00:00:04:Uch, tak, ja. Chcę wiedzieć, dlaczego nie chcesz odmalować baru.
00:00:06:Malowanie to trud. Musiałbym zamknąć go na jeden dzień na co mnie nie stać albo malować w środku nocy czego nie chcę, bo nienawidzę malowania.
00:00:14:OK, a może tak? Ja ci pomogę. Uwielbiam malować.
00:00:17:No może... jeśli będę miał pomoc.
00:00:19:Och, jaki słodki! Jak ma na imię?
00:00:21:Obiekt Doświadczalny Numer Dwanaście.
00:00:23:Pokaż się. Zgub piórko albo zaćwierkaj czy coś. Och, to nie jest zabawne. Wcale, wcale.
00:00:29:Luck. Stella uciekła. Możesz tu przyjść proszę i mi pomoc?
00:00:33:OK. Zaraz będę.
00:00:35:Ze wszystkich ludzi, do których mogłaś zadzwonić i prosić ich żeby przyszli i rzucili to, co właśnie robią, zadzwoniłaś do Lukeła.
00:00:40: Czujesz coś do tego mężczyzny?
00:00:42: Może i czuje.
00:00:44:Nie masz w piątek kolacji u rodziny?
00:00:46:No mam, ale mogę wyrwać się wcześniej na specjalne okazje.
00:00:49:A więc piątek.
00:00:54:Tata.
00:00:58:Po drodze stwierdziłem, że wpadnę tu i zaskoczę moje dziewczyny Gilmore. Zaskoczone?
00:01:01:Och, najfajniejszy z ojców powalił mnie na kolana.
00:01:05:Więc gdzie tu się można zatrzymać?
00:01:07:Zatrzymać, poważnie? Zostajesz?
00:01:08:Myślałem o tym.
00:01:09:Zostań u nas. Może zostaniesz z nami przez kilka dni?
00:01:11:Dzieki, Lor. Nawet mnie nie dostrzeżesz.
00:01:13:Hej, wskakuj.
00:01:17:Christopher.
00:01:27:Świetnie wygląda, nie sadzisz?
00:01:28:Wyglada świetnie.
00:01:29: Lepiej mu w krótszych włosach. Krótkie jest piękne.
00:01:31:Myślisz, że zostanie na długo?
00:01:33:Nie stawiałabym na to zbyt wiele.
00:01:34:Może zmusimy go, żeby został na kilka tygodni.
00:01:36:Jasne, przytłoczymy go kocami.
00:01:39:Po prostu chcę, żeby było mu wygodnie.
00:01:41:Przyjedzie i odjedzie kiedy mu się będzie podobało kochanie, wiesz o tym.
00:01:43:Tak, wiem. I żadna ilość pościeli tego nie zmieni.
00:01:45:Tak, ale on nigdy wcześniej nie był w Stars Hollow.
00:01:47:Wiem.
00:01:49:A to znaczy, że coś musiało się zmienić prawda?
00:01:51:Dlaczego nie możesz się cieszyć tym, co masz?
00:01:59:Tak, ok. Ale i tak sądzę, że coś się zmieniło.
00:02:03:Najgorszy prysznic jaki kiedykolwiek miałem. Ciśnienie wody zmienia się co dwie sekundy. Naprawie to jutro.
00:02:09: Hey trzymaj się z daleka od mojego prysznica.
00:02:12:Zamówilyśmy coś chińskiego. Powinno zaraz być.
00:02:14:Świetnie, umieram z głodu.
00:02:15:Proszę.
00:02:17: Hey, jak tam Diane?
00:02:19:Uh, Diane to stare dzieje.
00:02:22:Kiedy spotkałam ją w czasie Wielkanocy mówiłeś, że może być tą jedyną.
00:02:24:Tą jedyną, która odejdzie przed Dniem Pamięci.
00:02:27:Jesteś gorszy od mamy.
00:02:28:Cios poniżej pasa.
00:02:29:Nie uszczęśliwiasz facetów?
00:02:30:Oh uszczęśliwiam. Bardzo uszczęśliwiam.
00:02:32:Ok. Nie bądźcie okropni.
00:02:34:Taak, unieszczęśliwiasz nas raczej.
00:02:35:Idę się pouczyć zanim będzie jedzenie.
00:02:37:Co takiego? Jutro sobota.
00:02:38: Wiem, lubię mieć pracę domową zrobioną i odłożoną daleko przed sobotą wieczorem.
00:02:42:Wtedy mogę się zabrać za coś dodatkowego w niedziele.
00:02:46:Nie patrz na mnie.
00:02:50:To świetna dziewczyna Lor. Chciałbym móc mówić, że widzę w niej więcej z siebie
00:02:53: niż tylko podobną lewą małżowinę uszną, ale ona to cała ty, odłamek starego... idealnego głazu.
00:02:59:Czemu u diabla tu jesteś?
00:03:01:Ujrzyjcie królową subtelnej zmiany tematu.
00:03:03:Czemu tu jesteś?
00:03:04:Będziesz musiała zmusić mnie do zwierzeń oficerze. Christopher.
00:03:07:Ok popatrz. Wiele się zmieniło, szczególnie w mojej karierze i sądzę, że wreszcie wszystko się poukładało.
00:03:14:No zobacz.
00:03:15:Łączę luźny koniec z końcem.
00:03:17:Robią aż tyle sznurka?
00:03:18:Zawsze miałaś to werbalne coś, szybkie riposty, to denerwujące.
00:03:21:A więc dobrze ci się powodzi.
00:03:23:Nie wiem ile twój tata ci powiedział, ale jestem blisko niezłego sukcesu, tym razem naprawdę.
00:03:27:Mam firmę ze stałym dopływem gotówki, pracowników, nawet księgowego.
00:03:33:Nosi krawat i mówi słowa typu ępowiernikł i ęironicznieł. Chodzi mi o to, że teraz to na poważnie Lor.
00:03:37:Bardzo chciałabym w to wierzyć.
00:03:42:Dlaczego twój tata wierzy we mnie bardziej niż ty.
00:03:44:Mój tata uderzył się w głowę kilka lat temu. Jego ocena się raczej nie liczy.
00:03:50:Więc zupełnie nie masz we mnie wiary? Znam cię, odkąd miałam sześć lat Chris.
00:03:52:Rozwaliłeś Porsche dwie godziny po tym, jak twoi rodzice dali ci je na szesnaste urodziny.
00:03:57:A ty siedziałaś wtedy koło mnie w tym T-shirt Pinky Tuscadero.
00:03:59:Przerażona. Pomyśl jeszcze raz.
00:04:01:No dobrze, najpierw euforia, potem przerażenie.
00:04:03:Po prostu mnie wysłuchaj dobrze?
00:04:04:Słucham. Życie znowu w normie, super. Jestem wdzięczna, że przyjechałeś, zresztą po raz pierwszy, żeby nam to powiedzieć.
