1

Nihil obstat: Prze³o¿ony Prowincji Polski Po³udniowej Towarzystwa Jezusowego

ks. Krzysztof Dyrek SJ, prowincja³, Kraków, dn. 29 maja 2003 r., l.dz. 107/03.

Poradnik metodyczny do nauczania religii rzymskokatolickiej wed³ug

podrêcznika nr AZ-12-01/1-12 zgodnego z programem nauczania nr AZ-1-01/1.

Recenzenci

Ks. dr Damian Bryl, Ks. dr Józef Kraszewski

Redakcja

Teresa Czarnecka, Ks. W³adys³aw Kubik SJ

Zespó³ autorów

Ks. Krzysztof Biel SJ – Kraków

Ks. Ryszard Lis – Rzeszów

Teresa Czarnecka – Boles³awiec

Agnieszka Myszewska-Dekert – Kraków

Ewa Dybowska – Kraków

Ks. Tadeusz Nosek – Kraków

Anna Duka – Katowice

Edyta Polak – Rzeszów

Ewa Dziaduœ – Przemyœl

Barbara R¹czka – Rzeszów

Beata G³owala – Rzeszów

S. Margarita Sondej OSU – Kraków

S. Justyna Karaœ – Przemyœl

Ks. Józef Stala – Tarnów

Ks. W³adys³aw Kubik SJ – Kraków

Iwona Szymusik – Rzeszów

Barbara Lis-Buczek – Rzeszów

Beata Wawrzkiewicz – Kraków

Projekt ok³adki

Joanna i Piotr Panasiewicz

Projekt ok³adki

Joanna i Piotr Panasiewicz

© Wydawnictwo WAM

•

Ksiê¿a Jezuici, Kraków 2003

© Studio INIGO – CD – 2003

Wznowienie 2010

ISBN 978-83-7318-162-5

WYDAWNICTWO WAM

ul. Kopernika 26 • 31-501 KRAKÓW

tel. [phone] • faks 12 42 95 003

e-mail: [e-mail]

DZIA£ HANDLOWY

tel. [phone] • faks 12 43 03 210

e-mail: [e-mail]

Zapraszamy do naszej KSIÊGARNI INTERNETOWEJ:

http://WydawnictwoWam.pl

tel. [phone]

faks 12 62 93 261

Druk i oprawa:

Drukarnia Wydawnictwa WAM

ul. Kopernika 26 • 31-501 Kraków

wydawnictwowam.pl

Wszelkie prawa zastrze¿one. Bez pisemnej zgody wydawcy nie mo¿na do podrêcznika tworzyæ

¿adnych materia³ów pomocniczych.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

1

43. CIESZYMY SIÊ JEZUSEM ZMARTWYCHWSTA£YM

1. Cele katechetyczne

Zapoznajemy ze znaczeniem £amania Chleba jako znakiem obecnoœci

Jezusa Zmartwychwsta³ego. Kszta³tujemy postawê radoœci z uczestnicze-

nia w Uczcie eucharystycznej z Jezusem zmartwychwsta³ym.

2. Treœci katechezy

Œmieræ Jezusa pogr¹¿y³a Aposto³ów w smutku i zw¹tpieniu. Nie byli

zdolni zrozumieæ, ¿e cierpienia Jezusa s¹ drog¹ prowadz¹c¹ do chwa³y.

Dopiero gdy sam Zmartwychwsta³y wy³o¿y³ im Pisma, które siê spe³ni³y na

Nim, oraz gdy w ich obecnoœci po³ama³ chleb, wtedy zrozumieli, ¿e Jezus

naprawdê ¿yje (por. £k 24, 21-27. 30-32). £amanie Chleba staje siê czytel-

nym znakiem obecnoœci Jezusa zmartwychwsta³ego w œwietle Ostatniej

Wieczerzy. Jezus, jako Gospodarz uczty w Wieczerniku, wzi¹³ chleb, po³a-

ma³ i da³ uczniom, mówi¹c; „Bierzcie i jedzcie, to jest Cia³o moje za was

wydane”. Obrzêd ³amania chleba, charakterystyczny dla posi³ku ¿ydowskie-

go, staje siê od Ostatniej Wieczerzy znakiem obecnoœci Jezusa podczas

ka¿dej Mszy œwiêtej. Po tym geœcie uczniowie rozpoznaj¹ Jezusa w Emaus.

To odkrycie nape³ni³o ich serca radoœci¹, któr¹ zapragnêli prze¿ywaæ we

wspólnocie. Pierwsi chrzeœcijanie £amaniem Chleba nazywali swoje zgro-

madzenia eucharystyczne (por. KKK 1329).

Koœció³, wspólnota wierz¹cych, prze¿ywa radoœæ zmartwychwstania

Jezusa „sprawuj¹c Eucharystiê, w której uobecnia siê zwyciêstwo i tryumf

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

2

Jego œmierci” (KL 6). Ka¿da Eucharystia jest uczt¹, na któr¹ zaprasza sam

Chrystus, gdy¿ pragnie rêkami kap³ana wzi¹æ chleb, pob³ogos³awiæ i daæ

wszystkim. Nasz udzia³ we Mszy œwiêtej jest przyjêciem zaproszenia na

spotkanie ze Zmartwychwsta³ym. Owocem zaœ tego spotkania powinna byæ

radoœæ paschalna wnikaj¹ca w nasz¹ codziennoœæ, tak jak to by³o w pierwot-

nym Koœciele (por. Dz 2, 46).

3. Zadania nauczyciela religii

Prowadzenie w wierze do odkrycia obecnoœci Jezusa zmartwychwsta³e-

go podczas Uczty eucharystycznej w znaku £amania Chleba. Wspomaga-

nie w motywowaniu uczestniczenia we Mszy œwiêtej jako spotkaniu ze

zmartwychwsta³ym Jezusem.

4. Metody i œrodki

Pos³ugiwaæ siê bêdziemy nastêpuj¹cymi metodami: opowiadaniem, po-

gadank¹, prac¹ z podrêcznikiem.

Pomoce: ilustracja przedstawiaj¹ca rodzinê wokó³ sto³u, kartki z „roz-

sypank¹” wyrazow¹ dla ka¿dego ucznia: Eucharystia / jest / uczt¹ / przyja-

ció³ / Jezusa. /Jest / naszym / spotkaniem / z / Jezusem / zmartwychwsta³ym.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Katechezê rozpoczynamy od odwo³ania siê do doœwiadczeñ dzieci zwi¹-

zanych ze œrodowiskiem rodzinnym, a szczególnie ze wspólnymi spotkania-

mi przy stole – posi³ku. W tym celu – jeœli to mo¿liwe – pokazujemy ilustra-

cjê przedstawiaj¹c¹ rodzinê zgromadzon¹ wokó³ sto³u. Zaczynamy od opo-

wiadania.

To jest rodzina Marka i Karoliny. Dzisiaj w ich domu jest wiêcej osób ni¿

na co dzieñ. Przyjecha³a babcia i dziadek oraz wujek z cioci¹. Przyszli tak¿e

zaprzyjaŸnieni s¹siedzi. Jak myœlicie, z jakiej okazji przysz³o tylu goœci?

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

3

Uczniowie mog¹ wymieniæ ró¿ne uroczystoœci rodzinne, jak np.: imieni-

ny, chrzciny, œwiêta itp. Wybieraj¹c jedn¹ z propozycji dzieci, kontynuuje-

my rozmowê.

– Wokó³ czego wszyscy siê zgromadzili?

– Co robi¹ goœcie przy stole?

Bardzo lubimy, gdy do naszego domu przychodzi du¿o goœci. Wszy-

scy siadamy razem przy stole, rozmawiamy, spo¿ywamy posi³ek przygoto-

wany przez mamê lub babciê. Wszyscy wydaj¹ siê byæ uœmiechniêci i ra-

doœni ze wspólnego spotkania. W taki sposób œwiêtujemy uroczystoœci

rodzinne, œwiêta. Jest jednak uczta inna ni¿ te nasze domowe, na któr¹

zaproszonych jest bardzo wielu ludzi. Wszyscy gromadz¹ siê wokó³ spe-

cjalnego sto³u, na którym znajduje siê najwspanialszy pokarm. Gospoda-

rzem tej uczty jest Jezus. Dzisiaj dowiemy siê, po czym rozpoznamy Je-

zusa na tej uczcie?

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Wiemy, ¿e Jezus umar³ na krzy¿u, zosta³ pochowany w grobie, ale ten

grób by³ pusty ju¿ po trzech dniach.

– Dlaczego grób Jezusa by³ pusty?

Jezus powsta³ z martwych, tak jak zapowiada³, ale Aposto³owie o tym

zapomnieli.

Opowiadamy na podstawie £k 24, 13-35, co wydarzy³o siê po œmierci

Jezusa. Zwracamy uwagê na:

– smutek uczniów spowodowany nieobecnoœci¹ Jezusa wœród nich;

– wspólny posi³ek, podczas którego Jezus b³ogos³awi, ³amie chleb i daje

go uczniom (£amanie Chleba jest znakiem, po którym uczniowie rozpozna-

j¹ Jezusa zmartwychwsta³ego);

– radoœæ – owoc spotkania ze Zmartwychwsta³ym.

Pokazujemy ilustracjê w podrêczniku ucznia na stronie 188. Zadaj¹c

kolejne pytania, utrwalamy poznane wiadomoœci .

– Dlaczego uczniowie id¹cy do Emaus byli smutni?

– Kto do³¹czy³ do nich w drodze?

– Co spo¿yli w Emaus?

– Po czym poznali Jezusa?

– Dlaczego uczniowie rozpoznali Jezusa po ³amaniu chleba?

– Czym przepe³nieni byli uczniowie po spotkaniu z Jezusem?

43. Cieszymy siê Jezusem Zmartwychwsta³ym

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

4

Jezus przed swoj¹ œmierci¹ spo¿y³ w Wieczerniku z Aposto³ami ucztê,

na której wzi¹³ chleb, b³ogos³awi³ i rzek³: „Bierzcie i jedzcie, to jest Cia³o

moje za was wydane”. Uczniowie, którzy spotkali Jezusa w drodze do

Emaus, rozpoznali Go w³aœnie wtedy, gdy zasiad³szy do sto³u, podobnie jak

w Wieczerniku pob³ogos³awi³, po³ama³ chleb i da³ im do jedzenia.

