00:01:07:Ale moje pytanie brzmi,|jak to się stało?
00:01:10:Czemu nagle wszyscy w świecie mówią,|że 'muzyka ma siłę uspokajania dzikich bestii'
00:01:14:kiedy chodziło o piersi.|Nie wiem.
00:01:16:Kiedyś ktoś się pomylił i tak zostało.|Jak takie coś się przyjmuje?
00:01:20:Mamo proszę, doprowadzasz mnie do szału.|No wiesz, czy ktoś to powiedział....
00:01:23:na jakimś bankiecie, potem wszyscy|wrócili do domu i zaczęli tak mówić,
00:01:26:a potem tak się to rozeszło?|Tak, dokładnie.
00:01:28:Teraz chcesz, żebym się po prostu zamknęła.
00:01:32:O mój Boże.|Co?
00:01:33:Spójrz.|Pusto.
00:01:36:To jedna z tych dziwnych pustek,|rzadko się zdarza.
00:01:39:Możemy usiąść gdzie chcemy?|Gdzie tylko chcecie.
00:01:42:Marzyłam o takim luksusie.|Gdzie siadamy?
00:01:44:Nie wiem.
00:01:45:Może przy tym stoliku|z nieblokowanym widokiem...
00:01:48:na szeroką kosmopolityczną|i rozciągłą Klump Street?
00:01:51:Kuszące.|Wiesz że w pogodny dzień...
00:01:53:można dostrzec całą drogę do śmietników|za Światem Naleśników Ala?
00:01:56:A może usiądziemy w rogu,|no wiesz, to stolik Mafii,
00:01:58:więc nikt nie będzie mógł do nas podejść|od tylu i walnąć cię cannoli.
00:02:01:Walnąć cię cannoli?|Bo broń zostawił w domu a wziął cannoli.
00:02:05:Naprawdę jesteś moją córką.
00:02:07:Hej, usiądźmy przy ladzie.
00:02:09:Nie, lada, to nie są fajne krzesła.
00:02:11:Tak, ale skoro nikogo tu nie ma,|możemy usiąść...
00:02:13:na końcach i zagrać|w preclowego hokeja.
00:02:15:Preclowy hokej! Och rany!|Usiądźcie lepiej przy stoliku.
00:02:18:Jesteś nieznośnie niemiły jak na człowieka,|który ma tylko dwóch klientów.
00:02:22:Ok, 3:30 w piątek, moja debata|w Chilton. Zapisz sobie.
00:02:26:Już zapisałam.|Super.
00:02:27:Przygotowana?
00:02:28:Proszę. Paris sprawiła,|że jesteśmy bardziej niż przygotowani.
00:02:30:Teraz o samobójstwie|z pomocą lekarza...
00:02:32:wiem więcej niż mnie|to kiedykolwiek obchodziło.
00:02:34:Wesoły temat.|Bar u Luke'a.
00:02:36:Chwileczkę.|To do ciebie.
00:02:39:Co?|Tak.
00:02:40:Ale kto wie, że tu jestem?
00:02:42:Dzisiaj rano leciało Twilight Zone-y.|Albo Outer Limits-y.
00:02:45:Co?|Świetny serial, tak samo niesamowity,
00:02:47:ta sama epoka,|ale nikt się do niego nie odnosi.
00:02:50:Przepraszam, nie mówię po świrusku.|Tak, właśnie w to wpadłaś.
00:02:53:Halo?|Rory?
00:02:54:Lane.|Skąd wiedziałaś, że tu jestem?
00:02:56:Teleskop. Mam świetny widok na bar.|Widziałam jak wchodzicie do środka.
00:03:01:Hej, uważaj.|Tak, kryj się Harvey.
00:03:03:Więc wciąż masz szlaban po tej|całej sprawie z Henrym, co?
00:03:06:Żartujesz?|To matka wszystkich szlabanów.
00:03:08:Zrobiła już wszystko poza założeniem mi|na kostkę obręczy Dr. Dre.
00:03:11:Nie chodzę nawet do szkoły.|Czy to nie jest nielegalne?
00:03:14:No, rozmawiała z nauczycielami, żeby pozwolili mi|uczyć się w domu przez dwa tygodnie.
00:03:17:Wspomniała chyba coś|o byciu 'bardzo zaraźliwym'.
00:03:19:Mam tylko pięć minut|dziennie na rozmowy,
00:03:21:ale nielimitowany czas na dzwonienie|pod linię Psalm na Dzień.
00:03:23:Tak przy okazji, to oszustwo, bo psalm 79|jest już trzeci dzień z rzędu.
00:03:26:To niezupełnie jest|trzymanie się nazwy,
00:03:29:bo to oznacza nowy psalm|na dzień, co dzień.
00:03:31:Nie ten sam wysłużony psalm|z dwóch poprzednich dni.
00:03:33:Nie słyszałam, żeby ktoś się|tak kiedyś złościł z powodu psalmów.
00:03:35:Mój świat bardzo się zawęził.
00:03:37:Dobra, umieram z głodu wiadomości.|Rzuć nagłówkami.
00:03:39:Szykuje mi się debata.
00:03:41:I Dean pracuje ostatnio po godzinach
00:03:44:żeby trochę zarobić na motor,|więc prawie go nie widuję.
00:03:46:Mama i ja nie robiłyśmy|prania od trzech tygodni,
00:03:49:ale zaczęłam skakać|na wielką stertę prania...
00:03:51:podczas odtwarzania płyty Najsławniejszych|Polek Świata Reader's Digest,
00:03:54:którą dostałyśmy za|dziewięćdziesiąt dziewięć centów.
00:03:56:Przepraszam, jeśli cię nudzę.
00:03:57:Żartujesz? To największe pobudzenie|jakie mam od tygodnia.
00:03:59:Lane, zejdź na dół coś zjeść!
00:04:01:To czas na herbatkę|i tost z melby, lecę.
00:04:03:Nie zapomnij o mnie w moim osamotnieniu.|Nigdy.
00:04:05:Pa.
00:04:08:Refleks.
00:04:11:Robi wrażenie.
00:04:12:Myślisz to, co ja?|Co?
00:04:14:Czas na drużynę preclowego hokeja?|I pobicie Schmitty'ego?
00:04:17:Schmitty jest za górami, zmył się,|daj go do Cooperstown.
00:04:20:Zamknąć go!
00:04:21:Krzyczcie jeśli wejdzie ktoś zdrowy.
00:05:22:Nic nie ma.|Zawsze coś jest.
00:05:26:W dziesiątkę!
00:05:28:Tylko nie znowu Dwie Grube Panie.|Czemu nie? Są genialne.
00:05:31:To program o gotowaniu, a ty nie gotujesz.|To może się zmienić.
00:05:34:Nie ma szans.|Pewnie nie.
00:05:35:Poza tym widziałyśmy już|wszystkie odcinki z pięć razy.
00:05:37:Teraz są powtórki.
00:05:38:Tak, szkoda, bo jedna z grubych pań|spotkała swego stwórcę.
00:05:40:Tak? Która?|Ta gruba.
00:05:43:No daj spokój, która?|Ta na motorze, czy ta w przyczepce?
00:05:46:Widzisz, samo rozmawianie|o Dwóch Grubych Paniach jest zabawne.
00:05:49:Nie możemy pooglądać jakichś|innych naprawdę grubych ludzi?
00:05:52:To brzmiało bardzo nieczule.
00:05:56:Paris.
00:05:57:Mogę wejść?|Chyba tak.
00:06:02:No i co?
00:06:04:Chyba nie dziwisz się,|że tu jestem.
00:06:07:Nie?|Debata jest w piątek,
00:06:08:a my potrzebujemy więcej przygotowań.|Więcej przygotowań?
00:06:11:Paris, nikt nie wie więcej|o wspomaganym samobójstwie niż my dwie.
00:06:15:Kevorkian dzwonił dzisiaj|po kilka wskazówek.
00:06:16:Wiem, że znamy materiał, ale pewnie sprawy|w wypowiedzi wymagają poprawy.
00:06:20:W wypowiedzi?|Słuchałam płyty, którą nagrałam z kaset...
00:06:22:z naszej debaty|przeciw grupom wsparcia
00:06:24:i zdałam sobie sprawę,|że nie mówisz dość szybko.
00:06:26:Co?|Osiągasz tylko 135 snm.
00:06:29:Snm?|Słów na minutę.
00:06:31:Oczywiście.|To wolno.
00:06:32:Wcale nie.|To wolno jak Jimmy Bob.
00:06:34:Mówię normalnie.|Jak na przykładowego Willie Nelsona,
00:06:37:tak, ale nie jak|na wygranego członka debaty.
00:06:39:Tak dla porównania,|ja mówię średnio 178 snm.
00:06:42:Ok, szybkość mówienia|to nie wszystko.
