00:00:06: To, chłopcy i dziewczynki, | jest historia prawdziwej miłości.
00:00:09: Piękna dziewczyna z pewnego kraju, | przystojny chłopak z innego.
00:00:13: Poznają się i zakochują w sobie.
00:00:14: Rozdziela ich odległość i rodzice, | którzy nie pochwalają tego związku,
00:00:19: młodzi kochankowie marzą o dniu, | kiedy będą mogli być razem.
00:00:22: Piszą do siebie piękne listy. | Listy o tęsknocie i namiętności.
00:00:27: Listy pełne obietnic i planów na przyszłość.
00:00:30: Wkrótce rozłąka okazała się | zbyt wielkim dla nich ciężarem.
00:00:34: Więc pewnej nocy, zimnej i czarnej,
00:00:38: bez ani jednej gwiazdy wskazującej drogę, | wymknęli się z domów
00:00:42: i biegli ile sił w płucach.
00:00:45: Było tak ciemno, | że wkrótce oboje się pogubili
00:00:49: i wydawało się, że nigdy już się nie znajdą.
00:00:52: W końcu, dziewczyna upadła na kolana, | a po jej ślicznych policzkach popłynęły łzy.
00:00:57: "O mój ukochany. | Gdzie jesteś? Jak mam cię odnaleźć?"
00:01:02: Nagle na niebie zajaśniał pas gwiazd,
00:01:06: który święcił tak jasno, | że oświetlił wszystko wokół.
00:01:10: Dziewczyna wstała
00:01:11: i szła tym szlakiem aż dotarła do miejsca,
00:01:14: gdzie teraz stoi nasza altanka.
00:01:19: A tam czekała na nią jej prawdziwa miłość,
00:01:21: którego również poprowadziły przyjazne gwiazdy.
00:01:26: I to, drogie dzieci, | jest historia początków Stars Hollow i tego,
00:01:30: dlaczego co roku o tej porze
00:01:33: wspominamy tę magiczną noc.
00:01:36: Zostało nam jeszcze trochę czasu.
00:01:40: Kto chce posłuchać o czasach kiedy | tańczyłam w klatce dla Tito Puente?
00:01:44: Ja!
00:01:45: To było lato 66 roku..
00:02:55: No i jak?
00:02:56: Przygnębiające. | Piękne.
00:02:58: Ona rzuca się pod pociąg. | Ale na pewno kiedy to robiła, wyglądała pięknie.
00:03:01: No nie wiem. | Tołstoj jest chyba dla mnie za mądry.
00:03:04: Nie, to nieprawda. | Tołstoj pisał dla mas, dla przeciętnego człowieka.
00:03:08: To zupełna bzdura, | że trzeba być nie wiadomo kim, żeby go czytać.
00:03:11: Tak, ale
00:03:12: Wiem, że to ciężkie... | Bardzo.
00:03:13: I długie...| Bardzo, bardzo długie.
00:03:15: I wiele rosyjskich nazwisk wydaje się podobnych, | co bardzo utrudnia sprawę...
00:03:18: Nazwisko każdej osoby kończy się na 'ski'. | Jak to możliwe?
00:03:22: Ale to jedna z moich ulubionych książek. | I wiem, że jeśli dasz jej szansę...
00:03:26: No dobrze. Jeszcze spróbuję.
00:03:27: Naprawdę? | Tak.
00:03:29: Nie pożałujesz.
00:03:30: Kawy? | Chętnie.
00:03:35: Rany, a myślałem że wielkie zamieszanie | było na Boże Narodzenie.
00:03:37: No cóż, to miasto lubi świętować.
00:03:39: Rok temu mieliśmy miesięczny karnawał, | kiedy w końcu pozbyliśmy się tego zakazanego systemu zbiorników.
00:03:43: Miesięczny? Żartujesz. | Nie.
00:03:46: Były parady i zagroda ze zwierzętami, | baloniki w kształcie zwierząt i pokaz głupot.
00:03:52: Ok, przez chwilę tam byłem.
00:03:54: Była ceremonia przecięcia wstęgi.
00:03:58: Więc co robisz w piątek?
00:04:01: Idę na zwyczajową kolację do dziadków.
00:04:03: Ale pomyślałam, że może wrócę wcześniej,
00:04:06: żeby zdążyć na ognisko.
00:04:08: To trochę staromodne, ale naprawdę śliczne.
00:04:11: I można kupić hot-doga w kształcie gwiazdy.
00:04:13: A może w tym tygodniu | wykręcisz się od kolacji u dziadków?
00:04:17: Nie sądzę. | A wyjątkowe okazje?
00:04:20: Lepiej niech ta wyjątkowa okazja będzie oznaczać | mnie przeniesioną do plastikowej bańki,
00:04:23: bo inaczej nie wywinę się od kolacji.
00:04:26: Musi być jakieś wyjątkowe wytłumaczenie, | którego mogłabyś użyć.
00:04:28: Na przykład jakie?
00:04:29: Na przykład takie, | że obchodzisz trzymiesięczną rocznice ze swoim chłopakiem.
00:04:32: A obchodzę? | Tak.
00:04:34: Trzy miesiące od twoich urodzin.
00:04:36: To znaczy, wtedy dałem ci bransoletkę
00:04:38: i wtedy pomyślałem, że to wszystko się zaczęło.
00:04:40: Wow. Trzy miesiące.
00:04:41: Właściwie to twoje urodziny były w sobotę,
00:04:43: więc powinna to być sobota, ale wtedy pracuję
00:04:46: i zaplanowałem to wszystko i pomyślałem, | że może uda się to zrobić w piątek.
00:04:49: Jakie wszystko? | Tylko raz. Nie idź na kolację. Proszę.
00:04:53: Nie każ mi skakać pod pociąg.
00:04:56: Zobaczę co da się zrobić.
00:04:58: Dziękuję. | Proszę.
00:05:03: To nasza trzymiesięczna rocznica. | Właśnie.
00:05:06: Głupio mi, że nawet o tym nie wiedziałam. | To nawet w porządku.
00:05:09: No wiesz, czuję się naprawdę źle, | że przegapiłam naszą dwumiesięczną rocznicę.
00:05:12: To też nawet w porządku. | Jak było?
00:05:14: Nawet nieźle. | Cieszę się.
00:05:30: Nie, odłóż to. | Chcę coś ugotować.
00:05:33: Możesz zrobić żupę. | Nie.
00:05:34: Chcę gotować jak na Food Channel.
00:05:36: Chcę przyrządzać różne saut� | i kroić i robić BAM,
00:05:39: i chcę udekorować wszystko na talerzach, | żeby wyglądało jak śliczny mały kapelusik.
00:05:41: Chcę być jak Iron Chef!
00:05:42: Dobra. | Poważnie?
00:05:44: Tak, pomogę ci. | Ok.
00:05:46: Dobra. Potrzebuję patelni. | I gaśnicy.
00:05:49: Bardzo zabawna dziewczynka.
00:05:51: Ojej, gdybym tylko kupiła kotlety.
00:05:54: Nie kupiłaś ich? | Kupiłam.
