scandjvutmp3e01

Fryderyk Froebel. 55

słuchacze. Spójrzcie, jak promienieją im oczy, z jakim okrzykiem zachwytu pędzą oni ku niemu"!

Warunki klimatyczne nie zawsze pozwalają dzieciom przebywać na wolnem powietrzu, na łonie przyrody. Nie należy jednak pozostawiać ich bez zajęcia. Pozbawione najciekawszej dla siebie księgi, z tern większem zajęciem słuchają wziętych z niej opowiadań. Materjałem dodatkowym w czasie dni chłodnych i dżdżystych może być przeginanie papieru, tektury i t. p. tak zwane zajęcia mechaniczne.

Takiem jest życie dziecka zdrowego, taką działalność, przygotowująca do okresu następnego — do szkoły. Z obfitym zasobem wstępuje ono w tę nową fazę życia po nabyciu już najpierwszych początków nauki i sztuki, po osiągnięciu najpierwszych umiejętności; wola jego otrzymała kierunek należyty. Całą te podwalinę przyszłego gmachu otrzymało ono, igrając — w zabawie. „Zabawa — to żywioł, to wyższy stopień rozwoju rozważanego tutaj okresu; źródło wszelkiego dobra w niej się zawiera, z niej wypływa. Dziecko, bawiące się spokojnie, gorliwie, wytrwale, będzie później takim samym gorliwym, wytrwałym, spokojnym pracownikiem. Zabawa dziecka to nie czcza igraszka, ma ona głęboką doniosłość i znaczenie; matko, rozwijaj ją, umacniaj ; ojcze, osłaniaj ją i strzeż". Jakież wychowawcze pierwiastki zabawy odróżnia Froebel w wykładzie powyższym?

1.    Prawie od pierwszego dnia, igrając swobodnie samo i z przedmiotami zewnętrznemi, dziecko wzmacnia organizm i uczy się używać członków, narzędzi zmysłów, rozwijać się.

2.    Wyodrębnia siebie z otoczenia, uświadamia sobie własne siły, jaźń własną doprowadza do samowiedzy.

3.    Zapoznaje się ze światem otaczającym, nabywa najpierwszych wiadomości konkretnych.