scandjvutmp2601

Fryderyk Froebel. 33

zamek, bramę triumfalną, długą ścianę, ratusz, bramę miejską. „Pogadanka: Kościół jest to wielki gmach; zbierają się tam ludzie, aby śpiewać i modlić się. Tam słuchają oni o Bogu, o tern, co czynił dla nas Zbawiciel, co powiedział nam w imieniu Boga. Do ratusza idzie tata, aby się spytać, czy może wybudować sobie duży dom; skarży się na tego, co go skrzywdził i t. d.“.

Posłuchajmy teraz Froebla, czy istotnie tak nieugiętemi są jego prawidła i jednostajnemi zajęcia. Dar 3-ci Wręczanym bywa dziecku, gdy poczyna ono rozkładać, gatunkować przedmioty — symbolizować je. Podług Froebla, objawy te ukazują się ku końcowi pierwszego roku życia. Nie wiemy, o ile prawdziwą jest ta meta, gdyż nie zdarzało się nam obserwowuć dzieci mniej niż półtorarocznych albo dwuletnich, u których dążenie to występuje wyraźnie. Dając zabawkę po raz pierwszy, Froebel żąda, aby doręczaną ona była jako całość, wymaganie zaś swoje tak uzasadnia: „wrażenie pierwsze winno być wrażeniem porządku (Eindruck der Ordnung): oczekiwanie nowego przedmiotu trzyma w natężeniu uwagę dziecka, stąd wrażenie staje się żywszem i trwalszem. Postępujemy w sposób następujący: „Usunąwszy nieco pokrywki, przewracamy pudełko, pokrywkę wysuwamy, unosimy pudełko, a sześcian jako całość ukazuje się oczom dziecka". Czy należy całej tej manipulacji dokonywać za każdym razem? Froebel nie mówi o tern. O przepisie tym nie mówi on już później. Co do nas, to sądzimy, że w czasie zajęć z wieloma dziećmi, odbywających się pod kierunkiem ogrodniczek, nie zawadzi przestrzegać tego prawidła, a to dla zapobieżenia nieładowi — tern bardziej, że takie wyładowywanie pudełek nie nastręcza trudności dzieciom, uczęszczającym do ogródka, to jest takim, które ukończyły trzy lata.

Metoda wychowania przedszkolnego    3