty. Prosi³, abyœ by³ dobry, bo

za dwa tygodnie do twojego czystego serca przyjdzie Pan Jezus. Na koniec

powiedzia³: Ja ciebie rozgrzeszam w imiê Ojca i Syna, i Ducha Œwiêtego.

Odsapn¹³eœ g³êboko, b³ysnê³y ci oczy, powiedzia³eœ: Bóg zap³aæ. Ksi¹dz

uœmiechn¹³ siê radoœnie, a niebo cieszy³o siê z tob¹... Wracaliœcie do domu.

Chcia³eœ wszystko rodzicom powiedzieæ. Nios³eœ w oczach du¿o szczêœcia.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

15

Chcia³eœ wszystkim powiedzieæ: By³em u spowiedzi. W³adku – mówi³ ta-

tuœ – tego nikomu siê nie mówi. To jest tajemnica. Wie o tym tyko Pan Bóg,

który ju¿ nie pamiêta twoich grzechów, i ty. W³adku kochany, ja wiem, ¿e

wyznawanie grzechów nie jest przyjemne. Bêdziesz na pewno szuka³ ko-

goœ, komu bêdziesz chcia³ wszystko powiedzieæ, aby spad³ ci kamieñ z ser-

ca. Jakie w tym jest wielkie szczêœcie, ¿e ktoœ mo¿e ci powiedzieæ: s³uchaj,

kochany, nie p³acz. Pan Bóg wszystko ci wybaczy³...” (SpowiedŸ, w: Ks.

Tymoteusz, Listy i rozwa¿ania, Warszawa 1976, s. 48-50).

Jakie jest to dla nas radosne, ¿e przez sakrament pokuty i pojednania Pan

Jezus jakby bierze gumkê i wymazuje z naszego ¿ycia to, co by³o z³e, a zo-

stawia, co by³o dobre. To, co z³e przestaje istnieæ, jakby tego nigdy nie by³o.

Ile¿ powinniœmy mieæ dla Pana Jezusa wdziêcznoœci. Pan Jezus z radoœci¹

przebacza nam grzechy. Cieszy siê z ka¿dego nawróconego grzesznika.

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza, co uczeñ wie?

Uczeñ zna historiê Zacheusza.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi odpowiedzieæ, na czym polega³o nawrócenie Zacheusza.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ chce nawracaæ siê i czêsto korzystaæ z sakramentu pokuty i po-

jednania.

6.Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Zapraszamy najbli¿szych w rodzinie do zaanga¿owania siê w przygoto-

wywanie do sakramentu pokuty i pojednania, który jest wielkim darem.

Pomaga on pokonywaæ s³aboœci i grzechy.

Zachêcamy rodziców do przeczytania wraz z dzieæmi tekstu „Przeczy-

tajmy razem!” ze strony 219 podrêcznika ucznia.

51. Chcemy z Jezusem zwyciê¿aæ grzech

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

16

52. POWIERZAMY PANU JEZUSOWI

CHORYCH I CIERPI¥CYCH

Namaszczenie chorych

1. Cele katechetyczne

Zaznajamiamy dzieci z sakramentami Koœcio³a, jako znakami obecno-

œci i dzia³ania Jezusa Chrystusa w Koœciele – namaszczenie chorych jako

zaproszenie Jezusa przez cierpi¹cych. Kszta³tujemy u uczniów postawê

modlitwy za chorych i zaufania Jezusowi w cierpieniu.

2. Treœci katechezy

„Choroba i cierpienie zawsze nale¿a³y do najpowa¿niejszych problemów,

poddaj¹cych próbie ludzkie ¿ycie. Cz³owiek doœwiadcza w chorobie swo-

jej niemocy, ograniczeñ i skoñczonoœci...” (KKK 1500).

Pan Jezus za ¿ycia ziemskiego chêtnie nawiedza³ chorych, przynosi³ im

ulgê w cierpieniach, cudownie przywraca³ im zdrowie, uwalnia³ dusze od

grzechów i wlewa³ w serca Bo¿y pokój.

Pan Jezus i dzisiaj chce nam pomóc w chorobie. Dlatego ustanowi³ sa-

krament namaszczenia chorych. „Koœció³ wierzy i wyznaje, ¿e wœród sakra-

mentów istnieje jeden specjalnie przeznaczony do umocnienia osób dotkniê-

tych chorob¹ – namaszczenie chorych. Œwiête namaszczenie chorych zosta³o

ustanowione przez Pana naszego Jezusa Chrystusa jako prawdziwy i w³a-

œciwy sakrament Nowego Testamentu, o którym wspomina œw. Marek, lecz

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

17

poleca go wiernym i og³asza Jakub Aposto³ i brat Pana” (KKK 1511). Cho-

ry nie powinien baæ siê tego sakramentu, lecz przyj¹æ go z poddaniem siê

woli Bo¿ej, póki jeszcze jest przytomny. Krewni zaœ maj¹ œwiêty obowi¹-

zek wezwaæ kap³ana póki jeszcze czas, aby chory z ich winy nie umar³ bez

sakramentów œwiêtych. Nale¿y poprosiæ kap³ana nawet wtedy, gdy chory

jest nieprzytomny. Przez sakrament namaszczenia chorych otrzyma bowiem

taki chory ³askê Bo¿¹, je¿eli przedtem wzbudzi³ ¿al za grzechy albo te¿

wzbudzi go po odzyskaniu przytomnoœci.

„Skutki specjalnej ³aski sakramentu namaszczenia chorych s¹ nastêpu-

j¹ce:

– zjednoczenie chorego z mêk¹ Chrystusa dla jego w³asnego dobra oraz

dla dobra ca³ego Koœcio³a;

– umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmowaæ po chrzeœcijañsku cier-

pienia choroby i staroœci;

– przebaczenie grzechów, jeœli chory nie móg³ go otrzymaæ przez sakra-

ment pokuty;

– powrót do zdrowia, jeœli to s³u¿y dobru duchowemu;

– przygotowanie na przejœcie do ¿ycia wiecznego” (KKK 1532).

3. Zadania nauczyciela religii

Przybli¿anie rzeczywistoœci dzia³ania Boga w sakramencie namaszcze-

nia chorych. Pomaganie w przyjmowaniu cierpienia bliskich i swojego

z wiar¹, ¿e Bóg wie najlepiej, co dla nas dobre.

4. Metody i œrodki

Stosujemy metodê opowiadania, rozmowy z dzieæmi i pracy z podrêcz-

nikiem.

Pomoce: Pismo Œwiête, œwieca, p³yta styropianowa lub inna, ilustracje

przedstawiaj¹ce chorych i opiekuj¹cych siê nimi, bia³y obrus, krzy¿, kwia-

ty, woda œwiêcona, chleb, sól, wata.

52. Powierzamy Panu Jezusowi chorych i cierpi¹cych

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

18

5.Propozycja katechezy

A.Wprowadzenie do katechezy

Prowadzimy rozmowê z uczniami na temat ró¿nych powodów, dla któ-

rych choroba jest czymœ przykrym dla cz³owieka. Po rozmowie podsumo-

wujemy wypowiedzi dzieci.

Choroba nie jest dla nikogo przyjemna. le jest byæ chorym. Chory musi

le¿eæ w ³ó¿ku, podczas gdy inni mog¹ chodziæ, pracowaæ, bawiæ siê. Chory

musi czêsto samotnie przebywaæ w domu, zw³aszcza gdy wszyscy wychodz¹

z domu do pracy lub szko³y. Czêsto te¿ chory czuje siê niepotrzebny. Gdy ktoœ

le¿y w szpitalu, jest daleko od bliskich, znajomych. Jest wœród obcych, poza

swoim domem. Têskni za odwiedzinami. Czêsto nie mo¿e spaæ, bardzo cier-

pi, a czasem nawet nie mo¿e poruszaæ siê w ³ó¿ku, gdy jest np. po operacji.

Musi przyjmowaæ bardzo niesmaczne lekarstwa, braæ zastrzyki.

Ka¿dy chcia³by byæ zdrowy. Nikt nie chce chorowaæ. Jednak chorzy s¹

i bêd¹ wœród nas. Powinniœmy odwiedzaæ ich, pomagaæ im i modliæ siê za nich.

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Z wybranych ilustracji uk³adamy gazetkê œcienn¹ na przygotowanej p³y-

cie pilœniowej lub styropianowej. W czasie tych czynnoœci omawiamy spra-

wê troski o chorych. Najpierw pozwalamy dzieciom opisaæ te rodzaje troski

o chorych, które przedstawiaj¹ ilustracje. Resztê uzupe³niamy sami.

Jeœli w rodzinie ktoœ zachoruje, wtedy wszyscy troszcz¹ siê o niego.

Sprowadza siê lekarza, kupuje lekarstwa, gotuje specjalne jedzenie. Jeœli

babcia lub dziadek albo ktoœ inny z domowników jest chory, dzieci powin-

ny zachowywaæ siê ciszej ni¿ zwykle. Jeœli ktoœ z rodziny jest w szpitalu,

odwiedzamy go, przynosimy kwiaty, swoimi rozmowami staramy siê roz-

weseliæ chorego, by ul¿yæ mu w cierpieniu.

Zachêcamy dzieci, by opowiedzia³y o chorych w swoich rodzinach.

Ludzie zupe³nie obcy równie¿ troszcz¹ siê o chorych. Lekarze lecz¹ tych,

których czêsto wcale nie znaj¹. Pielêgniarki obs³uguj¹ chorych przebywa-

j¹cych w szpitalu.

Jeœli zdarzy siê jakiœ wypadek i ktoœ jest ranny, wtedy ci, którzy s¹ najbli-

¿ej, spiesz¹ mu z pomoc¹: wzywaj¹ lekarza, karetkê pogotowia. Gdy jedzie

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

19

karetka na sygnale, wtedy wszystkie inne pojazdy zatrzymuj¹ siê, by karetka

mog³a szybciej dojechaæ do chorego, odwieŸæ go do szpitala. Czêsto wysy³a

siê nawet specjalne samoloty lub helikoptery, by ratowaæ ciê¿ko chorych.

W taki sposób wszyscy ludzie troszcz¹ siê o chorych. Przede wszystkim

powinni to czyniæ ludzie ochrzczeni, poniewa¿ tego ich uczy i do tego wzy-

wa Jezus Chrystus we wspólnocie Koœcio³a.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Gdy Pan Jezus ¿y³ na ziemi, ludzie te¿ chorowali. Pos³uchajmy o cho-

rym na straszn¹ chorobê, nieuleczaln¹ wówczas, jak¹ by³ tr¹d. Cz³owiek

chory by³ pokryty wielkimi, niegoj¹cymi siê ranami, które sprawia³y, ¿e

nawet czêœci jego cia³a odpada³y.

Dzieci wstaj¹, zapalamy œwiecê i czytamy tekst z Ewangelii œw. £ukasza.

– Pan z wami.

– I z duchem twoim.

– S³owa Ewangelii wed³ug œw. £ukasza.

– Chwa³a Tobie, Panie.

„Gdy [Jezus] przebywa³ w jednym z miast, zjawi³ siê cz³owiek ca³y po-

kryty tr¹dem. Gdy ujrza³ Jezusa, upad³ na twarz i prosi³ Go: «Panie, jeœli

chcesz, mo¿esz mnie oczyœciæ». Jezus wyci¹gn¹³ rêkê i dotkn¹³ go, mówi¹c:

«Chcê, b¹dŸ oczyszczony». I natychmiast tr¹d z niego ust¹pi³” (£k 5, 12-13).

– Oto s³owo Pañskie.

– Chwa³a Tobie, Chryste.

Nastêpnie zachêcamy dzieci do obejrzenia w podrêczniku ucznia na stro-

nie 222 ilustracji przedstawiaj¹cej Jezusa uzdrawiaj¹cego trêdowatego, po

czym zadajemy pytania:

– Gdzie przebywa³ Jezus, którego zobaczy³ cz³owiek chory na tr¹d?

– Jak zachowa³ siê chory, gdy zobaczy³ Jezusa?

– O co chory prosi³ Jezusa?

– Jak odpowiedzia³ Pan Jezus na proœbê chorego?

– Dlaczego Pan Jezus dotkn¹³ trêdowatego, chocia¿ by³a to choroba za-

kaŸna?

Choroba jest czymœ z³ym. Pan Jezus ukaza³ nam, ¿e przez chorobê, przez

cierpienie, mo¿emy siê z Nim zjednoczyæ. On sam bardzo cierpia³, by³ przy-

bity do krzy¿a i na nim umar³. W ten sposób okaza³ najwiêksz¹ mi³oœæ ku Ojcu

52. Powierzamy Panu Jezusowi chorych i cierpi¹cych

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

20

i ludziom. Przez tê mi³oœæ zbawi³ œwiat, otworzy³ ludziom drogê do nieba. Te-

raz pragnie, by ci, którzy cierpi¹, ³¹czyli swoje cierpienia z Jego cierpieniami

i w ten sposób wspó³pracowali z Nim w zbawianiu œwiata. Jest to bardzo trud-

ne. Dlatego Jezus Chrystus ustanowi³ specjalny sakrament dla chorych, aby

ich umocniæ w ofiarowywaniu swoich cierpieñ Bogu i jednoczeniu siê z Nim

w zbawianiu œwiata. Sakrament ten nazywamy namaszczeniem chorych.

Prowadzimy rozmowê z uczniami.

– Kto z was by³ obecny przy chorym, do którego przyszed³ ksi¹dz, by

udzieliæ mu sakramentu namaszczenia?

Nastêpnie na przyk³adzie ilustracji z podrêcznika ucznia, ze strony 223,

przedstawiaj¹cej rodzinê przy ³ó¿ku chorego dziecka, a nad nim pochyla-

j¹cego siê i udzielaj¹cego mu sakramentu namaszczenia chorych ksiêdza,

omawiamy sposób udzielana sakramentu namaszczenia chorych.

W jaki sposób udziela siê sakramentu namaszczenia chorych?

Kap³an przychodzi z Najœwiêtszym Sakramentem do mieszkania chore-

go. Pozdrawia zebranych i k³adzie Najœwiêtszy Sakrament na stole. Jeœli

chory przystêpuje do spowiedzi, wszyscy wówczas wychodz¹ z pomiesz-

czenia, w którym le¿y chory. Po spowiedzi chorego, wszyscy obecni przy

udzielaniu sakramentu modl¹ siê razem z kap³anem. Potem kap³an bierze

olej œwiêty i namaszcza chorego, modl¹c siê nad nim. W ten sposób Chry-

stus umacnia chorego, by móg³ swoje cierpienia ofiarowaæ wraz z Jego

Najœwiêtsz¹ Ofiar¹ Bogu Ojcu. Po namaszczeniu wszyscy wspólnie odma-

wiaj¹ Ojcze nasz, a nastêpnie kap³an udziela choremu Komunii œwiêtej.

Kiedy udziela siê choremu sakramentu namaszczenia chorych?

Sakramentu namaszczenia chorych udziela siê wtedy, gdy ktoœ jest ciê¿-

ko chory. Jeœli ktoœ jest niezbyt powa¿nie chory (np. ktoœ siê przeziêbi³ i ma

katar, boli go g³owa, skaleczy³ siê), wtedy nie potrzeba udzielaæ sakramen-

tu namaszczenia chorych.

Co nale¿y przygotowaæ w mieszkaniu chorego?

Dla lepszego zapamiêtania w czasie katechezy dzieci przygotowuj¹ sto-

lik i wszystkie przedmioty, tak jak to nale¿y uczyniæ w domu chorego.

W mieszkaniu chorego nale¿y przygotowaæ:

– stolik przykryty bia³ym obrusem;

– na stoliku: krzy¿, dwie œwiece, kwiaty, wodê œwiêcon¹, chleb, sól, watê.

Te wszystkie przedmioty s¹ potrzebne, poniewa¿ podczas namaszczania

chorego kap³an wyciera olej œwiêty kuleczkami waty, a po namaszczeniu

wyciera swoje palce najpierw sol¹ i chlebem, a potem myje rêce w przygo-

towanej wodzie.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

21

Przygotowujemy tak¿e w szklance trochê czystej wody, aby chory po

przyjêciu Komunii œwiêtej móg³ siê napiæ i w ten sposób ³atwiej spo¿yæ

Najœwiêtszy Sakrament.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Mo¿emy wykorzystaæ fragment listu pisanego przez ks. Tymoteusza do

Maæka:

Maæku, mój kochany urwisie!... Najbardziej pamiêtam jednak Wojtka.

Mia³ 16 lat. Przyszed³ do szpitala dzieñ póŸniej ode mnie. Staliœmy razem

w kolejce do przeœwietlenia. Byliœmy podobni – w pasiastych pi¿amach

i niebieskich szlafrokach z kieszeniami. Wieczorem przyszed³ na czwarte-

go do bryd¿a. Dobrze gra³. Mieszkaliœmy obok – on w pokoju 33, a ja w 32.

Dowiedzia³ siê, ¿e jestem ksiêdzem. Jego rodzice byli nauczycielami w po-

wiatowym miasteczku. Wojtek mówi³, ¿e jest chory na serce. By³ coraz bled-

szy, coraz s³abszy, du¿o spa³, czêsto dostawa³ œwie¿¹ krew. Któregoœ dnia

przeraziliœmy siê. Mama wioz³a go do ³azienki. Pokiwa³ nam rêk¹, uœmiech-

n¹³ siê. Po cichu dowiedzieliœmy siê, ¿e to okrutna bia³aczka. Lekarze po-

cieszali go, ¿e bêdzie dobrze, tylko czekaj¹ na zamówiony lek, który przyj-

dzie ze Szwajcarii. Czeka³ na to i Wojtek. Rodzice byli bardzo zmêczeni.

Dzieñ i noc byli przy ch³opcu. Choæ serce wy³o im z bólu, uœmiechali siê

i mówili: Bêdziesz nied³ugo zdrowy, wrócimy do domu. Tego wieczoru

wpad³ do pokoju tatuœ Wojtka. Wybuchn¹³ takim p³aczem jak dziecko.

Wojtek prosi ksiêdza, tylko niech ksi¹dz mu nie mówi, ¿e on umrze. Ksi¹dz

pozwoli, ja tu zostanê, ja muszê siê wyp³akaæ. Poszed³em. Wojtek by³ bar-

dzo spokojny. Rozmawialiœmy o wakacjach, ¿e spotkamy siê na jeziorach,

chwali³ siê swoj¹ ¿aglówk¹, obieca³em, ¿e w lipcu przyjadê do niego. Na

koniec powiedzia³ mi: Proszê ksiêdza, ksi¹dz codziennie przyjmuje Komu-

niê œwiêt¹. Czy jutro da mi ksi¹dz po³owê swej Hostii? Wojtku kochany, tak!

Nie mog³eœ mi zrobiæ wiêkszej radoœci. Przyniosê ci jutro po³owê swej

Komunii œwiêtej. Rano przyszed³ szpitalny ksi¹dz. Przyniós³ chorym i dla

mnie Komuniê œwiêt¹... poprosi³em, aby moj¹ Hostiê prze³ama³ na po³owê.

W szpitalnym szlafroku, bez twego, Maæku, dzwonka, bez latarki poszed³em

z Panem Bogiem do Wojtka. By³ œpi¹cy. Mia³ tylko malutkie grzechy, dla-

tego d³ugo siê nie spowiada³, a potem przyj¹³ po³owê mej Komunii œwiêtej.

Taki jestem œpi¹cy – mówi³. Znów zasn¹³. Wieczorem w pokoju nr 33 by³

52. Powierzamy Panu Jezusowi chorych i cierpi¹cych

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

22

dziwny ruch. Dawano Wojtkowi tlen do oddychania, œwie¿¹ krew, a on tyl-

ko chcia³ spaæ. Obudzi³ siê, usiad³ i zawo³a³: Niech przyjdzie mój ksi¹dz.

Przyszed³em szybko. Chwyci³ mnie za rêkê. Kaza³ usi¹œæ. ...Ale czy ksi¹dz

naprawdê przyjedzie do mnie na wakacje? Tak, Wojtku, przyjadê w lipcu.

Opad³ na poduszkê. Lekarz powiedzia³: To ju¿ koniec, umar³. Mój kochany

Wojtek. Ju¿ jest w niebie na d³ugich wakacjach. Czeka na mnie. Nie wiem,

kiedy Pan Bóg pozwoli mi wyjechaæ na urlop – mo¿e w lipcu? Wojtusiu,

b¹dŸ cierpliwy, na pewno do ciebie przyjadê! (Ksi¹dz do chorego, w:

Ks. Tymoteusz, Listy i rozwa¿ania, Warszawa 1976, s. 31-33).

W tym tygodniu podczas wieczornej modlitwy bêdê siê modli³ za cho-

rych w naszej parafii, a tak¿e odwiedzê znajomego chorego.

Jeœli mamy tak¹ mo¿liwoœæ, mo¿na zorganizowaæ wizytê u chorego. Mo¿e

pójœæ z delegacj¹, dwoje lub troje dzieci, by w imieniu ca³ej grupy przekazaæ

wi¹zankê kwiatów. Nale¿y jednak wczeœniej siê zorientowaæ, z jakim rodza-

jem choroby mamy do czynienia, by nie naraziæ dzieci na infekcjê.

Proponujemy, by dzieci, jako zadanie domowe, narysowa³y w podrêcz-

niku ucznia, na stronie 225, wybran¹ scenê uzdrowienia przez Jezusa.

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza, co uczeñ wie?