00:06:44:Czasami dodam dramatyczna pauzę, żeby coś|zaznaczyć, co obniży moje snm.
00:06:47:Nie chroń się|w fantazjach Pinteresque, Rory.
00:06:49:Będziemy miały bardzo mało czasu|na wysuniecie argumentów
00:06:51:i musimy maksymalnie|zwiększyć wspólne snm.
00:06:53:Ok, ok.|Zacznijmy już.
00:06:56:Hej Paris. Spodziewałyśmy się ciebie?|Powinnyście były.
00:06:59:Idę się rozłożyć.
00:07:02:Idziemy do mojego pokoju|pracować nad snm.
00:07:05:Chcę wiedzieć co to?|Nie.
00:07:07:Odbiorę.
00:07:09:Halo?|Hej Lor, tu Chris.
00:07:11:Hej, co u ciebie?|Dobrze, dobrze.
00:07:13:Jestem na małym wyjeździe|służbowym i pomyślałem,
00:07:15:że zadzwonię|i sprawdzę co u Rory.
00:07:17:Kilka dni temu poszła na imprezę|harleyowców i jeszcze nie wróciła.
00:07:19:Znowu?|Tak, trzeba wprowadzić jej trochę dyscypliny.
00:07:21:Hej, kto ma na to czas?
00:07:23:Właściwie to jest tuż obok.|Dam ci ją.
00:07:25:Więc gdzie zaprowadziła cię ta delegacja?
00:07:27:Do lasów.|Jestem w okolicach Litchfield. 4
00:07:29:Poważnie?|Jak długo?
00:07:30:Nie wiem, kilka dni albo jak długo|będą mogli wytrzymać mój urok.
00:07:34:Jeśli będziesz tu w piątek,
00:07:36:przyjdź zobaczyć Rory|w debacie w Chilton.
00:07:39:Poważnie?|Tak. Zaczyna się o 3:30
00:07:42:i kto pierwszy ten lepszy.|Spodziewają się 20,000 osób,
00:07:45:więc lepiej bądź wcześniej.|Chilton już blisko, co?
00:07:47:Tak, będziesz miał okazję|zobaczyć słynną Paris w akcji.
00:07:49:Mogą być nawet ofiary.|Ok, powiedz Rory, że będę.
00:07:52:Poważnie?|Czemu nie?
00:07:54:Ucieszy się.|Masz, sam jej to powiedz.
00:07:56:Daj mi ją.
00:07:57:Nabiał też jest zły,|ze względu na śluz.
00:07:59:Nie jadłaś nabiału przez|ostatnie dwie doby, prawda?
00:08:02:W płatkach rano.
00:08:04:Jezu! Dobra, możesz to powstrzymać|soloną wodą i octem.
00:08:07:Dziewczyny, przepraszam,|że przeszkadzam w octowej porze,
00:08:10:ale to twój tata.
00:08:13:Tata, cześć.
00:08:14:Dała jej pani płatki?|Wolałabym nie odpowiadać.
00:08:30:Halo?|To ja.
00:08:32:Lane, to już czajenie się.|Nie mam zbyt wiele czasu.
00:08:35:Wykorzystałam już swoje|pięć minut na telefony,
00:08:37:więc to jest zupełnie nielegalne,|ale muszę z tobą pogadać.
00:08:40:Dzisiaj wychodzi nowy singiel|Belle and Sebastian.
00:08:42:Wiem.|Muszę go mieć.
00:08:43:Ok, no...|Nie, ja muszę go mieć.
00:08:45:Nie wiem, czy będę miała czas po niego pójść.|Co?
00:08:47:Rory, chcesz usłyszeć na co|zużyłam dzisiaj moje pięć minut?
00:08:50:Rozmawiałam z Amazon. com|i starałam się namówić ich...
00:08:52:na przysłanie mi jej nocą w niezapełnionym|opakowaniu z adresem zwrotnym
00:08:55:odnoszącym się do czegoś|koreańskiego i religijnego.
00:08:57:Nie zgodzili się, co?|Chyba powiadomili rząd.
00:08:59:Nie możesz po prostu poczekać|aż skończy ci się szlaban?
00:09:02:Hej, jestem fanatycznym muzykofilem.
00:09:03:To wiążę się z obowiązkami,|których nie zmieni jakiś tam szlaban.
00:09:06:Muszę mieć ten singiel a ty musisz|wymyślić, jak mi go dać.
00:09:09:Ok, ok, zrobię co w mojej mocy.|Dzięki, muszę kończyć.
00:09:15:Co?|Masz coś na zębach.
00:09:17:Przestań.
00:09:29:Hej, tu jesteś. Gdzie byłaś?
00:09:32:Myślałam, że spotkamy się|przy automatach...
00:09:34:na małą, przed-debatową|beznabiałową przekąskę.
00:09:36:Tak, przepraszam, ale Paris|chciała wszystko sprawdzić...
00:09:38:i znalazła jakiś problem|z akustyką sali.
00:09:40:To ustawienie tego rzędu krzeseł|stwarza problem z basami.
00:09:43:Musimy go przenieść o pół metra.
00:09:45:Przenieś tych ludzi.|Przesuń tych ludzi, przesuń, przesuń!
00:09:48:Lepiej znajdźcie miejsca|zanim je wszystkie przeniesie.
00:09:51:Baw się dobrze.|Dzięki.
00:09:52:Cieszę się, że jesteście.|Wcale nie!
00:09:54:Co?|Wprowadzam cię w nastrój.
00:09:57:Widzisz gdzieś Christophera?|Nie, nie, nie.
00:10:02:Hej, jak on wygląda?
00:10:04:Jeśli nie wiesz, to po co szukasz?
00:10:06:Szukam faceta, który wygląda na|takiego, z którym mogłabyś być,
00:10:10:ale odejmuje mu siedemnaście lat|i dodaje uniform...
00:10:12:prywatnej szkoły i czapkę Yankees.
00:10:15:I boli cię głowa?|Tak.
00:10:17:Proszę zająć miejsca, zaczynamy.
00:10:20:Dotyczy to wszystkich członków|z grupy debatujących.
00:10:25:Brad, cześć.|Cześć Rory.
00:10:28:Nie sądziłem, że będziesz mnie pamiętać.|Oczywiście że tak.
00:10:31:Jak w nowej szkole?|Świetnie.
00:10:32:Tam jest o wiele przyjaźniej,|poznałem masę nowych znajomych.
00:10:35:To świetnie.|A więc, Brad.
00:10:37:Paris.|Dzisiaj chyba się potykamy, co?
00:10:41:O Boże.|A więc dobrze.
00:10:43:Tematem na dzisiaj|jest wspomagane samobójstwo.
00:10:47:Jak miło.|Pozwólcie, że przedstawię debatujących.
00:10:50:Z drużyny Hillside Academy gościmy|Brada Lankforda i Nancy Waterford.
00:10:55:Wyglądasz jakbyś źle się czuł.|Bo źle się czuję.
00:10:57:A w drużynie Chilton,|mamy Rory Gilmore i Paris Gellar.
00:11:04:Miałyśmy tego nie robić?|Może nikt nie zauważył.
00:11:07:Każda drużyna ma trzy minuty|na wprowadzenie,
00:11:09:trzy na odparcie zarzutów|i dwie na podsumowanie.
00:11:12:Oceniane będą na podstawie|materiału, strategii i stylu.
00:11:16:Ja będę sędzią razem|z panią Gladstone.
00:11:18:Pani O'Malley jest nie do zdobycia,
00:11:20:ale wczoraj pochwaliłam|okropny strój pani Gladstone...
00:11:23:i kupiłam jej|lodową kanapkę,
00:11:25:a ona prawie polizała|mi dłoń z wdzięczności.
00:11:27:Niezły ruch.
00:11:28:Wybieramy, która drużyna obierze stronę za,|a która przeciw przez rzucanie monetą.
00:11:31:Członek Hillside wybiera.|Orzeł.
00:11:34:Nie, reszka, to znaczy reszka!
00:11:38:To orzeł.
00:11:39:Chilton wybiera za czy przeciw.
00:11:41:Za wspomaganym samobójstwem.|Ale szok.
00:11:43:W porządku.|Zacznijcie kiedy będziecie gotowe.
00:11:46:Dziękuję. Bądź żwawa.
00:11:54:Jest wiele punktów widzenia...
00:11:55:na temat samobójstwa|z pomocą lekarza.
00:12:00:Poważne rozważania prowadza|od punktów etycznych,
00:12:02:prawnych, medycznych,|filozoficznych,
00:12:04:psychologicznych,|polityki społecznej i religii,
00:12:06:a wszystkie te tematy rozwinę w ciągu|następnych 2 minut i 46 sekund.
00:12:10:Jezu, spójrz na niego, trzęsie się.|I jest blady.
