126
Summa teologiczna
doskonałości formy, a forma nie usuwa możności, lecz usuwa ją brak, który jest przeciwny formie. — I podobnie także niedoskonałość naturalnego poznania nie przeciwstawia się doskonałości poznania chwały, nic bowiem nie przeszkadza poznawać coś równocześnie różnemi środkami, jak można poznawać coś równocześnie sposobem prawdopodobnym i dowodzącym. I podobnie może anioł równocześnie poznawać Boga przez istotność Boga, co jest właściwością poznania w chwale, i przez własną istotność, co jest właściwością poznania naturalnego.
Odpowiedź na drugi zarzut Te rzeczy, które należą do szczęśliwości, wystarczają same przez się. Lecz do tego, by zaistniały, wymagają uprzednio rzeczy naturalnych. Żadna bowiem inna szczęśliwość nie istnieje sama przez się, jak tylko szczęśliwość niestworzona.
Odpowiedź na trzeci zarzut. Dwa działania nie mogą równocześnie należeć do jednej możności, chyba, że jedno jest podporządkowane drugiemu. Poznanie zaś i miłość naturalna podporządkowane są poznaniu i miłości chwały. Stąd nic nie przeszkadza, by w aniele istniało równocześnie i poznanie i miłość naturalna, oraz poznanie i miłość chwały.
§ 8. CZY ANIOŁ BŁOGOSŁAWIONY MOŻE GRZESZYĆ.
Do ósmego paragrafu tak przystępujemy:
Zarzut pierwszy. Wydaje się, że anioł błogosławiony może grzeszyć, stan błogosławiony bowiem nie usuwa natury, jak powiedziano (w paragrafie poprzednim). Lecz do pojęcia natury stworzonej należy, by mogła podlegać brakom. Zatem anioł błogosławiony może grzeszyć.
Zarzut drugi. Oprócz tego władze umysłowe odnoszą się do przeciwieństw, jak mówi Filozof (VIII Metaph). Lecz wola anioła błogosławionego nie przestaje być rozumną. Odnosi się zatem do dobrego i złego.
Zarzut trzeci. Oprócz tego należy do wolnej woli, że człowiek może wybrać dobro i zło. Lecz w aniołach błogosławionych nie umniejsza się wolna wola. Zatem mogą grzeszyć.
Lecz przeciwnem jest, co mówi Augustyn XI super Gen. ad Litt., że ta natura, która nie może grzeszyć, jest w świętych aniołach. Zatem święci aniołowie nie mogą grzeszyć.