Uczeñ wie, ¿e Jezus wzmacnia cierpi¹cych w sakramencie namaszcze-

nia chorych.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi wymieniæ sakrament namaszczenia chorych, jako dzia³a-

nie Jezusa w znakach sakramentalnych.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ chce modliæ siê z ufnoœci¹ za chorych.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Prosimy rodziców, by przy wspólnym wieczornym pacierzu pomodlili

siê wraz z dzieæmi za chorych z najbli¿szej rodziny lub chorych s¹siadów.

Zachêcamy do odwiedzenia chorych w domu lub szpitalu.

Zachêcamy rodziców do przeczytania wraz z dzieæmi tekstu „Przeczy-

tajmy razem!” na stronie 224 podrêcznika ucznia.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

23

53. PRAGNIEMY BYÆ ŒWIADKAMI PANA JEZUSA

Bierzmowanie

1. Cele katechetyczne

Zaznajamiamy uczniów sakramentami Koœcio³a, jako znakami obecnoœci

i dzia³ania Jezusa Chrystusa w Koœciele. Ukazujemy bierzmowanie jako doj-

rza³e przyjêcie darów Ducha Œwiêtego. Kszta³tujemy postawê otwarcia siê na

dzia³anie Ducha Œwiêtego i budzimy pragnienie dojrza³oœci chrzeœcijañskiej.

2. Treœci katechezy

„Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharysti¹ nale¿y do sakra-

mentów wtajemniczenia chrzeœcijañskiego, którego jednoœæ powinna byæ

zachowywana. Nale¿y zatem wyjaœniaæ wiernym, ¿e przyjêcie tego sakra-

mentu jest konieczne jako dope³nienie ³aski chrztu. Istotnie, przez sakrament

bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze œciœlej wi¹¿¹ siê z Koœcio³em, otrzymuj¹

szczególn¹ moc Ducha Œwiêtego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowi¹-

zani s¹, jako prawdziwi œwiadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary s³owem

i uczynkiem oraz bronienia jej” (KKK 1285).

Pan Jezus w dzieñ Piêædziesi¹tnicy zes³a³ Ducha Œwiêtego na Najœwiêt-

sz¹ Maryjê Pannê i Aposto³ów zgromadzonych w Wieczerniku. Przez ich

rêce moc Ducha Œwiêtego zstêpowa³a na wiernych.

Tak¿e dzisiaj w sakramencie bierzmowania Duch Œwiêty pomna¿a ³askê

uœwiêcaj¹c¹, udziela mocy, abyœmy wierni Chrystusowi wyznawali œwiêt¹ wiarê.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

24

Sakrament bierzmowania powinien przyj¹æ ka¿dy katolik, je¿eli ma ku

temu sposobnoœæ. Kto by z niedbalstwa nie przyj¹³ tego sakramentu, nara-

zi³by siê na grzech. Sakrament bierzmowania trzeba przyj¹æ w stanie ³aski

uœwiêcaj¹cej. Winniœmy te¿ modliæ siê gor¹co o dary Ducha Œwiêtego za

przyk³adem Aposto³ów, którzy przed dniem Piêædziesi¹tnicy trwali na mo-

dlitwie.

Chrzeœcijanin staje siê wyznawc¹ Chrystusowym przez sakrament chrztu

œwiêtego. Przez sakrament bierzmowania utwierdza siê jako wyznawca

Chrystusowy. Odt¹d winien on wiarê w Jezusa nosiæ nie tylko cicho w ser-

cu, lecz wyznawaæ j¹ otwarcie przed ludŸmi i byæ Aposto³em Chrystusowym

przez swój dobry przyk³ad. Sakrament bierzmowania udziela szczególnej

³aski potrzebnej do dawania œwiadectwa wierze w Chrystusa.

Katechizm Koœcio³a Katolickiego stwierdza, ¿e Duch Œwiêty w bierzmo-

waniu umacnia chrzeœcijanina, aby wiarê swoj¹ mê¿nie wyznawa³, broni³

jej i wed³ug niej ¿y³. Chodzi wiêc o trzy wymiary œwiadectwa: o wyznanie

wiary, o obronê wiary i o œwiadectwo wiary. W wielu sytuacjach nie trzeba

mówiæ, i¿ jest siê katolikiem, a jednak zajêta przez nas postawa wyraŸnie

o tym œwiadczy. Do takiego œwiadectwa jest potrzebna m¹droœæ i odwaga.

W sakramencie bierzmowania Duch Œwiêty udzielaj¹c swych darów uzdal-

nia nas do sk³adania tego œwiadectwa.

3. Zadania nauczyciela religii

Przybli¿anie rzeczywistoœci dzia³ania Ducha Œwiêtego w sakramencie

bierzmowania.

4. Metody i œrodki

Pos³u¿ymy siê metod¹ opowiadania, dialogu i pracy z podrêcznikiem

ucznia oraz form¹ pracy w grupach.

Pomoce: Pismo Œwiête, mapa Palestyny, obrazy przedstawiaj¹ce krajo-

braz w czasie wiatru, ogieñ i go³êbicê.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

25

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Zes³anie Ducha Œwiêtego by³o wielkim darem Jezusa zmartwychwsta-

³ego. Przez zes³anie Ducha Œwiêtego Koœció³ zosta³ umocniony, by móg³

wype³niaæ w œwiecie swoje zadanie – pos³annictwo, misjê uœwiêcania œwia-

ta. Duch Œwiêty zst¹pi³ na Aposto³ów i Matkê Bo¿¹ w Wieczerniku i prze-

mieni³ ich serca oraz uzdolni³ do g³oszenia Ewangelii. Dzisiaj na kateche-

zie dowiemy siê, w jaki sposób Duch Œwiêty czyni chrzeœcijan zdolnymi do

wype³niania zadañ chrzeœcijañskich w œwiecie.

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Z ksiêgi Pisma Œwiêtego „Dzieje Apostolskie” dowiadujemy siê, w jaki

sposób chrzeœcijanie w Samarii otrzymali Ducha Œwiêtego.

Pokazujemy na mapie Samariê.

Do chrzeœcijan w Samarii – jak czytamy w „Dziejach Apostolskich” –

przyby³ diakon Filip. Z wielkim zapa³em opowiada³ tamtejszym mieszkañcom

o Jezusie Chrystusie. Dziêki jego g³oszeniu wielu ludzi uwierzy³o w Jezusa

i przyjê³o chrzest. Nie otrzymali jednak jeszcze pe³ni Ducha Œwiêtego.

W jaki sposób chrzeœcijanie w Samarii otrzymali pe³niê Ducha Œwiête-

go dowiemy siê z Pisma œwiêtego.

Zachêcamy uczniów do bardzo uwa¿nego s³uchania, bo jest to tekst Pi-

sma Œwiêtego, czyli s³owo Bo¿e.

Czytanie z Dziejów Apostolskich.

„Kiedy Aposto³owie w Jerozolimie dowiedzieli siê, ¿e Samaria przyjê³a

s³owo Bo¿e, wys³ali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili siê za nich,

aby mogli otrzymaæ Ducha Œwiêtego. Bo na ¿adnego z nich jeszcze nie zst¹-

pi³. Byli jedynie ochrzczeni w imiê Pana Jezusa. Wtedy wiêc wk³adali [apo-

sto³owie] na nich rêce, a oni otrzymywali Ducha Œwiêtego” (Dz 8, 14-17).

– Oto S³owo Bo¿e.

– Bogu niech bêd¹ dziêki.

Dzielimy dzieci na ma³e grupy. Polecamy, by otworzy³y Pismo Œwiête lub

podrêczniki ucznia na stronie 226. Nastêpnie rozdajemy dzieciom na kart-

53. Pragniemy byæ œwiadkami Pana Jezusa

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

26

kach lub zapisujemy na tablicy kilka pytañ. Powoli, z przerwami, czytamy

tekst, jeœli zachodzi potrzeba – nawet kilkakrotnie. Dzieci patrz¹c w tekst

i s³uchaj¹c, po cichu ustalaj¹ w grupie odpowiedzi.

– Kto przyby³ do Samarii?

– Co robili Aposto³owie przed udzieleniem Ducha Œwiêtego?

– W jaki sposób chrzeœcijanie w Samarii otrzymali Ducha Œwiêtego?

Ka¿da grupa przedstawia swoje wyniki pracy. Ca³a klasa powinna dojœæ

do nastêpuj¹cych wniosków:

– do Samarii przybyli Aposto³owie Piotr i Jan;

– Aposto³owie udzielali Ducha Œwiêtego w Samarii;

– Aposto³owie przed udzieleniem Ducha Œwiêtego modlili siê;

– chrzeœcijanie otrzymywali Ducha Œwiêtego przez w³o¿enie r¹k Apo-

sto³ów.

Mieszkañcy Samarii zostali umocnieni Duchem Œwiêtym. Dziêki temu

umocnieniu byli zdolni wype³niaæ trudne obowi¹zki chrzeœcijañskie.

Jakie obowi¹zki i zadania powinni wype³niaæ chrzeœcijanie, czyli tak¿e

my?

Powinniœmy kochaæ Boga oraz ludzi i to nawet swych nieprzyjació³. To

nie jest ³atwe. A jednak zadaniem chrzeœcijan jest œwiadczyæ o Chrystusie

swoim ¿yciem i w ten sposób zbli¿aæ innych ludzi do Niego. Swoj¹ wiar¹

mamy zachêcaæ innych do zawierzenia Bogu i przyjêcia chrztu.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Wiêkszoœæ dzieci na pewno nie widzia³a obrzêdu bierzmowania, dlatego

opowiadamy o nim.

Podobnie jak Aposto³owie przybyli do Samarii, tak do ka¿dej parafii przy-

bywa ksi¹dz biskup, który jest nastêpc¹ Aposto³ów. Ca³a parafia wita ksiê-

dza biskupa, który przychodzi, by siê modliæ i wk³adaæ rêce na chrzeœcijan,

a przez to umacniaæ ich Duchem Œwiêtym, czyli udzielaæ sakramentu bierz-

mowania. Sakramentu bierzmowania udziela siê podczas Mszy œwiêtej.

Zapoznam was, w jaki sposób ksi¹dz biskup bierzmuje chrzeœcijan.

Najpierw ksi¹dz biskup wypowiada modlitwê nad bierzmowanymi, któr¹

teraz wspólnie przeczytamy z podrêcznika, ze strony 227.

Po czytaniu polecamy, by dzieci wpisa³y do podrêcznika ucznia na stro-

nie 227 siedem darów Ducha Œwiêtego wymienionych w tej modlitwie.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

27

Z kolei ilustrujemy sposób udzielania sakramentu bierzmowania i w tym

celu prosimy jedno dziecko na œrodek klasy.

Ksi¹dz biskup k³adzie rêkê na g³owie dziecka – wykonujemy odpowied-

ni gest – i równoczeœnie kreœli na czole znak krzy¿a – wykonujemy znak

krzy¿a na czole dziecka – i mówi: „Przyjmij znamiê Daru Ducha Œwiête-

go”, a bierzmowany odpowiada: „Amen”.

Nastêpnie ksi¹dz biskup mówi: „Pokój z Tob¹”, a bierzmowany odpo-

wiada: „I z duchem twoim”.

Ksi¹dz biskup namaszcza czo³o bierzmowanego olejem, który nazywa

siê krzy¿mem. Po obrzêdzie bierzmowania ksi¹dz biskup rozpoczyna mo-

dlitwê wiernych specjalnie przeznaczon¹ na tê okazjê.

Podobnie jak Aposto³owie, Piotr i Jan, udzielali Ducha Œwiêtego chrze-

œcijanom w Samarii, tak obecnie ksi¹dz biskup udziela Ducha Œwiêtego

w sakramencie bierzmowania.

Wyjaœniamy uczniom, czym jest dar Ducha Œwiêtego. W tym celu przy-

gotowujemy trzy symbole – obraz drzewa mocno pochylaj¹cego siê pod

wp³ywem wiatru, obraz ognia i obraz go³êbicy. Prowadzimy z uczniami dia-

log na ten temat. Zadajemy pomocnicze pytania.

– Kiedy ostatnio wia³ silny wiatr?

– Co daje nam ogieñ?

– Dlaczego zim¹ ogrzewamy mieszkania?

– Dlaczego w czasie wielkich uroczystoœci, zw³aszcza wtedy, gdy jest

obecny Ojciec Œwiêty, wypuszcza siê go³êbie?

Ukierunkowujemy rozmowê z dzieæmi tak, by ukazaæ ogromn¹ moc wia-

tru, energiê ciep³a i go³êbicê – jako symbol pokoju. Te symbole winny po-

móc dzieciom w zrozumieniu tajemnicy Ducha Œwiêtego.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Pan Jezus powierzy³ Koœcio³owi bardzo wa¿ne zadanie. Maj¹ je wype³-

niaæ Aposto³owie i ich nastêpcy. Chrystus poleci³, aby Aposto³owie szli na

ca³y œwiat, g³osili ludziom Ewangeliê, udzielali im chrztu i czynili wszyst-

kich Jego uczniami. Ponadto zadaniem Aposto³ów by³o w³asnym ¿yciem

dawaæ œwiadectwo o Chrystusie, wspó³pracowaæ z Nim w wype³nianiu

powierzonych im zadañ. Aposto³owie wtedy dopiero byli zdolni do wype³-

niania zadañ, gdy otrzymali Ducha Œwiêtego.

53. Pragniemy byæ œwiadkami Pana Jezusa

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

28

W³asnym ¿yciem mieli równie¿ œwiadczyæ o Chrystusie mieszkañcy

Samarii nale¿¹cy do Koœcio³a, którzy otrzymali dar Ducha Œwiêtego z r¹k

Aposto³ów.

Te zadania, które Jezus powierzy³ Aposto³om i Koœcio³owi, dziœ spoczywa-

j¹ na nas. My mamy naszym ¿yciem dawaæ œwiadectwo o Jezusie Chrystusie.

Mo¿emy wykorzystaæ opowiadanie:

Piêtnastoletnia Francuzka, która kilka lat temu przyjê³a sakrament bierz-

mowania, tak wspomina te dni: Nasza grupa przygotowywa³a siê do sakra-

mentu bierzmowania. Nie orientowaliœmy siê dobrze, o co w tym chodzi.

Nasz animator powiedzia³ nam, ¿e oznacza³o to otrzymanie mocy Boga,

stanie siê doros³ymi chrzeœcijanami... Animator zaproponowa³ spotkanie

z doros³ymi chrzeœcijanami, którzy kilka lat wczeœniej przyjêli sakrament

bierzmowania. Wybra³ osoby przekonane, silne, które po bierzmowaniu nie

zniknê³y, ale naprawdê sta³y siê doros³ymi chrzeœcijanami. Pierwsz¹ wizy-

tê z³o¿yliœmy rodzinie, która mia³a troje dzieci w wieku od dwóch do sze-

œciu lat. Mama opowiedzia³a nam, jak razem z innymi rodzinami stara³a siê

stworzyæ atmosferê wzajemnego braterstwa. Pomagali sobie w drobnych

pracach dnia codziennego, w zakupach, przy pilnowaniu dzieci. Ona i jej

m¹¿ przyjmuj¹ w swoim domu grupê m³odzie¿y, razem dyskutuj¹ na temat

wiary, rozwa¿aj¹ i modl¹ siê. Przyszed³ jej m¹¿ i rozmawialiœmy równie¿

z nim. Ale musia³ zaraz wyjœæ, poniewa¿ mia³ jakieœ spotkanie. Wydawa³

siê zmêczony po pracy, ale i tak wyszed³ z domu z uœmiechem na ustach.

Innego dnia spotkaliœmy siê ze starsz¹, samotnie ¿yj¹c¹ kobiet¹. Odnieœli-

œmy wra¿enie, ¿e jest ona ci¹gle zadowolona, pomimo problemów ze zdro-

wiem i bardzo niskiej emerytury. Zorganizowa³a ona klub kobiet. By³o ich

tam cztery lub piêæ i spotyka³y siê kilka razy w tygodniu. Rozmawia³y, dzier-

ga³y na drutach i robi³y ró¿ne inne rzeczy. By³a to bardzo ciekawa i pe³na

¿ycia staruszka. Zada³a nam masê pytañ na temat tego, co robimy i dlacze-

go. Przesympatyczna kobieta! W ci¹gu trzech miesiêcy odbyliœmy spotka-

nia z m³odymi ludŸmi, z rodzinami oraz osobami w starszym wieku. Zdali-

œmy sobie sprawê, ¿e chrzeœcijanie to zwykli ludzie i ¿e jest ich bardzo du¿o,

pomimo tego nie czyni¹ oni ¿adnego zamieszania. Dla nich bycie chrzeœci-

janinem oznacza bycie osob¹ pe³n¹ ¿ycia, mi³¹, ale przede wszystkim oso-

b¹, która myœli o innych. I kiedy mówili oni o Jezusie i o Ewangelii, widaæ

by³o, ¿e robili to z przekonaniem, i ¿e mówili o rzeczach, które sami prze-

¿yli (Moc Boga, w: T. Bosco, Chrzeœcijañstwo w 50 lekcjach, Warszawa

1997, s. 159-160).

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

29

Nie mo¿emy zapominaæ, ¿e nasze codzienne ¿ycie, nasza dobroæ i ¿ycz-

liwoœæ wobec ludzi, jest wype³nianiem Bo¿ego planu zbawienia, jest œwia-

dectwem naszej wiary w Chrystusa, a zarazem g³oszeniem Jego Ewangelii.

Czyni¹c dobrze drugim i dostrzegaj¹c ich potrzeby, przygotowujemy siê do

przysz³ych wielkich zadañ, do których powo³uje nas Chrystus w Koœciele

i w œwiecie. Przygotowanie siê do otrzymania sakramentu bierzmowania na

tym powinno polegaæ, ¿e ju¿ dziœ bêdziemy siê starali ¿yæ t¹ wiar¹, któr¹

nam g³osi Chrystus przez kap³anów i ju¿ dziœ bêdziemy siê starali wprawiaæ

do zadañ chrzeœcijañskich.

W modlitwie proœmy Boga, byœmy dobrze przygotowali siê na przyjê-

cie Ducha Œwiêtego w sakramencie bierzmowania, czyli umocnienia.

K.: Bo¿e Ojcze, zachowaj nas w ³asce wiary, nadziei i mi³oœci;

Dz.: Ciebie prosimy, wys³uchaj nas, Panie.

K.: Chryste, obudŸ w nas pragnienie przyjêcia Ducha Œwiêtego w sakra-

mencie bierzmowania;

Dz.: Ciebie prosimy, wys³uchaj nas, Panie.

K.: Duchu Œwiêty, umocnij nas w jednoœci, przyjaŸni z Bogiem i ludŸmi;

Dz.: Ciebie prosimy, wys³uchaj nas, Panie.

Polecamy, by uczniowie, jako zadanie domowe przeczytali tekst

z podrêcznika ucznia ze strony 227 (na dole) i wykleili na stronie 228

z kolorowego papieru znaki Ducha Œwiêtego: ogieñ, go³êbicê i drze-

wo ko³ysz¹ce siê na wietrze.

Prosimy tak¿e, aby dzieci przynios³y na nastêpn¹ lekcjê religii zdjêcie

ze œlubu rodziców lub kogoœ znajomego.

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza, co uczeñ wie?

Uczeñ wie, ¿e w sakramencie bierzmowania przyjmujemy dary Ducha

Œwiêtego, aby dojrzale wyznawaæ wiarê.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi powiedzieæ (przyk³ady) jak dzia³a Duch Œwiêty i porów-

naæ Jego dzia³anie do obrazów wichru, ognia, go³êbicy.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ pragnie przygotowaæ siê do przyjêcia w przysz³oœci sakramentu

bierzmowania i ju¿ teraz modliæ siê do Ducha Œwiêtego.

53. Pragniemy byæ œwiadkami Pana Jezusa

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

30

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Prosimy rodziców, by porozmawiali z dzieæmi na temat obecnoœci i roli

Ducha Œwiêtego w Koœciele i Jego darów. Troszczymy siê, by w uroczystoœæ

Zes³ania Ducha Œwiêtego przyozdobiæ dom zielonymi ga³¹zkami.

Zachêcamy rodziców do przeczytania wraz z dzieæmi tekstu „Przeczy-

tajmy razem!” – strona 228 podrêcznika ucznia.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

31

54. POWIERZAMY PANU JEZUSOWI NASZ¥ RODZINÊ

Ma³¿eñstwo

1. Cele katechetyczne

Zaznajamiamy dzieci z sakramentami Koœcio³a, jako znakami obecnoœci

i dzia³ania Jezusa Chrystusa w Koœciele. Ukazujemy ma³¿eñstwo jako zapro-

szenie Pana Jezusa przez ma³¿onków do ich wspólnego ¿ycia w rodzinie.

Kszta³tujemy u uczniów œwiadomoœæ znaczenia sakramentu ma³¿eñstwa

i obecnoœci Pana Jezusa w ¿yciu rodziców i rodziny.

2. Treœci katechezy

W Kanie Galilejskiej odbywa³y siê gody weselne. By³a na nich tak¿e

Matka Jezusa. Zaproszono te¿ Jezusa wraz z uczniami. Podczas uczty za-

brak³o wina. Wtedy Pan Jezus na proœbê Matki Najœwiêtszej uczyni³ pierw-

szy cud i zamieni³ wodê w wino. Pan Jezus tym cudem objawi³ swoj¹ chwa³ê,

a Jego uczniowie uwierzyli w Niego.