00:05:57: Lubię tylko mówić coś, | po czym patrzysz na mnie jak na wariatkę.
00:06:02: A więc powiedz, | skąd ta nagła potrzeba domowego jedzenia?
00:06:04: Ach, nie wiem. Mam taki bojaźliwy nastrój. | Dlaczego?
00:06:07: Za dużo gwiazd, za dużo miłości, | przez to robię się dziwna.
00:06:10: Czyli pan Medina się nie odżywał? | Hmm, nie.
00:06:13: Może dlatego jesteś dziwna. | Ok, poproszę nowy temat.
00:06:16: Wiesz, ty też masz telefon. | Co tam z tą patelnia?
00:06:18: Kleopatra, królowa wypierania się.
00:06:20: Patelnia, Chucky. Błagam. | Ok dobra.
00:06:22: Nowy temat. | Dziękuję.
00:06:24: Chciałabym cię poprosić o wielką przysługę.
00:06:27: Och, coś, co będę ci mogła wypominać. | Dawaj.
00:06:29: W piątek Dean i ja obchodzimy | trzeci miesiąc bycia razem.
00:06:32: Trzeci miesiąc? Wow.
00:06:33: I Dean zaplanował coś wyjątkowego.
00:06:36: To miło z jego strony. | Tak.
00:06:38: Ale żeby pójść na wspomniane spotkanie,
00:06:42: musiałabym zrezygnować z kolacji u dziadków.
00:06:44: Powodzenia. | Mamo!
00:06:46: Wiesz jak bardzo Emily Gilmore
00:06:48: nie będzie obchodzić twoja trzymiesięczna rocznica?
00:06:50: Myślałam, że mogłabyś z nią porozmawiać.
00:06:52: Gdyby Emily Gilmore miała wybierać, | co ją mniej obchodzi,
00:06:54: wyprzedaż papieru toaletowego w Costco dwa w cenie jednego | czy twoja trzymiesięczna rocznica,
00:06:58: twoja rocznica na pewno by przegrała, nie ma zmiłuj.
00:07:00: Więc nawet nie spróbujesz mi pomóc? | Och nie, spróbuję, bo mi na tym zależy.
00:07:04: Chociaż Emily Gilmore. . | Zadzwoń proszę.
00:07:07: Dobra.
00:07:10: Co?
00:07:13: Nic. Tylko,
00:07:15: 'Och, cześć mamo, uch, Rory i Dean obchodzą | w piątek trzymiesięczną rocznicę bycia razem.'
00:07:19: ęNaprawdę Lorelai? Och, to wspaniale. Tak się cieszę.'
00:07:22: Przestań.
00:07:24: ęTrzy miesiące. No no. zaczekaj, zrobię fikołka.'
00:07:26: Dobra, nieważne. | Och, nie, czekaj.
00:07:30: Teraz mówi to ojcu. | Dobra. Sama sobie szukaj patelni.
00:07:33: Halo? | Mama?
00:07:34: Lorelai? | Tak, cześć.
00:07:38: Cześć. Co u ciebie?
00:07:40: Wszystko w porządku. | To dobrze.
00:07:42: Milo mi. | Co u taty?
00:07:44: O co ci chodzi Lorelai?
00:07:46: Dzwonię tylko żeby się przywitać.
00:07:48: Już to zrobiłaś. | Ok, to dobrze.
00:07:51: Chciałaś coś jeszcze dodać do powitania?
00:07:53: Właściwie to tak.
00:07:57: Znasz Rory?| Tak, chyba znam.
00:08:00: Ona tez się chciała przywitać.
00:08:03: Lorelai, spóźnię się na spotkanie. | Chciałabym znać powód.
00:08:05: Mamo, po prostu mnie wysłuchaj, | dobrze i nic nie mów.
00:08:09: Wiesz, w piątek Rory i Dean obchodzą trzymiesięczną rocznice bycia razem
00:08:12: i chociaż tobie może się to wydawać czymś mało ważnym, | dla nich takie to właśnie jest.
00:08:15: I zamierzam poprosić cię o coś, | czego bardzo nie będziesz chciała zrobić.
00:08:17: Ale błagam, | spojrzyj na to z jej punktu widzenia i może,
00:08:21: może po prostu pozwolisz jej, tylko ten jeden raz, | nie przyjść na kolację w piątek.
00:08:26: Dobrze.
00:08:28: Słucham?
00:08:29: Skoro to taka specjalna okazja, | chyba Rory może nie przychodzić w piątek.
00:08:34: Naprawdę? | Tak.
00:08:35: Mówisz poważnie? | Raczej tak.
00:08:37: Żadnych ale? | Nie.
00:08:38: Nie będzie jej. | Rozumiem.
00:08:40: Wcale. | Słyszałam.
00:08:42: Przez cały wieczór. | Tak też sądziłam.
00:08:44: Ok.| Ok.
00:08:45: Dobrze. | Coś jeszcze?
00:08:48: No wiesz, Rory będzie potrzebowała pomocy | przy przygotowaniach do wielkiego wieczoru,
00:08:51: Więc pewnie ja...| Do zobaczenia o siódmej.
00:08:53: Ok. Tak. Pa.
00:08:56: No i?
00:08:57: Świat zmierza ku końcowi.
00:09:01: I już zaczęli. | Dzwonek zadzwonił trzy sekundy temu.
00:09:03: Jak udało im się sczepić w tak krótkim czasie?
00:09:05: Chcę mieć chłopaka, z którym mogłabym się całować.
00:09:07: Ty Tolson cię lubi.
00:09:08: Chcę oddzielnego chłopaka do całowania.
00:09:10: Nie mogę się dostać do szafki. | Na pewno się przesuną jeśli ładnie poprosisz.
00:09:13: Wiesz, pomachaj im | przed twarzą kluczykami hotelowymi.
00:09:16: To jest szkoła. Tego się tu nie robi.
00:09:19: Chyba że masz chłopaka jak Tristin.
00:09:22: Wtedy robisz to gdzie tylko chcesz.
00:09:24: Na rogu ulicy. | W sklepie.
00:09:25: W budce telefonicznej. | W Starbucks.
00:09:27: Dzięki za listę miejsc do całowania, | muszę zabrać swoje książki.
00:09:30: W piekle nie było furii.
00:09:34: Przepraszam. Stoicie mi na drodze.
00:09:38: Hej, idźcie się poiskrzyć przy jakiejś innej szafce.
00:09:41: Twoja szafka pewnie też jest gdzieś tam.
00:09:43: Tak. Tuż za Belle Watling.
00:09:45: Starałaś się zwrócić ich uwagę? | Jasne że tak.
00:09:48: Bez skutku? | Bez.
00:09:51: Boże, spójrz. | Jakby zjadał jej twarz.
00:09:54: Ok, mam dość. Idę po szlauch.
00:09:56: Najpierw ja spróbuję.
00:09:59: Hej, moglibyście się z tym przesunąć trochę w lewo?
00:10:02: Co? | Stoicie przy szafkach.
00:10:04: Naszych szafkach. | Och wybacz.
00:10:06: Trochę nas poniosło. | Jasne.
