r
2.4. Grupowe formy organizacji pracy
1
Tworzenie grup roboczych jest najwyższą formą wzbogacania treści pracy. Łączy w sobie poprzednio wymieniane: rotację, rozszerzanie i wzbogacanie pracy. Tworzenie grup polega na powoływaniu do realizacji zadań małych zespołów, dla których istotną rolę odgrywają więzi interpersonalne, stosunki emocjonalne, integracja oraz udział w zarządzaniu.
Najważniejsze cechy grup roboczych (małych zespołów) to:
t-j- niewielka liczba członków zespołu (5 — 20 osób), t-j- zwiększony zakres uprawnień (określony stopień autonomii), rz zmieniony w stosunku do dotychczasowego status kierownika zespołu tzw. partnerstwo,
kt dobrowolne uczestnictwo w zespole, r- wyraźna odrębność techniczno-produkcyjna, wyodrębniona ewidencja księgowa grupy, eo- zakres i ogólne warunki działalności zespołu określone umową.
Ze względu na motywację do działań najważniejszą cechą są uprawnienia, które gwarantują członkom grup możliwość działania w określony sposób, możliwość podejmowania decyzji, wypełniania określonych ról. Uprawnienia stanowią wyraz zaufania kierownictwa do umiejętności, zdolności, kwalifikacji pracownika.
Grupa może uzyskać prawo do:
*3- udziału w formowaniu dla nich zadań i określania ich wielkości, kt podziału zadania ogólnego grupy na zadania cząstkowe, kt rozdziału zadań cząstkowych między członków z możliwością doraźnych zmian,
kt ustalania metody i sposobu realizacji zadań, kt kształtowania czasu pracy, tempa jej przebiegu, czasu przerw, kt kontroli dyscypliny pracy, podejmowania decyzji (czy i kiedy członek grupy może opuścić stanowisko w godzinach pracy), kt kontroli jakości wykonania prac cząstkowych i wyrobów gotowych grupy (samokontroli),
kt ustalenia zasad podziału wynagrodzenia zasadniczego i dodatkowego grupy między jej członków, kt wpływu na zmiany w składzie grupy,
kt wyboru kierownika, lidera czy reprezentanta grupy na zewnątrz.
Cedowanie uprawnień na członków zespołu jest czynnikiem sprzyjającym ukształtowaniu przekonania ich o tym, że ich sukcesy i niepowodzenia
55