WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH608 I

jakkolwiek łamanym arabskim językiem mówią, jednak od Arabów nie pochodzą '). Pomiędzy Nilem a Kordofanem żyją jako pasterze I(a-ba bis ze a po obu brzegach białej rzeki powyżej ujścia niebieskiej lud Hassanieh. Niektórzy uważają oba te ludy za Arabów, chociaż typ ich wskazuje na to, iż do wschodnioafrykańskich Hamitów należą. Lud Ni a mniam czyli Sand eh ma włos prosty, długi, a barwę skóry miedziano-śniadą ²). Być może. iż przyśli Etnologowie zaliczą ich do Hamitów. Do tójże samej wschodnio-afrykańskiej gromady należą jeszcze Dankali (pojed. licz. Danakil), zajmujący najbardziej na południe położone wybrzeża czerwonego morza od strony Afryki aż do Babel Mandeb. Za nimi idzie po części w Abissynii rozrzucony, po części na wschód w głębi kraju całą przestrzeń od 8° półn. szer. do 3° połud. szer. zajmujący lud Galla. Ta nazwa, znacząca tyle co „przybysz,“ nie jest przez nich samych używaną. Oni sami nazywają się Orma, czyli Oroma t. j. „silni, waleczni ludzie^{44 s}), Z wyjątkiem pokoleń południowych występują zawsze wierzchem czy to na koniu, czy na byku, a nawet i kobiety. Z Murzynami nie mają żadnych wspólnych znamion prócz barwy skóry, która jednak właściwej temu plemieniu wstrętnej woni nie posiada ⁴). Prócz tego włos ich długi zwija się w kędziory, brodę mają bujną, rysy twarzy są regularne, przyjemne, niekiedy ostro wykrojone, więcej europejskie niż semickie ⁵). Lud to bitny, mężny, świadomy siebie, szlachetny i surowego obyczaju.

Mniej pewnem jest etnologiczne stanowisko ludu Somali, zajmującego cały wschodni róg Afryki od Bab el Mandeb aż do Dszub nad morzem indyjskim, który pokolenie Gallów ku zachodowi z swych siedzib wyparł. Zgodnie z opisem medszerfińskich Somali przez Guillain’a ⁶) opisuje Otto Kersten ⁷) Somalów Bardery jako lud wwsokiego wzrostu (mężczyźni 1 m. 70 ctm., kobiety 1 m. 60 ctm.) z twarzą smagłą, długawą, brodą zarostem nie pokrytą, wzrokiem przeszywającym i „6—8 cali długą wełniastą peruką z włosów zbitych

^l) Hartmann, I. c. str. 263.

G. Schweinfurtli w Globus. T. XXI, N° 9, str. 131 i 133.‘’

³) Krąp f. Reisen in Ostafrika. T. I, str. 94.

⁴) Otto Kersten, v. d. Deckens Reisen in Ostafrika. T, II, str. 374,

⁵) Richard Brenner w Petermanns Mittheilungan 1868, str 462. ^c) L'Afrique orientale. Paris II Partie. T. I, str. 412 i 413.

') 1. c. T. II, str. 318.

http://rcin.org.pl