0511

478 Wojna: triumfujący geniusz, 1942-1945

sprowadzono z powrotem na Kreml, gdzie Stalin podsunął mu najpierw pierwotną wersję traktatu. Kiedy de Gaulle odparł gniewnie: „Francja została znieważona”, Stalin kazał przynieść poprawiony traktat, który podpisano o 6.30.

Gdy wyniosły Francuz wychodził, Stalin wezwał tłumacza i roześmiał się:

-    Za dużo wiecie. Trzeba was wysłać na Syberię!

De Gaulle odwrócił się po raz ostatni: „Zobaczyłem, że Stalin siedzi samotnie przy stole. Znowu zabrał się do jedzenia”.

Tej zimy wylewny zwycięzca wydał kilka obiadów i bankietów dla Jugosłowian. Był oburzony, kiedy członek jugosłowiańskiego Politbiura, Milo-van Djilas, skarżył się na gwałty i rabunki, jakich dopuszcza się Armia Czerwona. Stalin uważał wszelką krytykę armii za atak pod swoim adresem. Pouczył gniewnie Djilasa, że jego armia przeszła „wśród walk przez tysiące kilometrów zniszczonego kraju” tylko po to, żeby znieważył ją „nie kto inny, jak Djilas! Djilas [...] którego tak dobrze przyjąłem!” Pod nieobecność Djilasa wpadła mu w oko jego żona, Mitra Mitrović, jedna z delegatek, i „proponował toasty, żartował, szydził, płakał”, po czym zaczął ją całować, powtarzając:

-    Pocałuję cię, choćby nawet Jugosłowianie i Djilas mieli mnie oskarżyć o gwałt!

Kiedy Stalin zaprosił do kina kilku Amerykanów, najpierw usiadł pomiędzy nimi, ale później odwrócił się do Kawtaradzego:

-    Chodź tu, chłopcze, usiądź obok mnie!

-    Jakże mógłbym? - wzbraniał się Kawtaradze. - Masz gości.

Stalin machnął ręką i dodał po gruzińsku:

-    Chuj z nimi!

Nowy, 1945 rok Stalin i jego palatyni wraz z generałem Chrulowem powitali całonocnymi rozśpiewanymi i roztańczonymi bachanaliami.⁶