00:00:03: L? | Lordoza.
00:00:06: M? | Migrena.
00:00:07: N? | Niepłodność! O?
00:00:10: Będziemy przechodzić przez to za każdym razem, kiedy trzeba będzie wybrać kogoś, kto posprząta lodówkę?
00:00:13: Wolisz walkę na kciuki? | Osteoporoza. P?
00:00:17: Psiaki!! | To nie jest choroba.
00:00:21: Och rany.
00:00:25: Cześć! | Och cześć! Cześć!
00:00:34: Oochh! Rory spójrz na te dzieciątka! | Mamo.
00:00:38: Au, Jaskier został znaleziony przemarznięty i mokry
00:00:41: jak krążył pod krzakami hortensji wzdłuż drogi 26. To smutna droga.
00:00:44: W porównaniu do innych szczęśliwych dróg, przy których mógł być opuszczony.
00:00:48: Jej rodowod sklada sie na cocker spaniela, golden retrievera, bouvier des flandres
00:00:52: Gesundheit. | Dziękuje i rottweilera. '
00:00:55: Jaskier to wyjątkowy pies. Jest bardzo chybotliwa
00:00:58: i zwykle złe reaguje na blondynki, brunetów,
00:01:01: dzieci każdej płci, inne zwierzęta, czerwone ubrania, kapustę i ludzi w mundurach.
00:01:06: Hej, właśnie znalazłyśmy twoja psią wersje. | Mogę w czymś pomóc?
00:01:09: Proszę nie puszczać ich w okolice psów. Ledwo potrafią wykarmić siebie same.
00:01:12: Cicho! Byłybyśmy wspaniałymi właścicielkami, dziękuję.
00:01:15: Nie mówisz poważnie. | Dałybyśmy mu piękną miskę...
00:01:17: To ona. | ...i nowe imię... .
00:01:19: Mamo. | ..bo ten ęJaskierł naprawdę musi zniknąć.
00:01:22: Mam przypomnieć ci Skippyłego? | Skippy?
00:01:24: Nie mogę uwierzyć że o nim wspominasz | Skippy był naszym chomikiem.
00:01:27: Jego to nie obchodzi. | Co się z nim stało?
00:01:29: Nic się mu nie stało.
00:01:30: Za każdym razem kiedy mama wkładała rękę do jego klatki, on ja gryzł.
00:01:33: I śmiał się. | Chomiki się nie śmieją.
00:01:35: Och ten tak, zaufaj mi.
00:01:38: Więc w końcu miała dość. | Bycia wyśmiewana przez chomika?
00:01:41: No tak.
00:01:42: Wiec przestała sprzątać mu w klatce. Zamiast tego codziennie wpychała mu tam chusteczki.
00:01:46: No nie? | To były te puchate.
00:01:48: Wiec to trwało dotąd, aż klatka była pełna Kleenexow, które trochę się ruszały,
00:01:52: a zapach? Był wspaniały. | Wyobrażam sobie.
00:01:54: Och nie wyobrażasz.
00:01:55: Wiec wzięła klatkę do sklepu, gdzie go kupiłyśmy,
00:01:58: poczekała aż sprzedawca pójdzie za ladę i rzuciła ją na nią, a potem zwiała.
00:02:02: Opuściłaś chomika?
00:02:03: Wiem ze to było złe, ale to był wściekły chomik.
00:02:05: Jak chomik Damien z małymi oczkami,
00:02:10: rozdwojonym ogonkiem i...peleryną z....kapturem...
00:02:14: Papa Jaskier. Pa Luke. | Dobrze robisz.
00:02:18: Chcę zwierzątko. | Masz mnie.
00:02:20: Ty nie przynosisz rano kapci.
00:02:22: Mogłabym, gdybyś miała kapcie.
00:02:24: Będziesz nosić obrożę? | Nie
00:02:25: Będzie różowa! | Jesteś chora.
00:02:27: Hej uważaj jak do mnie mówisz. Pamiętaj, co stało się Skippyłemu
00:03:35: Mmm...Boże jakie to dobre!
00:03:38: OK. Popraw mnie jeśli się mylę. | Poproszę sól.
00:03:41: Dwadzieścia minut temu siedzieliśmy przy stole, prawda?
00:03:44: Tak.
00:03:45: Były świece i kwiaty, talerze i noże oraz materiałowe serwetki.
00:03:50: Uwielbiam te twoje malutkie uchwyty na serwetki w kształcie sombrero, bardzo.
00:03:53: I przez ten cały czas przy wspomnianym stole,
00:03:55: zjadłaś dwa, może trzy kęsy tej niesamowitej kolacji, którą dla ciebie przygotowałem.
00:03:58: Podaj chleb.
00:04:01: A teraz, jak tylko kolacja się skończyła a ja zacząłem sprzątać,
00:04:04: nagle ty poczułaś wielki głód.
00:04:06: Cóż mogę rzec głodnieję, jak wiedze, ze ktoś pracuje.
00:04:09: Gdybym nie przestała oglądać "This Old House" ważyłabym już 200 kg.
00:04:12: Co robisz?
00:04:14: Podaję ci to? | Na talerzu.
00:04:21: Wiec gdzie nauczyłeś się przyrządzać osso bucco?
00:04:24: Od takiej bardzo starej Włoszki...która mieszkała nade mną
00:04:31: ona straciła męża kilka lat wcześniej i traktowała mnie jak syna.
00:04:35: Jaka miła! | Właśnie.
00:04:37: Była dziewczyna, co? | Tak.
00:04:40: Może kawy?
00:04:42: Poproszę
00:04:50: Hej przeczytałeś już prace Rory? | Jeszcze nie.
00:04:53: Jest naprawdę dobra. | Na pewno. .
00:04:55: Och i spójrz! Jest tuż na wierzchu. | Czyż to nie zbieg okoliczności?
00:05:02: Wow, użyła bardzo mądrych słów.
00:05:05: Mam nadzieje, ze masz koło siebie słownik kiedy to czytasz.
00:05:08: Och będę miał.
00:05:09: Wiesz, może zaoszczędzę ci czasu i postawie tu za ciebie 5.
00:05:15: To byłoby bardzo nie fair względem innych uczniów, których matek tu dzisiaj nie ma, prawda?
00:05:19: Masz racje.
00:05:21: Chociaż życie wcale nie jest fair, a im wcześniej te dzieciaki się o tym dowiedzą, tym lepiej.
00:05:26: Wezmę to pod uwagę.
00:05:30: Wow piękne!
00:05:34: Hm, nigdy nie czytałam Prousta, ale zawsze chciałam.
00:05:37: Czasami mam naglącą potrzebę
00:05:38: żeby powiedzieć "Jakby powiedział Marcel Proust..." ale oczywiście nie mam pojęcia,
00:05:42: co powiedziałby Marcel Proust, wiec nawet się w to nie zapędzam.
00:05:46: Mogłabym powiedzieć, uch "Jak powiedziałby Micheal Crichton.."
00:05:50: ale to niedokładnie to samo, wiesz. | Weź ją.
00:05:54: Och nie! Wygląda tak cennie. | To książka. Ma być czytana.
00:05:59: Jesteś pewien? | Weź ja i przeczytaj.
00:06:02: Ok, przeczytam.
00:06:09: Nie teraz! | Co?
