060a

COACHING1 MENTORING W PRAKTYCE

CZĘSC L CELE I EFEKTY

Świadomość występowania terenu

Terenem w tym szczególnym rozumieniu jest wszystko, czego doświadczamy na zewnątrz siebie, a zatem bodźce i ich źródła, inni ludzie, ich komunikaty, przedmioty i świat natury, słowem wszystko, co stanowi tak zwaną rzeczywistość. Kiedy mówię o świadomości występowania terenu, mam na myśli aktywną refleksję nad tym, że jesteśmy otoczeni tysiącami bodźców, które wpływają na nasze zachowania, nastrój, a tym samym przebieg relacji, a także jej percepcje.

Mając aktywną drugą uwagę, jestem świadom sygnałów różnego opisu terenu (a tym samym odmienność map]. To coś więcej niż tylko stwierdzenie, że ludzie są różni, to świadomość, że różnie odbierają, przetwarzają i interpretują te same bodźce [np. ktoś patrząc i słuchając, jak wielki kafar w'bija pal w ziemię, powie: co za potworny hałas i jaki straszny kurz, kiedy oni wreszcie przestaną, ktoś inny natomiast: jakie wspaniałe urządzenie, cud technologii, jak znakomicie zostało skonstruowane].

Świadomość występowania różnych pól

Pole relacji to cała sieć komunikacyjna, która wwstępuje pomiędzy osobami będącymi w kontakcie. To umiejętność dostrzegania i reagowania na zjawiska, poprzez które uczestnicy relacji wpływają na siebie. Wzajemne oddziaływanie zachodzi na poziomie świadomym [odbieram gesty, uśmiechy, słowa drugiej osoby i dokonuję ich błyskawicznej interpretacji, reaguję na nic, odwzajemniam je, unikam ich lub atakuje]. Zachodzi również na poziomie nieświadomym. Dociera do mnie więcej informacji, niż jestem w stanie aktywnie przetworzyć. Oba obszary stają się możliwe do zrozumienia oraz interpretacji zarówno w sposób świadomy i jawny, jak i nieświadomy i nierzadko skrywany w relacji.

Na przykład: rozmówca obawia się opinii drugiej osoby', dlatego ukrywa swój lęk i niepewność to uczucie jest niedostępne świadomej percepcji, jednak wpływa na relację. Uczestnik relacji może jednak o sobie powiedzieć: jestem świadom, że w podobnej sytuacji różnie reaguję na różnych ludzi i oni na mnie, a tym samym tworzymy różne pola relacji, czyli różne związki.

Sytuacja przestrzenna to świadomie lub przypadkowo współtowarzyszące relacji rekwizyty, sygnały, przedmioty i wszelkie bodźce płynące z otoczenia. Inaczej potoczy się rozmowa z tą samą osobą na przykład na temat wspólnych planów na weekend, spędzenia czasu nad wodą. przy w^rspólny^rm gril-lowaniu, gdy będziemy rozmawiali w tłoku w czasie jazdy autobusem, inaczej w czasie porannej kawy wypitej w ogródku ulubionej kawiarni, inaczej gdy wspomniany kafar będzie uderzał rytmicznie w ziemię opodal. Do sytuacji przestrzennej zaliczymy również ustawienie mebli, aranżację biura, mieszkania, miejsca spotkań. Odmawiam konsekwentnie odbywania sesji coachingowych w pomieszczeniach bez okien, nierzadkich w biurowcach korporacyjnych. Ten ważny element sytuacji przestrzennej potęguje wrażenie zamknięcia, niekiedy optycznie przytłacza oraz izoluje, niemal uniemożliwia budowanie wizualizacji przez klienta i asocjowanie się z pozytywnymi i obrazami. W bunkrze nieświadomie zmienia się nam zarówno kinestetyka [pojawia się uczucie ciężaru, zamknięcia, przytłoczenia, kiaustrofb-bii], jak i modalność wizualna [szaro, smutno, światło jarzeniowe]. Słowem, to ważne, czy prowadzisz coaching na tarasie z widokiem na Barcelonę w czasie zachodu słońca; w zamkniętym, dusznym pokoiku korporacyjnym ze sztucznymi światłem; w biurze z przeszklonymi ścianami, do którego co chwila

120