1

Nihil obstat: Prze³o¿ony Prowincji Polski Po³udniowej Towarzystwa Jezusowego

ks. Krzysztof Dyrek SJ, prowincja³, Kraków, dn. 29 maja 2003 r., l.dz. 107/03.

Poradnik metodyczny do nauczania religii rzymskokatolickiej wed³ug

podrêcznika nr AZ-12-01/1-12 zgodnego z programem nauczania nr AZ-1-01/1.

Recenzenci

Ks. dr Damian Bryl, Ks. dr Józef Kraszewski

Redakcja

Teresa Czarnecka, Ks. W³adys³aw Kubik SJ

Zespó³ autorów

Ks. Krzysztof Biel SJ – Kraków

Ks. Ryszard Lis – Rzeszów

Teresa Czarnecka – Boles³awiec

Agnieszka Myszewska-Dekert – Kraków

Ewa Dybowska – Kraków

Ks. Tadeusz Nosek – Kraków

Anna Duka – Katowice

Edyta Polak – Rzeszów

Ewa Dziaduœ – Przemyœl

Barbara R¹czka – Rzeszów

Beata G³owala – Rzeszów

S. Margarita Sondej OSU – Kraków

S. Justyna Karaœ – Przemyœl

Ks. Józef Stala – Tarnów

Ks. W³adys³aw Kubik SJ – Kraków

Iwona Szymusik – Rzeszów

Barbara Lis-Buczek – Rzeszów

Beata Wawrzkiewicz – Kraków

Projekt ok³adki

Joanna i Piotr Panasiewicz

Projekt ok³adki

Joanna i Piotr Panasiewicz

© Wydawnictwo WAM

•

Ksiê¿a Jezuici, Kraków 2003

© Studio INIGO – CD – 2003

Wznowienie 2010

ISBN 978-83-7318-162-5

WYDAWNICTWO WAM

ul. Kopernika 26 • 31-501 KRAKÓW

tel. [phone] • faks 12 42 95 003

e-mail: [e-mail]

DZIA£ HANDLOWY

tel. [phone] • faks 12 43 03 210

e-mail: [e-mail]

Zapraszamy do naszej KSIÊGARNI INTERNETOWEJ:

http://WydawnictwoWam.pl

tel. [phone]

faks 12 62 93 261

Druk i oprawa:

Drukarnia Wydawnictwa WAM

ul. Kopernika 26 • 31-501 Kraków

wydawnictwowam.pl

Wszelkie prawa zastrze¿one. Bez pisemnej zgody wydawcy nie mo¿na do podrêcznika tworzyæ

¿adnych materia³ów pomocniczych.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

1

WYJAŒNIENIE TERMINÓW

stosowanych w Podrêczniku metodycznym równoleg³ym do podrêcznika

do religii dla klasy II szko³y podstawowej, opracowanego na podstawie Pro-

gramu nauczania religii zatwierdzonego przez Komisjê Wychowania Kato-

lickiego Konferencji Episkopatu Polski w Radomiu 20 wrzeœnia 2001 r.

Cele katechetyczne okreœlaj¹, czemu ma s³u¿yæ nauczanie i wychowa-

nie religijne w œrodowisku szkolnym z uwzglêdnieniem wspó³pracy z ro-

dzin¹ i parafi¹.

Treœci okreœlaj¹ niezbêdne informacje, które zawieraj¹ poszczególne

katechezy.

Zadania nauczyciela religii to dzia³ania katechety zmierzaj¹ce do re-

alizacji celów katechetycznych.

Osi¹gniêcia (kompetencje) opisuj¹ wiadomoœci (co uczeñ wie?) oraz

umiejêtnoœci ucznia (co uczeñ potrafi?), które s¹ wynikiem podjêcia przez

nauczyciela i podmiot wype³nienia konkretnych zadañ oraz przekazania tre-

œci po to, by zrealizowaæ cele katechetyczne nauki religii.

Niniejsze opracowanie zawiera tak¿e, jako osi¹gniêcia w zakresie wy-

chowania religijnego, okreœlone wartoœci, które podlegaj¹ interioryzacji na

lekcjach religii (co uczeñ ceni?).

Zarówno cele katechetyczne, jak i treœci, zadania nauczyciela religii oraz

osi¹gniêcia ucznia zosta³y rozpisane na poszczególne jednostki lekcyjne.

Zwraca jednak uwagê fakt, ¿e Podstawa programowa nie okreœla osi¹gniêæ

ani w katechezie przedszkolnej, ani w m³odszym wieku szkolnym – ze wzglê-

du na szczególn¹ potrzebê indywidualnego traktowania dziecka na tych eta-

pach katechizacji. Bardzo wa¿ne jest, by katecheta zdawa³ sobie z tego spra-

wê i nie traktowa³ zamierzonych osi¹gniêæ, jako jedynej miary, któr¹ przy-

k³adaæ mo¿e do ka¿dego ucznia.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

2

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

3

Plan edukacji religijnej

Komisja Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski

PROGRAM NAUCZANIA RELIGII DLA KLASY II

SZKO£Y PODSTAWOWEJ

NR PROGRAMU: AZ-1-01/1

BLISCY SERCU JEZUSA

Program klasy II stanowi pomoc w bezpoœrednim przygotowaniu kate-

chizowanych do spotkania z Chrystusem w Eucharystii oraz w sakramen-

cie pokuty i pojednania. Usi³owano uwzglêdniæ przy tym psychofizyczny

i religijno-kulturowy rozwój drugoklasistów. Natomiast w strukturach tre-

œciowych proponuje siê nawi¹zywanie do codziennych doœwiadczeñ wycho-

wanków, w szczególnoœci zaœ do tych, które dotycz¹ zapraszania, s³uchania

i odpowiadania, przepraszania i przebaczania, dziêkowania, przedstawiania

siê i obdarowywania, przyjaŸni, gwoœcinnoœci. Doœwiadczenia te zamierza

siê wyjaœniæ w œwietle wiary w bliskiego i przyjaznego ludziom Boga po

to, aby u³atwiæ katechizowanym coraz g³êbsze nawi¹zywanie komunii z Je-

zusem przebaczaj¹cym grzechy oraz daj¹cym siebie ludziom w Eucharystii

(Najœwiêtszym Sakramencie O³tarza).

Powy¿sze za³o¿enia uporz¹dkowano wed³ug nastêpuj¹cego klucza: Je-

zus za poœrednictwem rodziców, katechetów, nauczycieli i duszpasterzy

zaprasza dzieci do siebie (dzia³ 1), uczy ich s³uchaæ s³owa Bo¿ego i na nie

odpowiadaæ (dzia³ 2), pokazuje im Ojca i daje im siebie (dzia³ 3). Jezus jest

naszym Przyjacielem (dzia³ 4), który przebacza grzechy (dzia³ 5) i którego

zapraszamy do siebie (dzia³ 6).

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

4

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

5

1. JEZUS ZAPRASZA NAS DO SIEBIE

Cele katechetyczne

• Tworzenie atmosfery sprzyjaj¹cej spontanicznemu dzieleniu siê prze-

¿yciami z wakacji oraz gotowoœci radosnego odpowiadania na zaproszenie

Jezusa do spotykania siê z Nim w ci¹gu nowego roku szkolnego i kateche-

tycznego.

• Zapoznanie z ró¿nymi formami zaproszeñ miêdzyludzkich oraz sposo-

bami obecnoœci Chrystusa w swoim Koœciele.

• Wprowadzenie w przebieg przygotowania do pierwszego spotkania

z Chrystusem w Eucharystii i sakramencie pokuty.

Treœci

• Moje wakacje z Bogiem i bliŸnimi w rodzinie Jezusa.

• Ludzie zapraszaj¹ do siebie i wzajemnie siê odwiedzaj¹.

• Jezus obecny w swoim s³owie zaprasza do s³uchania i rozwa¿ania s³o-

wa Bo¿ego w domu, szkole i koœciele parafialnym.

• Jezus obecny w modlitwie Koœcio³a zaprasza do modlitwy w rodzinie,

grupie katechetycznej oraz do udzia³u w nabo¿eñstwach liturgicznych.

• Jezus obecny w ludziach potrzebuj¹cych pomocy zaprasza do pe³nie-

nia uczynków mi³osierdzia.

• Jezus obecny w osobie kap³ana udziela przebaczenia grzechów w sa-

kramencie pokuty.

• Jezus obecny w osobie kap³ana karmi swoim s³owem i swoim Cia³em

podczas sprawowania Eucharystii.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

6

Program edukacji religijnej dla klasy II szko³y podstawowej

• Jezus obecny w Najœwiêtszym Sakramencie zaprasza do bycia z Nim

(adoracje, udzia³ w procesjach).

• Dobrane s³owa Jezusa, pieœni religijne, modlitwy i krótkie formu³y

wiary sprzyjaj¹ce interioryzacji powy¿szych treœci.

Zadania nauczyciela religii

• Wspó³dzia³anie z rodzicami, nauczycielami i duszpasterzami w opra-

cowaniu oraz realizacji ca³orocznego programu przygotowuj¹cego uczniów

do pierwszej spowiedzi i Komunii Œwiêtej.

• Wspomaganie wynikaj¹cego z wiary rozpoznawania obecnoœci Jezusa

Chrystusa w ¿yciu Koœcio³a oraz formowanie chêci korzystania z sakramen-

tów pokuty i pojednania oraz Eucharystii.

• Przedstawianie katechizowanym i ich rodzicom planu katechezy ini-

cjacyjnej w zakresie sakramentów pojednania i pokuty oraz pe³nego udzia-

³u w Eucharystii skorelowanego z ¿yciem rodziny, szko³y i parafii.

2. S£UCHAMY S£ÓW BOGA I ODPOWIADAMY

Cele katechetyczne

• Uwra¿liwianie na potrzebê uwa¿nego s³uchania oraz dawania w³aœci-

wych odpowiedzi ludziom i Bogu.

• Zaznajomienie z ró¿nymi formami i sposobami przemawiania Boga do

ludzi.

• Kszta³towanie umiejêtnoœci odpowiadania konkretnymi postawami

religijno-moralnymi na s³owa Boga.

• Uczenie liturgicznych odpowiedzi na us³yszane s³owo Bo¿e: Bogu niech

bêd¹ dziêki; chwa³a Tobie S³owo Bo¿e itp.

Treœci

• Sposoby s³uchania i odpowiadania w relacjach miêdzyludzkich.

• Bóg pozwala siê poznaæ w zapisanych s³owach Pisma Œwiêtego, które

z szacunkiem czytamy w rodzinie, szkole i koœciele; Bóg pozwala siê po-

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

7

znaæ w piêknie stworzonego œwiata; Bóg daje siê poznaæ w Jezusie Chry-

stusie.

• Bóg oczekuje od ludzi rozumienia i wype³niania Jego poleceñ.

• Dobrane perykopy biblijne, modlitwy, pieœni i formu³y wiary s³u¿¹ce

interioryzacji powy¿szych treœci.

Zadania nauczyciela religii

• Wspomaganie uczniów w udoskonalaniu komunikowania siê z ludŸmi

i Bogiem w zakresie uwa¿nego s³uchania i poprawnego formu³owania od-

powiedzi.

• Zapoznawanie ze sposobami porozumiewania siê Boga z ludŸmi, wy-

branymi postaciami biblijnymi, które s³ucha³y i odpowiada³y Bogu oraz

wypowiedziami Jezusa dotycz¹cymi odpuszczenia grzechów.

• Formowanie ufnego powierzenia siebie, swoich grzechów i s³aboœci

Jezusowi Chrystusowi, w którego s³owach i czynach Bóg najpe³niej obja-

wia ludziom swoje mi³osierdzie.

3. JEZUS POKAZUJE OJCA I DAJE SIEBIE

Cele katechetyczne

• Przybli¿enie osoby Jezusa, który objawia Boga jako Ojca mi³osierne-

go i obdarowuj¹cego ludzi prawdziwym Chlebem.

• Pobudzanie i rozwijanie wiary w rzeczywist¹ obecnoœæ Jezusa Chry-

stusa pod postaciami eucharystycznymi.

• Kszta³towanie dyspozycji koniecznych do godnego i owocnego spo-

tkania z Chrystusem w Komunii Œwiêtej.

Treœci

• Znaczenie dobrego ojca, zdrowego pokarmu, ofiary z w³asnego ¿ycia,

wybaczaj¹cej mi³oœci w relacjach miêdzyludzkich.

• Jezus ods³ania przed ludŸmi tajemnicê Boga jako Dobrego Ojca, który

nie zapomina o ludziach.

Klasa II –Bliscy Sercu Jezusa

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

8

Program edukacji religijnej dla klasy II szko³y podstawowej

• Bóg na ró¿ne sposoby troszczy siê o swój lud w historii ludzkoœci.

• W Jezusie poznajemy Boga: Jezus i Ojciec stanowi¹ jedno; kto Jego

zobaczy³, zobaczy³ równie¿ i Ojca.

• Jezus jest prawdziwym pokarmem danym ludziom od Boga Ojca.

• Dobrane perykopy biblijne, pieœni liturgiczne, modlitwy i formu³y wiary

sprzyjaj¹ce interioryzacji powy¿szych treœci.

Zadania nauczyciela religii

• Przybli¿anie s³ów i czynów Jezusa wyjaœniaj¹cych treœæ wiary w Boga

- Mi³osiernego Ojca.

• Uczenie rozumienia sprawowanych znaków zwi¹zanych z udzielaniem

sakramentów pokuty i pojednania oraz ze sprawowaniem Eucharystii.

• Budzenie wiary w obecnoœæ Jezusa pod postaciami eucharystycznymi.

• Wprowadzanie wychowanków w podstawowe akty wiary wyra¿aj¹ce

szacunek i czeœæ do Najœwiêtszego Sakramentu.

• Wspomaganie katechizowanych w rozwijaniu motywowanego wiar¹

pragnienia spotkania z Chrystusem pod postaciami chleba i wina.

4. JEZUS O NAS PAMIÊTA

Cele katechetyczne

• Wskazywanie na Jezusa, który nazywa uczniów przyjació³mi, oddaje

za nich ¿ycie, przebacza grzechy i daje siê poznaæ przy ³amaniu chleba.

• Zaznajomienie z owocami Komunii Œwiêtej oraz sakramentu pojedna-

nia i pokuty.

• Kszta³towanie dyspozycji do owocnego spotykania siê z Jezusem

Chrystusem w Najœwiêtszym Sakramencie oraz sakramencie pojednania

i pokuty.

Treœci

• Prawdziwa przyjaŸñ, wspólne posi³ki, dzielenie siê chlebem oraz prze-

baczeniem w relacjach miêdzyludzkich.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

9

• Jezus nazywa przyjació³mi tych, którzy s¹ z Nim zjednoczeni zacho-

wuj¹c Jego przykazanie mi³oœci.

• Jezus zmartwychwsta³y spotyka siê ze swoimi przyjació³mi: w domu

modlitwy, w s³owie Bo¿ym, w znakach sakramentalnych.

• Dobrane perykopy biblijne, pieœni religijne, modlitwy i formu³y wiary

s³u¿¹ce interioryzacji powy¿szych treœci.

Zadania nauczyciela religii

• Zapoznawanie z duchowymi owocami spotkania ze zmartwychwsta-

³ym Chrystusem w sakramentach pokuty i pojednania oraz Eucharystii.

• Uczenie gestów i formu³ liturgicznych zwi¹zanych z przyjmowaniem

Komunii Œwiêtej oraz pojednania penitenta z Bogiem i Koœcio³em w sakra-

mencie pokuty.

• Formowanie postaw religijno-moralnych sprzyjaj¹cych motywowane-

mu wiar¹ przyjmowaniu Chrystusa w Komunii Œwiêtej oraz korzystaniu

z sakramentu pojednania i pokuty.

5. JEZUS PRZEBACZA NAM GRZECHY

Cele katechetyczne

• Wskazanie na Jezusa przebaczaj¹cego ludzkie grzechy w sakramencie

pokuty.

• Zaznajomienie z sakramentalnymi znakami pokuty.

• Budzenie wiary w przebaczaj¹c¹ moc Jezusa w sakramencie pokuty

i pojednania.

• Uwra¿liwienie na znaczenie proœby o przebaczenie oraz potrzebê

wdziêcznoœci za dar pojednania w odniesieniu do Boga i ludzi.

• Wspomaganie w zwracaniu siê do Jezusa Chrystusa z proœb¹ o mi³o-

sierdzie oraz wyra¿aniu wdziêcznoœci wobec Ojca za zbawcze czyny doty-

cz¹ce wyzwolenia cz³owieka z grzechu i œmierci.

• Wprowadzenie w owocne korzystanie z sakramentu pokuty i pojedna-

nia.

• Kszta³towanie umiejêtnoœci zwi¹zanych z postawami pokutnymi sprzy-

jaj¹cymi owocnemu korzystaniu z sakramentu pokuty i pojednania.

Klasa II –Bliscy Sercu Jezusa

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

10

Program edukacji religijnej dla klasy II szko³y podstawowej

Treœci

• Ludzie przepraszaj¹, prosz¹ o przebaczenie i okazuj¹ wdziêcznoœæ tym,

którzy im wybaczaj¹.

• Jezus zna nasze zalety i wady, dlatego nie tylko prosimy Go o pomoc w

poznawaniu w³asnych s³aboœci, ale tak¿e o przebaczenie naszych grzechów.

• Jezus zmartwychwsta³y przebacza grzechy.

• Spotkanie z Chrystusem zmartwychwsta³ym w sakramencie pokuty.

• Owoce spotkania z Jezusem zmartwychwsta³ym w sakramencie pokuty.

• Dobrane perykopy biblijne, pieœni religijne, modlitwy i formu³y wiary

s³u¿¹ce interioryzacji powy¿szych treœci.

Zadania nauczyciela religii

• Zachêcanie do uzasadnionego pos³ugiwania siê proœb¹ o wybaczenie

w stosunku do Boga i ludzi oraz okazywania wdziêcznoœci za dar pojed-

nania.

• Wdra¿anie do modlitwy przeproszenia i dziêkczynienia kierowanej do

Boga Ojca przez Jezusa w Duchu Œwiêtym.

• Formowanie umiejêtnoœci zwi¹zanych z wcielaniem ¿ycie wiary po-

szczególnych warunków zwyczajnego pojednania z Bogiem i Koœcio³em w

sakramencie pokuty.

• Zapoznawanie uczniów z owocami spotkania ze zmartwychwsta³ym

Chrystusem w sakramencie pokuty.

• Uczenie korzystania z sakramentu pokuty i pojednania.

• Wyjaœnienie religijnego znaczenia s³ów i gestów zwi¹zanych z udzie-

laniem sakramentu pokuty.

• Formowanie postaw religijno-moralnych sprzyjaj¹cych motywowane-

mu wiar¹ przyjmowaniu sakramentu pokuty i pojednania.

6. ZAPRASZAMY JEZUSA DO SIEBIE

Cele katechetyczne

• Wdra¿anie w sakramentalne zjednoczenie z Chrystusem w Euchary-

stii stanowi¹cej szczyt i Ÿród³o chrzeœcijañskiego ¿ycia.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

11

• Zaznajamianie z sakramentami Koœcio³a, jako znakami obecnoœci i dzia-

³ania Jezusa Chrystusa w Koœciele.

• Kszta³towanie postaw religijno-moralnych wynikaj¹cych z ¿ycia w Ko-

œciele i przyjmowania jego sakramentów.

Treœci

• Ewangeliczne przyk³ady zapraszania i goszczenia Jezusa przez ludzi

znajduj¹cych siê w ró¿nych sytuacjach ¿yciowych.

• Pan Jezus przychodzi do swych przyjació³ w siedmiu znakach Bo¿ej

mi³oœci (sakramenty).

• Eucharystia jest szczytem i Ÿród³em ludzkiej przyjaŸni z Panem Jezu-

sem.

• Dobrane s³owa Jezusa, pieœni religijne, modlitwy i formu³y wiary sprzy-

jaj¹ce interioryzacji powy¿szych treœci.

Zadania nauczyciela religii

• Stwarzanie odpowiedniej atmosfery duszpasterskiej do kontynuowa-

nia przyjaŸni z Jezusem eucharystycznym.

• Przybli¿anie rzeczywistoœci sakramentalnej, wyra¿aj¹cej w znakach mi-

³oœæ Boga do ludzi.

• Pomaganie katechizowanym w formowaniu umiejêtnoœci wyp³ywaj¹-

cych z ró¿nych form aktualizacji wiary w obecnoœæ Chrystusa w Koœciele.

• Towarzyszenie katechizowanym w prze¿ywaniu spotkania ze Zmar-

twychwsta³ym w Eucharystii podczas obchodów tzw. „bia³ego tygodnia”.

• Wskazywanie na religijne znaczenie udzia³u w procesji Bo¿ego Cia³a.

Wskazania do realizacji programu

Opracowuj¹c narzêdzia i pomoce dydaktyczne dla potrzeb realizacyjnych

niniejszego programu, warto uwzglêdniæ nastêpuj¹ce zagadnienia: Katechi-

zowani równoczeœnie rozwijaj¹ w sobie ¿ycie biologiczne, duchowe i Bo¿e.

To ostatnie jest punktem wyjœcia do urzeczywistnienia w sobie obrazu

i podobieñstwa Bo¿ego. Proces ten – podobnie jak we wszystkich procesach

Klasa II –Bliscy Sercu Jezusa

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

12

Klasa II –Bliscy sercu Jezusa

¿yciowych – przebiega pod wp³ywem ró¿nych impulsów zewnêtrznych.

Szczególnie znaczenie dla rozwoju tych procesów posiada rozwój ¿ycia

sakramentalnego. W nim bowiem mo¿liwe siê staje faktyczne dzia³anie

w ochrzczonym ¿yj¹cego Jezusa Chrystusa. Dlatego z wychowawczego

punktu widzenia istotne wydaje siê uwra¿liwianie katechizowanych na zbaw-

cze dzia³anie Jezusa Chrystusa na rzecz konkretnej osoby poprzez znaki sa-

kramentalne.

Wychowanie do owocnego przyjmowania sakramentów – spotykania siê

z Jezusem w Eucharystii oraz w sakramencie pojednania i pokuty – winno

opieraæ siê na rozwijanej wierze zarówno w obecnoœæ i dzia³anie Jezusa

w znakach sakramentalnych, jak równie¿ i w to, ¿e w znakach tych Bóg oka-

zuje cz³owiekowi sw¹ przyjaŸñ i mi³oœæ. Nadto nale¿y podkreœlaæ spo³ecz-

ny wymiar tych sakramentów: przez ich przyjmowanie winno nastêpowaæ

coraz wyraŸniejsze odkrywanie przez katechizowanych w³asnego miejsca

i zadañ do spe³nienia w spo³ecznoœci wierz¹cych i w ogóle w spo³ecznoœci

ludzkiej.

Inicjowanie w drugoklasistach wy¿ej wspomnianych dyspozycji nie mo¿e

ograniczaæ siê tylko do katechetycznego pouczenia o Eucharystii oraz sa-

kramencie pojednania i pokuty w ramach szkolnej lekcji religii, ale winno

korespondowaæ z celebracj¹ katechetyczn¹ tych sakramentów w œrodowi-

sku rodzinnym i parafialnym.