00:06:12: Wolałbym żebyś jej teraz nie czytała.
00:06:15: Ale co ...
00:06:20: z moimi lekturami obowiązkowymi ?
00:06:24: Ale nie utrzymam się w drużynie cheerleaderek!
00:06:28: Panie Medina, to moja praca dodatkowa, bo Missy musiała napisać test
00:06:41: Gdzie się wybierasz?
00:06:45: Cześć.
00:06:46: Jest pierwsza rano.
00:06:49: Wiem, ale stanął mi zegarek, kiedy miałam okropny wypadek samochodowy
00:06:53: i musiałam ratować kociaki i małe dzieci i cztery kurczątka.
00:06:58: Dobrze się bawiłaś? | Nieźle.
00:07:01: To bardzo duży uśmiech jak na niezła noc.
00:07:04: No cóż... Hej, pożyczył mi książkę. | Jaka?
00:07:07: W stronę Swannał | Czyż nie jesteśmy ambitne.
00:07:09: Jesteśmy.
00:07:10: Wiesz, co to znaczy, kiedy mężczyzna pożycza ci książkę, prawda?
00:07:12: Że już ja czytał? | Tak
00:07:15: Jak twój wieczór? | Prace domowe.
00:07:17: Ile razy dzwonił Dean. | Nie tak wiele.
00:07:19: Ile razy? | Trzy
00:07:21: Pięć. | Nie pobił rekordu, ale to niezły wynik.
00:07:26: Idę spać. Zostajesz tu? | Tak. Wygodnie mi.
00:07:29: Mam poduszki w idealnie wymoszczonej pozycji.
00:07:36: Ok. Dobranoc mamo.
00:07:37: Tak, idź przemyśl to, co zrobiłaś.
00:07:39: Dobrze.
00:07:45: Co? | Wyglądasz na szczęśliwą. .
00:07:48: Taka jestem dzieciaku. | Tylko sprawdzam.
00:07:55: Istnieje określona krzywizna światła,
00:07:58: zimowe popołudnia
00:08:00: uciska jak unoszenie katedralnych nut
00:08:05: To, moi mili jest pierwszy wers utworu Emily Dickenson.
00:08:10: Przeczytajcie dzisiaj kilka z nich, a potem rozważcie to,
00:08:14: że Emily Dickenson pisze bardzo przekonująco o namiętności
00:08:18: i świecie mimo tego,że żyła jako samotnik.
00:08:22: To pozwoli wam docenić jej umysł.
00:08:28: Mogłabym cały dzień słuchać jak mówi o namiętności.
00:08:31: Myślisz, ze się z kimś spotyka? | Oczywiście.
00:08:34: Z nauczycielka? | Błagam.
00:08:36: Czemu nie? | Widziałaś nauczycielki?
00:08:38: On jest nauczycielem. | Nauczyciele to co innego.
00:08:42: Wciąż potrafią być tajemniczy. | Jego dziewczyna na pewno jest ładna.
00:08:45: I na pewno głupia. | Dlaczego?
00:08:47: Głupie pozadają mądrych mężczyzn.
00:08:49: To syndrom Marilyn Monroe - Arthur Miller.
00:08:52: Szczęściara.
00:08:54: Z kimkolwiek się umawia, to kretynka, kogo nie obchodzi, ze on jest nauczycielem
00:08:57: w tej śmiesznej szkole, w której zarabia śmieszne pieniądze.
00:09:00: Na co się gapisz?
00:09:02: Ktoś dzisiaj przeczytał gazetę.
00:09:04: Wiem. Rozwód rodziców Paris robi się nieprzyjemny!
00:09:08: Jej ojciec powinien zapłacić matce tyle, ile ona chce i byłoby po wszystkim.
00:09:11: Tak właśnie zrobił mój ojciec
00:09:12: Cześć | Cześć
00:09:15: Czy to prawda, ze matka Paris zoperowała sobie cala tylną część ciała?
00:09:19: Pewnie teraz nie pasuje do przodu, nie?
00:09:23: Jak gołębie? | Dobre.
00:09:28: To najlepszy malutki, dziwny ptak jakiego jadłam.
00:09:30: Cieszę się.
00:09:31: Czemu się tak uśmiechasz? | O czym ty mówisz?
00:09:33: Usmiechasz sie | Bo jest mi wesoło.
00:09:35: To nie jest twój wesoły uśmiech. | A jaki Loerlai?
00:09:38: To uśmiech "Mam coś na Lorelai".
00:09:41: Rory twoja matka musi być bardzo zmęczona. | Dużo pracuje.
00:09:43: Dorastałam z tym uśmiechem, znam go.
00:09:46: Opowiedz mi coś o szkole. | Dobrze poszły mi egzaminy z francuskiego.
00:09:49: Możesz zmienić temat. Znam ten uśmiech.
00:09:52: Skoro tak twierdzisz kochanie. | Sama go kilka razy użyłam.
00:09:55: Mamo.
00:09:56: Wiec opowiesz mi o dniu rodzica? | O czym?
00:10:00: O dniu rodzica? W następną środę
00:10:02: Kiedy wszyscy rodzice maja iść do szkoły z dziećmi i zostać tam cały dzień?
00:10:05: Dzisiaj wyszła gazetka Chilton!
00:10:07: Tak. | No racja.
00:10:08: Nie przeczytałaś swojej? | Jeszcze nie.
00:10:11: Ale wiedziałaś. Stąd ten uśmiech.
00:10:13: Lorelai, zachowujesz się naprawdę głupio. W tym nie ma żadnych złych zamiarów.
00:10:17: Po prostu wspomniałam o tym temacie, bo myślałam, ze wszystkie możemy o nim porozmawiać.
00:10:20: Och tak. | Spróbuję z czymś innym,
00:10:23: niebieski to bardzo miły kolor, prawda?
00:10:26: Mamo nie każdy czeka przed skrzynka pocztowa na gazetką Chilton,
00:10:30: a potem zapamiętuje jej zawartość w trzy sekundy.
00:10:32: Chciałabym raczej zająć się tematem niebieskiego koloru.
00:10:34: Nie pojmuje twoich priorytetów.
00:10:37: To, że nie czytam swoich gazetek nie znaczy, ze nie dbam o córkę.
00:10:40: Więc idziesz? | Gdzie?
00:10:42: Na dzień rodzica!
00:10:43: Może porozmawiamy o tym w następny piątek, kiedy już przeczytam gazetkę.
00:10:46: Zapewniam, ze będzie zabawniej.
00:10:47: Mogłybyśmy tak zrobić gdyby dzień rodzica nie był w tę środę.
00:10:50: W środę? | Tak.
00:10:52: Jeśli porozmawiamy o tym w piątek, to go przegapisz.
00:10:54: Środa, co? | W porządku mamo, nie musisz iść.
00:10:57: Może porozmawiamy o tym jak to przegapiłaś. | Nie przegapię tego.
00:11:00: Mamo to nic takiego, masz dużo pracy.
00:11:02: Wiecie co, ja pójdę! | Co?
00:11:05: Czemu nie? Ty musisz pracować. A ja, jak zasugerowałaś, nie mam życia,
00:11:09: więc posiedzę z Rory na dniu rodzica.
00:11:11: Nie jestem zajęta, pójdę. Będę tam i tyle. Koniec rozmowy, dobra?