00:10:11: Hey Paris. | Cześć.
00:10:15: Powinnaś zrobić sobie grzywkę.
00:10:16: Dzięki za rade.
00:10:18: Masz wysokie czoło. Grzywka by to zakryła.
00:10:24: Hey, impreza u mnie w sobotę.
00:10:25: Ładnie się ubierzcie.
00:10:27: Przychodzisz? | Och, nie wiem.
00:10:29: Możesz przyjść z chłopakiem. | Zobaczę.
00:10:31: Więc spotkamy się po biologii? | A jeśli nie?
00:10:35: Spotkamy się.
00:10:38: Och, tak.
00:10:41: Ach. Być młodym i zakochanym.
00:10:42: Co za szkoda, że nie widziała | tego Elizabeth Barrett Browning.
00:10:45: Przebiłaby głową mur.
00:11:07: Och, ludzie, to przecież kuchnia. | Załóżcie przynajmniej siatki na włosy.
00:11:13: Lorelai, cześć. My tylko... | Rozmawialiśmy o robieniu dżemu.
00:11:16: Jackson zacznie robić dżemy i inne przetwory.
00:11:20: Może sos pomidorowy.
00:11:22: Tak, poza hodowlą warzyw | jest jeszcze przecież cały świat.
00:11:25: Nie ma kawy? | Wybacz.
00:11:27: Nie ma sprawy.
00:11:28: Kontynuujcie. | Dzięki.
00:11:35: Nie cherie. Ja tez nie mogę się doczekać.
00:11:39: Niedługo.
00:11:42: Tak? Ochhhh.
00:11:45: Nie drocz się ze mną.
00:11:47: Obiecuję, że całe to oczekiwanie jest warte zachodu.
00:11:51: A więc do zobaczenia.
00:11:54: Do widzenia kochanie.
00:11:59: Więc co u mamy?
00:12:01: I chociaż zwykle cieszyłbym się | na werbalna potyczkę,
00:12:05: dzisiaj musze odmówić
00:12:06: Mam lekkie serce, świat jest ładny | a ja mam randkę w sobotę wieczór.
00:12:11: Twoja kolej.
00:12:14: Teraz potrzeba mi hektolitrów kawy.
00:12:25: Uwaga!
00:12:28: Hej, wszystko w porządku? | Tak, wszystko ok.
00:12:31: Rany,
00:12:32: To się nigdy wcześniej nie zdarzyło! | Poważnie?
00:12:36: No proszę.
00:12:47: Prawie nie zgniotła mnie papierowa gwiazd.
00:12:50: A jak tam twój dzień? | Teraz całkiem nieźle.
00:12:53: Poproszę kawy, bez cynizmu.
00:12:55: Więc skąd ta pogoda ducha? | Sama nie wiem. Mam po prostu taki nastrój.
00:12:58: Ale nie ma dla niego jakiegoś powodu?
00:13:00: Nie. Nie wierzysz mi? | Nie, wierzę.
00:13:03: Jeśli mówisz, że nie ma powodu, więc go nie ma.
00:13:07: Jesteś po prostu stuknięta. | Albo mam depresje. To teraz bardzo modne.
00:13:10: Nie, nie, Patty, mylisz się.
00:13:12: Zbudowali to ognisko żeby rzucić się na nie,
00:13:14: kiedy znajdą ich rodzice.
00:13:16: Taylor jesteś chory! Zbudowali je,
00:13:18: żeby mogli się ogrzewać | podczas ich pierwszej nocy tutaj.
00:13:20: Patty, jestem przewodniczącym | Rady Miasta Stars Hollow,
00:13:24: chyba wiem jak powstało moje miasto!
00:13:26: Czy nie można by mówić o czymś innym | niż to głupie święto?
00:13:31: To wyszło o wiele głośniej | niż powinno, prawda?
00:13:34: To święto, młoda damo, | upamiętnia założenie naszego miasta.
00:13:38: Wiem Taylor. Przepraszam. | Ona ma depresje.
00:13:41: Poważnie? Ale jesteś przecież taka młoda.
00:13:44: Podać wam coś jeszcze? | Och, nie, dzięki słońce.
00:13:48: Nie wiem, co jest ze mną nie tak. | To przecież piękne święto.
00:13:51: Ludzie powinni się nim cieszyć.
00:13:52: To chore święto bazujące | na głupiej legendzie o dwóch wariatach,
00:13:56: którzy pewnie wcale nie istnieli.
00:13:58: A nawet jeśli, to pewnie padli na dyfteryt | zanim osiągnęli wiek 24 lat.
00:14:03: Miasto Stars Hollow pewnie otrzymało tę nazwę | po miejscowej prostytutce.
00:14:06: Dwóch bogatych pijaków wymyśliło tę historię,
00:14:09: żeby dobrze wyglądała na plakacie.
00:14:12: Jesteś pełen nienawiści i wstrętu | i muszę ci powiedzieć, że to uwielbiam!
00:14:14: Och, dobrze jest mięć z kim | się dzielić nienawiścią.
00:14:17: Cała przyjemność po mojej stronie.
00:14:18: Jeszcze kawy? | Poproszę.
00:14:19: Hej, jeśli masz czas jutro...
00:14:21: będę gardzić każdym, kto spyta 'Hej, co u ciebie?'
00:14:25: Dobra.
00:14:27: Hej, co u ciebie? | Och, to zbyt łatwe.
00:14:32: Rachel.
00:14:34: Twoja Rachel?
00:14:37: Ty jestes Rachel? | Tak. Jestem Rachel.
00:14:46: Co ty...
00:14:48: to znaczy, myślałem, | że jesteś w Kongo albo Filadelfii czy gdzieś.
00:14:52: Właściwie to, mimo tego, | że to bardzo podobne miejsce do Kongo i Filadelfii,
00:14:55: byłam na Bliskim Wschodzie.
00:14:57: Och. Zgaduję, | że pocztówka musiała zgubić się po drodze.
00:15:00: Tak, tak, tam jest straszny chaos, nie miałam zbyt wiele czasu na pisanie.
00:15:03: Ale wykonałam swoje zadanie | i wróciłam do Chicago...
00:15:07: przechodziłam przez O'Hare, | spojrzałam w górę i zobaczyłam,
00:15:09: że za 20 minut | wylatuje samolot do Hartford
00:15:13: i nagle już w nim byłam. | Fajna historia.
00:15:16: Powinnam była zadzwonić. | Nie. Ty... w porządku.
00:15:20: Ładnie wyglądasz. | Dzięki.
00:15:24: Ty, ty wyglądasz...
00:15:28: On mówi, że też wyglądasz ładnie. Prawda? | Tak.
00:15:32: I to prawda. | Dziękuję.
00:15:34: Jestem Lorelai. | Och tak. To Lorelai.
00:15:38: Jestem przyjaciółką Luke'a.
00:15:39: Tak. Ona, pracuje w Independence Inn.
00:15:42: Tak właściwie to go prowadzę.
00:15:44: Wybacz, prowadzi go.
00:15:47: Wow, wspaniałe miejsce. To pewnie ciężka praca.
