DSC00652 (6)

772

LITURGIA GODZIN

z 1971 zostały uwzględnione przy omawianiu poszczególnych części składających się na LG). OWLG podało również inne ujęcie zobowiązania do LG (mandat). Dla Federacji Benedyktynów wydano w 1977 specjalne opracowanie:    Thesaurm

Liturgiae horarum monasticae.

6. Aktualna struktura LG Wezwanie Godzina czytań

Jutrzniu: poranna modlitwa Kościoła

Modlitwa w ciągu dnia: przedpołudniowa, południowa i popołudniowa Nieszpory: wieczorna modlitwa Kościoła Modlitwa na zakończenie dnia, czyli Kompłeta

Na każdą Godzinę składa się hymn, psalmodia, dłuższe lub krótsze czytanie Pisma św., modlitwa na zakończenie.

VIII. Znaczenie LG

Współcześnie podkreśla się silnie antropologiczne znaczenie sprawowania LG (odnalezienie sensu życia i potwierdzenie go, spotkanie z Bogiem, wewnętrzny spokój, odejście od myślenia o sobie itp.). Najważniejsze jest jednak ujęcie teologiczne, które nie przekreśla przesłanek antropologicznych, modlitwa jest bowiem wyrazem bytu człowieka jako animae naturaliter liturgicae.

1.    LG jest uwielbieniem Misterium Paschalnego (misterium Chrystusa) przez Kościół. Układa się ono w rytm budowy kolekty: anakleza, anamneza, prośba, doksologia, forma wiecznościowa (na wieki wieków).

2.    LG jako modlitwa jest wejściem modlącej się wspólnoty w obecność Boga. spotkaniem z Bogiem, który mówi {Deus loąuens).

3.    LG jest wypełnianiem polecenia Chrystusa: „to czyńcie na moją pamiątkę”, oraz polecenia nieustannej modlitwy (Łk 11, 2; 18, 1). Odprawiając LG. wierni realizują kapłaństwo wspólne.

4.    LG jest modlitwą par excellence eklezjalną, o charakterze dialogalnym. Jest uprzywilejowaną ekspresją modlitwy chrześcijańskiej, modlitwą ludzi włączonych przez chrzest w kapłaństwo Chrystusa. Zgromadzenie daje odpowiedź Bogu na Jego działanie i słowo.

5.    Modlitwa jest wypełnianiem tego kapłaństwa. Podmiotem LG nie jest duchowieństwo jako przedstawiciele Ludu Bożego ani indywidualni duchowni czy zakonnicy, lecz Kościół jako całość, wspólnota zgromadzona w konkretnym miejscu jako lud kapłański.

LG była codzienną modlitwą w kościołach kolegiackich, klasztorach, kościołach ufundowanych w specjalnych celach (niem. Stiftskirche), a także w znaczniejszych parafiach. W niedzielnych Nieszporach brali udział wierni świeccy i pewne elementy z LG, w języku łacińskim i ojczystym, przejmowali do swojej pobożności prywatnej. Animatorem tej modlitwy jest Duch Święty. Jak powiedziano, w XVI w. kard. Ouińones skomponował brewiarz przeznaczony do indywidualnego odmawiania, ale Paweł IV w 1558 zabronił posługiwania się tym brewiarzem. Podobne propozycje na Vaticanum II nie były jednak ..głośne*’. OWLG podkreśla eklezjalny charakter LG. Dzięki LG Kościół jest nieustannie Ecdesia orans (Kościołem modlącym się), modlitwa staje się jego niezbywalną funkcją życiową. Bez modlitwy Kościół nie byłby sobą. Właśnie LG jest najstarszą formą tej modlitwy. P. Delatte