00:11:16: Dobra. | Dobra.
00:11:19: A czytałaś o konkursie talentów matka/córka na stronie drugiej?
00:11:25: W porządku?
00:11:28: Mamo wychodzę! Już prawie ósma!
00:11:31: Czekaj! Widziałaś moja pomarańczową zamszową spinkę?
00:11:34: Górna szuflada z prawej. | Nie ma jej tam.
00:11:38: Szukałaś w torebce? | Tak
00:11:40: Pod apaszkami? | Tak
00:11:42: W szufladzie na skarpetki?
00:11:47: Kocham cię.
00:11:48: Idę. | Pa
00:11:51: Hej czekaj! | Co?
00:11:53: Niebieska torebka disco? | Nie
00:11:55: Czemu? | Niedobra.
00:11:57: Poważnie? | Pa
00:11:59: Czekaj-czekaj-czekaj! | Mamo proszę! Pan Medina zaraz tu będzie!
00:12:03: Ok, powiedz mi tylko jedno. Gdzie ta srebrna wisząca bransoletka?
00:12:06: Ja ją mam. | Jak to?
00:12:08: Bo jest moja. | Och...no tak...
00:12:11: Hej możesz mi ja pożyczyć?
00:12:13: Zostawię ci ja na stoliku. | Dziękuję.
00:12:19: Co to? | Dzwonek do drzwi?
00:12:22: A czemu dzwoni? | Bo ktoś czeka przy drzwiach.
00:12:25: Jest ósma. Kto przyjeżdża o ósmej na randkę o ósmej?
00:12:28: Nie wiem, może nauczyciel Chilton?
00:12:30: Każdy wie, ze ósma znaczy 8:20, najwyżej 8:15!
00:12:32: Widocznie on się wychowywał w stodole.
00:12:34: Wiesz, jest przystojny, ale ta punktualność odjęła mu 10 punktów z wizji idealnego faceta.
00:12:38: Mamo co mam robić? Nawet nie powinno mnie tu być.
00:12:40: Ok wiec idź!
00:12:41: Och czekaj! Musisz otworzyć drzwi.
00:12:43: Co? | Tak, ja nie jestem gotowa.
00:12:45: Nie powinno mnie tu być, pamiętasz, tak się umówiłyśmy.
00:12:47: Nie otwieram drzwi kiedy ty masz randkę. | Wiem, ale...
00:12:50: Nie powinno mnie tu być. To pierwsza zasada ęKodeksu Randek Gilmoreł.
00:12:53: Córka nie powinna kręcić się w pobliżu domu, kiedy pojawia się dany mężczyzna.
00:12:56: To dobra zasada, do tej pory działała.
00:12:58: Ok, ale on tam stoi, jest mu zimno,
00:13:00: a moja koszulka utknęła w zamku spódnicy i trzeba będzie mnie tak pochować.
00:13:03: Tylko ten raz!
00:13:12: Dobry wieczór. | Rory.
00:13:14: Proszę wejść. | Dziękuję.
00:13:21: Może coś podać, właściwie to nic nie mamy,
00:13:23: ale jeśli pan czegoś chce, a my to mamy, chętnie to przyniosę.
00:13:26: Nic mi nie trzeba.
00:13:28: Mamy wodę. | Dziękuję.
00:13:30: Całkiem dobra. Nie ma śmiesznego koloru ani nic.
00:13:33: Naprawdę dziękuję.
00:13:37: Mamy butelkowaną wodę. | Nie, dziękuję.
00:13:39: Właściwie to jedną butelkę. | Ja naprawdę, nie trzeba.
00:13:42: Naprawdę musimy iść do sklepu.
00:13:48: Więc...może... | Usiądziemy? A tak. Tak, usiądźmy.
00:13:54: Więc, jakie masz plany na dzisiaj?
00:13:56: Idę do mojej przyjaciółki Lane. | Brzmi fajnie.
00:14:00: A wy...? | Kolacja, film, jak zwykle.
00:14:03: A tak.
00:14:13: Trochę to niezręczne. | Tak.
00:14:16: Ale chodzi o to, ze jeśli wszystko pójdzie dobrze, czyli tak, jak mam nadzieje,
00:14:20: to może się to powtórzyć.
00:14:21: Niezręczne siedzenie?
00:14:24: Widzenie się poza szkołą.
00:14:26: W porządku.
00:14:28: Nie mam problemu z tą sprawą mamy i pana.
00:14:30: To dobrze, cieszę się.
00:14:34: Lepiej już pójdę.
00:14:36: Dobrze z tobą porozmawiać Rory. | Z panem też panie Medina.
00:14:39: Może mów do mnie Max? Tak poza szkołą.
00:14:42: Chyba nie będę mogła. | Dlaczego?
00:14:45: To brzmi niewłaściwie, bez szacunku.
00:14:48: To znaczy, jest pan moim nauczycielem panie Medina i jeśli zacznę myśleć o panu ęMaxł
00:14:52: nawet tylko czasami, zacznie to za bardzo mieszać.
00:14:56: A może wymyślę jakieś nie - Chiltonowe imiona.
00:15:00: Poza szkołą będę cię nazywał Rebecca.
00:15:03: Rebecca. | A ty mnie...
00:15:06: Norman? | Norman?
00:15:08: Wyglądam jak Norman? | Przykro mi,
00:15:11: ale ostatnio oglądałam ęPsychozeł i to mi teraz przyszło na myśl
00:15:14: Wymyślę coś innego.
00:15:16: Może Alfred? | Wiesz co.... może być Norman.
00:15:19: Na pewno?
00:15:20: Na pewno, uwielbiam je. Może nawet zmienię własne.
00:15:23: Ok. Lepiej już pójdę.
00:15:25: Mam nadzieje, ze będziesz się dobrze bawić z Lane. | Dzięki.
00:15:30: Och, mógłby pan to dać mojej mamie? | Oczywiście.
00:15:33: Dzięki.
00:15:35: Och i Norman, odwieź ją przed 10.
00:15:38:>> Napisy pobrane z http://napisy.org <<|>>>>>>>> nowa wizja napisów <<<<<<<<
00:05:44: Nie mogę uwierzyć, ze nie chcesz mi ich sprzedać.
00:15:46: A ja nie mogę uwierzyć, ze jesteś tak ślepa.
00:15:48: Moje nadziewane smażone kwiaty dyni są niezwykle popularne wśród gości.
00:15:52: Wiem.
00:15:53: Ludzie schodzą się do nas i żądają nadziewanych smażonych kwiatów dyni.
00:15:56: Właśnie o to mi chodzi! | Co pan zamawia?
00:15:58: Wszystko co podaje się z nadziewanymi smażonymi kwiatami dyni.
00:16:01: To słyszę w dzień i w nocy.
00:16:04: Tak, świetnie, wiem,
00:16:05: ale proszę żebyś tym razem nadziewała cos innego, dobrze?
00:16:09: Zadek cukini? | To tylko chwilowa nazwa.
00:16:11: Chcesz żebym podawała gościom genetycznie modyfikowane warzywa nazywające się jak tyłek?
00:16:16: Hej to jest w pełni naturalna mieszanka,
00:16:18: zupełnie bezpieczna, wyśmienita i tak,
00:16:21: wygląda trochę dziwnie, ale możesz to uwzględnić w planach!