00:12:13:Wygląda blado i mizernie.
00:12:15:...zawiera zarówno informacje jak...
00:12:17:i aktualne sposoby,|takie jak leczenie...
00:12:19:czy też inne środki osobom,|które chcą zakończyć własne życie.
00:12:23:Pacjent musi potem przejść|przez odpowiedni proces.
00:12:25:Celem jest eutanazja, termin mający|korzenie w antycznej Grecji...
00:12:30:A odnosząc się|do ich ostatniego punktu,
00:12:32:który mylnie uznaje|Południową Karolinę za stan,
00:12:34:który nie ma statusu|ani powszechnego prawa,
00:12:37:które zabrania|wspomaganego samobójstwa,
00:12:39:skoro wiemy, ze to Północna Karolina|jest odpowiednim przytoczeniem,
00:12:42:tak wiec ich|dalsze argumentacje upadają...
00:12:44:z kretesem i nie są|nawet pozornie słuszne,
00:12:46:skoro nie maja nawet mglistego kręgu prawdy,|nie wspominając już o sensie.
00:12:51:I poza tym, brak zakazu wspomaganego|samobójstwa jest daleki statusowi,
00:12:55:który uznaje te praktykę,|stan spraw,
00:12:58:które istnieją tylko w Oregonie,|niestety,
00:13:01:dzięki Ustawie Niegodnej Śmierci|z 1997 roku.
00:13:04:Hej, akrobatko,|co to za przekrzywianie?
00:13:06:Chcę zerknąć|na dziewczynę Christophera.
00:13:09:Ale widzisz, cały sens w zerkaniu polega|na tym, że nikt cię nie zauważa,
00:13:12:a to, co ty robisz,|to krzyk 'zauważ mnie'.
00:13:14:Nie mów, że ciebie to nie ciekawi.|Nie ciekawi mnie to.
00:13:17:Właśnie że tak.
00:13:19:Zaraz się z nią spotkamy.
00:13:21:A teraz daj spokój, patrz|jak kurczy się blady chłopczyk.
00:13:24:Dwie minuty na podsumowanie.
00:13:37:Zerkasz?
00:13:39:Profesor Bomar|z Uniwersytetu Prawa Willamette
00:13:42:przygotował rozwlekle podsumowanie,|którego użyję w pozostałym mi czasie.
00:13:45:Koniec.|Co?
00:13:46:Koniec, czas się skończył.|Ale gdybym miała jeszcze kilka sekund....
00:13:49:na powstrzymanie ich zarzutu|na temat okrucieństwa ustawy.
00:13:51:Wycofujemy się!|Nie możesz się wycofać, to debata.
00:13:54:Ok, dość okrucieństwa na dziś, Paris.
00:13:57:Wygrała twoja drużyna.|Gratulacje.
00:13:59:Poważnie? Dziękuję.|Dziękuję bardzo.
00:14:08:Dobra walka.|Życzę szczęścia następnym razem.
00:14:11:Wszystko w porządku?
00:14:13:Pocę się.|Jestem zupełnie przemoczony.
00:14:16:I chyba będę chory.
00:14:17:Chcesz pocieszenia?|Albo ręcznika?
00:14:20:Nie, dzięki.
00:14:21:Chyba tylko tu sobie|cichutko posiedzę.
00:14:25:Tu są.|Widzę. Co myślisz?
00:14:27:Ma niezłą fryzurę.|Tak.
00:14:29:Poza tym przez godzinę siedziała,|i ma idealna sukienkę.
00:14:31:Zero zmarszczek? Jak ona to robi?
00:14:33:Musi być czarownicą.|I nie ma rajstop.
00:14:35:Tak. To laska, czarownica ze świetnymi włosami,|niemnącą sukienką, bez rajstop.
00:14:38:Gotowa?|Tak.
00:14:41:Cześć.
00:14:43:Hej Lorelai.|Musicie się w końcu poznać.
00:14:45:To jest...|Sherry.
00:14:47:Miło cię w końcu poznać.|Tak, poznałam cię z kartki świątecznej.
00:14:50:Którą na pewno bezlitośnie wyśmiałaś.|Wcale nie. Inne, tak, ale nie twoją.
00:14:53:Wyglądaliście ślicznie|i szczeniak też był śliczny.
00:14:55:Hej, to jest Sookie.|Miło mi cię poznać.
00:14:58:Mnie również.|Masz bardzo gładką sukienkę.
00:15:00:Dziękuję.|Taki materiał.
00:15:03:Materiał.
00:15:04:Chris, mówiłam ci o Sookie.|Tak.
00:15:06:Sławna Sookie.|Sławny Christopher.
00:15:08:Słyszałam, że jesteś najlepszą|kucharką po Alanie Ducass.
00:15:11:Po Alanie Ducass?|Kto powiedział, że po nim?
00:15:13:Cześć tato!|Przyszedłeś.
00:15:15:Oczywiście że tak.|Przepraszam, wciąż się przyzwyczajam.
00:15:18:Cieszę się.
00:15:19:Kochanie zobacz z kim przyszedł tata.|To jest Sherry.
00:15:21:Sherry, to Rory.|Wreszcie, wreszcie, wreszcie.
00:15:24:Jestem bardziej niż podekscytowana, poważnie.|On mówi tylko o tobie.
00:15:28:Nie mogłam się doczekać,|żeby poznać tę niesamowitą osobę.
00:15:30:No, ona żyje z rozgłosu, mówię ci.|Robię się czerwona?
00:15:33:Tak, jak burak.
00:15:34:Przepraszam.|Postawiłam cię w niezręcznej sytuacji.
00:15:36:Ale tak na to czekałam.
00:15:37:Nie, nic nie szkodzi.|Możecie nam wybaczyć na chwilę?
00:15:40:Rory chciała pokazać mi coś|za rogiem, zaraz wracamy.
00:15:45:Rory była niesamowita, co?|Genialna.
00:15:47:Więc kto powiedział,|że po Alanie Ducass?
00:15:49:Przyszedł z Sherry.|Wiem.
00:15:51:To trochę...|Tak.
00:15:52:Rozmawiałaś z nią? Jest miła?|Jest czarownicą.
00:15:54:To dobrze.
00:15:56:Więc co robimy?|Jak to?
00:15:57:No dalej, dalej, dalej.
00:15:58:Musimy założyć kapelusze hostessy|i ustanowić plan działania.
00:16:00:Chyba niegrzecznie byłoby nie zapytać ich,|czy trochę się z nami nie pokręcą.
00:16:03:Idziemy do automatów z jedzeniem?|Zapraszamy ich do Luke'a?
00:16:05:A ona wygląda ci na barową panienkę?|Pewnie nie..
00:16:07:Mógł mi powiedzieć, że będzie z nią.|Gdzie możemy ich zaprosić?
00:16:10:Świat Naleśników Ala.
00:16:11:Jest piątek.|W piątki jest prefixowe jedzenie.
00:16:13:Zawsze pozostaje nasz dom.|Tam jest bałagan.
00:16:15:Ale czyż nie jest najbezpieczniej?|Ok.
00:16:17:Czemu nie wspomniał, że jest tu z nią?|Nie wiem.
00:16:19:To pewnie tylko wrażenie czegoś,|co usłyszałem.
00:16:23:Ale może ktoś zasugerował,|że jestem po nim?
00:16:27:Sookie?|Tak?
00:16:28:Wiesz co, jesteś najwspanialszą szefową|kuchni w świecie, nie barową.
00:16:32:Dzięki.
00:16:34:Więc, idziecie gdzieś teraz?|Raczej nie.
00:16:36:Nie, raczej całą|resztę dnia mamy wolną.
00:16:38:To może chodźcie do nas?|Byłoby świetnie.
00:16:41:Sherry na pewno się spodoba.|Dzięki Lor.
00:16:43:Miałam nadzieję, że zobaczymy,|gdzie mieszka Rory i jej pokój.
00:16:46:Mój pokój to nic wielkiego.|I te książki.
00:16:48:Tyle o nich słyszałam. Nie mogę się|doczekać, żeby je zobaczyć.
00:16:51:Więc chodźmy zobaczyć książki.
00:16:54:Rory.
00:16:55:Świetna robota.|Prawie wytarłyśmy nimi podłogę.
00:16:57:Tak, na pewno zamieniłyśmy|ich w detergenty.
00:16:59:Słuchaj, scenariusze debaty|będą gotowe za pół godziny.
00:17:02:Myślałam, że mogłybyśmy na nie poczekać,|usiąść i pogadać o tym,
00:17:05:co nam dobrze poszło,|a co nie, porównać nasze snm.
00:17:08:Właściwie to idę ze znajomymi do domu,|więc naprawdę nie mogę.
00:17:14:Ok, nieważne.