00:04:11:Nie przyjechałem tylko po to. Nie?
00:04:17:Jest kilka spraw, którymi muszę się... zająć.
00:04:20:Na przykład?
00:04:23:Nie byłem częścią życia Rory. Więc chce tu być częściej, być jej kumplem, na którym mogłaby polegać.
00:04:30:Nie jestem szalony, wiem, że wy macie tu swoje życie i sam Bóg wie, że ona nie potrzebuje nikogo poza tobą, ale... gdybyś dała mi szanse...
00:04:40:Drzwi do Rory są dla ciebie zawsze otwarte.
00:04:42:Wiem.
00:04:43: Prawie ich nie używałeś.
00:04:44:Ale teraz chce. Mogę?
00:04:48:Pewnie że tak.
00:04:51:Dobrze.
00:04:53:Hey, zapomniałam zapytać. Jutro rano idę na mecz softballła, chcesz iść?
00:04:57:Ty....grasz w softball?
00:05:00:Nie.
00:05:02:Ty? Softball? Dobre.
00:05:03: No ok, więc kto gra?
00:05:06:Mój kolega Dean.
00:05:07:Dean?. Tak Dean. Mecz zaczyna się o 9:00.
00:05:09:Uh, jasne. A więc mamy randkę.
00:05:14:Ma jakiegoś Deanła?
00:05:16:Ma Deanła.
00:05:17:Jak to się stało?
00:05:18:Jednokomorkowy organizm wypełznął z pierwotnego mułu i tak doszło to do Deana.
00:05:24:Potrzebuje piwa.
00:05:27:Hey.
00:05:29:Tak kochanie?
00:05:32:Istnieje coś więcej niż tylko małżowina.
00:05:36:Dobrze. Hey, dzięki za te drzwi.
00:05:40: Dzięki, że tego chcesz.
00:06:48:Masz te i następne. Nie martw się tym.
00:06:51:Więc który to twój Dean?
00:06:52:Tamten.
00:06:54:Ok, dwóch poszło.
00:06:56:A to Luke.
00:06:57:Luke to ten od baru?
00:06:58: Tak. Jemy tam prawie codziennie.
00:07:01:Wyglada na to, że trójka dochodzi do bazy, chłopcy.
00:07:04:Posłałbym twoich trochę dalej w pole Luke.
00:07:07:Dlaczego? Będą mieli lepszy widok na zwiewającego ciebie?
00:07:09:Jedyny powód, dla którego miałbym nie trafić, to ty, który nie masz siły dorzucić piłki.
00:07:14:Prawda jest taka, że ty nie umiesz miotać a ty uderzać.
00:07:18: Więc to będzie okropne zestawienie.
00:07:20: Daj spokój Kirk.
00:07:21:Historyczny brak akcji.
00:07:23:Nie masz nic lepszego do roboty w sobotę.
00:07:25:No cóż, jestem uzależniony od komedii.
00:07:27:Za pół godziny na pewno będzie zero - zero. Jeśli kiedyś wyruszycie z tym w trasę,
00:07:31: mam dla was ksywki, zero i zero. Dean Zero i Luke Zero - łapiecie?
00:07:36:Nawet nie udaje mądrego.
00:07:38:Zmilczę to dla ciebie Alfalfa.
00:07:40:Ile trwają takie mecze?
00:07:42:Aż się zmęczą. A potem pierwsza drużyna, która pierwsza zdobędzie okrążenie wygrywa.
00:07:46:Tak, to bardzo profesjonalne. Hey Luke, twój mąż??? Też gra w softball?
00:07:50:Dobra, dość tego.
00:07:53:Um... Dostałem wiadomość. Muszę lecieć.
00:08:00:Hey.
00:08:02:Hey. Dean to mój tata. Tato, to Dean.
00:08:05:Uh, miło mi pana poznać.
00:08:06:Mnie również.
00:08:07:Mieszka pan w pobliżu?
00:08:09:Nie, miałem chwilę czasu więc przyjechałem motorem z Berkley.
00:08:11:Naprawdę? Co pan ma?
00:08:13:To Indian 2000.
00:08:14:Ja mam Suzuki z ę86.
00:08:16: Nieźle!
00:08:17:Dean chodź tu!
00:08:19: Muszę lecieć. Zobaczymy się później. Miło było pana poznać.
00:08:28: Więc to był ten Dean?
00:08:30:Ten Dean?
00:08:32:Hey, uh, następne okrążenie wygrywa?
00:08:36:Ta, dobra.
00:08:48:Wow!
00:08:49:Co Wow!
00:08:51:Wow! Nigdy nie widziałam, żebyście się dobrze bawili razem.
00:08:56:Oh daj spokój.
00:08:57:Oh widziałaś!
00:08:59:Nie, nigdy.
00:09:00:Oh jesteś absurdalna.
00:09:02:Musisz przyznać, że było ich mało.
00:09:05:Nie z mojej winy.
00:09:06:Ja tylko mówię, że to odświeżające, wiecie? Nie takie zwykle ęGrrł.
00:09:10:Nie z twojej winy? Wybaczam ale to właśnie ty jesteś taki... sama nie wiem.
00:09:15:Uważam, że wiesz, inaczej nie zaczynałabyś mówić.
00:09:17:Cały ty - uszczypliwy.
00:09:19:Masz na myśli nieznośny.
00:09:20:Ty to powiedziałeś, nie ja.
00:09:21:Idź do diabła.
00:09:22:Oh nie, chodziło mi o to, że to takie odświeżające zobaczyć was tak. Oh tak.
00:09:27:Ty! Chodź tutaj i mów co się dzieje w domu.
00:09:30:Chodzi ci o ęnaprawie tosterał i nie, od tygodnia mamy zimne tosty, jak w cholernej powieści Dickensa.
00:09:36:Nie mówię o tosterze, mówię o facecie.
00:09:40:Jak to jest mieć go w domu cały czas?
00:09:43:No, um, trochę dziwne. Mamy mniej czystych ręczników niż zwykle.
00:09:50:No dalej, powiedz coś. Powiedz jak się czujesz, ja tu umieram.
00:09:53:Naprawde, staram się zrozumieć jak się czuje odkąd poprosił, żebym zdjęła koszulkę tamtego dnia.
00:10:00:Słucham?
00:10:01:Nie, to był rodzaj powitania.
00:10:04:Wow. Niezły.
00:10:06:Tak. Nie widziałam go od ostatnich świąt, prawda? Odzywa się może raz na tydzień, może.
00:10:11:A tu pojawia się z nikąd a Rory biega w kółko taka podekscytowana. On śpi na kanapie a ja myślę ęmoże powinnam wysłać go do hoteluł.
00:10:19:Ale wtedy on się uśmiecha i to...Christopher.
00:10:25:Nie ważne ile lat mija, jak długo się nie widzimy, to zawsze... Christopher. Co mam z tym zrobić?