00:16:24: Chcę kwiaty. | Dobra.
00:16:26: Chcesz być ograniczona, to sobie bądź. Ja mam dość.
00:16:33: Jackson znowu wymyślił nowe warzywo? | Tak.
00:16:36: Szkoda, ze nie wyszło mu z liga kręglarską.
00:16:39: Taak.
00:16:41: Hej, zobacz, znalazłam. | Gdzie?
00:16:43: Były w szafce z patelniami.
00:16:45: Super. | Oooch łyżwy!
00:16:46: Rory i ja idziemy na łyżwiarską randkę.
00:16:48: Ja jestem Nancy Kerrigan. | A ja Tonya Harding.
00:16:50: Zrobię te sztuczkę z rozwiązywaniem sznurówek
00:16:52: nerwowa przerwa, czekaj, jeszcze raz.
00:16:55: Kiedy miałaś je ostatnio na sobie?
00:16:58: Och, zawsze starasz się zepsuć mi przyjemność.
00:17:00: W ogóle są jeszcze na ciebie dobre?
00:17:02: Tak. | Wyglądają na zardzewiale.
00:17:04: No...mogę prosić o kawę?
00:17:07: Daj mi je | Po co?
00:17:09: Wyczyszczę je i naostrzę.
00:17:11: Poważnie? | Tak.
00:17:12: Będą bardzo błyszczące? | Łyżwy proszę.
00:17:15: Może dodasz trochę frędzelków? | Po prostu je podaj.
00:17:17: Dziękuję!
00:17:18: Masz tu niezłą obsługę. | O tak.
00:17:23: Musze lecieć. | Coś się stało?
00:17:25: Za dużo drożdży, za mała miska. | Tyle mi wystarczy.
00:17:28: Chyba pójdę na całość i założę spódniczkę łyżwiarską obszywana futerkiem,
00:17:31: do diabla z duma.
00:17:33: Hej, a może zaprosimy Maxa na łyżwy?
00:17:35: M-maxa? | Tak, może chciałby pójść.
00:17:38: Kiedy zaczęłaś nazywać go Max?
00:17:40: No tamtego wieczoru powiedział, ze może chciałabym nazywać go inaczej niż pan Medina
00:17:44: kiedy jesteśmy poza szkołą.
00:17:46: Co ma sens, wiec przyzwyczajam się do mówienia 'Max'.
00:17:49: Czemu, nie widzicie się przecież tak często poza szkołą.
00:17:51: Nie, ale pewnie będę go widywać, skoro jesteście tak chorzy na swoim punkcie.
00:17:54: No nie powiedziałabym 'chorzy'. | Nie. W porządku,
00:17:58: ze wszystkich facetów, którzy mogliby się tu kręcić, on wydaje się najlepszy.
00:18:01: Lubię go. | Dobrze, no, to dobrze.
00:18:04: Więc co z tymi łyżwami? | Co?
00:18:06: Pan Medina. Przepraszam, Max?
00:18:09: Myślisz, że chciałby iść? | Nie sądzę żeby jeździł na łyżwach.
00:18:12: Więc może zrobilibyśmy razem coś innego.
00:18:15: Tak, dobrze.
00:18:16: Cos innego może być. Podoba mi się to cos innego.
00:18:23: Ok, herbata gotowa.
00:18:28: Jak stopy? | Nie wiem.
00:18:30: Nie odzywają się do mnie. | Co ty sobie myślałaś?
00:18:33: Że wciąż umiem jeździć na łyżwach. | Wiesz, to nie jest tak, jak z rowerem.
00:18:36: Teraz mi to mówisz. | A więc, co dzisiaj robisz?
00:18:41: No najpierw trochę potańczę na linie, potem przebiegnę 10 km,
00:18:44: a potem przez godzinę będę bardzo intensywnie podskakiwać.
00:18:47: Brak Maxa? Robisz sobie wolne?
00:18:50: Nie widujemy się codziennie, Sookie. | Wydaje się być wspaniałym facetem.
00:18:53: Taki jest. | To nie brzmiało przekonująco.
00:18:55: Nie, on taki jest. Jest wspaniałym facetem, dla kogoś.
00:18:59: Dla kogoś? | Tak
00:19:00: Kogoś innego? | Tak
00:19:02: Kogoś innego, kto nie jest tobą, chociaż to ty spędzasz z nim cały dzień.
00:19:06: Właśnie.
00:19:09: Acha. Jak długo się spotykacie? | A co?
00:19:11: Od dwóch miesięcy, tak? | O co ci chodzi Sookie?
00:19:14: Mmm. Idealnie według planu. | Nie mam pojęcia o czym ty mówisz.
00:19:18: Mówię o tym, że to najlepsza pora na rozpoczęcie twojego tańca ucieczki.
00:19:21: Dwa miesiące i masz potąd, wystarczy ci.
00:19:23: Nie robię żadnego tańca. | Właśnie tańczysz cza-cza-cza-cza-cze.
00:19:26: Nie tańczę cza-cza-cza-czy. Jestem praktyczna.
00:19:29: Rory zaczyna przywiązywać się do Maxa, a to niedobre.
00:19:32: Och Rory zaczyna się przywiązywać do Maxa? | Tak.
00:19:35: a skoro zdecydowałam, że Max pewnie nie jest facetem dla mnie,
00:19:39: lepiej żebyśmy zerwali zanim to ja zrani.
00:19:43: Praktyczne. | Tak.
00:19:44: Uch, mogę coś powiedzieć? | Oczywiście że tak.
00:19:47: Cza-cza-cza. | Przestań.
00:19:53: Hej, nie będziesz tu stała i śpiewała Rickyłego Martina.
00:19:56: To żaden wzór, ok?
00:19:58: nie robię tego, co zawsze. To nie to samo.
00:20:01: Właściwie to masz racje.
00:20:03: Zwykle nie robisz się taka zła i obronna podczas rozmowy o cza-czy.
00:20:08: Naprawdę musisz go lubić.
00:20:10: Kiedy stałaś się ekspertem od związków?
00:20:12: Od lat z nikim nie byłaś
00:20:17: Wow! Zero dla kretyna w 3.2 sekundy. | W porządku, bolą cię stopy.
00:20:21: Nie. Takie mówienie do ciebie nigdy nie będzie w porządku.
00:20:24: Tak bardzo mi przykro. Proszę, kochanie.
00:20:27: Rozumiem, naprawdę.
00:20:29: Wiesz, ze to nie tak, ze nie chce z nikim być. | Wiem.
00:20:33: O nic mi nie chodziło.
00:20:35: Tylko że, mam problem z czasem.
00:20:36: Jestem zawsze w hotelu albo w sklepie, albo w szpitalu.
00:20:39: Proszę, przebacz mi.
00:20:43: Chcesz może...pośpiewać mi trochę Rickyłego Martina?
00:20:46: Nie.
00:20:50: Ale wiesz, zasłużyłam.
00:21:05: Wiesz, słyszałem, że ojciec Paris ma druga rodzinę w Paryżu.
00:21:11: Dzień dobry panie Medina.
00:21:13: Podobała mi się twoja praca o Dickensonie.
00:21:14: Milo się ją pisało. | To widać.
