7. Zastosowanie kontraktów forward do zarządzania ryzykiem cenowym 227
7. Zastosowanie kontraktów forward do zarządzania ryzykiem cenowym 227
d +
r y« =
30 42/
1,0345
łań, czyli techniczną realizację zamysłu George’a. George chce sobie dziś zagwarantować poziom pewnej stopy procentowej za trzy lata. Innymi słowy, za trzy lata chce zapłacić sześciomiesięczną stawkę LIBOR i uzyskać w zamian pewną zagwarantowaną stopę procentową. Jaka będzie sześciomiesięczna stopa procentowa za trzy lata? George musi namówić banki, aby zawarły z nim kontrakt FRA o takim właśnie okresie trwania.
Ponieważ stopy procentowe forward o tak długim terminie (sześciomiesięczna stopa za trzy lata) nie są raczej kwotowa-ne w systemie Reuters, interesującą nas stopę forward można obliczyć, korzystając z krzywej stóp na rynku natychmiastowym. Oto jak kształtowała się krzywa stóp na natychmiastowym rynku depozytów eurodolarowych:
Stopy dochodu
6 miesięcy |
3,60% |
12 miesięcy |
4,00% |
18 miesięcy |
4,40% |
24 miesiące |
4,70% |
30 miesięcy |
5,00% |
36 miesięcy |
5,25% |
42 miesiące |
5,50% |
Korzystając z tych danych, George obliczył, że implikowana sześciomiesięczna stopa procentowa będzie za 36 miesięcy LR J równa:
(1+0KJ’(1 + 36R42)* = (l + nR42F (1,0525)^(1 + = (1,055)3-5
1,2061
1,1659
3^= (1,0345)2- 1 = 7,01%
George skontaktował się następnie z obsługującymi go bankami i spowodował, że zawarły z nim kontrakt forward, który w żargonie rynku FRA oznacza się jako kontrakt 36 v 42. George zdawał sobie sprawę z faktu, że kontrakt FRA o tak długim terminie nie jest kontraktem standardowym i w związku z tym będzie musiał najprawdopodobniej poświęcić 5 do 10 punktów bazowych, aby zawrzeć umowę.
Dysponując tym kontraktem FRA, George mógł sobie zagwarantować premię implikowaną w przebiegu krzywej stóp procentowych dla instrumentu sześciomiesięcznego, którego właścicielem będzie za trzy lata. W ten sam sposób mógł zagwarantować sobie premię dla pozostałych pięciu terminów zmiany cen składników jego portfela.
Dla każdego z okresów sześciomiesięcznych George’owi potrzebny jest jeden kontrakt FRA. Tak więc George potrzebuje szeregu kontraktów FRA, po jednym dla każdego z terminów „rolowania” instrumentów:
z 6 miesięcy na 12 miesięcy, z 12 miesięcy na 18 miesięcy, z 18 miesięcy na 24 miesiące, z 24 miesięcy na 30 miesięcy, z 36 miesięcy na 42 miesiące.
George musiał zastosować tę samą metodę obliczania stóp forward dla każdego z pozostałych okresów sześciomiesięcznych, stworzyć z nich pakiet i ustalić ze swymi bankami cenę serii kontraktów FRA***.
George mógł powiadomić swego szefa o pełnym sukcesie. Nie tracąc płynności, uzyskał wyższą stopę dochodu dzięki posłużeniu się serią kontraktów FRA.