00:17:15:Jeśli nie chcesz ze mną świętować,|to nie ma sprawy.
00:17:24:Bierz salon, ja kuchnię!|A góra?
00:17:27:Zablokuje wejście własnym ciałem przed każdym|Goście są stresujący.
00:17:30:Nie zapomnij o swoim pokoju!|Co?
00:17:32:Twój pokój!|Ona chce zobaczyć książki!
00:17:34:Zaraz tam pójdę.
00:17:36:Pewnie będą chcieli|coś zjeść i wypić.
00:17:38:Goście zwykle chcą.|Nic nie mamy.
00:17:40:Musimy coś mieć.
00:17:41:Nie, chyba że Divine Providence|umieściło w lodówce
00:17:43:magiczny talerz|z brie i krakersami.
00:17:45:Mamy resztki cukierków po Halloween.|Zmarnować je na gości?
00:17:48:Goście wymagają poświęceń.
00:17:51:Martha Stewart?|Sparafrazowałam Prousta.
00:17:52:Powinnam była wiedzieć. Dobra.|Prezencja przede wszystkim.
00:17:56:Halo?|Cześć tato!
00:17:58:Potrzebujecie więcej czasu na sprzątanie?|Za dobrze nas zna.
00:18:02:Wchodźcie.|Skąd wiedziałeś, że sprzątamy?
00:18:05:Skoro zostawiłyście nas na parkingu|i pobiegłyście sześćdziesiątką,
00:18:09:domyśliłem się, że chcecie być w domu|wcześniej z jakiegoś powodu.
00:18:11:Mam nadzieję, że nie niszczymy|wam planów na dzisiaj.
00:18:14:Nie, uwielbiamy gości.|Proszę wejdźcie.
00:18:16:Macie piękny dom.|Dzięki, lubimy go. Usiądźcie.
00:18:20:Rory, dzisiaj w debacie|byłaś naprawdę fantastyczna.
00:18:22:Dzięki.
00:18:23:Ta Paris była trochę dziwna.
00:18:25:Trochę? Przeciwna drużyna|mogłaby oskarżyć ją o zbrodnie wojenne.
00:18:28:Tak, jej nastawienie może|się przydać jeśli zostanie CEO...
00:18:31:albo dyktatorem w jakimś kraju,|czy coś.
00:18:33:Byłaś bardzo spokojna, taka pewna|siebie, zupełnie jak twój tata.
00:18:36:I twoja mama.|Cicho, tatuśku.
00:18:38:A mundurek masz piękny, poważnie.|Uwielbiam niebieski kolor.
00:18:41:Oczywiście tobie na pewno|we wszystkim dobrze.
00:18:43:Tak, powinnaś zobaczyć ją w chapsach.|Poważnie?
00:18:46:Nie, mama tylko się wygłupia.
00:18:49:Tak, tak to u mnie czasem bywa.|Nauczysz się wyczuwać symptomy.
00:18:52:Fale się zatrzymują,|zwierzęta wariują.
00:18:54:Wiesz, ja też byłam w prywatnej szkole.|Naprawdę?
00:18:57:Tylko ze naszym kolorem była|biel i ostra czerwień.
00:18:59:Wyglądałam okropnie.
00:19:00:Nie docenia siebie.|Wyglądałaś ślicznie.
00:19:03:Nie, nie, wyglądałam jak miętówka.
00:19:05:Przysięgam, stad wzięło się moje uzależnienie od ubrań.
00:19:07:Chcę sobie wynagrodzić|te wszystkie lata,
00:19:09:kiedy codziennie|musiałam nosić to samo.
00:19:11:Tak, rozumiem to.|Powinnyśmy kiedyś razem iść...
00:19:14:na zakupy czy coś.|Tak, powinnyśmy.
00:19:16:Wkrótce, dobrze?|Jasne.
00:19:18:Kto chce coś do picia?|Mamy wodę, colę...
00:19:21:Dla mnie woda.|Dla mnie też.
00:19:23:Ułatwianie, uwielbiam to.
00:19:25:Pomogę ci.|Nie, no, ok.
00:19:28:Sherry, nie musisz mi pomagać.|Ale chcę.
00:19:31:Świetnie.|Więc, woda gazowana czy nie?
00:19:34:Mam nadzieję, że nie,|bo nie mamy gazowanej.
00:19:37:Ani niegazowanej. Ani kostek lodu.|Ale chyba mamy szklanki.
00:19:39:To trochę niezręczne, prawda?
00:19:41:Co?|My.
00:19:43:Ja i ty, to że tu jesteśmy.
00:19:46:Nie, raczej nie.|Ale trochę tak, prawda?
00:19:48:No, nie jesteśmy|przyzwyczajone do gości.
00:19:50:No wiesz, ty i Christopher|byliście tak blisko.
00:19:52:Wiem, że to było lata temu,|ale to nigdy nie mija.
00:19:55:Wiesz ogólnie takie sytuacje|zawsze są trochę niezręczne,
00:19:58:ale tylko trochę.|Patrz.
00:20:01:Sok jabłkowy|z idealną datą ważności.
00:20:07:Słuchaj, chcę tylko,|żebyś wiedziała,
00:20:08:że nie musisz czuć przymusu,|żeby mnie poznawać.
00:20:11:Wcale.
00:20:13:Ok.
00:20:14:No wiesz, to że Christopher i ja jesteśmy ze sobą blisko...
00:20:16:nie znaczy,|że my też musimy,
00:20:18:nie musimy być też przyjaciółkami,|ani nikim takim.
00:20:20:Nie, chyba nie musimy.
00:20:22:No wiesz, gdyby nie ta niezapowiedziana wizyta,|pewnie nigdy byśmy się nie poznały.
00:20:25:Myślę, że w końcu|byśmy się jednak poznały.
00:20:27:Może na jakiejś zbiórce czy coś.
00:20:29:Tak, ty, ja, Martin Sheen,|wszyscy przywiązani do jednego drzewa.
00:20:32:Ale desperacko pragnę poznać Rory.
00:20:33:Jasne, to cudowne dziecko.|I to ci nie przeszkadza?
00:20:36:Nie, nie przeszkadza mi.
00:20:37:Tak się cieszę, że to mówisz.|Bo miedzy mną a Christopherem...
00:20:40:trochę ostatnio nabiera tempa...|Poważnie?
00:20:43:Rory jest dla niego taka ważna.|Tak, wiem że jest.
00:20:46:A on opowiadał mi, jak to Rory|właściwie nie było w jego życiu...
00:20:49:i jak to chciałby nadrobić|ten cały zmarnowany czas.
00:20:52:No cóż, ostatnio bardzo się starał.|Wiem.
00:20:54:Wariuje na punkcie|ich telefonicznych dni.
00:20:56:Nieważne, gdzie jesteśmy,|ani co robimy,
00:20:59:musi zadzwonić do Rory|w środę o dziewiętnastej.
00:21:02:Podoba mi się to w nim.
00:21:04:Tak, mi też.|I chce, żebym też się z nią związała.
00:21:07:To ważne w tym, co nas czeka.
00:21:09:Doskonale rozumiem.|To dobrze, cieszę się.
00:21:13:Więc jakie są szansę, że Rory|pojedzie ze mną na ten wypad?
00:21:16:Na wypad?|Może dzisiaj?
00:21:18:Dzisiaj?|Rory chyba się to spodobało.
00:21:20:Dzisiaj, co? No, to trochę na ostatnią|chwilę, a my miałyśmy gdzieś iść.
00:21:23:Piątkowa kolacja z rodzicami.
00:21:25:Wiesz o nich?|Wiem o nich wszystko.
00:21:27:Christopher powiedział, że możesz ją z niej|wyciągnąć, jeśli zajdzie nagła potrzeba.
00:21:30:To prawda, w pewnych okolicznościach, ale...|To jest nagła potrzeba.
00:21:34:Wiem, że to żenujące,|ale to dla mnie takie ważne.
00:21:38:No wiesz, nie wiadomo kiedy znowu|nadarzy się taka okazja, prawda?
00:21:41:Prawda.|Więc?
00:21:45:No, jasne.
00:21:46:Musisz zapytać Rory, ale jeśli ona|się zgodzi, to ja też się zgadzam.
00:21:49:Wiesz, jesteś tak super,|jak to mówił Christopher.
00:21:51:No, on świetnie ocenia ludzi.
00:21:54:Ok, spotkamy się w salonie?
00:21:58:Wszystko w porządku?|Tak, znalazła sok jabłkowy.
00:22:01:Hej Rory, odbierz!|Niech się nagra.
00:22:04:Nie, to może być ważne.|Ok.
00:22:10:Halo?|Cześć, to ja.
00:22:13:Cześć.|Wciąż jestem w kuchni.