00:21:16: Dzięki. | Nie ma za co
00:21:19: Rory? | Tak?
00:21:24: Nie, to tyle. Tylko tyle chciałem powiedzieć.
00:21:27: Moje imię? | Tak.
00:21:30: Właściwie to chciałem się dowiedzieć,
00:21:35: czy Lore.. czy twoja mama przychodzi na dzień rodzica?
00:21:38: Bo staram się zgromadzić wiadomość
00:21:43: ilu rodziców przychodzi,
00:21:45: no wiesz, dla ilości ciastek.
00:21:49: Nieważne
00:21:51: Przychodzi. | Nie odzywała się już jakiś czas
00:21:54: Przyjdzie. | Ok, to dobrze.
00:21:59: Ale policz nas za cztery.
00:22:02: Cztery co? | Cztery ciasteczka.
00:22:05: Ok, dobrze. Policzę.
00:22:08: Pa
00:22:15: Cztery kawałki pizzy pepperoni.
00:22:18: z? | Wtorku
00:22:20: Zeszłego wtorku? | Tego z nie tak dalekiej przeszłości.
00:22:23: Wyrzuć.
00:22:27: Pamiętasz Paris Geller?
00:22:29: Twoją najlepszą przyjaciółkę na świecie?
00:22:31: Jej rodzice się teraz nieprzyjemnie rozwodzą. | Poważnie?
00:22:34: Jej ojciec to wielka wyga w ogromnej firmie farmaceutycznej
00:22:36: a teraz wypisują o niej wszystkie ohydne szczegóły w gazetach.
00:22:40: Ooch jak ohydne? | No nie takie jak w przypadku Richa Jamesa,
00:22:42: ale Hugh Grant powinien czuć się nieźle.
00:22:45: Gdyby była kimkolwiek innym, byłoby mi jej przykro.
00:22:48: Właściwie to jest mi jej trochę przykro.
00:22:49: Bo jesteś najmilszym dzieckiem na świecie.
00:22:53: Gada o tym cala szkoła.
00:22:54: A najdziwniejsze jest to, ze wszystko się tam dla mnie zmieniło.
00:22:58: Poważnie? Jak to?
00:22:59: No, Madeline i Louise, najlepsze przyjaciółki Paris
00:23:02: powiedziały mi cześć.
00:23:05: Tak? Ale takie normalne cześć? Nie takie cześć głupku?
00:23:09: Normalne, przyjacielskie, bez podtekstu.
00:23:11: Wow, jestes nowa 'Heather'. | Chyba tak.
00:23:18: Och, hej, to jest pizza z tajemniczego wtorku.
00:23:21: Tamta jest dobra
00:23:23: Nie rób tego. | Jest w pudelku!
00:23:25: Oscar. | Felix.
00:23:26: Zapomnij! | Dobra.
00:23:30: Więc jak tam �W stronę Swannał. | Och skończyłam.
00:23:33: Żartujesz! Ja to czytałam latami.
00:23:35: Zabierałam się do tego 10 razy.
00:23:36: Pierwsze zdanie, skończyłam pierwsze zdanie
00:23:39: Tak, no wiesz, jesteś teraz taka przybita,
00:23:41: to zły czas na czytanie najdłuższej znanej człowiekowi książki.
00:23:45: Hej, może oddasz ja Maxowi?
00:23:47: Przynieś ją jutro.
00:23:48: Jutro? | Dzień rodzica?
00:23:50: Wiem, wiem, ja tylko nie jestem pewna, czy uda mi się przyjść.
00:23:54: Jak to? | No mam parę spraw w hotelu,
00:23:56: myślałam, ze się od tego wymigam, ale jednak nie mogę.
00:23:58: Jakie to sprawy? | No sprawy, sprawy hotelowe
00:24:01: Ale jakie? | No wiesz.
00:24:02: Nie wiem.
00:24:04: No sprawy z flagami i małymi ludzikami, i orzeszkami ziemnymi, takie sprawy.
00:24:08: Małe ludziki?
00:24:10: Zapomnij, nieważne, po prostu nie sadzę, że będę mogła się wyrwać.
00:24:13: Ok, w porządku.
00:24:14: Więc gdybyś mogła oddać tę książkę Maxowi, byłoby świetnie.
00:24:19: A może oddasz mu ja na waszym następnym spotkaniu.
00:24:21: Nie jestem pewna kiedy to będzie, a on powinien mięć tę książkę
00:24:24: Widujecie się cały czas. | Rory, czy mogłabyś mu to oddać, dobra?
00:24:29: Zrywasz z nim? | O czym ty mówisz?
00:24:32: No nie odzywasz się do niego, a teraz prosisz mnie, żebym to ja oddała mu książkę.
00:24:35: Skąd wiesz, że się do niego nie odzywam?
00:24:37: Chciał wiedzieć, czy przyjdziesz na Dzień Rodzica,
00:24:39: a potem wspomniał, ze ostatnio nie gadaliście ze sobą.
00:24:42: Nie powinien cię o mnie pytać.
00:24:44: Czemu z nim zrywasz? | Bo to nie wychodzi.
00:24:47: Ale wydawałaś się taka szczęśliwa. | To nie jest w porządku, koniec. Idziesz?
00:24:50: Dlatego nie przyjdziesz jutro?
00:24:52: Nie, nie przyjdę, bo mam sprawę w hotelu.
00:24:54: To bzdura i wiesz o tym. W hotelu nic nie ma,
00:24:57: unikasz pana Medine i starasz się mnie okłamać,
00:25:00: a obiecałaś, że pójdziesz
00:25:03: Rób co chcesz. Nie obchodzi mnie to, tylko mnie do tego nie mieszaj.
00:25:06: I sama oddaj mu książkę.
00:25:07: Dobra, tak zrobię.
00:25:17: Hej, nie tak szybko. | Zaraz będzie dzwonek.
00:25:19: Zanim zrobisz jeszcze jeden krok, powiedz, dobrze wyglądam?
00:25:22: Wkurzasz mnie. | Uznam to za tak.
00:25:24: I chce żebyś wiedziała, ze sama sobie poradzę z problemami z Maxem .
00:25:26: Dobra. | Naprawdę.
00:25:28: Wierzę
00:25:29: Więc gdzie idziemy?
00:25:31: Do mojej szafki, żeby zostawić część z tego.
00:25:33: Świetnie, zróbmy to.
00:25:34: Nie możesz teraz wyjść. | Paris proszę.
00:25:37: Przynajmniej chodź na literaturę.
00:25:39: To miejsce przyprawia mnie o ból głowy.
00:25:41: Masz wypryski? | Nie.
00:25:42: Nie używasz tego toniku, który ci dałam?
00:25:44: Dr Yanalari przepisał go z jakiegoś powodu, żeby go używać.
00:25:48: Tylko literatura.
00:25:49: Paris ze wszystkiego, przez co teraz przechodzę,ostatnia rzeczą,
00:25:52: której potrzebuje jest przebywanie ze znudzonymi ludźmi, którzy o mnie plotkują.
00:25:56: Zobaczymy się w domu. Użyj tego korektora, który ci dałam.
00:26:04: Teraz na pewno wydaję ci się niebo lepsza.
00:26:06: O tak.
00:26:09: Co masz pierwsze? Czekaj, nie mów mi.
00:26:11: Literatura angielska z panem Maxem Medina.
