Zarz Ryz Finans R07"1

7. Zastosowanie kontraktów forward do zarządzania ryzykiem cenowym 221

W tym czasie dolar jeszcze bardziej zyska! na wartości względem marki niemieckiej i wszyscy patrzyli na dyrektora finansowego jak na geniusza, który, wiedząc co robi, celowo zwlekał z zabezpieczeniem, zwiększając w ten sposób marżę zysku firmy. Dyrektor generalny był zadowolony. Jednak tuż przed tym, jak dyrektor finansowy miał iść na urlop, naczelny zaczął zadawać mu pytania: „Jak myślisz, w którą stronę pójdzie teraz dolar? Może już czas, aby zrealizować zyski?”.

Przykład 7.4

Marki, funty, dolary i krzywe stóp procentowych

Pod koniec lat 80. Jim Davis, zarządzający portfelem opartym na walucie amerykańskiej, postanowił zająć krótką pozycję w dolarach i długą w markach. Jednak upodobał sobie również instrumenty długoterminowe, gdyż spodziewał się globalnego spadku długoterminowych stóp procentowych.

Chciał zająć długą pozycję w obligacjach denominowanych w markach, lecz jednocześnie chciał wywindować stopę dochodu powyżej stopy oferowanej przez te obligacje i nie być narażonym na działanie ryzyka kursu funta do dolara.

Na początku 1988 r. dostrzegł swą szansę: oto kiedy między Margaret That-cher a-Nigelem Lawsonem doszło do publicznego sporu na temat polityki monetarnej państwa, a kurs DEM/GBP został uwolniony, Jim przystąpi! do działania. Natychmiast zatelefonował do Dianę Johnson, zajmującej się obrotem instrumentami finansowymi w londyńskim oddziale jednej z największych amerykańskich firm dealerskich.

Jim: Chcę zająć długą pozycję w markach, ale nie chcę się narażać na ryzyko związane z brytyjskimi obligacjami skarbowymi.

Dianę: Dobrze. Oto, co proponuję: (1) Kup marki na rynku natychmiastowym, plącąc dolarami. (2) Kup dziesięcioletnie obligacje niemieckie dające 6,04% rocznie. (3) Zawrzyj jednoroczny kontrakt forward GBP/DEM, zyskując premię w postaci dodatkowych 6%. Zachowaj kontrakt przez dwa miesiące, a potem wychodź z niego. Zarobisz, jeżeli marka umocni się względem dolara, jeżeli kurs funta umocni się względem marki lub jeżeli spadnie oprocentowanie obligacji niemieckich. W ten sposób masz „narzędzie arbitrażu krzywej stóp procentowych”.

Jim: Co to znaczy?

Dianę: Przypatrz się kształtom tych trzech krzywych. Krzywa funta jest płaska do 10 lat, a stopa dziesięcioletnich obligacji skarbowych wynosi jakieś 10%. Jednoroczne są mniej więcej tak samo oprocentowane. Natomiast niemieckie obligacje dziesięcioletnie dają 6%, podczas gdy stopa obligacji rocznych wynosi 3,5%.

Jim: To może powinienem zmienić zdanie o ryzyku brytyjskich stóp procentowych i kupić obligacje brytyjskie?