Zamierzone osi¹gniêcia

Uczeñ powinien umieæ:

• wspó³pracowaæ z kolegami, z rodzicami, katechetami, nauczycielami

i duszpasterzami w dobrym przygotowaniu siê do spotkania z Chrystusem

w Eucharystii i sakramencie pokuty;

• ufnie powierzaæ swoje grzechy i s³aboœci Jezusowi Chrystusowi;

• prosiæ o przebaczenie Boga i ludzi oraz szczerze dziêkowaæ za nie;

• wype³niaæ warunki owocnego korzystania z sakramentu pokuty;

• wyjaœniæ podstawowe znaczenie Eucharystii;

• wzbudzaæ proste akty wyra¿aj¹ce wiarê w obecnoœæ Jezusa Chrystusa

w Najœwiêtszym Sakramencie;

• rozwijaæ w sobie przyjaŸñ z Jezusem Chrystusem przez korzystanie

z sakramentów Koœcio³a oraz prowadzenie ¿ycia zgodnego z Ewangeli¹, od-

powiadaj¹cego godnoœci dziecka Bo¿ego;

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

13

• aktywnie wspó³uczestniczyæ w przeznaczonych dla nich nabo¿eñstwach

pokutnych i eucharystycznych.

Uczeñ powinien znaæ:

• ró¿ne sposoby porozumiewania siê Boga z ludŸmi oraz obecnoœci Chry-

stusa w Koœciele;

• postacie biblijne, w których ¿yciu widoczne jest ws³uchiwanie siê

w s³owo Bo¿e i odpowiadanie na nie;

• znaczenie nauczania Jezusa i czynionych przez Niego znaków z udzie-

lanym przez Koœció³ sakramentem pokuty;

• zwi¹zek zachodz¹cy miêdzy nauczaniem Jezusa i czynionymi przez Nie-

go znakami a ustanowion¹ przez Niego Eucharysti¹;

• warunki spotykania siê ze zmartwychwsta³ym Chrystusem w sakramen-

cie pokuty i w Eucharystii;

• formu³y liturgiczne umo¿liwiaj¹ce udzia³ w Eucharystii oraz korzysta-

nie z pojednania z Bogiem i Koœcio³em w sakramencie pokuty;

• znaczenie ustanowionych przez Jezusa znaków sakramentalnych;

• wybrane perykopy biblijne, s³owa Jezusa, pieœni liturgiczne, modlitwy

i krótkie formu³y wiary pomagaj¹ce w interioryzacji niniejszych treœci na-

uczania katechetycznego.

Klasa II –Bliscy Sercu Jezusa

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

14

14

W

D

RODZE

DO

W

IECZERNIKA

BLISCY

SERCU

JEZUSA

I. JEZUS ZAPRASZA NAS DO SIEBIE –

PrzyjdŸcie do Mnie wszyscy

[...] (Mt 1

1, 28a

)

Podrêcznik

do

religii

dla

klasy

II

szko³y

podstawowej

J

EZUS

ZAPRASZA

NAS

NA

SPOTKANIE

1.

Tworzymy

atmosferê

sprzyjaj¹c¹

spontaniczne-

mu

dzieleniu

siê

prze¿y-

ciami

z wakacji

oraz

budzimy

gotowoϾ

rado-

snego

odpowiadania

na

zaproszenie

Jezusa

do

spotykania

siê

z

Nim

w

ci¹gu

nowego

roku

szkol-

nego

i katechetycznego.

Zapoznajemy z ró¿nymi formami

zaproszeñ

miê-

dzyludzkich.

W

ychowujemy

dzieci

do

samodzielnego

przyjmo-

wania

Jezusa

w sakra-

mencie

pojednania

i Eu-

charystii.

Moje

wakacje

z

Bogiem

i bliŸnimi

w

rodzinie

Jezusa.

Ludzie

zapraszaj¹

siê

wzajemnie

i wzajemnie

siê

odwiedzaj¹.

Bóg

tak¿e

nas

zaprasza.

My tak¿e mo¿emy zapro- siæ

Boga

do

siebie

(rola

zaproszenia).

Chc¹c

dobrze

przyj¹æ

Jezusa

nale¿y

siê

przygo-

towaæ

(goœcinnoœæ,

zasa-

dy

goœcinnoœci).

Ukazanie

Jezusa

jako

najwa¿niejszej Osoby w naszym

¿yciu.

Zaproszenie

do

przygo-

towania

siê

na

przyjê-

cie

Jezusa.

Doprowadzenie

do

samodzielnej

decyzji

przyjêcia

zaproszenia

Jezusa.

1.

Uczeñ

zna

ró¿ne

formy

zaproszeñ

i rozumie

ich

znacze-

nie.

Zna

pojêcie

„goœcinnoœci”.

2.

Potrafi

powiedzieæ

jak

mo¿na

dobrze

przygotowaæ siê na spotkanie

z

Jezusem.

3.

Dostrzega

potrze-

bê

przyjêcia

zapro-

szenia

Jezusa.

Pra-

gnie przygotowaæ siê jak

najlepiej

do

przyjêcia

sakramentu

pojednania

i Eucha-

rystii.

Nale¿y

spotkaæ

siê

z rodzicami

dzieci,

aby

ukazaæ

im

znaczenie

wspólnego

(ca³ej

rodziny)

przygotowania

siê

do

przyjêcia

przez

dziecko

sakramentu

pokuty

i pojednania

oraz

Eucharystii

.

Proœba

do

rodziców

, aby

w miarê

mo¿liwoœci

sami

korzystali

z

sakra-

mentów

(œwiadectwo)

oraz

modlili

siê

z dzieæmi.

Mo¿na

zaprosiæ

rodziców

do

uczest-

nictwa

wraz

z

dzieæmi

w specjalnej

litur

gii,

w

czasie

której

dziecko

ofi-

cjalnie rozpocznie swoje przygotowa- nie

(np.

rozdanie

dzieciom

„zapro-

szeñ”

od

Jezusa.

Dzieci

na

ofiarowa-

nie

mog¹

z³o¿yæ

narysowane

przez

siebie

swoje

„sposoby”

na

dobre

przygotowanie). Idea³em

by³aby

cotygodniowa

nie-

dzielna

Msza

Œwiêta,

w

czasie

której

³¹czy³oby

siê

katechezê

szkoln¹

z ka-

techez¹

litur

giczn¹,

(wprowadzanie

dzieci

w litur

giê,

w³¹czenie

rodziców

w przygotowanie

swoich

dzieci

itp.).

Cele

katechetyczne

Tr

eœci

Zadania

nauczyciela

religii

Przewidywane

osi¹gniêcia

ucznia:

1.

W

iedza

–

co

uczeñ

wie?

2.

Umiejêtnoœci

–

co

uczeñ

potrafi?

3.

Interioryzacja

warto-

œci

–

co

uczeñ

ceni?

Temat jednostki lekcyjnej

Lp.

Wspó³praca

z

rodzin¹

i

parafi¹

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

15

J

EZUS

ZAPRASZA

,

BYŒMY

G

O

S£UCHALI

2.

Zapoznajemy

ze

sposoba-

mi

obecnoœci

Chrystusa

w

swoim Koœciele – Chry- stus obecny w swoim s³owie (Pismo Œwiête).

W

ychowujemy

do

umi³o-

wania

Pisma

Œwiêtego

i

do

jego

samodzielnej

lektury

.

W

ychowujemy

do

uwa¿-

nego

s³uchania.

Pismo

Œwiête

jako

s³owa

od

mi³uj¹cego

Ojca.

W Piœmie Œwiêtym Bóg mówi,

¿e

Mu

na

nas

zale¿y

i ¿e

nas

kocha.

Jezus obecny w swoim s³owie

zaprasza

do

s³u-

chania

i rozwa¿ania

s³owa

Bo¿ego w domu, szkole i koœciele

parafialnym.

Chc¹c

us³yszeæ,

co

do

nas

mówi

Bóg,

trzeba

s³uchaæ

(znaczenie

s³uchania,

warunki

dobrego

s³ucha-

nia).

Ukazanie

dzieciom

Pisma

Œwiêtego

jako

wielkiego

daru

od

mi³uj¹cego

Boga.

Ukazanie

s³uchu

jako

daru

Boga,

przez

który

mo¿emy

Go

poznawaæ.

Uœwiadomienie,

¿e

s³uchanie

s³owa

Bo¿e-

go

jest

odpowiedzi¹,

jak¹

mo¿emy

daæ

Bogu.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

Pismo

Œwiête

jest

s³owem Boga do ludzi.

2.

Potrafi

ukazaæ

ró¿nicê

miêdzy

Pi-

smem

Œwiêtym

a in-

nymi

ksi¹¿kami.

3. Uczy siê szanowaæ S³owo Boga. Pragnie go

uwa¿nie

s³uchaæ.

Mo¿na

przygotowaæ

celebracjê,

w

czasie

której

dzieci

otrzymaj¹

Nowy

Testament

lub

któr¹œ

z

Ewangelii.

Jednoczeœnie

mo¿na

zachêciæ

rodziców

do

wspólnego

czytania

Pisma

Œwiêtego

razem

z

dzieæmi

np.

w niedzielê.

Mo¿e

to

byæ

podany

wczeœniej

przez

kateche-

tê

fragment

(fragment

musi

byæ

przez

katechetê

przemyœlany

. Najlepiej

gdyby

by³

zwi¹zany

z

tematami

katechez

lub

samym

przygotowaniem

dzieci

do

sakramen-

tów).

Dzieci

mo¿na

zachêciæ

do

wykonywania

ilustracji

do

danego

fragmentu

i

je

nagradzaæ.

Inna

mo¿liwoœæ:

Dzieci

s³uchaj¹

niedzielnych

czytañ

i wykonuj¹

do

nich

ilustracje

(pomoc

rodziców

w zapamiêtaniu

i wykonaniu

mile

widziana).

J

EZUS

ZAPRASZA

NAS

DO

ROZMOWY

Zapoznajemy

ze

sposoba-

mi

obecnoœci

Chrystusa

w

swoim

Koœciele,

ze

wspóln¹

modlitw¹

dzieci

Bo¿ych.

Ukazujemy

zdolnoϾ

porozumiewania

siê

jako

dar

, który

ma

moc

³¹cze-

nia

ludzi.

W

ychowujemy

do

samo-

dzielnej

i wspólnotowej

modlitwy

.

Rola

rozmowy

- ludzie

mog¹

siê

poznaæ

i zaprzy-

jaŸniæ

ze

sob¹

(warunki

dobrej

rozmowy).

Jezus obecny w modlitwie Koœcio³a

zaprasza

do

rozmowy z Nim, do mo- dlitwy

w

rodzinie,

grupie

katechetycznej

oraz

do

udzia³u

w

nabo¿eñstwach

liturgicznych.

Ró¿ne

rodzaje

modlitwy

.

Ukazanie

znaczenia

rozmowy w budowaniu bliskoœci

miêdzy

ludŸ-

mi

(zwrócenie

uwagi

na

zasady

dobrej

roz-

mowy). Uœwiadomienie,

¿e

modlitwa

jest

rozmow¹

z Bogiem, ¿e ³¹czy nas z

Bogiem.

Zapoznanie

z

warunka-

mi

dobrej

modlitwy

.

Powi¹zanie

modlitew-

nego

doœwiadczenia

dzieci

z tematem.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

modli-

twa jest rozmow¹ z Bogiem.

W

ie te¿, ¿e

modlitwa

mo¿e

byæ

indywidualna

i wspól-

notowa

; ¿e

modlitwa

to

nie

tylko

proœba,

ale

tak¿e

mówienie

Bogu

o

wszystkich

wa¿nych

sprawach

i dziêkowanie

Mu. 2.

Potrafi

u³o¿yæ

swoj¹

modlitwê. 3. Zale¿y mu na roz- mowie

z

Bogiem.

Chce

siê

modliæ.

Mo¿na

zachêciæ

dzieci,

by

poprosi³y

rodziców

o wspóln¹

modlitwê

np.

na

ró¿añcu

(nie

nale¿y

traktowaæ

tego

polecenia

jako

zadania

–

ze

wzglêdu

na

ró¿n¹

sytuacjê

domow¹

dzieci).

3.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

16

16

Zapoznajemy

ze

sposoba-

mi

obecnoœci

Chrystusa

w

swoim Koœciele, z obec- noœci¹

w

bliŸnich

i po-

trzebuj¹cych.

Uwra¿liwiamy na obec- noœæ

Jezusa

w

ludziach

potrzebuj¹cych

pomocy

.

W

ychowujemy

do

wra¿li-

woœci

na

innych

i do

czynu

dobroci.

Jezus obecny w g³odnych, spragnionych, przyby- szach,

nagich,

chorych,

uwiêzionych.

Jezus

jest

obecny

w ota-

czaj¹cych

nas

ludziach:

naszych

bliskich,

naszych

kolegach,

w nas

samych.

Zaprasza

do

pe³nienia

uczynków

mi³osierdzia.

Nawet

najmniejsi

mog¹

pomagaæ

innym.

Ka¿dy

z

nas

jest

niezbêdny

(ka¿dy

wnosi

ze

sob¹

jakieœ

dobro).

„Zawsze

mogê

pomóc

innym”.

Skupiamy

uwagê

dzieci

przede

wszystkim

na

pomocy

, której

s¹

w stanie

udzieliæ

- w do-

mu,

w szkole).

Ja

te¿

potrzebujê

pomocy

i j¹

otrzymujê

(mi³oœæ

Jezusa).

Potrzebuj¹cymi

s¹

nie

tylko

biedni,

ale

wszyscy

wokó³

nas,

ka¿dego

mo-

¿emy

czymœ

obdarowaæ

(mi³oœæ).

Ukazanie,

¿e

ka¿dy

cz³owiek

nale¿y

do

Boga.

Bóg

kocha

wszystkich

i o wszyst-

kich

siê

troszczy

.

Uœwiadomienie,

¿e

tym,

czego

najbardziej

potrzebuje

od

nas

drugi

cz³owiek,

jest

nasza

mi³oœæ,

nasz

czas

–

a nie

tylko

pieni¹dze.

Zapoznajemy

z

posta-

ci¹

Matki

Teresy

z

Kalkuty

.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

w drugim

cz³owieku

obecny

jest

Chrystus.

W

ie ¿e mo¿e innym

pomóc

i ¿e

jego

po-

moc

jest

wa¿na.

2.

Uczeñ

potrafi

wspó³czuæ

drugiemu

i pomagaæ.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

byæ

dobry

i otwarty

na

innych

szczególnie

na

tych,

którzy

go

otaczaj¹.

Mo¿na

zaprosiæ

dzieci

do

konkretnej

pomocy

drugim

(od

pomagania

w

lekcjach

s³abszym,

do

odwiedzania

chorych

i pomagania

s³abszym).

Mo¿na

zaproponowaæ

dzieciom

i rodzicom

dzieñ

mi³oœci

, jeden

dzieñ

w którym

wszyscy

w rodzinie

staraj¹

siê

szczególnie

byæ

dla

siebie

dobrzy

,

rozumieæ

siê,

mieæ

dla

siebie

czas

itp.

Mo¿na zor

ganizowaæ zbiórkê rzeczy

dla

konkretnych

biednych

rodzin

czy

potrzebuj¹cych

w

parafii.

Dobrze

bêdzie wczeœniej siê wywiedzieæ czego

naprawdê

potrzebuj¹.

Zwraca-

my

uwagê

dzieci,

¿e

nasze

dary

nie

mog¹ byæ starymi, zu¿ytymi rzecza- mi

–

bo

s¹

dla

Jezusa

ukrytego

w

drugim.

J

EZUS

ZAPRASZA

NAS

DO

POMOCY

4.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

17

J

EZUS

CZEKA

NA

NAS

W

 

SAKRAMENCIE

POKUTY

I

POJEDNANIA

Zapoznajemy

ze

sposoba-

mi

obecnoœci

Chrystusa

w swoim Koœciele – sa- krament

pojednania.

W

ychowujemy

do

przeba-

czania

i do

umiejêtnoœci

proœby

o przebaczenie.

Ludzie

postêpuj¹

Ÿle

i rani¹

innych,

dlatego

potrzebuj¹

przebaczenia

Jezus obecny w osobie kap³ana

udziela

przeba-

czenia

grzechów

.

Jezus

dzia³a

w sakramen-

cie

pokuty

i pojednania.

Zaprasza byœmy siê do- brze

przygotowali

do

spotkania

z Nim

w tym

sakramencie.

Ukazanie

Jezusa

jako

tego,

który

ci¹gle

na

nowo

chce

nas

przyj-

mowaæ

z

powrotem.

Uœwiadomienie

warto-

œci

sakramentu

pojed-

nania.

Zwrócenie uwagi, ¿e ka¿dy

z nas

mo¿e

przebaczaæ

innym

oraz

prosiæ

o

przebaczenie

z³a, które wyrz¹dzi³.

1. Uczeñ wie, ¿e z³o rani

innych,

wie

te¿

¿e Jezus mo¿e nas ze z³a uleczyæ w sakra- mencie

pokuty

i pojednania.

2.

Uczeñ

potrafi

poprosiæ

innych

o przebaczenie

i po-

trafi

sam

przebaczyæ.

3.

Uczeñ

nie

chce

czyniæ

z³a

innym

i chce

otrzymaæ

od

Jezusa

przebaczenie

z³a,

które

pope³ni³.

Mo¿na

zor

ganizowaæ

dzieñ

pojedna-

nia

w

czasie

niedzielnej

Mszy

œwiê-

tej.

Najpierw

dzieci

zastanawiaj¹

siê

nad tym co zrobi³y z³ego swoim bliskim

potem

przepraszaj¹

rodziców

i rodzeñstwo

(mo¿na

zachêciæ

rodzi-

ców

by

uczynili

to

samo).

W

czasie

mszalnej

spowiedzi

powszechnej

dzieci

przepraszaj¹

Jezusa

–

przez

z³o¿enie

na

o³tarzu

kartek

z napisem

np.

„Przepraszam

Ciê,

Jezu,

i proszê

byœ

mi

przebaczy³”.

5.

J

EZUS

ZAPRASZA

NAS

NA

E

UCHARYSTIÊ

6.

Zapoznajemy

ze

sposoba-

mi

obecnoœci

Chrystusa

w

swoim

Koœciele

–

Eucha-

rystia.

W

ychowanie

do

aktywne-

go

uczestnictwa

w Eucha-

rystii

i do

szacunku

dla

kap³anów

.

Wspólny

posi³ek

jako

wyraz bliskoœci miêdzy ludŸmi.

Przygotowania

do

uroczystoœci miêdzy ludŸmi.

Eucharystia

te¿

jest

uczt¹,

na

któr¹

jesteœmy

zapro-

szeni.

Jezus

obecny

pod

posta-

ci¹

chleba

i wina

podczas

Eucharystii

i w

osobie

kap³ana,

zaprasza

do

systematycznego

udzia³u

w Eucharystii

niedzielnej

i œwi¹tecznej

oraz

modli-

twy za kap³anów

.

Ukazanie

powi¹zañ

miedzy

uroczystym

posi³kiem

a litur

gi¹

Mszy

œwiêtej.

Budzenie

wiary

, ¿e

przemienione

podczas

Eucharystii

chleb

i

wino to Cia³o i Krew Jezusa

–

kto

Je

spo¿y-

wa

jest

coraz

bli¿ej

Niego

Przedstawienie

kap³ana

jako

cz³owieka,

który

odda³

siê

na

s³u¿bê

Jezusowi

i ludziom.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

Msza

Œwiêta

jest

uczt¹,

na

któr¹

zapra-

sza

nas

Jezus.

2.

Potrafi

powi¹zaæ

osobê

kap³ana

z Chrystusem

obec-

nym

pod postaciami

Eucharystycznymi.

3.

Chce

uczestniczyæ

w

pe³ni

w Euchary-

stii.

W

czasie

Eucharystii

nale¿y

zwróciæ

szczególn¹

uwagê

na

czas

Konsekra-

cji

i ofiarowania

Chrystusa

Ojcu.

Mo¿na

zor

ganizowaæ

uroczyst¹

Mszê

Œwiêt¹

z

zaproszeniami

dla

dzieci

i rodziców

tak,

jak

zapraszamy

na

imieniny

. Wczeœniej

mo¿na

poprosiæ

rodziców

, by

przygotowali

skromny

poczêstunek

w

salce,

który

mo¿na

by

spo¿yæ razem po Mszy

.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

18

18

7.

Zapoznajemy

ze

sposoba-

mi

obecnoœci

Chrystusa

w swoim Koœciele – Naj- œwiêtszy

Sakrament.

W

ychowujemy

do

odpo-

wiadania

mi³oœci¹

na

mi³oœæ

Chrystusa,

do

daru

z samego

siebie,

do

mo-

dlitwy

i adoracji.

Jak

mo¿na

wyra¿aæ

mi-

³oœæ?

(obecnoϾ

jako

wy-

raz

mi³oœci

i pragnienia

bliskoœci).

ObecnoϾ

Jezusa

w Naj-

œwiêtszym

Sakramencie

mówi

nam

o

Jego

mi³oœci.

Jezus obecny w Najœwiêt- szym

Sakramencie,

zapra-

sza

do

adoracji,

udzia³u

w

procesjach

i dobrego

przygotowania

do

zjedno-

czenia

z Nim

w Komunii

œwiêtej.

Ludzie

pragn¹

spotykaæ

siê

z Jezusem

(wystawie-

nie,

adoracja).

Odwiedzanie

Jezusa

obec-

nego

w

tabernakulum

jest

wyrazem

naszej

mi³oœci

ku

Niemu.

Ukazanie

zwi¹zku

po-

przedniej

katechezy

z

tematem:

Najœwiêtszy

Sakrament

to

chleb,

który

staje

siê

Cia³em

Jezusa w czasie Mszy Œwiêtej.

Ukazanie

mi³oœci

Jezu-

sa,

który

chce

byæ

bli-

sko

naszego

¿ycia.

Chce

znaæ je ca³e. Zale¿y Mu na

nas,

dlatego

czeka

na

nas

zawsze

obecny

w Najœwiêtszym Sakra- mencie.

Zapoznanie

ze

s³owami

tabernakulum

i mon-

strancja,

oraz

pozdrowie-

niem

Najœwiêtszego

Sakramentu.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

chleb

i wino

staje

siê

podczas

Mszy

œwiêtej

Cia³em

i Krwi¹

Jezu-

sa,

wie,

co

znacz¹

s³owa

tabernakulum,

monstrancja.

2.

Uczeñ

potrafi

pozdrowiæ

Najœwiêt-

szy

Sakrament.

3.

Uczeñ

chce

siê

spotykaæ

z

Jezusem

obecnym w Najœwiêt- szym

Sakramencie.

Zaproszenie

uczniów

i rodziców

do

udzia³u

w

adoracji

lub

do

odwiedza-

nia

koœcio³a

w tygodniu.

Mo¿na zor

ganizowaæ specjalne wy-

stawienie

Najœwiêtszego

Sakramentu

dla

dzieci

i rodziców

(przygotowaæ

zrozumia³e

dla

dzieci

teksty

modlitw

,

zaprosiæ

dzieci

do

udzia³u

w

prowa-

dzeniu

modlitwy

, a rodziców

do

czytania

d³u¿szych

tekstów).