00:15:51: O tak! Istne wariactwo. Ciągle coś się dzieje.
00:15:53: Właśnie umieściliśmy ekspresy do kawy w każdym pokoju, | ale tylko połowa z nich działa.
00:15:57: Tylko się trzęsą i mruczą, jakby ćwiczyły.
00:16:00: Po co byłaś na Bliskim Wschodzie?
00:16:02: Robiłam zdjęcia do reportażu...
00:16:04: o wpływie wojny na rodziny | palestyńskie i izraelskie.
00:16:08: Więc wiesz co to stres w pracy.
00:16:12: Muszę już lecieć.
00:16:13: Proszę, nie wychodź przeze mnie. | Nie szkodzi, to nie przez ciebie.
00:16:16: Muszę iść posiedzieć w szafie czy gdzieś.
00:16:19: Miło mi było ciebie poznać. | Tak, mnie również.
00:16:22: Ok, cześć.
00:16:33: 'Och, mamy nowe ekspresy do kawy.' | Co ja sobie myślałam?
00:16:36: Dużo czasu zajęło ci wybieranie ich.
00:16:39: Och tak, jestem Pani Kawa.
00:16:41: Ok, wciąż jestem złączona z głową. | Ok, przepraszam. Jestem trochę rozbita.
00:16:46: Mamo, to była dziewczyna Lukeła. | Wiem.
00:16:48: Tylko, że głupio mi, | że się tak zbłaźniłam przed
00:16:52: Lukełiem? | Nie, Rachel.
00:16:53: Stała tam, prosto z samolotu
00:16:55: i w ogóle nie miała samolotowej fryzury.
00:16:57: A jaka to fryzura? | No wiesz, napuszona i w ogólebach.
00:17:01: Rozumiem.
00:17:02: A on patrzył na nią jakby była Miss Sierpnia,
00:17:04: a ona na niego jakby był Jochnny Deppem,
00:17:06: a ja paplałam jak idiotka, co ze mną nie tak?
00:17:09: Ok, zwalniam cię z czesania mnie.
00:17:12: Przepraszam. Ja tylko...| Nie, w porządku.
00:17:14: Sądzę tylko, że jest trochę za wcześnie | żeby Dean zobaczył mnie zupełnie łysą.
00:17:17: Tak, trzeba poczekać | do półrocza bycia razem.
00:17:19: Więc co z tobą? | Nie wiem.
00:17:21: To ta wszechobecna miłość, no wiesz.
00:17:25: Tęsknię za Maxem.
00:17:27: To zamieszanie z powodu przyjazdu twojego ojca,
00:17:30: spraw rodzinnych i twojej ciągłej obecności
00:17:32: Dzięki za tę miłość. | Nie ma sprawy.
00:17:34: Więc nie miałam czasu na skupienie się na tym | i tęsknieniu za Maxem.
00:17:37: Wiem.
00:17:38: Śnił mi się ostatnio. | Naprawdę? Było sprośnie?
00:17:42: Nie, oczywiście że nie.
00:17:43: A kiedy będziesz miała 21 lat, | powiem ci poprawną odpowiedź.
00:17:45: W każdym razie, | od tego czasu dziwnie się czuję.
00:17:47: Przykro mi. | Mi też.
00:17:48: Mogłybyśmy mówić o mnie latami i uwierz,będziemy,
00:17:51: ale skupmy się na tobie, damie wieczoru
00:17:54: Bez skojarzeń z prostytutkami. | Miło mi to słyszeć.
00:17:56: Co do tego zakładasz? | Ty mi powiedz.
00:17:59: Gdzie cię zabiera? | A co?
00:18:02: Nie chciałabyś gryźć się z wystrojem. | Dama myśli przyszłościowo.
00:18:05: Skoro juz musisz wiedzieć, | zabiera mnie do Andoloro's.
00:18:08: Och, jakie to romantyczne. | Wiem!
00:18:11: Wow, będzie jak w Zakochanym kundlu.
00:18:13: Będziecie razem jeść spaghetti.
00:18:16: Jedna nitka będzie bardzo długa,
00:18:19: lecz dowiedzie się o tym zanim | nie uderzycie się nosami w jej środku.
00:18:21: A potem on popchnie nosem | klopsik w twoja stronę,
00:18:22: ty mu go odepchniesz, a potem zabierzesz klopsik do domu, | przez lata będziesz go trzymać w lodowce i. . .
00:18:26: Mamo? | Żaden. Weź tylko płaszcz
00:18:30: Ale masz trochę przygnieciony kwiatek.
00:18:33: Rory?
00:18:34: Proszę, gotowa.
00:18:36: Jest tu kto?
00:18:37: Wszystko w porządku? | Och tak, wyglądasz pięknie. Idź.
00:18:44: Lane?
00:18:46: Och mój Boże!
00:18:48: Nie mogę w to uwierzyć! | Wiem!
00:18:49: Trzy miesiące, | to jakaś jedna sześćdziesiąta czwarta życia!
00:18:53: Musze przestać się z tobą spotykać. | Przez ciebie moje życie wydaje się żałosne.
00:18:56: Witaj w klubie.
00:18:58: Idziesz na święto? | Bo może się tam później spotkamy.
00:19:01: Och tak, | to będzie takie romantyczne.
00:19:03: Tak, idę na święto. | A chcesz wiedzieć czemu?
00:19:07: Moja matka znowu mnie umówiła. | Kolejny przyszły lekarz?
00:19:09: Przyszły kręgarz. | Mama chyba traci wiarę w moje możliwości.
00:19:12: Może będzie miły. | Och, nie tylko on.
00:19:14: Idziemy z jego rodzicami, dziadkami,
00:19:16: dwoma siostrami, trzema braćmi | i przynajmniej jedną ciotką starą panną.
00:19:20: To Dean.
00:19:21: Pamiętaj, | że musisz mi wszystko opowiedzieć.
00:19:24: Ok. Ty mi też.
00:19:25: Och tak. Po spacerze, | ciszy, siedzeniu i pożegnaniach...
00:19:28: zacznie się prawdziwa zabawa.
00:19:30: I tak chcę wiedzieć.
00:19:31: Pa mamo. | Pa kochanie, baw się dobrze.
00:19:36: Nie zapomnij o klopsiku.
00:19:37: O klopsiku? | Takie tak matczyno-córkowe sprawy.
00:19:43: Więc mogę z panią trochę pobyć?
00:19:46: Och, chyba że chcesz jechać do Hartford. | Poza tym, czy nikt nie mówił ci,
00:19:49: że niegrzecznie jest zostawiać piętnastu | dobrze zapowiadających się Koreańczyków?
00:19:53: Może mnie pani przejechać na podjeździe.
00:19:55: Może moja matka nie zmusi mnie | do pójścia kiedy będę w szpitalu.
00:19:57: Na to bym nie liczyła. | Tak, ma pani racje.
00:20:19: Spóźniłaś się.
00:20:20: Jak to zrobiłaś? | Co?
00:20:22: Otworzyłaś zanim zdążyłam zadzwonić.
00:20:24: Wydawało mi się, że coś słyszałam, | podeszłam do drzwi a ty tu stałaś
00:20:27: Wejdź proszę.
