Beskid Mały. 133
wódzią nieprzejrzanych lasów, a choć one obecnie znacznie przetrzebione, przecież są jeszcze potężne przestrzenią i dorodnym wzrostem. Spadają w tę dolinę od południa stoki Kozubnika 568 m., Miherdy 604 m., Kiczory831 m., Przysłopu 853 m., Cisownika 883 m. i Wielkiej Góry 879 m., a od północy dzieli ją od równin długi Gron Bukowski 782 m., Złota Góra 759 m., za którą ciemne grzbiety schodzą w polistą przełęcz Targanicką (Bieskid) 562 m., i po czubie Cygańskiej i śmiało zarysowanej Bukowej łączą się z poprzedniemi na Kocierskiej przełęczy.
Nie wysokie jest tedy otoczenie tej doliny, ale malownicze wielce. Dno doliny jest wąskie i wznosi się miarowo od 300 do przeszło 600 m., wzdłuż potoku idzie dobra droga lasowa; począwszy od prześlicznie położonej leśniczówki, następnych dwóch gajowni i tartaku, aż do Kotlinki i przysiółka Wielkiej Puszczy, wzmaga się malowniczość doliny, aż u końca w Malakowie, popod Kocierską przełęczą, kończy się kotłem, wypełnionym wspaniałym, gonnym „Wysokim Lasem" jodłowym, który w całości, jak stoi, mógłby powędrować na jakąś światową wystawę. Gajownia na polance pod Kocierzem kończy tę romantyczną dolinę, obfitą w całej swej długości w lasy wszelkiego wieku, rodzaju i powabu.
Dorównywa jej romantycznością, a przewyższa ją jeszcze długością (ok. 13 km.) po południowej stronie górotworu ciągnąca się doi i na K o-cierska. Ujęta od północy w pasmo Madohora—Potrójna—Cisownik— Jaworzyna, od południa w pasmo Madohora—Ściszków, które nazwaliśmy Slemieńskiem, biegnie między niemi od wschodu na zachód ok. 10 km., lecz odgrodzona od Soły górą Jaworzyną, skręca wprost na południe i roz-szerzonem ujściem przeciska się w kotlinę Żywiecką. Jej potok, Kocierz, płynie spory kawał w kotlinę i złączywszy się koło Rychwałdu z Lękawką, wpada poza obrębem gór do Soły. W gardziel tej doliny wchodzi też ko-cierski (żywiecko-andrychowski) gościniec, opuszcza ją jednak na Cisowem, w połowie jej długości. Wnętrze kocierskiej doliny mieści w sobie dwie gminy i trzy przysiółki. W zakręconej na południe części leży Kocierz Niżni lub Moszczanicki, dlatego tak zwany, że lasy okolne należą do dworu w Moszczanicy (Kępińskich), w połowie zaś jej długości, w miejscu, gdzie gościniec opuszcza dolinę, leży Kocierz Wyźni czyli Rychwałdzki, bo dwór w Rychwałdzie (Milowskich) ma tu swoje posiadłości lasowe.
Dolina Kocierską, z początku szeroko ujęta we wzgórki, porosłe brze-zinowemi gajami, coraz się^zacieśnia, i wtłacza się w strome zbocza lesiste, urozmaicone odkrywkami, lub wyrwami wśród lasów, a po wysokich pochyłościach czepiają się chaty przysiółka Miasteczko. Oliwkowy potok toczy spokojnie wody po uregulowanem łożyku, jego dopływy mijają ładne mosty