159
Batta, gdyż oni byli już ludożercami za czasów Mikołaja Conti Ł) a nawet Marka Polo 2); a jeżeli wyspa Khamni w dawnych arabskich podróży opisach rzeczywiście do wyspy Sumatra się odnosi, to Batta musieli już przed tysiącem lat godność ludzką tak ohydnym występkiem kazić 3). W Afryce podrównikowej znajdujemy również dwa tak nizko upadłe ludy; są to mianowicie na wybrzeżach zachodnich opisani najprzód przed Du Chaillu a potóm przez Burt ona Fan’owie, odznaczający się swym przemysłem żelaznym, tudzież wyższym stopniem umysłowego rozwoju 4), oraz na porzeczu gazelowego Nilu mieszkający Niamniam czyli Sandeh, przewyższający swą kulturą
0 wMe sąsiadów a których ludożeratwo stwierdzonem zostało stanowczo przez Petherick’a i Piaggię. Nakoniec Georg Schwein-furth przyniósł z sobą pierwszy do Europy wiadomość o ich południowych sąsiadach nad rzeką Uelle, . jasnobarwnych Monbuttu, których kultura wryższa śród ludów w pierwotnym stanie nad brzegami Nilu żyjących nadzwyczaj zadziwia a których ludożerstwo żadnej nie podlega wątpliwości. I u nich stwierdziło się dawne doświadczenie, że spożywanie mięsa psiego było pierwszym krokiem do ludożerstwa
1 bywa jego towarzyszem 5). Że w naszem stuleciu nawet Europejczycy nie doznali wstrętu do ludzkiego mięsa, twierdzi Schaafhausen6) któremu jednak pozostawić musimy wszelką rękojmię wiarogodności jego źródeł. Podczas ostatniego oblężenia Messiny miano mięso schwytanych do niewoli żołnierzy na placu Giudecca przedawać, i to mięso Szwajcarów drożej aniżeli Neapolitańczyków.
Z całości tych wszystkich danych wynika, że z wyiątkiem Pa-puanów i mieszkańców Polynezyi ludożerstwo nie rozciąga się nigdzie na całe gromady ludów i występuje tylko pojedynczo w Afryce i Ameryce a w Azyi prawie całkiem nie istnieje, w Europie zaś do za-mierzchłój i niepewnej przeszłości należy. Pogląd, jakoby wszystkie
1) Jego słowa brzmią według jedynie rzetelnego tekstu Poggia, który Fr. Kaufmann na nowo wydał (Indien im 15 Jahrh. Munchen 1863 str. 40) następnie: In ejus insulae, quam dicunt Badhech, parte, antropophagi habitant.
2) lib. III. cap. II.
3) P e s c h e 1. Geschichte der Erdkunde str. 107.
4) Winwood Eeade (Savage Africa. London 1863, str. 161) nazywa lud Fan ludem nadzwyczaj grzecznym i miłym. Według Zuchelli’ego (Missione di Congo XI 1. Yenezia 1712, str. 198) należą i murzyni z Kongo do ludożerców.
Ł) Zeitschr. f. Ethnol. Berlin 1873. T. III, str. 10.
6) Archiv f. Anthrop. 1370. T. IY, str. 247.