J

EZUS

CZEKA

NA

NAS

W

 N

AJŒWIÊTSZYM

S

AKRAMENCIE

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

19

Cele

katechetyczne

Tr

eœci

Zadania

nauczyciela

religii

Przewidywane

osi¹gniêcia

ucznia:

1.

W

iedza

–

co

uczeñ

wie?

2.

Umiejêtnoœci

–

co

uczeñ

potrafi?

3.

Interioryzacja

warto-

œci

–

co

uczeñ

ceni?

Temat jednostki lekcyjnej

Lp.

Wspó³praca

z

rodzin¹

i

parafi¹

II. S£UCHAMY S£ÓW BOGA I ODPOWIADAMY

–

[Jezus]

rzek³:

„B³ogos³awieni

ci,

którzy

s³uchaj¹

s³owa

Bo¿ego

i zachowuj¹

je”

(£k

11

, 28)

S

£UCHAMY

B

OGA

,

KTÓRY

MÓWI

DO

NAS

W

P

IŒMIE

Œ

WIÊTYM

Uwra¿liwiamy na potrze- bê

uwa¿nego

s³uchania

i dawania

w³aœciwych

odpowiedzi

ludziom

i Bogu.

W

ychowujemy

do

szacun-

ku

dla

Pisma

Œwiêtego

i zachêcamy

do

czytania

go.

Ludzie

porozumiewaj¹

siê

za

pomoc¹

gestów

, m

imiki

i s³ów

mówionych

lub

pisanych. Bóg

tak¿e

porozumiewa

siê

z

ludŸmi.

Przemawia

do

cz³owieka

na

ró¿ne

sposo-

by: przez œwiat, który stwo- rzy³,

przez

ró¿ne

wydarze-

nia,

przez

innych

ludzi

i przez

swoje

s³owa.

W

Biblii

Bóg

przemawia

do

nas w szczególny sposób, albowiem

w

niej

ukryte

jest

to,

co

Bóg

chcia³

cz³owie-

kowi

objawiæ

o

sobie

i o

cz³owieku. Pismo

dzieli

siê

na

dwie

czêœci. Ewangelie

opowiadaj¹

o ¿yciu

i czynach

Jezusa.

W czasie Mszy œwiêtej uczestniczymy

w

czytaniu

Pisma

Œwiêtego

przez

uwa¿ne

s³uchanie

i wypo-

wiadane

aklamacje.

Ukazanie

ró¿nych

sposobów

porozumie-

wania

siê

miêdzy

ludŸ-

mi

i ró¿nych

sposobów

objawiania

swoich

uczuæ

w

relacjach

miêdzyludzkich. Zwrócenie

uwagi

na

zwi¹zek

obecnej

kate-

chezy

z

katechez¹

nr

2.

Przypomnienie,

¿e

Pismo

Œwiête

jest

darem

od

Ojca,

który

nas

kocha.

Uœwiadomienie

wagi

wspólnego czytania i s³uchania

Pisma

Œwiêtego,

oraz

aktyw-

nego

udzia³u

w

Litur

gii

S³owa. Uczenie

litur

gicznych

odpowiedzi

na

us³ysza-

ne s³owo Bo¿e:

Bogu

niech

bêd¹

dziêki;

Chwa³a

Tobie

Panie,

itd.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

Pismo

Œwiête

dzieli

siê na Stary i Nowy Testament.

2.

Uczeñ

zna

akla-

macjê,

któr¹

wypo-

wiada

siê

przed

i po

czytaniu

Pisma

Œwiê-

tego

w

czasie

litur

gii.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

poznawaæ

Pismo

Œwiête.

Chce

aktywnie

uczestni-

czyæ w Litur

gii S³o-

wa.

Podobnie

jak

w

katechezie

nr

2

mo¿-

na

zachêciæ

dzieci,

by

raz

w tygodniu

(najlepiej

w

niedzielê)

z rodzicami

czyta³y

fragment

Pisma.

Inn¹

mo¿liwoœci¹

jest

podawanie

dzieciom

i rodzicom

sigli

czytañ

niedzielnych

i zachêcanie

do

wyko-

nania

ilustracji

do

przeczytanego

fragmentu,

które

przy

pomocy

rodzi-

ców

zostan¹

podpisane.

Mo¿na

zbie-

raæ

te

ilustracje

i w

którymœ

momen-

cie

urz¹dziæ

wystawê

najciekawszych

prac

8.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

20

20

B

ÓG

MÓWI

DO

NAS

W

PIÊKNIE

STWORZONEGO

ŒWIATA

9.

W

ychowujemy

do

wra¿li-

woœci

na

piêkno

i do

wdziêcznoœci.

Kszta³tujemy

umiejêtnoœæ

dostrzegania

obecnoœci

Boga w œwiecie.

Œwiat

który

nas

otacza

jest

piêkny

.

Hymn o stworzeniu opo- wiada,

¿e

œwiat

jest

stwo-

rzony przez Boga i jest dobry

.

W

piêknie

œwiata

odbija

siê

Bo¿a

mi³oœæ

i troska.

Bóg

pozwala

siê

poznaæ

w piêknie

stworzonego

œwiata.

Zwrócenie

uwagi

na

piêkno

œwiata,

wzbu-

dzenie

fascynacji

Jego

cudownoœci¹,

a

przede

wszystkim

Stwórc¹.

Zapoznanie

z

Hymnem

o

stworzeniu

–

powi¹-

zanie

istnienia

œwiata

i

piêkna

na

œwiecie

z

obecnoœci¹

Boga.

Ukazanie

piêkna

œwia-

ta

jako

daru

dla

cz³o-

wieka

od

Boga,

który

nas

mi³uje.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

œwiat jest stworzony przez

Boga,

który

nas

kocha,

zna

sens

Hymnu

o

stworzeniu.

2.

Uczeñ

potrafi

dostrzec

obecnoϾ

Boga

w

piêknie

œwia-

ta.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

odkrywaæ

Boga

przez

piêkno

œwiata.

Mo¿na

zachêciæ

uczniów

, aby

wraz

z

rodzicami

przez

tydzieñ

spróbowali

odkryæ

jak

najwiêcej

piêkna,

które

jest

obecne

wokó³

nich.

Dziecko

mo¿e

wykonaæ

ilustracje

do

tego,

co

widzia³o,

a

rodzic

podpisaæ.

10.

B

ÓG

NAJJPE£NIEJ

PRZEMAW

IA

DO

NAS

PRZEZ

J

EZUSA

C

HRYSTUSA

Budzimy

wiarê

w

pe³ne

objawienie

siê

Boga

w

Jezusie

Chrystusie.

W

ychowujemy

do

przyj-

mowania

mi³oœci

Boga

wyra¿onej

w

Jezusie

Zbawicielu

i do

wdziêcz-

noœci

wobec

Boga.

Bóg

objawia

siê

poprzez

piêkno

œwiata,

ale

obja-

wia

siê

te¿

przez

ludzi.

Prorocy

s¹

to

ludzie,

przez

których

przemawia

Bóg.

Prorocy

pocieszaj¹,

napo-

minaj¹

i zapowiadaj¹.

Jezus

jest

darem

mi³oœci

Boga.

Jest

zapowiadanym

przez proroków Zbawicie- lem.

W

Nim:

w

Jego

narodzeniu,

na-

uce,

cudach,

mêce,

Eu-

charystii

i zmartwych-

wstaniu

najpe³niej

obja-

wi³a

siê

mi³oœæ

Boga.

Kszta³towanie

umiejêt-

noœci

odpowiadania

konkretnymi

postawa-

mi

na

s³owa

Boga,

który

najpe³niej

prze-

mawia

przez

Jezusa

Chrystusa.

Uœwiadomienie,

¿e

Jezus

jest

najwiêkszym

darem,

jaki

otrzymali-

œmy

od

Ojca.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

w Jezusie

najpe³niej

objawi³a

siê

mi³oœæ

Boga,

wie

kto

to

jest

prorok.

2.

Uczeñ

potrafi

powiedzieæ,

co

Bóg

uczyni³

dla

nas

przez

Jezusa.

3.

Pragnie

poznawaæ

i przyjaŸniæ

siê

z

Jezusem.

Prosimy

dzieci,

by

zwróci³y

uwagê

na

dary

, jakie

otrzyma³y

od

Boga

(zawsze coœ takiego jest). Uczymy

, ¿e

darem

mo¿e

byæ

np.

czyjœ

uœmiech,

gdy

jest

nam

smutno

i ¿e

Bóg

jest

zawsze

blisko

nas.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

21

C

HCEMY

BYÆ

BLISKO

B

OGA

JAK

A

DAM

I

E

WA

11

.

Wprowadzamy

w

prawdê

o

stworzeniu

cz³owieka

do

szczêœcia.

Zaznajamiamy

z

obrazem

pierwotnej za¿y³oœci Boga i ludzi

w

raju.

W

ychowujemy

do

posta-

wy wdziêcznoœci za dar ¿ycia.

Bóg

stwarzaj¹c

œwiat

przy-

gotowa³

go

na

mieszkanie

dla

cz³owieka.

¯ycie

jest

wielkim

darem,

Bóg jest jego Dawc¹.

Cz³owiek

jest

podobny

do

Boga,

mo¿e

kochaæ

jak

On.

Cz³owiek

jest

szczêœliwy

wówczas, gdy jest blisko Boga

i gdy

kocha

jak

On.

Bóg pragnie, abyœmy byli szczêœliwi.

Obdarza

nas

swoj¹

obecnoœci¹,

pomaga

poznawaæ Go i ³¹czy ludzi w

Koœciele.

Cz³owiek

jest

szczêœliwy

zachowuj¹c

Bo¿e

polecenia.

Ukazanie

œwiata

jako

wspólnego

domu

wszystkich

ludzi.

Uœwiadomienie,

¿e

dar

¿ycia

jest

jednym

z

najwiêkszych

darów

.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

cz³owiek jest stwo- rzony przez Boga na Jego

obraz

i podo-

bieñstwo.

2.

Uczeñ

umie

wyt³u-

maczyæ

dlaczego

Boga

nazywamy

Dawc¹

¯ycia.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

byæ

podobny

do

Boga

przez

mi³oœæ

i chce

okazywaæ

Bogu

wdziêcznoœæ

za

¿ycie.

Mo¿na

zaproponowaæ

„domow¹

zabawê w raj”. Wszyscy staraj¹ siê byæ

jak

najlepsi

dla

siebie

–

tak

jakby

nie

znali

zupe³nie

z³a,

nie

wiedzieli

co

to

znaczy

k³óciæ

siê,

z³oœciæ,

gnie-

waæ.

Innym zadaniem mo¿e byæ propozy- cja

wspólnej

modlitwy

domowników

(ludzie

w

raju

¿yj¹

w

bliskoœci

z

Bogiem

i przez

to

siê

kochaj¹).

C

HCEMY

WIERZYÆ

B

OGU

JAK

A

BRAHAM

Nie bêdziesz

mia³ bogów

cudzych przede

Mn¹

12.

Zapoznajemy

z

postaci¹

Abrahama,

który

przyj-

muje

s³owa

Boga

i ufa

Mu.

Wspomagamy w rozumie- niu

i wype³nianiu

poleceñ

Boga:

Nie

bêdziesz

mia³

bogów

cudzych

przede

Mn¹.

W

ychowujemy

do

naœla-

dowania

Abrahama

w

jego

zawierzeniu

i zaufa-

niu

Bogu.

Historia

Abrahama

(W

yj

-

œcie

z

Ur

, podró¿

do

Zie-

mi

Obiecanej,

wiernoϾ

Bogu,

obietnica

licznego

potomstwa,

narodziny

Izaaka)

Bóg by³ najwa¿niejszy dla Abrahama.

Bóg

czêsto

nie

jest

naj-

wa¿niejszy

dla

ludzi,

którzy

czyni¹

sobie

bo¿ki

i s³u¿¹

im.

Bóg

pragnie,

by

cz³owiek

Mu zaufa³ i zawierzy³ samego

siebie.

Ukazanie

zwi¹zku

miêdzy

postaci¹

Abra-

hama

i jego

postaw¹

wiernoœci

wzglêdem

Boga a pierwszym przykazaniem

Nie

bêdziesz

mia³

bogów

cudzych

przede

Mn¹.

W

yjaœnienie

na

czym

polega

zawierzenie

Bogu

i dlaczego

jedy-

nie

w

Nim

cz³owiek

mo¿e

pok³adaæ

swoj¹

nadziejê.

1.

Uczeñ

wie,

kim

by³

Abraham.

W

ie,

co

znaczy

zawierzyæ

Bogu

.

2.

Uczeñ

potrafi

powtórzyæ

i wyjaœniæ

pierwsze

przykaza-

nie.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

ufaæ

Bogu

i zawierzaæ

Mu

swoje

¿ycie.

Mo¿na

zaproponowaæ,

aby

dziecko

wraz z rodzicami spróbowa³o w swojej

rodzinie

znaleŸæ

„bo¿ki” –

rzeczy

, które mog

¹ niszczyæ wiarê,

przez

które

zapominamy

o

Bogu

i innych

ludziach.

Mog¹

tak¿e

pomy-

œleæ,

jakim

sposobem

pozbyæ

siê

tych

bo¿ków

.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

22

22

C

HCEMY

WYPE£NIAÆ

POLECENIA

B

OGA

JAK

M

OJ¯ESZ

Nie bêdziesz

bra³ imienia

Pana Boga

twego nadar

emno

13.

Ukazujemy

œwiêtoœæ

Imienia

Bo¿ego

i w

ten

sposób

wprowadzamy

dzieci

w

rozumienie

Bo¿ego wezwania:

Nie

bêdziesz

bra³

imienia

Pana

Boga

twego

nada-

remno

.

W

ychowujemy

do

posza-

nowania

Bo¿ego

imienia.

Historia

Moj¿esza

(Nie-

wola

Izraela,

ognisty

krzak,

objawienie

imienia

Boga, nakaz wyprowa- dzenia

ludu

z

niewoli).

Jak

okazujemy

szacunek

czyjemuœ

imieniu?

Bóg

ma

imiê.

Imiê

Boga

jest

œwiête.

Okazujemy

szacunek

imieniu

Boga,

gdy pamiêtamy o Jego obecnoœci.

Przysiêgaæ mo¿na tylko w

sprawach

najwa¿niej-

szych. Jest to wezwanie Boga,

aby

potwierdzi³

prawdê naszych s³ów

.

My

tak¿e

otrzymujemy

imiê

w

sakramencie

chrztu.

Ukazanie

zwi¹zku

historii

Moj¿esza

z

drugim

przykazaniem

Nie

bêdziesz

bra³

imie-

nia

Pana

Boga

twego

nadar

emno

i

jednocze-

œnie

powi¹zanie

dru-

giego

przykazania

z

Sakramentem

Chrztu

œwiêtego.

Ukazanie

znaczenia

imienia.

W

yjaœnienie

roli

patrona

1. Uczeñ wie, ¿e Bóg objawi³

Moj¿eszowi

swoje

imiê,

wie

kto

to

jest

patron.

2.

Uczeñ

potrafi

powtórzyæ

i wyt³uma-

czyæ drugie przykaza- nie.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

szanowaæ

imiê

Boga.

Dziecko

stara

siê

znaleŸæ

odpowiedŸ

na

pytanie:

co

mo¿e

znaczyæ

jego

imiê,

pyta

swoich

rodziców

dlaczego

takie

imiê

mu

wybrali

. Mo¿e

spróbo-

waæ narysowaæ swoje imiê i po³¹czyæ je

z

imieniem

swoich

rodziców

i Boga.

Katecheta

mo¿e

zaproponowaæ

dzie-

ciom

przygotowanie

albumu

pt.:

„Mój

œwiêty

patron”.

Ka¿de

dziecko

przy pomocy rodziców powinno przygotowaæ

jedn¹

stronê

albumu

przedstawiaj¹c¹

swojego

patrona

(rysuj¹c

obrazek

lub

wklejaj¹c

jego

wizerunek

i pisz¹c

kilka

zdañ

na

jego

temat).

Taki

album

mo¿e

pos³u¿yæ

jako

materia³

do

zor

ganizowania

na

terenie

parafii

wystawy

z

okazji

Uroczystoœci

W

szystkich

Œwiêtych.

14.

C

HCEMY

BYÆ

WIERNI

B

OGU

Pamiêtaj, abyœ

dzieñ œwiêty

œwiêci³

W

ychowujemy

do

praw-

dziwego œwiêtowania niedzieli

i œwi¹t

Pañskich:

Pamiêtaj,

abyœ

dzieñ

œwiêty

œwiêci³

.

Kszta³tujemy

postawy

¿yciowe

zgodne

z

przyka-

zaniem

mi³oœci

Boga.

Czym

ró¿ni

siê

niedziela

od

innych

dni?

N

iedziela

–

dzieñ

zmar-

twychwstania

Jezusa

i zgromadzenia

wierz¹-

cych,

dzieñ

radoœci

i odpoczynku. Bóg

pragnie

naszej

mi³o-

œci. Mi³ujemy Boga wów- czas,

gdy

wype³niamy

Jego

trzy

pierwsze

przy-

kazania.

Zawieraj¹

siê

one

w

przykazaniu

mi³o-

œci

Boga.

Zapoznanie

ze

znacze-

niem

przykazania

Pamiêtaj,

abyœ

dzieñ

œwiêty

œwiêci³.

Zwrócenie

uwagi

na

potrzebê

œwiêtowania

i rolê

œwiêta.

Ukazanie

rodziny

jako

w³aœciwego

miejsca

œwiêtowania. Przedstawienie

niedzie-

li

jako

dnia

zmar-

twychwstania

Chrystu-

sa

1.

Uczeñ

wie,

¿e

niedziela

jest

dniem

Zmartwychwstania Jezusa

2.

Uczeñ

potrafi

powtórzyæ

trzecie

przykazanie i wyja- œniæ,

jak

mo¿na

œwiê-

towaæ

w

niedzielê.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

w³aœciwie

prze¿ywaæ

niedzielê.

Prosimy

dzieci

i rodziców

, by

po-

starali

siê

znaleŸæ

w niedzielê

czas

na

Eucharystiê

i na

wspólne

œwiê-

towanie.

Mo¿e

to

byæ

uroczysty

obiad

z

modlitw¹

przed

jedzeniem,

czy

wspólne

czytanie

Ewangelii.

Te

rodzinne

postanowienia

powin-

ny

znaleŸæ

wyraz

w

rysunkach

dzieci

w

ich

podrêczniku.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

23

C

HCEMY

S£UCHAÆ

B

OGA

JAK

S

AMUEL

Zapoznajemy

dzieci

z

postaci¹

Samuela.

Przypominamy

obrzêdy

chrztu

poprzez

zwrócenie

uwagi

na

znaczenie

we-

zwania

po

imieniu.

W

ychowujemy

do

wra¿li-

woœci

na

g³os

Boga.

Historia

Samuela.

Bóg

mówi

do

nas

po

imieniu.

Znaczenie

imienia

W chrzcie œwiêtym zosta- liœmy

jak

Samuel

powo³a-

ni

do

s³u¿by

, która

wyra¿a

siê

w

mi³oœci.

Ukazanie

postaci

Sa-

muela

jako

tego

który

s³ucha³.

Zwrócenie

uwagi

na

fakt,

¿e

Bóg

mówi

do

ka¿dego

osobiœcie

i po

imieniu.

W

yjaœnienie,

¿e

s³u¿ba

Bo¿a

polega

na

mi³o-

œci.

1.

Uczeñ

wie,

kto

to

by³

Samuel.

2.

Potrafi

powiedzieæ

¿e

s³u¿ba

Bogu

i bliŸ-

nim

polega

na

mi³o-

œci.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

s³uchaæ

Boga

i kochaæ

Go.

Prosimy

dzieci

by

w

domu

spróbowa-

³y siê zastanowiæ, do czego je Bóg powo³a³

(nie

chodzi

o

wybór

sposobu

¿ycia,

ale

np

. o

c

oœ,

co

mogê

zrobiæ

w

nastêpnym

tygodniu

–

to

musi

byæ

jakieœ

dobro).

Mog¹

poprosiæ

rodzi-

ców

by

te¿

spróbowali

siê

nad

tym

zastanowiæ:

jakiej

mi³oœci

Bóg

ocze-

kuje

ode

mnie?

15.

16.

P

RAGNIEMY

KOCHAÆ

RODZICÓW

Czcij ojca

swego

i matkê

swoj¹

Zapoznajemy

dzieci

z

prawd¹,

¿e

mi³oœæ

Boga

prowadzi

nas

do

mi³oœci

rodziców i tych, którzy opiekuj¹

siê

nami.

W

ychowujemy

do

szacun-

ku

i wdziêcznoœci

wobec

rodziców

i opiekunów:

Czcij

ojca

swego

i matkê

swoj¹.

Jesteœmy

obdarowani

mi³oœci¹

przez

Boga

i przez

naszych

bliskich,

szczególnie

rodziców

.

Szanujemy

rodziców

z

wdziêcznoœci

dla

nich

za

przekazanie

nam

daru

¿ycia.

W

iêkszoœæ

rodziców

kocha

swoje

dzieci,

pra-

gnie

ich

dobra,

troszczy

siê

i poœwiêca

dla

nich.

W

iêkszy

„widzi

wiêcej”,

dlatego

powinniœmy

wys³uchaæ,

co

chce

nam

powiedzieæ.

Mo¿emy

okazaæ

mi³oœæ

swoim

rodzicom

przez

pomoc,

modlitwê

i pos³u-

szeñstwo.

Ukazanie

mi³oœci

ro-

dziców

, zwrócenie

uwagi

na

dar

¿ycia,

na

troskê

i poœwiêcenie

dla

dzieci.

W

yjaœnienie

znaczenia

pos³uszeñstwa.

Wdra¿anie

do

modli-

twy

za

rodziców

i opiekunów

.

1.

Uczeñ

rozumie

czwarte

przykazanie.

2.

Uczeñ

potrafi

powtórzyæ

czwarte

przykazanie i wyja- œniæ,

jak

je

zachowu-

jemy

.

3.

Chce

coraz

bar-

dziej

kochaæ

swoich

rodziców

, s³uchaæ

ich

i modliæ

siê

za

nich.

Mo¿na

zaproponowaæ

dzieciom

wspólne

zor

ganizowanie

„Dnia

Ro-

dziców”,

który

wyra¿a³by

siê

przede

wszystkim w tym, ¿e dzieci stara³yby siê

byæ

w

tym

dniu

jak

najlepszymi

dzieæmi.

Poza

tym

mo¿na

poprosiæ,

aby

wykona³y

specjalne

kartki

dla

swoich

rodziców

, które

wyra¿a³yby

ich

mi³oœæ.

Mo¿na

te¿

zor

ganizowaæ

wspólne

œwiêtowanie

tego

dnia

w

parafii,

po³¹czone

np.

z

wystêpami

dzieci,

pokazem

prac

czy

agap¹.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

24

24

P

RAGNIEMY

SZANOWAÆ

¯YCIE

Nie zabijaj

Ukazujemy

wyj¹tkowoœæ

ka¿dego

cz³owieka

i budzimy

szacunek

wo-

bec

¿ycia

jako

wartoœci.

