scandjvutmp1001

Fryderyk Froebel. 13

najwcześniejszych z własnego doświadczenia poznaje on wartość pieszczot i szorstości bliskich mu istot; na sobie samym doświadcza wychowawczego wpływu przyrody, a nadany mu przez ojca kierunek religijno-etyczny zawczasu budzi w nim myśli, przekraczające dziedziną interesu osobistego.

W 10-ym roku życia mały Fryderyk przenosi się do wuja swego, Hoffmana, superintendenta w limie. „Znowu zwrot nagły — mówią pamiętniki: — tam, w rodzinie ojca... surowość — tutaj dobroć i miękkość; tam skrępowanie — tu swoboda". W domu wuja rozpoczyna się okres mniej więcej prawidłowego nauczania. Opiekun oddaje go do szkoły miejskiej; nie poprzestając zaś na programie zakładu, przyjmuje jeszcze nauczycieli prywatnych. Szkoła daje chłopcu rówieśników, przyjemność zabaw wspólnych. Po skończeniu kursu szkolnego i po konfirmacji Froebel wraca do ojca. Niewesołem było osiedlenie się w rodzinie — powrócił nieprzyjazny stosunek macochy do niego, dawano mu jasno do zrozumienia, że jest darmozjadem w domu, a marzenia o dalszem kształceniu się niweczono stanow-czem „nie“. Ustępując naleganiom żony, pastor postanawia wdrożyć syna do życia praktycznego, a spostrzegłszy w nim niezwykłe zdolności do matematyki i zamiłowanie przyrody, zatrzymuje się na leśnictwie. W tym celu oddaje go na naukę do jednego z leśniczych prywatnych, który podejmuje się zaopatrzyć ucznia w ciągu lat dwóch w niezbędne wiadomości zawodowe. Ale zawarcie umowy nie zawsze idzie w parze z jej dotrzymaniem. Tak właśnie było w danym wypadku: wśród nawału zajęć nauczyciel mało czasu poświęcał uczniowi, pozostawiając go przeważnie samemu sobie. Fryderyka uderza bogactwo otaczającej go przyrody. Badanie tego, co widzą oczy, czem się