Jezus zmartwychwsta³y, spo¿ywaj¹c posi³ek z uczniami w Wieczerniku,

wskaza³, ¿e jest z nimi, ale w inny sposób. Zwróæmy uwagê, ¿e tê ucztê, któr¹

Jezus przygotowa³ dla Aposto³ów, dzisiaj przygotowuje dla nas na ka¿dej

Mszy œwiêtej. Ile razy bierzemy udzia³ we Mszy œwiêtej, tyle razy uczestni-

czymy w uczcie Pana Jezusa. Jezus jest Gospodarzem tego spotkania, na

którym ³amie chleb i daje tym, którzy chc¹ przyjmowaæ Jego Cia³o, czyli

Komuniê œwiêt¹.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Ka¿dy, kto wierzy, ¿e mo¿emy siê spotkaæ ze Zmartwychwsta³ym pod-

czas Mszy œwiêtej, bêdzie z radoœci¹ oczekiwa³ tego spotkania. Powiedzmy

wiêc Jezusowi, naszemu Panu, o naszej wierze w Jego obecnoœæ pod posta-

ci¹ chleba.

Prosimy, aby dzieci powsta³y i odpowiada³y na us³yszane s³owa: „Wie-

rzymy”.

K.: Wierzymy, Panie Jezu, ¿e w Wieczerniku przemieni³eœ chleb w swoje

Cia³o, a wino w swoj¹ Krew.

Dz.: Wierzymy.

K.: Wierzymy, ¿e w ka¿dej Mszy œwiêtej jesteœ obecny pod postaciami

chleba i wina, które przemieniasz w swoje Cia³o i Krew.

Dz.: Wierzymy.

K.: Wierzymy, ¿e pragniesz siê spotkaæ z ka¿dym z nas na Uczcie eucha-

rystycznej.

Dz.: Wierzymy.

Uczniowie siadaj¹.

– Gdzie mo¿emy siê spotkaæ z Jezusem zmartwychwsta³ym?

Takim spotkaniem, na którym obecny jest Jezus Chrystus, jest Eucha-

rystia. Pan Jezus, tak jak ka¿dy Gospodarz uczty, cieszy siê z przyby³ych

zaproszonych goœci. Pragnie równie¿, aby wszyscy byli radoœni, tak jak

na spotkaniach w gronie rodzinnym. Ka¿dy dzieñ, w którym mamy mo¿li-

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

5

woœæ spotkania siê z Jezusem na Mszy œwiêtej, powinien byæ dniem szcze-

gólnym.

– Co powinno towarzyszyæ nam, gdy idziemy na spotkanie z Jezusem?

Uczymy ( lub przypominamy) piosenkê „ Oto jest dzieñ.”

Oto jest dzieñ, oto jest dzieñ,

który da³ nam Pan, który da³ nam Pan.

Weselmy siê, weselmy siê

i radujmy siê w nim, i radujmy siê w nim.

Oto jest dzieñ, który da³ nam Pan!

Weselmy siê i radujmy siê w nim!

Oto jest dzieñ, oto jest dzieñ,

który da³ nam Pan.

Ile razy idziesz na Eucharystiê, bierzesz udzia³ w uczcie z Jezusem. Spo-

tykasz siê z Jezusem zmartwychwsta³ym obecnym w znaku £amania Chle-

ba, a wiêc wyjdŸ z tej uczty radosny tak jak uczniowie w Emaus!

D. Utrwalenie – praca ucznia

Rozdajemy dzieciom tekst „rozsypanki” i polecamy, aby dzieci z „roz-

sypanki” wyrazowej u³o¿y³y dwa zdania. Dzieci, przed wklejeniem zdañ do

zeszytu, sprawdzaj¹ je ze zdaniami w podrêczniku na stronie 189. Nastêp-

nie wklejaj¹ pod tematem w zeszycie.

W domu uczniowie wykonuj¹ polecenie z podrêcznika na stronie 187.

Spotkanie koñczymy piosenk¹ „Oto jest dzieñ”

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, ¿e Eucharystia jest uczt¹ z Jezusem zmartwychwsta³ym.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi uzasadniæ, dlaczego radujemy siê podczas Uczty eucha-

rystycznej.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ raduje siê ze spotkania z Jezusem zmartwychwsta³ym na Eu-

charystii.

43. Cieszymy siê Jezusem Zmartwychwsta³ym

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

6

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Prosimy ksiêdza (oczywiœcie, o ile to jest mo¿liwe), aby podczas Mszy

œwiêtej dla dzieci zaprosi³ je na czas liturgii eucharystycznej blisko do o³-

tarza.

Zachêcamy rodziców, aby przyprowadzali dzieci do koœcio³a, szczegól-

nie w niedziele i œwiêta.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

7

44. WIERZYMY, ¯E JEZUS PRZEKAZA£ APOSTO£OM

DAR ODPUSZCZANIA GRZECHÓW

1. Cele katechetyczne

Zapoznajemy z prawd¹, ¿e Jezus przekaza³ w³adzê odpuszczania grze-

chów Aposto³om i ich nastêpcom. Umacniamy wiarê w przebaczenie grze-

chów w sakramencie pokuty i pojednania moc¹ dan¹ od Boga.

2. Treœci katechezy

Bóg jest tym, który przebacza grzechy. Jezus, Syn Bo¿y, odpuszczaj¹c

grzechy ludziom, mówi³ o sobie: „Syn Cz³owieczy ma na ziemi w³adzê

odpuszczania grzechów” (Mk 2, 10). Jezus Chrystus pragn¹³ uzdrawiaæ tych,

którzy siê „Ÿle maj¹” nie tyle na ciele, co na duszy. Chrystus, przywracaj¹c

zdrowie cia³a paralitykowi, odpuszcza mu tak¿e grzechy (por. Mt 9, 5nn);

pragnie bowiem powrotu do wspólnoty ludu Bo¿ego tych, którzy oddalili

siê przez grzech. Jezus po zmartwychwstaniu – na mocy swego Boskiego

autorytetu – przekazuje w³adzê odpuszczania grzechów Aposto³om, by j¹

wykonywali w Jego imieniu (por. J 20, 21-23). Zmartwychwsta³y chce, by

Koœció³ moc¹ Ducha Œwiêtego kontynuowa³ Jego dzie³o uzdrawiania (por.

KKK 1421). Pos³ugê tê spe³niaj¹ nastêpcy Aposto³ów, czyli Ojciec Œwiêty,

biskupi oraz ksiê¿a, którzy, na mocy sakramentu œwiêceñ kap³añskich, maj¹

w³adzê odpuszczania grzechów (por. KKK 1461). Jezus, przez sakrament

pokuty i pojednania, umo¿liwia nam drogê powrotu do Ojca, od którego

oddalamy siê przez grzech. Nale¿y jednak pamiêtaæ, i¿ wysi³ek nawrócenia

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

8

nie jest jedynie dzie³em ludzkim, ale odpowiedzi¹ na mi³osiern¹ mi³oœæ

Boga.

3. Zadania nauczyciela religii

Przypomnienie uczniom sceny uzdrowienia paralityka, jako znaku w³a-

dzy odpuszczania grzechów przez Jezusa. Zapoznanie z prawd¹ o przeka-

zaniu przez Jezusa Chrystusa w³adzy odpuszczania grzechów w Koœciele.

4. Metody i œrodki

Stosujemy nastêpuj¹ce metody: pogadankê, pracê z podrêcznikiem, pracê

indywidualn¹ ucznia.

Pomoce: „rozsypanka” wyrazowa ( I / ja / odpuszczam / tobie / grzechy

/ w / imiê / Ojca / i Syna, / i Ducha Œwiêtego).

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Rozpoczynamy od nawi¹zania do tematu z klasy pierwszej o uzdrowie-

niu paralityka. W celu przypomnienia polecamy otworzyæ podrêcznik na

stronie 190, gdzie umieszczona jest ilustracja ukazuj¹ca to wydarzenie.

– Kogo widzimy na ilustracji?

W pierwszej klasie poznaliœcie opowiadanie o uzdrowieniu przez Jezu-

sa cz³owieka sparali¿owanego. Jezus, do którego przyniesiono chorego,

zanim uzdrowi³ jego chore cia³o, wyleczy³ chore serce przepe³nione z³ymi

uczynkami – grzechami. Jezus powiedzia³ do niego: „Ufaj, synu, odpusz-

czaj¹ ci siê twoje grzechy” (Mt 9, 2b). PóŸniej Jezus kaza³ mu wstaæ, wzi¹æ

swoje ³o¿e i iœæ (a przecie¿ sparali¿owany nie móg³ sam chodziæ). Uzdro-

wiony wsta³ i wróci³ szczêœliwy do domu.

Proponujemy dzieciom przedstawienie tej sceny.

Wybieramy ch³opca, który ma graæ rolê Jezusa (mo¿na tê rolê zagraæ

samemu). Wokó³ Jezusa zbieramy grupê dzieci. Polecamy, by pokaza³y jak

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

9

s¹ zas³uchane w Jezusa. Dziewczynka i ch³opiec przeciskaj¹ siê przez

„t³um”, który spokojnie ich przepuszcza.

Dzieci przeciskaj¹ce siê przez „t³um” podtrzymuj¹ ch³opca, który odgry-

wa „sparali¿owanego” – t³umaczymy, ¿e „na niby” nios¹ go. Gdy docieraj¹

do Jezusa, swoimi s³owami prosz¹ o uzdrowienie. Jezus wyci¹ga rêkê i mó-

wi: „Ufaj, synu, odpuszczaj¹ ci siê twoje grzechy”. „Sparali¿owany” nadal

opiera siê na pomocnikach, ale uœmiecha siê radoœnie. Jezus dodaje (powta-

rza za nami): „Ale ¿ebyœcie wiedzieli, ¿e Syn Cz³owieczy ma moc odpuszcza-

nia grzechów, tobie mówiê: wstañ, weŸ swoje ³o¿e i idŸ”. Ch³opiec klêka sa-

modzielnie przed Jezusem, sk³ania siê, wstaje i w podskokach odchodzi. Wszy-

scy zaczynaj¹ mówiæ po cichu do siebie: „Wierzê, wierzê, wierzê”.

Po skoñczonym przedstawieniu zaznaczamy: Ju¿ nie jesteœ Jezusem, je-

steœ N., a ty nie jesteœ uzdrowionym paralitykiem, jesteœ N., wszyscy jeste-

œcie uczniami klasy drugiej. Siadajcie.

– Dlaczego uzdrowiony wróci³ do domu szczêœliwy po spotkaniu z Je-

zusem?

– O czym przekonali siê ludzie, którzy byli œwiadkami cudu?

Podkreœlamy odpowiedzi, w których dzieci odkryj¹, ¿e ludzie zrozumieli

i uwierzyli, ¿e Jezus ma moc odpuszczania grzechów.

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Wiemy ju¿, ¿e Jezus po swym zmartwychwstaniu przyszed³ do Wieczerni-

ka, gdzie zgromadzeni byli Aposto³owie. Jezus w³aœnie wtedy przekaza³ Apo-

sto³om szczególne zadanie. Pos³uchajcie uwa¿nie, jakie polecenie otrzymali.

Prosimy, aby dzieci powsta³y. Nastêpuje uroczyste czytanie Pisma Œwiê-

tego (J 20, 21b-23).

– Pan z wami.

– I z duchem twoim.

– S³owa Ewangelii wed³ug œwiêtego Jana.

