0648

618 Schorowany tygrys, 1949-1953

zjednoczyć kraj przeciwko Ameryce na zewnątrz i jej żydowskim poplecznikom wewnątrz.

Stalin polecił Berii i Malenkowowi zbadać „złą sytuację w MGB”, oskarżając Abakumowa o korupcję, nieudolność i rozwiązłość. Około północy 5 lipca, w „Kąciku”, Stalin zgodził się z sugestią Malenkowa, by mianować czterdziestosiedmioletniego Siemiona Ignatiewa nowym szefem MGB. O 1.00 Abakumow został wezwany i dowiedział się o swoim upadku. O 1.40 zjawił się Riumin, aby odebrać nagrodę: awans na stanowisko wiceministra. Ignatiew, który w 1920 roku służył przez krótki czas w WCzK, był gorliwym biurokratą w okularach, zaprzyjaźnionym z Chruszczowem i Malenkowem. To właśnie Chruszczów określił Ignatiewa jako „delikatnego i rozważnego”, chociaż żydowscy lekarze pewnie by się z nim nie zgodzili. Berii znów nie udało się odzyskać kontroli nad „organami”. Od tej pory Stalin osobiście prowadził sprawę „spisku lekarzy” za pośrednictwem Ignatiewa. Wysłał Malenkowa, aby powiadomił funkcjonariuszy MGB, że mają wykryć „wielką amerykańską siatkę szpiegowską” powiązaną z „syjonistami”.

Następnego dnia, 12 lipca, Abakumow został aresztowany. Zgodnie z tradycją ustanowioną przez poprzednich szefów resortu, jego korupcja doczekała się obszernej dokumentacji: podczas rewizji w jego domach znaleziono 3000 metrów kosztowych tkanin, ubrania, chińską porcelanę, kryształowe wazy - „dosyć, by otworzyć sklep”. Budując sobie mieszkania, Abakumow usunął 16 rodzin, wydał milion rubli, zatrudnił 200 robotników, 6 inżynierów i cały wydział budowlany MGB. Ale upadek potworów pociągał również za sobą zgubę niewinnych: jego młoda żona, z którą miał dwumiesięcznego syna, otrzymała prezenty wartości 70 000 rubli, w tym zabytkowy wiedeński wózek dziecięcy. Została więc aresztowana: losy jej oraz dziecka są nieznane.¹

Abakumow, już nie minister, lecz numer, Obiekt 15, spędził trzy miesiące w wyziębionej celi, przesłuchiwany brutalnie przez „Pigmeja”.

1

Podobnie jak w 1937 roku, terror uderzył najpierw w samo kierownictwo MGB, które zostało aresztowane. Pułkownik Lew Szwarcman, jeden z najokrutniejszych oprawców od końca łat trzydziestych i ekspert od redagowania zeznań, przyznał się do uprawiania seksu nie tylko z synem i córką, lecz także z samym Abakumowem, a także, nocą, kiedy włamał się do ambasady brytyjskiej, z sir Archibaldem Clarkiem Kerrem, co było doniosłym wydarzeniem dyplomatycznym w stosunkach brytyjsko-radzieckich, lecz dziwnym trafem pozostało nie zauważone na dworze św. Jakuba. Szwarcman twierdził, że próbowano go otruć „syjonistyczną zupą” - idea, która sięgała korzeniami niesławnego spisku w Żydowskim Obwodzie Autonomicznym w latach trzydziestych, kiedy to wrogowie zatruli rybę w galarecie Kaganowicza. Ale dostarczył również to, czego chciał Stalin, obciążając Abakumowa jako sympatyka syjonizmu.