Pan Jezus przez swój udzia³ w weselu uœwiêci³ obrzêd œlubny i ma³¿eñ-

stwo. „Koœció³ nadaje wielkie znaczenie obecnoœci Jezusa na godach w Ka-

nie. Widzi w tym potwierdzenie, ¿e ma³¿eñstwo jest czymœ dobrym oraz za-

powiedŸ, ¿e od tej pory bêdzie ono skutecznym znakiem obecnoœci Chrystu-

sa” (KKK 1613). „W swoim nauczaniu Jezus wypowiada³ siê jednoznacznie

o pierwotnym sensie zwi¹zku mê¿czyzny i kobiety, tak jak zosta³ on na po-

cz¹tku zamierzony przez Stwórcê. Zezwolenie na oddalenie ¿ony dane przez

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

32

Moj¿esza by³o ustêpstwem z powodu zatwardzia³oœci serca. Zwi¹zek ma³¿eñski

mê¿czyzny i kobiety jest nierozerwalny; ³¹czy ich sam Bóg: Co wiêc Bóg z³¹-

czy³, niech cz³owiek nie rozdziela” (KKK 1614). Pan Jezus podniós³ ma³¿eñ-

stwo do godnoœci sakramentu i uczy³, ¿e zwi¹zek ma³¿eñski jest œwiêty.

Z ³aski Bo¿ej mamy ojca i matkê, i rodzinê, w której ¿yjemy. Szczêœli-

we dziecko, które ma dom rodzinny. Za to szczêœcie trzeba Bogu gor¹co dziê-

kowaæ i prosiæ o b³ogos³awieñstwo Bo¿e dla ojca, matki i rodzeñstwa. Ro-

dziny nasze powinny byæ podobne do Œwiêtej Rodziny w Nazarecie.

„Sakrament ma³¿eñstwa jest znakiem zwi¹zku Chrystusa i Koœcio³a.

Udziela on ma³¿onkom ³aski mi³owania siê wzajemnie t¹ mi³oœci¹, jak¹

Chrystus umi³owa³ Koœció³. £aska sakramentu udoskonala zatem ludzk¹

mi³oœæ ma³¿onków, umacnia ich nierozerwaln¹ jednoœæ i uœwiêca ich na

drodze do ¿ycia wiecznego” (KKK 1661).

3. Zadania nauczyciela religii

Przybli¿enie rzeczywistoœci sakramentalnoœci zwi¹zku rodziców. Budze-

nie œwiadomoœci œwiêtoœci i nierozerwalnoœci zwi¹zku ma³¿eñskiego.

4. Metody i œrodki

Stosujemy metodê opowiadania, pracy z podrêcznikiem oraz wprowa-

dzamy czynnoœci aktywizuj¹ce uczniów.

Pomoce: Pismo œwiête, œwieca, nagranie marsza Mendelsona oraz zdjêcia

pary m³odej podczas sk³adania przysiêgi ma³¿eñskiej w obecnoœci ksiêdza

i o³tarz, plansze z wypisanym tekstem przysiêgi ma³¿eñskiej, tekst ks. Tymo-

teusza: Œlub.

5. Propozycja katechezy

Powinniœmy siê zorientowaæ, czy w klasie znajduj¹ siê dzieci z rodzin

rozbitych, niepe³nych lub domów dziecka. Je¿eli tak, to nie nale¿y u¿ywaæ

bezpoœrednich zwrotów odnosz¹cych siê do jednostkowej rodziny, ale ogól-

nie do wszystkich rodzin.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

33

A. Wprowadzenie do katechezy

Ka¿dy z nas ma swoj¹ rodzinê.

Zadajemy pytania.

– Kto nale¿y do rodziny?

– Od kiedy istnieje rodzina?

Dzieci zapewne odpowiedz¹, ¿e pierwszym dniem istnienia rodziny jest

dzieñ œlubu rodziców.

Gdy pokocha siê dwoje ludzi i chce byæ ze sob¹ a¿ do œmierci, udaj¹ siê

do koœcio³a, aby przyj¹æ sakrament ma³¿eñstwa. Mówi siê, ¿e ludzie zawie-

raj¹ œlub. Œlub dwojga ludzi w koœciele, to jest w³aœnie zawarcie zwi¹zku

ma³¿eñskiego.

– Kto z was by³ obecny podczas œlubu w koœciele?

– Jak taki œlub, czyli sakrament ma³¿eñstwa, siê odbywa?

Mo¿emy wykorzystaæ fragment listu pisanego przez ks. Tymoteusza do

Leszka:

Kochany Leszku!... W katedrze by³o du¿o œlubnych goœci. Panie takie

dumne, z kwiatami w celofanie. Panowie sztywni uroczystymi garniturami.

Mnie w zakrystii te¿ ubrali w koronki i z³oto. Zabrzmia³y organy. Iwona

z Markiem szli filmowym krokiem. Ona w welonie i z niewinn¹ wi¹zank¹

stokrotek. Marek prowadzi³ j¹ pod rêkê. Uklêkli przed o³tarzem, na z³otych

poduszkach. Wszyscy w koœciele uklêkli i wzywaliœmy modlitw¹ Ducha

Œwiêtego... „Dzieci moje kochane. Cieszê siê wasz¹ radoœci¹. Ten dzieñ dla

was nazywany weselem. Jesteœcie naszym weselem, bo macie tyle wiary,

tyle odwa¿nej nadziei. Przyszliœcie tu, tak blisko o³tarza, gdzie jest Bóg ¿ywy,

¿eby wobec Niego i wobec nas powiedzieæ, ¿e bêdziecie siê kochaæ, ¿e bê-

dziecie wobec siebie uczciwi, ¿e przez ca³e ¿ycie bêdziecie dzieliæ ze sob¹

jego radoœci i dni smutne. Tê dojrza³¹ decyzjê chcecie z³o¿yæ w rêce Boga...

Poœwiêcê wasze obr¹czki. Noœcie je zawsze i niech wam przypominaj¹, ¿e

jesteœcie œwiêtym ma³¿eñstwem, ¿e wasza mi³oœæ ma siê nigdy nie skoñ-

czyæ”. Wtedy siostrzyczka Iwony, Ania, przynios³a na srebrnej tacy dwie

z³ote obr¹czki. Jak ³zy radoœci spad³y na ni¹ krople czystej, œwiêconej wody.

Podali sobie rêce. Przewi¹za³em je stu³¹ ze z³otym krzy¿em. Marek patrzy³

Iwonie g³êboko w oczy i z dr¿eniem powtarza³: „Ja, Marek, biorê ciebie,

Iwono, za ma³¿onkê i œlubujê ci mi³oœæ, wiernoœæ i uczciwoœæ ma³¿eñsk¹ oraz

to, ¿e ciê nie opuszczê a¿ do œmierci. Tak mi dopomó¿, panie Bo¿e wszech-

mog¹cy”. Uca³owa³ Marek obr¹czkê Iwony i za³o¿y³ jej na serdeczny pa-

54. Powierzamy Panu Jezusowi nasz¹ rodzinê

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

34

lec. Uca³owa³ jej rêkê. Byli szczêœliwi. Moje kochane dzieciaki. Uklêkli, gdy

wszyscy modlili siê za nich Modlitw¹ Pañsk¹... (Œlub, w: Ks. Tymoteusz,

Listy i rozwa¿ania, Warszawa 1976, s. 113–115).

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Po opowiadaniu dzieci odtwarzamy z taœmy marsz Mendelsona, po czym

zwracamy uwagê na takie szczegó³y:

Dwoje ludzi podchodzi do o³tarza, gdzie czeka na nich kap³an. Tam,

wobec kap³ana i wszystkich zebranych w koœciele, podaj¹ sobie rêce i przy-

siêgaj¹ (œlubuj¹) sobie wzajemnie mi³oœæ i wiernoœæ.

W czasie opowiadania pokazujemy przeŸrocza, zdjêcia lub plansze,

mo¿emy tak¿e wykorzystaæ ilustracjê z podrêcznika ucznia ze strony 231,

przedstawiaj¹c¹ zawieranie sakramentu ma³¿eñstwa podczas Mszy œwiêtej.

Narzeczeni, wszyscy ich znajomi, krewni, goœcie weselni i inni zbieraj¹

siê w koœciele. Dla narzeczonych przygotowane s¹ specjalne miejsca blisko

o³tarza. Rozpoczyna siê Msza œwiêta. Czytane s¹ fragmenty z Pisma Œwiê-

tego i kap³an poucza m³odych o tym, ¿e Chrystus chce im daæ sw¹ wielk¹

mi³oœæ, któr¹ ukocha³ wszystkich ludzi i pragnie, by nowo¿eñcy obdarowa-

ni Jego mi³oœci¹ kochali siê jeszcze bardziej i za³o¿yli rodzinê prawdziwie

chrzeœcijañsk¹. Po takim pouczeniu narzeczeni podchodz¹ do o³tarza. Tam

wobec kap³ana i zebranych wiernych przyszli ma³¿onkowie podaj¹ sobie

rêce i wypowiadaj¹ s³owa przysiêgi: „Œlubujê ci mi³oœæ, wiernoœæ i uczci-

woœæ ma³¿eñsk¹ oraz ¿e ciê nie opuszczê a¿ do œmierci”.

Zapisujemy s³owa przysiêgi na tablicy lub umieszczamy na odpowied-

nim miejscu przygotowan¹ planszê z zapisem przysiêgi ma³¿eñskiej.

W ten sposób m³odzi ludzie wzajemnie udzielaj¹ sobie i przyjmuj¹ sa-

krament ma³¿eñstwa. Widzimy tylko m³od¹ parê, kap³ana i zebranych ludzi

w koœciele. S³yszymy tylko g³os m³odej pary, gdy sk³ada sobie œlubowanie,

ale wierzymy, ¿e w ten sposób sam Jezus, przez sakrament ma³¿eñstwa jed-

noczy siê z m³odymi ma³¿onkami, dzieli siê z nimi swoj¹ mi³oœci¹ i poma-

ga im, by utworzyli dobr¹ rodzinê chrzeœcijañsk¹.

M³odzi ludzie przyjmuj¹c sakrament ma³¿eñstwa zapraszaj¹ Pana Je-

zusa do swojego ¿ycia, do swojej rodziny, prosz¹c, aby pozosta³ z nimi na

zawsze. Zapraszaj¹ Go ju¿ na pierwsz¹ swoj¹ wielk¹ uroczystoœæ, zapra-

szaj¹ Go na wesele. Tak jak zaprosili Jezusa na swoje wesele m³odzi, o któ-

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

35

rych mówi Ewangelia œwiêtego Jana. Pos³uchajmy uwa¿nie o tym wyda-

rzeniu.

Zapalamy œwiecê i prosimy dzieci, by powsta³y oraz uwa¿nie s³ucha³y

tekstu biblijnego.

– Pan z wami.

– I z duchem Twoim.

– S³owa Ewangelii wed³ug œw. Jana.

– Chwa³a Tobie, Panie.

„Trzeciego dnia odbywa³o siê wesele w Kanie Galilejskiej i by³a tam

Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele tak¿e Jezusa i Jego uczniów. A kie-

dy zabrak³o wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie maj¹ ju¿ wina». Wtedy

Matka Jego powiedzia³a do s³ug: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam po-

wie». Sta³o zaœ tam szeœæ st¹gwi kamiennych. Jezus powiedzia³ do s³ug:

«Nape³nijcie st¹gwie wod¹». I nape³nili je a¿ po brzegi. Potem do nich po-

wiedzia³: «Zaczerpnijcie teraz i zanieœcie staroœcie weselnemu». A gdy sta-

rosta skosztowa³ wody, która sta³a siê winem – nie wiedzia³ bowiem sk¹d

ono pochodzi, ale s³udzy, którzy czerpali wodê, wiedzieli – przywo³a³ pana

m³odego i powiedzia³ do niego: «Ka¿dy cz³owiek stawia najpierw dobre

wino, a gdy siê napij¹, wówczas gorsze. Ty zachowa³eœ dobre wino a¿ do

tej pory»” (J 2, 1-3. 5–6b. 7-10).

– Oto s³owo Pañskie.

– Chwa³a Tobie, Chryste

Opowiadamy jeszcze raz krótko treœæ Ewangelii, zwracaj¹c uwagê dzieci

przede wszystkim na obecnoϾ Jezusa na weselu.

M³odzi ludzie mieli problem, ale zosta³ on szybko rozwi¹zany, poniewa¿

Pan Jezus by³ bardzo blisko. Ka¿da rodzina prze¿ywa trudnoœci, mo¿e dzieci

nawet o nich nie wiedz¹, ale je¿eli Pan Jezus jest blisko, to tak jak na wese-

lu w Kanie Galilejskiej, tak w naszych domach przyjdzie z pomoc¹. Wasi

rodzice przyjmuj¹c sakrament ma³¿eñstwa te¿ zaprosili Jezusa do rodziny.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Mo¿e w naszych rodzinach brak mi³oœci i zgody? Mo¿e zdarzaj¹ siê k³ót-

nie i nieporozumienia? A mo¿e rodzice niektórych siê rozeszli? Bêdziemy

siê wspólnie modliæ, aby ka¿dy z nas móg³ siê przyczyniæ do pomno¿enia

mi³oœci i zgody w rodzinie. Wstañmy i módlmy siê:

54. Powierzamy Panu Jezusowi nasz¹ rodzinê

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

36

Katecheta czyta wezwania, a wszystkie dzieci odpowiadaj¹: „Wys³uchaj

nas Panie!”.

K.: Za nasze rodziny, aby panowa³a w nich wzajemna mi³oœæ i zgoda, mó-

dlmy siê do Pana.

Dz.: Wys³uchaj nas, Panie.

K.: Za nasze mamy, aby nie zabrak³o im si³ i zdrowia, módlmy siê do Pana.

Dz.: Wys³uchaj nas, Panie.

K.: Za naszych tatusiów, by zawsze znajdowali czas dla rodziny.

Dz.: Wys³uchaj nas, Panie.

K.: Za nas, abyœmy w swoich rodzinach przez dobroæ, pos³uszeñstwo

i grzecznoœæ powiêkszali mi³oœæ i zgodê, módlmy siê do Pana.

Dz.: Wys³uchaj nas, Panie.

D. Utrwalenie – praca ucznia

W jaki sposób mo¿emy w swojej rodzinie przyczyniæ siê do tego, by

umacnia³a siê w niej wzajemna mi³oœæ i zgoda?

Gdy wrócicie do domu, poproœcie swoich rodziców, by pokazali wam

swoje zdjêcie œlubne i opowiedzieli o tym, jak oni zawierali sakrament

ma³¿eñstwa, gdy przed o³tarzem wobec kap³ana i innych ludzi sk³adali so-

bie wzajemne przyrzeczenia.

Polecamy, by dzieci w podrêczniku ucznia na stronie 232, wklei³y zdjê-

cie lub wykona³y rysunek przedstawiaj¹cy œlub ich rodziców lub œlub kogoœ

z rodziny.

W zeszycie pod tematem dzieci rysuj¹ symbol sakramentu ma³¿eñstwa

i pisz¹: Sakrament ma³¿eñstwa.

Poproœcie tak¿e rodziców, by pokazali wam swoje obr¹czki œlubne. Ta-

tuœ i mamusia nosz¹ je prawdopodobnie na palcach.

Dobrze bêdzie jeœli w rocznicê œlubu waszych rodziców lub w najbli¿-

sz¹ niedzielê tego dnia, pójdziecie wszyscy razem na Mszê œwiêt¹ i przy-

st¹picie do Komunii œwiêtej. Zapamiêtajcie, ¿e rocznica œlubu waszych ro-

dziców jest waszym œwiêtem rodzinnym. W tym dniu szczególnie powin-

niœcie okazaæ swoim rodzicom du¿o ¿yczliwoœci i przyczyniæ siê do tego,

aby to by³ dzieñ dla wszystkich prawdziwie radosny. Pan Jezus te¿ by³ na

weselu ze swoj¹ Mam¹ i Aposto³ami.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

37

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, ¿e dwoje ludzi zak³adaj¹c rodzinê, zaprasza Pana Jezusa do

swego ¿ycia w sakramencie ma³¿eñstwa.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi opowiedzieæ, co ludzie w sakramencie ma³¿eñstwa przy-

rzekaj¹.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ chce modliæ siê za swoj¹ rodzinê.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Zachêcamy rodziców, by pokazali swe zdjêcia œlubne i opowiedzieli

dzieciom o prze¿yciach i okolicznoœciach zwi¹zanych z przyjêciem sakra-

mentu ma³¿eñstwa, a tak¿e o weselu i k³opotach, które byæ mo¿e wyst¹pi-

³y. Prosimy o wspóln¹ modlitwê za w³asn¹ rodzinê – za mamê, tatê, rodzeñ-

stwo.

Zachêcamy rodziców do przeczytania wraz z dzieæmi tekstu „Przeczy-

tajmy razem!” – podrêcznik ucznia strona 230 i 231.

54. Powierzamy Panu Jezusowi nasz¹ rodzinê

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

38

55. PROSIMY PANA JEZUSA O DOBRYCH KAP£ANÓW

Sakrament œwiêceñ (kap³añstwo)

1. Cele katechetyczne

Zaznajamiamy uczniów z sakramentami Koœcio³a, jako znakami obec-

noœci i dzia³ania Jezusa Chrystusa w Koœciele. Ukazujemy sakrament œwiê-

ceñ jako przyjêcie zaproszenia Pana Jezusa do s³u¿by kap³añskiej. Kszta³-

tujemy w uczniach postawê odpowiedzi na wezwanie Bo¿e i modlitwy o po-

wo³ania kap³añskie.

2. Treœci katechezy

„Chrystus Pan dla pasterzowania ludowi Bo¿emu i ustawicznego ludu

tego pomna¿ania ustanowi³ w Koœciele swym rozmaite pos³ugi œwiête, któ-

re maj¹ na celu dobro ca³ego Cia³a. Wyposa¿eni bowiem we w³adzê œwiêt¹

szafarze s³u¿¹ braciom swoim, aby wszyscy, którzy s¹ z ludu Bo¿ego […]

osi¹gnêli zbawienie” (KKK 874).

W Starym Prawie ustanowi³ Pan Bóg do s³u¿by w œwi¹tyni arcykap³ana

i kap³anów. Kap³ani sk³adali Bogu codziennie ofiary, odprawiali obrzêdy

i nauczali lud. W Nowym Prawie Pan Jezus wybra³ dwunastu Aposto³ów.

Byli tymi, którzy s³u¿yli pierwszym chrzeœcijañskim wspólnotom i podjêli

odpowiedzialnoœæ za nie. To im Jezus powierzy³ swój Koœció³ i przekaza³

pos³annictwo: karmienia wspólnoty s³owem Bo¿ym, £amania Chleba we

wspólnocie, odpuszczania grzechów, troski o chorych i ubogich.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

39

Zgodnie z poleceniem Jezusa zmartwychwsta³ego, pod nieustann¹ opie-

k¹ Ducha Œwiêtego, Aposto³owie, a potem ich nastêpcy (biskupi) i pomoc-

nicy (prezbiterzy) sprawowali i sprawuj¹ do dziœ Eucharystiê, udzielaj¹ sa-

kramentów œwiêtych, nauczaj¹ wiary œwiêtej i jako duszpasterze prowadz¹

wiernych do nieba.

Gdy kap³an odprawia Mszê œwiêt¹, udziela sakramentu chrztu, pokuty i po-

jednania, namaszczenia chorych, b³ogos³awi zwi¹zki ma³¿eñskie, jako biskup

bierzmuje i wyœwiêca nowych prezbiterów, troszczy siê jako duszpasterz o ¿y-

cie doczesne i wieczne powierzonych mu wiernych – dzia³a w imieniu Chry-

stusa Pana, Dobrego Pasterza. Zachêca wiêc wiernych do sumiennej pracy

i cierpliwoœci, do gorliwego wspó³dzia³ania, do pielêgnowania cnót, s³u¿¹-

cych równoczeœnie szczêœciu ziemskiemu jak i zbawieniu wiecznemu.

W zwi¹zku z zasadniczym celem katechetycznym, czyli kszta³towaniem

dojrza³ego chrzeœcijanina, musimy braæ pod uwagê trudnoœci, jakie we

wzrastaniu w wierze napotyka dziecko. Mówiliœmy ju¿ o trudnoœciach re-

ligijnych spowodowanych brakiem mi³oœci w rodzinach, nieobecnoœci¹ jed-

nego z rodziców lub zanikiem ¿ycia religijnego rodziców. Inn¹ trudnoœci¹,

któr¹ jako katecheci mo¿emy spotkaæ, jest motywowanie wiary wy³¹cznie

pozytywnym obrazem ksiêdza lub katechety, zw³aszcza jeœli dziecko oso-

biœcie ich lubi. Idealizowanie kap³ana mo¿e doprowadziæ do bolesnych roz-

czarowañ, gdy dziecko dowie siê czegoœ z³ego o jakimœ duchownym albo

zostanie np. Ÿle potraktowane podczas spowiedzi

1

. Dlatego w katechezie

wprowadzamy opowiadanie, które ma przybli¿yæ dziecku kap³ana, jako tego,

który tak¿e potrzebuje Chrystusa i naszej modlitwy.