– Chwa³a Tobie, Panie.

[Jezus powiedzia³:] „«Pokój wam! Jak Ojciec Mnie pos³a³, tak i Ja was

posy³am». Po tych s³owach tchn¹³ na nich i powiedzia³ im: «WeŸmijcie

Ducha Œwiêtego! Którym grzechy odpuœcicie, s¹ im odpuszczone, a którym

zatrzymacie, s¹ im zatrzymane»”.

– Oto s³owo Pañskie.

– Chwa³a Tobie, Chryste.

44. Wierzymy, ¿e Jezus przekaza³ Aposto³om dar odpuszczania grzechów

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

10

Pragniemy, aby dzieci uœwiadomi³y sobie, ¿e Jezus, który ma moc od-

puszczania grzechów, przekaza³ tê w³adzê Aposto³om. Dlatego tak¿e tê sce-

nê przedstawiamy razem z dzieæmi.

Do drugiej inscenizacji prosimy tê sam¹ osobê jako Chrystusa i jedena-

stu ch³opców jako Aposto³ów. Polecamy, by siedli zasmuceni. Wchodzi „Je-

zus” i mówi: „Pokój wam!”. „Aposto³owie” zrywaj¹ siê i podchodz¹ do

postaci Chrystusa, który mówi (powtarza za nami): „WeŸmijcie Ducha

Œwiêtego! Którym grzechy odpuœcicie, s¹ im odpuszczone, a którym zatrzy-

macie, s¹ im zatrzymane”.

Uczniowie sk³aniaj¹ siê przed „Chrystusem”.

Przypominamy uczniom, ¿e ju¿ skoñczyli graæ, s¹ z powrotem sob¹.

Wracaj¹ na miejsca.

Prosimy, aby uczniowie otworzyli podrêcznik na stronie 191 i przygl¹d-

nêli siê ilustracji. Nastêpnie prowadz¹c rozmowê, t³umaczymy istotny sens

s³ów Pisma Œwiêtego.

– Kto przyszed³ do Aposto³ów zebranych w Wieczerniku?

– Jakie polecenie otrzymali Aposto³owie?

– Czyj¹ moc¹ Aposto³owie bêd¹ odpuszczaæ grzechy?

Wierzymy, ¿e Pan Jezus ma w³adzê odpuszczania grzechów. Tê w³adzê

przekaza³ w Wieczerniku Aposto³om, gdy¿ chcia³ leczyæ serca ludzi. Jezus

ustanowi³ sakrament pokuty i pojednania dla wszystkich, którzy pragn¹ siê

poprawiæ i mieæ czyste serce.

– Kto dzisiaj ma moc odpuszczania grzechów?

Nastêpcami Aposto³ów s¹: Ojciec Œwiêty i biskupi ich pomocnikami s¹

ksiê¿a. To oni na mocy sakramentu œwiêceñ, czyli kap³añstwa maj¹ w³adzê

odpuszczania grzechów, gdy je wyznajemy w sakramencie pokuty i pojed-

nania.

Prosimy, aby uczniowie otworzyli podrêcznik na stronie 191 i spojrzeli

na ilustracjê.

– Kogo widzimy w konfesjonale?

W konfesjonale widzimy ksiêdza, ale to sam Chrystus, przez usta ksiê-

dza, odpuszcza nam grzechy. Kiedy kap³an czyni znak krzy¿a i wypowiada

s³owa: „I ja odpuszczam tobie grzechy w imiê Ojca i Syna, i Ducha Œwiê-

tego”, wtedy Jezus zmartwychwsta³y moc¹ Ducha Œwiêtego przebacza grze-

chy. My widzimy kap³ana, ale wierzymy, ¿e przez niego odpuszcza nasze

grzechy sam Bóg.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

11

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Prosimy, aby dzieci powsta³y i odpowiadaj¹c „Wierzymy” wyzna³y swoj¹

wiarê w to, ¿e Jezus odpuszcza nam grzechy w sakramencie pokuty i pojed-

nania.

K.: Jezu Chryste, wierzê, ¿e masz moc odpuszczania grzechów.

Dz.: Wierzê.

K.: Jezu Chryste, wierzê, ¿e przekaza³eœ w³adzê odpuszczania grzechów

Aposto³om.

Dz.: Wierzê.

K.: Jezu Chryste, wierzê, ¿e dzisiaj w³adzê odpuszczania grzechów maj¹

nastêpcy Aposto³ów: Ojciec Œwiêty, biskupi, ksiê¿a.

Dz.: Wierzê.

K.: Jezu Chryste, wierzê, ¿e w sakramencie pokuty i pojednania spotyka-

my siê z Tob¹.

Dz.: Wierzê.

Nasze serca tak¿e bywaj¹ poranione przez z³e myœli, s³owa i czyny. Wte-

dy powinniœmy ¿a³owaæ za swoje grzechy i przeprosiæ tych, którym wyrz¹-

dziliœmy przykroœæ, a przede wszystkim Pana Jezusa. Mo¿emy to uczyniæ

s³owami aktu, który wypowiadamy podczas Mszy œwiêtej.

Spowiadam siê Bogu Wszechmog¹cemu i wam, bracia i siostry, ¿e bar-

dzo zgrzeszy³em myœl¹, mow¹, uczynkiem i zaniedbaniem: moja wina, moja

wina, moja bardzo wielka wina!

Przeto b³agam Najœwiêtsz¹ Maryjê zawsze Dziewicê, wszystkich Anio³ów

i Œwiêtych, i was bracia i siostry, o modlitwê za mnie do Pana Boga naszego.

D. Utrwalenie – praca ucznia

W celu utrwalenia wiadomoœci polecamy uzupe³niæ pierwsze æwiczenie

na stronie 193 i wpisaæ je do zeszytu. Prosimy tak¿e, aby dzieci u³o¿y³y

z „rozsypanki” wyrazowej zdanie, bêd¹ce formu³¹ rozgrzeszenia, które

wklej¹ do zeszytu.

Spotkanie koñczymy aktem ¿alu „Spowiadam siê Bogu...” , przeprasza-

j¹c za nasze grzechy.

Zadajemy do domu wykonanie æwiczenia w podrêczniku na stronie 192.

Polecamy tak¿e uzupe³niæ modlitwê na stronie 193 i prosimy, by dzieci wie-

44. Wierzymy, ¿e Jezus przekaza³ Aposto³om dar odpuszczania grzechów

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

12

czorem pomodli³y siê ni¹ (np. z kimœ, kto bêdzie czytaæ z nimi tekst „Prze-

czytajmy razem!” ).

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, ¿e Jezus przekaza³ w³adzê odpuszczania grzechów Aposto-

³om i ich nastêpcom.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi powiedzieæ, kogo widzi i s³yszy w sakramencie pojedna-

nia, a kto odpuszcza grzechy.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ wierzy w prawdê o odpuszczeniu grzechów w Koœciele.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Prosimy rodziców, aby praktykowali z dzieckiem refleksjê – wieczorny

rachunek sumienia – nad minionym dniem, ucz¹c przepraszaæ Boga za z³o

i dziêkowaæ za dobro.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

13

45. PRZYJMUJEMY OD JEZUSA DAR PRZEBACZENIA

1. Cele katechetyczne

Uœwiadamiamy uczniom znaczenie proœby o przebaczenie oraz potrze-

bê wdziêcznoœci za dar pojednania w odniesieniu do Boga i ludzi.

Pomagamy dzieciom zwracaæ siê do Jezusa z proœb¹ o mi³osierdzie oraz

wyra¿aæ wdziêcznoœæ wobec Ojca za zbawcze czyny wyzwolenia cz³owie-

ka z grzechu i œmierci.

2. Treœci katechezy

Znaczenie daru kojarzy siê dziecku zwykle z czymœ mi³ym. Kiedy ma

okazjê taki dar otrzymaæ, wie, ¿e wypada za niego podziêkowaæ i chêtnie

to czyni.

Stosunkowo rzadko uœwiadamia sobie cz³owiek wielkoœæ daru przeba-

czenia, którym Bóg obdarowuje ludzi.

Jezus obdarowa³ œwiêtego Piotra, kiedy przebaczy³ mu jego trzykrotne

zaparcie (por. J 21, 15-19). W sakramencie pokuty Jezus czeka na nas, bo

chce obdarzyæ i nas darem przebaczenia. Trzeba pomagaæ dziecku dostrzec

w sakramencie pokuty dar przebaczenia, którego potrzebuje. Kiedy odkry-

je wielkoœæ tego daru, na pewno ³atwiej uœwiadomi sobie potrzebê wdziêcz-

noœci.

W obecnej katechezie wyrazem wdziêcznoœci bêdzie wspólna modlitwa

na zakoñczenie i d¹¿enie do ¿ycia w zgodzie ze wszystkimi.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

14

3. Zadania nauczyciela religii

Wdra¿anie uczniów do gestów pojednania i przebaczenia. Zachêcanie do

proœby o przebaczenie Boga i ludzi oraz do okazywania wdziêcznoœci za dar

pojednania.

4. Metody i œrodki

Podczas tej katechezy stosujemy pogadankê i pracê z podrêcznikiem.

Pomoce: pieœñ Dziêki o Panie; zdjêcie kap³ana w konfesjonale; ilustra-

cje z podrêcznika ucznia przedstawiaj¹ce bij¹cych siê ch³opców i dziew-

czynki, które wyrywaj¹ sobie lalkê oraz te same dzieci bawi¹ce siê w zgo-

dzie (strona 196 podrêcznika ucznia); nagranie s³ów kap³ana wzywaj¹cego

do aktu pokuty podczas Eucharystii i s³ów spowiedzi powszechnej.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Rozpoczynamy modlitw¹ z podrêcznika na stronie 193, któr¹ dzieci uzu-

pe³ni³y w domu.

Przechodzimy do rozmowy na temat otrzymywanych przez dzieci prezen-

tów.

– Kto z was lubi otrzymywaæ prezenty?

– Kiedy otrzymujecie prezenty?

– Kto daje wam prezenty?

– Wiem, ¿e jesteœcie dobrze wychowani. Co robicie, gdy otrzymacie

prezent?

Wszyscy lubimy otrzymywaæ podarki, które sprawiaj¹ nam radoœæ. Pan

Jezus tak¿e daje nam dary.

– Jakie dary otrzymujemy od Pana Jezusa?

W oparciu o dotychczasowe wiadomoœci, staramy siê razem z dzieæmi

przypomnieæ, co otrzymujemy od Pana Jezusa.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

15

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Pan Jezus daje nam wiele darów. Jednym z nich jest dar przebaczenia.

Co on oznacza i czego od nas wymaga? Dowiemy siê podczas dzisiejszej

katechezy.

Polecamy, by dzieci otworzy³y podrêcznik na stronie 194 i przeczyta³y

po cichu znajduj¹cy siê tam tekst. Mo¿emy go tak¿e sami przeczytaæ g³o-

œno, gdyby ciche czytanie sprawia³o uczniom trudnoœæ. Po przeczytaniu

prowadzimy pogadankê.