00:20:32: Wydawało ci się, że coś słyszałaś? | Tak.
00:20:34: Mamo, te drzwi mają jakieś trzy metry grubości. | No i?
00:20:37: A ja nie stałam tam ze stadem szakali...
00:20:40: tylko piłam kawę.
00:20:41: Lorelai, co chcesz usłyszeć?
00:20:43: Że stałam przy oknie, | wpatrywałam się w drogę
00:20:47: i czekałam na twój przyjazd?
00:20:48: Tak, bo, możesz wierzyć lub nie, | to byłoby mniej dziwne.
00:20:52: Nalej sobie drinka.
00:20:56: Cześć tato.
00:20:57: Lorelai. | Przepraszam za spóźnienie.
00:20:59: Pomagałam Rory przygotować się do ważnej randki,
00:21:01: no i, no wiesz jak to jest z dziewczynami.
00:21:07: Wiem..., co tam w pracy? | Och, wszystko w porządku.
00:21:09: Tak? To dobrze.
00:21:13: U mnie też.
00:21:15: Och Boże.
00:21:17: Mama zwariowała | na punkcie tych figurek, co?
00:21:20: Taka Kathy Bates.
00:21:21: Chociaż ty pewnie nie widziałeś Misery, | co jest nawet dobre,
00:21:24: bo Rory po obejrzeniu tego | przez tydzień nie mogła sama spać.
00:21:27: To dla ciebie nie byłby problem | bo i tak nie śpisz sam.
00:21:30: Tak tylko zgaduje. | Nie wiem jakie są wasze sypialniane ustawienia.
00:21:34: Teraz żałuję, że zaczęłam o tym mówić,
00:21:36: bo to takie 'Wow, nie poruszaj tego tematuł.
00:21:39: Dla mnie, nie dla ciebie, | bo ty powinieneś to poruszać, jeśli...
00:21:42: w każdym razie...
00:21:44: Och, coś ty zrobiła?
00:21:45: Nic. Tylko, | odstawiałam króliczka do jego przyjaciół
00:21:48: i trochę ich poturbowałam,
00:21:50: ale to jak życie w dżungli, prawda? | Po prostu usiądź proszę.
00:21:54: Ok, przepraszam.
00:21:55: Usiądź z rękami na kolanach. | Przepraszam.
00:21:58: Staram się czytać.
00:22:00: Więc bądź cicho | i staraj się nie tłuc niczego więcej.
00:22:03: Miło sobie gadacie?
00:22:05: Tak, świetnie sobie gawędzimy, | ja i Morrie.
00:22:08: Słucham? | A nic.
00:22:09: Dzięki mamo, że pozwoliłaś Rory | nie iść dzisiaj na kolacje.
00:22:12: Bardzo to docenia. | Ma prawo świętować.
00:22:15: Trzy miesiące to niezły wyczyn | jak na ten wiek.
00:22:18: Albo na każdy wiek dla niektórych ludzi.
00:22:21: Miałam iść po drinka. | Zaraz się tym zajmę.
00:22:27: Otworzę.
00:22:30: Dolać ci tato? | Nie, dziękuję.
00:22:32: Wystarczy mi jeden drink przed kolacją.
00:22:34: A tak, wybacz.
00:22:36: Nie miałam pojęcia, że to tak blisko! | Oczywiście, tuż za rogiem.
00:22:39: Jaki ten świat mały.
00:22:41: Och, Lorelai, | poznaj Chaseła Bradforda.
00:22:44: Właśnie opowiada mi, | że dorastał tuż za rogiem.
00:22:48: Och, poważnie? | Kamienny dom na rogu.
00:22:50: Och, ten z dobermanami. | Właśnie. Leopold i Loeb.
00:22:53: Ale obawiam się, | że zdechły kilka lat temu.
00:22:55: Listonosz wreszcie się pozbierał, co?
00:22:59: Chase, to mój mąż, Richard.
00:23:02: Co u ciebie? | Wspaniale, Richardzie, bardzo dobrze.
00:23:05: Usiądź proszę.
00:23:07: Emily, nie wiedziałem, | że ktoś miał do nas przyjść na kolacje.
00:23:10: Och no cóż, | to było takie spontaniczne zaproszenie.
00:23:13: Matka Chaseła i ja jesteśmy razem w CAR,
00:23:15: a on właśnie wrócił do Hatrford, | więc wydało mi się to miłym pomysłem.
00:23:18: Tak, bardzo miły.
00:23:20: Chase, nalać ci drinka?
00:23:22: Szkocka. .
00:23:23: Glenfiddich?| Może być.
00:23:25: A więc Lorelai, | twoja matka wiele mi o tobie mówiła.
00:23:27: Naprawdę? | O tak.
00:23:29: Tak mi przykro, że nie ma z nami twojej córki. | Uwielbiam dzieci.
00:23:34: Mamo, możemy chwilkę porozmawiać?
00:23:36: Lorelai, nie jesteśmy sami. | To zajmie tylko chwilkę, naprawdę.
00:23:38: Ale | No chodź, będzie fajnie.
00:23:40: Przepraszamy. | Odbędziemy sobie spontaniczną rozmowę
00:23:46: Popychasz mnie.
00:23:47: To ustawione? | Słucham?
00:23:49: Przyjechał Ken Connecticut, | czy to moje ustawione towarzystwo na wieczór?
00:23:52: Lorelai, jego matka jest moja przyjaciółką. | I?
00:23:55: Znowu się tu przeprowadził | i nikogo tu nie zna.
00:23:57: I?
00:23:58: I pomyślałam, że może chciałby się z tobą spotkać.
00:24:00: Opuść ten palec!
00:24:02: Ach, to dlatego zachowałaś się jak Miss Publiczności, | kiedy Rory chciała się wykręcić od kolacji.
00:24:05: Wydało się to dobrą okazją.
00:24:07: Mamo, dziękuję za ten pomysł, | ale sama sobie kogoś znajdę.
00:24:11: Naprawdę? | Tak, naprawdę.
00:24:13: Niestety nie mogę się z tobą zgodzić. | Nie możesz?
00:24:15: Chase to wartościowy człowiek, | z dobrego domu,
00:24:18: pochodzi z milej rodziny. Dobrze zarabia.
00:24:20: Jest przystojny. | Mamo, nie.
00:24:23: Czy zabije cię danie mu szansy?
00:24:25: Mamo, on nie jest w moim typie. | Czemu? Bo ja go lubię?
00:24:28: Przysięgam, nie wiem która to,
00:24:30: ale istnieje gra nazwana twoim imieniem.
00:24:32: Pewnie to właśnie to, | bo zamieniłaś z nim ledwie dwa słowa.
00:24:35: Pewnie nie zdążyłabyś | już go znienawidzić.
00:24:36: Och nie, to gra arkadowa, z której wyskakuje kret
00:24:39: a ty musisz walnąć w niego drewnianym młotkiem | ile razy się da. Byłabyś w tym mistrzem.
00:24:43: Lorelai, zdaję sobie sprawę, że Chase może nie być | tak kontrowersyjny jak inni twoi mężczyźni.