00:22:15:Słuchaj, chcę ci powiedzieć,|że Sherry właśnie zapytała mnie,
00:22:17:czy dziś mogłaby gdzieś z tobą|pójść, tylko we dwie
00:22:19:i wpędziła mnie w kozi róg, więc się|zgodziłam wykręcić cię od dziadków,
00:22:22:o których wszystko wiedziała.
00:22:23:Ale powiedziałam, że najpierw musi spytać|ciebie, więc wciąż możesz się wywinąć.
00:22:25:Chociaż to może być dobry pomysł,|żeby zabrać ją...
00:22:27:gdzieś wieczorem, bo to wydaje się|być nieuniknione.
00:22:29:Więc jeśli chcesz|z nią iść, powiedz,
00:22:31:"Sorry Leonard,|mamy gości, oddzwonię".
00:22:33:Sorry Leonard, mamy gości, oddzwonię.
00:22:35:Ok. Pa.
00:22:38:Ok, proszę oto napoje.|Kto dzwonił?
00:22:41:Leonard.
00:22:42:Powiedziałaś, że mamy gości?|Tak.
00:22:44:Kim jest Leonard?|Taki znajomy.
00:22:47:Twój czy Lorelai?|Wspólny znajomy.
00:22:49:Tak, raczej po równo.
00:22:50:Wspólny Leonard?|Tak, ciągle się o niego bijemy.
00:22:53:Rory, mogę cię o coś spytać?|Pewnie.
00:22:56:Twój tata i ja jesteśmy tu jeszcze jeden|dzień, a on ma mnie zupełnie dość.
00:22:59:Nieprawda.
00:23:00:W każdym razie, zastanawiałam się,
00:23:02:czy chciałabyś pójść gdzieś ze mną|dzisiaj wieczorem, tylko we dwie.
00:23:05:Jasne, chętnie.|Poważnie?
00:23:07:Tak. To znaczy,|jeśli mama się zgodzi,
00:23:09:bo dzisiaj mamy|kolację u dziadków.
00:23:12:Ja się zgadzam.|Świetnie.
00:23:14:To oczywiście zostawia|biednego sierotę samego.
00:23:16:Nic nie szkodzi. Zjem swoją sławną|kawalerską kolację w White Castle.
00:23:19:Albo możesz pójść ze mną.|Jeśli chcesz.
00:23:22:Do twoich rodziców?
00:23:23:Tak, bo jeśli nie będzie Rory,|mogę potrzebować zakładnika.
00:23:26:Tak, idź.|Ok, świetnie.
00:23:28:Na pewno nie będą źli?|Hej, lubią cię.
00:23:31:A tak.
00:23:32:Świetnie. Chodźmy więc|przygotować się na wieczór.
00:23:34:Dzięki, za zaproszenie.|Nie ma sprawy.
00:23:36:Więc wyjdziemy koło szóstej?|Świetnie.
00:23:39:Pa skarbie.|Pa tato.
00:23:41:Pa Leonard.
00:23:48:Kochanie pospiesz się,|powiedzieli, że będą o szóstej.
00:23:50:Tak, ale to szósta taty,|więc będą tak koło wpół do siódmej.
00:23:52:Ale czas taty jest teraz połączony z czasem Sherry
00:23:54:A ona wydaje się być okropnie punktualna.|To denerwujące.
00:23:56:Musimy nauczyć się żyć z brakami.
00:23:58:Odbiorę.|Jeśli to Leonard, powiedz, że oddzwonię.
00:24:00:Jest taki biedny.|Halo?
00:24:03:Okropna kicha w CD planie.|Co się stało?
00:24:06:Zajęcia biblijne przesunięto|na godzinę później,
00:24:08:żeby dostosować się do zajęć|z piłki ręcznej wielebnego.
00:24:10:Wielebny gra w piłkę ręczną?|Też mnie to przeraża.
00:24:13:Więc to będzie dziesiąta|a nie dziewiąta.
00:24:15:Nałożę stosowne poprawki.|Dzięki, dzięki, dzięki.
00:24:19:Więc, coś nowego?
00:24:20:Tata przyszedł|na moją debatę z dziewczyną.
00:24:22:Z potencjalną macochą?|O mój Boże.
00:24:25:Powiedz, jaka jest?
00:24:26:Powiedz w jedenastu sekundach,|bo tyle mi zostało czasu.
00:24:29:Zbyt wielka presja!|Więc napisz mi długi list z opisem...
00:24:32:i wsuń go do płyty. I postaraj się|dołączyć jej polaroidowe zdjęcie.
00:24:37:Postaram się.|Muszę kończyć.
00:24:38:Pa.
00:24:40:Hej, możemy wejść?|Tak, wchodźcie.
00:24:43:Świetnie wyglądasz.|Dzięki, ty też.
00:24:45:Cześć, gotowa do wyjścia?|Jasne.
00:24:47:Ok, nie wrócimy późno,|pewnie koło dziesiątej.
00:24:49:Jeśli chcecie wpaść|po kinie na drinka
00:24:51:Rory ma listę miejsc,|gdzie obsługują nieletnich.
00:24:53:Nie, mam butelkę w torebce.
00:24:55:Ok, będę musiała wypić mnóstwo|kawy, żeby wam dorównać.
00:24:58:Cholera, odkryto nasz sekret.|Pa kochanie.
00:25:01:Bawcie się dobrze.|Ok.
00:25:02:Pa skarbie.|Pa.
00:25:06:I poszły.|Tak, poszły.
00:25:08:Sherry naprawdę się z tego cieszy.|To świetna okazja Lor.
00:25:11:Dzięki, że na to pozwoliłaś.|Po to tu jestem.
00:25:13:Wezmę płaszcz i możemy iść.|Super.
00:25:17:Mogę tylko zadać szybkie pytanie?|Jasne, o co chodzi?
00:25:20:Kiedy zaprosiłam cię na debatę Rory,|Sherry była z tobą?
00:25:23:Tak, oczywiście. Była ze mną|przez cały wyjazd. A co?
00:25:26:Po prostu nie wspomniałeś,|że jest z tobą.
00:25:28:Co?|Musiałem ci powiedzieć.
00:25:29:Nie, ciągle używałeś|liczby pojedynczej.
00:25:31:Właściwie to nie pamiętam,|co powiedziałem.
00:25:33:Ja tak. Powiedziałeś 'będę',|jako sam ty.
00:25:35:No, mogłem to powiedzieć,|ale nie zrobiłem tego celowo.
00:25:38:Tak wyszło.
00:25:39:Ok, nieważne,|tak się tylko zastanawiałam.
00:25:42:Nie przeszkadza ci, że przyjechałem|z Sherry, prawda?
00:25:44:Jasne że nie.|Tylko mnie zaskoczyłeś.
00:25:47:Ok.
00:25:49:Więc nie starałeś się tego ukryć?|Nie.
00:25:51:No wiesz i tak zauważyłabyś,|że jest ze mną.
00:25:54:Oczywiście.|A więc dobrze.
00:25:55:Ok.
00:26:00:Więc co o niej myślisz?|Nie znam jej tak dobrze, żeby ją oceniać.
00:26:03:No wiesz, nigdy cię to|nie powstrzymywało od oceny innych.
00:26:06:Hej kolego,|ja tu się staram dorosnąć.
00:26:08:Jeśli ci to pomoże, ona mówiła|o tobie bardzo miłe rzeczy.
00:26:10:Poważnie?|Tak.
00:26:11:Powiedziała, że bardzo miło się|wam rozmawiało w kuchni.
00:26:13:No, jeśli tak powiedziała,|to pewnie tak było.
00:26:15:Lorelai, daj spokój.|Co?
00:26:17:Strasznie się kryjesz.
00:26:19:Coś się między wami stało?|Nie, tylko...
00:26:21:myślałam, że nasza rozmowa|w kuchni była trochę dziwna.
00:26:24:A teraz to już się nie kryjesz?
00:26:26:Po prostu ona gadała o tym,|że nie musimy być przyjaciółkami,
00:26:29:ani wcale się poznawać,|ani zmuszać do kontaktów.
00:26:33:Poważnie?|O tym nie wspomniała.
00:26:39:Więc skąd pomysł,|że nie musimy się widywać?
00:26:42:Na pewno chciała, żebyś czuła się|swobodnie w jej towarzystwie.
00:26:45:Bo to prawda, nie musicie|się do niczego zmuszać.
00:26:48:Skąd wzięła tą filozofię|'nie zmuszaj się'?
00:26:50:Nie ode mnie.|Na pewno?
00:26:52:Tak, na pewno.
00:26:53:Więc po prostu chce poznać Rory,|nie mnie.
00:26:55:Przyznaję, że chciałem, żeby poznała Rory.|Ale nie mnie.
00:26:59:Rory to moja córka Lorelai,|Sherry musi ją poznać.