– O czym zapewnia³ Piotr Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy?

– Dlaczego potem Piotr gorzko zap³aka³?

– Dlaczego Jezus, a¿ trzy razy pyta Piotra, czy ten Go mi³uje?

– Jaka by³a odpowiedŸ Piotra?

„Panie, Ty wiesz, ¿e Ciê kocham”. Tê odpowiedŸ zapisujemy na tablicy.

– Jak zachowa³ siê Jezus po zdradzie Piotra?

– Co wtedy Jezus okaza³ Piotrowi?

Jezus wybaczy³ Piotrowi jego s³aboœæ i zdradê. Piotr otrzyma³ od Jezu-

sa dar przebaczenia.

Ten sam Pan Jezus i nas obdarza przebaczeniem. Kiedy daje nam ten dar?

Pokazujemy obrazek przedstawiaj¹cy kap³ana w konfesjonale.

– Kto odpuszcza nam grzechy, kiedy ksi¹dz spowiada?

Tak samo, jak œwiêtemu Piotrowi, Pan Jezus odpuszcza nam grzechy.

Obdarza nas w ten sposób darem przebaczenia.

Podziêkujmy Panu Jezusowi za ten dar pieœni¹.

Dziêki o Panie, sk³adamy dziêki...

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Pan Jezus obdarza nas darem przebaczenia. Czy ten dar jest nam po-

trzebny?

Polecamy otworzyæ podrêcznik na stronie 196. Dzieci ogl¹daj¹ ilustra-

cje, które przedstawiaj¹:

– dwie dziewczynki, które wyrywaj¹ sobie lalkê;

– dwóch ch³opców bij¹cych siê;

– te same dziewczynki bawi¹ce siê w zgodzie;

– tych samych ch³opców, ale graj¹cych zgodnie.

45. Przyjmujemy od Jezusa dar przebaczenia

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

16

Nastêpnie omawiamy z dzieæmi ilustracje. Pomagamy im odkryæ, ¿e

chc¹c otrzymaæ dar przebaczenia, my te¿ musimy przebaczaæ, ustêpowaæ,

¿yæ w zgodzie.

– Kogo widzimy na obrazkach?

– Kiedy te dzieci mog¹ przyj¹æ dar przebaczenia?

– Co powinny uczyniæ, aby Jezus przebaczy³ im grzechy?

Ktoœ, kto gniewa siê na drug¹ osobê, nie jest w stanie otworzyæ siê na

przebaczenie Boga. Dlatego dzieci powinny przebaczyæ sobie nawzajem.

Pan Jezus pragnie przebaczyæ nam grzechy, obdarowaæ nas przebacze-

niem. Pragnie tak¿e, abyœmy i my przebaczali sobie nawzajem. Czêsto nam

o tym przypomina.

Odtwarzamy z p³yty s³owa kap³ana wzywaj¹cego do aktu pokuty podczas

Eucharystii.

„Uznajmy przed Bogiem, ¿e jesteœmy grzeszni, abyœmy mogli z czystym

sercem z³o¿yæ Najœwiêtsz¹ Ofiarê” oraz s³owa spowiedzi powszechnej.

Po wys³uchaniu zadajemy pytania.

– Kiedy Jezus przypomina o potrzebie przeproszenia i przebaczenia

wobec innych ludzi?

Zwracamy uwagê dzieci, ¿e w³aœnie na pocz¹tku Uczty Jezusa Chrystu-

sa, na któr¹ przyszliœmy razem z innymi ludŸmi, prosimy o przebaczenie i po-

winniœmy przebaczyæ bliŸnim.

Nastêpnie prowadzimy do rachunku sumienia.

Pan Jezus czeka ze swoim darem przebaczenia, ka¿dego z nas pragnie

nim obdarowaæ. Nie chce, aby wœród nas panowa³a niezgoda.

– A czy ja tego pragnê?

– Mo¿e ¿yjê z kimœ w gniewie?

– Komu powinienem przebaczyæ?

– Kogo powinienem poprosiæ o przebaczenie, przeprosiæ?

Jezus czeka na nasze pojednanie siê z bliŸnimi. Na znak tego pojedna-

nia podejdŸmy do siebie i podamy sobie rêce mówi¹c: przepraszam i prze-

baczam.

Przekazujemy sobie z dzieæmi znak pojednania. Nastêpnie kontynuujemy.

Jezus chce, abyœmy byli szczêœliwi i ¿yli w zgodzie z Nim i bliŸnimi. On

przebacza nam grzechy, kiedy i my przebaczamy.

Modlimy siê z dzieæmi, korzystaj¹c z tekstu na stronie 196.

K.: Panie Jezu, Ty przebaczy³eœ Piotrowi. Naucz nas wracaæ do Ciebie,

nawet gdy oddalimy siê przez nasze niewiernoœci.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

17

Dz.: Bo Ty nam, Panie, przebaczasz.

K.: Panie Jezu, Ty wiesz, ¿e jesteœmy nieszczêœliwi, gdy k³ócimy siê z bli-

skimi. Naucz nas przebaczaæ i prosiæ o przebaczenie.

Dz.: Bo Ty nam, Panie, przebaczasz.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Uczniowie uzupe³niaj¹ æwiczenie na stronie 196.

Polecamy, by dzieci w zeszycie narysowa³y, jak w zgodzie bawi¹ siê z in-

nymi w ulubion¹ zabawê.

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, ¿e Jezus zmartwychwsta³y przebaczy³ Piotrowi zdradê i nam

tak¿e przebacza w sakramencie pokuty i pojednania.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi przeprosiæ i dziêkowaæ za dar przebaczenia.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ, gdy zawini, chce przepraszaæ jak œwiêty Piotr i prosiæ o wyba-

czenie.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Prosimy rodziców, aby przeczytali z dzieckiem tekst: „Przeczytajmy

razem!” i zachêcili dziecko, by podczas wieczornej modlitwy zastanowi³o

siê, czy nie powinno prosiæ Boga i ludzi o przebaczenie oraz by podziêko-

wa³o Jezusowi za dar przebaczenia, który otrzyma³o lub otrzyma w sakra-

mencie pokuty o pojednania.

45. Przyjmujemy od Jezusa dar przebaczenia

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

18

46. JEZUS NAZYWA NAS SWOIMI PRZYJACIÓ£MI

1. Cele katechetyczne

Kszta³tujemy postawê prawdziwych przyjació³ Jezusa: mi³uj¹cych, wy-

pe³niaj¹cych Jego naukê i uczestnicz¹cych w Eucharystii.

2. Treœci katechezy

Jezus daje nam swoj¹ przyjaŸñ (por. J 15, 12. 14. 16-17). Wszystkim tym,

którzy pragn¹ byæ Jego przyjació³mi, wskazuje drogê, która prowadzi przez

realizacjê przykazania mi³oœci i ¿ycie sakramentami œwiêtymi.

Przyk³adem dziecka, które przyjê³o przyjaŸñ Jezusa, jest œwiêty Domi-

nik Savio. On pokazuje, jak mo¿na ¿yæ przyjaŸni¹ z Jezusem Chrystusem

w ka¿dym dniu i troszczyæ siê o ni¹. Si³¹ tej przyjaŸni jest sam Jezus, który

daje siebie w Komunii œwiêtej, czeka z przebaczeniem w sakramencie po-

jednania, chroni przed grzechem i jest zawsze gotowy pomagaæ.

Naszym szczególnym wyrazem przyjaŸni z Jezusem jest systematyczna

spowiedŸ, czêsta Komunia œwiêta i realizacja przykazania mi³oœci.

PrzyjaŸñ z Jezusem umacnia nas w d¹¿eniu do dobrego ¿ycia i pog³êbia

nasz¹ mi³oœæ do innych ludzi.

3. Zadania nauczyciela religii

Zapoznanie z postaci¹ œw. Dominika Savio jako wzorem dla dzieci.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

19

Zapoznanie z owocami spotkania z Jezusem Zmartwychwsta³ym w sa-

kramencie pokuty, pojednania oraz Komunii œwiêtej.

4. Metody i œrodki

W katechezie pos³ugujemy siê metod¹ pracy z podrêcznikiem, pogadanki

i opowiadania.

Pomoce: tablica i kreda, tekst Pisma Œwiêtego (J 15, 12. 14. 16-17), któ-

ry przygotowujemy dla uczniów na kartkach, wypisane na arkuszu papieru,

s³owa nowego przykazania mi³oœci: „Mi³ujcie siê wzajemnie, tak jak Ja was

umi³owa³em”, obrazki przedstawiaj¹ce: œw. Dominika Savio, dwóch bij¹-

cych siê ch³opców rozdzielonych przez Dominika Savio lub ilustracje z pod-

rêcznika na stronach 199 i 200, piosenki: Dziêki, o Panie..., Mam Przyja-

ciela.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Prosimy, by dzieci otworzy³y podrêcznik na stronie 197 i wykona³y pierw-

sze æwiczenie. Po jego wykonaniu dzieci odczytuj¹ g³oœno cechy dobrego

przyjaciela. Zadajemy pytania :

– Jakie jeszcze inne cechy mo¿e mieæ dobry przyjaciel?

– Kto z was ma przyjaciela?

– Kto mo¿e byæ naszym przyjacielem?

Przyjacielem mo¿e zostaæ ka¿dy, kto chce nim byæ. Jedni z was ju¿ nimi

s¹, inni maj¹ swoich przyjació³, a jeszcze inni szukaj¹ wci¹¿ przyjaciela

i znajd¹ go dopiero, gdy dorosn¹.

Swoimi przyjació³mi nazywa Pan Jezus tak¿e nas.

Piszemy na tablicy temat:

Jezus nazywa nas swoimi przyjació³mi.

Zapraszamy dzieci do wspólnej modlitwy dziêkczynnej za wielki dar

przyjaŸni s³owami refrenu pieœni: „Dziêki, o Panie...”

46. Jezus nazywa nas swoimi przyjació³mi

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

20

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Pan Jezus pragnie, abyœmy byli Jego przyjació³mi. Pos³uchajcie, kiedy

jesteœmy naprawdê przyjació³mi Jezusa.

Czytamy w sposób uroczysty, przy zapalonej œwiecy, s³owa Pisma Œwiêtego.

– Pan z wami.

– I z duchem twoim.

– S³owa Ewangelii wed³ug œw. Jana.

– Chwa³a Tobie, Panie.

„To jest moje przykazanie, abyœcie siê wzajemnie mi³owali, tak jak Ja

was umi³owa³em. Wy jesteœcie przyjació³mi moimi, je¿eli czynicie to, co

wam przykazujê. Nie wyœcie Mnie wybrali, ale Ja was wybra³em i przezna-

czy³em was na to, abyœcie szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwa³ – aby

wszystko da³ wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imiê moje. To wam

przykazujê, abyœcie siê wzajemnie mi³owali” (J 15, 12. 14. 16-17).