00:10:33:Wypić. No dalej.
00:10:36:Ten facet wie o mnie wszystko. Przeżyłam z nim wszystkie moje złe chwile - moje najgorsze wybory ubraniowe, okropne fryzury, malinki,
00:10:46:to wszystko było z Christopherem.
00:10:49:Myślisz, że wy dwoje...
00:10:52:Nie.
00:10:53:Oh, to takie przekonujące.
00:10:55:Nie wiem. Ja... Chce być zaangażowany w Rory.
00:10:59:Chce z nią spędzać czas, być jej kumplem.
00:11:02:Najwyższy czas.
00:11:03:Tak, to dobre.
00:11:04:Tak.
00:11:05:Tak
to prawda.
00:11:07:A jeśli nie?
00:11:08:Będzie to Christopher.
00:11:13:To jest nasza kwiaciarnia. Um, tam dają dobrą pizzę. To jest nasz sklep a to świat Naleśników Ala.
00:11:21:Dobre naleśniki?
00:11:22:Oh on ich nie sprzedaje.
00:11:24:Ok.
00:11:25:Przrzucił się na kuchnie międzynarodową kilka lat temu i zostawił naleśniki.
00:11:28:Mogłby zmienić nazwę, ale wydrukował jakiś milion serwetek z oryginalną nazwą, więc ją zostawił.
00:11:34:Jaką międzynarodową kuchnię?
00:11:35:Różnie. Miesiąc temu kłaniał się Paragwajowi.
00:11:39:Ktoś mu się odkłonił?
00:11:40:Niezupełnie.
00:11:42:Rory! Kochanie! Jak się czujesz?
00:11:46:Wspaniale. Panno Patty, to mój tata, Christopher.
00:11:50:Twój tata.
00:11:51:Miło panią poznać.
00:11:52: Jest pan ojcem Rory, no, no, no. Wiesz Christopher, wszyscy po trochu jesteśmy jej rodzicami.
00:12:01:A ja jestem jedną z jej matek. A skoro ty jesteś ojcem, no to jesteśmy... parą.
00:12:10: Parą nie wiem czego.
00:12:13:Ok, cóż, musimy już iść.
00:12:15:Ach tak, odwiedź mnie jeszcze.
00:12:18:Oczywiście.
00:12:20: Pa.
00:12:30:Musisz być ojcem Rory.
00:12:33:Uh, tak, jestem nim.
00:12:36:Taylor Doose, właściciel sklepu spożywczego w Stars Hollow.
00:12:39:Bardzo miło poznać.
00:12:41:Wiadomości szybko się tu rozchodzą.
00:12:43: O tak.
00:12:48:Ksiegarnia. Świetnie. Wejdźmy.
00:12:54:Hey, hey Christopher! Jackson Melville.
00:12:58:Cześć.
00:12:59:Muszę ci powiedzieć, źle cię opisano.
00:13:01: Naprawdę?
00:13:02:Oh tak, bardziej George Clooney niż Brad Pitt. Hey Andrew.
00:13:08:Osobiście stawiam na Billłego Crudupła.
00:13:10:Naprawdę?
00:13:11:Oh tak.
00:13:12: Nie sądzę. No, może z tej strony. Pozwolisz?
00:13:15:Co? Uh, nie, nie ma sprawy.
00:13:19:No z tej strony jest w nim trochę Crudupła. Huh, cóż, miło było poznać, nieważne jak wyglądasz.
00:13:23:Mnie jest także miło.
00:13:27:Ok, porywam cię i zabieram stąd.
00:13:29:Chcieli dobrze.
00:13:30:Tak, jestem pewien, że wszyscy lunatycy mają jak najlepsze intencje. Słyszałem, że lubisz książki.
00:13:35: No tak.
00:13:36:Więc chce, żebyś jakąś wybrała i pozwoliła mi ją kupić dla ciebie.
00:13:39:Tato nie musisz mi niczego kupować.
00:13:40:Daj spokój, o której teraz marzysz?
00:13:43:Na pewno o Kompaktowym Oxfordzkim Słowniku Angielskiego, ale tato...
00:13:46:Przepraszam
jeden Kompaktowy Oxfordzki Słownik Angielskiego poproszę.
00:13:50: Ok.
00:13:51: Tato, nie, to kosztuje fortunę.
00:13:53:Coś musi ci przypominać tę wizytę.
00:13:57:Proszę.
00:13:58:Rany boskie. To monolit z 2001.
00:14:02:Zawiera każde użyte słowo angielskie razem z pochodzeniem i wcześniejszym znaczeniem.
00:14:07:Na pewno nie wolisz samochodu, ważą pewnie tyle samo. Proszę bardzo.
00:14:11:To bardzo miło z twojej strony.
00:14:12:Tak, no mam wiele rzeczy do nadrobienia.
00:14:16:Wcale nie.
00:14:17: Właśnie że tak.
00:14:20:Uh, przykro mi Christopher, twoja karta została odrzucona.
00:14:23:Odrzucona? O czym ty mówisz?
00:14:25: Mogę sprawdzić jeszcze raz jeśli chcesz.
00:14:27:Tak.
00:14:28: Uh, nie. Nie musi.
00:14:33:Oh, ok.
00:14:34:Możesz to dla nas przechować? Wrócę jutro z inną.
00:14:37:Pewnie Chris, żaden problem.
00:14:38: Dzięki. Chodźmy.
00:14:47:Teraz na pewno mnie zapamiętasz.
00:14:49:I tak nie chciałam jej tak bardzo.
00:14:54:Hey, słuchaj, nie mów o tym mamie dobrze?
00:14:57:Ok.
00:14:59: To naprawdę jej ojciec. Wydaje się bardzo miły.
00:15:02:Taki miejski. Oczywiście jest w to wmieszana forsa, bo wiecie, on ma do tego nosa. I...
00:15:29:Więc Rory była dzisiaj na meczu.
00:15:31:Oh tak.
00:15:32:Z kimś.
00:15:33:Deanłem.
00:15:34:Nie, tego znam. Była z jakimś starszym.
00:15:36:Oh, to pewnie był jej ojciec.
00:15:38:Naprawdę? Więc to uh....
00:15:39:Facet, który zapłodnił mnie z Rory - tak.
00:15:42:Oh, dobrze mu poszło.
00:15:45:Zapładnianie mnie?
00:15:47:Ta rozmowa bardzo dziwnie się potoczyła.
00:15:49:Tak.
00:15:52:Cześć.
00:15:53:Oh cześć, gdzie byliście?
00:15:55:Widzieliśmy Paragwajski dom naleśników Ala.
00:15:57:Kilka osób z miasteczka zaczaiło się na nas i najwidoczniej jestem podobny do Billyłego Crudupła.
00:16:01:Wcale nie.
00:16:02:Pogadaj o tym z Jacksonem.
00:16:10:Halo? Emily!
00:16:13:Emily?
