Zarz Ryz Finans R07 9

7. Zastosowanie kontraktów forward do zarządzania ryzykiem cenowym 209

AV

Ilustracja 7.3. Ekspozycja sprzedawcy kontraktu forward

Jednak nasza instytucja finansowa mogła osiągnąć ten sam rezultat, posługując się bilansem. W rozdziale 6 opisaliśmy, w jaki sposób można syntetycznie stworzyć długą pozycję forward na rynku walutowym, zaciągając pożyczkę w dolarach, kupując marki na rynku natychmiastowym i inwestując aktywa finansowe denominowane w markach. W kontekście rynków finansowych, na których przeprowadzano by te transakcje, bilans instytucji wyglądałby następująco:

Aktywa	Pasywa
Jednoroczny euromarkowy depozyt w kwocie 10 000 000 DEM na 3,70%	Jednoroczny eurodolarowy depozyt w kwocie 6 183 000 USD na 3,70%

Skoro firmy mogą wykorzystywać swój bilans do zarządzania ryzykiem, to dlaczego korzystają z rynku forward? Jednym z powodów jest ryzyko kredytowe. Firma wykorzystująca bilans do zarządzania ryzykiem musi przyjąć na siebie ryzyko kredytowe instytucji lub osoby prywatnej, której pożycza marki, czyli u której składa depozyt euromarkowy. W ten sposób osoba prywatna, składająca depozyt eurodolarowy w danej instytucji, akceptuje jej ryzyko kredytowe.

Kontrakt forward nie eliminuje ryzyka kredytowego tkwiącego w zabezpieczeniu opartym na wykorzystaniu bilansu, jednak w znacznym stopniu je ogranicza, gdyż w ramach kontraktu nie są składane żadne depozyty. W wypadku kontraktu forward kwota narażona na działanie ryzyka zależy od stopnia odchylenia cen natychmiastowych od ceny forward zawartej w kontrakcie. Jeżeli ceny natychmiastowe zachowują się w sposób przewidziany cenami forward w momencie zawierania kontraktu, to z kontraktem forward nie wiąże się żadne ryzyko kredytowe. W miarę wzrostu zmienności cen natychmiastowych i coraz większego ich odchylenia od ceny forward, ryzyko kredytowe rośnie.