– Oto s³owo Pañskie.

– Chwa³a Tobie, Chryste.

Nastêpnie zadajemy pytania.

– Kogo Jezus nazywa swoimi przyjació³mi? Czy tylko Aposto³ów?

Prowadzimy dzieci do odpowiedzi: Pan Jezus nazywa przyjació³mi

wszystkich, którzy wype³niaj¹ Jego przykazanie mi³oœci.

Przyjació³mi Jezusa mog¹ byæ wszyscy, którzy s³uchaj¹ Jego nauki, sta-

raj¹ siê byæ dobrzy dla innych, wype³niaj¹ Jezusowe przykazanie mi³oœci.

Umieszczamy na tablicy arkusz z wypisanym nowym przykazaniem mi-

³oœci: Mi³ujcie siê wzajemnie, tak jak Ja was umi³owa³em.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Z kolei pokazujemy ilustracjê przedstawiaj¹c¹ œw. Dominika Savio lub

polecamy otworzyæ podrêcznik na stronie 199.

Jednym z najm³odszych przyjació³ Pana Jezusa by³ Dominik Savio.

Jak on stara³ siê byæ przyjacielem Jezusa?

Opowiadamy o œw. Dominiku Savio. Mo¿na tak¿e przeczytaæ tekst na

stronie 199 podrêcznika ucznia.

Pokazujemy ilustracjê dwóch bij¹cych siê ch³opców rozdzielanych przez

Dominika Savio lub polecamy dzieciom otworzyæ podrêcznik na stronie 200

i kontynuujemy opowiadanie. W toku opowiadania zwracamy uwagê na ilu-

stracjê przedstawiaj¹c¹ œw. Dominika wœród bij¹cych siê ch³opców.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

21

Po przeczytaniu podejmujemy rozmowê z uczniami.

– Jak swoim ¿yciem Dominik pokazywa³, ¿e jest przyjacielem Jezusa?

– Jak Dominik troszczy³ siê o przyjaŸñ z Jezusem?

– Dziêki komu Dominik mia³ odwagê i si³ê byæ dobrym ch³opcem?

Œwiêty Dominik Savio by³ przyjacielem Jezusa. Spe³ni³ swoje przyrze-

czenie, które z³o¿y³ w dniu Pierwszej Komunii œwiêtej. Czêsto przystêpo-

wa³ do sakramentu pokuty i karmi³ siê Cia³em Pana Jezusa w Komunii

œwiêtej, zawsze stara³ siê byæ dobry dla innych.

Nas tak¿e Pan Jezus zaprasza, byœmy byli Jego przyjació³mi.

Rozmawiamy z dzieæmi o tym, w jaki sposób one mog¹ staæ siê przyja-

ció³mi Jezusa.

– Kiedy jesteœmy prawdziwymi przyjació³mi Jezusa?

– W czym mo¿emy naœladowaæ œw. Dominika, aby byæ dobrymi przyja-

ció³mi Jezusa?

– W jaki sposób mo¿emy troszczyæ siê o nasz¹ przyjaŸñ z Jezusem?

Pan Jezus pragnie, byœmy byli Jego przyjació³mi. Daje nam siebie, aby

z nami przebywaæ. Czeka na nas w sakramencie pokuty i pojednania, by nam

przebaczyæ i ka¿dego dnia przychodzi pod postaci¹ chleba, by zamieszkaæ

w naszym sercu, chroniæ nas przed grzechem i umacniaæ mi³oœæ do innych

ludzi. S³ucha nas podczas modlitwy i jest zawsze gotowy, by nam pomóc.

Chce, abyœmy wszyscy byli Jego przyjació³mi.

Zapraszamy dzieci do wspólnej modlitwy.

Jako przyjaciele Pana Jezusa podajmy sobie rêce, wznieœmy je do Nie-

go i powiedzmy Mu, ¿e chcemy byæ Jego przyjació³mi. „Ojcze nasz...”.

D. Utrwalenie – praca ucznia

Dzieci wykonuj¹ æwiczenie w podrêczniku na stronie 200 lub zapisuj¹

z tablicy Nowe Przykazanie mi³oœci.

– Co otrzymujemy od Jezusa, gdy zachowujemy przykazanie mi³oœci?

– Kim stajemy siê wówczas?

Uczymy dzieci piosenki: „Mam Przyjaciela”.

Mam Przyjaciela, który bardzo kocha, mnie kocha, mnie kocha.

Mam Przyjaciela, który bardzo kocha, a imiê Jego Jezus.

Zawsze razem z Nim pracujê, z Nim radujê siê i dla Niego pragnê ¿yæ.

46. Jezus nazywa nas swoimi przyjació³mi

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

22

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, ¿e przyjaciel Jezusa kocha ludzi, wype³nia Jego polecenia

i spotyka siê z Nim podczas Eucharystii.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi wymieniæ cechy przyjaciela.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ pragnie byæ przyjacielem Jezusa Chrystusa na wzór œw. Domini-

ka Savio. Czêsto chce przystêpowaæ do sakramentu pokuty i pojednania oraz

Eucharystii.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Prosimy rodziców, by pomogli wykonaæ dziecku æwiczenie w podrêcz-

niku na stronie 200 i zrealizowaæ je w ¿yciu.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

23

47. JEZUS ZMARTWYCHWSTA£Y SPOTYKA SIÊ Z NAMI

1. Cele katechetyczne

Umacniamy wiarê w spotkanie ze zmartwychwsta³ym Jezusem w Koœciele.

Utwierdzamy w pragnieniu bycia przyjacielem Jezusa.

2. Treœci katechezy

Zmartwychwsta³y Jezus wiele razy spotyka³ siê z Aposto³ami. Jednym

z takich miejsc, do których przychodzi³, by³ Wieczernik. Tu przekona³ Apo-

sto³ów o swojej ¿ywej obecnoœci wœród nich.

Dzisiaj naszym Wieczernikiem jest koœció³, dom modlitwy, gdzie gro-

madzimy siê jako wspólnota wierz¹cych. W nim spotykamy siê ze zmar-

twychwsta³ym Jezusem. On jest z nami w swoich sakramentach, najdosko-

nalej w Eucharystii, a tak¿e gdy siê modlimy, s³uchamy s³owa Bo¿ego,

mi³ujemy bliŸnich. Towarzyszy nam w ka¿dym momencie naszego ¿ycia na

ró¿nych jego etapach. W chrzcie œwiêtym przyjmuje nas za swoje dzieci.

Jeœli zgrzeszymy, daje nam ci¹gle na nowo szansê powrotu z sakramencie

pokuty i pojednania. Najdoskonalej jednoczy siê z nami w czasie Euchary-

stii. Gdy dorastamy, udziela nam w szczególny sposób Ducha Œwiêtego

i ubogaca Jego darami. W chorobie i staroœci przychodzi do nas ze swoj¹

³ask¹ w sakramencie chorych. Staje na drodze ka¿dego ma³¿eñstwa, które

pragnie Jemu powierzyæ swoj¹ drogê ¿ycia w sakramencie ma³¿eñstwa. Tych

zaœ, którzy chc¹ Mu s³u¿yæ w kap³añstwie, obdarowuje sakramentem œwiê-

ceñ – kap³añstwa. Jezus jest wiernym przyjacielem i nigdy nie zawodzi.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

24

3. Zadania nauczyciela religii

Utrwalenie prawdy o spotkaniu Jezusa zmartwychwsta³ego z nami (Jego

przyjació³mi)

Przypomnienie sposobów obecnoœci Jezusa w swoim Koœciele.

4. Metody i œrodki

Prowadzimy katechezê metod¹ pogadanki, pracy z podrêcznikiem i opo-

wiadania. Stosujemy formê pracy w grupach.

Pomoce: ilustracje przedstawiaj¹ce symbole sakramentów œwiêtych

(zgodnie z podrêcznikiem ucznia strona 243), Pismo œwiête, ksi¹¿eczka do

nabo¿eñstwa, ró¿aniec oraz ró¿ne przedmioty dziecka, np. podrêcznik szkol-

ny, zabawki itp.; pieœñ znana dzieciom z poprzedniej katechezy: „Dziêki,

o Panie...”.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Zapisujemy temat katechezy na tablicy i wprowadzamy w modlitwê na

rozpoczêcie.

Ile razy gromadzimy siê w imiê Jezusa, On jest z nami. Jest tak¿e z na-

mi tutaj – dzisiaj. Przywitajmy siê z Jezusem i proœmy, by umocni³ nasz¹

wiarê.

Dzieci wstaj¹.

Panie Jezu, Ty nas zgromadzi³eœ. Prosimy Ciê, przymnó¿ nam wiary,

otwórz nasze serca na tajemnicê, któr¹ dziœ pragniemy poznaæ i w której

chcemy uczestniczyæ. Który ¿yjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Z poprzednich katechez wiemy, ¿e Pan Jezus czêsto spotyka³ siê z Apo-

sto³ami. Po swoim zmartwychwstaniu tak¿e przyszed³ do nich. Przypomnij-

my sobie, jak to by³o.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

25

Opowiadamy swoimi s³owami treœæ zawart¹ w Ewangelii wed³ug œw. Jana

20, 19-23.

Wieczorem pierwszego dnia tygodnia, czyli w niedzielê, kiedy ucznio-

wie przebywali w Wieczerniku, a drzwi by³y zamkniête z obawy przed ¯y-

dami, przyszed³ Jezus, stan¹³ poœrodku i rzek³ do nich: „Pokój wam!” A kiedy

to powiedzia³, pokaza³ im rêce i bok. Uradowali siê uczniowie widz¹c Pana.

A Jezus znowu rzek³ do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie pos³a³, tak i Ja

was posy³am”. Po tych s³owach tchn¹³ na nich Ducha Œwiêtego.

Potem zadajemy pytania.

– Kiedy Jezus spotka³ siê z Aposto³ami?

– Dlaczego Aposto³owie przebywali w Wieczerniku?

– Jak Pan Jezus powita³ Aposto³ów?

– Jak Aposto³owie przyjêli Pana Jezusa?

Pan Jezus spotka³ siê z Aposto³ami w Wieczerniku.

– Gdzie, w sposób szczególny, spotyka siê dziœ z nami zmartwychwsta-

³y Jezus?

Polecamy, by dzieci wykona³y æwiczenie na stronie 201. Rozwi¹zanie

æwiczenia:

Jezus zmartwychwsta³y spotyka siê ze swoimi przyjació³mi w domu mo-

dlitwy, czyli koœciele. To jest nasz Wieczernik.

Po wykonaniu æwiczenia, zadajemy pytania.

– Gdzie Jezus Zmartwychwsta³y spotyka siê z nami?

– Jak jeszcze inaczej nazywamy koœció³?