Poprzez

przedstawienie

ewangelicznego

wymiaru

przykazania

Nie

zabijaj

wychowujemy

do

szacun-

ku dla ¿ycia swojego i innych.

Bóg

nas

chcia³.

Ka¿dy z nas jest wyj¹tko- w

y,

ka¿dy

wnosi

ze

sob¹

jakiœ

dar

dla

innych

i dla

œwiata.

Bóg

posy³a

nas,

abyœmy

pokazywali

innym,

¿e

s¹

potrzebni

i wa¿ni.

Gniew

, mœciwoœæ

i niena-

wiϾ

jest

tak¿e

grzechem

przeciw

pi¹temu

przyka-

zaniu.

Uwra¿liwienie

na

prawdê,

¿e

ka¿dy

z

nas

jest

przez

Boga

chcia-

ny

.

Ukazanie,

¿e

¿ycie

ludzkie

jest

wielkim

darem

i powinno

byæ

szanowane

w ka¿dej

postaci.

Uœwiadomienie,

¿e

zachowanie

pi¹tego

przykazania

daje

nam

i

œwiatu

bezpieczeñstwo,

zgodê

i radoœæ.

1.

Uczeñ

rozumie

pi¹te

przykazanie, wie ¿e zabijaæ

mo¿na

tak¿e

poprzez

nienawiϾ,

gniew

i mœciwoœæ.

2.

Uczeñ

potrafi

powtó-

rzyæ

pi¹te

przykazanie

i potrafi

wymieniæ

kilka

swoich

dobrych

cech,

które

ukazuj¹,

¿e

jest

darem

dla

innych

i ¿e

jest

wyj¹tkowy

.

3.

Coraz

bardziej

pra-

gnie troszczyæ siê o

siebie

i o

innych,

i szanowaæ

zdrowie

¿ycie

ludzkie.

Prosimy

dzieci,

by

w

ci¹gu

najbli¿-

szego

tygodnia

w

sposób

szczególny

stara³y siê zachowywaæ pi¹te przyka- zanie i czyniæ to wszystko, o czym by³a mowa. Mog

¹ wspólnie z rodzi-

cami

sporz¹dziæ

listê

prawid³owych

zachowañ,

tak

jak

zosta³o

to

uczynio-

ne

na

lekcji

i umieœciæ

j¹

w

domu

w

widocznym

miejscu.

17.

18.

C

HCEMY

DAW

AÆ

SZCZʌCIE

Nie cudzo³ó¿

Kszta³tujemy postawê odpowiedzialnoœci

za

swoje

relacje

z

innymi

w

œwietle

przykazania

Nie

cudzo³ó¿.

W

ychowujemy do piêkne-

go

prze¿ywania

mi³oœci.

Bóg

stworzy³

cz³owieka

mê¿czyzn¹

i kobiet¹

i da³

im

dar

przekazywania

¿ycia

i mi³oœci.

Dziêki

temu

darowi

potra-

fimy

kochaæ

i przyjaŸniæ

siê,

jeœli

dobrze

z

niego

korzystamy

jesteœmy

szczêœliwi.

Jeœli

ktoœ

chce

mieæ

ten

dar

tylko

dla

siebie

staje

siê

nieszczêœliwy

i rani

innych.

Jezus

jest

ci¹gle

obecny

,

zale¿y Mu na tym aby nasza

mi³oœæ

by³a

piêkna

i prawdziwa.

W

yjaœnienie

znaczenia

p³odnoœci

w

¿yciu

cz³owieka

i przedsta-

wienie ró¿nych sposo- bów

realizowania

p³od-

noœci

(ma³¿eñstwo,

konsekracja,

samot-

noϾ).

Uwra¿liwienie

dzieci

na

fakt,

¿e

to,

co

przy-

jemne

i ³atwe

nie

za-

wsze

oznacza

dobre.

1.

Uczeñ

rozumie

szóste

przykazanie,

wie

¿e

chroni

ono

mi³oœæ.

2.

Potrafi

powtórzyæ

szóste

przykazanie.

Potrafi

odró¿niæ

to

co

dobre,

od

tego

co

przyjemne

i ³atwe.

3.

Coraz

bardziej

pragnie,

aby

jego

mi³oœæ

by³a

prawdzi-

wa,

piêkna

i czysta.

Prosimy

dzieci,

by

zrobi³y

w domu

ankietê

pt.:

„kochaæ

ciebie,

to

zna-

czy…

kochaæ

mnie,

to

znaczy…”

(katecheta

mo¿e

wczeœniej

przygoto-

waæ

takie

formularze

ankiet,

mo¿e

wymyœliæ jeszcze inne pytania)

oraz

by

poprosi³y wszystkich domowni-

ków

o odpowiedŸ.

Tê

ankietê

potem

mog¹

ozdobiæ

i powiesiæ

w

widocz-

nym

w domu

miejscu:

np.

przykleiæ

taœm¹

do

lodówki.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

25

C

HCEMY

DBAÆ

O

W£ASNOŒÆ

Nie kradnij

P

RAGNIEMY

¯YÆ

PRAWD¥

Nie mów

fa³szywego œwiadectwa

przeciw

bliŸniemu

swemu

19.

20.

Zapoznajemy

z

treœci¹

i znaczeniem

Bo¿ego

przykazania

Nie

kradnij.

W

ychowujemy

do

szano-

wania

swojej,

cudzej

i wspólnej

w³asnoœci.

Kszta³tujemy

umiejêtnoœæ

dzielenia

siê

z

innymi.

Ka¿dy

z

nas

posiada

coœ

w³asnego.

S¹

rzeczy

, które

dane

zosta³y

nam

wszystkim.

Ka¿dy z nas mo¿e obda- rowaæ czymœ bliŸniego. Ukazanie w³aœciwego podejœcia

do

swojej,

wspólnej

i cudzej

w³asno-

œci

(dzielenie

siê,

dbanie

o wspóln¹ w³asnoœæ, szanowanie).

W

yjaœnienie

pojêcia

w³asnoœci

z

podkreœle-

niem

roli

w³asnoœci

wspólnej.

Ukazanie,

¿e

naszym

najwiêkszym

bogac-

twem,

jakie

posiadamy

jest

mi³oœæ,

któr¹

mo-

¿emy ofiarowaæ innym.

1.

Uczeñ

rozumie

siódme

przykazanie

2.

Potrafi

powtórzyæ

to

przykazanie

i wyjaœniæ

pojêcie

„w³asnoœæ

wspólna”

3.

Coraz

bardziej

pragnie

szanowaæ

swoj¹

i cudz¹

w³a-

snoϾ.

Prosimy

uczniów

, by

zwrócili

wiêk-

sz¹

uwagê

na

to,

co

jest

„wspólne”

i starali

siê

o

to

dbaæ.

(np.

nie

rzu-

cali

papierów

byle

gdzie

tylko

do

kosza,

pomagali

podlewaæ

kwiaty

,

dbali

o

swoje

zwierzêta,

nie

zosta-

wiali

po

sobie

ba³aganu

i przede

wszystkim

troszczyli

siê

o

siebie

nawzajem).

Zapoznajemy

z

treœci¹

i sensem

ósmego

przyka-

zania.

W

yjaœniamy

pojêcia:

„prawda”,

„k³amstwo”,

„zaufanie”,

„mêczennik”.

W

ychowujemy

do

praw-

domównoœci

i do

cenienia

prawdy

.

Kszta³tujemy postawê trwania

w

Chrystusie

jako

Prawdzie.

Dlaczego nie wolno k³a- maæ

obmawiaæ

i plotko-

waæ?

Kogo

i kiedy

obo-

wi¹zuje

tajemnica?

Dlaczego

ludzie

k³ami¹?

Co

k³amstwo

niszczy?

Jak

mo¿na

naprawiæ

szkody

wyrz¹dzone

k³amstwem?

Jezus

jest

Prawd¹

i chce

byœmy mi³owali prawdê. On

przekaza³

nam

prawdê

o zbawieniu.

Ludzi,

którzy

oddali

¿ycie

za

prawdê

Jezusa,

nazy-

wamy

mêczennikami.

Mamy œwiadczyæ o Jezu- sie

Chrystusie

jako

Praw-

dzie.

Przedstawienie

spusto-

szenia,

jakie

czyni

k³amstwo

(oddzielenie

od

Boga,

utrata

zaufa-

nia

innych,

wyrzuty

sumienia).

Ukazanie

prawdy

jako

tej, która wyzwala.

Podkreœlenie

faktu,

¿e

mi³oœæ

do

Jezusa

po-

ci¹ga

za

sob¹

trwanie

w

Jego

prawdzie

i gotowoœci

oddania

Jezusowi

swojego

¿ycia.

1.

Uczeñ

zna

i rozu-

mie

ósme

przykaza-

nie

2.

Potrafi

powtórzyæ

ósme

przykazanie

i powiedzieæ,

kto

to

jest

„mêczennik”.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

mówiæ

praw-

dê,

chce

¿yæ

zgodnie

z prawd¹

Jezusa.

W

zwi¹zku

z

tym,

¿e

dzieci

maj¹

uczyæ

siê

¿yæ

prawd¹

Jezusa,

mo¿na

jako

zadanie

daæ

im

do

przeczytania

jakiœ

fragment

z

Ewangelii.

Niech

wspólnie

z

rodzicami

zastanowi¹

siê,

o

czym

on

mówi

i czego

od

nas

Jezus

pragnie.

Niech

to

spróbuj¹

opisaæ

w³asnymi

s³owami

(rodzice

mog¹

pomóc)

i potem

spróbowaæ

do

na-

stêpnej

katechezy

byæ

temu

wiernym.

(Ka¿d

e

dziecko

mo¿e

mieæ

inny

fragment,

mog¹

siê

potem

tymi

frag-

mentami

wymieniaæ).

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

26

26

21.

22.

CHCEMY

CZYNIÆ

DOBRO

I

NIE

ULEGAÆ

Z£YM

PRGANIENIOM

Nie po¿¹daj

¿ony bliŸniego

swego ani

¿adnej

rzeczy,

która jego

jest.

Zapoznajemy

z

treœci¹

i znaczeniem

dziewi¹tego

i dziesi¹tego

przykazania.

W

ychowujemy

do

dojrza-

³oœci

w

patrzeniu

na

œwiat

i do

umiejêtnoœci

pano-

wania

nad

w³asnymi

zachciankami.

Co

to

znaczy

byæ

doros³ym?

Dlaczego doros³y to nie ten który mo¿e mieæ wszystko co

chce?

W

jaki

sposób

rodzice

pomagaj¹

,nam

staæ

siê

bardziej

doros³ymi?

Po¿¹danie

to

pragnienie

czegoœ za wszelk¹ cenê. Pragnienia

zawsze

bêd¹

siê

w

nas

pojawia³y

, dlatego

naszym

zadaniem

jest

nauczenie

siê

jak

miêdzy

nimi

wybieraæ

i jak

nad

nimi

panowaæ.

Cz³owiek,

który

nie

umie

zapanowaæ

nad

w³asnymi

pragnieniami

jest

niewolni-

kiem

tego,

czego

pragnie.

Po¿¹danie

prowadzi

do

za-

zdroœci,

chciwoœci,

oszustwa.

Jezus

pomaga

nam

pano-

waæ

nad

niew³aœciwymi

z³ymi

pragnieniami.

W

yt³umaczenie

s³owa

„po¿¹danie”.

Zapoznanie

ze

skutka-

mi

niew³aœciwych

i nadmiernych

pra-

gnieñ.

Podkreœlenie,

¿e

umiejêtnoœæ

panowania

nad

sob¹

daje

wolnoϾ.

Ukazanie

doros³oœci

jako

umiejêtnoœci

dokonywania

w³aœci-

wych

wyborów

, pano-

wania

nad

zachcianka-

mi,

odwagi

czynienia

dobra.

1.

Uczeñ

zna

i rozu-

mie

dziewi¹te

i dzie-

si¹te

przykazanie

2.

Potrafi

powtórzyæ

te

przykazania

i wyt³umaczyæ, co znaczy

s³owo

„po¿¹-

danie”.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

stawaæ

siê

doros³ym przez pano- wanie

nad

w³asnymi

pragnieniami.

W

raz

z

rodzicami

dzieci mog¹

wie-

czorem

poprosiæ

Boga

o

pomoc

w

panowaniu

nad

z³ymi

pragnieniami

(z³ym

pragnieniem

mo¿e

byæ

np.

z³oœæ,

chêæ

dokuczenia

rodzeñstwu)

i spe³nianiu

dobrych

pragnieñ.

D

ZIESIÊÆ

S£ÓW

O

MI£OŒCI

DO

B

OGA

I

LUDZI

Podsumowujemy

i utrwa-

lamy

treœci

zwi¹zane

z

Bo¿ymi

przykazaniami.

Ukazujemy

mi³oœæ

jako

podstawê wszelkich czy- nów i najwa¿niejsze przy- kazanie.

W

ychowujemy

do

¿ycia

w

mi³oœci

zgodnie

z

Bo-

¿ym

wezwaniem

zawar-

tym w Dekalogu.

Po

co

s¹

przykazania?

Jakie

by³yby skutki nie zachowy- wania

przykazañ?

Przykazanie

mi³oœci

jest

najwiêkszym przykaza- niem,

w nim

zawarte

s¹

wszystkie

inne.

Przykazania

s¹

dla

nas

drogowskazem:

wiemy

, c

o

jest

dobre

i gdzie

spotkamy

Boga.

Grzech

kieruje

nas

na

bezdro¿a

i zrywa

nasz¹

wiêŸ („³¹cznoœæ”) z Bo- giem.

Ukazanie

przykazañ

jako

drogowskazów

wskazuj¹cych

dobr¹

i bezpieczn¹

drogê

do

Boga

oraz

podkreœlenie

prawdy

, ¿e

przykazania

s¹

darem

kochaj¹cego

Boga,

który

pragnie

naszego

szczêœcia.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

wszystkie

przykaza-

nia

zawieraj¹

siê

w przykazaniu

mi³o-

œci

Boga

i bliŸniego.

2.

Potrafi

powtórzyæ

przykazanie

mi³oœci.

3.

Pragnie

iϾ

drog¹,

któr¹

wskazuje

mu

Bóg.

Prosimy

dzieci,

by

wraz

z

rodzicami

spróbowa³y napisaæ w³asn¹ wersjê dziesiêciu

przykazañ

(opieraj¹c

siê

na

istniej¹cych).

Niech

ta

wersja

zawiera

to,

co

dla

nich

najwa¿niej-

sze,

co

pomaga

im

kochaæ

Boga

i ludzi.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

27

23.

Cele

katechetyczne

Tr

eœci

Zadania

nauczyciel

a

religii

Przewidywane

osi¹gniêcia

ucznia:

1.

W

iedza

–

co

uczeñ

wie?

2.

Umiejêtnoœci

–

co

uczeñ

potrafi?

3.

Interioryzacja

wartoœci

–

co

uczeñ

ceni?

Temat jednostki lekcyjnej

Lp.

Wspó³praca

z

rodzin¹

i

parafi¹

III.

B

ÓG

POSY£A

DO

NAS

J

EZUSA

–

O

KRES

A

DWENTU

I

N

ARODZENIA

P

AÑSKIEGO

–

Wœród

nocnej

ciszy

g³os

siê

rozchodzi:

„Wstañcie

, pasterze,

Bóg

siê

wam

rodzi!”

B

ÓG

PRZEZ

J

ANA

C

HRZCICIELA

WZYWA

NAS

DO

NAWRÓCENIA

– A

DWENT

Zapoznajemy

z

postaci¹

Jana

Chrzciciela

a

jedno-

czeœnie

przygotowujemy

do godnego prze¿ycia Adwentu.

Kszta³tujemy postawê nawrócenia i wychowuje- my

do

samodzielnego

podejmowania

¿ycia

z

Jezusem.

Ludzie

czekali

na

Zbawi-

ciela,

który

poka¿e

im

zagubion¹

przez

nich

drogê

do

Ojca.

Adwent

czasem

oczekiwania.

Bóg

wybra³

Jana

Chrzci-

ciela,

aby

przygotowaæ

przybycie

Zbawiciela.

Jak

mo¿na

przygotowaæ

siê

na

przyjœcie

Pana?

Nawrócenie.

Przypomnienie

znacze-

nia

pojêæ:

„adwent”,

„nawrócenie”.

Ukazanie,

¿e

ludzie

nie

zawsze

chodz¹

po

drogach

Boga

i czêsto

siê

gubi¹,

potrzebuj¹

Kogoœ kto im wska¿e drogê

- Zbawiciela

Zwrócenie

uwagi

na

rolê

wolnej

woli.

Od

przyjêcia

Zbawiciela

i Jego

darów

zale¿y

,

czy

wrócê

za

Jezusem

na

dobr¹

drogê.

Ukazanie,

dlaczego

i w

jaki

sposób

przygoto-

wujemy

siê

do

naro-

dzin

Jezusa.

1.

Uczeñ

wie,

kto

to

by³

Jan

Chrzciciel.

2.

Potrafi

wyjaœniæ

co

znacz¹ s³owa: „ad- went”

i „nawróciæ

siê”.

3.

Pragnie

przygoto-

waæ

siê

do

œwi¹t

Narodzenia

Pañskie-

go.

Mo¿na

zaproponowaæ

uczniom

zro-

bienie

„rodzinnego

kalendarza

ad-

wentowego” zawieraj¹cego zadanie na

ka¿dy

dzieñ.

Mog¹

to

byæ

cytaty

z

Pisma

Œwiêtego,

mog¹

to

byæ

pole-

cenia

w

stylu:

„dzisiaj

nie

gniewamy

siê

na

siebie”,

albo

„dzisiaj

pomaga-

my

sobie”

itp.

Prosimy

dzieci,

by

zachêci³y

swoich

rodziców

i bliskich

do wspólnego przygotowania siê do Œwi¹t

przez

przestrzeganie

„zadañ”.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

28

28

24.

25.

Ukazujemy

Maryjê

jako

wzór

pos³uszeñstwa

Bogu.

Wprowadzaj¹c

w

tajemni-

cê

Wcielenia,

wychowu-

jemy do ufnego powierza- nia

siê

Bogu

w

codzien-

nym ¿yciu.

Przedstawienie

zbawczego

znaczenia

Zwiastowania

Co

znaczy

„wierzyæ

Bogu”. Co znaczy byæ Mu

pos³usznym?

Co

to

jest

tajemnica?

Tajemnice

Boga

s¹

jego

darem,

w

którym

daje

nam

bli¿ej

poznaæ

swoj¹

mi³oœæ.

Tajemnice

Bo¿e

zamykaj¹

siê

przed

tymi,

którzy

nie

maj¹

mi³oœci.

Ukazanie

tajemnicy

Wcielenia.

W

yt³umaczenie,

na

czym

polega

i jaka

jest

rola

pos³uszeñstwa

i zawierzenia

Bogu.

Ukazanie

znaczenia

tajemnicy

, (tajemnica

jest

prawd¹

nie

do

pojê-

cia,

ale

powinniœmy

j¹

stale

poznawaæ

i j¹

przekazywaæ, bo mówi nam

o

œwiêtych

spra-

wach).

Mi³oœæ

pozwala

przyj¹æ

tajemnice.

1.

Uczeñ

zna

wyda-

rzenie

Zwiastowania.

2.

Potrafi

powiedzieæ

co

to

s¹

„tajemnice

Bo¿e”.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

ufaæ

Bogu

i

kochaæ

Go.

Mo¿na

wykonaæ

witra¿

z

postaci¹

anio³a

b¹dŸ

Maryi

(szablony

–

nie-

zbyt

skomplikowane,

wczeœniej

przygotowuje

katecheta).

Zadaniem

dzieci

jest

przeniesienie

szablonu

n

a

karton,

wyciêcie

i wyklejenie

g³adk¹

bibu³¹.

Gotowy

witra¿

mo¿na

powie-

siæ

na

oknie

w

domu

lub

klasie.

O

D

MARY

I

UCZYMY

SIÊ

MÓWIÆ

B

OGU

:

„T

AK

”

C

IESZYMY

SIÊ

,

¯E

B

ÓG

JEST

Z

NAMI

– B

O¯E

N

ARODZENIE

Przygotowujemy

do

prze-

¿ycia

tajemnicy

Narodze-

nia

Pañskiego.

W

ychowujemy

do

umie-

jêtnoœci

œwiêtowania

i otwartoœci

na

Bo¿e

dzia³anie.

Bo¿e

Narodzenie

wg

Ewangelii

œw

. £ukasza

Tradycje œwi¹teczne i poszukiwanie

ich

zna-

czenia.

Ka¿de

narodziny

cz³owie-

ka

przynosz¹

jakiœ

dar

œwiatu.

Narodziny

Boga

jako

cz³owieka

przynosz¹

cz³owiekowi

odkupienie

i wyzwolenie.

Uœwiadomienie

donio-

s³oœci

Ta

jemnicy

N

aro-

dzenia

Jezusa.

Ukazanie

znaczenia

tradycji

œwi¹tecznych.

Zwrócenie uwagi, ¿e ka¿dy z urodzonych przynosi

ze

sob¹

jakiœ

dar

od

Boga

dla

cz³o-

wieka

(szukanie

na-

szych

darów).

Uœwiadomienie

co

daje

nam

i œwiatu

narodze-

nie

Jezusa.

1.

Uczeñ

wie

dlacze-

go

Œwiêta

Narodzenia

Pañskiego

s¹

tak

wa¿ne.

2.

Potrafi

opowie-

dzieæ

o tradycji

œwi¹-

tecznej

i zna

zadan¹

kolêdê.

3. Pragnie prze¿ywaæ dobrze

Œwiêta.

Mo¿na

zaproponowaæ

wspólne

pój-

œcie

na

pasterkê

rodziców

i dzieci.

Dzieci

mog¹

siê

zastanowiæ

nad

prezentem,

jaki

by

chcia³y

ofiarowaæ

swoim

rodzicom

i Dzieci¹tku

Jezus.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

29

26.

27.

C

HCEMY

PE£NIÆ

WOLÊ

O

JCA

JAK

J

EZUS

Wprowadzamy w tajem- nicê

„pe³nienia

woli

Ojca”.

Uœwiadamiamy

powi¹za-

nie woli Boga z Bo¿ym pragnieniem

szczêœcia

dla

cz³owieka.

W

ychowujemy

do

ufnego

poddawania

siê

woli

Boga.

Co

to

znaczy

chcieæ

cze-

goœ?

Jak

ludzie

zachowuj¹

siê, gdy czegoœ pragn¹?

Przedstawienie

historii

znalezienia

dwunastolet-

niego

Jezusa

w

œwi¹tyni.

Co to znaczy wype³niaæ wolê

Boga?

Pos³uszni

powinniœmy

byæ

tym,

którzy

chc¹

naszego

dobra. W

iele rzeczy nisz-

czy

szczêœcie,

chocia¿

pozornie

je

obiecuje.

