214
kiemi są we Włoszech i dlatego uwagę mą wstrzymały, a szczegóły z tójże przyczyny tuk wiernie pozostały w pamięci. We Włoszech nadto, gdzie cena kawy i lodów bardzo jest nizka (boby inaczej miejscowi musieli się jój zarzec), a mianowicie w Padwie, tego rodzaju zakład nie może być żadnćj spekulacyi celem. Nic tam wynagrodzenia łożonych kosztów nie obiecuje. Górne apartamenla zwykle zamknięte, na żądanie tylko cudzoziemcom pokazywane bywają, lub w koniec karnawału na składkowe otwierają bale; a te nie co rok się wydarzają. Nie umiano też odpowiedzieć na liczne pytania moje, co mogło dać myśl podobnego tam zakładu ? Gospodarz hotelu mego utrzymywał, że pan Pedrochi chciał jedynie tym sposobem unieśmiertelnić swe imię. Sposób, przyznasz, nowy, ale nieomylny, gdyzby to imię ani mnie ani tobie inaczej zr.anćm nie było.
Między tak rozmaitego rodzaju ciekawościami Padwy, muszę ci wspomnieć o posągu jój naczelnego wodza, z epoki kiedy jeszcze osobnem była państwem, miała swą siłę zbrojną i senat co dowódzców posągami wynagradzał. Posąg ten na głównym placu, przed wejściem kościoła S. Antoniego, ze spiżu na wysokićj marmurowćy podstawie, wyobraża Guatamatty z Narni na koniu, a długim napisem zasługi jego dla kraju wylicza.
Lecz z większą oglądałam ciekawością pałac tak nazwany sprawiedliwości, czyli poprostu ratusz, gdzie główna sala prawdziwie zadziwia wielkością swoją. Na 400 stóp długości, 100 szerokości liczy i tyleż jest wysoką. Sklepienie śmiało rzucone, kilka razy burzy już uległo, i znów naprawione, nie zdaje się ża-anem teraz grozić niebezpieczeństwem. Co do ścian, pokryte są freskami, gdzie wszystko znajdziesz czego żądać można: apostołów, roku pory, znaki zodyalui. rośliny i zwierzęta; między niemi są niektóre sławnego Giotta pędzla, ale dużo yuż uszkodzone. W głębi stoi kolosalny koń z drzewa, na wzór podobno trojańskiego, niewiem na jaki cel zrobiony; pomnik uchodzący za historyka Liwiusz-a, którego Padwa mieni się ojczyzną (lubo on w jej tylko okolicy, w wiosce zwanej Abano się urodził), i kamień zwany kamieniem hańby. Na nim niegdyś siadali tacy co swych długów opłacić nie mogli lub n:e chcieli, i w obec zgromadzonej