00:16:15:To twoja matka.
00:16:16:Cześć babciu!
00:16:20:Właściwie jestem tu z twoimi dziewczynami.
00:16:23:Pewnie.
00:16:24:Chce z tobą mówić.
00:16:26:Mm. Cześć mamo.
00:16:28:Lorelai, Christopher jest w mieście.
00:16:30: Co?! Nie wiedziałam! Chociaż niechcący siedzę naprzeciwko hologramu Chrisa.
00:16:36: Wpadłam na świetny pomysł. Rodzice Chrisa też tu są.
00:16:40:Pamiętasz Straub i Francine prawda?
00:16:42:Ah tak - Schnickelfritzes.
00:16:44:Kto?
00:16:45:Haydenowie.
00:16:46:Zadzwoniłam do nich i zaprosiłam ich do nas.
00:16:48:Powiedzieli, że chętnie przyjdą do nas wszystkich w piątek na kolacje.
00:16:52:Do nas wszystkich?
00:16:53:Tak. Do ciebie, Rory, Christophera, twojego ojca.
00:16:56:To niemałe zgromadzenie.
00:16:58:Raczej tak. Nie spotykaliśmy się od waszego dzieciństwa,
00:17:02:A Straub i Francine nie widzieli Rory odkąd była dzieckiem.
00:17:05:Wiem, ale...
00:17:06:To byłby wspaniały zjazd rodzinny
wszyscy znowu razem.
00:17:09:Nie sądziłam, że to możliwe.
00:17:12:Tak, ja też nie.
00:17:25: Muszę zobaczyć rodziców.
00:17:28:Muszę zobaczyć rodziców.
00:17:30:Panie i panowie, król i królowa dramatu Connecticut.
00:17:42:Czy ktoś jest w domu?
00:17:44:Mój Boże! Jesteś. Christopher, spójrz na siebie!
00:17:48:Emily, jak zwykle wspaniała.
00:17:50:Tak się cieszę, że cię widzę, nie słyszałam dzwonka.
00:17:53:Nie dzwoniliśmy. Nie dzwoniliście.
00:17:56:Sami weszliście?
00:17:57:W porządku mamo, nie ma wśród nas gwałciciela.
00:17:59:Cześć babciu.
00:18:00:Zwykle pukacie.
00:18:01: Nie odkąd dałaś nam klucz. Jest w razie nagłych wypadków.
00:18:03:Mamo, umieram z głodu. Czy to dla ciebie nagły wypadek?
00:18:08:Richard jest w salonie, chodźcie. Umiera żeby was zobaczyć.
00:18:12:Danie mi tego klucza było ustawione.
00:18:15:To jest klucz, miał być użyty, to dom moich rodziców. Bądź cicho.
00:18:17:Wybacz.
00:18:18:Oto i oni.
00:18:19:Cześć dziadku.
00:18:20:Cześć Rory. Lorelai. Christopher stary druhu co u ciebie? Jak dobrze cię widzieć!
00:18:25:Co u ciebie Richardzie?
00:18:26:Lepiej niż u większości, nie tak dobrze jak u niektórych.
00:18:28:I zmęczonych tym wszystkim.
00:18:29:Aha! Prawda młody człowieku!
00:18:32:Przygotowałem martini. Więc Christopher, opowiedz mi o swojej pracy.
00:18:37:Oh Richard, daj mu odsapnąć.
00:18:40:Po prostu chce wiedzieć jak mu się układa.
00:18:42:Jest uh - świetnie Richardzie. Nawet boję się zapeszyć, mówiąc ci, że idzie dobrze.
00:18:47:Oh, to wspaniale. Zawsze wiedziałem, że masz to w sobie.
00:18:50:Masz trochę plusku wspaniałości, jak mawiała moja matka. Zawsze go miałeś.
00:18:56:Mm. Wolałbym inny plusk wspaniałości, jeśli pozwolisz.
00:18:59:Oh Richard. Czy Rory nie jest zupełnie podobna do Christophera?
00:19:02:Mam tylko nadzieję, że odziedziczysz po ojcu także zmysł do interesów.
00:19:05:Jedno wiem na pewno- na pewno masz po nim talent muzyczny.
00:19:09:Oh, moment.
00:19:11:Co?
00:19:12:Mamo, żadne z nich nie ma talentu muzycznego.
00:19:15: Hey, ja gram na gitarze.
00:19:16:Znasz początek ęSmoke on the Waterł.
00:19:18:I po mistrzowsku gram początek ęJumping Jack Flashł.
00:19:21:Jestem....Chuckiem Berry.
00:19:24:Coś nie tak?
00:19:25:Nigdy bym nie podejrzewała, że powiesz coś takiego.
00:19:29:A czemu nie?
00:19:30:Chuck Berry?
00:19:31:Tak, Chuck Berry. Za moich czasów był idolem.
00:19:34:Więc mówimy o przed-ęMoje-ding-alingł?
00:19:37:Wierzę, że jestem.
00:19:38:Pamiętacie, kiedy mieliście jakieś dziesięć lat, urządziliście wspaniały show.
00:19:44:Jaki show?
00:19:45:Lucy, Schroeder, ty leżąca na stoliku do kawy.
00:19:47:Ty udawałeś, że to fortepian. Boże, czemu to się pamięta?
00:19:51:Bo to była wspaniała produkcja.
00:19:53:Nie wiem, czy to była produkcja mamo. To była jedna piosenka.
00:19:56:ęKolacjał.
00:19:58:Ty to napisałeś? Było naprawdę bardzo dobre.
00:20:00:Tato, to z ęYoułre a good man Charlie Brownł. Znany musical.
00:20:04:Sądziłem, że Christopher mógł to napisać, jesteś bardzo utalentowany.
00:20:09:To pewnie Straub i Francie.
00:20:12:Ha, ha twoja kolej.
00:20:13:Nie widziałem twoich rodziców od ładnych paru lat. Właściwie byliśmy odseparowani.
00:20:18:Pamiętam.
00:20:21:To dziwne. To moi drudzy dziadkowie. Nawet ich nie znam.
00:20:25:Jak mam ich nazywać? Nazywaj ich tak, jak ja
dupo...
00:20:27:Chris....
00:20:28: Wybacz, mam za ciasny krawat.
00:20:31:Nazywaj ich po prostu Straub i Francine. Nazywaj ich pan i pani Hayden.
00:20:34:Proszę pana i proszę pani? Może unikaj nazywania ich.
00:20:39:Patrzcie kto tu jest.
00:20:41:Witaj matko, tato.
00:20:43: Christopher. Witaj.
00:20:46:Pan i pani Hayden, długo się nie widzieliśmy.
00:20:48:Lorelai. Świetnie wyglądasz.
00:20:51:Dziekuję. Pamiętacie Rory. Nie widzieliście się raczej długo.
00:20:54:Tak, to prawda.