00:26:13: Ok, a mówiłam, żebyś tego nie mówiła. | Przepraszam.
00:26:16: Lekcja pana Mediny, co? | Wspaniały właściciel książki we własnej osobie.
00:26:20: A może pierwsze doroczne święto wagarów matczyno/córkowych?
00:26:22: Nie ma mowy. | Tak, tak,
00:26:24: dobra, chodźmy.
00:26:25: W poniedziałek zaczniemy dwutygodniowe ćwiczenia z kreatywnej twórczości,
00:26:29: ale to nie znaczy, ze przestaniemy czytać.
00:26:31: Jedna z największych inspiracji
00:26:32: pracujących pisarzy jest dzieło autora, którego się podziwia.
00:26:35: Walt Whitman czytał Homera, Dantego, Shakespeareła.
00:26:39: A nowelistka Edna O'Brien byla cytowana z tego
00:26:41: ęze każdy pisarz powinien codziennie czytać cos Prousta'
00:26:45: W tym momencie zwykle wprawiłbym
00:26:48: w zachwyt rodziców wyciągając egzemplarz ęW stronę Swannał Prousta
00:26:52: i czytając wyjątkowo trudny fragment, ale dzisiaj jesteście bezpieczni.
00:26:56: Gdzieś podziałem tę książkę
00:26:58: Och i to już koniec, rodzicom dziękuję za przybycie,
00:27:01: uczniowie przypominam, ze na jutro macie oddać wypracowanie o Whitmanie,
00:27:03: a ci, którzy zaczną pisać dzisiaj,
00:27:06: pamiętajcie że was poznam.
00:27:14: Więc idź przodem, ok? Pogadam chwilę z Maxem.
00:27:18: Bądź miła. | Bedę, będę
00:27:29: Cześć, milo cię widzieć. | Tak.
00:27:33: Byłam bardzo zajęta. | Och jasne, tak też myślałem.
00:27:37: Chciałam ci to oddać.
00:27:40: Zatrzymaj to. | Bardzo mi się podobało.
00:27:42: Podobało mi się pierwszych 20 stron, potem byłam naprawdę zajęta,
00:27:45: a widzę, ze bardzo tego potrzebujesz, więc
00:27:48: Co się dzieje Lorelai?
00:27:50: Nic. Nie sądzę, że książka,
00:27:52: której pierwsze zdanie trwa 20 stron, jest dla mnie.
00:27:55: Zostawiłem ci cztery wiadomości. | Wiem, chciałam zadzwonić.
00:27:58: I co cię zatrzymało? | No nie wiem,
00:28:02: sprawy.
00:28:04: Przepraszasz? | Że nie dzwoniłam.
00:28:11: Więc proszę.
00:28:12: Czemu chcesz mi ja oddać?
00:28:14: Bo jest twoja.
00:28:15: Dzieje się coś, o czym nie wiem?
00:28:18: Tak, nie znoszę Prousta.
00:28:20: Słuchaj, Rory tam na mnie czeka, więc...
00:28:24: Czekaj chwilę...Och mój Boże! Nie mogę uwierzyć jakim jestem idiotą.
00:28:29: Co? | Zrywasz ze mną, prawda?
00:28:31: Nie wiem.
00:28:32: Nie tylko ze mną zrywasz, ale tez kiepsko ci to wychodzi.
00:28:35: Jestem oceniana? | Nie, jestem trochę zawiedziony.
00:28:37: Spodziewałbym się po tobie lepszego rzucania.
00:28:39: Nikt nikogo nie rzuca.
00:28:41: Tak? Więc co to jest? | Po prostu potrzebuje trochę przestrzeni.
00:28:45: A ja nie.
00:28:46: Właściwie to chcę jak najmniej miejsca.
00:28:49: 100 klaunów upchniętych w Volkswagenie.
00:28:51: Właśnie o takim czymś mówię.
00:28:54: To nie wychodzi.
00:28:55: Tamtej nocy wychodziło całkiem nieźle.
00:28:57: Właśnie to staram ci się powiedzieć.
00:28:59: To jest rodzina. Rory i ja,
00:29:01: ty do niej wchodzisz, ale nie słuchasz mnie,
00:29:03: a teraz ona się do ciebie przywiązuje, a ja się obawiam, że to może ją zranić.
00:29:07: Więc twoim rozwiązaniem tego wszystkiego jest nie oddzwanianie na moje telefony.
00:29:09: To zabrało mi trochę czasu i wszystko się wyjaśniło,
00:29:12: kiedy zdałam sobie sprawę jak bardzo możemy skrzywdzić Rory.
00:29:16: A nie jak bardzo możemy skrzywdzić Lorelai?
00:29:19: Hej, umiem o siebie zadbać.
00:29:21: Nie rozumiem tego. Myślałem, ze już przez to przeszliśmy.
00:29:24: Że zdecydowaliśmy, ze ona sobie z tym poradzi.
00:29:26: Może sobie poradzi, a może nie. Nie jestem gotowa żeby się przekonać.
00:29:30: Nie pozwolę ci tak łatwo zrezygnować.
00:29:32: Nic nie możesz na to poradzić.
00:29:33: Coś musi być. | Ale nie ma.
00:29:35: Jest. | No nie, nie ma.
00:29:36: Jest. | Jesteśmy w liceum?
00:29:39: Tzn, wiem, ze jesteśmy w liceum.
00:29:41: To do ciebie niepodobne.
00:29:44: Nie wiesz o mnie wszystkiego. | No raczej nie,
00:29:47: bo inaczej pomyślałbym, ze zwinianie tego na Rory
00:29:49: i wygadywanie tych idiotycznych wymówek jest słabe, żałosne i poniżej twojej godności.
00:29:53: Po prostu weź tę cholerną książkę.
00:29:55: Tęskniłaś za mną. | Przestań.
00:29:57: Wiem że tak, teraz też ci mnie brakuje, prawda?
00:30:01: Odpowiedz. | Lekcja się skończyła
00:30:03: Mamy zaległości.
00:30:04: Nie podniosłam ręki, więc mnie nie wywołuj!
00:30:09: Przyszłam tu żeby dać ci tę książkę, weź ja proszę.
00:30:12: Klnę się na Boga, że jeśli jeszcze raz będziesz chciała mi ją dać...
00:31:07: Co się dzieje?
00:31:08: Och, wszyscy mówią o panu Medini i matce, z którą się właśnie całował.
00:31:13: Co?
00:31:14: A najdziwniejsze jest to, że wyglądała podobnie do twojej matki.
00:31:17: O czym ty mówisz?
00:31:18: Twoja mama, pan Medina, otwarte usta. Widziałam ich.
00:31:23: Jak sałatka? Dobra?
00:31:31: Hej, zostawiłaś mi trochę galaretki?
00:31:43: Hej gdzie idziesz?
00:31:45: Całowałaś się z nim?
00:31:46: Co?
00:31:47: Z panem Medina, teraz, całowałaś się?
00:31:51: Tak.
00:31:52: Co z tobą nie tak? | Nie wiem.
00:31:54: Mówiłaś ze z nim zrywasz. | Tak miało być.
00:31:57: Wiem, ze mówiłam, żebyś była mila, ale to już trochę za wiele, nie sądzisz?
00:32:00: To nie miało się zdarzyć.