00:27:01:Wiem.
00:27:02:Nie kazałem jej cię omijać|ani nie zabroniłem się z tobą zadawać.
00:27:05:Super, więc nie każesz|mnie zabić ani nic?
00:27:07:Nie. Właściwie to przeglądałem|swoją listę ludzi...
00:27:09:do zabicia i chyba|cię na niej nie było.
00:27:11:Bo przez to, ze Rory istnieje,|ja jestem w jej pobliżu.
00:27:14:Możesz się uspokoić Lorelai.|Będziesz w życiu Sherry.
00:27:17:Dobrze.
00:27:18:Nie tak, gdy ty byłaś w mojej sytuacji.
00:27:22:Co? O czym ty mówisz?|Chyba miałaś narzeczonego.
00:27:25:Tak, Maxa.|Właśnie, Maxa.
00:27:27:To nie to samo.|Poważnie?
00:27:30:Max zna Rory,|Max zbliżył się do Rory, prawda?
00:27:32:Tak.|No a ja i on nigdy się nie poznaliśmy.
00:27:34:Nie wiedziałem nawet, że istnieje,|aż zaszło to tak daleko.
00:27:37:Cholera, nie wiedziałem nawet,|że jesteś zaręczona,
00:27:39:aż zadzwoniłaś|z wieczoru panieńskiego.
00:27:41:I nie zaprosiłaś mnie na ślub, a może|moje zaproszenie zgubiła poczta?
00:27:44:No, często się|ostatnio przeprowadzałeś.
00:27:45:Nigdy nie byłem częścią równania.|Ok, może.
00:27:49:Ale uwierz mi,|w końcu byłbyś jego częścią.
00:27:52:Naprawdę Chris, byłbyś.
00:27:53:No więc uwierz Lorelai,|w końcu byłabyś częścią tego.
00:28:13:Christopher!|Witaj Emily.
00:28:15:A to niespodzianka.|A gdzie Rory?
00:28:17:W ostatniej chwili|coś jej wypadło,
00:28:19:ale przyprowadziłam|dobre zastępstwo,
00:28:21:połowę jej genów|w ładnym opakowaniu Christophera.
00:28:23:Wpuszczamy zimne powietrze do środka.|Wchodźcie, wchodźcie.
00:28:27:Jest chora?
00:28:28:Teraz ciągle coś wisi w powietrzu.
00:28:31:Nie, nie jest chora.|Cześć tato.
00:28:32:Witaj Lorelai.|Christopher, co za niespodzianka!
00:28:35:Miła, mam nadzieję.|Bardzo miła.
00:28:37:Co u ciebie Richard?|Dobrze wyglądasz.
00:28:39:Ty także.|Dużo ostatnio grasz w golfa?
00:28:41:To chyba bardziej on we mnie.
00:28:43:nie stójmy tu tak. Chodźmy do salonu.
00:28:45:Ktoś chce coś do picia?
00:28:47:Martini, Manhattan, szkocką?|Ja poproszę.
00:28:51:A którą z nich?|Gorzała to gorzała tato.
00:28:54:Ja poproszę Manhattan.|Ja też.
00:28:57:Więc nie powiedziałaś gdzie jest Rory.|Nie ma Rory?
00:29:00:Richard, nawet nie zauważyłeś,|że nie ma twojej wnuczki?
00:29:02:No, ona jest taka cicha,|że czasami wślizguje się niezauważona.
00:29:05:Powinna pracować dla CIA.
00:29:06:Wszyscy po jednej wisience?|Może być.
00:29:09:Dla mnie również.|Poproszę osiem. Jestem głodna.
00:29:11:Ja zauważyłam, że nie ma Rory.|Masz sokoli wzrok, mamo.
00:29:14:To moja wina Emily. Moja dziewczyna|i ja przejeżdżaliśmy tędy...
00:29:17:i wpadliśmy do Stars Hollow z wizytą,
00:29:19:a ona i Rory poszły gdzieś razem.
00:29:22:Masz dziewczynę?|Sherry.
00:29:23:I ona i Rory poszły gdzieś razem?|Przepraszam, powinnam była zadzwonić.
00:29:27:To byłoby rozsądne.|Nakryłyśmy dla niej do stołu i w ogóle.
00:29:30:No ale jest Chris,|więc się nie zmarnuje.
00:29:32:Chociaż normalnie|żądałbym własnego nakrycia.
00:29:35:Więc jak długo z nią jesteś?
00:29:37:Osiem miesięcy.|Na pewno jest ładna.
00:29:39:Tak, jest bardzo ładna.
00:29:41:Wpadło ci coś do oka Lorelai?|Poradzę sobie.
00:29:43:Poznałaś tę kobietę?
00:29:45:Tak mamo, poznałam ją dzisiaj|i jest bardzo miła.
00:29:47:Co ona robi? Pracuje?
00:29:49:Jest reprezentantką sprzedaży Loreal Cosmetics|na Wschodnim Wybrzeżu.
00:29:51:Odpowiedzialna praca.|Jest trochę zajęta i trochę podróżuje.
00:29:55:Co one robią?|Co?
00:29:57:Rory i przyjaciółka Christophera.|Co dzisiaj robią?
00:30:00:Poszły na kolację i do kina,|coś w tym stylu.
00:30:02:To moja wina,|że nie zadzwoniliśmy.
00:30:03:Twoja praca też wymaga podróży.|Trochę.
00:30:05:Wszyscy myślą, że podróże|w interesach są takie wspaniałe,
00:30:08:ale nie zdają sobie sprawy,
00:30:10:że my nie widzimy miejsc,|do których jedziemy.
00:30:13:Ostatnio byłem w Rzymie...
00:30:14:i całe cztery dni spędziłem w sali|konferencyjnej koło lotniska.
00:30:17:Równie dobrze mógłbym być|w French Lick, w Indianie.
00:30:19:Moje podróże są głównie lokalne,|tylko ja i moje Volvo.
00:30:22:Masz Volvo?|Nowe, prawda?
00:30:24:Dopiero je kupiłem.|Doskonały wybór. Dobre i bezpieczne.
00:30:27:Wspaniałe auto rodzinne.|Również doskonałe do puszczania Metallici.
00:30:30:Puszczanie Metallici?
00:30:31:Jeśli to jakieś nawiązanie do narkotyków,|to nie jest to zabawne.
00:30:35:Więc zamierzacie założyć rodzinę?
00:30:37:Co?|Z tą kobietą.
00:30:38:Ma na imię Sherry, mamo i naprawdę|stawiasz Chrisa w niezręcznej sytuacji.
00:30:41:Kupił rodzinny samochód,|to naturalne pytanie.
00:30:43:Tata go tak nazwał.
00:30:45:Na pewno w umowie kupna nie ma żadnego|przymusu posiadania rodziny,
00:30:48:żeby kupić taki samochód.
00:30:50:Co prawda, nie przeczytałem całej.|Wcześniej jeździłeś na motorze, prawda?
00:30:53:Wciąż go mam.|Głowa rodziny nie powinna jeździć na motorze.
00:30:55:Pokrywałem wypadki firmy motocyklowej,|najgorsze, potworne.
00:31:00:Żeby zdrapać ofiarę z drogi,|używają specjalnych maszyn...
00:31:03:z taką wielką szpachlą.
00:31:07:Hej, ja tu jem.|Mieszkacie razem?
00:31:10:Mamo, wyłącz tą lampę|do przesłuchań, dobra?
00:31:13:Nic nie szkodzi.
00:31:14:Tak, ale szukamy czegoś większego|w okolicach Bostonu.
00:31:16:Tam jest mnóstwo ładnych|historycznych budowli.
00:31:18:Coś historycznego na|naszą kieszeń byłoby idealne.
00:31:21:Wiesz, że w historycznych domach|zalega się pleśń, prawda?
00:31:24:Pleśń?|Wchodzi w ściany i rośnie niezauważona,
00:31:26:ale uwalnia zarodniki, które powoli...
00:31:28:zabijają ciebie i twoja rodzinę.
00:31:30:Powinnaś mieć swój program|na kanale Dom i Ogród, mamo.
00:31:32:Kiedy stałaś się ekspertem od pleśni, Emily?
00:31:34:Tak pisał New York Times Magazine.
00:31:36:Wstrzymałabym się od kupna domu z tą kobietą,|zanim tego nie sprawdzicie.
00:31:39:Sherry, Sherry.
00:31:41:I tak skończy się na tym,|na co nas stać.
00:31:43:Pewnie będzie to nowy dom.
00:31:45:Z tandetnym rzemiosłem?|Nie chcielibyście tego.
00:31:47:A co im w takim razie|pozostaje, mamo - tipi?
00:31:49:Po prostu nie sądzę, że Rory|powinna opuszczać nasze kolacje...