00:24:47: Wzniosą koło niej twój pomnik | z idealną fryzurą,
00:24:50: perłami i wielkim brązowym młotkiem.
00:24:51: Ale pomyśl o czymś.
00:24:53: Dzisiaj twoja córka | świętuje trzymiesięczną rocznicę.
00:24:56: Który z twoich związków przetrwał tak długo?
00:25:00: Tak też myślałam.
00:25:09: Już jesteśmy. Bardzo przepraszam.
00:25:11: Och, nic nie szkodzi. | Miałem okazję powiedzieć Richardowi czym się obecnie zajmuje.
00:25:15: Tak, to fascynujące.
00:25:16: Lorelai, może zrobić ci drinka?
00:25:19: Gin.| Z?
00:25:20: Ginem.
00:25:22: Ja też poproszę.
00:25:25: A co z zasadą jednego drinka przed kolacją?
00:25:27: No cóż, mamy gości. Świętujemy.
00:25:30: Chase, pozwól sobie pomóc.
00:25:39: To było pyszne.
00:25:41: Tak? | O tak.
00:25:42: A sałatka? | Pyszna.
00:25:44: A ten chleb serowy? Zbyt ciężki?
00:25:46: Nie za bardzo. | Poważnie?
00:25:48: Wszystko było wspaniale. Nawet cola.
00:25:51: Nie wiem jak oni to robią,
00:25:52: ale smakuje tu o wiele lepiej | niż gdzie indziej.
00:25:55: Ok, w którym momencie | zaczęłaś się ze mnie nabijać?
00:25:58: Nigdy bym się z ciebie nie śmiała. | A już na pewno nie po tym,
00:26:00: jak zamówiłeś trzy rodzaje makaronu, | bo nie mogłam zdecydować się na jeden.
00:26:03: Nie musiałaś się decydować.
00:26:05: Wiesz, dzisiaj powinnaś dostać wszystko, co chcesz.
00:26:07: Muszę powiedzieć, że jestem teraz wielką fanką | trzymiesięcznych rocznic.
00:26:11: Och tak? | Absolutnie.
00:26:12: Powinni mieć koszulki i ulotki.
00:26:14: Cieszę się.
00:26:16: Zrobiłeś to wszystko dla mnie? | To jeszcze nie koniec.
00:26:20: To jak w te Święta Bożego Narodzenia, | kiedy dostałam cały zestaw ilustrowanej encyklopedii.
00:26:25: Bardzo je chciałam.
00:26:27: Dobrze.
00:26:28: Tiramisu, dwa widelczyki
00:26:32: i klopsik na wynos. | Dziękuję.
00:26:37: Wyjaśnisz ten klopsik? | To takie nasze sprawy z mamą.
00:26:43: Ok. No więc, pani pierwsza. | Dziękuję.
00:26:52: Ok, czy mówiłam już...
00:26:54: jak bardzo kocham trzymiesięczne rocznice?
00:26:56: Tak, mówiłaś. | Bo to tiramisu jest takie pyszne,
00:27:00: że gdyby ta rocznica okazała się niewypałem, | ono by ja uratowało.
00:27:06: Co? | Nic.
00:27:08: Przestań. | Nie, ślicznie wyglądasz.
00:27:10: Jem. | No więc ślicznie jesz.
00:27:12: Nikt nie je ślicznie.
00:27:14: No może Bambi, ale to tylko kreskówka.
00:27:18: Więc, jak już skończymy, może przejdziemy | do fazy drugiej w naszym wieczorze.
00:27:22: Faza druga. Brzmi bardzo oficjalnie, | czy wliczają się w to skafandry kosmiczne?
00:27:26: Z kaskami do kompletu. | Nieźle.
00:27:35: A więc Lorelai, jesteś w CAR? | Nie.
00:27:39: W BAR.
00:27:44: No widzisz, bar, | bo była taka sztuka w CAR.
00:27:49: Rany, ale te marchewki są małe.
00:27:51: Chase, twoja praca jest niesamowita.
00:27:53: Opowiedz nam coś o powrocie do domu.
00:27:57: No wiesz, wyjechałeś żeby dorobić się fortuny, | a wróciłeś tutaj.
00:28:00: Czyż życie nie jest zabawne? | Prześmieszne.
00:28:02: Komedia dla mas.
00:28:04: No cóż, ciężko pracowałem | a firma bardzo mi odpowiadała.
00:28:06: Ty chyba wiesz coś | o lojalności dla firmy, Richardzie.
00:28:10: Firma dała mi wybór miejsca pracy | na Wschodnim Wybrzeżu,
00:28:13: zyskałem sobie wielkie zaufanie.
00:28:16: Wybór miejsca to bardzo pożądana rzecz.
00:28:19: Tak, teraz bardzo bym chciała je wybierać.
00:28:22: Więc usiadłem i napisałem listę życzeń.
00:28:24: Szukałem miejsc urokliwych, lecz jednocześnie | mających widoki na rozwinięcie biznesu
00:28:27: i w końcu, po wielu dniach poszukiwań,
00:28:30: sprawdzania możliwości korków drogowych, przestępczości,
00:28:33: najlepszych systemów szkolnictwa, | mój wybór zawęził się do dwóch miejsc.
00:28:37: Jednym z nich był Nowy Jork, | drugim Hartford.
00:28:39: I wybrales Hartford. | Właśnie.
00:28:43: Emily, jest jeszcze pieczeń? | Hartford posiada...
00:28:45: wszystkie zalety dużego miasta, | takiego jak Nowy Jork,
00:28:47: tyle że nie trzeba mieszkać w Nowym Jorku.
00:28:50: Nie mogłem tego odrzucić.
00:28:51: Przyniosę pieczeń dla taty. | Leta przyniesie.
00:28:54: Och, ale tak jest bardziej osobiście.
00:28:57: Wracaj szybko.
00:28:58: Muszę się dowiedzieć | co jest tak nęcącego w Stars Hollow,
00:29:01: tak dużo o nim słyszałem.
00:29:03: Miłe, miłe i miłe.
00:29:09: Jaką książkę zabrałaś? | Słucham?
00:29:11: No daj spokój,zawsze masz ze sobą jakąś książkę | i tak się zastanawiam,
00:29:14: jaka książka pasuje do trzymiesięcznej rocznicy?
00:29:16: Właściwie to wzięłam New Yorkera.
00:29:18: Gazeta. Poważnie? | Temat fikcji.
00:29:23: Mieszkańcy Stars Hollow | i nasi drodzy przyjaciele.
00:29:27: To dla mnie wielka przyjemność
00:29:32: już po raz trzydziesty drugi przewodniczyć
00:29:35: temu dorocznemu świętu
00:29:40: Wiele prawdziwych miłości | narodziło się w miejscu,
00:29:43: w którym właśnie stoję.
00:29:46: I nie wstydzę się przyznać,
00:29:49: że na tym właśnie festiwalu, tuż przy tej altance...
00:29:53: poznałem moją prawdziwą miłość,
00:29:56: pannę Dore Braythwait.