00:32:02: Paris was widziala! Gada o tym cala szkoła!!
00:32:05: Och Boże -, och Rory, tak mi przykro.
00:32:10: Naprawdę. Właśnie dlatego nie chciałam się z nim spotykać.
00:32:14: Nie chciałaś się z nim spotykać, żeby nie przyjść tu do szkoły, całować się z nim i mnie upokorzyć?
00:32:17: Tak, dokładnie. | Czemu to zrobiłaś?
00:32:20: Bo jestem człowiekiem, bo nawaliłam. Przepraszam.
00:32:24: Skoro tak bardzo go lubisz, to czemu z nim zrywasz?
00:32:26: Hej, złamałam zasady kiedy wprowadziłam go w nasze życia
00:32:29: a teraz zdałam sobie sprawę, że to był zły pomysł.
00:32:32: Ale dlaczego?
00:32:33: Dlaczego?! Bo stoimy na tej klatce schodowej i wrzeszczymy na siebie, dlatego!
00:32:37: Bo to cię rani, wkrada się w twoje życie
00:32:40: i to właśnie powód, dlaczego w ogóle ustanowiłam te zasady. Żeby cię chronić!
00:32:44: Wiesz co, może ukrywanie przede mną swojego życia to i był dobry pomyśl kiedy byłam dzieckiem,
00:32:47: ale już nim nie jestem.
00:32:49: Masz racje. Jesteś 40-to letnią rozwódką, mój błąd.
00:32:52: Nie mogę uwierzyć ze to na mnie zrzucasz! | Nie zrzucam tego na ciebie!
00:32:55: Wymyśliłaś te głupie zasady
00:32:56: o sposobie życia Gilmore lata temu,
00:32:59: a teraz trzymasz się ich, nawet jeśli są chore!
00:33:02: Och hej moje chore, głupie zasady są powodem, dla którego tak świetnie się nam żyje.
00:33:05: Dlatego wyrosłaś na to, na co wyrosłaś
00:33:08: i pójdziesz na Harvard,
00:33:09: więc nie odrzucaj moich zasad.
00:33:11: Dobra! Świetnie!
00:33:14: To może czas na zmianę zasad!
00:33:17: Tak, ale to już moja w tym głowa, nie twoja!
00:33:19: Dobra! Świetnie!
00:33:21: A możesz to wymyślić przed lekcja francuskiego,
00:33:23: bo wołałabym żebyś nie całowała się z panią Collins.
00:33:26: Hej nic nie obiecuje dopóki nie zobaczę, jak ona wygląda!
00:33:31: Powstrzymajmy się od kłótni przed babcia, dobra?
00:33:34: Jak dla mnie może być.
00:33:36: Nie potrzeba mi dodatkowo konfrontacji z moją matką.
00:33:42: Cześć mamo,
00:33:45: rany ale te drogi zapchane
00:33:50: Rory idź proszę na górę. | Wszystko w porządku?
00:33:52: Muszę porozmawiać z twoją matką, proszę idź na górę.
00:33:55: Teraz Rory.
00:34:02: Lorelai chodź tutaj!
00:34:05: Rany mamo, zrobiłam cos złego?
00:34:08: Staram się ciebie zrozumieć, naprawdę.
00:34:11: Ale czasami twoje zachowanie doprawdy mnie zadziwia.
00:34:13: A jakie to zachowanie? | Czy ty nie masz wstydu?
00:34:16: To ma być pytanie retoryczne, czy?
00:34:19: Rory chodzi tam do szkoły, musi chronić swoją reputacje.
00:34:22: Ty jesteś jej matką. | Skąd ty
00:34:24: Masz osłaniać ja przed wstydem, nie powodować go.
00:34:27: Och mamo?
00:34:28: Całować się z nauczycielem...w klasie...w Dniu Rodzica!!!
00:34:32: No...chcieli żebyśmy się bardziej angażowali w sprawy szkoły.
00:34:35: Oszalałaś?
00:34:36: Nie, ale ty tak jeśli myślisz, ze będę o tym z tobą rozmawiać.
00:34:39: Omal nie zemdlałam, jak o tym usłyszałam. | A skąd o tym wiesz mamo?
00:34:42: Mam przyjaciół Lorelai. Żona dyrektora Charlestona właśnie nim jest.
00:34:45: Och, wspaniale.
00:34:47: Mówi o tym cala szkoła. I co ja mam powiedzieć, jak cię z tego wybronić?
00:34:51: To byl błąd. | Błąd?
00:34:54: To nazywasz błędem?
00:34:56: Chciałam nazwać to ęAlł, ale reagowało tylko na ębłądł.
00:34:59: Błąd jest wtedy, kiedy wyrzucisz rachunek karty kredytowej,
00:35:01: kiedy zapomnisz odpowiedzieć na zaproszenie na obiad,
00:35:04: kiedy ogrodnik zapomni o śmieciach i zalęgają one w kubłach cały tydzień.
00:35:06: To, moja droga, nie był błąd!
00:35:10: W ogóle go znasz? | Ach, nie, widziałam go po raz pierwszy
00:35:13: no i sama nie wiem, cos było w sposobie w jaki trzymał kredę i
00:35:16: To nie czas na twoje żarty.
00:35:18: Tak, znam go. Spotykam się z nim.
00:35:20: Po co spotykasz się z nauczycielem Rory?
00:35:22: To nie twoja sprawa. | Oczywiście że moja.
00:35:25: A niby czemu?
00:35:26: Kiedy dotyczy to mojej wnuczki, staje się to moją sprawą.
00:35:28: Nie chcę o tym z tobą rozmawiać!
00:35:31: Chce tylko wiedzieć, co ty sobie myślisz.
00:35:33: Jaki miałaś powód? Czym to sobie usprawiedliwiasz?
00:35:37: Max to świetny facet.
00:35:41: Niesamowity facet!
00:35:43: Jest mądry, słodki
00:35:47: i gotuje.
00:35:49: Wiec postanowiłaś całować się z nim w szkole twojej córki.
00:35:51: Nie, postanowiłam z nim zerwać w szkole mojej córki,
00:35:54: a to całowanie jakoś tak wyszło.
00:35:57: Nigdy nie panujesz nad emocjami.
00:35:59: Masz z tym problem Lorelai, ty nie myślisz.
00:36:03: Mamo proszę.
00:36:04: To tylko mężczyzna Lorelai | Wcale nie.
00:36:07: Och wiec co chcesz mi powiedzieć? Ze był tego wart, bo to miłość twojego życia,
00:36:12: że to mężczyzna dla ciebie?
00:36:15: Nie wiem
00:36:17: Może i tak.
00:36:19: Przepraszam
00:36:28: Widzisz, mówiłam, ze nie spotykałby się z nauczycielką.
00:36:30: Chciałabym, żeby moja matka sypiała z nauczycielem,
00:36:32: egzaminy byłyby o wiele łatwiejsze.
00:36:36: Madeline, Louise, możecie nas na chwile zostawić same?
00:36:38: Ooh walka kotów. | Idźcie.
00:36:43: Nie pocałujesz mnie, prawda?
00:36:44: Co z tobą nie tak? | Nic, wszystko dobrze.
00:36:47: Ostatnie dwa tygodnie wszyscy czytali
00:36:48: i rozmawiali o wydrukowanych problemach twojej rodziny.