Ukazanie,

¿e

Bóg

pragnie

dla

nas

szczê-

œcia,

¿e

nic

nie

chce

nam

zabraæ

ale

daæ

wszystko co najlepsze.

Bóg

(rodzice,

nauczy-

ciele,

bliscy)

pragn¹

dla

nas

dobra

i dlatego

wymagaj¹

od

nas

i nie

pozwalaj¹

nam

na

to,

co mog³oby nas skrzywdziæ.

1.

Uczeñ

zna

historiê

dwunastoletniego Jezusa

w

œwi¹tyni.

2.

Potrafi

powiedzieæ

co

to

znaczy

„wype³-

niaæ

wolê

Ojca”.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

wype³niaæ

polecenia

Boga.

Uczeñ

mo¿e

spróbowaæ

dostrzec

wydarzenia

np.

z

ostatniego

tygo-

dnia,

które

mówi³yby

o

tym,

jak

Bóg

siê

nim

opiekowa³,

mo¿e

te¿

spróbo-

waæ

popatrze

æ

tak

na

swoich

rodzi-

ców (rzeczy które

sobie

przypomni

niekoniecznie

mog¹

byæ

dla

niego

mi³e

–

np.

mama

krzycza³a,

bo

ba³a

siê

o

jego

bezpieczeñstwo).

Powinien

w

razie

niepewnoœci

zapytaæ

rodzi-

ców

, czy

dobrze

rozumie

takie

zda-

rzenia.

J

AN

C

HRZCICIEL

MÓWI

NAM

O

J

EZUSIE

C

HRZEST

P

AÑSKI

Budzimy

pragnienie

spotykania

siê

z

Jezusem

- Barankiem

Bo¿ym,

obecnym

w

Eucharystii.

Pog³êbiamy

wiarê

w

Boga

objawiaj¹cego

siê

nam

w

Trójcy

Œwiêtej.

Chrzest

Jezusa

–

Jezus

zastaje

namaszczony

przez

Ducha

Œwiêtego

staje

siê

wiêc

„Chrystu-

sem”.

Jan

Chrzciciel

nazywa

Jezusa

Barankiem

Bo¿ym

(mo¿na

nawi¹zaæ

do

œwiêta

Paschy

i do

ofiary

z

baranka,

która

przypo-

mnia³a

Izraelitom

ocale-

nie

od

œmierci

–

Jezus

jest

Barankiem

który

nas

ocali

od

œmierci).

Jezus

–

Bara-

nek

g³adzi

nasze

grzechy

.

Jezus ukryty w Hostii jest Barankiem

Bo¿ym.

Mo-

dlimy siê w czasie Mszy Œwiêtej

Baranku

Bo¿y

.

Powi¹zanie

chrztu

Jezusa z naszym chrztem

–

my

te¿

jeste-

œmy

namaszczeni

Du-

chem

Œwiêtym

i dlate-

go

nazywamy

siê

„chrzeœcijanami”.

Wprowadzenie

w

sym-

bolikê

Baranka

jako

ofiary

, która

ocala

¿ycie

ludziom.

Uœwiadomienie,

¿e

Jezus jest obecny w Hostii

i nadal

chroni

i

ocala nasze ¿ycie.

1.

Uczeñ

zna

historiê

Chrztu

Pañskiego.

2.

Potrafi

powiedzieæ

co

znaczy

s³owo

„Chrystus”.

Potrafi

pos³ugiwaæ

siê

mo-

dlitw¹

„Baranku

Bo¿y”.

3.

Pragnie

spotkaæ

siê

z

Jezusem

obecnym

w Najœwiêtszym Sakramencie.

Uczeñ

wraz

z

rodzicami

stara

siê

odpowiedzieæ

na

pytanie

„co

to

zna-

czy

byæ

chrzeœcijaninem”.

Mo¿na

to

zrobiæ

w

formie

pracy

plastycznej.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

30

30

IV

. JEZUS UKAZUJE NAM OJCA –

Ufaj, synu! Odpuszczaj¹ ci siê twoje grzechy

.(Mt

9,

2b)

Cele

katechetyczne

Tr

eœci

Zadania

nauczyciela

religii

Przewidywane

osi¹gniêcia

ucznia:

1.

W

iedza

–

co

uczeñ

wie?

2.

Umiejêtnoœci

–

co

uczeñ

potrafi?

3.

Interioryzacja

wartoœci

–

co

uczeñ

ceni?

Temat jednostki lekcyjnej

Lp.

Wspó³praca

z

rodzin¹

i

parafi¹

28.

Pog³êbienie

wiary

w

Boga

troszcz¹cego

siê

o

nas

przez

ukazanie

zapowie-

dzi

Eucharystii

i roli

pokarmu

danego

od

Boga.

W

ychowanie

do

dojrza³e-

go

przyjmowania

Eucha-

rystii

i s³uchania

S³owa.

Rola wody i chleba (co by by³o

gdyby

ich

nie

by³o,

jaka

jest

rola

pokarmu?

Dlaczego

ludzie

musz¹

jeœæ?). Bóg

opiekuje

siê

ludŸmi:

nawi¹zanie

do

historii

Izraela

na

pustyni

–

Bóg

daje

pokarm.

Jezus,

karmi

g³odnych

–

rozmno¿enie

chleba.

Ostatnia

W

ieczerza

–

Jezus

daje

nam

prawdzi-

wy

pokarm

–

siebie,

by-

œmy

mogli

przejϾ

bez-

piecznie

przez

¿ycie.

Ukazanie

ró¿nicy

mie-

dzy

ziemi¹

„such¹”

a

„¿yzn¹”.

Wprowadzenie

pojêcia:

„Bo¿y

pokarm”.

Ukazanie,

¿e

nas

tak¿e

Bóg

karmi

prawdzi-

wym pokarmem: s³o- wem Bo¿ym i Komu- ni¹

œwiêt¹.

1.

Uczeñ

wie,

co

to

jest

Bo¿y

pokarm.

2.

Potrafi

powiedzieæ

swoimi

s³owami,

co

nam

daje

spo¿ywanie

pokarmu

Jezusa.

3.

Pragnie

spo¿ywaæ

pokarm

Boga.

Anga¿ujemy

do

wspó³pracy

rodziców

poprzez

zadanie

przeczytania

opo-

wiadania

„Chleb

z

nieba”

z

podrêcz-

nika

ucznia.

Zachêcamy

do

uwa¿nego

s³uchania

s³owa

Bo¿ego

podczas

Mszy

œwiêtej

J

EZUS

UKAZUJE

,

JAK

B

ÓG

O

JCIEC

TROSZCZY

SIÊ

O

NAS

W J

EZUSIE

ROZPOZNAJEMY

B

OGA

O

JCA

29.

Poznanie

(pog³êbienie)

prawdy wiary o jednoœci Jezusa

i Boga

Ojca:

Kto

Mnie

zobaczy³,

zobaczy³

tak¿e

i Ojca.

Ukazanie,

¿e

przez

ca³e

¿ycie

Jezusa

objawia

siê

mi³oœæ

Ojca.

Co mo¿na zobaczyæ? A

 czego nie mo¿na? Dla-

czego?

Czy

mo¿na

zobaczyæ

Boga?

Dlaczego?

Przez

Kogo Bóg staje siê dla nas widzialny?

Jezus

jest

jedno

z

Bogiem

Ojcem

–

kiedy

patrzymy

na

dzie³a

Jezusa,

widzimy

Jego

Ojca.

Wprowadzenie

do

rozumienia

prawdy

w s³owach „Kto Mnie zobaczy³...”

„Formowanie

postawy

wdziêcznoœci

wobec

objawiaj¹cego

siê

Boga

w

Jezusie

Chrystusie.

1. Uczeñ wie, ¿e s³owo „zobaczyæ”,

„widzieæ”

mo¿e

mieæ

nie

tylko

znaczenie

dos³owne,

ale i g³êbsze.

2.

Potrafi

powiedzieæ,

w

jakich

dzie³ach

Jezu-

sa

Bóg

ukaza³

siebie

i swoj¹

mi³oœæ

do

nas.

3.

Pragnie

okazywaæ

Bogu

wdziêcznoœci

za

Jego dzie³a w Jezusie Chrystusie.

Prosimy

rodziców

, by

zachêcali

dzie-

ci

do

modlitwy

spontanicznej.

Niech

razem

z

dzieæmi

spróbuj¹

podj¹æ

tak¹

modlitwê.

Mo¿emy

te¿

zachêciæ,

by

dzieci

napisa³y

sobie

w

swoich

pamiêtni-

kach

lub

zeszycie

w³asn¹

modlitwê

do

Jezusa,

do

Boga

Ojca

i Ducha

Œwiêtego.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

31

31.

30.

Ukazujemy

znaczenie

dobrego

ojca,

wybaczaj¹-

cej

mi³oœci

w relacjach

miêdzyludzkich.

W

ychowujemy

do

poczu-

cia,

¿e

grzech

sprowadza

ciemnoϾ,

jest

ran¹,

któr¹

tylko

Bóg

mo¿e

i pragnie

uleczyæ.

Kszta³tujemy

obraz

Boga,

który

jak

dobry

ojciec

czeka

na

grzesznika.

W

jaki

sposób

rodzice

troszcz¹ siê o swoje dzie- ci? Dlaczego to robi¹?

PrzypowieϾ

o

kochaj¹-

cym

ojcu

i synu

marno-

trawnym

(cz.

I).

Kiedy

czynimy

z³o?

Co

ono

niszczy?

Do

Boga

zawsze

mo¿emy

powróciæ

–

On

na

nas

czeka

i nigdy

nie

przesta-

je

nas

kochaæ.

Ukazanie

analogii

miêdzy

trosk¹

rodzi-

ców

a

trosk¹

Boga.

W

yjaœnienie, ¿e grzech

jest

ran¹

zadan¹

¿yciu

Bo¿emu

w

nas

i na-

szym relacjom z ludŸ- mi

i Bogiem.

Jest

dla

nas

jak

zgaszenie

œwia-

t³a

i pójœcie

w

ciem-

noϾ.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

grzech

rani

¿ycie

Bo¿e w nas (przyjaŸñ z

Bogiem)

i oddziela

ludzi

od

siebie.

2.

Potrafi

opowie-

dzieæ I czêœæ przypo- wieœci

o

kochaj¹cym

ojcu

3.

Nie

chce

czyniæ

z³a

–

grzeszyæ.

Prosimy

dzieci,

aby

w

domu,

gdy

bêd¹

siê

modliæ

modlitw¹

„Ojcze

nasz”,

zastanowi³y

siê

nad

s³owami:

„odpuœæ

nam

nasze

winy

, jako

i my

odpuszczamy

naszym

winowajcom”.

O

wyjaœnienie

znaczenia

tych

s³ów

mog¹

poprosiæ

rodziców

.

J

EZUS

UKAZUJE

NAM

DOBROÆ

O

JCA

J

EZUS

UKAZUJE

NAM

DROGÊ

POWROTU

DO

O

JCA

Wprowadzamy

w

owocne

korzystanie

z

sakramentu

pokuty

i pojednania.

W

ychowujemy

do

ufnego

zawierzenia

mi³oœci

Boga.

Dobry Ojciec cieszy siê z powrotu

dziecka

i zasia-

da

z nim

przy

rodzinnym

stole,

pragnie,

aby

jego

dzieci

w

zgodzie

i radoœci

ucztowa³y

przy

wspólnym

stole;

(druga

czêœæ

przy-

powieœci

o

dobrym

Ojcu

i synu

marnotrawnym).

Bóg czeka, byœmy zoba- czyli

z³o,

które

czynimy

i ¿a³owali

za

nie,

chcieli

siê

z

tego

poprawiæ

i

powrócili

do

niego

(wpro-

wadzenie

do

etapów

spowiedzi).

Wspólny

posi³ek

(Eucha-

rystia)

mówi

nam

o

prze-

baczeniu

–

jesteœmy

dzieæmi

tego

samego

Boga.

Ukazanie,

¿e

tylko

Bóg

mo¿e

nas

tak

do

koñca

wyzwoliæ z ciemnoœci. Sami

nie

damy

rady

.

Bóg

jest

œwiat³em.

Zwrócenie uwagi, ¿e my

te¿

powinniœmy

przebaczaæ

jak

Bóg

(nawi¹zanie

do

kate-

chezy o obrazie Boga – przebaczaj¹c

innym

stajemy

siê

podobni

do

Jezusa).

1. Uczeñ wie, ¿e Bóg go

kocha

i czeka

na

niego, cokolwiek by nie

uczyni³.

2.

Potrafi

powiedzieæ

w

jaki

sposób

mo¿e-

my wróciæ do Boga.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

byæ

blisko

Ojca.

Nie

boi

siê

Go.

Proponujemy

, aby

dzieci

razem

z

rodzicami

zrobi³y

du¿e

czerwone

serce,

a

w

œrodku

umieœci³y

napis

„Bóg,

najlepszy

Ojciec,

czeka

na

mnie”.

Serce

powinno

dziecko

po³o-

¿yæ

lub

postawiæ

w

domu

w

widocz-

nym

miejscu.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

32

32

Z

UFNOŒCI¥

POWIERZAMY

J

EZUSOWI

NASZE

S£ABOŒCI

W

ychowanie

do

przyjmo-

wania

Jezusa

mimo

w³a-

snych

s³aboœci.

Kszta³towanie

obrazu

Boga

Ojca,

który

przeba-

cza

bezwarunkowo

po-

wracaj¹cym

grzesznikom.

Historia

celnika

Mate-

usza.

Co

to

znaczy

byæ

s³abym?

W

jaki

sposób

grzech

czyni nas s³abymi? Dla- czego

ludzie

boj¹

siê

powiedzieæ

o

swoich

s³aboœciach?

Jak

Bóg

patrzy

na

nasze

s³aboœci?

Czy

Mu

one

przeszkadza-

j¹

w

tym,

aby

nas

ko-

chaæ?

Jezus

przyszed³

na

œwiat

nie

po

to,

aby

œwiat

potê-

piæ

(odrzuciæ

od

siebie),

ale

by

go

zbawiæ

(ocaliæ,

sprawiæ

by

by³

piêkny

jak

wczeœniej).

Bezwarunkowe

przeba-

czenie

–

intuicja,

czym

jest

³aska

Bo¿a

(dar

dar-

mo

dany).

Zapoznanie

uczniów

z

powo³aniem

Mate-

usza.

Uœwiadomienie,

¿e

Jezus

przyszed³

do

grzeszników

–

nie

do

„sprawiedliwych”, czyli

tych

którzy

uwa-

¿aj¹,

¿e

nie

grzesz¹

i sobie

sami

poradz¹.

Ukazanie,

¿e

grzech

czynienie

z³a

jest

s³a-

boœci¹,

z

któr¹

poradzi-

my

sobie

z

pomoc¹

Boga.

Jezus

nie

czeka,

a¿

bêdziemy

doskonali,

aby

do

nas

przyjϾ,

ale

chce

nam

pomóc

staæ

siê

doskona³ymi,

st¹d

tak

wa¿na

rola

sakra-

mentu

pokuty

i pojed-

nania

oraz

Eucharystii.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

Jezus

go

kocha

takie-

go

jakim

jest,

¿e

go

nie

ocenia

i pragnie

dla

niego

dobra.

2.

Potrafi

powtórzyæ

akt

ufnoœci.

3.

Pragnie

powierzaæ

siê

Jezusowi,

mimo

swoich

s³aboœci.

W

ierzy

w

bezwarun-

kowe

przebaczenie

Boga

Ojca.

Proponujemy

, aby

dzieci

razem

z

rodzicami

przeœledzi³y

treœci

zawar-

te

w

podrêczniku

na

stronach

139–

142, ze szczególnym zwróceniem uwagi

na

tekst

„Przeczytajmy

ra-

zem”.

Prosimy

, aby

dzieci

nauczy³y

siê

aktu

ufnoœci.

32.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

33

V.

JEZUS

PRZEBACZA

NAM

GRZECHY

I OFIARUJE

SIEBIE

ZA

NAS

- OKRES

WIELKIEGO

POSTU

[Jezus] bêdzie wydany w rêce ludzi. Oni zabij¹ Go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie (Mt 17

, 22b-23a)

Cele

katechetyczne

Tr

eœci

Zadania

nauczyciela

religii

Przewidywane

osi¹gniêcia

ucznia:

1.

W

iedza

–

co

uczeñ

wie?

2.

Umiejêtnoœci

–

co

uczeñ

potrafi?

3.

Interioryzacja

wartoœci

–

co

uczeñ

ceni?

Temat jednostki lekcyjnej

Lp.

Wspó³praca

z

rodzin¹

i

parafi¹

33.

J

EZUS

WZYWA

NAS

DO

NAWRÓCENIA

I

 

POKUTY

- W

IELKI

P

OST

Wprowadzamy

w

W

ielki

Post.

Kszta³tujemy

postawy

nawrócenia: „trzy drogi powrotu”:

modlitwa,

ja³mu¿na

i post.

W

ychowujemy

do

podej-

mowania

wyrzeczeñ

i okazywania

Bogu,

in-

nym

i sobie

mi³oœci.

Krótkie

przypomnienie

wiadomoœci

o

roku

litur-

gicznym.

Podstawowe

wiadomoœci

o

W

ielkim

Poœcie:

litur

gia

Œrody

Popielcowej.

Bóg

ukazuje

nam

„T

rz

y

drogi

powrotu”:

modlitwê

(mi³oœæ

do

Niego),

ja³-

mu¿nê

(mi³oœæ

do

in-

nych),

post

(mi³oœæ

do

siebie

samego).

Czy dusza mo¿e byæ g³odna

albo

brudna?

Jak

mogê

pomóc

swojej,

a

jak

„cudzej” duszy? (O duszy mówimy jako o cz³owie- ku,

który

jest

duchowo-

cielesny

, bez

zag³êbiania

siê w teorie o cz³owieku i jego

jednoœci

albo

duali-

zmie!).

Nawi¹zanie

do

dotych-

czasowej

wiedzy

i

doœwiadczeñ

nawraca-

nia

siê.

W

yjaœnienie

znaczenia

obrzêdu

posypania

g³ów popio³em.

Ukazanie,

¿e

modlitwa,

ja³mu¿na,

post

s¹

zwi¹-

zane

z

dwoma

przyka-

zaniami

mi³oœci.

Pomoc

w

znalezieniu

trzech

postanowieñ

na

Post.

1.

Uczeñ

wie

do

czego

wzywa

nas

Bóg

w

W

ielkim

Poœcie.

2.

Potrafi

powiedzieæ,

jakimi

trzema

droga-

mi powracamy w tym okresie

do

Boga

(modlitwa,

ja³mu¿na

post).

3.

Pragnie

siê

nawra-

caæ

w

W

ielkim

Po-

œcie.

Prosimy

rodziców

, np.

przez

krótki

list

rozdany

uczniom,

aby

u³atwili

swoim

dzieciom

udzia³

w

nabo¿eñ-

stwie

Drogi

Krzy¿owej

i rekolek-

cjach.

W

arto,

by

rodzice

porozma-

wiali

z

dzieæmi

na

temat

ich

postano-

wieñ

wielkopostnych.

Przypominamy

dzieciom,

gdzie

i kiedy

w

parafii

jest

przeprowadzana

zbiórka

ubrañ

i ¿ywnoœci

dla

potrze-

buj¹cych

i zachêcamy

do

przygoto-

wania

w

domu

z

rodzicami

darów

.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

34

34

34.

35.

P

ROSZÊ

J

EZUSA

O

POZNANIE

SIEBIE

SAMEGO

Mój rachunek

sumienia

J

EZUS

UMACNIA

NAS

W

SAKRA

-

MENCIE

POKUTY

Kszta³tujemy

umiejêtno-

œci

zwi¹zane

z

postawami

pokutnymi

sprzyjaj¹cymi

owocnemu

korzystaniu

z

sakramentu

pokuty

.

W

ychowujemy

do

przy-

stêpowania

do

sakramen-

tu

pojednania

z

ufnoœci¹

i radoœci¹,

dziêki

zawie-

rzeniu

mi³oœci

Boga.

Jak

mo¿emy

powróciæ

do

Boga? Co mamy czyniæ, by wróciæ do Boga Ojca?

Obowi¹zki

przystêpuj¹ce-

go

do

sakramentu

pokuty

- wg

przypowieœci

o synu

marnotrawnym.

W

yjaœnienie

ró¿nych

nazw

sakramentu:

spo-

wiedŸ

œwiêta,

sakrament

przebaczenia,

sakrament

nawrócenia,

sakrament

pojednania

Pojednanie

to

powrót

do

Domu

Ojca

drog¹,

któr¹

wskazuje

Jezus.

Dziêki

Niemu

nasze

¿ycie

staje

siê

piêkne

i czyste.

Bezpoœrednie

przygo-

towanie

do

sakramentu

pokuty

i pojednania.

Wprowadzanie

dzieci

w

osobowy

wymiar

sakramentu.

Zapoznanie

z

etapami

sakramentu

pokuty

.

Krótkie

t³umaczenie

znaczenia

poszczegól-

nych

czêœci

sakramentu

i wyjaœnienie jego ró¿- nych

nazw

, z

którymi

dzieci

mog¹

siê

spotkaæ.

Wprowadzanie w ra- doϾ,

któr¹

obdarza

Bóg

przez

swoje

prze-

baczenie.

1.

Uczeñ

wie,

jakie

s¹

obowi¹zki

przystêpu-

j¹cego

do

spowiedzi.

2.

Potrafi

skojarzyæ

nazwy

oznaczaj¹ce

sakrament

pokuty

i pojednania.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

przyst¹piæ

do

sakramentu

pojedna-

nia

Po¿¹dane by³oby

, aby w czasie reko-

lekcji

wielkopostnych

m³odzie¿

przygotowywa³a

zawsze

dla

dzieci,

które przygotowuj¹ siê do Pierwszej Komunii

œwiêtej,

inscenizacjê

przy-

powieœci

o

kochaj¹cym

ojcu

i synu

marnotrawnym,

po

której

odbywa³o-

by

siê

nabo¿eñstwo

pokutne.

Wprowadzamy

dzieci

w

istotê

rachunku

sumie-

nia,

czyli

budowanie

relacji

dziecka

z

Bogiem

w

prawdzie.

Kszta³tujemy

umiejêtnoœæ

dostrzegania

przez

dziec-

ko w sobie przejawów z³a, jako

podstawowego

zada-

nia

na

drodze

do

nawró-

cenia

i zjednoczenia

z

mi³osiernym

Bogiem.

W

ychowujemy

do

troski

o

w³asne

sumienie

oraz

o

w³asn¹

wra¿liwoœæ

we-

wnêtrzn¹ na z³o i krzywdê.

Co

by

by³o

gdybym

spo-

tka³

Jezusa?

Jak

na

mnie

by

popatrzy³?

Czego

bym

siê przy nim wstydzi³ czyniæ?

Spotkanie

z

Jezusem,

który

patrzy

na

ciebie

z

mi³oœci¹.

Nic

w tobie

Go

nie

przera¿a,

chce

ci

pomóc.

Sumienie

to

g³os

w

nas,

który

da³

nam

Bóg,

by-

œmy

wiedzieli,

co

jest

dobre

a

co

z³e.

Rachunek

sumienia.