00:20:56:Chyba właśnie zaczynała mówić pełnymi zdaniami.
00:20:58:Więc to tylko dwa lata.
00:21:02:Oczywiście mówi już bardzo długo, powiedziałam tylko humorystyczny komentarz.
00:21:05:Czasami nazywany "żartem".
00:21:07:Widzę, że wcale się nie zmieniłaś Lorelai.
00:21:09:Nie, ani trochę.
00:21:10:Rory, witaj.
00:21:11:Dzień dobry.
00:21:16:Dygnełaś?
00:21:17:Cicho.
00:21:18:Wybacz o pani.
00:21:19: Uh, Straub, Francine, może po martini?
00:21:22:Poprosze.
00:21:24:No cóż Straub, jak tam emerytura?
00:21:27: Tak, opowiedźcie o Bahamach.
00:21:30:Za cenę przyzwoitego domu można tam kupić cała wyspę.
00:21:33:Naparwdę?
00:21:34:A ty Richard, myślałeś już o emeryturze?
00:21:37:Oh Straub, gdyby w ogóle dało się z nim o tym mówić. Ja się poddałam.
00:21:41:Bardzo cieszy nas sukces Christophera w Kalifornii.
00:21:45:Tak, trochę to trwało, ale wygląda na to, że wreszcie się udaje. Na to wygląda.
00:21:51:Christopher proszę popraw krawat.
00:21:54:Straub i Fran.
00:21:56:Panie i pani. um....czy podoba się tutaj., um... wam... dwojgu?
00:22:04:To ma po tobie.
00:22:05:Ile masz lat młoda damo?
00:22:06:16.
00:22:08:Niebezpieczny wiek dla dziewczyn.
00:22:09:Straub.
00:22:10: Rory to wspaniałe dziecko, znakomita uczennica, bardzo bystra.
00:22:14: Powinieneś z nią pogadać Straub, zaskoczy cię.
00:22:17:Doprawdy? Tak.
00:22:29:Chyba moje pieniądze są bezpieczne.
00:22:30:Nienawidzę Busha.
00:22:32:Słucham? Lorelai....
00:22:33:Jest głupi, ma zbyt wąską twarz jak na swoją głowę i chciałabym go wywalić.
00:22:37:To przywódca naszego kraju, młoda damo.
00:22:40:Ignoruj ją.
00:22:41:Ma za mała twarz w porównaniu go głowy, co można jeszcze dodać?
00:22:44:Widzę, że dalej nie ma nad nią kontroli.
00:22:46:Tato proszę. Spróbujcie się zachować.
00:22:48:Powiedz Lorelai, co robiłaś w swoim życiu, poza nienawidzeniem ludzi sukcesu. Pytam z ciekawości.
00:22:54:Może przejdziemy do jadalni?
00:22:56:No wiesz uh, Straub, prowadzę hotel niedaleko Stars Hollow.
00:22:59: Naprawdę?
00:23:00: Tak, naprawdę. Tato, przestań.
00:23:02:Miło, że odnalazłaś powołanie.
00:23:03:Kolacja gotowa.
00:23:04:Christopher twój krawat. Mamo proszę.
00:23:06:Twoje życie spełniło oczekiwania?
00:23:07:Tak, całkowicie.
00:23:09:Bo wydaje się, że nie chciałaś przyjąć takiego zarozumiałego tonu,
00:23:12: kiedy oświadczyłaś światu, że pracujesz w hotelu.
00:23:14:Nie ma nic złego w tym, gdzie pracuje.
00:23:16:Straub proszę. Zaczyna boleć mnie głowa.
00:23:18: Richard, zaprowadź nas do jadalni, teraz.
00:23:20:Jeśli poszłabyś do collegu, jak planowali twoi rodzice i jak my planowaliśmy dla Christophera...
00:23:24:Mogłabyś zajść wyżej.
00:23:28:Nie rób tego.
00:23:29:Nie miałbym nic przeciwko temu, że marnujesz sobie życie,
00:23:31:Gdybyś nie wciągnęła w to mojego syna.
00:23:33:Kochanie idź do innego pokoju. Idź, idź.
00:23:36:Muszę powtórzyć apel Christphera o zachowanie spokoju.
00:23:38:Ci dwoje wspólnie popełnili błąd wiele lat temu, ale od tego czasu daleko zaszli.
00:23:44:Wspólny błąd Richardzie? Ten cały wieczór jest śmieszny.
00:23:46:Powinniśmy siedzieć tu razem jak wielka szczęśliwa rodzina i udawać, że to całe zniszczenie jest już za nami, minęło?
00:23:51:Nie obchodzi mnie jak dobrą uczennicą jest ta dziewczyna....
00:23:55:Nasz syn miał iść do Princeton. Każdy z Haydenłow tam był łącznie ze mną, ale wszystko skończyło się na Christopherze.
00:24:01:To upokorzenie, które musieliśmy znosić dzień po dniu, wszystko przez to, że uwiodłaś go i zniszczyłaś mu życie.
00:24:07:Urodziła to dziecko i zniszczyła mu cała przyszłość.
00:24:10:Odwołaj to Straub!
00:24:11:Wylewasz mi drinka.
00:24:12:Jesteś jej winny przeprosiny. Przeprosiny, a to dobre.
00:24:15:Jak śmiesz?! Jak śmiesz?!
00:24:16:Przychodzić do mojego domu i obrażać moją córkę!
00:24:19:Puszczaj!
00:24:20:Hej, hej, co tu się dzieje?
00:24:21:Wstydź się Straub, wstydź się, że znowu to wywlekasz na wierzch.
00:24:24:Weź torebkę Francine.
00:24:25:Moja córka odnosi wiele sukcesów w tym, co robi.
00:24:27:Wychodzimy. Wcale nie. Wyrzucam was.
00:24:40:Zaczełaś z Bushem bo..?
00:24:43:To wydawało się dobrym pomysłem. Wow.
00:24:47:Tak.
00:24:48:Czuje, że mam....16 lat.
00:25:04:Tato? Tato... może chcesz coś zjeść?
00:25:07:Nie jestem głodny.
00:25:13:Ok. Słuchaj, dziękuję.
00:25:15: Dziękujesz? Za co?
00:25:18:No za to co dla mnie dzisiaj zrobiłeś. Jestem... jestem niezwykle poruszona i wdzięczna za to, co mu powiedziałeś,
00:25:22:za to, że mnie broniłeś. Wiem, że to było dla ciebie trudne, bo, no cóż... ale dziękuję.
00:25:32:Myślisz, że czemu to zrobiłem?
00:25:34:Słucham?
00:25:35:Myślisz, że czemu to zrobiłem?
00:25:37:Nie wiem. Um, może po to, żeby mnie chronić.
00:25:41:Nie potrzebujesz ochrony Lorelai. Dałaś jasno do zrozumienia, że sama umiesz o siebie dbać i że od nikogo niczego nie chcesz.