1

O. Karol Meissner OSB uwa¿a nawet, ¿e dziecko mo¿e pod wp³ywem niew³aœciwych ak-

centów na katechezie o kap³añstwie, identyfikowaæ kap³ana z Panem Jezusem, a wtedy ne-

gatywne doœwiadczenia utrudni¹ mu bardzo „nawi¹zanie dojrzalszej, osobowej wiêzi z Chry-

stusem [...]” (K. Meissner OSB, Czy ty wierzysz?, Poznañ 2002 s. 13). Wydaje siê nam jed-

nak, ¿e nie o identyfikacjê chodzi, lecz o niew³aœciwie pojêty autorytet ksiêdza, absolutyzo-

wanie go i ukazywanie jako a’priori wzorca œwiêtoœci. Jeœli taki obraz ksiêdza zderzy siê

z negatywnymi doœwiadczeniami z duszpasterzem, wtedy niedojrzale ukszta³towani chrze-

œcijanie rzeczywiœcie oddalaj¹ siê od Koœcio³a i Chrystusa.

55. Prosimy Pana Jezusa o dobrych kap³anów

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

40

3. Zadania nauczyciela religii

Przybli¿enie rzeczywistoœci dzia³ania sakramentalnego w sakramencie

œwiêceñ: na czym polega s³u¿ba ksiêdza. Budzenie odpowiedzialnoœci za

powo³ania kap³añskie i zachêcanie do modlitwy o powo³ania.

4. Metody i œrodki

Stosujemy metodê opowiadania, rozmowy i pracy z podrêcznikiem.

Pomoce: obrazy sprawowanych sakramentów, podrêcznik ucznia, zdjê-

cie ze œwiêceñ kap³añskich, nagranie na taœmie magnetofonowej fragmentu

homilii, s³ów konsekracji, formu³y rozgrzeszenia i namaszczenia chorych,

plansze z wypisanymi s³owami konsekracji.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Uœwiadamiamy uczniom, ¿e podczas obecnej katechezy bêdziemy rozma-

wiali o szczególnym znaku spotkania z Jezusem, mianowicie o tym, jak

wa¿n¹ rolê w tym spotkaniu odgrywa osoba kap³ana – ksiêdza. Wraz z dzieæ-

mi analizujemy ilustracje z podrêcznika ucznia na stronie 233-234. Podczas

ogl¹dania ilustracji, które przypominaj¹ spotkanie z Jezusem, dzieci maj¹

zwróciæ uwagê i wskazaæ Jezusa oraz Jego znak – osobê kap³ana, wystêpu-

j¹cych na wszystkich pokazywanych obrazach. Podsumowujemy spostrze-

¿enia dzieci. Mo¿emy to uczyniæ w nastêpuj¹cy sposób.

Przy ka¿dym ze znanych nam znaków – sakramentów z Panem Jezusem

obecny jest ksi¹dz, mówimy te¿ kap³an, który pe³ni dzisiaj misjê Jezusa.

Zastanówmy siê, có¿ on tak wa¿nego czyni, gdy staje na ambonie, przy o³-

tarzu, kiedy jest w konfesjonale lub przy chorej osobie.

W znalezieniu odpowiedzi na te pytania pomog¹ nam przygotowane frag-

menty wypowiadanych przez kap³ana s³ów.

Przedstawiamy obraz z podrêcznika ucznia ze strony 233: Jezusa naucza-

j¹cego.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

41

Czasami zdarza siê, ¿e nie rozumiemy znaczenia s³ów, którymi pos³uguj¹

siê doroœli. Czasami nie rozumiemy nawet bajki czy filmu, dlatego czêsto

pytamy o wyjaœnienie ludzi starszych, zw³aszcza rodziców lub starsze rodzeñ-

stwo. S³owa, które czytamy w ksi¹¿kach te¿, bywaj¹ dla nas niezrozumia³e.

Równie¿ s³owa zawarte w Piœmie Œwiêtym s¹ dla nas bardzo trudne do zro-

zumienia.

– Kto nam wyjaœnia s³owo Bo¿e?

– Gdzie spotykamy siê z wyjaœnianiem s³owa Bo¿ego?

Dzieci wypowiadaj¹ siê na ten temat. Zapewne dzieci powiedz¹, ¿e z t³u-

maczeniem s³owa Bo¿ego spotykamy siê najczêœciej w koœciele w czasie

Mszy œwiêtej. Mo¿emy odtworzyæ fragment homilii.

Tak! W niedziele i œwiêta, a nawet w dni powszednie podczas Mszy

œwiêtej kap³an t³umaczy s³owo Bo¿e. T³umaczenie i g³oszenie s³owa Bo¿e-

go w czasie Mszy œwiêtej nazywa siê homili¹. S³yszymy s³owa kap³ana, ale

to Pan Jezus pos³a³ go, by do nas mówi³ w Jego imieniu.

Dzieci powtarzaj¹ okreœlenie „homilia”, które umieszczamy lub zapisu-

jemy na tablicy. Mo¿emy zapytaæ dzieci o treœæ homilii, któr¹ ostatnio us³y-

sza³y i poprosiæ, by uwa¿nie wys³ucha³y jej w najbli¿sz¹ niedzielê lub uro-

czystoϾ.

Przedstawiamy obraz Jezusa z chlebem i kielichem i zadajemy pytanie.

– Co przedstawia ten obraz?

Po krótkiej rozmowie z uczniami wyjaœniamy.

W czasie Eucharystii, gdy ministranci g³oœno zadzwoni¹, wszyscy wier-

ni klêkaj¹ na dwa kolana. W koœciele jest wielka cisza, a kap³an, bior¹c

w d³onie bia³y, okr¹g³y op³atek, wypowiada s³owa: „Bierzcie i jedzcie z te-

go wszyscy: to jest bowiem Cia³o moje, które za was bêdzie wydane”.

Odtwarzamy nagranie ze s³owami konsekracji.

I znowu jest cisza, kap³an podnosi wysoko w górê Cia³o Pana Jezusa,

a wszyscy w milczeniu Je adoruj¹. Nastêpnie kap³an bierze kielich z winem

i pochylaj¹c siê, mówi: „Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: to jest bowiem

kielich Krwi mojej nowego i wiecznego przymierza, która za was i za wie-

lu bêdzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyñcie na moj¹ pami¹tkê”.

Podnosi kielich w górê, by wszyscy mogli oddaæ ho³d Panu Jezusowi, któ-

ry za nas przela³ krew, byœmy mogli byæ zbawieni.

Zwracamy uwagê, ¿e kap³an podczas konsekracji chleba i wina wypo-

wiada s³owa Pana Jezusa z Wieczernika, tak jak On sam poleci³.

55. Prosimy Pana Jezusa o dobrych kap³anów

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

42

Pan Jezus postanowi³, ¿e na s³owa kap³ana w czasie Eucharystii doko-

nuje siê cud przemiany chleba i wina w Cia³o i Krew Pana Jezusa.

Mo¿emy umieœciæ na widocznym miejscu s³owa konsekracji wypisane na

planszach.

Ten sam tok postêpowania powtarzamy po raz trzeci przy obrazie poka-

zuj¹cym kap³ana, który w konfesjonale udziela rozgrzeszenia. Zachêcamy

dzieci, by przypomnia³y, o jakiej wa¿nej prawdzie, w któr¹ wierzymy, przy-

pomina nam konfesjona³. Dla u³atwienia pokazujemy obraz przedstawiaj¹-

cy kap³ana w konfesjonale.

Ju¿ wiemy, dlaczego ludzie klêkaj¹ przy konfesjonale? Konfesjona³ jest

znakiem Jezusa, który przebacza ludziom grzechy.

Zachêcamy dzieci, by zwróci³y uwagê na s³owa, które wypowiada kap³an

w konfesjonale. W tym celu odtwarzamy z taœmy magnetofonowej s³owa

formu³y rozgrzeszenia:

„I ja odpuszczam tobie grzechy w imiê Ojca i Syna, i Ducha Œwiêtego”.

Powinniœmy tak pokierowaæ rozmow¹, by dzieci zauwa¿y³y, ¿e kap³an

wypowiada s³owa formu³y rozgrzeszenia nie we w³asnym imieniu. Dzieci

powinny zauwa¿yæ, ¿e kap³an zapewnia o odpuszczeniu grzechów w imie-

niu Boga, który w Jezusie Chrystusie jest zawsze z nami. By utwierdziæ dzieci

w tym przekonaniu, mo¿na nawet kilkakrotnie powtórzyæ odtwarzanie for-

mu³y rozgrzeszenia. Po rozmowie z dzieæmi dokonujemy krótkiego podsu-

mowania. Zwracamy uwagê dzieci na fakt, ¿e w konfesjonale widzimy ka-

p³ana, a wierzymy, ¿e w jego osobie spotykamy samego Jezusa.

S³owa zapewniaj¹ce o odpuszczeniu grzechów wypowiada kap³an. My

jednak wierzymy, ¿e przez kap³ana odpuszcza grzechy sam Bóg. W osobie

kap³ana spotykamy zatem samego Boga, Jezusa Chrystusa. Widzimy tylko

kap³ana, ale wierzymy, ¿e to przez niego spotykamy siê z Jezusem.

Wskazuj¹c na obraz kap³ana udzielaj¹cego sakramentu namaszczenia

chorych (ilustracja w podrêczniku ucznia na stronie 234), nawi¹zujemy do

katechezy o namaszczeniu chorych. Prosimy, by dzieci opowiedzia³y o cho-

rym, do którego przyszed³ kap³an, by poprzez udzielenie sakramentu namasz-

czenia chorych umocniæ go w cierpieniu i udzieliæ mu Komunii œwiêtej.

Tak kierujemy rozmow¹, by uwypukliæ fakt, ze to sam Pan Jezus w oso-

bie kap³ana przychodzi z ³ask¹.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

43

Czêsto w nocy ludzie wzywaj¹, by ksi¹dz przyszed³ do chorego. Nikt nie

mo¿e zast¹piæ kap³ana w tej czynnoœci. Kap³an, tak jak Pan Jezus zawsze

jest gotowy, by przyjœæ z pomoc¹ cz³owiekowi w potrzebie. Pan Jezus w oso-

bie kap³ana przychodzi do chorych.

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Pokazujemy zdjêcia ze œwiêceñ kap³añskich i opowiadamy jak przebie-

ga udzielanie sakramentu.

W ¿yciu m³odego kandydata na kap³ana jest taki dzieñ, o którym nigdy

nie zapomni. Tym wa¿nym dniem s¹ jego œwiêcenia kap³añskie. W katedrze

gromadzi siê wtedy wielu ludzi. Przybywa rodzina m³odego kap³ana, s¹

obecni jego znajomi i koledzy. Wszyscy chc¹ byæ œwiadkami jego œwiêceñ

kap³añskich. O oznaczonej godzinie przybywa ksi¹dz biskup i rozpoczyna-

j¹ siê uroczystoœci. Wszyscy prze¿ywaj¹ du¿e wzruszenie, gdy kap³an pada

krzy¿em na ziemiê.

Pokazujemy dzieciom zdjêcie przedstawiaj¹ce tê scenê.

Kap³an w czasie œwiêceñ wyra¿a Bogu swoj¹ gotowoœæ na wszystkie

trudy i prace zwi¹zane z pos³ug¹ kap³añsk¹. M³ody kap³an decyduje siê

ostatecznie na to, aby byæ w³asnoœci¹ Boga i postanawia ca³e ¿ycie poœwiê-

ciæ na s³u¿bê Bogu i bliŸnim. Wszyscy zebrani modl¹ siê, by Duch Œwiêty

zst¹pi³ na tego nowego kap³ana. Obrzêd œwiêceñ, czyli udzielanie sakramentu

œwiêceñ, odbywa siê w czasie Mszy œwiêtej, któr¹ odprawia ksi¹dz biskup

razem z przyjmuj¹cymi œwiêcenia. Najwa¿niejsz¹ chwilê stanowi w³o¿enie

r¹k biskupa na m³odego kap³ana.

Pokazujemy zdjêcie przedstawiaj¹ce ten obrzêd.

Ten w³aœnie kap³an, którego widzimy na zdjêciu, przez w³o¿enie r¹k

biskupa otrzymuje sakrament kap³añstwa. Jezus Chrystus – Dobry Pasterz

posy³a go, by ludzi naucza³, udziela³ im sakramentów œwiêtych i przewod-

niczy³ owczarni Chrystusowej.

Wszystkich nas Pan Jezus uczyni³ „po trochu” kap³anami, bo wszyscy

s³u¿ymy Bogu i ludziom. Gdy np. ktoœ doros³y, nawet nie ksi¹dz, chrzci –

 sam Chrystus chrzci. Ksi¹dz ma jednak szczególne zadania. Gdy kap³an

g³osi Ewangeliê, sam Chrystus naucza, gdy kap³an spowiada, sam Chrystus

rozgrzesza. Tylko kap³an mo¿e (i nikt inny) s³u¿yæ nam np. przez odprawianie

Mszy œwiêtej, udzielanie rozgrzeszenia w imiê Jezusa Chrystusa, namasz-

czenie chorych.

55. Prosimy Pana Jezusa o dobrych kap³anów

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

44

Dzieje siê tak dlatego, ¿e chocia¿ wszyscy uczestniczymy w kap³añstwie,

nazywamy siê ludem kap³añskim, to ksiê¿a maj¹ szczególn¹ s³u¿bê. I to

s³u¿bê bardzo trudn¹.

–Czy ³atwo byæ, waszym zdaniem, ksiêdzem?

S³uchamy odpowiedzi dzieci. Potem nawi¹zujemy do opowiadania.

Czy ³atwo byæ kap³anem, dowiedzieli siê ca³kiem niedawno Ma³gosia i jej

braciszek, Józio.

Mama wys³a³a ich po chleb. Do sklepu by³o blisko, wystarczy³o przejœæ

¿wirow¹ drog¹ obok koœcio³a i dalej alejk¹ przez stary sad, i zaraz przy dro-

dze by³a piekarnia. Gdy wracali, Ma³gosia nagle podskoczy³a z radoœci i po-

ci¹gnê³a braciszka za rêkê.

– Szybko! – zawo³a³a. – Idzie ksi¹dz Jan!

Ksi¹dz Jan by³ ju¿ staruszkiem. Pomaga³ w koœciele ksiêdzu proboszczo-

wi. Czêsto przechadza³ siê alejkami obok koœcio³a, ogl¹da³ w zadumie drze-

wa w sadzie, i dzieci bardzo lubi³y z nim rozmawiaæ. Zna³ tyle ciekawych

historii o œwiêtych! I chêtnie s³ucha³ o tym, co wydarzy³o siê w szkole. Na-

wet paplaniny ma³ego Józia o samochodzikach i klockach cierpliwie wys³u-

chiwa³. Ale tym razem ksi¹dz Jan by³ jeszcze bardziej zamyœlony, ni¿ zwy-

kle. Odpowiedzia³ dzieciom „Na wieki wieków. Amen” jakby roztargniony

i ju¿ chcia³ iœæ dalej, gdy Józio spyta³: „Czy ma ksi¹dz cukierka?”. Gosia na

pró¿no ci¹gnê³a Józia za rêkaw i sycza³a „No co ty... tak nie wolno”. Ksi¹dz

Jan zaœmia³ siê, siêgn¹³ do kieszeni sutanny i wyci¹gn¹³ cukierki.

–Wybaczcie, ale teraz nie mogê z wami rozmawiaæ. Jestem zajêty.

A widz¹c zdziwione spojrzenie Gosi, która nawet rozejrza³a siê, jakby

zastanawiaj¹c, co to za zajêcie i gdzie s¹ jakieœ narzêdzia pracy, powiedzia³:

– Modlê siê, moje dziecko. Idê dzisiaj do spowiedzi i w³aœnie (tu ksi¹dz

westchn¹³ jakby zatroskany) robiê rachunek sumienia.

Dzieci oniemia³y. Nigdy nie widzia³y ¿adnego ksiêdza, który by siê spo-

wiada³. A jeszcze ksi¹dz Jan... Przecie¿ on jest taki dobry. Niemo¿liwe, ¿eby

mia³ grzechy.

–Ale... przecie¿ ksi¹dz nie ma grzechów – wypali³a Ma³gosia.

– To ksi¹dz nie jest Panem Jezusem? – doda³ ze zdumieniem piêcioletni

Józio.

– No coœ ty! – Gosia znowu szarpnê³a Józia za rêkaw koszulki, o ma³o

nie urywaj¹c bratu guzika, ale zaczerwieni³a siê przy tym, bo dobrze pamiê-

ta³a, ¿e kiedyœ te¿ tak myœla³a.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

45

Ksi¹dz Jan zaœmia³ siê tubalnie.

– Dzieci kochane! Oj, dzieciska. Ka¿dy cz³owiek grzeszy. A ja grzesz-

nikiem jestem wielkim.

–Ksi¹dz? Taki dobry? – tym razem Gosia by³a prawie oburzona.

Ksi¹dz Jan spojrza³ na ni¹ i jakby ³zy w oczach mu siê pokaza³y:

– Nie taki dobry... W m³odoœci to i uszy niektórym uczniom naci¹ga³em,

jak siê pacierza nie nauczyli... Cierpliwoœci mi brakowa³o. A i teraz... – wzru-

szy³ ramionami – grzesznikiem jestem. IdŸcie ju¿. Chcê byæ sam z Bogiem.

Pomódlcie siê za mnie czasami... – pomacha³ im na odchodne przyjaŸnie rêk¹.

Dzieci wróci³y do domu, ka¿de bardzo zamyœlone. Gosia nie wytrzyma-

³a i opowiedzia³a o zdarzeniu mamie.

– Jak to, mamo – zakoñczy³a – to ksiê¿a siê naprawdê spowiadaj¹?

– Tak. Oczywiœcie. A kochany ksi¹dz Jan jest prawdziwym œwiêtym. Jest

tak blisko Boga, ¿e jeszcze wyraŸniej widzi w sobie ka¿d¹ skazê, ka¿d¹ naj-

mniejsz¹ s³aboœæ.

– A taki zawsze weso³y – wyrwa³o siê Józiowi.

– A co to znaczy œwiêtowaæ? Lubisz przecie¿ œwiêta, bo to radoœæ i we-

sele. Œwiêty, to znaczy œwiêtuj¹cy z Bogiem. Nasz ksi¹dz jest radosny, po-

godny, bo nigdy nie traci ufnoœci Bogu, choæby nie wiem co siê dzia³o.

A przecie¿ tyle cierpia³, gdy niektórzy przestawali chodziæ do koœcio³a. Za-

wsze siebie obwinia³, nigdy innych. Czu³ siê odpowiedzialny...

Gosia zna³a to doros³e s³owo „odpowiedzialnoœæ”. I pomyœla³a, ¿e teraz

ju¿ wie, dlaczego za ksiê¿y tak¿e trzeba siê modliæ.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Mam nadziejê, ¿e wy tak¿e zrozumieliœcie dzisiaj wiêcej. Jezus powo-

³uj¹c kap³anów, poleci³ im, by z Jego pomoc¹ prowadzili ludzi do nieba.

Wiedzia³, ¿e droga do nieba bywa trudna i ³atwo na niej pob³¹dziæ. Zadanie

kap³anów jako przewodników jest bardzo odpowiedzialne, dlatego zawsze

powinniœmy wspó³pracowaæ z naszymi ksiê¿mi przez modlitwê za nich, aby

Bóg b³ogos³awi³ ich pracê dla dobra nas wszystkich, ca³ego Koœcio³a.

Uczyñmy to teraz. Wstañcie. Pomodlimy siê za kap³anów.

Prosimy, by dzieci wymieni³y imiona ksiê¿y, za których chc¹ siê pomodliæ.

K.: Duchu Œwiêty Bo¿e! Oœwiecaj swoj¹ m¹droœci¹ naszych biskupów.

Dz.: Ciebie prosimy, wys³uchaj nas.

55. Prosimy Pana Jezusa o dobrych kap³anów

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

46

K.: Duchu Œwiêty Bo¿e! Wspomagaj swoim œwiat³em naszych kap³anów.

Dz.: Ciebie prosimy, wys³uchaj nas.

K.: Duchu Œwiêty Bo¿e! Naucz nas wspó³pracowaæ z kap³anami.

Dz.: Ciebie prosimy, wys³uchaj nas.

K.: Duchu Œwiêty Bo¿e! Powo³aj spoœród nas nowych kap³anów.

Dz.: Ciebie prosimy, wys³uchaj nas.

K.: PrzyjdŸ, Duchu Œwiêty i zapal w nas ogieñ Twojej mi³oœci.

Dz.: Ciebie prosimy, wys³uchaj nas.

Wraz z dzieæmi mo¿emy zaœpiewaæ piosenkê: „Barka”.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Zapoznajemy uczniów z postaci¹ œw. Jana Bosko i ukazujemy go jako

przyk³ad gorliwego kap³ana, pe³nego mi³oœci do Boga i ludzi (podrêcznik

ucznia strony 235-237).

W zeszycie pod tematem dzieci wklejaj¹ i wspólnie uzupe³niaj¹ tekst z lu-

kami. Zale¿y nam, aby pozna³y imiê i nazwisko ksiêdza proboszcza (o wika-

riuszach wspominamy jeœli s¹ na parafii), ksiêdza biskupa diecezjalnego

i miejscowoœæ, gdzie mieœci siê katedra diecezjalna.

Bêdê modliæ siê za naszego

ksiêdza proboszcza ....................................................... i ksiê¿y wikariu-

szy.