Ukazanie

istoty

ra-

chunku

sumienia:

patrzenie

na

siebie

w

œwietle

mi³oœci

Boga

i wiêzi

z

Nim.

W

yjaœnienie

pojêcia

„wyrzuty

sumienia”

–

nasze

serce,

które

pragnie

dobra,

smuci

siê,

gdy

czynimy

z³o.

Uczenie

odpowiedzial-

noœci

za

swoje

sumienie:

im

bardziej

nie

chcemy

s³uchaæ

g³osu

sumienia

tym

bardziej

g³os

staje

siê

cichy

, niejako

zamie-

ra w cz³owieku.

1.

Uczeñ

wie,

co

to

jest

sumienie

i rachu-

nek

sumienia.

2.

Uczeñ

potrafi

dokonaæ

rachunku

sumienia.

3.

Uczeñ

nie

ukrywa

swoich

grzechów

i pragnie

patrzeæ

na

nie

w

œwietle

mi³oœci

Jezusa.

Prosimy

usilnie

rodziców

, aby

czêsto

mobilizowali

dzieci

do

wieczornego

rachunku

sumienia,

wzajemnego

przeproszenia

siê

bliskich

za

wszel-

kie

przykroœci

oraz

dziêkowania

Bogu

za

dar

przebaczania

i dobre

zdarzenia

dnia.

Pytania

z

rachunku

sumienia

mo¿na

wykorzystaæ

w

wielkopostnych

nabo-

¿eñstwach

pokutnych:

np.

za

ka¿dym

razem

inn¹

czêœæ.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

35

36.

P

ROSZÊ

J

EZUSA

O

PRZEBACZENIE

Szczery ¿al za grzechy i mocne postanowienie poprawy

Chcemy

zapoznaæ

dzieci

z potrzeb¹ ¿alu za grzechy i postanowieniem

popra-

wy

.

W

ychowujemy

do

umie-

jêtnoœci

dostrzegania

krzywdy

, j

akie

czyni

nasze

z³o

i ¿a³owania

za

nie

oraz

do

œwiadomej

rezygnacji

z czynienia

z³a.

Ludzie

przepraszaj¹,

pro-

sz¹

o

przebaczenie

i okazuj¹

wdziêcznoœæ

tym,

którzy

im

wybaczaj¹.

Dlaczego niemo¿liwe jest przyjêcie

sakramentu

pojednania

bez

¿alu

za

grzechy

i postanowienia

poprawy?

Dlaczego ja ¿a³ujê za grzechy?

Pojêcie

skruchy

- ¿al

doskona³y

i ¿al

niedosko-

na³y

. Kiedy pamiêtamy

o mi³oœci

Boga

do

nas,

to

nasze

serce

¿a³uje

„dosko-

nale”.

Kiedy

cz³owiek

czyni

z³o

jego

serce

staje

siê

twarde

jak

kamieñ

i martwe.

Aby

znów

mog³o

o¿yæ

i ko-

chaæ

trzeba

je

„skruszyæ”

przez ¿a³owanie swoich czynów

.

Ukazanie

znaczenia

¿alu

za

grzechy

i posta-

nowienia

poprawy:

jeœli

nie

¿a³uje,

to

uwa¿am,

¿e

postêpujê

dobrze

i nie

chcê

przebaczenia.

Uœwiadomienie,

¿e

umieraj¹c

na

krzy¿u,

Jezus

ukaza³

nam

swoj¹

wielk¹

mi³oœæ.

Nie

musimy

siê

ju¿

baæ

przyjϾ do Niego ze swoimi

grzechami

–

On

ju¿ nas z nich wyzwoli³. Musimy tylko przyjœæ do Niego, wyznaæ je, ¿a³owaæ, ¿e oddalamy siê

od

Niego

i niszczy-

my

przyjaŸñ,

pragn¹æ

przy

Nim

pozostaæ

-

a On

zg³adzi

nasze

grzechy

.

Przypomnienie, ¿e krzy¿ Jezusa

mówi

nam

o

mi³oœci

Boga:

dopro-

wadzenie

do

modlitwy

skruchy

.

1.

Uczeñ

wie,

co

to

jest

„skrucha”.

2.

Potrafi

wyjaœniæ

na

czym

polega

„¿al

doskona³y” i „¿al niedoskona³y”.

3.

Pragnie

szczerze

¿a³owaæ

za

grzechy

i naprawdê

chce

siê

poprawiæ.

Mo¿na

porozmawiaæ

z

rodzicami,

czy w domu jest krzy¿, przed którym dzieci

mog¹

siê

modliæ.

W

arto wykorzystaæ modlitwê z pod-

rêcznika

ze

strony

162

w

czasie

nabo¿eñstwa drogi krzy¿owej w

parafii.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

36

36

37.

W

YZNAJÊ

J

EZUSOWI

MOJE

GRZECHY

I

PRZYJMUJÊ

ROZGRZESZENIE

Szczera spowiedŸ i rozgrzeszenie

Wprowadzamy

w

prakty-

kowanie szczerej spowie- dzi.

W

ychowujemy

do

odwa¿-

nego i szczerego powierza- nia

siê

Jezusowi

w sakra-

mencie

pojednania.

Uczymy

korzystania

z

formu³y

spowiadania

siê

zgodnie

ze

sposobem,

jaki

podaj¹

„Obrzêdy

Pokuty”.

Co to znaczy „byæ praw- dziwym”?

A

co

znaczy

byæ

„na

niby”?

Jak

mo¿na

spowiadaæ

siê

na

niby?

Co to jest szczeroœæ? Czy mo¿na

kochaæ

„nieszcze-

rze”?

Dlaczego,

gdy

spo-

wiedŸ

jest

nieszczera,

to

jest

niewa¿na?

Pojêcie „rozgrzeszenia”.

Poszczególne

etapy

spo-

wiedzi

–

wyjaœnienie

znaczenia

i objaœnienia

dotycz¹ce

praktycznej

strony

spowiedzi.

(formu-

³a

spowiedzi

do

nauczenia

na

pamiêæ).

Ukazanie,

¿e

nie

mo¿na

spowiadaæ

siê

„na

niby”,

nieszczerze.

Jeœli

nie

jestem

szczery

,

prawdziwy

–

to

tak

jakbym

nie

ja

siê

spo-

wiada³,

dlatego

spo-

wiedŸ jest wtedy nie- wa¿na.

Rozproszenie

lêków

i w¹tpliwoœci

zwi¹za-

nych

ze

spowiedzi¹.

W

yjaœnienie poszcze-

gólnych

etapów

obrzêdu

sakramentu

pokuty

i pojednania.

1.

Uczeñ

wie,

jak

przebiega

sakrament

pojednania

2.

Potrafi

powiedzieæ

co

znaczy

„szcze-

roœæ”

i „rozgrzesze-

nie”.

3.

Pragnie

wyznaæ

Jezusowi

swoje

grze-

chy

bez

ukrywania

ich.

Jeœli

idziemy

z

dzieæmi

do

koœcio³a,

aby

tam

sprawdziæ

ich

znajomoϾ

obrzêdu

spowiedzi,

warto

zaprosiæ

wtedy do pomocy kogoœ z rodziców

.

Prosimy tak¿e rodziców

, aby w cza-

sie

spowiedzi

wielkopostnej

przypro-

wadzili

dzieci

do

koœcio³a

i pomodlili

siê

z

nimi

w

intencji

ich

pierwszej

spowiedzi.

Budzimy

potrzebê

za-

doϾuczynienia

Bogu

i bliŸniemu

za

pope³nione

z³o.

Kszta³tujemy postawê odpowiedzialnoœci

za

w³asne

b³êdy

i podejmo-

wanie

siê

ich

naprawie-

nia.

W

ychowujemy

do

wdziêcznoœci

za

dar

po-

jednania

w

sakramencie

pokuty

oraz

do

wiernoœci

podjêtym

postanowie-

niom.

Dlaczego

ksi¹dz

zadaje

nam

pokutê?

Co

ona

ma

sprawiæ?

Co

siê

stanie,

jeœli

nie

spe³nimy

pokuty?

Co to znaczy „zadoœæ- uczyniæ”? Dlaczego to jest

wa¿ne?

Historia

Tomka

i Romka

–

zadoϾuczynienia

w

praktyce.

Przyk³ady

jak

mo¿e

wy-

gl¹daæ wynagrodzenie wzglêdem

Boga,

innych

i nas

samych.

Uœwiadomienie

roli

pokuty

i zadoϾuczy-

nienia.

W

yjaœnienie

znaczenia

pokuty

.

Zadoœæuczyniæ

to

zna-

czy

spróbowaæ

napra-

wiæ

w sobie

to,

co

zaniedba³em

lub

zepsu-

³em i wynagrodziæ Bogu

i bliŸnim.

To

droga,

która

prowadzi

od

z³a

do

dobra,

od

nienawiœci

i lêku

do

mi³oœci.

1.

Uczeñ

wie,

dlacze-

go

ksi¹dz

zadaje

pokutê.

2.

Potrafi

wyjaœniæ,

co

znaczy

s³owo

zadoϾuczynienie. Potrafi

wymieniæ

wszystkie

czynnoœci

spowiadaj¹cego

siê

i czêœci

sakramentu

pokuty

.

3.

Pragnie

naprawiaæ

swoje b³êdy i zadoœæ- czyniæ

Bogu

i bliŸ-

nim.

Dzieci

lubi¹

wys³uchaæ

opowiadania

drugi

raz,

dlatego

warto

w

domu

przeczytaæ

z

nimi

tekst

z

podrêcznika

„Przeczytajmy

razem!”

i porozma-

wiaæ

jeszcze

raz

o

zadoϾuczynieniu.

Dziecko

na

pewno

bêdzie

mog³o

bardziej

osobiœcie

mówiæ

o

tych

sprawach

z

bliskimi

ni¿

na

lekcji

w œrodowisku klasy

.

Na

pocz¹tku

nabo¿eñstwa

Drogi

Krzy¿owej

zapowiadamy

, ¿e

ofiaruje-

my

tê

modlitwê

jako

zadoϾuczynie-

nie

Bogu

za

nasze

zaniedbania

w³a-

œnie

w

modlitwie

porannej

oraz

wie-

czornej

i postanawiamy

poprawê.

38.

P

ROSZÊ

J

EZUSA

O

POMOC

W

NAPRAWIENIU

Z£A

ZadoϾuczynienie Bogu

i bliŸniemu

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

37

J

EZUS

OFIARUJE

SIEBIE

ZA

NAS

– O

STANIA

W

IECZERZA

39.

Ukazujemy

znaczenie

œmierci

Jezusa.

Przygoto-

wujemy

do

nale¿ytego

prze¿ycia

W

ielkiego

Pi¹tku.

W

ychowujemy

do

posza-

nowania krzy¿a i g³êbsze- go

rozumienia

sensu

œmierci

Jezusa.

Ukazujemy

znaczenie

daru

i ofiarowania

wska-

zuj¹c

na

Jezusa,

który

podczas

Ostatniej

W

ie-

czerzy

staje

siê

darem

Boga

dla

cz³owieka.

W

ychowujemy

do

umi³o-

wania

Eucharystii.

Co to znaczy ofiarowaæ? Dlaczego dajemy innym dary?

Jaki

dar

jest

mi³y

,

a

jaki

niemi³y?

Co

mo¿na

ofiarowaæ

Bogu?

Jak

zmienia

siê

wartoϾ

rze-

czy

ofiarowanej

Bogu?

Ostatnia

W

ieczerza

–

Jezus

da³

nam

wtedy

samego

siebie.

Pozosta³

z

nami

pod

postaci¹

chle-

ba

i wina,

i ofiarowa³

siebie

za

nas

na

krzy¿u.

Mo¿na

wspomnieæ

o li-

tur

gii

i symbolach

W

iel-

kiego

Czwartku.

Ukazanie

znaczenia

daru

otrzymanego

od

Boga,

którym

s¹

sakra-

menty

, a

szczególnie

Eucharystia

oraz

pro-

wadzenie

do

radosnego

obdarowywania

innych

mi³oœci¹.

1. Uczeñ wie, ¿e w czasie

Ostatniej

W

ie-

czerzy

Jezus

ofiaro-

wa³

siebie

za

nas

i da³

nam

swoje

Cia³o

i Krew

na

pokarm,

który daje ¿ycie wieczne.

2.

Potrafi

powiedzieæ,

dlaczego

ludzie

obda-

rowuj¹

siê

nawzajem.

3. Pragnie ofiarowy- waæ

swoje

dary

Bogu

i przyjmowaæ

Jezusa

w

Eucharystii.

Prosimy rodziców

, aby

, w czasie

Eucharystii,

zwracali

uwagê

dzieci

na

s³owa

przeistoczenia,

moment,

w

którym

Jezus

ofiaruje

nam

swoje

Cia³o

i Krew

jako

pokarm.

40.

Dlaczego

¿egnamy

siê

znakiem

krzy¿a?

Co

on

znaczy?

OpowieϾ

o

mêce

i œmier-

ci

Jezusa

Dlaczego

ludzie

zabili

Jezusa?

Co

da³

nam

Jezus

przez

swoj¹

œmieræ?

Oka-

za³

mi³oœæ,

zbawi³

(ocali³

¿ycie

Bo¿e

w

nas,

czyli

przyjaŸñ

z

Bogiem)

i zmartwychwsta³,

daj¹c

nam

¿ycie

wieczne.

Mo¿na

nawi¹zaæ

do

litur-

gii

W

ielkiego

Pi¹tku:

dzieñ

w

którym

adoruje-

my

krzy¿,

tabernakulum

jest

puste,

nie

ma

Mszy

œwiêtej.

Ukazanie

prawdy

, ¿e

Jezus wybawia nas od grzechu przez swoj¹ œmieræ

na

krzy¿u.

Podkreœlenie

znaczenia

krzy¿a,

jako

znaku

naszej

nadziei

na

¿ycie

wieczne.

1.

Uczeñ

wie,

dlacze-

go

krzy¿

jest

tak

wa¿nym

znakiem

dla

chrzeœcijan.

2.

Potrafi

powiedzieæ

czego

pami¹tkê

ob-

chodzimy

w

W

ielki

Pi¹tek.

3.

Pragnie

bardziej

mi³owaæ

Jezusa

i szanowaæ krzy¿ – Jego

znak.

Prosimy

rodziców

, by

zabrali

dzieci

na

nabo¿eñstwo

Drogi

Krzy¿owej

(najlepiej

przeznaczon¹

dla

dzieci,

jeœli

tak

jest

odprawiana).

W

W

ielki

Pi¹tek

rodzice

powinni

zabraæ

dzieci

na

krótk¹

adoracjê

krzy¿a.

J

EZUS

ODDAJE

SWOJE

¯YCIE

ZA

NAS

W

IELKI

P

I¥TEK

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

38

38

41.

J

EZUS

OFIARUJE

SIEBIE

ZA

NAS

– E

UCHARYSTIA

Ukazujemy sposoby obec- noœci

Jezusa

w

czasie

Eucharystii.

W

ychowujemy

do

przyj-

mowania

Komunii

z

szacunkiem

i mi³oœci¹.

Dlaczego

ludzie

musz¹

jeϾ?

Co

by

by³o

gdyby

nie

jedli? Dlaczego Bóg daje nam

chleb?

Co

siê

dzieje

gdy go nie chcemy jeϾ?

Pokarm Bo¿y daje si³y by chodziæ

Bo¿ymi

drogami.

W

yjaœniamy

tekst

przeisto-

czenia.

Jezus w czasie Mszy Œwiê- tej

obecny

jest

w

osobie

kap³ana,

miedzy

nami

a

przede

wszystkim

pod

postaci¹

chleba

i wina

które

staj¹

siê

Jego

Cia³em

i Krwi¹.

Ukazanie

roli

Euchary-

stii

w

naszym

¿yciu.

W

yjaœnienie

gestu

i s³ów

przeistoczenia.

Utrwalenie

wiadomoœci

o

Eucharystii.

Pouczenie,

jak

zacho-

wujemy

siê

podczas

przystêpowania

do

Komunii

œwiêtej.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

pokarm Bo¿y utrzy- muje

w

nas

¿ycie

Bo¿e

(przyjaŸñ

z

Bogiem).

2.

Potrafi

powiedzieæ,

w

jaki

sposób

obecny

jest

Jezus

w

czasie

Eucharystii.

W

ie,

jak

zachowaæ

siê

podczas

przystêpowania

do

Komunii

œwiêtej.

3.

Pragnie

przyjmo-

waæ

Jezusa

w Eucha-

rystii.

Zachêcamy rodziców

, by rozmawiali

z

dzieæmi

o

znaczeniu

Eucharystii

w

ich

¿yciu

oraz

by

umo¿liwiali

dzieciom

pe³ne

uczestnictwo

we

Mszy œwiêtej przez przyjêcie Komu- nii

œwiêtej.

42.

J

EZUS

DLA

NAS

ZWYCIʯA

ŒMIERÆ

–

A

LLELUJA

!

Ukazujemy

tajemnicê

zmartwychwstania

Jezusa

Uœwiadamiamy

, ¿e

zosta-

liœmy

stworzeni

nie

dla

œmierci,

ale

dla

¿ycia.

W

ychowujemy do ufnoœci

i wiary

w

zmartwychwsta-

nie.

OpowieϾ o zmartwych- wstaniu

Jezusa.

Co to znaczy zmartwych- wstaæ?

Jezus zwyciê¿a œmieræ przez

zmartwychwstanie,

ciemnoϾ

przez

œwiat³o,

smutek

przez

radoϾ.

Przez

chrzest

my

tak¿e

mamy

udzia³

w

zmar-

twychwstaniu

Jezusa.

W

yjaœnienie,

czym

jest

zmartwychwstanie. Ukazanie,

¿e

cz³owiek

jest stworzony dla ¿ycia,

a

nie

dla

œmierci.

Uœwiadomienie,

¿e

my

te¿

zmartwychwstanie-

my

do

nowego

¿ycia.

Nie

musimy

baæ

siê

œmierci,

bo

po

drugiej

stronie

jest

Jezus,

który

1.

Uczeñ

wie,

¿e

wyznajemy

wiarê

w zmartwychwstanie Chrystusa

i nasze;

wie co oznacza „Pas- cha³”.

2.

Potrafi

wyjaœniæ

s³owo

„zmartwych-

wstaæ”.

3.

Coraz

bardziej

pragnie

ufaæ

Jezuso-

wi

i ¿yæ

razem

z Nim

Prosimy rodziców

, by w okresie œwi¹t

wielkanocnych

wyjaœniali

dzieciom

znaczenie

poszczególnych

symboli,

ukazuj¹c

ich

sens

w

Chrystusie

zmar-

twychwsta³ym. Przy innych okazjach (chrzest,

pogrzeb)

niech

zwracaj¹

uwagê

dzieci

na

obecnoϾ

Pascha³u,

jako

znaku

obecnoœci

poœród

nas

Jezusa

zmartwychwsta³ego.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

39

Liturgia

i symbolika

W

igilii

Paschalnej:

œwia-

t³o

Pascha³u,

woda

Chrztu,

radoϾ,

przystro-

jony

kwiatami

o³tarz,

z³oty

kolor

szat.

43.

VI.

JEZUS

¯YJE

WŒRÓD

NAS

I DAJE

NAM

SIEBIE

–

O

KRES

W

IELKANOCNY

–

A oto Ja jestem z

wami przez wszystkie dni,

a¿ do skoñczenia œwiata

(Mt 28, 20b)

C

IESZYMY

SIÊ

J

EZUSEM

ZMAR

-

TWYCHWS£AY

M

Zapoznajemy ze znacze- niem

£amania

Chleba

jako

znaku

obecnoœci

Jezusa

zmartwych-

wsta³ego.

Kszta³tujemy postawê radoœci

z

uczestniczenia

w Uczcie eucharystycznej z Jezusem zmartwych- wsta³ym.

Perykopa

o

uczniach

zd¹¿aj¹cych

do

Emaus:

posi³ek

uczniów

ze

zmar-

twychwsta³ym

Jezusem.

Posi³ki

jako

œwiêtowanie.

Uczta

eucharystyczna

jako

œwiêtowanie

ze

zmartwychwsta³ym Jezusem.

Prowadzenie

w

wierze

do

odkrycia

obecnoœci

Jezusa

zmartwychwsta-

³ego

w

Uczcie

euchary-

stycznej

w

znaku

£a-

mania

Chleba.

Wspomaganie w moty- wowaniu

uczestnicze-

nia we Mszy œwiêtej jako

spotkaniu

ze

zmartwychwsta³ym Jezusem.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

Eucharystia

jest

uczt¹

z

Jezusem

zmar-

twychwsta³ym. 2.

Potrafi

opowie-

dzieæ,

jak

œwiêtuje

siê

uczty

i ucztê

Eucharystyczn¹. 3.

Raduje

siê

ze

spotkania

z

Jezusem

zmartwychwsta³ym na

Eucharystii.

Prosimy ksiêdza (oczywiœcie,

o ile to

jest mo¿liwe), aby podczas Mszy œwiêtej

dla

dzieci

zaprosi³

je

na

czas

litur

gii

eucharystycznej

blisko

do

o³tarza.

Zachêcamy rodziców

, aby przypro-

wadzali

dzieci

do

koœcio³a,

szczegól-

nie

w

niedziele

i œwiêta.

Cele

katechetyczne

Tr

eœci

Zadania

nauczyciela

religii

Przewidywane

osi¹gniêcia

ucznia:

1.

W

iedza

–

co

uczeñ

wie?

2.

Umiejêtnoœci

–

co

uczeñ

potrafi?

3.

Interioryzacja

wartoœci

–

co

uczeñ

ceni?

Temat jednostki lekcyjnej

Lp.

Wspó³praca

z

rodzin¹

i

parafi¹

czeka,

by

nas

obdarzyæ

wiecznym

i piêknym

¿yciem.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

40

40

44.

45.

Kszta³tujemy

œwiadomoœæ

tradycji

apostolskiej

Koœcio³a.

Zapoznajemy

z

prawd¹,

¿e Jezus przekaza³ w³adzê odpuszczania

grzechów

Aposto³om

i ich

nastêp-

com.

Umacniamy

wiarê

w przebaczenie grzechów w

sakramencie

pokuty

i

pojednania

moc¹

dan¹

od

Boga.

Jezus

ma

w³adzê

odpusz-

czania

grzechów

.

Jezus

przekazuje

w³adzê

odpuszczania

grzechów

Aposto³om

i ich

nastêp-

com,

biskupom.

Kap³an

ma

w³adzê

od-

puszczania

grzechów

w

imieniu

Jezusa

Chry-

stusa

w

sakramencie

pojednania.

Przypomnienie uczniom

sceny

uzdro-

wienia

paralityka,

jako

znaku

w³adzy

odpusz-

czania

grzechów

przez

Jezusa.

Zapoznanie

z

prawd¹

o

przekazaniu

przez

Jezusa

Chrystusa

w³a-

dzy

odpuszczania

grzechów

w

Koœciele.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

Jezus przekaza³ w³a- dzê

odpuszczania

grzechów

Aposto³om

i ich

nastêpcom.

2.