00:25:49:Mm. To nie...
00:25:50: Zaatakowano członka mojej rodziny.
00:25:52:Nazwisko Gilmorów było atakowane. Bez względu na okoliczności, nie będę tego tolerował.
00:25:58:Ok, to naprawdę nieważne, czemu to zrobiłeś.
00:26:00:To jest ważne! Bardzo ważne! Lorelai co masz zamiar z tego wynieść?
00:26:06:Że wszystko co się wydarzyło jest już nieważne, bo cię broniłem?
00:26:09: Nie.
00:26:10:Że całe piekło, przez które ja i twoja matka musieliśmy przechodzić przez ostatnie 16 lat nagle zniknęło?
00:26:14:A więc nie, ono nie zniknęło.
00:26:16: Wszyscy przez nie przeszliśmy.
00:26:18: Musiałem powiedzieć moim przyjaciołom, współpracownikom, że moja jedyna córka, najmądrzejsza w całej klasie,
00:26:22:Jest w ciąży i opuszcza szkołę.
00:26:25:To musiało być straszne.
00:26:27:A potem uciekłaś i traktowałaś nas jak trędowatych.
00:26:29:Twoja matka nie wychodziła przez miesiąc z łóżka. Wiedziałaś o tym? Wiedziałaś?
00:26:33: Nie.
00:26:34:Nie zasłużyliśmy na to!
00:26:37:Rozumiem. Jestem potworem. Więc wydziedzicz mnie i zaadoptuj Christophera.
00:26:41:Przecież tak go kochasz.
00:26:43:Nie rób z siebie męczenniczki. I nie bądź śmieszna.
00:26:45:Myślisz, że kocham chłopaka, przez którego byłaś w ciąży? Chciałem go zabić!
00:26:49:Zrobiłbym to własnymi rękami. Ale istnieje odpowiednia procedura, której powinno się dotrzymać w takich sytuacjach.
00:26:56: Małżeństwo.
00:26:57:Christopher chciał postąpić tak, jak radziliśmy, ty nie.
00:27:00:A co z tym, czego ja chciałam tato? To się wcale nie liczyło?
00:27:05:Czasami trzeba coś poświęcić, żeby postępować właściwie.
00:27:13:Jest mi ciebie niewypowiedziane żal, tato.
00:27:17:Zachowaj swoje emocje dla siebie Lorelai. Mam ich dość na dzisiaj.
00:27:22:Więc, um, koniec. Nic... postanowione?
00:27:31:Jestem zmęczony.
00:27:35:Ok. Ok.
00:27:43:Tutaj jesteś. Zastanawiałam się, gdzie poszłaś.
00:27:45:Przepraszam.
00:27:46:Nie, nie masz za co. Chcesz coś zjeść?
00:27:50:Nie, dziękuję.
00:27:55:No cóż, dużo się dzisiaj działo.
00:27:59:Oh tak.
00:28:00:Niedobrego.
00:28:01:Nie.
00:28:03:To nic nie znaczyło Rory.
00:28:05:Oh wiem.
00:28:06:Straub to dobry człowiek. Bardzo mądry. Był jednym z czołowych prawników, wielka podpora międzynarodowego prawa.
00:28:16:I zawsze był taki aktywny w swoim otoczeniu. Jego praca charytatywna nigdy się nie zmniejszyła.
00:28:22: Oh powiedzmy to wprost, to wielki dupek. Rory, wiem, że słyszałaś dużo o różnych rozczarowaniach tego wieczoru i wiem, że wcześniej też.
00:28:36:Ale chce to jasno wyrazić: ty, młoda damo, twoja osoba i istnienie nigdy nie były, nawet przez sekundę, z tym związane.
00:28:48:Rozumiesz mnie?
00:28:50:Tak, rozumiem.
00:28:52: To dobrze, a teraz jedz.
00:29:07:Wyglądasz wspaniale.
00:29:09:Tak, no cóż, wyglądam tak, jak się czuje mądralo.
00:29:14:To był... to był niezapomniany wieczór.
00:29:19:Oh tak, było pięknie. Powinniśmy to uczcić obrazem olejnym albo uciętą głową, albo czymś jeszcze.
00:29:27:Nastepnym razem jak zbierzemy ich wszystkich razem, będziemy musieli pryskać po broń.
00:29:31:Rece do góry.
00:29:33:Zatrudnij sześć odmiennych rozkazów ciszy.
00:29:41:Rany, ten stary balkon jest wciąż taki sam prawda?
00:29:43:Jest wciąż pięknie daleko-od-nich.
00:29:46:Idealne ukrycie, zupełnie prywatny. Spędziliśmy tu mnóstwo czasu.
00:29:52: Wykradaliśmy teleskop taty, przeczesywaliśmy niebo w poszukiwaniu kosmitów.
00:29:55: Nigdy żadnych nie znaleźliśmy.
00:29:57:Huh. A kiedy byliśmy starsi, szukaliśmy nagich ludzi u sąsiadów.
00:30:01:Tych kilku znaleźliśmy.
00:30:03:Pani Dominski falująca swoimi wielkimi tłustymi zwałami wryła się na zawsze w mój mózg.
00:30:13:Za panią Dominski.
00:30:15:Aw, znęcasz się nade mną.
00:30:23:Weź. A w wysiłku dalszego wspominania historii tego balkonu, musimy teraz dojść do miejsca, z którego wzięła się Rory.
00:30:33:Tak. Za Rory.
00:30:38:Jasna plamka w całej ciemności.
00:30:40:A teraz.
00:30:45:Wiesz, że nawet gdybyś nie zaszła w ciąże
00:30:48:i wszystko poszłoby według planów, i tak nie poszedłbym na Princeton.
00:30:52:Oh nie wierzę w to.
00:30:55:No dlatego ty jesteś sobą a ja nie.
00:31:43:Wow. Wow, wow, wow.
00:31:45:Coś nie tak
00:31:46:Tak, trochę.
00:31:47:Dlaczego?
00:31:48:Dlaczego? Żartujesz? Chris, to jest ostatnia rzecz, która mogła się dzisiaj zdarzyć.
00:31:52:Świety facet przyjeżdżający w płonącej karocy z nieba, oświadczający Armagedon.
00:31:58:A Hartford to miejsce, które wybrał na to oświadczenie? Nie sądzę.
00:32:01:Christopher. Ok, tak, to było niespodziewane, ale wspaniałe.
00:32:04:Oh Boże! Oh nie mogę w to uwierzyć.
00:32:06:Ok dobra. Wiesz co? Powinniśmy już iść.
00:32:08:Tak, jakieś 30 minut temu.
00:32:11:Przykro mi.
00:32:13:Oh nie przepraszaj. Było nas dwoje.
00:32:20:Boże moi rodzice muszą zapieczętować te okna, klnę się na Boga.
00:32:27:Gdzie byliście?
00:32:28:Nigdzie.