Bêdê tak¿e pamiêtaæ w modlitwie o naszym ksiêdzu biskupie ..............

.......z ...........................................

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, ¿e ksiê¿a przyjêli sakrament œwiêceñ, czyli kap³añstwa.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi wymieniæ niektóre pos³ugi, które kap³an wykonuje w imie-

niu Jezusa Chrystusa.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ szanuje ksiê¿y i pragnie modliæ siê o powo³ania kap³añskie.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

47

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Prosimy rodziców, by przy okazji œwi¹t, imienin, rocznicy œwiêceñ i Wiel-

kiego Czwartku z³o¿yli kap³anom ¿yczenia i modlili siê za ksiê¿y z parafii

oraz o nowe powo³ania kap³añskie.

Zachêcamy rodziców do przeczytania wraz z dzieæmi tekstu „Przeczy-

tajmy razem!” – podrêcznik ucznia strony 235-237.

55. Prosimy Pana Jezusa o dobrych kap³anów

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

48

56. NASZE NIEDZIELNE SPOTKANIE Z PANEM JEZUSEM

Eucharystia

1. Cele katechetyczne

Wdra¿amy uczniów w sakramentalne zjednoczenie z Chrystusem w Eu-

charystii stanowi¹cej szczyt i Ÿród³o chrzeœcijañskiego ¿ycia. Kszta³tujemy

u uczniów postawê aktywnego udzia³u w Eucharystii.

2. Treœci katechezy

„Eucharystia jest centrum i szczytem ¿ycia Koœcio³a, poniewa¿ Chrystus

w³¹cza w Koœció³ wszystkie jego cz³onki do swojej ofiary uwielbienia

i dziêkczynienia, z³o¿onej raz na zawsze Ojcu na krzy¿u. Przez tê ofiarê

Chrystus rozlewa ³aski zbawienia na swoje Cia³o, którym jest Koœció³”

(KKK 1407).

Pragniemy, aby dzieci na miarê swoich mo¿liwoœci rozumia³y, co dzieje

siê podczas Eucharystii. Tylko wtedy bêd¹ mog³y braæ w niej naprawdê

œwiadomy udzia³. Dlatego wa¿ne jest, aby zna³y ogólnie czêœci liturgii – nie

z nazwy, ale wiedzia³y co siê w nich „dzieje”, dokonuje.

Cz³owiek jest jednoœci¹ cielesno–duchow¹ i jego aktywnoœæ w czasie

liturgii musi mieæ obydwa wymiary. Kto nie œpiewa, nie odpowiada kap³a-

nowi, nie przyjmuje odpowiednich postaw i gestów – nie modli siê ca³y. Aby

udzia³ we Mszy œwiêtej by³ owocny, musi dokonaæ siê prawdziwe spotka-

nie w wierze z Jezusem zmartwychwsta³ym i ludzi miêdzy sob¹.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

49

3. Zadania nauczyciela religii

Towarzyszenie katechizowanym w prze¿ywaniu spotkania ze Zmar-

twychwsta³ym w Eucharystii podczas obchodów tak zwanego „bia³ego ty-

godnia”. Utrwalenie wiadomoœci o poznanych siedmiu sakramentach œwiê-

tych, jako znakach dzia³ania i mi³oœci Jezusa Chrystusa w Koœciele.

4. Metody i œrodki

Stosujemy metodê wspólnego przedstawienia, pogadanki i pracy z „roz-

sypank¹” i podrêcznikiem.

Pomoce: plansze z napisami czêœci liturgii s³owa: Pieœñ na wejœcie, Znak

krzy¿a, „SpowiedŸ powszechna”, „Chwa³a na wysokoœci Bogu”, „LITUR-

GIA S£OWA”, „Czytania”, „Psalm”, „Alleluja. Ewangelia”, „Homilia”,

„Wyznanie wiary”. „Modlitwa powszechna”. Karteczki dla ka¿dego dziecka

z tymi samymi napisami; tablica i kreda.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Teraz zrobimy ma³y sprawdzian spostrzegawczoœci. Po³ó¿cie swoje pod-

rêczniki obrazkiem na ok³adce do spodu, tak, ¿ebyœcie go nie widzieli. Kto

mi powie, jaki tytu³ ma wasz podrêcznik? A jaki tytu³ jest na górze ok³adki?

Wys³uchujemy odpowiedzi dzieci.

Prawid³owa odpowiedŸ brzmi „Bliscy sercu Jezusa” oraz „W drodze do

Wieczernika”.

W drodze... Co robi siê w drodze? Ale nie poci¹giem, nie samochodem.

Co robi siê, gdy samemu siê wêdruje?

Odpowiedzi dzieci mog¹ byæ ró¿ne. Chodzi nam o to, by dzieci wymie-

ni³y jakieœ czynnoœci.

Przede wszystkim na pewno, jeœli chce siê gdzieœ dojœæ, nie mo¿na staæ,

trzeba iœæ i na dodatek trzeba wiedzieæ, dok¹d siê idzie. Oczywiœcie przy-

datna jest tak¿e mapa.

56. Nasze niedzielne spotkanie z Panem Jezusem

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

50

Dzisiaj wyruszymy w tak¹ drogê do Wieczernika. Przypomnijcie mi, gdzie

jest nasz Wieczernik?

Byæ mo¿e dzieci pamiêtaj¹, ¿e nasz Wieczernik to koœció³ (albo dom

modlitwy).

Ale my chcemy dojœæ do samego œrodka Wieczernika, do jego centrum.

Jak myœlicie, co mam na myœli?

Oczekujemy, ¿e dzieci domyœl¹ siê, i¿ chodzi o spotkanie z Jezusem Chry-

stusem w Komunii œwiêtej (punktem wyjœcia mo¿e byæ o³tarz, do którego

idziemy podczas Komunii œwiêtej).

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Umieszczamy na tablicy karty z napisami poszczególnych czêœci Mszy

œwiêtej. Prosimy, by dzieci wysz³y z ³awek. Chodzimy z nimi „krok po kro-

ku” wokó³ klasy. W kolejnych punktach klasy zatrzymujemy siê i dzieci de-

cyduj¹, któr¹ planszê z tablicy zdejmujemy i zostawiamy na danym miejscu.

Rozpoczynamy wêdrówkê od wejœcia na drogê. Któr¹ planszê zostawi-

my tutaj?

Przyklejamy do œciany planszê z napisem „Pieœñ na wejœcie”.

Zaœpiewajmy wiêc pieœñ „Oto jest dzieñ”.

Œpiewamy jeden raz „Oto jest dzieñ”.

Mo¿emy teraz zrobiæ trzy kroki naprzód.

Mszê œwiêt¹ zaczynamy od prze¿egnania siê: „W imiê Ojca i Syna...”.

Jaki napis zostawiamy? „Znak krzy¿a”. To znowu trzy kroki naprzód.

Ale dalej iœæ nie mo¿emy. Coœ nam bardzo przeszkadza, jest nam ciê¿ko!

Odgrywamy z dzieæmi ruchami marsz z ogromnym ciê¿arem.

To nasze przewinienia przeszkadzaj¹ nam iœæ! Drêcz¹ nas wyrzuty sumie-

nia. Mo¿e komuœ dokuczyliœmy? Mo¿e ktoœ siê na nas gniewa? Mo¿e nie chcia³o

nam siê czegoœ wa¿nego zrobiæ? Przyznajmy siê do winy i przeproœmy Boga

i ludzi za nasze grzechy. „Spowiadam siê Bogu wszechmog¹cemu...”. Jakiego

napisu potrzebujemy? „SpowiedŸ powszechna”. Ju¿ lekko i radoœnie, bo po-

jednaliœmy siê z Bogiem i ludŸmi, zróbmy znowu trzy kroki naprzód.

Tak nas radoœæ rozpiera! Chcemy wychwalaæ Boga, który zaprosi³ nas

na tê wêdrówkê. Jaki hymn œpiewamy w tym momencie na Mszy œwiêtej?

Po ustaleniu odpowiedzi mo¿emy zamiast hymnu odmówiæ „Chwa³a Ojcu

i Synowi, i Duchowi Œwiêtemu...”

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

51

Jaki napis zostawimy? „Chwa³a na wysokoœci Bogu”. Uwaga, trzy kro-

ki naprzód.

A teraz trochê wyobraŸni! Weszliœmy na g³ówn¹ trasê. Chcemy jak naj-

wiêcej wiedzieæ o naszej drodze, wiêc s³uchamy Przewodnika. Kto jest Prze-

wodnikiem na Mszy œwiêtej?

Chodzi nam o jedn¹ z odpowiedzi: Pan Jezus lub kap³an. W obu przy-

padkach od jednej odpowiedzi nawi¹zujemy do drugiej (Pan Jezus dzia³a

przez kap³ana albo kap³an dzia³a w imieniu Jezusa Chrystusa).

Pan Jezus uczy nas, jak mamy postêpowaæ w naszej wêdrówce. S³ucha-

my Jego s³ów. Jak nazywa siê ta gówna trasa wêdrówki?

Byæ mo¿e dzieci odkryj¹, ¿e chodzi o liturgiê s³owa. Zostawiamy odpo-

wiedni napis.

Mo¿emy zrobiæ trzy kroki naprzód.

– Z jakiej Ksiêgi s³uchamy s³ów?

– Kto mo¿e czytaæ Pismo Œwiête?

– Co odpowiadamy, gdy lektor og³asza: „Oto s³owo Bo¿e”? („Bogu niech

bêd¹ dziêki”).

Czy wiecie, jak¹ kartkê zostawimy? „Czytania”. Znowu trzy kroki do

przodu.

Wys³uchaliœmy s³ów Bo¿ych. Mam nadziejê, ¿e na Mszy œwiêtej s³ucha-

cie. Inaczej nie poznacie drogi i zab³¹dzicie. A teraz On czeka na odpowiedŸ.

Nie odpowiadamy ka¿dy sobie. Ktoœ w naszym imieniu œpiewa psalm,

a wszyscy razem œpiewamy refren. To nasza odpowiedŸ. Jeœli ktoœ nie œpie-

wa, nie odpowiedzia³ Przewodnikowi. Oj! Mo¿e straciæ Go z oczu. To nie-

bezpieczne. Ale jak¹ kartkê zostawimy? „Psalm”. Trzy kroki.

Teraz Przewodnik powie nam to, co najwa¿niejsze: Dobr¹ Nowinê. A¿

podrywamy siê, wstajemy, ¿eby okazaæ, jaki szacunek mamy do Jego w³a-

snych s³ów. Jeszcze radoœnie og³aszamy, ¿e wierzymy, i¿ On sam, Zmar-

twychwsta³y, bêdzie do nas mówi³. Œpiewamy „Alleluja” i s³uchamy. Jak¹

planszê wskazówkê zostawimy? „Alleluja. Ewangelia”.

To kolejne trzy kroki naprzód. Ale niestety nie wszystko z czytañ i Ewan-

gelii zrozumieliœmy. Có¿, Pan Jezus mówi do nas w przypowieœciach. Kto

je nam wyjaœni? Oczywiœcie Przewodnik. S³uchajmy Go uwa¿nie. Nauka,

któr¹ g³osi, nazywa siê „homilia”. Jak¹ kartkê zostawimy? „Homilia”. Wiêc

trzy kroki naprzód.

Wierzymy i ufamy naszemu Przewodnikowi. Mówimy Mu to w naszym

wyznaniu wiary. „Wierzê w Jednego Boga...”. Dzisiaj powiemy krótko akt

56. Nasze niedzielne spotkanie z Panem Jezusem

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

52

wiary: „Wierzê w Ciebie, Bo¿e ¿ywy...”. Jak¹ planszê zostawiamy? „Wy-

znanie wiary”. Trzy kroki naprzód.

Z wiar¹ przedstawimy tak¿e Bogu nasze proœby. Lektor a mo¿e ktoœ z was

na Mszy czyta je g³oœno w imieniu wszystkich. Przy³¹czamy siê, prosz¹c:

„Wys³uchaj nas, Panie”. Jaka to kartka? „Modlitwa powszechna”.

Pierwszy etap wêdrówki zakoñczony. To ju¿ po³owa drogi. Usi¹dŸcie.

Otrzymujecie teraz kartki z nazwami kolejnych jakby mijanych w drodze

miejsc: od pocz¹tku Mszy œwiêtej do koñca pierwszego etapu, czyli liturgii

s³owa. U³ó¿cie je w odpowiedniej kolejnoœci i przyklejcie pod tematem.

Rozdajemy dzieciom paski papieru z odpowiednimi napisami.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Po skoñczonej pracy przechodzimy do liturgii eucharystycznej, ale tym

razem dzieci „wêdruj¹” siedz¹c w ³awkach.

Rysujemy na tablicy, a dzieci w zeszytach, schematyczny o³tarz i drogê

do niego. W miarê, jak „posuwamy siê naprzód” w liturgii eucharystii, dzieci

w zeszytach rysuj¹ odpowiednie symbole. Podkreœlamy, ¿e ich praca jest

wyznaniem wiary, w to, co dzieje siê na Mszy œwiêtej.

Teraz w naszej wêdrówce weszliœmy na drugi niejako etap: rozpoczêli-

œmy liturgiê eucharystii.

Piszemy na górze tablicy (dzieci w zeszytach): LITURGIA EUCHARY-

STII.

Idziemy teraz do o³tarza zanieœæ dary ofiarne. Narysujemy je za chwilê.

Ale czy pamiêtacie, co to znaczy ofiarowaæ? Daæ komuœ coœ cennego. Co

my mo¿emy daæ Bogu Ojcu? Mo¿emy daæ nasze trudy i wysi³ki, dobre

uczynki, radoœæ. Jednak te nasze dary zmarnowa³yby siê, gdyby nie zwy-

ciêstwo Pana Jezusa. I Chrystus pragnie, ¿ebyœmy przy³¹czyli siê z Nim do

Jego ofiary. Co przygotowujemy na o³tarzu?

Na tablicy na o³tarzu rysujemy symbole Hostii i Kielicha. Dzieci to samo

rysuj¹ w zeszytach.

Teraz wychwalamy Boga, za wszystko co nam da³, za stworzenie œwiata

i za wybawienie z grzechów. Œpiewamy Mu: „Œwiêty, Œwiêty...”.

Nastêpnie kap³an wzywa Ducha Œwiêtego i powtarza s³owa, które Pan

Jezus wypowiedzia³ w czasie Ostatniej Wieczerzy. Wtedy chleb i wino staj¹

siê prawdziwym Cia³em i Krwi¹ Pana Jezusa. ¯ywy Pan Jezus jest poœród nas.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

53

Narysujcie wokó³ Hostii i Kielicha jasne promienie. Co to oznacza?

Podkreœlamy znaczenie przemienienia.

Gdy kap³an podnosi Hostiê i Kielich, patrzymy z wiar¹ i uwielbieniem

na Najœwiêtszy Sakrament, w którym obecny jest Pan Jezus. Prze¿ywamy

wtedy Jego ofiarê: mêkê, œmieræ i zmartwychwstanie. Wierzymy, ¿e Jezus

ci¹gle ofiaruje siê za nas, byœmy mogli z Nim kiedyœ zmartwychwstaæ. A po-

tem wspominamy wszystkich, którzy przez wiarê s¹ z nami w czasie ka¿-

dej Mszy œwiêtej: anio³ów i Matkê Bo¿¹, wszystkich œwiêtych, papie¿a,

biskupa, naszych zmar³ych, czyli ca³y Koœció³.

W domu mo¿ecie narysowaæ wokó³ o³tarza siebie, Matkê Bo¿¹, papie-

¿a, biskupa, anio³a i tych, z którymi modlimy siê przy o³tarzu. Co chcecie

narysowaæ?

Jeœli zachodzi potrzeba, powtarzamy tych wszystkich, których wspomi-

namy w Modlitwie eucharystycznej.

I tak doszliœmy do naszego Wieczernika i oczekiwanego momentu. Przyj-

miemy Pana Jezusa jako Pokarm, ¿ebyœmy nie ustali w drodze ¿ycia, w wy-

pe³nianiu tego, co poleci³ nam nasz Przewodnik, Jezus Chrystus.

Przygotowujemy siê do przyjêcia Pana Jezusa. Najlepsz¹ modlitw¹ jest

ta, której On sam nas nauczy³: Ojcze nasz.

Jeszcze raz, zanim dojdziemy do celu, pokazujemy sobie nawzajem, ¿e

wêdrowaliœmy razem. A z nami by³ Pan Jezus. To On obdarza nas pokojem,

którym siê dzielimy. Na znak tego pokoju podajemy sobie rêce albo mówi-

my do najbli¿ej stoj¹cych: Pokój tobie.

Sami jesteœmy s³abi. Potrzebujemy Bo¿ego Chleba, który daje uzdrowie-

nie i si³y. Dlatego prosimy Jezusa, Baranka Bo¿ego, który g³adzi nasze grze-

chy, aby siê nad nami zmi³owa³.

I Jezus daje nam siebie. Przystêpujemy do Komunii œwiêtej.

Po przyjêciu Pana Jezusa rozmawiamy z Nim serdecznie w myœlach.

Jednoczymy siê z Nim i adorujemy Go.

Czy to ju¿ koniec naszej drogi? Nie.

Na koniec Mszy œwiêtej kap³an b³ogos³awi nas i posy³a, abyœmy nieœli

Jezusa innym: IdŸcie, w pokoju Chrystusa. Wychodzimy z koœcio³a, ale nasze

spotkanie z Panem Jezusem nie koñczy siê. On jest z nami zawsze. A my

niesiemy nasz Wieczernik w swoich sercach do domu i do innych.

56. Nasze niedzielne spotkanie z Panem Jezusem

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

54

D. Utrwalenie – praca ucznia

Polecamy, by uczniowie w podrêczniku na stronie 242 wpisali w serca

swoje imiê oraz imiona bliskich im osób, a nastêpnie po³¹czyli te serca pro-

mieniami z Panem Jezusem ukrytym pod postaci¹ chleba i wina.

W czasie naszych ostatnich spotkañ mówiliœmy o sakramentach – czyli

o znakach widzialnych, w których przychodzi do nas Pan Jezusa.

Dla ka¿dego sakramentu jest ustanowiony pewien znak. Znak musi byæ

widoczny dla oka. Przez ten znak sakramenty mog¹ byæ zauwa¿one ze-

wnêtrznie przez cz³owieka.

Dobrze by³oby, gdyby dzieci powiedzia³y o jakie znaki chodzi..

I teraz wyliczymy te siedem znaków:

– chrzest – polanie g³owy dziecka i s³owa: „N., ja ciebie chrzczê...”;

– bierzmowanie – namaszczenie czo³a i s³owa biskupa;

– Najœwiêtszy Sakrament – chleb i wino;

– sakrament pokuty i pojednania – nasza spowiedŸ oraz znak krzy¿a i wy-

powiadane s³owa rozgrzeszenia;

– namaszczenie chorych – namaszczenie czo³a olejem chorych i s³owa

kap³ana;

– sakrament œwiêceñ – w³o¿enie r¹k biskupa na g³owê diakona;

– ma³¿eñstwo – zwi¹zanie stu³¹ r¹k nowo¿eñców i przysiêga ma³¿eñska.

Polecamy, by dzieci w podrêczniku ucznia na stronie 243 wpisa³y nazwy

sakramentów pod rysunkami przedstawiaj¹cymi symbole tych sakramentów.

W modlitwie œpiewanej podziêkujemy Panu Jezusowi za wielki dar sa-

kramentów œwiêtych.

Dziêki, o Panie, sk³adamy dziêki, o wszechmog¹cy nasz Królu w niebie.

Za to, ¿e da³eœ nam wiarê.

Dziêki, o Panie, sk³adamy dziêki, o wszechmog¹cy nasz Królu w niebie.

Za to, ¿e da³eœ nam ¿ycie.

Dziêki, o Panie, sk³adamy dziêki, o wszechmog¹cy nasz Królu w niebie.

Ty nam przebaczasz grzechy.

Dziêki, o Panie, sk³adamy dziêki, o wszechmog¹cy nasz Królu w niebie.

Za to, ¿e da³eœ nam Siebie.

Dziêki, o Panie, sk³adamy dziêki, o wszechmog¹cy nasz Królu w niebie.

Uwaga: celem utrwalenia katechezy o sakramentach mo¿na poœwiêciæ

osobn¹ lekcjê.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

55

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie ogólnie, co dzieje siê po kolei na Mszy œwiêtej.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi powiedzieæ niektóre modlitwy: spowiedŸ powszechn¹,

Œwiêty, Œwiêty, Œwiêty...

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ pragnie uczestniczyæ w obchodach „bia³ego tygodnia”.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Uczestniczymy z dzieæmi Eucharystii w ka¿d¹ niedzielê i œwiêta. Zachê-

camy rodziców, by czytaj¹c z dzieckiem tekst „Przeczytajmy razem!” uczyli

dziecko: spowiedzi powszechnej, Œwiêty, Chwa³a na wysokoœci Bogu.

56. Nasze niedzielne spotkanie z Panem Jezusem

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

56

57. ZAMIESZKAJ, PANIE JEZU, Z NAMI

Uroczystoœæ Najœwiêtszego Cia³a i Krwi Chrystusa

1. Cele katechetyczne

Kszta³tujemy postawê œwiadomego uczestnictwa w obchodach Uroczy-

stoœci Najœwiêtszego Cia³a i Krwi Chrystusa. Wyjaœniamy sens procesji

Bo¿ego Cia³a.