Potrafi

powiedzieæ,

kogo

widzi

i s³yszy

w

sakramencie

pojedna-

nia,

a

Kto

odpuszcza

grzechy

.

3.

W

ierzy

w

prawdê

o

odpuszczeniu

grzechów

w

Koœciele.

Prosimy rodziców

, aby praktykowali

z

dzieckiem

refleksjê

–

wieczorny

rachunek

sumienia

–

nad

minionym

dniem,

ucz¹c

przepraszaæ

Boga

za

z³o.

W

IERZYMY

,

¯E

J

EZUS

PRZEKAZA£

A

POSTO

£O

M

DAR

ODPUSZCZANIA

GRZECHÓW

P

RZYJMUJEMY

OD

J

EZUSA

DAR

PRZEBACZENIA

Uœwiadamiamy

znaczenie

proœby

o

przebaczenie

oraz

potrzebê

wdziêczno-

œci

za

dar

pojednania

w

odniesieniu

do

Boga

i ludzi.

Pomagamy

w

zwracaniu

siê

do

Jezusa

Chrystusa

z

proœb¹

o

mi³osierdzie

oraz

w

wyra¿aniu

wdziêcznoœci

wobec

Ojca

za

zbawcze

czyny

wyzwo-

lenia

cz³owieka

z

grzechu

i œmierci.

Ludzie

przepraszaj¹,

prosz¹

o

przebaczenie

i okazuj¹

wdziêcznoœæ

tym, którzy im wybacza- j¹.

Jezus wybacza Piotrowi jego

s³aboœæ

i zdradê.

Nam

tak¿e

Jezus

zawsze

gotowy

jest

przebaczyæ

nasze

„zdrady”.

Wdra¿anie

uczniów

do

gestów

pojednania

i przebaczenia.

Zachêcanie

do

proœby

o

przebaczenie

Boga

i ludzi

oraz

do

okazy-

wania

wdziêcznoœci

wobec

Boga

za

dar

pojednania.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

Jezus zmartwych- wsta³y

przebaczy³

Piotrowi

zdradê

i ¿e

nam

przebacza

grze-

chy

w

sakramencie

pokuty

i pojednania.

2.

Potrafi

przeprosiæ

i dziêkowaæ

za

dar

przebaczenia.

3.

Uczeñ,

gdy

zawini,

chce

przepraszaæ

jak

Piotr

i prosiæ

o

wyba-

czenie.

Prosimy rodziców

, aby przeczytali

z

dzieckiem

tekst:

„Przeczytajmy

razem!”

i zachêcili

dziecko,

by

pod-

czas

wieczornej

modlitwy

zastanowi-

³o

siê,

czy

nie

powinno

prosiæ

Boga

i ludzi

o

przebaczenie

oraz

by

po-

dziêkowa³o

Jezusowi

za

dar

przeba-

czenia,

który

otrzyma³o

lub

otrzyma

w

sakramencie

pokuty

i pojednania.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

41

J

EZUS

ZMARTWYCHWST

A£Y

SPOTYKA

SIÊ

Z

NAMI

47.

48.

Prosimy rodziców o przeczytanie z

dzieckiem

tekstu

„Przeczytajmy

ra

zem!”

oraz

o

przypominanie,

aby

w

czasie

przeistoczenia

przyjê³o

w³aœciw¹

po

stawê

szacunku,

patrzy³o

z

wiar¹

na

Hostiê

oraz

Kielich

i my-

œla³o

o

Jezusie

obecnym

wœród

nas.

Umacniamy

wiarê

w

spotkanie

ze

zmar-

twychwsta³ym

Jezusem

w

Koœciele.

Utwierdzamy

w

pragnie-

niu

bycia

przyjacielem

Jezusa.

Naszym

W

ieczernikiem

(miejscem

spotkania

ze

zmartwychwsta³ym

Jezu-

sem)

jest

Eucharystia.

Powtórzenie: Jezus spotyka siê

ze

swoimi

przyjació³mi

w domu Bo¿ym, w

s³owie

Bo¿ym

i w

zna-

kach

sakramentalnych.

Utrwalenie

prawdy

o

spotkaniu

Jezusa

zmartwychwsta³ego z

nami

(Jego

przyja-

ció³mi).

Przypomnie-

nie

sposobów

obecno-

œci

Jezusa

w

swoim

Koœciele.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

spotyka

siê

ze

zmar-

twychwsta³ym

Jezu-

sem

podczas

Eucha-

rystii

(jak

uczniowie

w

W

ieczerniku).

2.

Potrafi

powiedzieæ,

czym

Jezus

obdaro-

wuje

nas

podczas

Eucharystii.

3. W

ierzy w spotka-

nie

ze

zmartwych-

wsta³ym

Jezusem

na

wspólnej

modlitwie

i w

znakach

sakra-

mentalnych.

J

EZUS

DAJE

NAM

SIEBIE

W

E

UCHARYSTII

Wprowadzamy

w

pe³ne

uczestnictwo

w

Euchary-

stii.

Kszta³tujemy

odpo-

wiednie

postawy

.

Bezpoœrednie przygoto- wanie do przyjêcia Ko- munii

œwiêtej.

Post

eucharystyczny

,

postawa

i zachowanie

w

czasie

przyjmowania

Komunii

œwiêtej.

Znaczenie

gestów

i sprzê-

tów

u¿ywanych

podczas

Eucharystii:

o³tarz

i poca-

³unek

o³tarza,

bia³y

obrus,

krzy¿,

zapalona

œwieca.

Uczenie

sposobu

przyj-

mowania

Komunii

œwiêtej.

W

yjaœnienie,

czym

jest

poca³owanie

przez

kap³ana

o³tarza,

co

oznacza

bia³y

obrus,

krzy¿

na

o³tarzu

i zapa-

lona

œwieca.

1.

Uczeñ

wie,

co

to

jest

post

euchary-

styczny

.

2.

Uczeñ

potrafi

godnie przyj¹æ Ko- muniê

œwiêt¹.

3.

Uczeñ

chce

œwia-

domie

i czynnie

uczestniczyæ

w

spo-

sób

pe³ny

w

Eucha-

rystii.

W

domu

wraz

z

rodzicami

dzieci

powinny

przeæwiczyæ

odpowiednie

zachowanie siê w czasie przyjmowa- nia

Komunii

œwiêtej.

Niech

tak¿e

zapoznaj¹

siê

z

tekstem

„Przeczytaj-

my

razem!”.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

42

42

J

EZUS

CZYNI

NAS

K

OŒCIO£EM

– U

ROCZY

-

STOή

Z

ES£ANIA

D

UCHA

Œ

WIÊTEGO

49.

Utrwalamy wiarê w dzia- ³anie

Ducha

Œwiêtego

w

Koœciele.

Przybli¿amy

treϾ

piêciu

przykazañ

koœcielnych.

Przygotowujemy

do

w³a-

œciwego

prze¿ywania

uroczystoœci

Wniebowst¹-

pienia

i Zes³ania

Ducha

Œwiêtego.

Wniebowst¹pienie

i Ze-

s³anie

Ducha

Œwiêtego.

Zebranie

ludzie

w

Koœcie-

le przez Ducha Œwiêtego –

Koœció³

jako

wspólnota,

któr¹

Jezus

ci¹gle

na

nowo

moc¹

Ducha

Œwiê-

tego

jednoczy

.

Koœció³

jako

dom

modli-

twy

.

Przypomnienie o

uczestnictwie

we

Mszy

œwiêtej

w

uroczy-

stoϾ

Wniebowst¹pie-

nia

i Zes³ania

Ducha

Œwiêtego.

W

yjaœnienie

istoty

dzia³ania

Ducha

Œwiê-

tego.

Uczenie

opartego

na

wierze

odkrywania

obecnoœci

i zbawczego

dzia³ania

zmartwych-

wsta³ego

Jezusa

i Du-

cha

Œwiêtego.

1.

Uczeñ

wie,

kiedy

piszemy

s³owo

KO-

ŒCIÓ£

ma³¹,

a

kiedy

wielk¹

liter¹.

2.

Potrafi

odró¿niæ

obraz

(wicher

, ogieñ)

od

rzeczywistoœci

dzia³ania

Ducha

Œwiêtego.

Zna

pojê-

cie

Koœcio³a

–

ludzie

zgromadzeni

wed³ug

planu

Boga

Ojca

przez

Jezusa

Chrystu-

sa,

dziêki

Duchowi

Œwiêtemu.

3.

Uczeñ

wierzy

w

dzia³anie

Ducha

Œwiêtego.

Prosimy

, aby

dzieci

wspólnie

z

rodzi-

cami

przygotowa³y

odœwiêtnie

dom

na

uroczystoϾ

Zes³ania

Ducha

Œwiê-

tego,

aby

wspólnie

z

rodzicami

uczestniczy³y

we

Mszy

œwiêtej

w

œwiêto

Wniebowst¹pienia

i Zes³a-

nia

Ducha

Œwiêtego.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

43

VII.

ZAPRASZAMY

JEZUSA

DO

SIEBIE

Oto „stojê u drzwi i ko³aczê”: jeœli kto „pos³yszy mój g³os” i

„drzwi otworzy”, wejdê do niego i bêdê

z nim wieczerza³, a on ze

Mn¹ (Ap

3,

20)

Cele

katechetyczne

Tr

eœci

Zadania

nauczyciela

religii

Przewidywane

osi¹gniêcia

ucznia:

1.

W

iedza

–

co

uczeñ

wie?

2.

Umiejêtnoœci

–

co

uczeñ

potrafi?

3.

Interioryzacja

wartoœci

–

co

uczeñ

ceni?

Temat jednostki lekcyjnej

Lp.

Wspó³praca

z

rodzin¹

i

parafi¹

J

ESTEŒMY

DZIECMI

B

O¯YMI

Chrzest

50.

Zaznajamiamy

z

sakra-

mentami

Koœcio³a,

jako

znakami

obecnoœci

i dzia³ania

Jezusa

Chry-

stusa

w

Koœciele.

Ukazujemy

chrzest

œwiêty

jako

niezatarte

znamiê

przynale¿noœci

do

Jezusa

Chrystusa.

Kszta³tujemy postawê œwiadomego

dzieciêctwa

Bo¿ego.

Rodzice

zaprosili

Jezusa

do mojego ¿ycia przez chrzest.

Przyrzeczenia

chrzciel-

ne

i wyznanie

wiary

.

Przybli¿anie

rzeczywi-

stoœci

sakramentalnej

chrztu

œwiêtego.

Zapoznanie

z

owocami

chrztu

œwiêtego.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

rodzice

przez

chrzest

zaprosili

Pana

Jezusa

do jego ¿ycia.

2.

Uczeñ

potrafi

ogólnie

powiedzieæ

o

przyrzeczeniach

chrztu

i wyznaniu

wiary

.

3.

Uczeñ

chce

sam

podj¹æ

zobowi¹zania

wynikaj¹ce

z

chrztu

œwiêtego.

Pragniemy

pomóc

dziecku

¿yæ

rów-

nie¿

w

domu

rodzinnym

tematyk

¹

Orêdzia

chrzcielnego.

Pod

tym

k¹tem

planujemy

dalsze

dzia³anie.

Rozdaje-

my

dzieciom

kartki

z

tekstem

modli-

twy: „Chwa³a Ojcu i Synowi, i Du- chowi

Œwiêtemu”.

Tekst

modlitwy

dzieci

przyozdobi¹

i umieszcz¹

na

widocznym

miejscu

(w

k¹ciku

religij-

nym

dziecka).

Zachêcamy

je

do

tego,

aby

s³owami

powy¿szej

modlitwy

codziennie

chwali³y

Boga

i dziêkowa-

³y

Mu

za

dar

chrztu.

Staramy

siê

budziæ

w

dzieciach

wdziêcznoœæ

dla

rodziców

za

ich

troskê

nie

tylko

o

materialne

sprawy

dziecka,

ale

tak¿e

o jego wychowanie

i religijny wzrost.

Dlatego

mówimy

dzieciom,

aby

po

powrocie

do

domu

podziêkowa³y

swoim

rodzicom

za

to,

¿e

poprosili

dla

nich

o

chrzest.

Podziêkowanie

to

mo¿na

zwi¹zaæ

z

wieczorn¹

modlitw¹

lub

wspólnym

posi³kiem

ca³ej

rodziny

.

Zachêcamy

rodziców

do

przeczytania

wraz

z

dzieæmi

tekstu

„Przeczytajmy

razem!”.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

44

44

51.

52.

C

HCEMY

Z

P

ANEM

J

EZUSEM

ZWYCIʯAÆ

GRZECH

Pokuta i pojednanie

Zaznajamiamy

z

sakra-

mentami

Koœcio³a,

jako

znakami

obecnoœci

i dzia³ania

Jezusa

Chry-

stusa w Koœciele.

Uœwiadamiamy

, ¿e

sakra-

ment

pokuty

i pojednania

jest

aktem

nawrócenia

i zaproszenia

Jezusa

do

naszego

¿ycia.

Kszta³tujemy

odpowied-

nie

postawy

religijno-

moralne zwi¹zane z przyj- mowaniem

sakramentu

pokuty

jako

nawróceniem

i odnawianiem

¿ycia

w przyjaŸni z Jezusem.

Spotkanie

Zacheusza

z

Jezusem:

nawrócenie

Zacheusza.

Owoce nawrócenia Za- cheusza.

Sakrament

pokuty

i po-

jednania

jako

zaproszenie

Jezusa,

aby

pomaga³

nam

pokonywaæ

s³aboœci

i grzechy

.

Wspomaganie

w

posta-

wie

ci¹g³ego

nawraca-

nia

siê.

Zachêcanie

do

czêstego

przyjmowania

sakra-

mentu

pokuty

i pojed-

nania.

1.

Uczeñ

zna

historiê

Zacheusza.

2.

Potrafi

opowie-

dzieæ

na

czym

pole-

ga³o

nawrócenie

Zacheusza.

3.

Chce

nawracaæ

siê

i czêsto

korzystaæ

z

sakramentu

pokuty

i pojednania.

Zapraszamy

najbli¿szych

w

rodzinie

do

zaanga¿owania

siê

w

przygotowy-

wanie

do

sakramentu

pokuty

i pojed-

nania,

który

jest

wielkim

darem.

Pomaga

on

pokonywaæ

s³aboœci

i grzechy

.

Zachêcamy rodziców do przeczyta- nia

wraz

z

dzieæmi

tekstu

„Przeczy-

tajmy

razem!”

ze

strony

219

pod-

rêcznika

ucznia.

P

OWIERZAMY

P

ANU

J

EZUSOWI

CHORYCH

I

CIERPI¥CYCH

Namaszczenie chorych

Zaznajamiamy

z

sakra-

mentami

Koœcio³a,

jako

znakami

obecnoœci

i dzia³ania

Jezusa

Chry-

stusa w Koœciele.

Ukazujemy

namaszczenie

chorych

jako

zaproszenie

Jezusa

przez

cierpi¹cych.

Kszta³tujemy

postawy

modlitwy za chorych i zaufania

Jezusowi

w

cierpieniu.

Spotkanie

z

Jezusem

chorego

na

tr¹d

–

Pe³ne

mi³oœci

uzdrowienie

chorego.

W

arunki

i owoce

przyj-

mowania

sakramentu

namaszczenia

chorych.

Zaufanie

Bogu

nawet

w

czasie

cierpienia.

Przybli¿enie

rzeczywi-

stoœci

dzia³ania

Boga

w

sakramencie

na-

maszczenia

chorych.

Pomaganie

w

przyjmo-

waniu

cierpienia

bli-

skich

i swojego

z

wia-

r¹, ¿e Bóg wie najle- piej,

co

dla

nas

dobre.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

Jezus

wzmacnia

cierpi¹cych

sakra-

mencie

namaszczenia

chorych.

2.

Potrafi

wymieniæ

sakrament

namasz-

czenia

chorych,

jako

dzia³anie

Jezusa

w

znakach

sakramen-

talnych.

3.

Chce

modliæ

siê

z

ufnoœci¹

za

cho-

rych.

Prosimy

rodziców

, by

przy

wspólnym

wieczornym

pacierzu

pomodlili

siê

wraz

z

dzieæmi

za

chorych

z

najbli¿-

szej

rodziny

lub

chorych

s¹siadów

.

Zachêcamy

do

odwiedzenia

chorych

w

domu

lub

szpitalu.

Zachêcamy

rodziców

do

przeczytania

wraz

z

dzieæmi

tekstu

„Przeczytajmy

razem!”

na

stronie

224

podrêcznika

ucznia.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

45

53.

54.

P

RAGNIEMY

BYÆ

ŒWIADKAMI

P

ANA

J

EZUSA

Bierzmowanie

Prosimy rodziców

, by porozmawiali

z

dzieæmi

na

temat

obecnoœci

i roli

Ducha Œwiêtego w Koœciele i Jego darów

. T

roszczymy

siê,

by

w

uroczy-

stoϾ

Zes³ania

Ducha

Œwiêtego

przy-

ozdobiæ

dom

zielonymi

ga³¹zkami.

Zachêcamy rodziców do przeczyta- nia

wraz

z

dzieæmi

tekstu

„Przeczy-

tajmy

razem!”

–

strona

228

podrêcz-

nika

ucznia.

Zaznajamiamy

z

sakra-

mentami

Koœcio³a,

jako

znakami

obecnoœci

i dzia³ania

Jezusa

Chry-

stusa w Koœciele.

Ukazujemy

bierzmowanie

jako

dojrza³e

przyjêcie

darów

Ducha

Œwiêtego.

Kszta³tujemy postawê otwarcia

siê

na

dzia³anie

Ducha

Œwiêtego

i budzi-

my

pragnienie

dojrza³oœci

chrzeœcijañskiej.

W³o¿enie r¹k, czyli bierz- mowanie

wiernych

w

Samarii.

Obrazy Ducha Œwiêtego.

Dzia³anie

Ducha

Œwiête-

go

przez

sakrament

bierz-

mowania.

Dary Ducha Œwiêtego.

Przybli¿anie

rzeczywi-

stoœci

dzia³ania

Ducha

Œwiêtego

w

sakramen-

cie

bierzmowania.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

w

sakramencie

bierz-

mowania

przyjmuje-

my dary Ducha Œwiê- tego, aby dojrzale wyznawaæ

wiarê.

2.

Uczeñ

potrafi

powiedzieæ

(przyk³a-

dy),

jak

dzia³a

Duch

Œwiêty i porównaæ jego

dzia³anie

do

obrazów

wichru,

ognia,

go³êbicy

.

3.

Uczeñ

pragnie

kiedyœ

przyj¹æ

sakra-

ment

bierzmowania

i ju¿

teraz

modliæ

siê

do

Ducha

Œwiêtego.

P

OWIERZAMY

P

ANU

J

EZUSOWI

NASZ¥

RODZINÊ

Ma³¿eñstwo

Zaznajamiamy

z

sakra-

mentami

Koœcio³a,

jako

znakami

obecnoœci

i dzia³ania

Jezusa

Chry-

stusa w Koœciele.

Ukazujemy

ma³¿eñstwo

jako

zaproszenie

Pana

Jezusa

przez

ma³¿onków

do

ich

¿ycia

wspólnego

w

rodzinie.

Kszta³tujemy

œwiadomoœæ

znaczenia

sakramentu

ma³¿eñstwa

i obecnoœci

Pana

Jezusa

w

¿yciu

rodziców

i rodziny

.

Jezus

czyni

cud

na

weselu

w

Kanie

Galilejskiej.

Co

to

jest

sakrament

ma³¿eñstwa.

Po

co

nam

rodzina:

Pan

Jezus chce, abyœmy byli szczêœliwi

w

trwa³ej

ro-

dzinie.

Przybli¿enie

rzeczywi-

stoœci

sakramentalnoœci

zwi¹zku

rodziców

.

Budzenie

œwiadomoœci

œwiêtoœci

i nierozerwal-

noœci

zwi¹zku

ma³¿eñ-

skiego.

1.

Uczeñ

wie,

¿e

dwoje

ludzi

zak³ada-

j¹c

rodzinê

zaprasza

Pana

Jezusa

w

sakra-

mencie

ma³¿eñstwa.

2.

Uczeñ

potrafi

opowiedzieæ,

co

ludzie

w

sakramencie

ma³¿eñstwa

przyrze-

kaj¹.

3.

Uczeñ

chce

modliæ

siê

za

swoj¹

rodzinê.

Zachêcamy

rodziców

, by

pokazali

swe

zdjêcia

œlubne

i opowiedzieli

dzieciom

o

prze¿yciach

i okoliczno-

œciach

zwi¹zanych

z

przyjêciem

sakramentu

ma³¿eñstwa,

a

tak¿e

o

weselu

i k³opotach,

które

byæ

mo¿e

wyst¹pi³y

. Prosimy

o

modlitwê

za

w³asn¹

rodzinê

–

za

mamê,

tatê,

rodzeñstwo.

Zachêcamy

rodziców

do

przeczytania

wraz

z

dzieæmi

tekstu

„Przeczytajmy

razem!”

–

podrêcznik

ucznia

strona

230

i 231.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

46

46

55.

56.

P

ROSIMY

P

ANA

J

EZUSA

O

DOBRYCH

KAP£ANÓW

Sakrament œwiêceñ

Prosimy rodziców

, by przy okazji

œwi¹t,

imienin,

rocznicy

œwiêceñ

i W

ielkiego

Czwartku

z³o¿yli

kap³a-

nom

¿yczenia

i modlili

siê

za

ksiê¿y

z

parafii

oraz

o

nowe

powo³anie

kap³añskie.

Zachêcamy

rodziców

do

przeczytania

wraz

z

dzieæmi

tekstu

„Przeczytajmy

razem!”

–

podrêcznik

ucznia

strony

235–237.

Zaznajamiamy

z

sakra-

mentami

Koœcio³a,

jako

znakami

obecnoœci

i dzia³ania

Jezusa

Chry-

stusa w Koœciele.

Ukazujemy

sakrament

œwiêceñ

jako

przyjêcie

zaproszenia

Pana

Jezusa

do

s³u¿by

kap³añskiej.

Kszta³tujemy postawê odpowiedzi

na

wezwanie

Bo¿e i modlitwy o powo- ³ania

kap³añskie.

Jezus

dzia³a

przez

bisku-

pów i ksiê¿y: g³osi Dobr¹ Nowinê,

ofiaruje

siebie

za

nas,

odpuszcza

grzechy

,

pociesza

chorych

i cier-

pi¹cych.

¯ycie œwiêtego ksiêdza Jana

Bosko

w

s³u¿bie

Jezusowi

i dzieciom.

Przybli¿enie

rzeczywi-

stoœci

dzia³ania

sakra-

mentalnego

w

sakra-

mencie

œwiêceñ:

na

czym polega s³u¿ba ksiêdza.

Budzenie

odpowie-

dzialnoœci

za

powo³a-

nia

kap³añskie

i zachê-

cenie

do

modlitwy

o

powo³ania.

1 Uczeñ wie, ¿e ksiê¿a

przyjêli

sakra-

ment

œwiêceñ.

2

Uczeñ

potrafi

wy-

mieniæ

niektóre

po-

s³ugi

kap³ana

w

imie-

niu

Jezusa

Chrystusa.

3.