00:32:29:A gdzie jest nigdzie?
00:32:30:Tam, gdzie byliśmy.
00:32:41: Dobranoc.
00:32:42:Dobranoc tato.
00:32:46:Dobranoc Lor.
00:32:47:Dobranoc, tak, um, naprawdę, naprawdę dobrej nocy.
00:32:56:Jesteś czymś ubrudzony na...
00:32:59:Gdzie? Ja nie, to był długi wieczór, więc um, można się było ubrudzić.
00:33:03:Ok. Chodź. Nie mogłyśmy nawet pogadać.
00:33:06: O brudzeniu?
00:33:07: Nie, o ciepłych i milutkich rodzinnych chwilach, które zaszły dziś wieczorem. Wszystko w porządku?
00:33:12: Tak.
00:33:14:Wiesz, że ci wszyscy wariaci, wygadując te okropieństwa kierowali je do mnie, nie do ciebie.
00:33:18:Kierowali je do ciebie, bo masz mnie.
00:33:20:Nie, kierowali je do mnie, bo spaprałam im wielkie plany ęObywatela Kaneł. To wszystko.
00:33:26:Nawet nie chcieli mnie poznać, prawda?
00:33:28:To nie tak. Byli po prostu tak wściekli i pełni głupiej dumy, że uniemożliwiło im to zrozumieć jak bardzo chcieli cię poznać.
00:33:36: Tak.
00:33:37:Ich strata i to dość duża.
00:33:38:Idę już spać.
00:33:43:Hey. Nikt z nas, ani ja, ani twój tata, nie żałujemy niczego.
00:33:48:Tak?
00:33:49:Oh, nie żałujemy niczego, co dotyczy ciebie. To przeinaczony tatuaż, który na pewno chciałby wymazać, ale jest nieusuwalny.
00:33:55:Gdzie go ma?
00:33:57: Ah, ah, to historia na inny czas, pewnie przed twoją podróżą do Mazatlan. Dobranoc kochanie.
00:34:02:Dobranoc mamo.
00:34:24:Oh nie! Aah!
00:34:35:Czuje się okropnie.
00:34:36:Więc przestań. Wystawiłam cię, a ty nawet nie zadzwoniłeś.
00:34:38:W porządku.
00:34:39:Jestem szczurem. Byliśmy umówieni a ja cię wystawiłam.
00:34:41:Nie byliśmy umówieni, mieliśmy tylko malować.
00:34:43:Jestem szczurem, potrzebuje sera.
00:34:44:Zapomnij.
00:34:45:Hey, hey, ułóżmy nowy plan.
00:34:46:Wiesz co, nawet nie chciałem tego teraz robić.
00:34:48:Nie, nie daj spokój, nie rozmyślaj się. Możemy zrobić to wieczorem lub teraz.
00:34:53: To było coś ważnego?
00:34:54:Tak. Nie zgadłbyś co się stało. Poślizgnęłam się i zepsułam...
00:35:00:To nie było ważne. Po prostu jestem szczurem.
00:35:04:Coś ci wyskoczyło?
00:35:05:Tak. Coś... ktoś.
00:35:09:Luke.
00:35:10:Tak czy nie?
00:35:11: Wybacz mi.
00:35:13:Tak, ok. No cóż, już późno.
00:35:28:Gdzie byłaś?
00:35:29:Bezowocnie starałam się naprawić szczurzą krzywdę.
00:35:31:Oh. Chcesz kawy?
00:35:33:Nie.
00:35:34: Co? Co?
00:35:36:Znam cię na tyle dobrze, żeby wiedzieć, że kiedy nie chcesz kawy, szczególnie rano, coś jest bardzo nie tak.
00:35:40:Bardzo przebiegle.
00:35:42:Więc... wczoraj.
00:35:44:Ah, wczoraj był Czarnobyl i Hindenburg na raz.
00:35:47:Tylko sprawdzałem.
00:35:48:Mój ojciec o mało kogoś nie uderzył. Mój ojciec prawdopodobnie uderzył kogokolwiek w colległu i to tylko w rękawicach bokserskich i jednym ze swetrów Fred Mertzła.
00:35:56: Fred Mertz?
00:35:57:ęKocham Lucył - Fred Mertz.
00:35:58:Właściciel ziemni Ricki, maz Ethel, wiem. To po prostu dziwne odniesienie.
00:36:01:Hej, piżama.
00:36:02: A tak. Kontynuuj.
00:36:03:Mój ojciec miał sprzeczkę, pierwszą z twoim ojcem...
00:36:05: Sam się o nią prosił.
00:36:06:a potem ze mną. A potem ty i ja. Oh rany.
00:36:11:Nie mów tak tego.
00:36:12:Głupia. Tępa.
00:36:13:O wiele lepiej.
00:36:14:A jeszcze jakby było mało, wystawiłam przyjaciela, który na mnie liczył i stał tam zraniony z farbą i krzesłami i to mnie boli.
00:36:24:To nie twoja wina, ale w tej paradzie idiotyzmu to ja kręcę palącą się batutę.
00:36:30:Lor? Co?
00:36:31: Chcę się z tobą ożenić.
00:36:35:Uderzenia wciąż nadchodzą.
00:36:38:Pomyśl o tym. Pomyśl zanim zrobisz coś głupiego.
00:36:40:Zwariowałeś. Zupełnie zwariowałeś. Przeraziłeś Charlie Mansona!
00:36:46: Daj spokój, już jesteśmy rodzina.
00:36:48:Kto? Kto jest rodziną?! My! Ty, ja i Rory!
00:36:50:Nawet nie wiesz, co to rodzina. To ludzie żyjący razem.
00:36:53:Nie. To wielki zaangażowanie, odpowiedzialność, ciężka praca.
00:36:56:To wracanie codziennie do jednego miejsca o stałej porze.
00:37:01:Ok, więc czego chcesz, oświadczenia majątkowego? Mogę być rodzinny, jestem odpowiedzialny.
00:37:05:Kochanie, nawet nie możesz kupić książki bez odrzucenia twojej karty.
00:37:10:O rany, mówiłem Rory, żeby mnie nie wkopała. Nie mogę uwierzyć, że to zrobiła.
00:37:13:To nie ona. Andrew z księgarni zadzwonił a Jackson i facet z UPS i ooh to jest główny temat na stronie internetowej Stars Hollow.
00:37:18:A potem zapytałam Rory a ona bardzo niechętnie poświadczyła. ęWkopać mnieł ile ty masz lat - 16?
00:37:24:Przepraszam.
00:37:25:I w ogóle co ty sobie myślisz, kazać mojej córce mnie okłamywać?
00:37:28: To także moja córka.
00:37:29:Bardziej twoja kupela.
00:37:30:Wiesz, że na to nie zasługuje. Jestem tak samo dojrzały jak i ty.
00:37:33:Co? Offspring to twoja ulubiona grupa.