Naszym miejscem szczególnego spotkania z Jezusem jest koœció³, nasz

Wieczernik, nasz dom modlitwy.

W jaki sposób Jezus ci¹gle spotyka siê tam z nami?

Rozdajemy dzieciom w grupach ilustracje przedstawiaj¹ce znaki sakra-

mentalne (chrzest: œwieca i dzban z wod¹, Eucharystiê: Hostia i Kielich,

Pokutê: konfesjona³), ponadto Pismo Œwiête, ksi¹¿eczkê do modlitwy, ró¿a-

niec, ale tak¿e rzeczy niezwi¹zane z religi¹, takie jak podrêcznik szkolny,

klocki itp. Polecamy uczniom wybraæ te, które pomagaj¹ nam spotkaæ siê

z Jezusem. Po wykonaniu zadania przedstawiciele grup pokazuj¹ ilustracjê

lub przedmiot, mówi¹ co on przedstawia, a symbole sakramentów umiesz-

czaj¹ na tablicy.

Prowadzimy rozmowê:

– Kto mówi do nas, gdy czytamy Pismo œwiête?

– Kto odpuszcza nam grzechy, gdy ksi¹dz spowiada?

47. Jezus zmartwychwsta³y spotyka siê z nami

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

26

– Kto w czasie chrztu œwiêtego uczyni³ nas dzieæmi Bo¿ymi?

– Dlaczego Eucharystia jest najdoskonalszym spotkaniem z Jezusem?

Informacje o pozosta³ych sakramentach œwiêtych uzupe³niamy sami,

pokazuj¹c jednoczeœnie ilustracje z symbolami tych sakramentów i umiesz-

czaj¹c je na tablicy.

Jezus zmartwychwsta³y spotyka siê z nami w naszym Wieczerniku pod-

czas ka¿dej Mszy œwiêtej, w s³owie Bo¿ym, pod postaci¹ chleba i wina oraz

w sakramencie chrztu, pokuty i pojednania.

Pan Jezus przyjdzie do was, gdy doroœniecie – w sakramencie bierzmo-

wania, a gdy bêdziecie chorzy i s³abi – w sakramencie namaszczenia cho-

rych. Gdy ktoœ zak³ada rodzinê – Pan Jezus obdarowuje m³od¹ parê w sa-

kramencie ma³¿eñstwa, a gdy ch³opcy chc¹ Mu s³u¿yæ w kap³añstwie, to

przychodzi do nich w sakramencie œwiêceñ.

Podziêkujmy Panu Jezusowi za te wszystkie spotkania z Nim.

Zapraszamy do modlitwy s³owami pieœni „Dziêki, o Panie...”

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Widzimy zatem, ¿e Pan Jezus spotyka siê z nami w ró¿ny sposób.

Polecamy, by dzieci otworzy³y podrêcznik na stronie 202 i czytamy tekst

nad æwiczeniami. Prowadzimy z uczniami rozmowê, w której pomagamy im

uœwiadomiæ sobie, ¿e Jezus chce nam pomagaæ, chce byæ naszym Przyjacie-

lem. Nastêpnie prowadzimy dzieci do rachunku sumienia i modlitwy.

– Po co Jezus spotyka siê z nami?

– Czym obdarowuje nas w czasie tych spotkañ?

– Kim jesteœmy dla Jezusa, gdy spotykamy siê z Nim?

Jezus przychodzi do nas, by byæ z nami, chce byœmy byli Jego przyja-

ció³mi.

Proponujemy dzieciom modlitwê.

Pomyœlê!

– Czy ja chcê spotkaæ siê z Jezusem?

– Czy chcê byæ Jego prawdziwym przyjacielem?

– Co zrobiê, by czêœciej siê z Nim spotykaæ?

Abym móg³ spotkaæ Jezusa w Eucharystii, w s³owie Bo¿ym, w innych

sakramentach, potrzebujê mocnej wiary. O tê wiarê módlmy siê wspólnie.

Modlitwa – wiersz z podrêcznika strona 204.

Wierzê w Twoje zmartwychwstanie

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

27

I w obecnoœæ Twoj¹,

Panie, poœród nas.

Ufam, ¿e gdy siê zbieramy,

dom modlitw¹

nape³niamy – jesteœ tam.

W znakach sta³eœ siê nam bliski,

ogarniaj¹c sob¹

wszystkich – zbawiasz nas.

D. Utrwalenie – praca ucznia
Nawi¹zujemy do ostatniej modlitwy i ustalamy z dzieæmi, o jakich spo-

tkaniach z Jezusem ona mówi i co dziêki tym spotkaniom mamy.

– Kiedy spotykamy Jezusa zmartwychwsta³ego?

– W jakich znakach jest on obecny (wskazujemy na tablicê ze znakami

sakramentów)?

– Czym obdarza nas Jezus podczas tych spotkañ?

Nastêpnie wykonujemy wspólnie æwiczenia z podrêcznika ze strony 202 i 203.

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, ¿e spotyka siê ze zmartwychwsta³ym Jezusem podczas Eu-

charystii (jak uczniowie w Wieczerniku).

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi powiedzieæ, czym Jezus obdarowuje nas podczas Eucha-

rystii.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ wierzy w spotkanie ze zmartwychwsta³ym Jezusem na wspólnej

modlitwie i w znakach sakramentalnych.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Prosimy rodziców o przeczytanie z dzieckiem tekstu „Przeczytajmy ra-

zem!” oraz o przypominanie, aby w czasie przeistoczenia przyjê³o w³aœci-

w¹ postawê szacunku, patrzy³o z wiar¹ na Hostiê oraz Kielich i myœla³o

o Jezusie obecnym wœród nas.

47. Jezus zmartwychwsta³y spotyka siê z nami

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

28

48. JEZUS DAJE NAM SIEBIE W EUCHARYSTII

1. Cele katechetyczne

Wprowadzamy w pe³ne uczestnictwo w Eucharystii. Kszta³tujemy od-

powiednie postawy.

2. Treœci katechezy

Katechizm Koœcio³a Katolickiego za Konstytucj¹ o liturgii mówi o Eu-

charystii jako Ÿródle i szczycie ¿ycia chrzeœcijañskiego, dope³nieniu wta-

jemniczenia chrzeœcijañskiego. Eucharystia jest pami¹tk¹ Paschy Chrystu-

sa, pokarmem podtrzymuj¹cym nasze si³y w czasie ziemskiego pielgrzymo-

wania, w d¹¿eniu do ¿ycia wiecznego.

Okreœlenia: pokarm, napój, posi³ek, chleb stosowane dla uwydatnienia

prawdy, jak¹ zawiera misterium Eucharystii, umo¿liwia odwo³ywanie siê do

naturalnego pokarmu i napoju dla lepszego przybli¿enia uczniom Euchary-

stii. Czym jest chleb dla naszego ¿ycia, tym przyjêcie Eucharystii dla ¿ycia

Bo¿ego w nas. Eucharystia utrzymuje, umacnia, odnawia, nape³nia radoœci¹.

Sam Jezus mówi w Ewangelii œwiêtego Jana: „Kto spo¿ywa moje Cia³o

i Krew moj¹ pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6, 56). Do XII w. przyjmo-

wano zwykle Eucharystiê pod dwiema postaciami. Dopiero na prze³omie

XIII/XIV w. praktyka ta powoli przesta³a obowi¹zywaæ ze wzglêdu na licz-

nie szerz¹ce siê b³êdy teologiczne. Obecnie od Soboru Watykañskiego II

zaczêto wprowadzaæ w wielu Koœcio³ach lokalnych Komuniê œwiêt¹ pod

dwiema postaciami.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

29

Do duchowo owocnego przyjêcia Komunii œwiêtej konieczne jest zba-

danie swojego sumienia oraz staranne przygotowanie. Kto jest œwiadom

pope³nienia grzechu ciê¿kiego, zanim przyjmie Komuniê œwiêt¹, winien

przyst¹piæ do sakramentu pokuty. Od aktu pokuty zaczyna siê te¿ ka¿da Msza

œwiêta. Tak¿e post eucharystyczny, niegdyœ bardzo surowy, s³u¿y godnemu

przygotowaniu siê do przyjêcia Komunii œwiêtej. Wierz¹cy, który przycho-

dzi do sto³u Pañskiego, na s³owa kap³ana: „Cia³o Chrystusa” odpowiada

„Amen”, przez to mówi: „Tak, wierzê!”.

Eucharystia jest uczt¹ ofiarn¹, uczt¹, w której wystarcza pokarmu dla

ka¿dego, kto jest g³odny. Dla nikogo tego pokarmu nie zabraknie.

Wystawnoœæ zewnêtrzna przyjêæ pierwszokomunijnych, zwracanie uwagi

na otrzymywanie prezentów, kontrastuje ostro z tym, co jest najistotniejsze

w spotkaniu z Jezusem w Komunii œwiêtej.

3. Zadania nauczyciela religii

Zapoznanie ze sposobem przyjmowania Komunii œwiêtej – nauczenie

postawy, gestów oraz wezwañ „Cia³o Chrystusa” – „Amen”. Wyjaœnienie,

czym jest poca³owanie przez kap³ana o³tarza, co oznacza bia³y obrus, krzy¿

na o³tarzu i zapalona œwieca.

4. Metody i œrodki

W katechezie stosujemy pogadankê, wyk³ad, pracê z podrêcznikiem.

Pomoce: bia³y obrus, œwieca, krzy¿, wyciête z kartonu obrazy Hostii i Kie-

licha.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Polecamy uczniom otworzyæ podrêcznik na stronie 205, przeczytaæ tekst

i uzupe³niæ zdania pod ilustracjami. Potem prowadzimy pogadankê.

48. Jezus daje nam siebie w Eucharystii

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

30

Przypomnieliœcie sobie, co dzieje siê, gdy kap³an bierze do r¹k bia³¹

Hostiê i wypowiada s³owa „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy...”, potem bie-

rze do r¹k Kielich z winem i mówi „Bierzcie i pijcie z tego wszyscy...”.

Ten bia³y op³atek i wino nie s¹ ju¿ zwyk³ym chlebem i winem, ale Cia-

³em i Krwi¹ samego Jezusa Chrystusa. On je przemieni³. Jezus, ukryty

pod postaciami chleba i wina, chce w ten sposób przychodziæ do naszych

serc, abyœmy przyjmuj¹c Go, mieli ¿ycie Bo¿e w sobie. On z³¹czy³ siê

z nami przez chrzest, ale w Komunii œwiêtej chce z³¹czyæ siê z nami

jeszcze œciœlej.

Co nam ma pomóc lepiej prze¿ywaæ ka¿d¹ Mszê œwiêt¹? Co mamy wi-

dzieæ i rozumieæ?

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Na Mszy œwiêtej gromadzimy siê wokó³ o³tarza. To jest nasz wspólny

stó³. To zarazem znak obecnego wœród nas Jezusa. Dlatego kap³an na po-

cz¹tku Mszy œwiêtej ca³uje o³tarz, aby w ten sposób oddaæ ho³d samemu

Jezusowi.