00:29:59: Jesteśmy małżeństwem od 43 lat,
00:30:02: a wszystko zaczęło się właśnie tu.
00:30:06: Poproś ją żeby pomachała. | Nie mogę.
00:30:09: Czemu?
00:30:10: Pojechała na Bingo w Bridgeport.
00:30:14: A teraz moi mili...
00:30:16: dołączcie do mnie przy rozpalaniu ogniska.
00:30:19: Ok, pokaż mi teraz te niespodziankę.
00:30:22: Ale myślałem ze chcesz zobaczyć rozpalanie ogniska. | Och chcę.
00:30:25: Ale burmistrz Porter powiedział, że teraz. . . | Uwierz, trochę to potrwa.
00:30:28: Mamy mnóstwo czasu zanim się przygotują.
00:30:31: Nie, nie mam ich.
00:30:33: Cholera, co rok to samo. | Lenny był za to odpowiedzialny.
00:30:37: Och na miłość Boską. Czy ktoś ma zapałki?
00:30:40: O mój Boże.
00:30:42: To naprawdę fascynujące.
00:30:43: Właśnie widzę. Powiedz coś więcej.
00:30:46: Właśnie jesteśmy w trakcie opracowania modelu,
00:30:49: który dokładnie powie nam, kiedy kto umrze.
00:30:52: Richard, może cię to zainteresować.
00:30:53: No cóż, | nigdy nie byłem za pracą z komputerami, Chase.
00:30:56: Wolę kontakt z klientem.
00:30:58: Ale ten program pozwoli ci | sprzedać mu lepszy produkt.
00:31:01: To naprawdę interesujące. | Och tak.
00:31:04: Jeśli chcesz, | możesz odpowiedzieć mi na parę pytań,
00:31:06: a ja dokładnie wskażę | dzień twojej śmierci.
00:31:09: Boże.
00:31:10: Śmiało. Pytaj.
00:31:13: Chyba podziękuję.
00:31:15: Nie nie, Lorelai!
00:31:16: Musiałbym wprowadzić dane do komputera, | żeby poznać odpowiedź.
00:31:20: Nie jestem jak Kreskin!
00:31:27: No cóż, Chase, | może pójdziesz z Lorelai do salonu na brandy,
00:31:31: a ja pomogę Lecie sprzątać.
00:31:33: Co zrobisz?
00:31:34: Wspaniale. Idziemy?
00:31:38: Jasne. Tylko...
00:31:41: pójdę upudrować sobie...coś.
00:31:43: Ale zaraz wrócę | i spotkamy się w salonie.
00:31:45: Będę czekał. | Super.
00:32:11: Lorelai, twoja matka pyta czy. . .
00:32:15: Cześć tatusiu.
00:32:17: Dobra, wiem, że to złe.
00:32:20: I wiem że pewnie teraz przypominają ci się | najgorsze fragmenty z mojego dzieciństwa.
00:32:24: Ale widzisz, bardzo mi przykro, | że pokłóciliśmy się tydzień temu
00:32:26: i bardzo mi przykro, | że tak na mnie zawiodłeś,
00:32:28: bardzo bym chciała to naprawić,
00:32:30: ale to pewnie niemożliwe | i potrafię się z tym pogodzić,
00:32:33: bo teraz już jestem dorosła | i dumna z tego, kim się stałam
00:32:36: Ale błagam, błagam, | nie każ mi tam wracać,
00:32:39: bo ten facet jest nudny.
00:32:44: Emily, tu jej nie ma!
00:32:47: Dziękuję tatusiu.
00:33:02: Jesteśmy na miejscu. | Gdzie?
00:33:03: No chodź. | Dean, co to jest?
00:33:05: Ok. Widziałaś Christine? | Tak.
00:33:08: To nic podobnego. Chodź.
00:33:15: Zabrałeś mnie do Bejrutu? | To złomowisko.
00:33:19: Ach. A jest tak podobne do Bejrutu.
00:33:23: Ok. To tu.
00:33:26: To samochód. | Tak?
00:33:28: To znaczy to będzie samochód. | Kiedy dorośnie?
00:33:30: Kiedy go złożę. | Co?
00:33:33: Jest twój. | Jak to jest mój?
00:33:36: Tak, że składam go kawałek | po kawałku dla ciebie.
00:33:39: Nie. | Tak. Zacząłem od nadwozia.
00:33:42: Siedzenia i przednią szybę | przywieziono wczoraj.
00:33:44: Składasz mi samochód? | Tak, trochę to potrwa,
00:33:47: ale kiedy skończę, | będzie wspaniały.
00:33:48: Składasz mi samochód? | Zgadza się.
00:33:53: Składam ci samochód.
00:33:55: To szaleństwo. | Czemu to robisz?
00:33:58: No nie wiem. | Bo jeszcze żadnego nie masz.
00:34:00: Zupełnie zwariowałeś.
00:34:03: Jak to? | Nie chcę żebyś traciła czas w autobusach.
00:34:05: To bardzo cenny czas, | przez który moglibyśmy spierać się...
00:34:09: o twoja obsesje | na punkcie dziwnych rosyjskich pisarzy.
00:34:11: Nie mogę w to uwierzyć.
00:34:14: Podoba ci się?
00:34:15: Czy mi się podoba? Żartujesz?
00:34:24: Uznam to za tak. | Lepiej uznaj chłopaczku.
00:34:27: Chodź, wsiadamy.
00:34:31: Naprawię to. | Nie. Tak mi się podoba.
00:34:45: To niesamowite. | Cieszę się, że ci się podoba.
00:34:48: Nie miałam pojęcia, | że trzy miesiące to rocznica samochodowa.
00:34:51: Na czwarty miesiąc dostaniesz samolot.
00:34:53: Rany, związki naprawdę się zmieniły | odkąd byłam dzieckiem.
00:35:01: Właśnie przeżywam jedną z tych chwil.
00:35:03: Jakich chwil?
00:35:06: Jedną z tych, | kiedy wszystko jest tak piękne i wspaniałe,
00:35:10: że prawie czuję się smutna, | bo nic nigdy nie będzie już tak piękne.
00:35:16: Więc cię przygnębiłem.
00:35:19: Tak.
00:35:21: Jesteś bardzo dziwna. | A ty wspaniały.
00:35:40: Rory? | Tak?
00:35:44: Kocham cię.
00:35:53: Słyszałaś?
00:35:57: Więc powiedz coś.
00:36:04: Kocham ten samochód.
00:36:07: I to tyle? | Nie. Ja tylko...
00:36:11: jestem zaskoczona, nie spodziewałam się...
00:36:13: Nie kochasz mnie?
00:36:15: Nie, tylko muszę | o tym chwilkę pomyśleć.
00:36:17: O czym pomyśleć?
00:36:19: No, powiedzenie, | że cię kocham to bardzo trudna rzecz.
00:36:22: Mi się udało. | I dobrze ci poszło.
00:36:25: Co to ma do cholery znaczyć?
00:36:27: Przepraszam. Proszę.
00:36:29: To było dla mnie wielkim zaskoczeniem.
00:36:32: Cała ta kolacja, samochód, a potem to...