00:37:36:No i? Ty lubisz Metallicę.
00:37:38:Metallica jest o wiele głębsza niż Offspring.
00:37:41:Jasne, znowu ta cała gadka o Black Sabbath.
00:37:43:Oh! Offspring mają jakiś jeden akord. Używają go wciąż i wciąż.
00:37:47:Dodają tylko nowe słowa i nazywają to singlem i nie chce już o tym gadać!
00:37:51:Zobacz, jestem niedojrzały, nieodpowiedzialny, ale to ja chciałem się z tobą ożenić, kiedy zaszłaś w ciąże.
00:37:56:Byliśmy za młodzi, nie wyszłoby nam, wiesz o tym.
00:37:58:Teraz nie jesteśmy za młodzi.
00:38:01:Ok. Teraz potrzebuje kawy.
00:38:08:A co z wczoraj. Co ten seks dla ciebie znaczył?
00:38:11:To znaczyło, że Jose Cuervo ma wciąż magiczna moc.
00:38:15:Jesteś zabawna.
00:38:21:Nie możemy się pobrać Christopher. Nie znamy dorosłych siebie.
00:38:24:Więc pobierzmy się i poznajmy.
00:38:27:To za bardzo Skrzypek na dachu.
00:38:30:Ok, dobrze. Więc poznajmy się teraz. Co chcesz wiedzieć?
00:38:33:Jak ci naprawdę idzie w pracy?
00:38:40: Lorelai.
00:38:41:Wiedziałam.
00:38:43:Chciałem ci powiedzieć, jeśli by się nie polepszyło. Przysięgam.
00:38:47:I siedziałeś tam wczoraj, uśmiechałeś się i potakiwałeś, kiedy mój i twój ojciec rozwodzili się nad Christopherem i jego wielkim sukcesem w Kalifornii.
00:38:55:Nie chciałam nikogo zasmucać. Chciałem, żeby wczoraj było miło.
00:38:58:Och tak, było.
00:38:59:I co, byłoby o wiele lepiej, gdybym oświadczył przy stole ęHey tak na dokładkę, chciałem tylko powiedzieć, że jestem największym nieudacznikiem na świecieł. Pomogłoby?
00:39:06:Nie jesteś nieudacznikiem.
00:39:07: Proszę.
00:39:08:Kłamcą, ale nie nieudacznikiem.
00:39:10:Dzieki.
00:39:11:Proszę bardzo.
00:39:13:Kłócimy się jak stare małżeństwo. Nie wydaje ci się?
00:39:16:Oh Christopher, przysięgam na Boga....
00:39:21: Szukałem tej jedynej Lor, tej bratniej duszy, naprawdę, po prostu wierzę, że to ty, zawsze nią byłaś.
00:39:27:Chris przestań.
00:39:29:Rory może być moim jedynym dzieckiem.
00:39:31:Nieprawda. Jeśli Tony Randall może mieć jedno w wieku siedemdziesięciu lat, to ty masz kilkadziesiąt lat na dzieci.
00:39:37: Nie. Nie wiedziałem jak bardzo tęskniłem za Rory aż jej nie zobaczyłem. Łatwiej jest... łatwiej jest być daleko.
00:39:50:Nie. Nie bądź daleko. Rory potrzebuje ojca.
00:39:56:Albo kumpla tak?
00:40:00:Jakoś to pogodzi.
00:40:08: Zadzwoń kiedy dojedziesz.
00:40:10:Zadzwonię.
00:40:11: I dzwoń częściej.
00:40:13:Dobrze.
00:40:18:Do zobaczenia.
00:40:24:Tata chce wiedzieć, czy jeszcze się zastanowisz.
00:40:35:Ona mówi ęNie. Offspring jest do bani Metallica rządzi.ł
00:40:40:Ok.
00:40:45:Jedź ostrożnie.
00:40:59:Chciał cię poślubić prawda?
00:41:02:Szpieg.
00:41:03:Wiesz, że bardziej zwariowane rzeczy miały miejsce.
00:41:05:Bardziej niż ślub mamy i taty?
00:41:07:Tak. Nie wydaje mi się.
00:41:08:Co? Dlaczego to takie nienormalne?
00:41:10:Bo tak. Bo on chce rzeczy, na które nie jest gotowy.
00:41:14:Skąd wiesz?
00:41:15:Wiem. Dobrze go znam. Nie masz pojęcia.
00:41:19:Może się zmienił.
00:41:20:Rory. Może jest inaczej. Tym razem przyjechał, nigdy tego nie robił.
00:41:24:Hey, przestań.
00:41:25:Dlaczego?
00:41:26:Bo nie chce, żebyś chodziła zakręcona wokół tego.
00:41:28:On cię kocha.
00:41:29: Wcale nie.
00:41:30: A ty go kochasz?
00:41:31:Kochanie przestań.
00:41:32:Odpowiedz.
00:41:33: Szczerze? Tak.
00:41:35: Pewnie zawsze będę go kochać.
00:41:37:No więc?
00:41:38:Ale to nie zmienia faktu, że on wciąż jest daleko od zaangażowania się na stałe.
00:41:43:To znaczy ty jesteś wciąż młoda. A ja to czysta radość każdego dnia, wciąż mam własny zestaw potrzeb, które muszą być spełnione.
00:41:50:To nie było w porządku kochanie. Musisz mi zaufać.
00:42:01: Mm? Powiedz coś.
00:42:04:Wciaż twierdzę, że coś się zmieniło.
00:42:06:Być może masz racje.
00:42:08:Naprawdę?
00:42:09: Byłoby miło.
00:42:10:O tak.
00:42:12:Powiem ci coś, uh, jeszcze nie chowajmy całej pościeli.
00:42:16:Naprawdę?
00:42:18: Nigdy nic nie wiadomo.
00:42:36:Co do..?
00:42:40:Jak się tu dostałaś?
00:42:41:Wpuścił mnie twój dostawca pieczywa.
00:42:43:Zmienie go.
00:42:44:Co o tym sądzisz?
00:42:45:Sądze, że nie powinnaś się była włamywać.
00:42:47:Więc co myślisz?
00:42:49:Muszę przyznać wygląda nieźle.
00:42:52:Wiedziałam, że ci się spodoba.
00:42:55:Dzieki. Do usług. To zabawne.
00:43:00: Więc, uh, gdzie ten facet?
00:43:03:Oh wyjechał.
00:43:04:Oh, szkoda.
00:43:06:Wszystko będzie dobrze.
00:43:10:Luke? Tak?
00:43:12: Um, mogę coś wtrącić?
00:43:13:Nie.
00:43:15: Zasłony? Nie.
00:43:17:Męskie zasłony.
00:43:18: Oksymoron. Jak mnie nazwałeś?
00:43:20:Żadnych zasłon.
00:43:21:Aw daj spokój. Chociaż coś małego. Może obrusy?
00:43:24:Nie. Tu nie ma być obrusów.