23 luty 07 (65)

Następnie zapisujemy równanie prędkości punktu S₂, który znajduje się na członie 2 suwaku poruszającym się ruchem płaskim. Ruch suwaka traktujemy jako ruch złożony, gdzie: ruchem unoszenia jest obrotowy ruch prowadnicy i stąd wynika prędkość unoszenia v_B1, natomiast ruchem względnym jest ruch suwaka po prostoliniowej prowadnicy z prędkością względną v_B2B1.

(v_B2) ~ (*Bi) + (v_B2Bi)

(P2.20)

IŚĆ    X AB    II AB

Rozwiązując wykreślnie równanie (P2.20) znajdziemy punkt przecięcia kierunków prędkości (v_B2), oraz prędkości (v_B2B1), tj. punkt b2 (rys. 2.19).

Łącząc biegun planu prędkości n_v z punktem b2 otrzymamy wartość prędkości punktu B₂ i zarazem punktu B₃, który należy do członu 3 ponieważ (v_B2) = (v_B3).

(^vB3)'ky

BC

Na podstawie planu prędkości obliczymy prędkość członu: co₃ =

Równania planu przyspieszeń

Znajdujemy przyspieszenia punktu należącego do członu napędzającego. Przyjmujemy podziałkę k_a i obliczamy długość rysunkową wektora a_B1, tj. (a_B1).

^aB1 ⁼ aB1 -    ' AB

(^aB1)~

^aB1

(P2.21)

Następnie zapisujemy równanie przyspieszenia punktu S₂, który znajduje się na członie 2 (suwak) poruszającym się ruchem płaskim. Ruch tego punktu traktujemy jako ruch złożony. Ruchem unoszenia jest obrotowy ruch prowadnicy. Przyspieszenie unoszenia jest oznaczone a_B1. Natomiast ruchem względnym jest ruch suwaka po prostoliniowej prowadnicy. Przyspieszenie względne jest oznaczone a_B2B1. Ponadto w tym mechanizmie wystąpi przyspieszenie Coriolisa a_B2B1.

(^aB2 )-(^aB2 ) + (^aB2 ) = (^aBl) + ( ^aB2B1 )+(^aB2Bl)

(P2.22)

II BC    1BC II AB    1 AB    IIAB

. _n .    C0₃ BC

gdzie:    (a_B2) = —--,

/ cor \ _ ^2a}1 ■ (^vB2B1) ■ ^kv \^aB2B1>~    u

Uwaga. Przy obliczaniu przyspieszenia Coriolisa zawsze bierzemy pod uwagę prędkość kątową prowadnicy. W tym przypadku jest to co-,.

Rozwiązując wykreślnie równanie (P2.22) otrzymamy punkt przecięcia b2 kierunków przyspieszenia a_B2 i przyspieszenia a_B2B1 (rys. 2.20).

63