scandjvutmp2001

Fryderyk Froebel. 29

Tak samo też zapatruje się Froebel na doradzane przez siebie: gry i zajęcia. Przedmioty i zjawiska świata zewnętrznego należy badać z księgi żywej — „aus dem Buche des Schopfers'¹, materjał zabaw jest tylko środkiem odtwarzania obrazów zewnętrznych, samoistnego przekształcania ich, lecz nigdy celem pogadanek i nauk o rzeczach. Jedynie tylko wyobrażenia liczbowe i geometryczne urabia-nemi być mogą na podstawie tych materjałów, ale i te nie wyłącznie, jak przekonywamy się z przykładów, przytoczonych w „Mensćhenerziehung". „Takie zastosowanie materjału zabaw — powiada Froebel — prowadzi: 1) do ćwiczenia zdolności przypominania i odtwarzania rzeczy nabytych w postaci odpowiedniej; w pamięci zmartwychwstają nieraz dawno zapomniane obrazy, odświeżają się, łączą w nowe szeregi (tteien in voller Frische und Yerkettung heruor). 2) Ćwiczy to również zdolność porównywania, bez której odtwarzanie jest wręcz niemożliwe. 3) Prowadzi do dalszych badań i spostrzeżeń, a więc pośrednio dopomaga do wzbogacenia wiadomości i rozwoju zdolności postrzega wczych“.

Jakiż wybrano materjał? najprostszy, ruchomy, ogólnie dostępny: piasek, glinę, papier; klocki drewniane, kształtów najrozmaitszych, znajdują tu rozległe zastosowanie. Są to wszystko dobrzy znajomi naszego dzieciństwa, ale przez wielu rychło zapomniani, naprzód dlatego, że nie mieli poparcia, powtóre zaś dla obfitości zabawek kupnych. Mając na widoku wszystkie dzieci, bez różnicy stanu i położenia towarzyskiego, Froebel żąda przedewszystkiem, aby zabawka była tanią, dalej ma ona odznaczać się pewną trwałością, budowa jej musi powstrzymywać instynkt niszczycielski, zarazem jednak ma ona być podatną