CIMG3382

128 ALEKSANDRA WITKOWSKA OSU

Tab. 6. Miracula santci Iacchonls

Grupa społeczna	Liczba osób			%	Miraculum
	mężczyzn| kobiet | ogółem
Duchowieństwo i stan zakonny ^41			41	24,1	XIV-XVI, XX, XXVI-XXXII, XXXIV, XXXV, XXXVII- XLV, XLVj. XLVI-XLIX, LI, LUj
Możni I rycerze	50 i	18	68	40.0	XIV, XV. XVIII, XXI, XXII, XXV, XXVII, XXVIII, XXX-XXXIII, XXXV, XXXVII-XXXIX, XLI-XLIII, XLVII, XLIXj // XIV, XXII, XXV. XXXI, XXXIIL XXXV, XXXVIII,! XXXIX, XLI-XLIII. XLVIl|
Mieszczanie	34	14	48	28,2	XVI. XVII, XIX, XXIII, XXIV, XXVI, XXIX, XXXIII, XXXIV, XL, ■ XLIV-XLVI. XLVIIL XLIX, LI // XIX. XXVI,-XXXIV, XL. XLIV-XLVI, XLVIII, LI
i Chłopi	8 I 4 i 12			1 „ . j XXI, XXV, XLV, XLVj, ’ 1 XLVI // XXI. XLV„ XLVI
Służba		—		—
Nie zidentyfikowani	—	1	i	0,6	XLVIII
	133	37	170	1Ó0	mężczyzn — 78,8% kobiet fH 21,2%

Tab. 7. Miracula sanctae Kingae

Grupa społeczna	Liczba osób			% Miraculum
	mężczyzn	kobiet	ogółem
Duchowieństwo i stan zakonny	1	■ —	1	2,7	X
Możni i rycerze | —		2	2	5,4	I, XII
Mieszczanie	10 | 8		18	48,6	V, IX, XII, XIII, XVIII // V, IX, XIL XIII
Chłopi	9	3	12	32,4	IV, XI, XXI // IV, VI. XV
Służba	—	—	—	— ! | -
1——-1- 1 Nie zidentyfikowani	2	2	4	10,9! X // VIII, X
	| 22	16	37	100	mężczyzn — 59,4% kobiet — 40.6%

W grupie świadków, we wszystkich trzech zbiorach Miracula, zdecydowanie przeważają mężczyźni. Sumaryczny przekrój socjalny 304 świadków znanych nam z zapisek daje następujący obraz:

Miracula	I	n	III	IV	V	VI
Miracula s. Stanislai	26	21	6	28	2	14
Miracula s. Iacchonis	41	68	48	12	-' *	1
Miracula s. Kyngae	1	2	18	12	—	4
' Ogółem = 304	68	91	72	92	2	19

Przejdźmy do interpretacji materiału statystycznego. W świetle powyższych danych tabel szczegółowych i zbiorczych należy stwierdzić:

1° W obydwóch grupach osób występujących w zapiskach w liczbie 471 przeważający odsetek stanowią mężczyźni (66%), przy czym liczba ich znacznie wzrasta w grupie świadków^4#1.

2° Liczba nie dających się bliżej zidentyfikować socjalnie tak spośród uzdrowionych, jak i świadków stanowi zaledwie 8%.

3° Udział przedstawicieli poszczególnych kręgów społecznych występujących w grupie osób uzdrowionych i świadków:

duchowieństwa    i    stanu zakonnego — 20,0%

możnych i rycerzy    —    30,6%

mieszczan    —    22,1%

chłopów    —    a8;i%

służby    —    1,1%

świadczy o dość równomiernym zaangażowaniu wszystkich środowisk społecznych, przy najwyższym odsetku kręgów możnych. Analogiczne proporcje zachodzą w ramach obydwóch grup rozpatrywanych oddzielnie. Wydaje się, iż profil społeczny małopolskich kultów przemawia za ich powszechnością na obszarze, jak wiadomo, zawężonego terytorialnie zasięgu, co z kolei rzucałoby światło na stopień intensywności życia religijnego na tym terenie^4#*.

4° Aktywność poszczególnych grup społecznych natomiast nie we wszystkich kultach przedstawia się jednakowo. Większy lub mniejszy odsetek przedstawicieli jednej grupy, dający się uchwycić poprzez zapiski Miracula, w pewnym stopniu decyduje o właściwym charakterze społecznym danego patronatu.

Dla kultu św. Stanisława najbardziej typowym pozostaje równorzędne występowanie elementu możnowładczego (28.6%) i chłopskiego

*“ W grupie uzdrowionych: mężczyzn — 88. kobiet — 79; w grupie świadków: mężczyzn — 223, kobiet — 81.

" Por. Dziewulski, Jw. s. 183.