2. Treœci katechetyczne

Po raz pierwszy uroczystoœæ Cia³a i Krwi Chrystusa œwiêtowano w Lie-

ge (Belgia) na zarz¹dzenie miejscowego biskupa Roberta w 1247 roku. Na

jej powstanie z³o¿y³o siê wiele czynników i motywów. Mo¿na powiedzieæ.

¿e wyros³a ona ze œredniowiecznej pobo¿noœci eucharystycznej. W szcze-

gólnoœci mo¿na uwzglêdniæ nastêpuj¹ce elementy:

a) charakterystyczne dla pobo¿noœci œredniowiecznej „pragnienie ogl¹-

dania Hostii”, które przy ostrej dyscyplinie pokutnej dla niektórych grzesz-

ników by³o w³aœciwie jedynym sposobem uczestniczenia w Najœwiêtszej

Ofierze;

b) motywy apologetyczne zwi¹zane z obron¹ realnej obecnoœci Chrystusa

w Eucharystii;

c) od strony teologicznej rozumienie Mszy œwiêtej jako Ofiary stawia³o

jakby w cieniu „wielkoœæ” Bo¿ego majestatu, st¹d istnia³a potrzeba pewnych

form, które podkreœla³yby „majestat” Bo¿ej obecnoœci;

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

57

d) du¿y wp³yw mia³y widzenia mniszki z Mont Cornillon (ko³o Liege)

Julianny de Retine, opatki tego klasztoru, z których wynika³o domaganie siê

ze strony Jezusa specjalnego œwiêta ku czci Eucharystii.

Œwiêto Bo¿ego Cia³a wyros³o z wiary w obecnoœæ Chrystusa w Najœwiêt-

szym Sakramencie. W ca³ym Koœciele wprowadzi³ je papie¿ Urban IV

w 1264 roku. Od wieków w tym dniu z koœcio³ów naszych wychodz¹ pro-

cesje do czterech o³tarzy, przechodz¹ ulicami naszych miast i drogami wsi.

W ten sposób lud chrzeœcijañski sk³ada publicznie œwiadectwo swojej ¿y-

wej wiary w obecnoœæ Chrystusa i oddaje czeœæ swemu Zbawicielowi.

Przy czterech o³tarzach czytamy fragmenty czterech Ewangelii, które

pozwalaj¹ nam g³êbiej zrozumieæ, czym jest Eucharystia. Œpiew poszcze-

gólnych zwrotek pieœni „Œwiêty Bo¿e” nadaje procesji akcent b³agalny.

Tradycyjne nabo¿eñstwa eucharystyczne odbywaj¹ siê przez ca³y tydzieñ:

na ich zakoñczenie, w czwartek po Bo¿ym Ciele, Koœció³ b³ogos³awi wian-

ki i zio³a.

3. Zadania nauczyciela religii

Uœwiadomienie religijnego znaczenia udzia³u w procesji Bo¿ego Cia³a.

4. Metody i œrodki

Stosujemy metodê pogadanki i pracy z podrêcznikiem.

Pomoce: rysunek lub zdjêcie ilustruj¹ce procesjê w uroczystoœæ Naj-

œwiêtszego Cia³a i Krwi Chrystusa; nagranie pieœni Zróbcie Mu miejsce;

ilustracje czytañ przy czterech o³tarzach (ustanowienie Eucharystii, chleb

i ryby, uczta, krzew winny), oraz stoliki, na których je umieœcimy, ponad-

to œwieca; Pismo Œwiête z zaznaczonymi tekstami, czytanymi przy ka¿-

dym o³tarzu.

Przed lekcj¹ w czterech miejscach w klasie umieszczamy ilustracje jesz-

cze zakryte bia³ym kartonem, zwi¹zane z modlitw¹ przy o³tarzach, które bêd¹

ods³aniane stopniowo. Mo¿na je umieœciæ na stolikach, aby by³o miejsce na

postawienie zapalonej œwiecy. Proponujemy na ka¿dym stoliku postawiæ

jakiœ kwiat doniczkowy. Mo¿na tak¿e po³o¿yæ serwetkê.

57. Zamieszkaj, Panie Jezu, z nami

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

58

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Prosimy dzieci, aby wyciszy³y siê i pomyœla³y o obecnoœci Boga. Potem

modlimy siê wspólnie do Ducha Œwiêtego.

Na tablicy przypinamy magnesami ilustracjê z procesj¹ Bo¿ego Cia³a.

Pos³uchajcie pieœni i obejrzycie rysunek – pomyœlcie, o czym nam przy-

pominaj¹?

Odtwarzamy (z p³yty lub kasety) pieœñ pt. „Zróbcie Mu miejsce...”.

1. Zróbcie Mu miejsce, Pan idzie z nieba,

pod przymiotami ukryty chleba!

Zagrody nasze widzieæ przychodzi

i jak siê dzieciom Jego powodzi.

2. Otocz Go wko³o, rzeszo wybrana,

przed Twoim Bogiem zginaj kolana!

Pieœñ chwa³y Jego œpiewaj z weselem,

On twoim Ojcem, On przyjacielem.

3. Nie dosyæ by³o to dla cz³owieka,

¿e na o³tarzu co dzieñ go czeka:

sam ludu swego odwiedza œciany,

bo pragnie bawiæ miêdzy ziemiany.

– O czym przypomina nam ten rysunek?

Ró¿ne wypowiedzi dzieci – monstrancja, baldachim, feretrony, chor¹-

gwie, dzieci sypi¹ce kwiaty, dzwoni¹ce dzwonkami.

– Co wydarzy siê w œwiêto Bo¿ego Cia³a w naszej parafii?

Procesja z Najœwiêtszym Sakramentem.

– Dlaczego co roku obchodzimy to œwiêto?

Chcemy, by Pan Jezus zobaczy³, jak bardzo Go kochamy oraz by w Naj-

œwiêtszym Sakramencie odwiedzi³ nasze miasto, pomóg³ nam i pob³ogos³awi³.

Podsumowujemy wypowiedzi dzieci.

Wkrótce (podajemy datê) bêdziemy obchodzili uroczystoœæ Najœwiêtsze-

go Cia³a i Krwi Chrystusa – Bo¿e Cia³o. To wspania³e œwiêto Pana Jezusa.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

59

W tym dniu bêdziemy Mu dziêkowali, ¿e jest z nami w Najœwiêtszym Sa-

kramencie. Ten œwiêty znak obecnoœci Pana Jezusa w monstrancji bêdzie

niesiony ulicami naszego miasta.

Bêdziemy siê modliæ, œpiewaæ pieœni, by Jezus zobaczy³ jak bardzo Go

kochamy.

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

1. Idziemy z Panem Jezusem tam, gdzie mieszkamy

W uroczystoœæ Cia³a i Krwi Chrystusa zgromadzimy siê najpierw na

Mszy œwiêtej, bêdziemy s³uchali s³ów Jezusa i przyjmiemy Go w Komunii

œwiêtej. PóŸniej zaprosimy Go, aby zobaczy³, gdzie mieszkamy i ¿yjemy.

Wyruszymy procesj¹ z Najœwiêtszym Sakramentem ulicami miast, osiedli

i wiosek. Kap³an ubrany w ornat koloru z³otego poniesie Najœwiêtszy Sa-

krament w monstrancji i zatrzyma siê przy ka¿dym z czterech o³tarzy, na

którym postawi monstrancjê z Jezusem. Pos³uchamy Ewangelii, bêdziemy

siê modliæ i œpiewaæ dla Chrystusa. Procesja jest naszym wyznaniem wiary

i oddaniem czci Panu Jezusowi w Najœwiêtszym Sakramencie.

Za chwilê zaproszê was na nasz¹ procesjê. My równie¿ zatrzymamy siê przy

czterech o³tarzach jak w uroczystoœæ Cia³a i Krwi Pañskiej. Pos³uchamy, cze-

go nas Jezus uczy w s³owach Ewangelii. Nie bêdziemy w klasie nieœæ Jezusa

pod postaci¹ chleba, lecz zapalona œwieca przypomni, ¿e On jest poœród nas.

Zapalamy œwiecê ze s³owami: „Œwiat³o Chrystusa – Bogu niech bêd¹

dziêki”.

Na pocz¹tku procesji jedno dziecko poniesie œwiecê, drugie ksiêgê Pi-

sma Œwiêtego, pozosta³e dzieci pójd¹ za nimi. Przy œpiewie pierwszej zwrotki

pieœni „Zróbcie Mu miejsce” wyruszamy do „pierwszego o³tarza”. Zatrzy-

mujemy siê, stawiamy œwiecê, czytamy fragment tekstu biblijnego.

2. Eucharystia jest ofiar¹ Pana Jezusa i nasz¹

Przyst¹pili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: „Gdzie chcesz, ¿ebyœmy

Ci przygotowali Paschê do spo¿ycia?” On odrzek³: „IdŸcie do miasta, do

znanego nam cz³owieka i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest

bliski; u ciebie chcê urz¹dziæ Paschê z moimi uczniami”. Uczniowie uczy-

nili tak, jak im poleci³ Jezus, i przygotowali Paschê. A gdy oni jedli, Jezus

57. Zamieszkaj, Panie Jezu, z nami

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

60

wzi¹³ chleb i odmówiwszy b³ogos³awieñstwo, po³ama³ i da³ uczniom mówi¹c:

„Bierzcie i jedzcie, to jest Cia³o moje”. Nastêpnie wzi¹³ kielich i odmówiw-

szy dziêkczynienie da³ im mówi¹c: „Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja

Krew Przymierza, która za wielu bêdzie wylana na odpuszczenie grzechów”

(Mt 26, 17-19. 26-29).

Jeœli to mo¿liwe, dzieci siadaj¹ wokó³ „o³tarza”. Ods³aniamy ilustracjê

z ustanowieniem Eucharystii.

– O czym Pan Jezus nam przypomni przy pierwszym o³tarzu?

Wypowiedzi uczniów.

Pan Jezus daje, ofiaruje swoje Cia³o i Krew abyœmy mogli byæ w nie-

bie. To On podczas Ostatniej Wieczerzy ustanowi³ Najœwiêtsza Ofiarê i po-

wierzy³ j¹ Koœcio³owi, mówi¹c „Bierzcie i jedzcie to jest Cia³o moje”.

Pan Jezus jest wspania³ym Kap³anem, który z³o¿y³ ofiarê z siebie, za na-

sze grzechy. W Starym Testamencie znajdziemy kap³ana – króla, który z³o-

¿y³ ofiarê z chleba i wina, ten kap³an nazywa siê Melchizedek. Jego ofiara

zapowiada³a ofiarê Jezusa. Dlatego przy pierwszym o³tarzu bêdziemy siê

modliæ s³owami:

Kap³an: Ty jesteœ kap³anem na wieki, alleluja!

Wszyscy: Na podobieñstwo Melchizedeka, alleluja!”

Mo¿na przeæwiczyæ z dzieæmi tê odpowiedŸ.

Wstajemy, na nowo ustawiamy procesjê, œpiewaj¹c drug¹ zwrotkê pie-

œni idziemy do drugiego „o³tarza”. Stawiamy œwiecê, czytamy fragment

tekstu biblijnego.

3. Eucharystia jest naszym pokarmem

„Gdy znowu wielki t³um by³ z [Jezusem] i nie mieli co jeœæ, przywo³a³

do siebie uczniów i rzek³ im: «¯al Mi tego t³umu, bo ju¿ trzy dni trwaj¹ przy

Mnie, a nie maj¹ co jeœæ. A jeœli ich puszczê zg³odnia³ych do domu zas³ab-

n¹ w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka». Odpowiedzieli ucznio-

wie: «Sk¹d tu, na pustkowiu, bêdzie móg³ ktoœ nakarmiæ ich chlebem?»

Zapyta³ ich: «Ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem». I poleci³ lu-

dowi usi¹œæ na ziemi. A wzi¹wszy siedem chlebów odmówi³ dziêkczynie-

nie, po³ama³ i dawa³ uczniom, aby je rozdzielali. I rozdawali t³umowi. Mieli

te¿ kilka rybek. I nad tymi odmówi³ b³ogos³awieñstwo i poleci³ je rozdaæ.

Jedli do sytoœci, a pozosta³ych u³omków zebrali siedem koszów. By³o zaœ

oko³o czterech tysiêcy ludzi. Potem ich odprawi³” (Mk 8, 1-9).

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

61

Uczniowie siadaj¹ wokó³ „o³tarza”. Ods³aniamy ilustracjê z chlebem

i rybami.

– Co uczyni³ Pan Jezus?

Rozmno¿y³ chleb i ryby.

– Dlaczego uczyni³ taki cud?

Aby daæ po¿ywienie ludziom, którzy przyszli Go s³uchaæ.

Przy drugim o³tarzu us³yszymy o tym, jak Pan Jezus rozmno¿y³ chleb

i nakarmi³ ludzi, którzy s³uchali Jego nauki. Przez to rozmno¿enie chleba

Jezus zapowiedzia³, ¿e Eucharystia bêdzie naszym pokarmem w drodze do

Ojca.

Po wys³uchaniu tej Ewangelii bêdziemy prosiæ Boga, aby uchroni³ nas

przed zakaŸnymi chorobami, g³odem, groŸnymi ¿ywio³ami i wojnami.

Potem kap³an rozpocznie modlitwê:

Kap³an: Pan da³ po¿ywienie swoim czcicielom, alleluja!

Wszyscy: Aby uwieczniæ pamiêæ swoich cudów, alleluja!.

Æwiczymy odpowiedzi. Potem wstajemy, na nowo formujemy procesjê

i œpiewaj¹c trzeci¹ zwrotkê pieœni idziemy do trzeciego „o³tarza”. Stawia-

my œwiecê, czytamy fragment tekstu biblijnego.

4. Eucharystia jest zadatkiem, czyli pocz¹tkiem, ¿ycia wiecznego

„Pewien cz³owiek wyprawi³ wielk¹ ucztê i zaprosi³ wielu [goœci]. Kie-

dy nadszed³ czas uczty, pos³a³ swego s³ugê, aby powiedzia³ zaproszonym:

PrzyjdŸcie, bo ju¿ wszystko jest gotowe. Wtedy zaczêli siê wszyscy jedno-

myœlnie wymawiaæ. Pierwszy kaza³ mu powiedzieæ: «Kupi³em pole, muszê

wyjœæ, aby je obejrzeæ; proszê ciê, uwa¿aj mnie za usprawiedliwionego!»

Drugi rzek³: «Kupi³em piêæ par wo³ów i idê je wypróbowaæ; proszê ciê,

uwa¿aj mnie za usprawiedliwionego!» Jeszcze inny rzek³: «Poœlubi³em ¿onê

i dlatego nie mogê przyjœæ». S³uga powróci³ i oznajmi³ to swemu panu.

Wtedy rozgniewany gospodarz nakaza³ s³udze: «WyjdŸ co prêdzej na ulice

i zau³ki miasta i wprowadŸ tu ubogich, u³omnych, niewidomych i chro-

mych!» S³uga oznajmi³: «Panie, sta³o siê, jak rozkaza³eœ, a jeszcze jest miej-

sce». Na to pan rzek³ do s³ugi: «WyjdŸ na drogi i miêdzy op³otki i zmuszaj

do wejœcia, aby mój dom by³ zape³niony. Albowiem powiadam wam: ¯a-

den z owych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty»”

(£k 14, 16–24).

Uczniowie siadaj¹ wokó³ „o³tarza”. Ods³aniamy ilustracjê przedstawia-

j¹c¹ ucztê z Jezusem.

57. Zamieszkaj, Panie Jezu, z nami

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

62

– Czego uczy nas Pan Jezus?

Swobodne wypowiedzi uczniów.

Trzecie czytanie to przypowieœæ o ludziach zaproszonych na ucztê,

którzy jednak z zaproszenia nie skorzystali, bo bali siê, ¿e oni tak¿e bêd¹

musieli wyprawiæ ucztê. Gospodarz zaprosi³ wtedy biedaków, którzy nie

maj¹ za co wyprawiæ uczty. Jezus zaprasza nas na ucztê, czyli na Eucha-

rystiê, za darmo. Wie, ¿e jesteœmy biedakami – grzesznikami. Pragnie,

abyœmy mogli byæ razem z Nim na uczcie w niebie. Czy wszyscy zapro-

szeni przychodz¹? Wy w tym roku skorzystaliœcie z zaproszenia Pana

Jezusa. Odt¹d ju¿ stale mo¿ecie braæ udzia³ w tej uczcie, w Komunii

œwiêtej.

Po tym czytaniu bêdziemy siê modliæ pieœni¹, abyœmy byli zawsze gotowi

do udzia³u w uczcie, na któr¹ Jezus zaprasza. Nastêpnie Kap³an zaœpiewa:

Kap³an: Oto Chleb ¯ywy, który zst¹pi³ z nieba, alleluja!

Wszyscy: Kto go po¿ywa bêdzie ¿y³ na wieki, alleluja!

Po przeæwiczeniu odpowiedzi, wstajemy. Na nowo formujemy procesjê

i œpiewaj¹c pierwsz¹ zwrotkê pieœni idziemy do czwartego „o³tarza”. Sta-

wiamy œwiecê i czytamy fragment tekstu biblijnego.

5. Eucharystia jest sakramentem jednoœci.

„Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroœlami. Kto trwa we Mnie, a Ja

w nim, ten przynosi owoc obfity, poniewa¿ beze Mnie nic nie mo¿ecie uczy-

niæ” (J 15, 5).

Uczniowie siadaj¹ wokó³ „o³tarza”. Ods³aniamy ilustracjê przedstawia-

j¹c¹ krzew winny.

– Jak Pan Jezus nazwa³ siebie?

Pan Jezus nazywa siebie krzewem winnym, a nas latoroœlami, czyli ga-

³¹zkami tego krzewu. Eucharystia sprawia, ¿e my wszyscy jesteœmy z³¹cze-

ni z Panem Jezusem i miêdzy sob¹, jak ga³¹zki winnego krzewu i mamy

przynieœæ dobre owoce. Tymi owocami jest ¿ycie zgodne z nauk¹ Jezusa.

Przy ostatnim o³tarzu tak bêdziemy siê modliæ:

„Kap³an: Kielich zbawienia podniosê, alleluja!

Wszyscy: I wezwê imienia Pañskiego, alleluja!

Na zakoñczenie procesji wszyscy uklêkniemy, pochylimy g³owy, a Je-

zus nam pob³ogos³awi. Zeœle swoj¹ pomoc na miasta, osiedla i wioski. My

bêdziemy chwaliæ Boga, dziêkowaæ i œpiewaæ pieœñ.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

63

Ciebie Boga wys³awiamy, Tobie Panu wieczna chwa³a.

Ciebie, Ojca, niebios bramy, Ciebie wielbi ziemia ca³a.

Podnosimy œwiecê i gasimy.

Uczniowie zajmuj¹ swoje miejsca.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Co zrobimy, aby sprawiæ radoœæ Panu Jezusowi w uroczystoœæ Cia³a

i Krwi Pañskiej?

Zwracamy uwagê, by w wypowiedziach dzieci pojawi³y siê takie treœci:

– Uczestnictwo we Mszy œwiêtej, s³uchanie Jego s³owa, przyjêcie Chry-

stusa w Komunii œwiêtej.

– Odpowiednie zachowanie na procesji, modlitwa, œpiew.

– Okazywanie wdziêcznoœci Panu Jezusowi za dar Eucharystii.

– Udzia³ w procesji zgodnie ze zwyczajami miejscowymi (sypanie kwia-

tów, noszenie symboli, emblematów eucharystycznych, przystrajanie okien

domów obrazami, kwiatami, œwiat³em, inne.

– Zaproszenie na dodatkowe spotkania, których celem jest przygotowa-

nie liturgii.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Otwieramy podrêczniki ucznia na stronie 244.

– Co widzicie na zdjêciu?

– Po co rodzina Jezusa przychodzi na procesjê?

Wyra¿enie wiary i wdziêcznoœci Bogu, zaproszenie Go do swoich miast,

wiosek, domów.

– Za co podziêkujemy Bogu w uroczystoœæ Cia³a i Krwi Pañskiej?

Za to, ¿e Jezus zosta³ z nami pod postaci¹ Chleba, pozwala siebie przyj-

mowaæ – karmi nas, zaprasza na ucztê, ³¹czy nas, jednoczy.

– Co bêdzie przygotowane na ulicach ró¿nych miejscowoœci?

Cztery o³tarze.

Popatrzcie na ilustracjê na stronie 245.

– O czym przypomni nam Jezus przy pierwszym o³tarzu?

57. Zamieszkaj, Panie Jezu, z nami

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

64

Czytamy tekst pod ilustracj¹ – „Eucharystia jest ofiar¹ Pana Jezusa i nasz¹”.

– Czego nauczy nas Jezus przy drugim o³tarzu?

Czytamy tekst pod ilustracj¹ – „Eucharystia jest naszym pokarmem”.

Otwieramy podrêcznik na stronie 246.

– Czego dowiemy siê przy trzecim o³tarzu?

Czytamy tekst pod ilustracj¹ –„Eucharystia jest zadatkiem, czyli pocz¹t-

kiem, ¿ycia wiecznego”.

– Co Jezus do nas powie przy czwartym o³tarzu?

Czytamy tekst pod ilustracj¹ – „Eucharystia jest sakramentem jednoœci”.

Wykonujemy æwiczenie w podrêczniku na stronie 247.

