klsti347

976

i, MOSZYŃSKI: KULTURA ludowa słowian

łuczywa darniny i ziemi. W r. 1914 widziałem jeszcze czynną smolar-nię na środkowem Polesiu w okolicy jeziora Kniaź.— Dodajmy, że w Ser-bji przechowały się do dni ostatnich niezwykle prymitywne naczynia smolarskie; tak więc smołę wlewają tam do miechów, sporządzanych ze skóry całego zwierzęcia, za pośrednictwem prymitywnego drewnianego lejka, mającego kształt niecki, leżącej na dwu sochach i zaopatrzonej w lejkowate wgłębienie pośrodku; czerpią zaś smołę z jamy i nalewają do wspomnianej niecki zapomocą najzwyklejszej króbki z łubu.

345. Śmolarnia w stanie czynnym. — Piórkowy oryginał tej ryciny nosi datę: „Z natury. S. Zajkowski d: 22/VII, 61"; po stronie odwrotnej inną ręką dopisano ołówkiem „Smolarnia na Polesiu". — Własność Zakładu Etnologicznego Tow. Nauk.

Warsz. (Ze zbiorów po M. Federowskim).

W niektórych okolicach Słowiańszczyzny drzewo, z jakiego ma być pędzona smoła, zostaje w szczególny sposób przygotowane. Tak na północnej Wielkorusi włościanie tamtejsi obdzierali dokoła pnia sosen, przeznaczonych na smołę, korę na wysokość metra, pozostawiając tylko wąski promień, aby soki mogły po nim krążyć i drzewo nie uschło zbyt szybko. Tak okaleczone drzewo stało przez lato na