00:31:51:z innych powodów|niż choroba albo nagłe wypadki.
00:31:54:Taka była umowa.|Przepraszam Emily, naprawdę.
00:31:56:Mamo, Chris przepraszał|już ze sto razy.
00:31:58:Ile jeszcze razy|chcesz to usłyszeć?
00:32:00:Słuchaj, mogę zadzwonić do Sherry, żeby|przywiozła Rory zaraz po filmie,
00:32:03:więc trochę tu jednak pobędzie.
00:32:05:Nie tego chcę.
00:32:06:Mamo, desperacko|staramy się ci dogodzić.
00:32:08:Dogadzanie to jedno,|traktowanie protekcjonalnie to drugie.
00:32:11:Przepraszam.
00:32:14:Czuję się okropnie.|Nie trzeba synu. Taka jest Emily.
00:32:18:Pójdę zobaczyć, co mogę zrobić.
00:32:25:Powiesz mi, co się dzieje?
00:32:27:Jak możesz pozwolić na to,|że ta okropna kobieta
00:32:29:tak po prostu zabiera Rory?
00:32:31:Ok mamo, uspokój się.|To tylko jeden wieczór.
00:32:33:Tak to się zaczyna.|Zaciska na niej swoje pazury.
00:32:36:Pazury?
00:32:37:Już nigdy więcej nie zobaczymy Rory,|jeśli ona postawi na swoim.
00:32:40:Mamo, poczekaj. Rory to moja córka,|wiesz. Mam nad tym pewną kontrolę.
00:32:43:Nie dostanie Rory na weekendy,|nie pozwól na to.
00:32:46:O co ci chodzi mamo?|Czemu tak wariujesz?
00:32:48:Lorelai, jesteś ślepa|czy aż tak upokorzona?
00:32:50:Upokorzona?
00:32:51:Christopher wiąże|swoje życie z tą kobietą.
00:32:54:No i dobrze.|To ty powinnaś tam być!
00:32:57:Co?|Nie graj głupiej, Lorelai.
00:32:59:Ty też to wiesz i wiem,|że masz złamane serce.
00:33:01:Nie mam złamanego serca.|A ja mam.
00:33:04:Zawsze wyobrażałam sobie was razem.
00:33:06:Po tych wszystkich latach|i tych wszystkich złych rzeczach,
00:33:09:które przeżyliście,|Rory ze swoimi rodzicami.
00:33:11:A teraz Christopher ułożył sobie życie,|z nią a nie z tobą.
00:33:14:Mamo, nie trafiliśmy|na odpowiedni czas.
00:33:16:Bo ty się guzdrałaś. To ty mogłaś|wywrzeć na niego taki wpływ.
00:33:20:Ty mogłabyś pomóc mu poskładać sobie życie,|ale ty nie zrobiłaś nic!
00:33:23:Więc teraz to ja czegoś nie zrobiłam?|Nie zwalaj tego na mnie, matko!
00:33:26:A jakie jest inne wyjaśnienie?
00:33:28:Zawsze za tobą szalał, ale ty zawsze|trzymałaś go na dystans.
00:33:30:Wszystkich trzymasz na dystans.
00:33:32:To nieprawda!|Prawda!
00:33:34:Twoim przeznaczeniem|jest bycie z Christopherem,
00:33:36:a teraz jest już za późno!
00:33:38:Więc takie było nasze przeznaczenie!
00:33:40:Więc mówisz, że nic do niego nie|czujesz Lorelai, że ci to odpowiada?
00:33:44:To nie jest ważne.|Nie?
00:33:45:Nie. Ważne jest, że Christopherowi dobrze|się wiedzie i że jest szczęśliwy,
00:33:49:powinniśmy się cieszyć razem z nim.|Jesteś niemożliwa. Muszę się położyć.
00:33:52:Powiedz Christopherowi... a mów mu|co chcesz, mnie to nie obchodzi.
00:34:00:Hej.|Hej.
00:34:02:Dzisiaj sama?
00:34:03:Nie, jest ze mną Rory.|Musiała po coś polecieć.
00:34:05:Siadaj gdzie chcesz.|Ok.
00:34:07:Wszystko w porządku?|Tak.
00:34:09:Nie wyglądasz na żywą jak zwykle.
00:34:11:Przyniosłam sztuczne ognie. Potem je|zapalę i oddam kilka kopniaków.
00:34:14:Wiesz, jeśli chcesz, mogę posprzątać ladę|i pograsz sobie w preclowego hokeja.
00:34:17:Nie można w to grać samemu.|Zagram z tobą.
00:34:19:Wyjaśnisz mi zasady.|Nie trzeba.
00:34:22:Staram się wydobrzeć|po wczorajszym dniu.
00:34:23:To jeden z tych,|kiedy wdeptujesz w ruchome piaski,
00:34:27:a potem spada ci na głowę|szesnasto tonowe kowadło.
00:34:29:Miałem też takie.|Przyniosę kawę.
00:34:31:Nie zaszkodzi.
00:34:34:Zamówiłaś?|Tylko kawę.
00:34:36:Boże, musiałam już spać,|kiedy wczoraj wróciłaś.
00:34:39:Chrapałaś jak piła.|To chyba niepotrzebna uwaga.
00:34:43:Tak, spałaś.
00:34:44:Opowiadaj o wypadzie z Sherry.|Jak było?
00:34:48:Mów, od A do Z, od początku|do końca, od zupy po orzeszki.
00:34:51:Jest taka na jaka się wydaje.|Szczegóły proszę.
00:34:53:Bardzo ostrożny kierowca.|Nie przejeżdża znaków stopu,
00:34:56:nie przyspiesza, zawsze daje|kierunkowskaz przed skrętem.
00:34:58:Chwalebne, ale nie|chciałabym z nią uciekać.
00:35:01:A co okradamy?|Sephore. Miałyśmy to już zaplanowane.
00:35:03:Umknęło mi.|A jaka muzykę lubi?
00:35:05:Wielka fanka Bruce'a Springsteena.|Widziała go z 20 razy.
00:35:08:Korzenie w niebieskich kołnierzach|czy tylko odwiedza biednych?
00:35:11:Jej ojciec miał sklep z butami|a mama uczyła w przedszkolu.
00:35:13:Naprawdę się nagadałyście.|Naprawdę nastawiła się na poznawanie mnie.
00:35:15:Co jeszcze?
00:35:16:Uwielbia kontakt. Ręka na ramieniu,|mnóstwo uścisków.
00:35:19:Nie chciała się odświeżyć, co?|Ohyda!
00:35:21:Mów dalej.
00:35:23:Już raz była|z kimś poważnie związana.
00:35:25:Wreszcie pikantne szczegóły.|Przez jedenaście lat.
00:35:29:Jedenaście lat?|I nie wyszła za mąż?
00:35:30:Mówi, że nie myślała o tym z powodu pracy itd,
00:35:33:ale teraz myśli o tym coraz częściej.|Tik tak, tik tak.
00:35:35:A przez ostatnie kilka lat|nawet się z nikim nie umawiała,
00:35:38:chyba ze była pewna,|że to coś poważniejszego,
00:35:41:ma też określone cele|względem dzieci.
00:35:44:O proszę.|Chce przynajmniej dwójkę,
00:35:46:a zanim poznała tatę poważnie|rozmyślała nad samotnym macierzyństwem.
00:35:49:To dopiero pragnienie dzieci.|I to tyle.
00:35:52:Pracuje dla Loreal.|Słyszałam.
00:35:54:Skończyłam.|A jak u ciebie?
00:35:56:No, w porządku.
00:35:57:Tylko pięć minut zajęło mamie doprowadzenie się|do płaczu i wyjście z pokoju.
00:36:00:Odbiło jej, bo byłaś|z Sherry, uwierzysz?
00:36:03:Odbiło jej?|Kompletnie.
00:36:05:Ciągle nazywała ją 'tą kobietą'.|A co sobie myślała,
00:36:08:że wrócisz do domu i zobaczysz|gotującego się na kuchence królika?
00:36:10:Nie, tu chodziło o nią|i Christophera i...
00:36:13:w każdym razie, w końcu zeszła na dół|i nadąsana zjadła kolację.
00:36:17:Więc skończyło się dobrze?
00:36:18:W większości.|Jest na mnie zła?
00:36:20:Nie, aniołku, nigdy.
00:36:22:Proszę.
00:36:23:Dziękuję.|Dzięki.
00:36:27:Więc zapytam cię o coś.|Pytaj.
00:36:29:Kiedy myślałaś o mnie|i o tacie...
00:36:33:co sobie wyobrażałaś przez te lata?
00:36:36:Jak to?|No wiesz,
00:36:38:czy wyobrażałaś nas sobie razem,|tak jako rodzinę?
00:36:43:No niezupełnie.