„Eucharystia jest ofiar¹ Pana Jezusa i nasz¹,

jest naszym pokarmem,

jest zadatkiem, czyli pocz¹tkiem, ¿ycia wiecznego,

jest sakramentem jednoœci”.

Czytamy modlitwy z katechizmu:

Kap³an: Pan da³ po¿ywienie swoim czcicielom, alleluja!

Wszyscy: Aby uwieczniæ pamiêæ swoich cudów, alleluja!

Kap³an: Oto Chleb ¯ywy, który zst¹pi³ z nieba, alleluja!

Wszyscy: Kto go po¿ywa bêdzie ¿y³ na wieki, alleluja!

Kap³an: Kielich zbawienia podniosê, alleluja!

Wszyscy: I wezwê imienia Pañskiego, alleluja!

Modlitwa

Pan Jezus s³ucha naszej modlitwy, jest z nami, chocia¿ nie mamy tutaj

Najœwiêtszego Sakramentu. Chwalmy Go za Jego obecnoœæ w Eucharystii.

Niechaj bêdzie pochwalony Przenajœwiêtszy Sakrament

teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, za co dziêkujemy Bogu w uroczystoœæ Najœwiêtszego Cia³a

i Krwi Chrystusa.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi odpowiednio zachowywaæ siê podczas procesji.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

65

Uczeñ chce wzi¹æ udzia³ w procesji w Bo¿e Cia³o, aby zaprosiæ Jezusa

tam, gdzie mieszka i wyznaæ wiarê w Niego.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Zapraszamy na dodatkowe spotkania przy parafii w celu æwiczenia udzia-

³u w procesji, sypania kwiatów, noszenia poduszek z symbolami euchary-

stycznymi (wed³ug zwyczajów parafialnych).

Anga¿ujemy rodziców do pomocy w organizowaniu procesji.

Zapraszamy rodziny do okazywania czci Jezusowi w Eucharystii pod-

czas oktawy Bo¿ego Cia³a.

57. Zamieszkaj, Panie Jezu, z nami

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

66

58. CHCEMY CIÊ KOCHAÆ, PANIE JEZU

Uroczystoœæ Najœwiêtszego Serca Pana Jezusa

1. Cele katechetyczne

Uwra¿liwiamy na wartoœæ czêstego przyjmowania Komunii œwiêtej i sys-

tematycznego przystêpowania do sakramentu pokuty i pojednania.

2. Treœci katechetyczne

Zapoznajemy uczniów z kultem Serca Jezusowego wyra¿aj¹cym siê

poprzez obchód uroczystoœci Najœwiêtszego Serca Pana Jezusa. Przedsta-

wiamy objawienie œwiêtej Ma³gorzaty Marii (ogólnie) i t³umaczymy sens

praktykowania „pierwszych pi¹tków miesi¹ca”.

Powtarzamy treœci: Ofiara mi³oœci – Ostatnia Wieczerza, krzy¿, Eucha-

rystia.

Staro¿ytnoœæ chrzeœcijañska czci³a mi³oœæ Chrystusa przedstawion¹ w ob-

razie Serca Jezusa w Dobrym Pasterzu. Kult mi³oœci ofiarnej i wiernej a¿

do koñca nawi¹zywa³ do perykopy Janowej o otwartym boku Jezusa (J 7,

37. 19, 34). W wiekach œrednich przejawia siê on w kulcie Jezusowych ran,

ukoronowanej cierniami g³owy Jezusa (XII i XIII w.). Rozwin¹³ siê szcze-

gólnie w XIII i XIV stuleciu w krêgach mistyków: Bonawentury (+ 1274),

Mechtyldy z Magdeburga (+ 1282), Gertrudy z Helfta (+ 1302), Henryka

Suzo (+ 1366), Katarzyny ze Sieny (+ 1380). W devotio moderna, a w XVI

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

67

w. dziêki dzia³alnoœci jezuitów, oratorium P. Berulle’a (+ 1629) i Jana z Eu-

des ( + 1680) kult ten dochodzi do formy szczytowej.

Jan z Eudes pierwszy otrzyma³ pozwolenie od swego biskupa (1672) na

odprawienie Mszy œwiêtej o Sercu Pana Jezusa. Jako spowiednik by³ zwi¹-

zany z Mari¹ Ma³gorzat¹ Alacoque, w której wizjach odczytywano pragnie-

nie ze strony Jezusa specjalnego œwiêta ku czci Mi³oœci upersonifikowanej

w Bo¿ym Sercu.

Uroczystoœæ Najœwiêtszego Serca Jezusa obchodzi Koœció³ w pi¹tek po

oktawie Bo¿ego Cia³a. Uroczystoœæ ta wyra¿a prawdê, któr¹ zapisa³ œw. Jan

Aposto³: „Bóg jest mi³oœci¹”. Kult Serca Jezusa, znany ju¿ od œredniowie-

cza, rozpowszechni³ siê w Koœciele i zosta³ oficjalnie uznany pod wp³ywem

objawieñ, jakie mia³a XVII-wieczna mistyczka œw. Ma³gorzata Maria Ala-

coque. Wymowa uroczystoœci odwo³uje siê do powszechnie czytelnej sym-

boliki serca, wyra¿aj¹cej mi³oœæ. Wszystkie teksty liturgiczne tej uroczysto-

œci zwracaj¹ uwagê przede wszystkim na Bo¿¹ mi³oœæ, której najpe³niejszym

symbolem jest Serce Jezusa.

Od XVII wieku kult Najœwiêtszego Serca rozszerza siê na ca³y Koœció³.

Po dok³adnych badaniach Stolica Apostolska uznaje wiarygodnoœæ objawieñ

œw. Ma³gorzaty Marii i zezwala na obchodzenie tego œwiêta. Pierwszy zatwier-

dzi³ je papie¿ Klemens XIII w 1765 roku. Pius IX w 1856 r. rozszerzy³ to œwiêto

na ca³y Koœció³. On równie¿ 31 grudnia 1899 r. odda³ Sercu Jezusowemu

w opiekê ca³y Koœció³ i rodzaj ludzki. Pius XII opublikowa³ w 1956 r. specjal-

n¹ encyklikê „Haurietis aquas”, poœwiêcon¹ czci Jezusowego Serca.

Najpopularniejsze formy kultu Serca Jezusa, oprócz samej uroczystoœci,

to odprawiane przez ca³y czerwiec nabo¿eñstwo do Serca Jezusa, Litania do

Serca Jezusowego, a tak¿e akt zawierzenia Sercu Jezusa. Równie¿ liczne

zakony i bractwa poœwiêcone s¹ Sercu Jezusa. Najbardziej znane zgroma-

dzenia to: sercanie, sercanki, Bracia Serca Jezusowego, siostry Sacré Co-

eur oraz Urszulanki Serca Jezusa Konaj¹cego. Wœród bractw najliczniejsze

jest Bractwo Stra¿y Honorowej Najœwiêtszego Serca Pana Jezusa, powsta-

³e dziêki inicjatywie zgromadzenia sióstr wizytek, do którego nale¿a³a œw.

Ma³gorzata Maria Alacoque.

Powszechnie przyjê³a siê praktyka Komunii œwiêtej w dziewiêæ pierw-

szych pi¹tków miesi¹ca. Szeroko rozpowszechniona jest nadzieja, ¿e kto

przyjmuje Komuniê œwiêt¹ przez kolejne dziewiêæ pierwszych pi¹tków

miesi¹ca, mo¿e spodziewaæ siê zbawienia. To przekonanie p³ynie z objawieñ,

jakie mia³a Ma³gorzata Maria Alacoque. „Pewnego pi¹tku, podczas Komu-

58. Chcemy Ciê kochaæ, Panie Jezu

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

68

nii œwiêtej – pisze – Zbawiciel rzek³ te s³owa do swej niegodnej s³u¿ebni-

cy, (…): Przyrzekam ci w nadmiernym mi³osierdziu mego Serca, ¿e Jego mi-

³oœæ wszechmocna tym wszystkim, którzy przyjm¹ Komuniê œwiêt¹ w dzie-

wiêæ pierwszych pi¹tków miesi¹ca bez przerwy, udzieli ³aski ostatecznej

pokuty. Nie umr¹ w Jego nie³asce, ani bez przyjêcia sakramentów w tej

ostatniej chwili”.

To oœwiadczenie Chrystusa nazwano Wielk¹ Obietnic¹. Nie jest ona jed-

nak dogmatem wiary opartym na Piœmie Œwiêtym, ale objawieniem prywat-

nym.

Koœció³ po zbadaniu ¿ycia i pism Ma³gorzaty Marii Alacoque stwierdzi³,

¿e nie ma w nich nic przeciwnego wierze i moralnoœci. Sam¹ zaœ siostrê –

 uznaj¹c heroicznoœæ jej cnót – og³osi³ œwiêt¹ w 1920 roku. Tym samym

pozwoli³ wiernym, a czêsto nawet i poleca³, praktykê dziewiêciu pierwszych

pi¹tków miesi¹ca w nadziei, ¿e przyniesie ona dobre owoce.

Praktyka dziewiêciu Komunii œwiêtych w pierwsze pi¹tki nie mo¿e jed-

nak byæ uwa¿ana za rodzaj biletu czy monety, która upowa¿nia nas do bez-

troskiego zajêcia miejsca w niebie. Komunie œwiête – po pierwsze – musz¹

byæ godnie przyjête. Uniemo¿liwiaj¹ tê ³askê Komunie œwiêtokradzkie

[i bezmyœlne]. Dalej, kto by odprawia³ powy¿sz¹ praktykê z postanowieniem,

¿e po wype³nieniu wymaganych warunków mo¿e siê potem opuœciæ w pe³-

nieniu dobrych uczynków, a nawet grzeszyæ swobodnie w przeœwiadczeniu,

¿e i tak bêdzie zbawiony, ten by przekreœla³ tym samym obietnicê Najœwiêt-

szego Serca.

Ci natomiast – a spodziewamy siê, ¿e jest ich olbrzymia wiêkszoœæ, któ-

rzy przyjmuj¹ Komuniê œwiêt¹ z pragnieniem uczczenia Jezusa i Jego Naj-

œwiêtszego Serca – mog¹ mieæ nadziejê, ¿e nawet gdyby w ich ¿yciu zda-

rza³y siê grzechy ciê¿kie, to On w swym mi³osierdziu da im ³askê ¿alu i po-

kuty, gdy bêdzie zbli¿a³a siê œmieræ.

Kult Serca Jezusowego przypomina o wielkiej mi³oœci Zbawiciela do

ludzi i wzywa do odpowiedzi na tê mi³oœæ. Oddaj¹c czeœæ Sercu Jezusowe-

mu, uœwiadamiamy sobie bardziej ni¿ kiedykolwiek, ¿e „mi³oœæ nie jest

mi³owana”.

Pragniemy, aby nasze serca rozpali³ ogieñ Bo¿ej mi³oœci. Widzimy jak

wielu pozostaje g³uchymi na wezwanie Pana i przepraszamy za nich. Wie-

lu ¿yje w grzechu, za nich chcemy wynagradzaæ.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

69

3. Zadania nauczyciela religii

Stwarzanie odpowiedniej atmosfery duszpasterskiej do kontynuowania

przyjaŸni z Jezusem Eucharystycznym.

Zachêcanie do praktykowania pierwszych pi¹tków miesi¹ca.

Pog³êbianie œwiadomoœci i wdziêcznoœci wobec Jezusa, za Jego mi³oœæ

okazywan¹ w Eucharystii.

4. Metody i œrodki

Stosujemy metodê opisu z pokazem obrazu, opowiadania, pogadanki,

pracy z podrêcznikiem oraz æwiczenia pisemne i rysunek.

Pomoce: wyciêty z kartonu, koloru czerwonego symbol zwyczajnego

serca. Nastêpnie symbol serca Jezusa – z przebit¹ ran¹, oplecionego koro-

n¹ cierniow¹, z serca wychodz¹ p³omienie, z nich krzy¿, dooko³a promie-

nie œwiat³a. Dla ka¿dego dziecka obrazek, na którego odwrocie znajduje siê

tabelka z dziewiêcioma pierwszymi pi¹tkami miesi¹ca.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Prosimy, by dzieci wsta³y i w ciszy myœlami poprosi³y Ducha Œwiêtego

o pomoc w nauce. Mo¿na dzieciom podpowiedzieæ, ¿eby przedstawi³y Bogu,

co na lekcji sprawia im najwiêksz¹ trudnoœæ.

Na tablicy przypinamy magnesami wyciêty z kartonu, koloru czerwone-

go symbol serca.

– Co to jest?

Czasem s³yszycie takie zdanie: „Ten cz³owiek ma z³ote serce” – co to

oznacza?

Wypowiedzi dzieci.

Zdarza siê czasem, ¿e s³yszymy takie s³owa: „Ten cz³owiek ma kamien-

ne serce”– co to znaczy?

Wypowiedzi dzieci – nie powinno zabrakn¹æ tematyki niewdziêcznoœci,

obojêtnoœci.

58. Chcemy Ciê kochaæ, Panie Jezu

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

70

Pan Jezus, mówi³: „Przecie¿ z obfitoœci serca usta mówi¹” (Mt 12, 34).

Co to mo¿e znaczyæ?

Poznajemy, jakie serce ma cz³owiek po tym, co mówi. Dobry cz³owiek

mówi piêkne i dobre s³owa. Serce, które tu widzicie, przypomina o mi³oœci,

jest znakiem mi³oœci. Kto najbardziej nas kocha?

Pan Jezus – On przyszed³ na œwiat, umar³ na krzy¿u i zmartwychwsta³,

bo nas kocha.

Na tablicy przypinamy magnesami symbol Serca Jezusa – z przebit¹ ran¹,

oplecionego koron¹ cierniow¹, z serca wychodz¹ p³omienie, z nich Krzy¿,

dooko³a promienie œwiat³a.

Gdzie widzieliœcie takie serce?

W koœciele parafialnym – obrazy, figury, p³askorzeŸby, feretrony, witra¿;

w domach rodzinnych…

– Czyje to serce?
Pana Jezusa

W koœciele œpiewamy dla Pana Jezusa tak¹ pieœñ: (œpiew)

Kochajmy Pana, bo Serce Jego

¿¹da i pragnie serca naszego.

Dla nas Mu w³ócznia boleœæ zadana.

Kochajmy Pana, kochajmy Pana.

Otworzymy podrêczniki na stronie 249, na dole kartki znajdziemy tê

pieϖ.

Spróbujemy zaœpiewaæ po cichu.

Uczymy pieœni.

Teraz zaœpiewamy trochê g³oœniej.

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

1. Jezus nas kocha i ma dla nas najlepsze serce.

Pan Jezus kocha ludzi. Po czym to poznajemy?

Uczniowie wymieniaj¹ czyny i s³owa Jezusa œwiadcz¹ce o mi³oœci. Ka-

techeta podejmuje podsumowanie.

Wszystko, co Pan Jezus uczyni³ albo powiedzia³, przypomina nam o Je-

go wielkiej mi³oœci do nas. On dla nas, dla naszego zbawienia, umar³ w Wiel-

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

71

ki Pi¹tek na krzy¿u. Uczyni³ to, bo nas kocha. Podczas Ostatniej Wieczerzy

ofiarowa³ siê za nas – pod postaci¹ chleba i wina, da³ siebie za pokarm,

byœmy nie ustali w drodze do nieba. Na Mszy œwiêtej przychodzi do nas

w swoim s³owie i w Komunii œwiêtej, przyjmujemy Go do swoich serc.

Otwieramy podrêcznik na stronie 249. O czym przypominaj¹ nam ilu-

stracje?

Pan Jezus umar³ na krzy¿u dla naszego zbawienia, bo nas kocha; Pan

Jezus ofiarowa³ siê za nas w Wieczerniku, bo nas kocha; Pan Jezus przy-

chodzi do nas w Eucharystii bo nas kocha.

Uzupe³niamy zdanie w podrêczniku „Ofiara mi³oœci Boga do ludzi jest

obecna w ………………(Eucharystii). Wpisujemy o³ówkiem.

2. Œwiêta Ma³gorzata Maria uczy nas kochaæ Pana Jezusa

Ponad 300 lat temu we Francji urodzi³a siê dziewczynka, dla której rodzi-

ce wybrali imiê Ma³gorzata. Dziewczynka z ca³ego serca kocha³a Pana Jezu-

sa, który zaprosi³ j¹, by zosta³a siostr¹ zakonn¹. Jak myœlicie, co zrobi³a?

Wypowiedzi dzieci.

Gdy by³a doros³a (mia³a 24 lata) zosta³a siostr¹ zakonn¹. Przychodzi³ do

niej sam Pan Jezus i rozmawia³ z ni¹. Chrystus uczy³ j¹ o swej wielkiej

mi³oœci do wszystkich ludzi. Ma³gorzata widzia³a Serce Jezusa – takie, jak

na tym obrazku.

Pokaz ilustracji na tablicy – zobacz zdjêcie w podrêczniku ucznia na

stronie 248.

Na tablicy mamy dwa serca – czym one siê ró¿ni¹?

Wypowiedzi dzieci.

– Dlaczego w drugim sercu widzimy krzy¿?

Jezus z mi³oœci do nas umar³ na krzy¿u.

– Dlaczego widzimy ciernie i ranê?

Jezus by³ ukoronowany cierniami, a po œmierci, Jego cia³o by³o przebi-

te w³óczni¹ przez ¿o³nierza. Byæ mo¿e dzieci tego nie wiedz¹, wiêc mo¿emy

im to sami wyjaœniæ.

– Co dzisiaj sprawia Jezusowi ból i smutek?

Grzechy ludzi, obojêtnoœæ, zapomnienie.

Z tego serca œwieci œwiat³o – widzimy promienie, co one mog¹ oznaczaæ?

Jezus daje nam swoj¹ mi³oœæ, pomoc, œwiêtoœæ.

– Pan Jezus mówi³ do Ma³gorzaty: „Patrz! Oto Serce, które tak bardzo ludzi

ukocha³o”. Chrystusowi by³o przykro, poniewa¿ ludzie nie pamiêtali o Jego

58. Chcemy Ciê kochaæ, Panie Jezu

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

72

mi³oœci, o cierpieniu dla naszego zbawienia. Ludzi to nie obchodzi³o, zbyt ma³o

osób okazywa³o Jezusowi mi³oœæ w Najœwiêtszym Sakramencie.

Pan Jezus pragn¹³, aby obchodzono œwiêto ku czci Jego Serca, w pierw-

szy pi¹tek po oktawie Bo¿ego Cia³a. Mówi³, by w tym dniu ludzie przystê-

powali do Komunii œwiêtej, okazuj¹c Mu mi³oœæ i wynagradzaj¹c za grze-

chy swoje i innych. Jezus poleci³ to czyniæ w ka¿dy pierwszy pi¹tek mie-

si¹ca. Cz³owiek, który czêsto przyjmuje Pana Jezusa pod postaciami chle-

ba i wina, szczególnie w pierwsze pi¹tki, sprawia Mu wielk¹ radoœæ.

Jezus da³ ró¿ne obietnice dla osób, które bêd¹ go czciæ w pierwsze pi¹t-

ki, m.in. takie:

– bêdzie pomaga³ tym osobom, dawa³ im potrzebne ³aski,

– w ich rodzinach bêdzie zgoda i pokój,

– bêdzie ich pociesza³ w smutkach,

– pomo¿e w czasie ¿ycia i w chwili œmierci,

– pob³ogos³awi w ró¿nych sprawach, przedsiêwziêciach,

– oka¿e przebaczenie i mi³oœæ grzesznikom,

– serce twarde, zimne, Jezus przemieni w serce pe³ne mi³oœci,

– kto ma dobre serce szybko stanie siê œwiêtym,

– pomo¿e ludziom, w których domach bêdzie szanowany obraz z Jego

Sercem,

– bêdzie wspiera³ kap³anów,

– otoczy swoj¹ mi³oœci¹ osoby, które bêd¹ innych uczy³y mi³oœci do

Niego.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Co trzeba zrobiæ by przeprosiæ Pana Jezusa za grzechy i okazaæ Mu

mi³oœæ?

W wypowiedziach uczniów powinny siê znaleŸæ ni¿ej podane treœci:

1. Bêdziemy kochaæ, okazywaæ mi³oœæ Jezusowi przez czêst¹ spowiedŸ

i Komuniê œwiêt¹.

2. Bêdziemy uczestniczyli we Mszy œwiêtej w uroczystoœæ Najœwiêtszego

Serca Pana Jezusa i przyst¹pimy do Komunii œwiêtej.

3. Bêdziemy odprawiaæ pierwsze pi¹tki miesi¹ca (i damy je w prezencie

Panu Jezusowi z okazji rocznicy pierwszej Komunii œwiêtej w III klasie).

4. Bêdziemy czciæ Serce Jezusa w miesi¹cu czerwcu, odmawiaj¹c w koœcie-

le lub w domu rodzinnym Litaniê do Serca Jezusowego (w miarê mo¿liwoœci).

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

73

5. Bêdziemy szanowaæ obrazy i rzeŸby przedstawiaj¹ce Serce Jezusa.

6. Bêdziemy wynagradzali Panu Jezusowi za grzechy swoje i innych lu-

dzi, którzy o Nim zapomnieli; bêdziemy tak¿e dziêkowaæ za mi³oœæ Jezusa.

7. Bêdziemy wszêdzie nieœæ mi³oœæ Pana Jezusa (pierwszy pi¹tek nie

koñczy siê w koœciele) – bêdziemy z mi³oœci¹ w sercu odnosiæ siê do rodzi-

ców, rodzeñstwa, kolegów.