Uczeñ

szanuje

ksiê¿y

i pragnie

mo-

dliæ

siê

o

powo³ania

kap³añskie.

N

ASZE

NIEDZIELNE

SPOTKANIE

Z

J

EZUSEM

C

HRYSTUSEM

Eucharystia

Wdra¿amy

w

sakramen-

talne

zjednoczenie

z

Chrystusem

w

Euchary-

stii

stanowi¹cej

szczyt

i Ÿród³o

chrzeœcijañskiego

¿ycia.

Kszta³tujemy postawê aktywnego

udzia³u

w

Eucharystii.

Msza

œwiêta

jako

akcja,

w

której

bierzemy

¿ywy

udzia³.

Czêœci Mszy œwiêtej.

Niektóre

modlitwy

Mszy

œwiêtej.

Siedem

sakramentów

œwiêtych.

Towarzyszenie katechi- zowanym

w

prze¿ywa-

niu

spotkania

ze

Zmar-

twychwsta³ym

w

Eu-

charystii

podczas

ob-

chodów tzw

. „bia³ego

tygodnia”.

Utrwalenie

wiadomoœci

o

poznanych

siedmiu

sakramentach

œwiêtych

jako

znakach

dzia³ania

i mi³oœci

Jezusa

Chry-

stusa w Koœciele.

1.

Uczeñ

wie

ogólnie,

co

dzieje

siê

po

kolei

na

Mszy

œwiêtej.

2.

Potrafi

powiedzieæ

niektóre

modlitwy:

SpowiedŸ powszech- n¹, Œwiêty

, Œwiêty

,...

itd.

3.

Uczeñ

pragnie

uczestniczyæ

w

ob-

chodach

„bia³ego

tygodnia”.

Uczestniczymy

z

dzieæmi

w

Euchary-

stii

w

ka¿d¹

niedzielê

i œwiêta.

Za-

chêcamy rodziców

, by czytaj¹c

z

dzieckiem

tekst

„Przeczytajmy

razem!”

uczyli

dziecko:

spowiedzi

powszechnej, Œwiêty

, Œwiêty

...,

Chwa³a

na

wysokoœci

Bogu.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

47

57.

58.

Z

AMIESZKAJ

, P

ANIE

J

EZU

,

Z

NAMI

Uroczystoœæ Najœwiêtszego

Cia³a i Krwi

Chrystusa

C

HCEMY

C

IÊ

KOCHAÆ

, P

ANIE

J

EZU

Uroczystoœæ Najœwiêtszego Serca Pana Jezusa

Kszta³tujemy postawê œwiadomego

uczestnictwa

w

obchodach

Uroczysto-

œci

Najœwiêtszego

Cia³a

i Krwi

Chrystusa.

Treœæ czytañ Ewangelii podczas

procesji

Bo¿ego

Cia³a:

ustanowienie

Eu-

charystii,

rozmno¿enie

chleba

przez

Jezusa

i nakarmienie

s³uchaj¹ce-

go

Go

t³umu.

Zaproszenie

na

ucztê

z

Jezusem

tutaj

i w

niebie.

Jezus

jednoczy

nas

jak

winny

krzew

latoroœle.

Sens

procesji

Bo¿ego

Cia³a.

Uœwiadomienie

religij-

nego

znaczenia

udzia³u

w procesji Bo¿ego Cia³a.

1.

Uczeñ

wie

za

co

dziêkujemy

Bogu

w

UroczystoϾ

Naj-

œwiêtszego

Cia³a

i Krwi

Chrystusa.

2.

Uczeñ

potrafi

zachowaæ

siê

na

procesji.

3.

Uczeñ

chce

wzi¹æ

udzia³

w

procesji

w Bo¿e Cia³o, aby zaprosiæ

Jezusa

tam,

gdzie

mieszka

i wy-

znaæ wiarê w Niego.

Zapraszamy

na

dodatkowe

spotkania

przy

parafii

w

celu

æwiczenia

udzia³u

w

procesji,

sypania

kwiatów

, nosze-

nia

poduszek

z

symbolami

euchary-

stycznymi

(wed³ug

zwyczajów

para-

fialnych).

Anga¿ujemy rodziców do pomocy w

or

ganizowaniu

procesji.

Zapraszamy rodziny do okazywania czci

Jezusowi

w

Eucharystii

podczas

oktawy Bo¿ego Cia³a.

Uwra¿liwiamy na wartoœæ czêstego przyjmowania Komunii

œwiêtej

i syste-

matycznego

przystêpowa-

nia

do

sakramentu

pokuty

i pojednania.

UroczystoϾ

Najœwiêtsze-

go

Serca

Pana

Jezusa.

Objawienie

œw

. Ma³gorza-

ty

Marii

(ogólnie)

–

sens

praktykowania

„pierw-

szych

pi¹tków

miesi¹ca”.

Powtórzenie:

ofiara

mi³o-

œci

- Ostatnia

W

ieczerza,

krzy¿,

Eucharystia.

Stwarzanie

odpowied-

niej

atmosfery

duszpa-

sterskiej

do

kontynu-

owania

przyjaŸni

z

Jezusem

Euchary-

stycznym.

Zachêcanie

do

prakty-

kowania

pierwszych

pi¹tków

miesi¹ca.

Pog³êbianie

œwiadomo-

œci

i wdziêcznoœci

wobec Jezusa za Jego mi³oœæ

okazywan¹

w

Eucharystii.

1.

Uczeñ

wie,

na

czym polega prakty- kowanie pierwszych pi¹tków

miesi¹ca.

2.

Uczeñ

potrafi

wyjaœniæ, dlaczego w

pi¹tek

szczególnie

czcimy

Serce

Jezusa.

3.

Uczeñ

ma

moty-

wacjê

(odpowiedŸ

na

mi³oœæ

Jezusa)

do

praktykowania

pierw-

szych

pi¹tków

mie-

si¹ca.

Aby

uczniowie

mogli

odprawiæ

pierwsze

pi¹tki,

konieczna

jest

po-

moc

rodziców

. Na

spotkaniu

z

nimi,

trzeba

poinformowaæ

o

znaczeniu

kultu Serca Jezusowego,

oraz o zwy-

czajach

parafialnych

zwi¹zanych

tak¿e

z

rocznic¹

I Komunii

œwiêtej.

Nale¿y zachêciæ, by ca³e rodziny odprawia³y

pierwsze

pi¹tki,

gdy¿

nie

ma

dla

dziecka

lepszej

metody

wy-

chowawczej

ni¿

przyk³ad

najbli¿-

szych i wspólne przystêpowanie do sakramentów

.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

48

48

59.

N

ASZE

WAKACJE

Z

P

ANEM

JEZUSEM

Kszta³tujemy postawê wiernoœci

Bogu.

Wdra¿amy do systema- tycznej

modlitwy

i uczest-

nictwa

w

Eucharystii

w

czasie

wakacji.

Refleksja

nad

mijaj¹cym

rokiem

szkolnym:

wdziêcznoœæ

za

dobro

i przedstawienie

Bogu

trudnych

chwil.

Zapraszamy

Jezusa

na

nasze

wakacje.

Gdzie

w

wakacje

mo¿emy

spotkaæ

Pana

Jezusa?

Motywowanie

do

wier-

noœci

Panu

Jezusowi

w

czasie

wakacji.

Ukazanie

potrzeby

uczestnictwa

w

nie-

dzielnej

Eucharystii

w

wakacje.

Zachêcamy

do

modli-

twy i dobrego postêpo- wania

jako

chrzeœcija-

nin.

1.

Uczeñ

wie,

w

jaki

sposób

mo¿e

w

czasie

wakacji

okazaæ

wier-

noϾ

Panu

Jezusowi.

2.

Potrafi

uzasadniæ,

dlaczego

uczestniczy-

my

w

wakacje

w

niedzielê

w

Eucha-

rystii.

3. Pragnie byæ wierny Jezusowi.

Zapraszamy

uczniów

z

rodzicami

na

Mszê

œwiêt¹

na

zakoñczenie

roku

szkolnego.

Staramy

siê

zainteresowaæ

rodziców

smutkami

i radoœciami

dzieci

przed-

stawionych

na

rysunkach.

Zapraszamy

do

lektury

treœci

kate-

chetycznych zawartych w podrêcz- niku.

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

49

KRYTERIA OCENIANIA W KLASIE II

SZKO£Y PODSTAWOWEJ

W ca³ym nauczaniu wczesnoszkolnym, a wiêc tak¿e w klasie drugiej,

traktujemy ocenê jako œrodek wspierania ucznia, wzmacniania pozytywnej

postawy wobec ludzi i Boga. Podobnie jak w klasie pierwszej, oceniamy

g³ównie wysi³ek dziecka, indywidualizuj¹c wymagania zale¿nie od mo¿li-

woœci i zdolnoœci ucznia.

W drugiej klasie dochodzi jednak wa¿ny aspekt nauczania, który w pew-

nym sensie zmieni nasz sposób egzekwowania wiedzy i umiejêtnoœci ucznia.

Katecheta razem z duszpasterzem decyduj¹ wszak o tym, czy dziecko jest

gotowe do przyjêcia Pierwszej Komunii œwiêtej. Zgodnie z prawem kano-

nicznym dziecko (cz³owiek) mo¿e przyj¹æ Komuniê œwiêt¹, gdy jest zdol-

ne do rozeznania, kogo przyjmuje spo¿ywaj¹c Cia³o i Krew Chrystusa pod

postaci¹ chleba i wina. Jest to wymaganie na poziomie podstawowym, któ-

ry wystarcza, jeœli ktoœ nie mo¿e wiêcej zrozumieæ i nauczyæ siê. Oczeku-

jemy oczywiœcie od takiej osoby wiary w obecnoœæ Jezusa Chrystusa pod

postaciami eucharystycznymi i dobrej woli otwarcia siê na Jego ³aski.

Tak¿e przyst¹pienie do sakramentu pokuty zak³ada zrozumienie przez

dziecko, czym jest ów znak przebaczenia, zg³adzenia grzechu – rzeczywi-

stoœci, któr¹ niejako stwarza a raczej uobecnia Bóg przez akty penitenta i roz-

grzeszenie.

Jeœli dziecko rozwija siê w³aœciwie, zgodnie ze swoim wiekiem, zak³a-

damy, ¿e jest w stanie opanowaæ pewne formu³y i poznaæ gesty, które po-

mog¹ mu w przyjmowaniu sakramentu pokuty i umo¿liwi¹ uczestnictwo

w Eucharystii. Pamiêtajmy, ¿e cz³owiek jest przez Boga kochany i przyjmo-

wany jako jednoœæ cielesno-duchowa. Wynika st¹d wa¿ny aspekt przygo-

towania do przyjmowania sakramentów. Dziecko powinno pe³ni¹ swoich

mo¿liwoœci ludzkich: ze swoimi zdolnoœciami duchowymi (czyli zrozumie-

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

50

niem wyznawanych prawd i przyjêciem ich z wiar¹), a tak¿e s³owami, usta-

mi, g³osem oraz gestami, zatem ca³ym cia³em – przyjmowaæ Boga, który daje

mu siebie w sakramentach. Bêdziemy wiêc od dzieci wymagaæ, by w miarê

swoich mo¿liwoœci nauczy³y siê odpowiednich modlitw, prawd wiary, pie-

œni i  gestów zwi¹zanych z liturgi¹ Eucharystii i sakramentem pokuty oraz

adoracj¹ Najœwiêtszego Sakramentu i nabo¿eñstwami paraliturgicznymi.

Proponujemy, aby wymagañ dotycz¹cych bezpoœrednio przygotowania do

sakramentów pokuty i Eucharystii nie oceniaæ stopniami. Nie znaczy to, ¿e

nie sprawdzimy danych wiadomoœci i umiejêtnoœci. Przeciwnie, nale¿y z ca³¹

stanowczoœci¹ wymagaæ (forma „zaliczania”), aby dziecko umia³o, najlepiej

swoimi s³owami (wtedy mamy pewnoœæ, ¿e rozumie to, co mówi) wyt³uma-

czyæ istotne dla przyjêcia sakramentów znaki i czynnoœci. Nie mo¿na jednak

egzekwowaæ takich wymagañ jak np. „uczeñ widzi z³o, które mo¿e sprawiaæ

swoim postêpowaniem” – w formie przyznania siê do winy. Zale¿y nam tyl-

ko na sprawdzeniu, czy uczeñ ma (na swoim indywidualnym poziomie) ro-

zeznanie dobra i z³a. Forma sprawdzenia ni¿ej podanych umiejêtnoœci, wia-

domoœci i postaw musi byæ bardzo delikatna, nie stresowaæ niepotrzebnie

dziecka, lecz wspieraæ jego dobr¹ wolê. Nie chodzi przy tym o ¿adn¹ formê

egzaminowania. Katecheta ma mo¿liwoœæ przez ca³y rok obserwowaæ

uczniów i systematycznie sprawdzaæ ich rozumienie wiary oraz sakramen-

tów – równie¿ poprzez kontakt z rodzicami. Katecheza, tak¿e parafialna (patrz

zeszyt 1), stwarza wiele mo¿liwoœci do wyznania wiary przez dziecko.

Umiejêtnoœci, wiadomoœci i postawy, które nie podlegaj¹ ocenie stop-

niami, lecz s¹ wymagane do przyjêcia sakramentu

1. Aby wype³niæ warunki owocnego korzystania z sakramentu pojednania

i pokuty oraz Eucharystii uczeñ powinien:

– wyznawaæ wiarê, ¿e jest jeden Bóg (Bóg Ojciec, Syn Bo¿y i Duch Œwiê-

ty), który pos³a³ swego Syna, Jezusa Chrystusa, aby nas zbawi³ od z³a

i prowadzi³ do nieba,

– wyznawaæ wiarê, ¿e Jezus Chrystus z mi³oœci do ludzi umar³ na krzy¿u,

zmartwychwsta³ po trzech dniach, wniebowst¹pi³, jest obecny w swojej

rodzinie, czyli Koœciele, ¿e Duch Œwiêty zst¹pi³ na Aposto³ów i dzia³a

w Koœciele.

– z wiar¹ podejmowaæ codzienn¹ modlitwê.

Kryteria oceniania w klasie II

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

51

Klasa II – Bliscy Sercu Jezusa

2. Aby wype³niæ warunki owocnego korzystania z sakramentu pokuty uczeñ

powinien:

– wierzyæ, ¿e Jezus odpuszcza grzechy przez kap³ana,

– dostrzegaæ z³o, które mo¿e sprawiaæ swoim postêpowaniem i widzieæ po-

trzebê odpuszczenia grzechów,

– zachowaæ odpowiednie gesty i powiedzieæ odpowiednie formu³y litur-

giczne (przynajmniej w³asnymi s³owami) przystêpowania do sakramen-

tu pokuty.

3. Aby móc przyj¹æ sakrament pokuty uczeñ powinien wiedzieæ:

– co to jest rachunek sumienia,

– ¿e ¿al za grzechy jest konieczny, a jego brak uniemo¿liwia uzyskanie

przebaczenia

– ¿e trzeba wyra¿aæ pragnienie poprawy,

– ¿e trzeba wyznaæ wszystkie grzechy, niczego nie taj¹c (spowiedŸ szcze-

ra) albowiem œwiadome zatajenie jakiegoœ grzechu czyni spowiedŸ nie-

wa¿n¹,,

– ¿e trzeba i jak mo¿na zadoœæuczyniæ Bogu i bliŸnim (odprawiæ pokutê

zadan¹ przez kap³ana,

– jak zadoœæuczyniæ (podaæ przyk³ady).

4. Aby wype³niæ warunki owocnego uczestniczenia w Eucharystii uczeñ

powinien:

– uczestniczyæ w niedziele i œwiêta nakazane uczestniczyæ we Mszy œwiê-

tej,

– wierzyæ, ¿e pod postaci¹ chleba i wina eucharystycznego obecny jest Je-

zus Chrystus w swoim Ciele i Krwi,

– zachowaæ odpowiednie gesty i s³owa przy przystêpowaniu do Komunii

œwiêtej.

5. Aby móc przyst¹piæ do Komunii œwiêtej uczeñ powinien:

– byæ ochrzczony,

oraz wiedzieæ:

– kiedy w czasie Mszy œwiêtej chleb i wino staj¹ siê Cia³em i Krwi¹ Chry-

stusa,

– kiedy cz³owiek mo¿e (gdy nie pope³ni³ grzechu ciê¿kiego), a kiedy nie

powinien przystêpowaæ do Komunii œwiêtej,

– kiedy mo¿e przystêpowaæ do Komunii œwiêtej dwa razy w ci¹gu dnia,

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

52

– na czym polega post eucharystyczny,

– ¿e czêste przyjmowanie Komunii uœwiêca nasze ¿ycie, poniewa¿ zbli¿a nas

coraz bardziej do Jezusa, wspiera w pokonywaniu grzesznych sk³onnoœci

oraz pomaga byæ dobrymi i prowadziæ chrzeœcijañskie ¿ycie w rodzinie.

Natomiast w zale¿noœci od indywidualnych mo¿liwoœci ucznia oce-

nê mo¿emy wystawiaæ m.in. za nastêpuj¹ce osi¹gniêcia ucznia:

Umiejêtnoœci – uczeñ:

– umie szanowaæ Pismo Œwiête,

– potrafi powiedzieæ, co Bóg uczyni³ dla nas przez Jezusa Chrystusa,

– potrafi opowiedzieæ o niektórych postaciach z Pisma Œwiêtego, np.

o Abrahamie, Moj¿eszu, Samuelu, Najœwiêtszej Maryi Pannie, Janie

Chrzcicielu (zgodnie z podrêcznikiem ucznia),

– zna przypowieœæ o synu marnotrawnym,

– potrafi opowiedzieæ o Bo¿ym Narodzeniu i tradycjach bo¿onarodzeniowych,

– potrafi wskazaæ obecnoœæ Boga Stwórcy w piêknie przyrody,

– potrafi wyjaœniæ znaczenie s³owa Chrystus jako „namaszczony”,

– potrafi powiedzieæ modlitwy: Ojcze nasz, Zdrowaœ Mario, Chwa³a Ojcu,

Œwiêty, Œwiêty(...), Baranku Bo¿y,

– potrafi pozdrowiæ Najœwiêtszy Sakrament,

– umie powtórzyæ formu³y liturgii s³owa przed i po czytaniu Pisma Œwiêtego,

– potrafi powtórzyæ akt wiary, nadziei, ufnoœci i mi³oœci,

– potrafi powtórzyæ i wyjaœniæ dziesiêæ przykazañ Bo¿ych,

– potrafi powtórzyæ i wyjaœniæ przykazania mi³oœci,

– potrafi u³o¿yæ prost¹ modlitwê,

– potrafi œpiewaæ (np. w grupie) wybrane przez nas pieœni,

– potrafi wymieniæ siedem sakramentów œwiêtych,

– potrafi wskazaæ w koœciele tabernakulum i monstrancjê,

– potrafi prowadziæ starannie æwiczenia, zeszyt i odrabiaæ zadania domowe,

– potrafi byæ aktywny na katechezie.

Wiedza – uczeñ:

– wie, ¿e Pismo Œwiête jest s³owem Boga do ludzi,

– wie, ¿e Pismo Œwiête sk³ada siê ze Starego i Nowego Testamentu,

– zna wydarzenia i historie z Pisma Œwiêtego: o zwiastowaniu, Bo¿ym Na-

rodzeniu, dwunastoletnim Jezusie w œwi¹tyni, Chrzcie Pañskim, Zache-

uszu, zdradzie Piotra i wybaczeniu Chrystusa, o œmierci na krzy¿u i zmar-

Kryteria oceniania w klasie II

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

53

twychwstaniu Jezusa Chrystusa, o Ostatniej Wieczerzy, o Zes³aniu Du-

cha Œwiêtego,

– wie, ¿e Boga Ojca poznajemy przez Jezusa Chrystusa, bo „s¹ jedno”,

– wie, ¿e Bóg jest Stworzycielem nieba i ziemi, zna sens Hymnu o stwo-

rzeniu œwiata,

– wie, ¿e Bóg stworzy³ cz³owieka na swój obraz i podobieñstwo, dlatego

cz³owiek jest zdolny do mi³oœci,

– wie, ¿e kto wype³nia przykazania mi³oœci, ten wype³nia wszystkie przy-

kazania,

– wie, co znaczy nawrócenie,

– zna rodzaje modlitwy: przeproszenia, uwielbienia, dziêkczynienia i proœ-

by,

– wie, ¿e w drugim cz³owieku obecny jest Chrystus: dobro i krzywda czy-

nione bliŸnim, s¹ czynami wzglêdem Chrystusa,

– uczeñ wie, ¿e z³o rani jego samego i innych, oddala od Boga i wspólno-

ty ludzi (skutki grzechu),

– wie, ¿e trzeba prosiæ o przebaczenie i przebaczaæ,

– wie, ¿e chocia¿ w sakramencie pokuty i pojednania widzimy kap³ana, to

sam Bóg odpuszcza nam grzechy,

– wie, ¿e Msza œwiêta jest uczt¹ dziêkczynn¹, na któr¹ zaprosi³ nas Jezus

Chrystus,

– wie, kiedy podczas Mszy œwiêtej chleb i wino staj¹ siê Cia³em i Krwi¹

Chrystusa,

– wie, ¿e w Adwencie przygotowujemy siê do Bo¿ego Narodzenia, w Wiel-

kim Poœcie do Wielkanocy,

– wie, ¿e w Wielki Pi¹tek obchodzimy pami¹tkê œmierci Jezusa na krzy¿u,

– wie, ¿e w Wielk¹ Sobotê wieczorem i w Wielkanoc obchodzimy pami¹tkê

zmartwychwstania Pana Jezusa,

– wie, czego (i kogo) symbolem jest pascha³,

– wie, ¿e niedziela jest œwiêtowaniem zmartwychwstania,

– wie, ¿e Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy ofiarowa³ pod postaci¹ chle-

ba i wina swoje Cia³o i Krew i powtarza tê ofiarê w czasie ka¿dej Mszy

œwiêtej,

– wie, ¿e pokarmem Bo¿ym jest s³owo Bo¿e i Komunia œwiêta,

– wie, ¿e przystêpuj¹c w ka¿dy pierwszy pi¹tek miesi¹ca do Komunii œwiê-

tej, okazuje szczególnie mi³oœæ Jezusowi,

– wie, jak modliæ siê na ró¿añcu (nie wymagamy jednak jeszcze znajomo-

œci tajemnic).

Klasa II – Bliscy Sercu Jezusa

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

41

Notatki

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

41

Notatki

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

BLISCY SERCU JEZUSA. Podr

ę

cznik metodyczny do nauki religii dla klasy II szko

ł

y podstawowej

© Wydawnictwo WAM, 2003

54

Spis treœci

Wyjaœnienie terminów stosowanych w Programie Nauczania

Religii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Program Nauczania Religii Komisji Wychowania Katolickiego

Konferencji Episkopatu Polski dotycz¹cy klasy II szko³y

podstawowej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3
Tabele z Programem rozpisanym na grupy tematyczne i jednostki

tematyczne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Kryteria oceniania w klasie II szko³y podstawowej . . . . . . . . . . . . . . . . 49