scandjvutmp3101

Fryderyk Froebel. 43

tworzy (indwiduel), jest czemś nowem, wzbogacającem i rozszerzającem poznanie ogólne. Skoro zaś dziecko jest już gotowym niejako zalążkiem, wychowanie tedy winno się zaczynać od pierwszych dni życia, skierowując stopniowo człowieka ku zgodności pomiędzy światem myśli i uczuć, oraz światem działalności moralnej. Harmonijny rozwój sił jest najpierwszem zadaniem wychowawcy. Rozsądnym doborem zabaw i zajęć przeciwdziała on przewadze takiej lub innej strony życia duchowego — jest jego regulatorem. Wszelka niezgodność (dysharmonja) gorzko da się odczuć w przyszłości; im energiczniej zastosujemy środki zaradcze, tern walka będzie łatwiejszą. Niema oczywiście w życiu ludzkiem ani jednego stopnia, któregoby rozwój prawidłowy nie posiadał pewnej doniosłości. Ale w okresie, o którym tu mowa, kiełkuje związek człowieka ze światem, zakłada się podwalina pojmowania tak otoczenia, jak i siebie samego; stąd to szczególna doniosłość tego okresu. Do kogóż należeć winna rola najgłówniejsza w wychowaniu i kształceniu dziecka w okresie przedszkolnym wogóle, w najpierwszych zaś latach dzieciństwa w szczególności? Do kogo przedewszystkiem zwraca się Froebel z hasłem swem: „Żyjmy dla dzieci naszych ?“ Do rodziny, do matki. Rodzina, jego zdaniem, to najwłaściwsze środowisko wychowania dziecka w najwcześniejszym okresie życia. Jedynie wśród rodziny człowiek tworzy się i rozwija wszechstronnie (ais Familienglied nur wird dem Men-schen móglich allseiłig ein ganzer Mensch zu zuerden). Tylko w rodzinie przejętej miłością i pracą, dążeniem do prawdy i światła, prawidłowo kształtuje się charakter, skłonności i przyzwyczajenia, nadaje się kierunek umysłowi ucznia i woli dziecka, gdyż tylko rodzina zdolną jest do rozległego zastosowania zasady samokształcenia się, samowy-