00:36:44:Ale trochę, przeszło ci to przez myśl?
00:36:47:Czuję się jak na Ricki Lake show.|Dalej Rory, dalej Rory.
00:36:50:No przyznaję, że wyobrażałam sobie|naszą trójkę mieszkającą razem,
00:36:54:w rożnych momentach,|ale tak, jak każde dziecko...
00:36:57:wyobraża sobie rozdzielonych|rodziców mieszkających razem
00:36:59:albo to, jak powinni być razem,|ale to głupie.
00:37:01:Wcale nie.|Tak, wyobrażałam to sobie.
00:37:04:Ale wyobrażałam sobie też|nas z Pee-Wee Hermanem.
00:37:07:Mieszkaliśmy na placu zabaw i rozmawialiśmy|z przechodzącymi obok Chairy...
00:37:10:i Captain Carlem.|Fajne!
00:37:13:Tak. A później wyobrażałam sobie,|że poślubiasz Matthew Brodericka
00:37:16:i mieszkamy w Nowym Jorku|w takim pięknym mieszkaniu
00:37:20:i rozmawiamy o jego|dniach Ferris Bueller.
00:37:22:Pomyśl jak łatwo byłoby|zdobyć bilety na Producers.
00:37:24:Co wieczór czwarty rząd na środku.|Przykro mi,
00:37:28:że mnie i Matthew|nie wyszło, kochanie.
00:37:30:Postaram się to jakoś przeżyć.
00:37:33:Więc to powinnam być ja?
00:37:37:Co? Przepraszam! Godzina zero,|muszę lecieć. Zaraz wracam.
00:38:00:Przepraszam Pani Kim, jestem Kirk.|Wiem, że jesteś Kirk.
00:38:02:Znam cię odkąd miąłeś dwa latka.
00:38:04:To żadna gwarancja,|że się mnie pamięta.
00:38:06:Spieszymy się.|Nie zajmę pani dużo czasu.
00:38:08:Ciekawiło mnie tylko,|kiedy pani sklep jest otwarty.
00:38:10:Dla ludzi, którzy przychodzą|coś kupić, z gotówką,
00:38:12:dziesiąta do szóstej,|od niedzieli do piątku.
00:38:14:Dla ludzi, którzy się kręcą,|blokują przejście,
00:38:16:dotykają wszystkiego|brudnymi rękami,
00:38:18:nigdy nic nie kupują i proszą|o 80% rabatu, zamknięte.
00:38:20:Powinienem to zanotować.
00:38:21:Mówi pani, dziesiąta do szóstej, czyli dziesiąta rano?
00:38:24:Tak.|Ok, rozumiem, dziękuję.
00:38:35:O mój Boże.|Michel, wszystko w porządku?
00:38:37:Biegam po tym głupim placu|od ponad godziny.
00:38:39:Dlaczego?
00:38:41:Dlaczego? Bo miałem podrzucić|płytę o dziewiątej.
00:38:43:Nie, godzina zmieniła się|na dziesiątą.
00:38:45:Powiedziałam to mamie,|a ona miała ci to powtórzyć.
00:38:48:Nie powtórzyła ci, prawda?|Na pewno nie.
00:38:51:Ale misja się udała.
00:38:52:Tak, mój kardiolog się ucieszy.
00:38:54:Mam skurcz, mam skurcz!|Mogę coś dla ciebie zrobić?
00:38:57:Odejdź ode mnie ty zła dziewczyno!|Ale...
00:38:59:Już nic więcej dla ciebie nie zrobię,|nigdy, nigdy, nigdy, przenigdy!
00:39:02:Jeśli to ci poprawi humor,|jesteś w naprawdę niezłej formie.
00:39:05:Jesteś jak twoja matka.|Dziękuję!
00:39:12:Hej.|Hej.
00:39:14:Chcieliśmy się pożegnać.|Nie ma Rory?
00:39:17:Gdzieś poszła.|Pewnie ją znajdziesz.
00:39:20:No dobrze. Chyba tak.|Tak świetnie się wczoraj bawiłyśmy.
00:39:23:Słyszałam, że kolacja też się wam udała?
00:39:25:Tak, było wspaniale.
00:39:27:Chciałabym kiedyś zobaczyć ten dom,
00:39:29:szczególnie ten portret|Rory w gabinecie.
00:39:31:Mogę jakoś zdobyć zdjęcia?
00:39:32:Wyślę ci je.|Wspaniale!
00:39:34:Więc jest na zewnątrz?|Gdzieś tam.
00:39:36:Pójdę ją namierzyć.
00:39:37:Tak i przyprowadź ją tu,|żebym też się z nią pożegnał.
00:39:39:Pa Lorelai. Dzięki za wszystko.|Nie ma sprawy. Pa.
00:39:45:A więc wczoraj byliśmy|światkami dziwnego teatru.
00:39:47:Ach tak, rodzina Gilmore|rywalizuje z rodziną Barrymore...
00:39:50:o ich wysublimowaną|dramatyczną produkcję.
00:39:52:Nie sądziłem, że zacznie tak wariować,|bo nie ma Rory.
00:39:55:Nie chciałem cię w to wpędzić.|Nie mogłeś o tym wiedzieć.
00:39:58:No wiesz, Rory już wcześniej|nie bywała na kolacjach.
00:40:00:Na to złożyły się też inne sprawy.
00:40:02:Jakie inne sprawy?
00:40:04:Powinieneś wiedzieć, że kiedy chodzi o|Emily Gilmore, sprawy nigdy nie są proste.
00:40:07:Rozumiem.|Chyba się znalazły.
00:40:11:Wiesz, Sherry świetnie się wczoraj bawiła.|Mam nadzieję, że Rory też.
00:40:15:Tak, na to wygląda.|To dobrze, dobrze.
00:40:19:Więc Chris, zanim pojedziesz,|chcę ci coś powiedzieć.
00:40:24:To żadne uch och.|Ok, co?
00:40:26:No, ja zdałam sobie z czegoś sprawę,
00:40:28:kiedy ty i Sherry wpadliście z wizytą
00:40:31:i Boże dopomóż, kiedy moja matka|mi coś powiedziała..
00:40:34:Inspiracja przychodzi|z najmniej oczekiwanych źródeł.
00:40:37:Tak sobie myślałam, no wiesz,|przez te wszystkie lata,
00:40:39:nieważne czy z kimś byłam czy nie,
00:40:41:umawiałam się na randki,|czy czekałam, nieważne,
00:40:45:chyba przez te wszystkie lata,|zawsze podświadomie myślałam o tobie,
00:40:49:no wiesz, widok nas razem.
00:40:52:Ale ten widok|czekał dopóki, no wiesz,
00:40:55:odnajdziesz siebie|i ułożysz sobie życie osobiste,
00:40:59:żebyś mógł być przy mnie,|a szczególnie przy Rory.
00:41:03:Ale ty i ja byliśmy|tak połączeni w moim umyśle,
00:41:06:że chyba podświadomie|niszczyłam każdy mój związek,
00:41:11:łącznie z tym z Maxem,|bo czekałam na ciebie,
00:41:14:a nie powinnam była.|A teraz to widzę i widzę,
00:41:17:jak wiążesz przyszłość z Sherry
00:41:19:i chyba teraz będę|mogła normalnie żyć.
00:41:24:Super, naprawdę cieszę się,|że ci z tym dobrze Lorelai.
00:41:27:Tak. Chris?
00:41:30:Jak śmiesz to na mnie zrzucać?
00:41:32:Po prostu ci dziękuję.|To przestań.
00:41:35:Co się stało?|Co się stało?
00:41:37:Cholera, Lorelai, zrzucasz na mnie|piętnaście lat nieszczęść?
00:41:41:Co się stało?
00:41:42:Piętnaście lat braku zdrowego,|trwałego zwitku zrzucasz na mnie?
00:41:45:Obwiniasz mnie za zerwanie z Maxem?|To wszystko moja wina?
00:41:49:Nie, ja tylko...|Nie zasłużyłem na to.
00:41:52:Nie mówię, że tak było.|To już jakbyś to powiedziała.
00:41:54:Więc czego się spodziewałaś|po tym niebiańskim związku,
00:41:56:który tak łaskawie|ze mną przeżywałaś?
00:41:58:Mam przeprosić za zrujnowanie ci życia,|a może pocieszyć cię i powiedzieć
00:42:02:'No już, już, wszystko będzie dobrze',|żebyś się dobrze poczuła?
00:42:05:Zapomnij!|Chris, czekaj!
00:42:07:Hej, jeśli coś jeszcze nie daje ci spokoju|i chcesz to wyrzucić pod moje drzwi,
00:42:10:to zostaw mi wiadomość!
00:42:13:>> Napisy pobrane z http://napisy.org <<|>>>>>>>> nowa wizja napisów <<<<<<<<