Polecamy, by dzieci otworzy³y podrêczniki na stronie 206 i wyjaœniamy

znaczenie bia³ego obrusa, krzy¿a i zapalonej œwiecy. Korzystamy z tekstu

umieszczonego na stronie 206 podrêcznika. Nastêpnie omawiamy bezpoœred-

nie przygotowanie siê do przyjêcia Pana Jezusa w Komunii œwiêtej i spo-

sób przyjmowania Komunii.

Wszystkich ludzi zgromadzonych wokó³ o³tarza, tak¿e i was, Pan Jezus

zaprasza do z³¹czenia siê z Nim w Komunii œwiêtej. Aby byæ godnym przy-

jêcia Chrystusa, trzeba mieæ ¿ycie Bo¿e w sobie, czyli ³askê uœwiêcaj¹c¹.

Ka¿dy z nas zosta³ obdarowany na chrzcie œwiêtym, ale niektórzy ludzie

odeszli od Boga tak daleko, ¿e stracili ¿ycie Bo¿e. Dopiero przez szczere

nawrócenie i rozgrzeszenie w sakramencie pokuty, otwieraj¹ siê znowu na

uœwiêcaj¹ce dzia³anie Bo¿e. Dlatego je¿eli obraziliœmy Boga ciê¿kimi grze-

chami, to najpierw korzystamy z sakramentu pokuty i pojednania prosz¹c,

aby Jezus przebaczy³ nasze winy. Natomiast za wszystkie drobne przewi-

nienia przepraszamy Boga na pocz¹tku Mszy œwiêtej.

Jezus Chrystus jest Bogiem i Cz³owiekiem. On uœwiêca nas ca³ych i trze-

ba byœmy i cia³em i sercem byli przygotowani na Jego przyjêcie w Komu-

nii œwiêtej. Takim przygotowaniem cia³a jest to, ¿e na godzinê przed Ko-

muni¹ nie jemy ¿adnych pokarmów i nie pijemy niczego oprócz wody. Ten

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

31

post nazywamy postem eucharystycznym. Okazujemy przez ten post goto-

woœæ do godnego przyjêcia Pana Jezusa.

Gdy ju¿ bêdziecie podchodziæ do o³tarza ze z³o¿onymi rêkami, uklêk-

niecie i uniesiecie g³owê nieco do góry, tak aby kap³an widzia³ wasz¹ twarz.

Gdy us³yszycie s³owa: „Cia³o Chrystusa”, odpowiadacie „Amen”, jako

wyznanie wiary, ¿e pod postaci¹ chleba jest prawdziwy Pan Jezus. Otwie-

racie usta, a na waszym lekko wysuniêtym jêzyku ksi¹dz po³o¿y Hostiê. Od

razu zamykacie usta i spokojnie po³ykacie Bo¿y pokarm. Nie bójcie siê, jeœli

trzeba by by³o go pogryŸæ. Pan Jezus da³ nam ten Bo¿y pokarm do jedze-

nia. Pamiêtacie, co najwa¿niejsze, ¿e w taki sposób przyszed³ do was praw-

dziwy, ¿ywy Pan Jezus.

Te czynnoœci trzeba dok³adnie pokazaæ, i przeæwiczyæ kilka razy w szko-

le, a nastêpnie w koœciele. Pouczyæ, co nale¿y zrobiæ z Hosti¹, kiedy j¹ otrzy-

mamy z r¹k kap³ana.

W czasie Pierwszej Komunii œwiêtej na ogó³ bêdziecie klêkaæ przy przyj-

mowaniu Pana Jezusa. W niektórych parafiach czasem bêdziecie Komuniê

œwiêt¹ przyjmowaæ w postawie stoj¹cej. I klêcz¹c i stoj¹c okazujemy nasz

szacunek wobec Jezusa Chrystusa. W naszym kraju kap³an podaje Hostiê

do ust na jêzyk. Byæ mo¿e widzieliœcie, np. w innym kraju albo na filmach,

¿e kap³an k³adzie Hostiê na rêkê przyjmuj¹cemu, który sam ze skupieniem

wk³ada J¹ do ust. Trzeba wówczas z³o¿yæ odpowiednio d³onie, uk³adaj¹c

jedn¹ na drugiej tak, aby sta³y siê niejako tronem dla Chrystusa.

Pokazujemy dzieciom ten gest.

Zazwyczaj przyjmuje siê Komuniê tylko jeden raz w ci¹gu dnia. Je¿eli

jednak uczestniczy siê we Mszy œwiêtej dwa razy w ci¹gu jednego dnia (np.

w Pasterce, w Wigiliê Paschaln¹, czyli w Wielk¹ Sobotê w nocy) – wówczas

mo¿na na jednej i na drugiej Mszy œwiêtej przyj¹æ Pana Jezusa.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Zbli¿a siê dzieñ, gdy i wy bêdziecie mogli w pe³ny sposób uczestniczyæ

we Mszy œwiêtej. Pomyœlcie przez chwileczkê, jak przygotowujecie siê na

spotkanie z Jezusem?

Prosimy dzieci o powstanie i w modlitewnym skupieniu czytamy im py-

tania ze strony 207. Po wezwaniu do dziêkczynienia zachêcamy do podziê-

kowania w myœlach, a po chwili koñczymy katechezê odpowiedni¹ piosen-

k¹, któr¹ dzieci znaj¹, np. „Przygotujê Ci serce, o Chryste...”.

48. Jezus daje nam siebie w Eucharystii

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

32

D. Utrwalenie – praca ucznia

W celu utrwalenia wiadomoœci polecamy uzupe³niæ w podrêczniku ry-

sunek na stronie 206 lub narysowaæ go w zeszycie.

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, co to jest post eucharystyczny.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi godnie przyj¹æ Komuniê œwiêt¹.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ chce œwiadomie i czynnie uczestniczyæ w sposób pe³ny w Eucha-

rystii.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

W domu dzieci powinny wraz z rodzicami przeæwiczyæ odpowiednie

zachowanie siê w czasie przyjmowania Komunii œwiêtej. Niech tak¿e za-

poznaj¹ siê z tekstem „Przeczytajmy razem!”.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

33

49. JEZUS CZYNI NAS KOŒCIO£EM

Zes³anie Ducha Œwiêtego

1. Cele katechetyczne

Utrwalamy wiarê w dzia³anie Ducha Œwiêtego w Koœciele. Przybli¿amy

treœæ piêciu przykazañ koœcielnych. Przygotowujemy do w³aœciwego prze-

¿ywania uroczystoœci Wniebowst¹pienia i Zes³ania Ducha Œwiêtego.

2. Treœci katechezy

W dzieñ Piêædziesi¹tnicy Jezus Chrystus wype³nia to, co zapowiedzia³

przed swoim wniebowst¹pieniem. Wylewa na zebranych w Wieczerniku

Ducha Œwiêtego. Dziêki temu Koœció³ objawia siê œwiatu. Duch Œwiêty

zosta³ dany Koœcio³owi, aby Go ustawicznie uœwiêca³. Przez Chrystusa

w jednym Duchu mamy przystêp do Ojca.

Uroczystoœæ Zes³ania Ducha Œwiêtego jest liturgicznym obchodem wy-

darzeñ zbawczych, które wed³ug Dziejów Apostolskich (2,1) zbieg³o siê

z ¿ydowskim obchodem dziêkczynienia. ¯ydzi wówczas dziêkowali Bogu

za zebrane plony. Pierwociny zbiorów sk³adali Bogu w ofierze. Te œwiêta

by³y dla ¯ydów przypomnieniem przymierza, które Bóg zawar³ z Nimi na

Synaju. Dla nas chrzeœcijan ten dzieñ sta³ siê uroczystoœci¹ ludu Nowego

Przymierza, dla którego Zes³anie Ducha Œwiêtego jest pierwszym owocem

tajemnicy paschalnej. Uroczystoœæ Zes³ania Ducha Œwiêtego jest ostatni¹

Niedziel¹ Wielkanocy i zakoñczeniem okresu wielkanocnego.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

34

Podobnie jak Aposto³owie wraz z otrzymaniem Ducha Œwiêtego poczu-

li siê uzdolnieni do tego, aby wype³niaæ powierzone im pos³annictwo, tak

i my powinniœmy odkryæ w sobie odwagê, mêstwo, za spraw¹ Ducha Œwiê-

tego, który nieustannie dzia³a w swoim Koœciele. Sam Duch bowiem wspiera

swym œwiadectwem nas, ¿e jesteœmy dzieæmi Bo¿ymi. Je¿eli zaœ jesteœmy

dzieæmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a wspó³dziedzicami Chrystu-

sa (por. Rz 8, 16-17).

3. Zadania nauczyciela religii

Przypomnienie o uczestnictwie we Mszy œwiêtej w uroczystoœæ Wnie-

bowst¹pienia i Zes³ania Ducha Œwiêtego. Wyjaœnienie istoty dzia³ania Du-

cha Œwiêtego. Uczenie opartego na wierze odkrywania obecnoœci i zbaw-

czego dzia³ania zmartwychwsta³ego Jezusa i Ducha Œwiêtego.

4. Metody i œrodki

W katechezie stosujemy pogadankê i pracê z podrêcznikiem.

Pomoce: zdjêcia przedstawiaj¹ce rodzinê (mog¹ byæ wyciête z ró¿nych

czasopism), kolorowa kreda, zdjêcia koœcio³a parafialnego.

5. Propozycja katechezy

A. Wprowadzenie do katechezy

Katechezê rozpoczynamy modlitw¹ (np. prosimy Ducha Œwiêtego o dar

m¹droœci lub œpiewamy piosenkê znan¹ dzieciom z klasy pierwszej: „Czy wy

wiecie, ¿e jesteœmy œwi¹tyni¹”).

Pokazujemy przyniesione zdjêcia, przedstawiaj¹ce ró¿ne rodziny. Oma-

wiamy je kolejno i umieszczamy na tablicy. Prosimy tak¿e, aby dwoje lub

troje dzieci narysowa³o na tablicy swoje rodziny, ka¿de innym kolorem kre-

dy. Wszystkie rodziny obrysowujemy oddzielnymi ko³ami. Po skoñczonej

pracy zadajemy pytania.

– Jak myœlicie, co ³¹czy wszystkie osoby w rodzinie?

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

35

– Po czym poznajemy, ¿e dana osoba nale¿y do tej, czy innej rodziny?

Dzieci mog¹ wymieniæ wspólny dom, podobieñstwo, pokrewieñstwo, a my

zwracamy uwagê na nazwisko.