00:36:53: Widziałam jak wyglądałaś! Widziałam, jak tego nie znosisz.
00:36:57: A potem wyciągasz takie coś?
00:36:59: Nie wydaje ci się to chore?
00:37:01: Masz pojecie jak wiele osób zraniłaś?
00:37:03: Nie ważne, ze moja mamę i mnie, ale co z panem Medina?
00:37:06: Lubił cię, zachęcał do pracy
00:37:07: Podnosił twoje prace i mówił klasie, jaka jesteś wspaniała.
00:37:12: A potem ty rozsiewasz historie o nim.
00:37:16: Nieważne, zapomnij. Nie masz pojęcia o czym mówię.
00:37:20: Lubię pana Medine.
00:37:22: Lepiej idź na lekcje tańca,
00:37:24: bo sposób w jaki siebie wyrażasz wymaga pracy.
00:37:28: Ja...pewnie nie powinnam była mówić ludziom, co widziałam.
00:37:31: Nie, nie powinnaś była. | Przepraszam...
00:37:35: wszystko...no....nie szło ostatnio dobrze.
00:37:40: Wiem.
00:37:41: Po prostu chciałam, żeby przestali mówić o mnie i tyle.
00:37:45: No i udało ci się. | Tak.
00:37:49: Wiesz, jeśli chciałabyś pogadać.. | Hej, nie jesteśmy przyjaciółkami.
00:37:53: Och to wiem.
00:37:55: Ale jeśli kiedykolwiek zechcesz...porozmawiać o...
00:37:59: Dobrze. Jeśli będę chciała.
00:38:02: Ok. | Ale pewnie nie będę.
00:38:06: W porządku. | Ale jeśli tak...
00:38:08: To jestem w pobliżu. | Ok.
00:38:12: Idę.
00:38:14: Pa. | Cześć.
00:38:20: Wątpię żebym chciała.
00:38:22: Nie zaskoczyłaś mnie.
00:38:32: Proszę, kwiaty dyni.
00:38:35: Wszystkie odpowiednio duże żeby je nadziewać i smażyć,
00:38:37: a potem serwować wygłodniałym masom, które chcą tego, co znają.
00:38:41: Hura!! Przeciętność znowu triumfuje!!
00:38:44: Wiesz co, nawet ci za nie nie policzę.
00:38:47: Nie będę czerpał zysków z upadku kreatywności.
00:38:49: Raczej umrę z głodu niż dopuszczę do siebie myśl,
00:38:52: ze za moje jedzenie zapłacono obniżeniem wymagań amerykańskiego społeczeństwa
00:38:55: Jackson? | Co?!
00:38:58: Chciałbyś kiedyś pójść na kolację...
00:39:01: ze mną?
00:39:04: Ok.|Ok.
00:39:17: Dziękuję
00:39:25: Hej, chce pan może kupić ładne wydanie Prousta?
00:39:27: Co u ciebie? | No wiesz.
00:39:30: A u ciebie? | Ty też wiesz.
00:39:37: Ten Dzień Rodzica to niezła zabawa.
00:39:40: Och, to był hit w tym roku
00:39:44: Wiesz, ostatnio szłyśmy na łyżwy a Rory zapytała,
00:39:48: czy możemy zaprosić Maxa '
00:39:50: i to było dla mnie trochę dziwne.
00:39:52: Dla mnie też. Nie jeżdżę na łyżwach.
00:39:54: Nigdy nie nazywała moich chłopaków po imieniu.
00:39:58: Zawsze trzymałam ją z dala od tej części mojego życia,
00:40:00: wiec mówiła "ten facet z wąsami",
00:40:02: "facet z kolczykiem", "facet z drewniana noga".
00:40:05: Och wiec pociągają cię piraci.
00:40:08: Nigdy nie mówiła o nikim po imieniu.
00:40:12: Lubi cię.
00:40:14: Lubi nas.
00:40:15: Wiec mój mózg natychmiast przerzucił się na "Och mój Boże, a co jeśli zerwiemy, to ja podłamie"
00:40:19: a potem pomyślałam "Och mój Boże, a co jeśli zerwiemy, to mnie podłamie ".
00:40:23: A potem jak wiesz, wszystko runęła lawina.
00:40:27: Rozumiem.
00:40:28: Wystraszyłam się. Tak mi przykro.
00:40:32: Nie chciałam cię tak traktować,
00:40:34: nie jestem w tym dobra, zapytaj Skippyłego.
00:40:37: Skippy? | Tak bardzo mi przykro.
00:40:41: Wezwał mnie dzisiaj dyrektor Charleston.
00:40:44: Niech zgadnę. Objął cię ramieniem i powiedział
00:40:46: "Nie rozumiem czemu wy, zwariowane dzieciaki, nie możecie sobie z tym poradzić?"
00:40:49: Powiedział, ze wystawiam na szwank swoja karierę i przyszłość w Chilton.
00:40:52: Najpierw mnie to zdenerwowało, obraziło i pomyślałem "Jak on śmie?!".
00:40:57: A potem zdałem sobie sprawę, że miął racje.
00:40:59: To, co się wtedy stało było totalnie nieprofesjonalne.
00:41:03: Nigdy w życiu nie pomyślałbym, ze zdarzy się cos takiego.
00:41:07: Powinien był mnie zwolnić.
00:41:08: Ale tego nie zrobił. | Jeszcze nie,
00:41:09: ale słowo ęnadzórł było dość często używane.
00:41:13: Przepraszam. | To ja zacząłem cię całować.
00:41:15: Ale to ja rozwinęłam to do NC-17.
00:41:18: Naprawdę nie sądziłem, że to będzie tak skomplikowane.
00:41:21: Wiem.
00:41:22: Mówiłaś, ze tak będzie. Ja nie słuchałem, nie chciałem słuchać.
00:41:26: To nie twoja wina.
00:41:28: Gdybym nie zachowywała się jak dwulatek i nie starała się uciekać
00:41:31: i udawać, ze nie jesteś dla mnie tym, kim jesteś,
00:41:33: to nie pokłócilibyśmy się, nie całowali,
00:41:36: nie poniżyłabym swojej córki
00:41:38: i wszystko byłoby dobrze.
00:41:43: Nie wiem, co z tym zrobić.
00:41:48: Ja nigdy nie byłem w takim związku.
00:41:51: Nie myślę jasno. | Wiem, ja też nie.
00:41:55: To był wspaniały pocałunek. | Nawet bardziej niż wspaniały.
00:42:00: Może potrzebujemy trochę czasu bez siebie.
00:42:07: Ok.
00:42:09: Wiesz, żeby wszystko przemyśleć,
00:42:11: żeby nie było to takie trudne.
00:42:14: Jasne...to ma sens.
00:42:17: Ja po prostu, nie mam teraz innych odpowiedzi.
00:42:20: Nie, masz racje. Masz absolutna racje.
00:42:25: Naprawdę bardzo bardzo cię lubię Maxie Medina.
00:42:29: Naprawdę bardzo bardzo cię lubię Lorelai Gilmore.
00:42:32: Przynajmniej to jest jasne.
00:42:37: Dowiedzenia Lorelai
00:42:41: Dowiedzenia
00:42:58: Mamo! Mamo, wróciłam!