Zarz Ryz Finans R09'1

9. Zastosowanie kontraktów futures do zarządzania ryzykiem cenowym 271

Przykład 9.3

Zabezpieczenie seryjne

Dyrektor finansowy firmy Beta Manufac-turing też musi uporać się z problemem niepewności co do przyszłego poziomu kosztów zadłużenia. Podobnie jak Ajax, firma Beta korzysta z trzymiesięcznej pożyczki, której oprocentowanie jest uzależnione od poziomu trzymiesięcznej stopy LIBOR. Jednak w przeciwieństwie do firmy Ajax, Beta zaciąga pożyczkę nie jeden, lecz kilka razy w ciągu roku. 2 stycznia dyrektor finansowy firmy opracował taki oto plan zaciągania pożyczek w 1994 r.:

1 marca    15 min    USD

1 czerwca    45 min    USD

1 września    20 min    USD

1 grudnia    10 min    USD

Aby zabezpieczyć firmę przed skutkami narażenia na ryzyko zmiany trzymiesięcznej stopy depozytów eurodola-rowych, dyrektor finansowy powinien „sprzedać serię kontraktów futures”. 2 stycznia powinien sprzedać 15 marcowych eurodolarowych kontraktów futures, 45 kontraktów czerwcowych, 20 kontraktów wrześniowych oraz 10 kontraktów grudniowych.

1 marca firma Beta powinna zamknąć zabezpieczenie związane z pierwszą pożyczką, kupując 15 kontraktów marcowych. Podobnie 1 czerwca firma powinna kupić 45 kontraktów czerwcowych, 1 września - 20 kontraktów wrześniowych oraz 1 grudnia - 10 kontraktów wrześniowych. Jak pokazał przykład 9.2, efektywność zabezpieczenia będzie zależała od wielkości bazy występującej w dniach zamykania poszczególnych pozycji zabezpieczających.

Wprawdzie zabezpieczenie rolowane może - w niektórych sytuacjach - dać takie same , jak zabezpieczenie seryjne (zob. przykład 9.4), to jednak w innych sytuacjach zabezpieczenie rolowane pozwala osiągnąć efekty niemożliwe do uzyskania za pomocą zabezpieczenia seryjnego. Łącząc kontrakty futures „w stosy”, można je wykorzystać do zabezpieczania ryzyka, którego okres trwania wykracza poza termin wykonania najbardziej odległego kontraktu futures. Jednak takie podejście do zabezpieczenia i kontraktów terminowych ma pewne wady ¹. Po pierwsze, w wypadku rolowania konieczny jest zakup i sprzedaż większej liczby kontraktów, co podnosi koszty transakcyjne zabezpieczenia. Po drugie, kursy kontraktów futures nie będących jeszcze przedmiotem obrotu wcale nie są pewne, co stanowi dodatkowe źródło ryzyka bazy.

1

Drabenstott, McDonley (1984).