To, co ³¹czy wszystkie osoby w rodzinie to zazwyczaj wspólne nazwi-

sko. Je¿eli wymieniamy czyjeœ nazwisko, to wiemy, ¿e dana osoba nale¿y

do swojej rodziny. Te rodziny tworz¹ jeszcze wiêksz¹ rodzinê. Zapewne

niektórzy z was siê domyœlaj¹, jak j¹ nazywamy. Dziœ dowiemy siê czegoœ

wa¿nego na temat tej wielkiej rodziny.

B. Odkrywamy wezwanie Bo¿e

Przez czterdzieœci dni po swoim Zmartwychwstaniu Jezus ukazywa³ siê

ró¿nym ludziom, spotyka³ siê ze swoimi uczniami. Poleci³ im iœæ nauczaæ

wszystkie narody i udzielaæ chrztu œwiêtego w imiê Ojca i Syna, i Ducha

Œwiêtego. Jednak Jezus wkrótce odszed³ z cia³em do nieba, wniebowst¹pi³.

Uroczystoœæ Wniebowst¹pienia Jezusa obchodzimy w siódm¹ niedzielê

wielkanocn¹.

Jezus wiedzia³, ¿e Jego uczniom jest bardzo smutno, bo nie bêd¹ Go ju¿

widzieæ poœród nich, ale obieca³, ¿e nie zostan¹ sami. Zeœle im Ducha Po-

cieszyciela. I sta³o siê tak, jak Jezus obieca³. Po Wniebowst¹pieniu w uro-

czystoœæ Piêædziesi¹tnicy, kiedy Aposto³owie przebywali w Wieczerniku na

modlitwie, Jezus wype³nia swoj¹ obietnicê. Dowiadujemy siê o tym z Pi-

sma œwiêtego, którego odpowiedni fragment mamy w naszych podrêczni-

kach na stronie 208.

Czytamy fragment Pisma Œwiêtego sami lub wybieramy dobrze czytaj¹-

ce dziecko z klasy.

To wydarzenie, o którym przeczytaliœmy przed chwil¹ przedstawia nam

tak¿e zdjêcie.

Omawiamy kolejno tekst Pisma Œwiêtego w zestawieniu z zamieszczonym

zdjêciem na stronie 209, a nastêpnie opowiadamy.

– Dlaczego Aposto³owie nie zobaczyli Ducha Œwiêtego?

Mimo tak postawionego pytania dzieci byæ mo¿e powiedz¹, ¿e Ducha

Œwiêtego by³o widaæ przez szum wiatru, ogniste jêzyki...

Ducha Œwiêtego nikt jeszcze nie zobaczy³. Nie widzieli Go tak¿e ucznio-

wie Jezusa Chrystusa. Pismo Œwiête mówi, ¿e Aposto³om ukaza³y siê jak-

by ogniste jêzyki, ¿e s³yszeli szum jakby gwa³townego wichru. Jednak to

tylko „jakby”. Naprawdê zostali nape³nieni Duchem Œwiêtym. Nie zawsze

49. Jezus czyni nas Koœcio³em

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

36

Duch Œwiêty przychodzi tak gwa³townie. Czêsto przychodzi cichutko, nie-

postrze¿enie, ale nape³nia nas tak, jak nape³ni³ Aposto³ów. Nie wiemy jak

to siê dzieje, ale na pewno Duch Œwiêty zmienia nasze ¿ycie. Zmieni³ tak¿e

Aposto³ów. Zaczêli odwa¿nie wszystkim g³osiæ naukê o Jezusie.

My tak¿e otrzymaliœmy Ducha Œwiêtego w czasie naszego chrztu. W ko-

œciele by³o cicho. Nie by³o widaæ p³omieni nad g³owami, ani s³ychaæ szu-

mu wiatru, ale Duch Œwiêty przyszed³ do nas.

Od chwili chrztu œwiêtego, nape³nieni tak jak Aposto³owie Duchem Œwiê-

tym, nale¿ymy do jeszcze wiêkszej rodziny, mamy jeszcze wiêcej sióstr i bra-

ci. Ta rodzina Jezusa nazywa siê Koœcio³em. Nale¿¹ do niej wszyscy, któ-

rzy w Niego wierz¹.

Zakreœlamy jednym wielkim ko³em wszystkie rodziny narysowane w po-

szczególnych ko³ach na tablicy.

To Duch Œwiêty jednoczy nas wszystkich przyjmuj¹cych Cia³o i Krew

Chrystusa. Jezus jest G³ow¹ tego Koœcio³a, kieruje Nim, a pomagaj¹ Mu

w tym papie¿, biskupi i kap³ani. Kiedy mówimy o takim Koœciele, to s³o-

wo Koœció³ piszemy wielk¹ liter¹.

Piszemy nad zakreœlonym ko³em s³owo Koœció³.

Wszyscy ochrzczeni, wierz¹cy w Chrystusa, przychodz¹ na ucztê z Nim

do domu modlitwy, który nazywamy te¿ koœcio³em. Ten dom to nasz koœció³

parafialny i wszystkie inne koœcio³y. Na pewno wiecie, jak wygl¹da nasz

koœció³ parafialny, spróbujcie go teraz narysowaæ w waszych podrêcznikach

na stronie 211.

Pokazujemy, a nastêpnie umieszczamy na tablicy, b¹dŸ rysujemy, koœció³

parafialny w tym czasie, kiedy dzieci rysuj¹ w katechizmach.

Gdy chodzi nam o budynek, s³owo „koœció³” piszemy ma³¹ liter¹.

Podpisujemy rysunek, zdjêcie koœcio³a.

Widzicie wiêc, ¿e Koœció³ to spo³ecznoœæ ludzi ochrzczonych, kochaj¹-

cych Boga. Jednak Bóg kocha wszystkich ludzi i wszystkich chce przypro-

wadziæ do siebie. Dlatego mówimy, ¿e wszyscy ludzie, którzy chc¹ byæ na-

prawdê dobrzy, nawet jeœli nie poznali Jezusa Chrystusa, dziêki dzia³aniu

Ducha Œwiêtego i Pana Jezusa w Koœciele, bêd¹ tak¿e doprowadzeni w spo-

sób znany jedynie Bogu – do nieba. Oni równie¿ w niewidzialny sposób

nale¿¹ do Koœcio³a.

Tak¿e nas Jezus chce nas doprowadziæ do zbawienia, do nieba. Abyœmy

ten cel mogli osi¹gn¹æ w Koœciele, ustanowione s¹ przykazania. Jest ich piêæ.

Pos³uchajcie, o czym one mówi¹.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

37

Czytamy i wyjaœniamy przystêpnie dzieciom treœæ przykazañ.

1. W niedzielê i œwiêta nakazane uczestniczyæ we Mszy œwiêtej i po-

wstrzymaæ siê od prac niekoniecznych.

2. Przynajmniej raz w roku przyst¹piæ do sakramentu pokuty.

3. Przynajmniej raz w roku w okresie wielkanocnym przyj¹æ Komuniê

œwiêt¹.

4. Zachowywaæ nakazane posty i wstrzemiêŸliwoœæ od pokarmów miê-

snych, a w okresach pokuty, powstrzymywaæ siê od udzia³u w zaba-

wach.

5. Troszczyæ siê o potrzeby wspólnoty Koœcio³a.

C. Odpowiadamy na wezwanie Bo¿e

Dowiedzieliœcie siê dzisiaj, ¿e od chwili chrztu œwiêtego nape³nieni

Duchem Œwiêtym nale¿ycie do wielkiej rodziny Jezusa, nazywanej Koœcio-

³em. Wszyscy w niej mamy siê nawzajem szanowaæ, kochaæ i postêpowaæ

tak, aby wszystkim dobrze siê w niej ¿y³o.

Prowadzimy z dzieæmi rozmowê utrwalaj¹c¹ treœæ katechezy, zadaj¹c

kolejno pytania.

– Czy wy nale¿ycie do tej rodziny – Koœcio³a, czy te¿ nie?

– Od kiedy nale¿ycie do tej rodziny?

– Kto jeszcze nale¿y do niej?

– Kto jest G³ow¹ Koœcio³a?

– Dlaczego Jezus za³o¿y³ Koœció³?

– Co daje Koœció³, aby pomóc nam siê zbawiæ?

– Ile jest przykazañ koœcielnych?

– O czym one nam mówi¹?

Prosimy, aby dzieci wsta³y do modlitwy.

A teraz pomyœlcie:

– Czy szanujecie swoich braci i siostry, którzy nale¿¹ do jednego Koœcio³a?

Katechezê koñczymy piosenk¹ „Czy wy wiecie, ¿e jesteœmy œwi¹tyni¹...”.

D. Utrwalenie – praca ucznia

W zeszycie pod tematem dzieci rysuj¹ symbol Ducha Œwiêtego, siedem

p³omieni.

Polecamy wykonaæ æwiczenie na stronie 210.

49. Jezus czyni nas Koœcio³em

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

38

Przewidywane osi¹gniêcia ucznia

Wiedza – co uczeñ wie?

Uczeñ wie, kiedy piszemy s³owo KOŒCIÓ£ ma³¹, a kiedy wielk¹ liter¹.

Umiejêtnoœci – co uczeñ potrafi?

Uczeñ potrafi odró¿niæ obraz (wicher, ogieñ) od rzeczywistoœci dzia³a-

nia Ducha Œwiêtego (rozumie, ¿e opis nie jest dos³owny). Zna pojêcie Ko-

œcio³a, jako ludzi zgromadzonych wed³ug planu Boga Ojca przez Jezusa

Chrystusa, dziêki dzia³aniu Ducha Œwiêtego.

Interioryzacja wartoœci – co uczeñ ceni?

Uczeñ wierzy w dzia³anie Ducha Œwiêtego.

6. Wspó³praca z rodzin¹ i parafi¹

Prosimy, aby dzieci wspólnie z rodzicami przygotowa³y odœwiêtnie dom

na uroczystoœæ Zes³ania Ducha Œwiêtego, uczestniczy³y we Mszy œwiêtej

w uroczystoœæ Wniebowst¹pienia i Zes³ania Ducha Œwiêtego.

Wskazane by³oby zaproszenie dzieci na celebracjê chrztu œwiêtego i za-

chêta do uwa¿nej obserwacji tego wydarzenia, by w oparciu o spostrze¿e-

nia dzieci przeprowadziæ katechezê w najbli¿szym czasie.

VI. Jezus ¿yje wœród nas i daje nam siebie

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

41

Notatki

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

41

Notatki

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

39

Spis treœci

43. Cieszymy sie Jezusem zmartwychwsta³ym ...................................... 1

44. Wierzymy, ¿e Jezus przekaza³ Aposto³om dar odpuszczania

grzechów .......................................................................................... 7

45. Przyjmujemy od Jezusa dar przebaczenia ........................................ 13

46. Jezus nazywa nas swoimi przyjació³mi ............................................ 18

47. Jezus zmartwychwsta³y spotyka siê z nami ...................................... 23

48. Jezus daje nam siebie w Eucharystii ................................................ 28

49. Jezus czyni nas Koœcio³em ............................................................... 33