Modlitwa

Wstajemy. Zapalona œwieca przypomina o mi³oœci Jezusa.

K: Panie Jezu, Ty z mi³oœci do nas umar³eœ na krzy¿u, wiele wycierpia³eœ

dla naszego zbawienia, dziêkujemy Ci, a nasz¹ mi³oœæ wyra¿amy pieœni¹.

Œpiewamy „Kochajmy Pana …”

K: Panie Jezu, Ty na Ostatniej Wieczerzy ofiarowa³eœ siê za nas pod

postaciami chleba i wina, prosimy Ciê, pomagaj wszystkim Polakom, by

nigdy nie zapominali o Twojej mi³oœci i czêsto przyjmowali Ciê w Najœwiêt-

szym Sakramencie.

Œpiewamy „Kochajmy Pana …”

K: Panie Jezu, Ty na Mszy œwiêtej obdarzasz nasze rodziny mi³oœci¹,

prosimy abyœmy umieli wynagradzaæ krzywdy, które wyrz¹dziliœmy Tobie

i naszym najbli¿szym.

Œpiewamy „Kochajmy Pana …”

K: Wszechmog¹cy Bo¿e, oddajemy czeœæ Sercu umi³owanego Syna Two-

jego i wys³awiamy wielkie dary Jego mi³oœci, * spraw, abyœmy z tego Ÿró-

d³a Bo¿ej dobroci otrzymali obfite ³aski. Przez naszego Pana Jezusa Chry-

stusa, Twojego Syna, który z Tob¹ ¿yje i króluje w jednoœci Ducha Œwiête-

go, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

W: Amen (Kolekta z Uroczystoœci Najœwiêtszego Serca Pana Jezusa).

D. Utrwalenie – praca ucznia

– Co trzeba zrobiæ, by odprawiæ dziewiêæ pierwszych pi¹tków miesi¹ca?

– Dlaczego Serce Jezusa szczególnie czcimy w pi¹tki?

– Dlaczego idziemy w pierwszy pi¹tek do spowiedzi i Komunii œwiêtej?

Teraz otrzymacie takie obrazki (pokaz).

Ka¿demu dziecku katecheta daje obrazek, na którego odwrocie znajduje

58. Chcemy Ciê kochaæ, Panie Jezu

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

74

siê tabelka z dziewiêcioma pierwszymi pi¹tkami miesi¹ca. Staramy siê,

by uczniowie odpowiadali: „Bóg zap³aæ”.

– Co widzimy na tym obrazku?

Podkreœlamy mi³oœæ Jezusa do nas.

Odwrócimy obrazek na druga stronê. Ta strona bêdzie mówi³a o Twojej

mi³oœci do Pana Jezusa. W ka¿dy pierwszy pi¹tek miesi¹ca, id¹c do spowie-

dzi, zabierzesz ze sob¹ ten obrazek. Po przyst¹pieniu do sakramentu poku-

ty dasz ten obrazek ksiêdzu, który Ciê spowiada³, by siê podpisa³. Przez

kolejne pierwsze pi¹tki miesi¹ca (co najmniej dziewiêæ) zdobêdziesz zapi-

sy do wszystkich okienek w tabelce. W trzeciej klasie bêdziemy mieli wspa-

nia³e œwiêto – rocznicê pierwszej Komunii œwiêtej. W tym dniu ubrani w ko-

munijne stroje przyjdziecie do koœcio³a, pos³uchacie s³ów Jezusa, póŸniej

w darach ofiarnych zaniesiecie Panu Jezusowi te obrazki, by widzia³ jak bar-

dzo Go kochacie i dziêkujecie za ca³y rok, w którym mogliœcie Go przyj-

mowaæ w Eucharystii. To bêdzie wasz prezent. W tym dniu przyst¹picie do

Komunii œwiêtej i w modlitwie wyrazicie wasz¹ wdziêcznoœæ.

Teraz ka¿dy na obrazku zapisze swoje imiê i nazwisko.

Do zeszytu przepisujemy uzupe³niane zdanie z podrêcznika ze strony 249

(Ofiara mi³oœci Boga do ludzi jest obecna w Eucharystii).

Zapiszemy pod spodem zdanie z tablicy:

Katecheta zapisuje zadanie, które dzieci przepisz¹ do zeszytów.

„Panie Jezu odprawiê dziewiêæ pierwszych pi¹tków miesi¹ca”.

Teraz niech ka¿dy podpisze siê pod tym zdaniem, jeœli jest gotów wyko-

naæ takie postanowienie.

Rysowanie projektu witra¿a przedstawiaj¹cego Serce Jezusa – podrêcz-

nik ucznia strona 250.

Modlitwa

Katecheta: Serce Jezusa, dobroci i mi³oœci pe³ne.

Wszyscy: Zmi³uj siê nad nami.

Katecheta: Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego mi³osierdzia.

Wszyscy: Zmi³uj siê nad nami.

Katecheta: Serce Jezusa, Ÿród³o ¿ycia i œwiêtoœci.

Wszyscy: Zmi³uj siê nad nami.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

75

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, na czym polega praktykowanie pierwszych pi¹tków miesi¹ca.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi wyjaœniæ, dlaczego w pi¹tek szczególnie czcimy Serce

Jezusa.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ ma motywacjê (odpowiedŸ na mi³oœæ Jezusa) do praktykowania

pierwszych pi¹tków miesi¹ca.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Aby uczniowie mogli odprawiæ pierwsze pi¹tki, konieczna jest pomoc

rodziców. Na spotkaniu z nimi trzeba poinformowaæ o znaczeniu kultu Serca

Jezusowego oraz o zwyczajach parafialnych zwi¹zanych tak¿e z rocznic¹

I Komunii œwiêtej.

Nale¿y zaprosiæ ca³e rodziny, by odprawia³y pierwsze pi¹tki, gdy¿ nie

ma dla dziecka lepszej metody wychowawczej, ni¿ przyk³ad najbli¿szych

i wspólne przystêpowanie do sakramentów.

58. Chcemy Ciê kochaæ, Panie Jezu

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

76

59. NASZE WAKACJE Z JEZUSEM

1. Cele katechetyczne

Kszta³tujemy postawê wiernoœci Bogu. Wdra¿amy do systematycznej

modlitwy i uczestnictwa w Eucharystii podczas wakacji.

2. Treœci katechetyczne

Prowadzimy refleksjê nad mijaj¹cym rokiem szkolnym: pobudzamy do

wdziêcznoœci za dobro i przedstawiamy Bogu trudne chwile, których do-

œwiadczyliœmy w ci¹gu roku szkolnego. Zapraszamy Jezusa na nasze wa-

kacje. Poszukujemy sytuacji i miejsc, gdzie podczas wakacji mo¿emy spo-

tkaæ Pana Jezusa.

S³owo „wakacje” po ³acinie vacatio to po prostu „zwolnienie”, uwolnie-

nie od czegoœ. Kojarzy siê z koñcem nauki, „œwiêtym spokojem”. Choæ

w innym sensie wakacje maj¹ jednak coœ wspólnego z œwiêtoœci¹, s¹ cza-

sem odpoczynku po pracy i przywo³uj¹ na myœl niedzielê, dzieñ œwiêty.

Niew¹tpliwie dla cz³owieka wierz¹cego wolne dni nie powinny byæ cza-

sem rozrywki niszcz¹cej cia³o i duchowoœæ, ale okresem spotkania z Bogiem

i rekreacji, regeneracji si³ do podjêcia nowych obowi¹zków.

Na pewno podstaw¹ ¿ycia chrzeœcijañskiego jest modlitwa, bo „bez Boga

ani do proga”. On we wszystkim nam dopomaga i daje ³askê, dlatego szcze-

gólnie rano prosimy o pomoc, a wieczorem rozmyœlamy nad wartoœci¹ mi-

nionego dnia i wyra¿amy wdziêcznoœæ za bezmiar Bo¿ych darów. W ¿yciu

osoby wierz¹cej nie powinno byæ ani jednego dnia bez modlitwy.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

77

Ka¿dego dnia staramy siê dobrze postêpowaæ, naœladuj¹c Chrystusa –

 naszego Nauczyciela, Mistrza. Czy nie powinniœmy z ca³ego serca staraæ

siê byæ dla bliŸnich drugim Chrystusem? On nas uczy, ¿e wszystko, co uczy-

niliœmy drugiemu cz³owiekowi – Jemu uczyniliœmy. W czasie odpoczynku

nale¿y dok³adaæ wiele starañ, by pomóc bliskim, szczególnie cierpi¹cym.

Katechizm Koœcio³a Katolickiego mówi o œwiêtowaniu niedzieli: „Pierw-

sze przykazanie koœcielne (w niedzielê i œwiêta nakazane uczestniczyæ we

Mszy œwiêtej i powstrzymaæ siê od prac niekoniecznych) wymaga od wier-

nych œwiêcenia dnia, w którym wspomina siê Zmartwychwstanie Pañskie,

a tak¿e najwa¿niejszych œwi¹t liturgicznych, w które czcimy tajemnicê

Chrystusa, Najœwiêtszej Maryi Panny i Œwiêtych, przede wszystkim przez

uczestnictwo w celebracji eucharystycznej gromadz¹cej chrzeœcijañsk¹

wspólnotê. Nale¿y tak¿e uwolniæ siê od tych wszystkich prac i spraw, które

ze swej natury przeszkadzaj¹ uœwiêciæ te dni”. Katechizm, rozwa¿aj¹c trzecie

przykazanie Bo¿e, uczy tak: „Eucharystia niedzielna uzasadnia i potwier-

dza ca³e dzia³anie chrzeœcijañskie. Dlatego wierni s¹ zobowi¹zani do uczest-

nictwa w Eucharystii w dni nakazane, chyba ¿e s¹ usprawiedliwieni dla

wa¿nego powodu (np. choroba, pielêgnacja niemowl¹t) lub te¿ otrzymali

dyspensê od ich w³asnego pasterza. Ci, którzy dobrowolnie zaniedbuj¹ ten

obowi¹zek, pope³niaj¹ grzech ciê¿ki” (KKK 2181). Ka¿dy chrzeœcijanin

powinien unikaæ narzucania – bez potrzeby – drugiemu tego, co przeszko-

dzi³oby mu w zachowaniu dnia Pañskiego. Niedziela i œwiêta winny byæ

ponadto dniami intensywniejszego rozwa¿ania s³owa Bo¿ego, modlitwy,

dziêkczynienia, serdecznej rodzinnoœci oraz wypoczynku jako znaku – za-

datku wiecznego ¿ycia i wiecznej liturgii.

Wiele treœci do przemyœleñ mo¿e dostarczyæ list apostolski Jana Paw³a

II „Dies Domini”.

3. Zadania nauczyciela religii

Motywowanie do wiernoœci Panu Jezusowi podczas wakacji.

Ukazanie potrzeby uczestnictwa w niedzielnej Eucharystii w wakacje.

Zachêcanie do modlitwy i dobrego postêpowania jako chrzeœcijanin.

59. Nasze wakacje z Jezusem

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

78

4. Metody i œrodki

Stosujemy metodê pogadanki oraz æwiczenia plastyczne, piosenkê, mo-

dlitwê wspólnotow¹.

Pomoce: gumowa pi³eczka.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Zapraszamy uczniów do modlitwy œpiewem. Dzieci wstaj¹.

Mam przyjaciela (pokazujemy rêkami na swoje serce)

Który bardzo kocha (krzy¿ujemy rêce na piersiach)

Mnie (pokazujemy rêkami na swoje serce) kocha (krzy¿ujemy rêce na

piersiach)

Mnie(pokazujemy rêkami na swoje serce) kocha. (krzy¿ujemy rêce na

piersiach)

Mam przyjaciela (pokazujemy rêkami na swoje serce)

Który bardzo kocha (krzy¿ujemy rêce na piersiach)

A imiê Jego Jezus. (lew¹ rêk¹ zostawiamy na sercu, praw¹ podnosimy

do góry z wyprostowanymi dwoma palcami)

Refren: Zawsze razem z Nim pracujê (ruchy r¹k imituj¹ce wykonywa-

nie pracy)

Z nim radujê siê (klaszczemy w d³onie)

I dla Niego pragnê ¿yæ ( podnosimy rêce wysoko w postawie oranta)

Masz przyjaciela (obie d³onie wysuwamy do kolegi jakby mu coœ daj¹c)

który bardzo kocha (krzy¿ujemy rêce na piersiach)

Ciê (obie d³onie wysuwamy do kolegi jakby mu coœ daj¹c)

Kocha (krzy¿ujemy rêce na piersiach)

Ciê (obie d³onie wysuwamy do kolegi jakby mu coœ daj¹c)

Kocha (krzy¿ujemy rêce na piersiach)

Masz przyjaciela (obie d³onie wysuwamy do kolegi jakby mu coœ daj¹c)

Który bardzo kocha (obie d³onie wysuwamy do kolegi jakby mu coœ daj¹c)

A imiê Jego Jezus (lew¹ rêk¹ zostawiamy na sercu, praw¹ podnosimy

do góry z wyprostowanymi dwoma palcami).

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

79

Pan Jezus jest naszym przyjacielem, dlatego zawsze chce z nami byæ.

Dzisiaj zaprosimy Go na swoje wakacje.

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

1. Refleksja nad mijaj¹cym rokiem szkolnym

Ju¿ min¹³ ca³y rok szkolny. Wiele siê w nim wydarzy³o. Spotka³y nas

chwile radosne a czasem smutne. Czêsto wszystko by³o dla nas ³atwe, ale

czasem by³o nam ciê¿ko, trudno.

Przypomnijcie sobie ca³y ten koñcz¹cy siê rok szkolny. Zamknijcie oczy,

pomyœlcie, co sprawi³o wam najwiêksz¹ trudnoœæ? Otwieramy oczy.

A teraz otwórzcie podrêczniki na stronie 251, narysujcie tu (pokazuje-

my dok³adnie w jakim miejscu), co by³o dla ka¿dego z was w tym roku bar-

dzo trudne.

Chodz¹c pomiêdzy ³awkami, ogl¹damy prace uczniów, rozmawiamy o tre-

œci rysunków, odpowiadamy na pytania uczniów. Gdy wiêkszoœæ prac jest

zakoñczona, zapraszamy uczniów, by podeszli do tablicy.

W tym roku szkolnym spotka³o nas wiele dobrego, wiele radoœci. Zamknij-

cie oczy, przypomnijcie sobie, co najlepszego spotka³o was w drugiej kla-

sie. Otwieramy oczy. Siadamy do swoich stolików, najszczêœliwsze wydarze-

nie narysujcie na stronie 251 (pokazujemy w którym miejscu).

Znowu chodzimy pomiêdzy ³awkami, ogl¹damy prace uczniów, rozma-

wiamy o treœci rysunków, odpowiadamy na pytania uczniów.

Prze¿yliœmy wspania³y rok z Panem Jezusem. To piêkny prezent od Niego.

– Co robimy, gdy dostaniemy jakiœ dar?

Dziêkujemy.

Teraz w modlitwie wyrazimy Jezusowi wdziêcznoœæ za to, co wydarzy-

³o siê w drugiej klasie. Wstaniemy, podniesiemy otwarte podrêczniki z na-

szymi rysunkami. Powtórzcie modlitwê:

Panie Jezu, ofiarujemy Ci trudne chwile i nasze k³opoty.

Panie Jezu, dziêkujemy Ci za wszystkie radoœci i szczêœliwe wydarzenia.

Dziêkujemy za to ¿e mo¿emy przystêpowaæ do spowiedzi i Komunii

œwiêtej.

Zapiszcie w podrêczniku zdanie z tablicy:

Za ca³y rok szkolny – dziêkujemy Ci, Panie Jezu.

59. Nasze wakacje z Jezusem

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

80

2. Jesteœmy wierni Jezusowi na wakacjach

– Kto powie, gdzie chcia³by spêdziæ wakacje?

Rzucamy gumowa pi³eczk¹ do zg³aszaj¹cych siê uczniów, kto j¹ z³apie,

ten odpowiada na pytanie.

Kiedy uczniowie Jezusa byli zmêczeni, nauczyciel kaza³ im odpoczywaæ,

bo rozumia³, ¿e ludzie siê mêcz¹ i potrzebuj¹ wytchnienia. Pan Jezus widzi

te¿ nasze zmêczenie. Potrzebujemy wakacji, by odzyskaæ si³y. Bóg daje nam

dni wolne od lekcji, byœmy odpoczêli po ca³ym roku nauki w szkole i mieli

wiêcej czasu na modlitwê, przebywanie z Nim i z bliskimi.

W przyrodzie, w koœciele, w domu rodzinnym.

O czym nie mo¿emy zapomnieæ podczas wakacji, aby Pan Jezus by³ z nas

zadowolony.

Pe³ne uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii, systematyczna modlitwa,

spowiedŸ pierwszopi¹tkowa, dobre postêpowanie.

– Dlaczego uczestniczymy w Eucharystii w niedzielê?

Bo to wielkie œwiêto, spotkanie z Jezusem zmartwychwsta³ym.

– Jak sprawiæ radoœæ Panu Jezusowi? Kto ma jeszcze jakieœ pomys³y?

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Jesteœmy bliscy sercu Jezusa, to nasz przyjaciel, nie mo¿emy go zawieœæ

podczas wakacji. Postaramy siê, by Pan Jezus by³ z nas dumny tak¿e w czasie

wakacji.

– Co bêdziemy robiæ codziennie?

Codziennie bêdziemy siê modliæ i staraæ dobrze postêpowaæ.

– O czym bêdziemy pamiêtaæ w ka¿d¹ niedzielê i œwiêto?

Bêdziemy uczestniczyli we Mszy œwiêtej, uwa¿nie s³uchaj¹c s³ów Jezusa

i przyjmuj¹c Go w Komunii œwiêtej.

– Co zrobimy w pierwszy pi¹tek miesi¹ca?

Przyst¹pimy do sakramentu pojednania i przyjmiemy Jezusa w Eucha-

rystii.

Modlitwa

Wstaniemy i z³o¿ymy rêce.

Módlmy siê.

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

81

Pomyœl o Twoich wymarzonych wakacjach i cichutko zaproœ na nie Pana

Jezusa.

Cicha modlitwa indywidualna, któr¹ koñczymy wezwaniem.

– Panie Jezu zapraszamy Ciê na nasze wakacje!

Zapraszam was z rodzicami na Mszê œwiêt¹ na zakoñczenie roku szkol-

nego (podajemy datê i godzinê), na której wszyscy uczniowie, nauczyciele

i wielu rodziców bêd¹ dziêkowaæ za miniony rok i zapraszaæ Jezusa na swoje

wakacje.

A teraz zaœpiewamy piosenkê: Mam przyjaciela, który…

D. Utrwalenie – praca ucznia

– W jaki sposób podczas wakacji oka¿emy mi³oœæ i wiernoœæ Panu Je-

zusowi?

– Dlaczego w ka¿d¹ niedzielê bêdziemy uczestniczyæ w Eucharystii, s³u-

chaj¹c s³owa Bo¿ego i przyjmuj¹c Jezusa pod postaciami chleba i wina?

– Po co bêdziemy siê troszczyæ o dobre zachowanie?

(Aby Jezus cieszy³ siê nami, by³ z nas zadowolony.)

Otworzymy podrêczniki na stronie 254, o³ówkiem napiszemy odpowiedŸ

na pytanie: Gdzie chcia³byœ spêdziæ wakacje?

OdpowiedŸ pisan¹ o³ówkiem, w razie b³êdu pisowni, mo¿na poprawiæ.

Poprawnoœci odpowiedzi mo¿emy dopilnowaæ sami lub robi¹ to rodzice.

Proszê, abyœcie z rodzicami przeczytali z podrêcznika o wakacjach, które

nadchodz¹. Porozmawiajcie o radoœciach i trudnoœciach roku szkolnego,

które rysowaliœcie dzisiaj.

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, w jaki sposób mo¿e w czasie wakacji okazywaæ wiernoœæ

Panu Jezusowi.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi uzasadniæ, dlaczego uczestniczymy w niedzielê w Eucha-

rystii.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ pragnie byæ wierny Jezusowi.

59. Nasze wakacje z Jezusem

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

82

VII. Zapraszamy Jezusa do siebie

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Zapraszamy uczniów z rodzicami na Mszê œwiêt¹ na zakoñczenie roku

szkolnego.

Staramy siê zainteresowaæ rodziców smutkami i radoœciami dzieci przed-

stawionymi na rysunkach.

Zapraszamy do lektury treœci katechetycznych zawartych w podrêczniku.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

41

Notatki

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

83

Spis treœci

50. Jesteœmy dzieæmi Bo¿ymi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1

51. Chcemy z Jezusem zwyciê¿aæ grzech . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9

52. Powierzamy Panu Jezusowi chorych i cierpi¹cych . . . . . . . . . . . . 16

53. Pragniemy byæ œwiadkami Pana Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23

54. Powierzamy Panu Jezusowi nasz¹ rodzinê . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

55. Prosimy Pana Jezusa o dobrych kap³anów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38

56. Nasze niedzielne spotkanie z Panem Jezusem . . . . . . . . . . . . . . . . 48

57. Zamieszkaj, Panie Jezu, z nami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56

58. Chcemy ciê kochaæ, Panie Jezu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66

59. Nasze wakacje z Jezusem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76