00:36:35: Potrzebuję chwili do namysłu. | O tym się nie myśli Rory.
00:36:38: To się czuje albo nie.
00:36:41: Proszę, nie złość się.
00:36:42: Dlaczego? Bo mówię że cię kocham, | a ty chcesz o tym pomyśleć?
00:36:46: Idź do domu i przedyskutuj to ze swoją mamą. | Zrób sobie listę za i przeciw.
00:36:50: To nie fair.
00:36:53: Przepraszam.
00:36:55: Jestem kretynem. | Nie wiem, co sobie wyobrażałem.
00:37:00: Dean. Proszę, | to nie jest dla mnie takie łatwe.
00:37:03: Powiedzenie, | że się kogoś kocha wiele znaczy.
00:37:07: Spójrz na to z mojego punktu widzenia. | Bo widzisz, moja mama i nasze życie.
00:37:12: Ona powiedziała mojemu ojcu, że go kocha a potem...
00:37:14: Od tego nie zachodzi się w ciążę.
00:37:16: Wiem.
00:37:18: Tylko dziwnie się czuję. Muszę...
00:37:22: To naprawdę ważna sprawa.
00:37:25: Dobra, chodź. | Dean, proszę, nie złość się.
00:37:29: Zabiorę cię do domu.
00:37:30: Dean, dzisiejszy wieczór był wspaniały. | Idealny.
00:37:34: Proszę, przysięgam, potrzebuje chwili żeby... | Jasne
00:37:37: Nieważne, dobra? Chodź.
00:38:17: Sookie? | Tak Jackson?
00:38:20: Wiesz o czym teraz myślę?
00:38:22: O tym jak przypiekałam | nad kuchenka czerwoną paprykę
00:38:25: i spaliłam sobie brwi?
00:38:26: Nie. | To dobrze.
00:38:29: Myślę tylko, jak tu jest miło.
00:38:32: Ja też.
00:38:52: Jakieś dobre? | Och tak, tak,
00:38:54: ognisko zmienia ludzi.
00:38:57: No wiesz, sprawia, że są szczęśliwsi, | wolni, znikają ich problemy.
00:39:00: To chyba nie ognisko, tylko ten poncz.
00:39:04: Och tak, jest niezły.
00:39:08: Ok, powiesz mi kiedyś co tu robisz?
00:39:11: Zmieniam film w aparacie.
00:39:12: Rachel. | No co?
00:39:15: Mówiłam ci, | byłam na lotnisku a teraz jestem tu.
00:39:17: Och jasne, skoro tak twierdzisz.
00:39:20: Popraw mnie jeśli się mylę, | ale nie wydajesz się szczęśliwy, że mnie widzisz.
00:39:23: Popraw mnie jeśli się mylę, ale masz tendencje | do pokazywania się i znikania, całkiem nagle.
00:39:28: Jedna z twoich najbardziej uroczych cech.
00:39:30: Więc nie cieszysz się, że mnie widzisz?
00:39:35: Luke, nie wiem, co tu robię. | Po prostu mi ciebie brakowało.
00:39:39: Chciałam cię zobaczyć.
00:39:42: Nie wiem, co mam jeszcze powiedzieć.
00:39:45: Mi też ciebie brakowało.
00:39:50: Więc skoro już jesteśmy tacy szczerzy...
00:39:53: o co chodzi z tą Lorelai?
00:39:54: O co ci chodzi? | Chodzi mi o Lorelai...
00:39:56: tę, która prowadzi hotel, | tę, o której absolutnie nic mi nie mówisz
00:40:00: i bardzo starannie pomijasz każdą historię, | anegdotę czy plotkę w mieście.
00:40:04: Z Lorelai o nic nie chodzi. Jesteśmy przyjaciółmi. | Na razie?
00:40:07: Tak. | A kiedyś?
00:40:11: No, Lorelai jest...
00:40:14: ona jest po prostu...
00:40:17: Sam nie wiem.
00:40:21: Ale cieszę się, że cię widzę.
00:40:24: To dobrze.
00:40:26: Pójdę po poncz. Chcesz może?
00:40:28: To cię zabije.
00:40:31: Och Luke, | niektóre rzeczy nigdy się nie zmieniają.
00:40:53: Hej. | Cholera, gdzie są strażacy kiedy ich potrzeba?
00:40:56: Hej, nie miałaś być w Hartford?
00:40:57: Miałam. | Co się stało?
00:40:58: Uciekłam przez okno.
00:41:00: Właśnie. Nie jesteś ciekaw czemu? | Nie.
00:41:03: I właśnie to w tobie kocham.
00:41:05: Hej, jak długo tu jesteś? | Chwilkę.
00:41:07: Widziałaś jak Harry i Taylor się bili?
00:41:11: Nie! Przegapiłam to? Jestem beznadziejna! | Niezłe to było.
00:41:16: A gdzie Rachel?
00:41:17: Och, uzależnia się od ponczu.
00:41:21: Boże, nawet dobre dziewczynki | nie są bezpieczne.
00:41:23: Tak. Biega tu ciągle | i robi masę zdjęć.
00:41:26: Dobrze się bawi. | Chyba tak. Mam nadzieję.
00:41:32: Więc co z wami?
00:41:35: Co z nami? No zobaczmy.
00:41:38: Co to ma znaczyć?
00:41:40: No wiesz, takie, co się miedzy wami...| Wiem o co ci chodziło.
00:41:43: Ok, ale powtarzasz to tysiące razy. | Zastanawiam się.
00:41:46: Coś wolno ci to idzie. | Gdyby szło mi szybko, nie musiałbym się zastanawiać.
00:41:49: Zastanawianie się jest wolne z natury.
00:41:51: No dobra, dobra.
00:41:55: Zostanie tu? | Nie wiem.
00:41:58: A chcesz tego? | Nie wiem.
00:42:02: Ona wydaje się cię bardzo lubić. | Wiem
00:42:04: Ale nie jest zbyt stała.
00:42:07: Ale jest tu. | Tak.
00:42:10: No nie wiem. Dużo czasu spędza się na myśleniu, | no wiesz, to dobrze czy źle,
00:42:14: powinienem zrobić tak czy inaczej.
00:42:16: Czasami trzeba zaryzykować. | Co złego może się zdarzyć?
00:42:19: Już wcześniej wyjeżdżała i przeżyłem to.
00:42:22: Może to teraz.
00:42:25: To wspaniale. | Tak?
00:42:28: Dzięki. | Nie ma za co.
00:42:35: Zobaczę co z Rachel. | To miłe.
00:42:39: Co?
00:42:40: Mieć kogoś kto sprawdza, | co z tobą. To miłe.
00:42:43: Tak. Chyba że jest kompletnie pijana | i wymiotuje.
00:42:47: To i tak miłe.
00:42:49: Do zobaczenia jutro? | Jutro.
00:43:22: Cześć, dodzwoniłeś się do Maxa Mediny.
00:43:24: Nie ma mnie w domu, | więc zostaw wiadomość po sygnale...
00:43:26: a ja oddzwonię. Dzięki.
00:43:31: Rory? | Właśnie zerwaliśmy.